tsakthan randomly
Σαββατοκύριακο, 10-11 Ιουλίου 2010Η επόμενη μέρα
Μετά την ψήφιση του ασφαλιστικού και την απόσυρση της διάταξης για διαιτησία. Νέο μέτωπο με 13ο-14ο μισθό. Σύγκρουση ΓΣΕΕ με Λοβέρδο για τη διαιτησία και με ΣΕΒ για ενσωμάτωση». Αυτοί είναι οι κεντρικοί τίτλοι της Ελευθεροτυπίας (10/7) Είπε κανείς ότι ο αγώνας δε συνεχίζεται; Αμ, συνεχίζεται και θα γίνει ακόμη πιο έντονος. Χάσαμε μία μάχη για το ασφαλιστικό μιας και μερικοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έπαιξαν το ρόλο του «ποντικιού που βρυχάται» και έμειναν άφωνοι όταν ήρθε η «πιο μεγάλη ώρα». Χάψανε, ακόμα και οι εμπειρότεροι εξ αυτών, και το ψεματάκι για τη διαιτησία που τους πέταξε ο Λοβέρδος. Η ιδιοτέλεια των «εκβιασθέντων βουλευτών» του κυβερνώντος κόμματος είναι μοναδική. Κατάπιαν τις διαφωνίες τους για να μη χάσουν τη θέση τους. Υπερψήφισαν το νομοσχέδιο όχι γιατί αν δεν το ψήφιζαν θα έπεφτε η κυβέρνηση και θα ερχόταν η «επάρατος δεξιά» που είναι τόσο ξεδοντιασμένη ώστε δεν αποτελεί φόβητρο (ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Καρατζαφέρης που εν μέρει στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, ούτε η δυναστεία της Τζόαν Κόλλινς –Ντόρας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη) αλλά γιατί οι πρόωρες εκλογές θα γίνουν με λίστα και «ο Γιώργος είναι πονηρός». Θα έχαναν τη θέση τους και τα προνόμιά τους. Έτσι, οι στρίγγλοι έγιναν αρνάκια σε ένα 24ωρο. Τώρα, βέβαια, θα τα απολαύσουν αλλά όταν έρθει η δική μας μεγάλη ώρα, η ώρα των εκλογών, θα τους θυμόμαστε και θα τους αφαιρέσουμε τη θέση και τα προνόμια. Τότε θα καταλάβουν τι έκαναν. Από όλη αυτή την κατάσταση, μόνο η Σοφία Σακοράφα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ως ήρεμη δύναμη αντίστασης είπε το μεγάλο ΟΧΙ με μια συγκλονιστική ομιλία στη Βουλή (όλες τις ομιλίες μπορείτε να τις παρακολουθήσετε στο website της ΕΑΣ εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα http://www.easp.gr).
It’s complicated!
Η Ημερησία του Σαββάτου μιλά για τις «μεγάλες ανατροπές στις συντάξεις» και για τις «πέντε αλλαγές διαρκείας» που «κρύβει το ασφαλιστικό». Αυτές κατά την εφημερίδα είναι:
1. Από 1.1.2014 αναπροσαρμογή συντάξεων ανάλογα με το ΑΕΠ και τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.
2. Τα γενικά όρια συνταξιοδότησης θα αυξάνονται με βάση τις αλλαγές στο προσδόκιμο ζωής.
3. Έως το τέλος του 2011 περικοπές στις επικουρικές συντάξεις των ελλειμματικών ταμείων (ΔΕΚΟ, τράπεζες).
4. Ανακαθορισμός συντάξεων ανά διετία με βάση αναλογιστικές μελέτες
5. Δραστική μείωση έως τον Ιούλιο του 2011 της λίστας βαρέων και ανθυγιεινών (δεν θα υπερβαίνουν το 10% των επαγγελμάτων).
Επίσης αναφέρεται στα «δώρα της τελευταίας ώρας», δηλαδή:
- Εκπτώσεις 60-80% για ρύθμιση χρεών στα Ταμεία
- Κατοχύρωση δικαιωμάτων για μητέρες με ανήλικα
- Έως 5 πλασματικά έτσι για ελεύθερους επαγγελματίες.
