Η πρώτη μου φορά (μέρος 2ο) (του Νίκου Ζολοταριώφ)

Η πρώτη μου φορά (μέρος 2ο)

Στις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες κάθε μία ψήφος αξίζει όσο και κάθε άλλη. Βέβαια, μέσω των εκλογικών συστημάτων, τις ποσοστώσεις, το τι είναι έγκυρο / άκυρο, το μέγεθος των εκλογικών περιφερειών και το πόσο το σύστημα είναι αναλογικό ή πλειοψηφικό, η αξία κάθε ψήφου αλλάζει σε σχέση με τους εκλεγόμενους αντιπροσώπους. Στο ηθικό / δεοντολογικό επίπεδο κάθε ψήφος θα έπρεπε να έχει ίδια αξία με κάθε άλλη, από όπου κι’ αν προέρχεται. Άλλωστε, το ζήτημα της αξίας της ψήφου δεν είναι το κεφαλαιώδες – η συμμετοχή και κυρίως η πολιτική και πολιτειακή παιδεία αποτελούν τις βασικές παραμέτρους, μαζί με το θεσμικό πλαίσιο.

Η αξία της ψήφου ενός πολίτη που ψηφίζει Χρυσή Αυγή (ΧΑ) είναι ακριβώς ίδια με την αξία κάποιου που ψηφίζει Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Το γιατί ή το πώς, θα έπρεπε να είναι στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου – όχι το ποιοι ψήφισαν τους νεο-ναζί και τι θα ψηφίσουν τώρα. Το πώς ο κόσμος θα επιστρέψει στη συμμετοχή, στην άσκηση δηλαδή δημόσιου ελέγχου και στη διατύπωση απόψεων, ιδεών και προτάσεων μέσα στους διάφορους πολιτικούς φορείς. 

Κάποιοι ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές και δημοσιογράφοι, μας λένε ότι η πρώτη φορά της ψήφου στην ΧΑ ήταν αρκετή. Μετά τις δολοφονίες δεν υπάρχει δικαιολογία, έχουν ευθύνη και ασπάζονται την ιδεολογία των μισάνθρωπων και μισαλλόδοξων ρατσιστών και αρνητών της δημοκρατίας. Να συμφωνήσουμε χάριν οικονομίας της συζήτησης. Δε μας λένε όμως πώς όλοι αυτοί που σήμερα επιλέγουν ΧΑ θα πάψουν να ψηφίζουν ΧΑ. Πώς αυτά τα κοινωνικά στρώματα θα επανακοινωνικοποιηθούν, ως μέλη και σύμμαχοι της κοινωνίας και όχι ως θιασώτες των φασιστικών ιδεολογημάτων που διαλύουν την κοινωνία των ανθρώπων. Το ευχολόγιο και η συλλήβδην δαιμονοποίηση δεν οδηγούν κάπου αλλού παρά στην παγίωση δυο, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικά επικίνδυνων φαινομένων:

1. Έναν ιδιότυπο κοινωνικό φυλετισμό που δεν είναι ταξικός, αλλά διαχωρίζει κάποιους συνανθρώπους μας ως μιάσματα. Δεν πρόκειται βέβαια για καινούριο φαινόμενο, αφού σε κάθε κοινωνία υπάρχουν οι παρίες, οι μιαροί, οι με κάποιον τρόπο ανήθικοι – οι ανάξιοι να είναι συνάνθρωποί μας. Όμως με την εφαρμογή αυτού του φυλετισμού ουσιαστικά επιβεβαιώνεται στα μάτια των οπαδών / ψηφοφόρων της ΧΑ η αντίληψη που ασπάζονται, του φυλετισμού και του ρατσισμού και εν τέλει της βίαιης επιβολής / αντίστασης με κάθε κόστος. Αυτοεπιβεβαιώνονται έτσι και η όποια ταυτότητά τους και γίνεται αντικειμενική πραγματικότητα στα μάτια τους, ακόμα και ως αυταπάτη.

2. Εισάγεται στον καθημερινό πολιτικό λόγο και στην προβολή του, η αίσθηση ότι η βία (λεκτική ή σωματική, νόμιμη της αστυνομικής καταστολής ή των αντιστεκόμενων και διωκόμενων) μπορεί να δικαιολογείται από μια ιδεολογία κατά τρόπο αντικειμενικό και μη αμφισβητήσιμο. Εξηγούμαι: Όσο η αστυνομία δικαιούται να ασκεί βία, τόσο δικαιούνται οι διωκόμενοι να αντιστέκονται αφού οι διεκδικήσεις τους είναι «δίκαιες» και ηθικά αποδεκτές βάσει της ιδεολογίας και ιδεοληψίας του. Ταυτόχρονα, αποσιωπάται η άμεση σύνδεση των εγκληματικών ενεργειών της ΧΑ με την ιδεολογία της σε μια συνειδητή προσπάθεια της επίσημης ΧΑ να δικαιολογήσει αυτή τη δράση της. Η βία εξισώνεται με κάθε ιδεολογικά νομιμοποιούμενη βία και δικαιολογείται βάσει των σχέσεων νόμου / ανομίας ή /και επιβολής / εξουσίας. Η βία όμως ως πολιτική πρακτική προκύπτει από διακριτές και συγκεκριμένες ιδεολογίες.

