Red NoteBook - Καλωσήλθατε στον Μεσοπόλεμο

Red NoteBook - Καλωσήλθατε στον Μεσοπόλεμο
Καλωσήλθατε στον Μεσοπόλεμο




Του Νικόλα Σεβαστάκη







Δεν ήμουν στην Αθήνα τις δυο μέρες της γενικής απεργίας. Αυτά που είδα όμως και άκουσα, αλλά ιδίως αυτά που διαβάζω εδώ και δυο μέρες σε ανακοινώσεις, καταγγελίες, κάθε λογής μηνύματα και σχολιασμούς με κάνουν να ανησυχώ. Βλέπω ας πούμε ότι το τραύμα της Μάρφιν, ενώ είχε απελευθερώσει ενδιαφέρουσες αυτοκριτικές δυνάμεις στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, δεν γέννησε μια άλλη αντίληψη συλλογικής πρακτικής. Για ένα κομμάτι της αναρχίας, η «αδιαμεσολάβητη οργή» συνοδεύεται από την ίδια ερεβώδη αδιαφορία απέναντι στις συνέπειες χάριν της επιβεβαίωσης της μοναδικής συγκρουσιακής αλήθειας (όπως την εννοούν). Ο ακραίος υποκειμενισμός εν μέσω χιλιάδων ανθρώπων λειτουργεί εντέλει ως ένα αντικοινωνικό πραξικόπημα που δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τον αγώνα εναντίον του καθεστώτος ούτε με τη διαμαρτυρία για τις πρακτικές της «εξουσιαστικής» Αριστεράς και ειδικά του ΚΚΕ.



Αλλά αυτό που φοβάμαι είναι κάτι μεγαλύτερο από τον πόλεμο του μαύρου μπλοκ με το ΚΚΕ και την απολύτως ανόητη επένδυσή του με όλες τις μνήμες της ιστορίας που έφερε σε ρήξη τους δύο χώρους, όχι μόνο στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, αλλά από καταβολής. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι ενώ ζούμε ένα νέο καθεστώς πολιτικής, οικονομικής και ηθικής βίας, ενώ βρισκόμαστε σε κρίση νομιμοποίησης της μνημονιακής αυταρχίας, ο χώρος των αντιστάσεων υφίσταται ένα ακόμα εσωτερικό σοκ. Οι δεκάδες χιλιάδες που απεργούν και βγαίνουν στο δρόμο εξαναγκάζονται σε φυγή, σε απόσυρση, σε κατάθλιψη: όχι μόνο με ευθύνη των κρατικών δυνάμεων καταστολής, αλλά και με ευθύνη όσων θέλουν να επιβάλλουν στην πολλαπλότητα τη δική τους θέαση, να κάνουν το κομμάτι τους, να παίξουν τη δική τους φαντασίωση εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα.



Αλλά βλέπω και κάτι άλλο: ότι απέναντι στη σημερινή κρίση που έχει, όπως λένε, μεσοπολεμικό άρωμα, ένας ορισμένος κόσμος, είτε από την ριζοσπαστική αριστερά είτε από την αναρχία, αναστηλώνει τον πραγματικό ιστορικό μεσοπόλεμο. Η θεμιτή αναλογία ή μεταφορά (κρίση των μεσαίων στρωμάτων, αίσθηση παρακμής, κρίση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος) λειτουργεί δυστυχώς ως πραγματική ανάκληση και παράδοξη, αν όχι παράλογη, μίμηση. Οι μιμητές του ΄20 ανακαλύπτουν λ.χ., το «τάξη εναντίον τάξης» ή μιλούν για εργατικές πολιτοφυλακές και σοσιαλφασισμούς. Οι μιμητές του ΄30 ξαναζεσταίνουν τον αντιφασισμό. Ταξικές καθαρολογίες και λαϊκομετωπισμοί επανέρχονται για να ξαναδώσουν ζωή στα παλιά εσωτερικά δράματα του κινήματος και στις άλυτες διαφορές ενός αιώνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η μεγαλύτερη δύναμη της ελληνικής Αριστεράς έχει πια ολοκληρώσει την επιστροφή της στη σταλινική δεκαετία του ΄30 με επιλογές καθαγιασμού των χειρότερων στιγμών της σοβιετικής εποχής.



Δυστυχώς, όμως, αυτό το παιχνίδι με τα αναμνηστικά του κινήματος παίζεται σε ένα κοινωνικό τοπίο υπό διάλυση και σε μια συγκυρία ακραίας ολιγαρχικής αυτονόμησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τεχνοκρατικής και «διανοούμενης» κάστας.