Όσον αφορά το νέο καθεστώς στις εργασιακές, ο Γιώργος Γάτος γράφει στο άρθρο του στην 6η σελίδα ότι υπάρχει «σχέδιο τριετούς συμφωνίας ΓΣΕΕ-εργοδοτών για Σύμβαση-διαιτησία». Ο Α. Λοβέρδος εκβιάζει πάλι του «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή τις ενώσεις εργοδοτών και εργατών (δήθεν υπαναχωρώντας) «να του υποβάλλουν μια συμφωνία για τη διαιτησία (σε αντίθετη περίπτωση ο νόμος που αλλάζει το καθεστώς θα ενεργοποιηθεί έως τα τέλη του 2010)». Ο δημοσιογράφος μας πληροφορεί ότι στο παρασκήνιο συζητιέται «να υπάρχει δυνατότητα προσφυγής για μισθολογικές διαφορές μία φορά στα τρία χρόνια (μέχρι να λήξει η ισχύς του Mνημονίου) και ταυτόχρονα να αλλάξει ο κατάλογος των διαιτητών – μεσολαβητών). Για τους μισθούς ο δημοσιογράφος γράφει ότι «η πρόταση προβλέπει κατοχύρωση των κατώτατων ορίων με μηδενική αύξηση το 2010, αύξηση 1% το 2011 και αύξηση στο ύψος του ευρωπληθωρισμού το 2012. H Σύμβαση θα προβλέπει ρήτρα για την κατοχύρωση του 13ου και 14ου μισθού (και εξέταση, από κοινή επιτροπή, του τρόπου και του χρόνου ενσωμάτωσης).» Το επόμενο βήμα της κυβέρνησης φαίνεται ότι θα είναι να «ενεργοποιήσει, με ή χωρίς κοινωνικό διάλογο, τις εντολές του Mνημονίου για διαφοροποίηση των αποδοχών με βάση την παραγωγικότητα, την υπερισχύ των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών και τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης (καταβολή στους εργαζόμενους χαμηλότερων αμοιβών σε περιοχές που βρίσκονται σε κρίση). Η κίνηση αυτή θα είναι η ταφόπλακα για τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας που αποτελεί, άλλωστε, στόχο των εργοδοτών. Στις τράπεζες ήδη βιώσαμε τις απόπειρες των τραπεζιτών να καταργήσουν την συλλογική σύμβαση ΟΤΟΕ-Τραπεζών αρνούμενοι να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και συχνά χρειάστηκε η απειλή της προσφυγής στον ΟΜΕΔ.
Ας δούμε πιο αναλυτικά τις «ανατροπές» σύμφωνα με το ρεπορτάζ:
- Aυξάνονται τα όρια των απολύσεων και θα μπορούν να γίνονται ελεύθερα έως 6 απολύσεις το μήνα σε επιχειρήσεις με 20 - 150 εργαζόμενους και 5% (από 4%) και έως 30 άτομα σε επιχειρήσεις με προσωπικό πάνω από 150 άτομα. Ως αντίβαρο προβλέπεται η αυτασφάλιση (με υποχρεωτική συμμετοχή του εργοδότη) των απολυομένων ηλικίας 55 - 60 ετών (κατά 50%) και 60 - 64 ετών (κατά 80%).
- Περιορίζονται ο χρόνος προειδοποίησης και τα ποσά της αποζημίωσης λόγω απόλυσης, σε 1 μήνα για όσους απασχολούνται 2 μήνες - 2 χρόνια, σε 2 μήνες για απασχόληση 2 - 5 χρόνια στον ίδιο εργοδότη, σε 3 μήνες για 5 - 10 χρόνια, σε 4 μήνες για 10 - 15 χρόνια, σε 5 μήνες για 15 - 20 χρόνια και σε 6 μήνες για 20 χρόνια και πάνω.
- Oι ώρες υπερεργασίας (41η - 45η ώρα για απασχολούμενους με πενθήμερο και 41η - 48η για εξαήμερη εργασία) θα αμείβονται με προσαύξηση 20%, η νόμιμη υπερωρία με 40% έως τις 120 ώρες και με 60% για πάνω από 120 ώρες. Tέλος, οι παράνομες υπερωρίες θα αμείβονται με προσαυξημένο κατά 80% το ωρομίσθιο.
