Αν οι παραπάνω λάτρεις της παγκοσμιοποίησης έχουν φτάσει στο σημείο να αφήνουν την τύχη του κράτους στα χέρια των εργολάβων κηδειών, υπάρχουν και οι σκεπτικιστές που κάνουν πως δεν βλέπουν -και κάποιοι εξ αυτών δε μπορούν να δουν- τις όποιες αλλαγές έχουν συντελεστεί. Προχωρούν τόσο πολύ ώστε να θεωρούν ότι στην πραγματικότητα η παγκόσμια οικονομία είναι πιο κλειστή και από την προ-1984 περίοδο ανάπτυξης του καπιταλισμού. Ούτε θεωρούν ότι υπάρχει υψηλότερο επίπεδο ολοκλήρωσης όπως τότε. Τέλος, αμφισβητούν την άποψη για την ύπαρξη κόσμου χωρίς σύνορα. Θεωρείται ότι υπό το μανδύα της παγκοσμιοποίησης επιχειρείται να επιβληθεί ως αναπόφευκτη η σκόπιμη ιδεολογικά διαδικασία της οικονομικής φιλελευθεροποίησης που υποτάσσει τα κράτη και τα άτομα στις ολοένα και πιο επιθετικές δυνάμεις της αγοράς. Υπάρχει και μια ακόμη άποψη στην τάση αυτή που δέχεται ότι έχουν γίνει βήματα προς την παγκοσμιοποίηση αλλά δεν ήταν τόσο στέρεα με αποτέλεσμα σε κάθε αποτυχία να υπάρχει η αντίστροφή πορεία προς το «τέλος της παγκοσμιοποίησης». Οι εμπορικές και επενδυτικές ροές απέχουν πολύ από το να είναι παγκόσμιες. Αντιθέτως, σε πολύ υψηλό βαθμό συγκεντρώνονται στο τρίγωνο Βόρεια Αμερική-Ευρώπη-Ιαπωνία, αφήνοντας απ’ έξω τις αναπτυσσόμενες χώρες για τις οποίες υπάρχουν μόνο ψίχουλα: μόνο 16% των άμεσων ξένων επενδύσεων πήγαν στα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού στις αρχές της περασμένης δεκαετίας. Οι επιχειρήσεις δεν πηγαινοέρχονται ανενόχλητες από χώρα σε χώρα γιατί το κόστος απεγκατάστασης/αποεπένδυσης, από μια χώρα όπου μια επιχείρηση έχει επενδύσει πολύ χρόνο και χρήμα σε ουσιαστικές δαπάνες όπως η εκπαίδευση του προσωπικού, στην πραγματικότητα μπορεί να είναι υψηλότερο από το κέρδος λόγω διαφοράς φορολογίας. Επομένως, αυτές οι επιχειρήσεις δεν είναι πραγματικά παγκόσμιες αλλά λειτουργούν με μια ξεχωριστή και ισχυρή εθνική βάση.
Συμπεραίνουν, λοιπόν, οι σκεπτικιστές, ότι πρόκειται για μια «ανοιχτή διεθνή οικονομία που ακόμη, στη βάση της, χαρακτηρίζεται από συναλλαγές μεταξύ σχετικά ξεχωριστών εθνικών οικονομιών και όπου πολλά αποτελέσματα, όπως η ανταγωνιστική επίδοση των επιχειρήσεων και των τομέων, καθορίζονται ουσιαστικά από διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο εθνικό επίπεδο. Όσον αφορά το μέλλον του κράτους θεωρούν ότι η αναγγελία του θανάτου του ιστορικού αυτού θεσμού είναι «πρώιμη» ή «ανεπαρκώς θεμελιωμένη», καθώς ακόμη και στη δεκαετία του 1990, όταν όλα ιδιωτικοποιούνταν στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, το μερίδιο των κυβερνητικών δαπανών ως προς το ΑΕΠ ανερχόταν σε μέσους όρους σε 47% έναντι 21% στην προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου περίοδο.
.
O’ Brien R. (1992) Global Financial Integration: The End of Geography. New York, NY: Council on Foreign Relations Press.
Friedman Th. (1999) The Lexus and the Olive Tree. London, UK: HarperCollins.
Hirst P. and Thompson G. (1996) Globalization in Question: The International Economy and the Possibilities of Governance. Cambridge, UK: Polity Press και McMichael P. (2000) Development and Social Change. A Global Perspective. Thousand Oaks, CA: Pine Forge Press.
Rugman A. (2000) The End of Globalization. London: Random House.
Θανάσης Τσακίρης
Μια χωριανή μου πέρδικα - 1975
Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός
Μουσική: Νίκος Ξυλούρης
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης
"Μια χωριανή μου πέρδικα
του κήπου μου τση βιόλες,
άλλες τσιμπά κι άλλες μαδεί
κι εξέρανέ τση όλες".
Να τη χαλάσεις τη φωλιά,
την πέρδικα να διώξεις.
Το νου σου στο κεφάλι σου
να τον αναμαζώξεις.
Μια χωριανή μου πέρδικα
ξεσήκωσε το νου μου
και δεν αναμαζώνομαι
στο σπίτι του κυρού μου.
Θα την ταΐζω ζάχαρη
να μην την αγριέψω
κι όντε κοιμάται η μάνα τζη
τη νύχτα θα την κλέψω.