Αλλά οι άνθρωποι που ασφυκτιούν και αναζητούν έναν ορίζοντα εξόδου κατεβαίνοντας στο δρόμο, δεν είναι αναλώσιμο υλικό σε μια παράσταση με αντικείμενο την επιβεβαίωση αριστερών ή αναρχικών ταυτοτήτων. Ο δημόσιος χώρος των αντιστάσεων δεν μπορεί να είναι αρένα και δοκιμαστήριο για το αναγκαστικό πέρασμα γραμμών και επιτελικών αποφάσεων, για τις διάφορες επαναστατικές ρήτρες, εξεγερσιακές μανιέρες ή για τους σχεδιασμούς του ενός ή άλλου υποσυνόλου. Ο δημόσιος χώρος της αντίστασης δεν μπορεί να είναι το θέατρο για την κωμωδία του «αυθόρμητου-αδιαμεσολάβητου» ή για τη πρόζα της «σιδερένιας οργάνωσης».



Πάνω από όλα, η στιγμή που ζούμε δεν χρειάζεται την αναβάπτιση στην κουλτούρα των οδομαχιών του μεσοπολέμου ούτε τη φαντασιακή ανάκληση της Βαστίλης, της Κομμούνας και όλων των ανατρεπτικών σκηνών που επιλέγονται για να σκεπάσουν τη γύμνια του παρόντος. Είναι μια στιγμή συγκρουσιακή, αλλά με τρόπους που μένουν να επινοηθούν πέρα και έξω από τα καδρόνια και τις γροθιές, πέρα και έξω από τους αγώνες αυτοσυντήρησης και τις επιθυμίες συμβολικής υπεροχής.



Στη νέα διάταξη της «αστικής διακυβέρνησης», καμιά ταυτότητα δεν θα διασωθεί μέσα από ενέσεις ηρωικού ή βίαιου αρχαϊσμού

Tsakthan Weekly, 27 Απριλίου 2011 - Revolt, Britannia

Εν μέσω απεργιών, διαδηλώσεων θα παντρευτούν οι Γουίλιαμ και η Κέιτ και θα περάσει την Πρωτομαγιά ο Κάμερον εκτός αν την «κάνει» κατά Μπράιτον μεριά τώρα που η Βρετανία θυμίζει κάτι μεταξύ Κρήτης και Μάλτας από άποψη κλιματολογικών συνθηκών μιας και ο Απρίλης αυτός ήταν ο θερμότερος και ξηρότερος όλων των εποχών για τη χώρα.


Λόγω των αναμενόμενων κινητοποιήσεων το πολιτικό κλίμα θα γίνει ακόμη πιο θερμό. Τα συνδικάτα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα ετοιμάζουν δεκάδες πορείες σε μια σειρά από πόλεις της Βρετανίας από το Σάββατο και για τις ημέρες που ακολουθούν. Κατ’ αρχάς, στο Λίβερπουλ από την Μεγάλη Παρασκευή και για τρεις εβδομάδες διοργανώνεται το Working Class Festival με συμμετοχή ακτιβιστών, συνδικαλιστών, φεμινιστικών και εκπροσώπων κοινωνικών κινημάτων, με προβολές ταινιών (είδαμε τους Navigators του Κεν Λώουτς), καμπαρέ και θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις σε ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα. Συγκεντρώσεις και πορείες ενάντια στις τεράστιες περικοπές θα γίνουν σε Γλασκόβη, Θάνετ, Κορνουάλη την Πέμπτη, Νταντή την Παρασκευή, Ντέρμπι, Πλύμουθ, Λάνκαστερ, Κόβεντρι, Λήντς, Μπέρμιγκχαμ, Καίμπριτζ, Νιουκάστλ, και αλλού το Σάββατο, ενώ την Κυριακή σε Γλασκόβη, Ίπσγουιτς, Λονδίνο, Μάντσεστερ και Λίβερπουλ και τη Δευτέρα σε Γιορκ, Οξφόρδη, Έξετερ και Σάλφορντ. Την Τρίτη την τιμητική της θα έχει η χρηματοπιστωτική γειτονιά της Βρετανικής πρωτεύουσας, το Σίτυ του Λονδίνου. Στο μεταξύ θα γίνουν και αντι-πάρτυ σε αντίπραξη αυτών που διοργανώνει η μοναρχία για το γάμο του πρίγκιπα και της «μετα-σταχτοπούτας». Την Μεγάλη Πέμπτη, η αστυνομία προκάλεσε μίνι ολονύχτια εξέγερση στο Μπρίστολ (γνωστό από τις φυλετικές και νεανικές συγκρούσεις με την αστυνομία το 1981) όταν εισέβαλε σε κατάληψη δημόσιου κτιρίου που λειτουργούσε υποδειγματικά ως κοινωνικό κέντρο-στέκι. Στη διάρκεια των συγκρούσεων, εκατοντάδες διαδηλωτές προκάλεσαν ζημιές στο σούπερμαρκετ της τεράστιας αλυσίδας Tesco, δείχνοντας την αντίθεση του πληθυσμού σε τέτοια μεγαθήρια που κλείνουν τα μικρά μαγαζιά, προκαλούν κυκλοφορική συμφόρηση με αποτελέσματα αρνητικά για το περιβάλλον και αποτελούν εστίες ελαστικών σχέσεων εργασίας και χαμηλών μισθών.