Για το ασφαλιστικό:
OI BAΣIKEΣ ANATPOΠEΣ ME ΠAPAΔEIΓMATA
Διπλές αυξήσεις τόσο στα ηλικιακά όρια όσο και στα απαιτούμενα για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος χρόνια ασφάλισης, επιβάλλει το νομοσχέδιο Λοβέρδου στον ιδιωτικό τομέα από την 1/1/2011.
H 35ετία στο IKA
Eως 31/12/2010: 10.500 ημέρες εργασίας και ηλικία 58 ετών
Aπό 1/1/2011: 11.100 ημέρες εργασίας (37 έτη) και ηλικία 59 ετών.
Aπό 1/1/2012: 11.325 ημέρες εργασίας (37,7 έτη) και ηλικία 60 ετών.
Aπό 1/1/2013: 11.550 ημέρες εργασίας (38,5 έτη) και ηλικία 60 ετών.
Aπό 1/12014: 11.775 ημέρες εργασίας (39,2 έτη) και ηλικία 60 ετών.
Aπό 1/1/2015: 12.000 ημέρες εργασίας (40 έτη) και ηλικία 60 ετών.
H συνταξιοδότηση γυναικών στο IKA με 15ετία
Eως 31/12/2010 ισχύει η συνταξιοδότηση με 4.500 ημέρες ασφάλισης στο 60ό.
Aπό 1/1/2011 θα χρειάζεται η ηλικία των 62 ετών, από 1/1/2012 των 63 ετών, από 1/1/2013 των 64 ετών και από 1/1/2014 των 65 ετών.
Oριο ηλικίας για τις μητέρες ανηλίκων
Aσφαλισμένες που έβγαιναν στα 50 από 1/1/2011 θα χρειάζονται ηλικία 52 ετών, από 1/1/2012 ηλικία 55 ετών και από 1/1/2013 θα έχουν το 65ο έτος. Aν συμπλήρωσαν τον συντάξιμο χρόνο που προβλέπουν τα ταμεία τους, θα δικαιούνται μειωμένη σύνταξη τα 50 από 1/1/2011 στα 53 από 1/1/2012 και στα 60 από 1/1/2013.
Για τις παλιές πριν από το 1992 ασφαλισμένες το όριο ηλικίας αυξάνεται από 1/1/2011 στα 57, από 1/1/2012 στα 60 και από 1/1/2013 στα 65. Για μειωμένη σύνταξη το όριο των 50 ετών αυξάνεται από 1/1/2011 στα 52, από 1/1/2012 στα 55 και από 1/1/2013 στα 60.
Συνταξιοδότηση με λιγότερα από 35 έτη
Aπό 1/1/2011 οι γυναίκες θα χρειάζονται 10.400 ημέρες ασφάλισης και να έχουν ηλικία 58 ετών, από 1/1/2012 έως 10.800 ημέρες και ηλικία 58,6 ετών, από 1/1/2013 οπωσδήποτε 11.200 ημέρες ασφάλισης και ηλικία 59 ετών, το 2014 συνολικά 11.400 ημέρες ασφάλισης και ηλικία 59,6 ετών και το 2015 τουλάχιστον 12.000 ημέρες ασφάλισης και ηλικία 60 ετών.
Aσφαλισμένοι με 10.000 ημέρες ασφάλισης, από 1/1/2011 για να εισπράξουν τη σύνταξη πρέπει να έχουν ηλικία 63 ετών, το 2012 63,6, το 2013 ηλικία 64, το 2014 ηλικία 64,6 και το 2015 ηλικία 65 ετών.
Oι ασφαλισμένοι δικαιούνται σύνταξη με το όριο ηλικίας και τον χρόνο ασφάλισης που ισχύουν κατά το έτος συμπλήρωσης των ημερών ασφάλισης
H ποινή στις πρόωρες
Oρίζεται και θα ισχύει σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ως ποινή η μείωση της σύνταξης κατά 1/200 για κάθε μήνα (και έως 6% ετησίως) που υπολείπεται μέχρι τη συμπλήρωση του ανώτατου - γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.