Να την εκλέψεις δε βαστάς,
είναι μικρή και κλαίει
κι ανε της πεις και τίποτα
της μάνας της το λέει.
Χαθήκανε τ’ άλλα πουλιά
που λεύτερα πετούνε;
Υπάρχουνε πολλώ λογιώ
και με παρακαλούνε.
Το σείσμα και το λύγισμα
άλλη καμιά δεν το `χει,
μόνο η πετροπέρδικα
που είναι στο μετόχι.
Πέμψε να βρεις τη μάνα τση,
κυδώνι στο μαντήλι,
να γίνετε δικολογιά
και μπιστεμένοι φίλοι.
Πέμπω τση ξαναπέμπω τση,
μα δε μου λέει πράμα.
Για δε διαβάζει τη γραφή,
για χάνεται το γράμμα.
https://www.youtube.com/watch?v=sS0ZwPomnbI
Περί Ρητορικής
"Υπάρχουν, λοιπόν, αυτοί οι τρεις τρόποι να επιτύχουμε την πειθώ. Ο άνθρωπος που πρόκειται να διευθύνει ανθρώπους πρέπει, όπως είναι σαφές, να μπορεί να επιχειρηματολογεί λογικά, να κατανοεί τον ανθρώπινο χαρακτήρα και την καλοσύνη στις διάφορες μορφές τους και να κατανοεί τα συναισθήματα ... "
Αριστοτέλης, Η τέχνη της ρητορικής
ΕΞΟΔΟΣ
ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
7η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
19.00 Γλυκό άρωμα της Άνοιξης «Ζίζου»/ Sweet smell of Spring «Zizou» (2016, 95’) Σκηνοθεσία: Φερίντ Μπουγκεντίρ
Ελληνικοί & Αγγλικοί υπότιτλοι.
21.00 Μαντέλα: Ο μακρύς δρόμος προς την ελευθερία/ Mandela: long walk to freedom (2013, 146’) Σκηνοθεσία: Τζάστιν Τσάντγουικ
Ελληνικοί υπότιτλοι
ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
Ινστιτούτο Γκαίτε, Ομήρου 14-16, Κολωνάκι, 2103661000. Είσοδος ελεύθερη.
Σάββατο 5
10.00-14.00 Οι μουζικάντηδες της Βρέμης (Ντιρκ Ρέγκελ, 2009) / Η Κυρά Καλή (Μπόντο Φιρνέισεν, 2008) / Ο Γενναίος Ραφτάκος (Κρίστιαν Τέντε, 2008) / Τραπεζάκι στρώσου (Ούλριχ Κένινγκ, 2008)
Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης
7 μ.μ. - 8 μ.μ.
Ιστορία της Τέχνης: Ρεαλισμός
https://web.facebook.com/pages/%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%9B%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B7-%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%A3%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%82/1215297598581851
ΕΝΤΟΣ
Διαβάζουμε
ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΚΡΟΑΣΗ
της Ευγενίας Φακίνου
Ένα χωριό, όπου οι παππούδες μεταδίδουν στα εγγόνια τους τη μελαγχολία και τη θλίψη.
Η Φεοδώρα με φι, που μεγαλώνει με αλήτικα ζώα.
Η νεαρή Ελένη με τη γατίσια όραση και τη σκυλίσια ακοή.
Ο Μάξιμος, που της αφηγείται υπέροχες ιστορίες φαροφυλάκων με αντίδωρο ερωτικά χάδια.
Ο βίαιος χωρισμός τους.
Οι δίδυμες μοδίστρες Σία και Σία με τις εμμονές τους.
Ο Λουκάε, τζογαδόροε ολκής, δάσκαλος οδήγησης αλλά και ερωτικών μαθημάτων.
Η Αθήνα αποκλεισμένη από τα χιόνια.
Η Αμαλίτσα, ορφανή εξήντα ετών, και ο αρτοποιός "Κοσμάς ο Αιτωλός".
Η νοσοκόμα "η Αντ' αυτής" και ο "Ιώβ ο υπομονετικός" με τα δελτία καιρού από τα ημερομήνια.
Η παροπλισμένη λαϊκή τραγουδίστρια, που λέει πάντα το ίδιο ρεφρέν.
Ο νταλικέρης "Άρχοντας της Εθνικής" και ο ερημίτης με το σκύλο του που έχει όνομα πόλης.
Άνθρωποι με ματαιωμένες ελπίδες και ακυρωμένα πάθη, στωικοί αλλά όχι παραιτημένοι, που τους συνδέει το ραδιόφωνο και οι νυχτερινές εκπομπές, στις οποίες βρίσκουν ένα αντίδοτο στη μοναξιά, μια ελπίδα για την επόμενη μέρα και την προσδοκία μιας φωτεινής ανατροπής.
Η Νυχτερινή ακρόαση είναι ένα εγκώμιο στο όνειρο, στους αφηγητές φανταστικών ιστοριών και στις αγάπες που κρατάνε μια ζωή.
Γιορτάζουν σήμερα Σαβ 05 Μαι 18 : Ειρηναίος, Ειρηναία, Ειρήνη, Ειρήνα, Ρένα, Ρήνα, Ρηνιώ, Ρηνούλα, Ειρήνγκω, Ρένια, Ευφραίμ, Ευφραίμιος, Ευφραίμης, Ευφραιμάκης, Ευφραιμία, Ευφραιμίτσα, Εφραίμ www.eortologio.gr (source ©: www.eortologio.gr)
No comments:
Post a Comment