Η περίοδος προσφέρεται ακόμη περισσότερο για κινητοποιήσεις καθώς στις 5 Μαΐου θα διεξαχθούν οι τοπικές δημοτικές εκλογές και το δημοψήφισμα για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος από απόλυτα πλειοψηφικό (first past the pole) σε σύστημα εναλλακτικής ψήφου (AV: alternative vote). Με αυτό το σύστημα μετρώνται οι πρώτες επιλογές των εκλογέων και βγαίνει από την καταμέτρηση ο υποψήφιος με τις λιγότερες ψήφους. Σε κάθε γύρο καταμέτρησης προσμετρούνται οι δεύτερες επιλογές του αποχωρήσαντος, μέχρι να μείνουν δύο. Σκοπός είναι η επίτευξη απόλυτης πλειοψηφίας. Το σύστημα είναι και αυτό πλειοψηφικό αλλά εισάγει μια διαπραγματευτική λογική μεταξύ «συγγενικών» πολιτικών δυνάμεων που ενδεχομένως θα ευνοήσει τα κόμματα της εκτός Εργατικού Κόμματος Αριστεράς.

Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της εξωεργατικής αριστεράς προωθούν δικούς τους υποψήφιους σε συνεργασία είτε με μέλη του Εργατικού Κόμματος που διαφωνούν με την κεντρική γραμμή είτε με αποχωρήσαντες και ανεξάρτητους σχηματισμούς. Ενδεικτική είναι η υποψηφιότητα στο Λίβερπουλ του σιδηροδρομικού συνδικαλιστή και προέδρου της τοπικής TUC (ΓΣΕΕ Η.Β.) Daren Ireland με το συνδυασμό Trade Unionist and Socialist Coalition. Το μίνιμουμ πρόγραμμα με το οποίο κατεβαίνουν αυτά τα σχήματα αφορά:

-την αντίσταση σε όλες τις περικοπές δημοτικών θέσεων εργασίας, υπηρεσιών, αμοιβών και χειροτέρευση όρων και συνθηκών,

-την αντίθεση σε αύξηση τιμών των δημοτικών φόρων, ενοικίων και υπηρεσιών ως απάντηση στις κρατικές περικοπές,

-την εναντίωση στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοτικών υπηρεσιών ή στην ανάθεσή τους σε «κοινωνικές επιχειρήσεις» ή παρόμοιους οργανισμούς που αποτελούν δούρειους ίππους της,

-τη χρήση όλων των νομικών δυνατοτήτων που είναι διαθέσιμες στα δημοτικά συμβούλια συμπεριλαμβανομένων των εξουσιών να προκηρύσσουν δημοψηφίσματα, να οργανώνουν δημόσιες επιτροπές και διαβουλεύσεις, να αναπέμπουν αποφάσεις των τοπικού ΕΣΥ, και να αντιστέκονται στις περικοπές και στις κυβερνητικές πολιτικές που επιβάλλονται κεντρικά ώστε να μεταφερθούν οι δημόσιες υπηρεσίες σε ιδιωτικούς φορείς.

- την υποστήριξη της χρήσης των αποθεματικών των δήμων και την συνετή δανειοδότηση όταν πρέπει για να παρακάμπτονται οι περικοπές.

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr/


http://tsakiris.snn.gr/

http://tsakthan.wordpress.com/

http://antiracistes.wordpress.com/

http://homoecologicus.wordpress.com/

http://leftypedia.wordpress.com/

http://greekunions.wordpress.com/

http://femininmasculin.wordpress.com/

http://ilioupoli.wordpress.com/

http://pringkipessa.wordpress.com/


ΑΓΑΠΗ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΗ
Στίχοι: Λάκης Τεάζης


Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος





Πόλη παλιά, σκουριασμένα φιλιά

και στις μάντρες γυαλιά κοφτερά

οι αγάπες μικρές, παραμύθια του χτες



Αχ αγάπη βουρκωμένη πόσα χρόνια με πονάς

η ψυχή μου σταυρωμένη και το αίμα μου σκορπάς



Πόλη πικρή, η καρδιά σου μικρή

κάθε δρόμος καημός και πληγή

λερωμένη βροχή, εποχή φονική