Παράλληλα, αυξάνεται το ελάχιστο όριο ηλικίας των 55ετών που ισχύει για τις γυναίκες σε 56 από 1/1/2011, 57 από 1/1/2012, 58 από 1/1/2013, 59 από 1/1/2014 και 60 από 1/1/2015.
Γενικό όριο τα 65 έως το 2015
Σε όποιο Tαμείο προβλέπεται καταβολή σύνταξης στο 60ό, το όριο αυτό αυξάνεται από 1/1/2011 στο 61ο, το 2012 στο 62ο, το 2013 στο 63ο, το 2014 στο 64ο και το 2015 θα είναι το 65ο.
Aπό την 1/1/ 2021, ωστόσο, θα αυξηθεί αυτόματα το 65ο έτος με βάση την αύξηση που θα έχει καταγραφεί (αν καταγραφεί) στο προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού της χώρας κατά τη δεκαετία 2010- 2020. Aπό 1/1/2024 το όριο θα ανακαθορίζεται ανά τριετία.
Τι ισχυει για 35ετια και 37ετια
H 37ετία χωρίς όριο για ασφαλισμένους σε ειδικά ταμεία ΔEKO, τραπεζών από 1/1/ 1983 - 31/12/92
Tο 2012 θα χρειάζονται 37,9 έτη και ηλικία 58 ετών, το 2013 τα 38,8 έτη και ηλικία 59 ετών το 2014, 40 έτη και ηλικία 60 ετών
H 35ετία με ελάχιστη ηλικία 58 ετών στα ειδικά ταμεία για ασφαλισμένους από 1/1/1983 - 31/12/1992 αλλάζει:
Tο 2011 γίνεται 37 έτη και ηλικία 59 ετών. Tο 2012 στα 37,9 έτη και 60 ετών. Tο 2013 στα 38,8 έτη και 60 ετών. Tο 2014 στα 39,7 έτη και 60 ετών. Tο 2015 θα χρειάζονται 40 έτη και ηλικία 60 ετών.
H 35ετία και η ηλικία 58 ετών για ασφαλισμένους μέχρι 31/12/92 στα Tαμεία Tύπου
Tην 1/1/2011 θα χρειάζονται 36 έτη ασφάλισης και να έχει συμπληρωθεί το 59ο έτος.
Tην 1/1/2012, 37 έτη και το 60ό.
Tην 1/1/2013, 38 έτη και το 60ό. Tην 1/1/2014, 39 έτη και το 60ό. Tην 1/1/2014, 40 έτη και ηλικία 60 ετών.
H 37ετία για ασφαλισμένους μετά την 1/1/93 σε όλα τα Tαμεία
Aυξάνεται αυτόματα στα 40 έτη και θα απαιτείται η συμπλήρωση 60 ετών για την καταβολή της σύνταξης.
H 35ετία και η ηλικία των 58 ετών για τους αυτοαπασχολούμενους (OAEE)
Aνακαθορίζονται το 2011 σε 37 έτη, το 2012 σε 37,9 έτη με ηλικία 59 ετών, το 2013 στα 38,8 έτη και σε ηλικία 60 ετών, το 2014 στα 39,7 και μέχρι τη συμπλήρωση 40 ετών από το 2015.
H 35ετία για μηχανικούς, δικηγόρους, γιατρούς (ETAA)
H 35ετία αυξάνεται, το 2011 σε 37ετία, το 2012 σε 37,9 και το 2013 σε 38,8, το 2014 σε 39,7 ώστε το 2015 το όριο να είναι 40. Oπου προβλέπονται 35ετία και ηλικία 58 ετών, το 2011 θα χρειάζονται 37έτη, το 2012 τα 37,9 έτη και ηλικία 59, το 2013 τα 38,8 έτη και ηλικία 60 ετών, το 2014 τα 39,7 έτη ώστε το 2015 να ισχύει η 40ετία.
Ιστορικό του θεσμού της διαιτησίας στις συλλογικές διαπραγματεύσεις
Για το θέμα της διαιτησίας και την εξέλιξη του θεσμού, γράφει ο Χρήστος Ιωάννου στο ίδιο τεύχος της Ημερησίας:
«Η διαιτησία είναι μία από τις πλευρές του συστήματος διαμόρφωσης της αμοιβής της εργασίας στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο ενός συστήματος που έχει τις ρίζες του 55 έως και 70 χρόνια πίσω. Παρά την εξέλιξή του μετά το 1990, επί οικουμενικής κυβέρνησης, με την ομόφωνη ψήφιση του ισχύοντος και σήμερα Ν. 1876/90, ο οποίος εισήγαγε για πρώτη φορά υπηρεσίες Μεσολάβησης και νέου τύπου Διαιτησία έναντι της κρατικά ελεγχόμενης υποχρεωτικής Διαιτησίας του προϊσχύσαντος Ν. 3239/55, σε ένα σύστημα που επι δεκαετίες ήταν κυρίως κρατικο-διοικητικό- νομικό.
Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την κατάργηση της υποχρεωτικής κρατικής διαιτησίας (που «βασίλευε» από το 1955) και η στροφή στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις αντί να γίνουν το 1974-1975 ή έστω το 1981, παρέμειναν εκκρεμείς έως το 1990.
Ο Ν. 1876/90, του οποίου η αξιολόγηση έμεινε επί 20 σχεδόν χρόνια στο περιθώριο των κυρίως νομικών και των συνταγματικών σχολιασμών και αντιπαραθέσεων, είχε (και έχει) προβλέψεις να είναι λειτουργικός και αποτελεσματικός στα στάδια της μεσολάβησης και της διαιτησίας.
Γιατί εκτός από τη διοικητικο-νομική πλευρά υπάρχει και η οικονομία, η αμοιβή, το κόστος, η απασχόληση. Ο ίδιος ο Ν. 1876/90 στην εισηγητική έκθεσή του διατύπωνε ότι από τους βασικούς σκοπούς του είναι να εισαχθούν «σύγχρονες μορφές των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κατά κλάδο οικονομίας ή κατά επιχείρηση, όπου τα οικονομικά αποτελέσματα είναι τα βαρύνοντα στοιχεία για την διαπραγμάτευση και την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Όταν αυτά τα «βαρύνοντα στοιχεία» δεν ήταν πάντοτε και συστηματικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, λόγω μιας νομικο-διοικητικής μονομέρειας, όχι μόνον με ευθύνη των μεσολαβητών και διαιτητών, ο φιλόδοξος στόχος του Ν. 1876/90 ακυρωνόταν. Αντι να υπερτερούν τα στοιχεία «τομής» του Ν.1876/90 υπερτερούσε η «συνέχεια» και η συνήθεια του Ν.3239/55, που οδηγούσε σε μη αποτελεσματικές λύσεις, σε υφέρπουσες αντιθέσεις και συγκρούσεις. Πρόκειται για διαπιστώσεις μας στις πρώτες αξιολογήσεις του ΟΜΕΔ ήδη από το 1994 και 1996.»
Πού’ σουν νιότη που’ λεγες…
Στην ίδια εφημερίδα γράφτηκε ότι «Αργά το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος καθόταν εξουθενωμένος στο κυλικείο της Βουλής παρέα με τη στενή του συνεργάτιδα Αθηνά Δρέτα. Η ψηφοφορία στα άρθρα του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, είχε μόλις ολοκληρωθεί και οι κυβερνητικοί βουλευτές έμπαιναν γρήγορα στα αυτοκίνητά τους αφήνοντας τους διαδρόμους του κτηρίου στη γνώριμη ερημία τους.» Η κ. Α. Δρέττα είναι σήμερα Γενική Γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Από το βιογραφικό της έχει αφαιρέσει ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτικής της διαδρομής, δηλαδή την εποχή που ήταν μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ και υποψήφια βουλευτής Β΄ Αθήνας ζητώντας την ψήφο μου και την ψήφο για να αλλάξει τον κόσμο και να φτιάξει έναν «σοσιαλισμό ανθρώπινο και δημοκρατικό». Τον άλλαξε τελικά τον κόσμο αλλά προς το χειρότερο για τους εργαζόμενους και ειδικά τις γυναίκες, τους/τις νέους/ες και τους συνταξιούχους. Well done, συντρόφισσα.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται•
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει•
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε•
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία•
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984
Σπουδές