Μέσα σε αυτή τη σύγχυση μπορεί κάποιος να επιλέξει την πιο βολική για αυτόν εξήγηση, να αμβλύνει τις ενοχές και τις ευθύνες των επιλογών του και τελικά να φτάσει να δικαιολογήσει και τη δεύτερη φορά και την τρίτη και την επόμενη που θα ψηφίσει ΧΑ. Το ίδιο πρόβλημα παραμένει και μάλιστα οξύνεται μέχρι ο επόμενος νεκρός να υπενθυμίσει στην κοινωνία ότι όλοι είναι μέλη της – δημιουργήματα και δημιουργοί της.

Προφανώς όσοι ψήφισαν ΧΑ δεν είναι όλοι δολοφόνοι, ή έστω εν δυνάμει. Κατά τη γνώμη μου μάλιστα δεν είναι περισσότερο εν δυνάμει εγκληματίες από όσο είμαστε οι υπόλοιποι. Αν τους αντιμετωπίζουμε ως τέτοιους αναπαράγουμε απλά το εύκολο στερεότυπο αποκρύπτοντας το ζητούμενο και ταυτόχρονα τους εξωθούμε στο να γίνουν αυτό που εμείς οι υπόλοιποι πιστεύουμε ότι είναι. Βέβαια, όταν το ζητούμενο κάποιων είναι απλώς μία ακόμα ψήφος – απ’ όπου κι’ αν προέρχεται, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Το άθροισμα της εκλογικής δύναμης της ΧΑ είναι μια απλή καταγραφή με αντικειμενικά πολιτικά αποτελέσματα. Το ουσιαστικό αποτέλεσμα όμως είναι ένα: η ναζιστική ιδεοληψία, η ιδεολογία του μίσους είναι κάτι πολύ περισσότερο από τις ψήφους της ΧΑ. Εάν κάποιοι θεωρούν ότι ο προσεταιρισμός όσων ψήφισαν ΧΑ αρκεί, θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν και τις συνέπειες.

Ο υπεραπλουστευτικός αφορισμός ‘είναι όλοι ίδιοι’ ενός ΧΑ τείνει να έχει το ίδιο περιεχόμενο με το ιδεολόγημα των δύο άκρων και τη ρητορεία περί καταδίκης της βίας από όπου κι’ αν προέρχεται. Προφανώς κάθε βία είναι καταδικαστέα για όποιον δεν είναι μισάνθρωπος και μισαλλόδοξος, αλλά και κάθε βία μπορεί να αιτιολογηθεί, ακόμα και να δικαιολογηθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι την αποδεχόμαστε ή ότι υποκύπτουμε στην αιτιολόγησή της. Αντιγράφω από μια ανάρτηση φίλης στο facebook – άποψη την οποία συμμερίζομαι: ‘Η λογική του ιδεολογικού Καιάδα, του ανθρώπου που σνομπάρει τον πολιτικό αναλφαβητισμό και που νομίζει πως οι ψηφοφόροι της χρυσής αυγής είναι μόνο οι νοσταλγοί του άουζβιτς και τα χολιγουντιανά μούσκουλα με ξυρισμένα κεφάλια και όχι και κάτι ματαιωμένες νοικοκυρούλες που κάνουν την επανάσταση των 16 στην απόσταση από το τηγάνι τους μέχρι την κάλπη ψηφίζοντας χρυσή αυγή, είναι λογική φασίζουσα από μόνη της. Τα "κλείνω το μάτι", "φλερτάρω" και παρόμοιες εκφράσεις για το θέμα της χρυσής αυγής, αφορούν αυτούς που έμαθαν να πουτανίζουν πολιτικά και που μόνο έτσι αντιλαμβάνονται τον προσεταιρισμό ψηφοφόρων.’

Η πρώτη φορά του ψηφοφόρου της ΧΑ δεν είναι η πρώτη φορά. Πολύ χειρότερα όμως, η δική μας πρώτη φορά που απαξιώνουμε τον οποιονδήποτε άνθρωπο που παραιτούμαστε από το λόγο και το δημοκρατικό κεκτημένο, είναι αυτή που κάνει αυτόν τον ψηφοφόρο της ΧΑ να την ψηφίζει κάθε φορά, αποενοχοποιημένο, σαν να είναι η πρώτη φορά. 

Νίκος Β. Ζολοταριώφ

nzolotar@yahoo.com

Ο Νίκος Ζολοταριώφ είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ και έχει μεταπτυχιακό στην Πολιτική Θεωρία από το Πανεπιστήμιο του Essex Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι υπάλληλος στο Δήμο Διονύσου και μέλος της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Μαραθώνα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ Χ.Α. - Kώστας Ελευθερίου, υποψήφιος διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Kώστας Ελευθερίου, υποψήφιος διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Αθηνών   «Το πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι ότι στην περίπτωση του Δήμου της Αθήνας ο Κασιδιάρης έλαβε ποσοστό διπλάσιο του ποσοστού της Χ.Α. στην Α’ Αθήνας τον Ιούνιο του 2012, ενώ και το ποσοστό του Παναγιώταρου στην περιφέρεια είναι αυξημένο κατά τρεις μονάδες από το αντίστοιχο στο σύνολο των περιφερειών της Αττικής – το ίδιο ισχύει και αν μετρήσουμε και τις ψήφους και όχι μόνο τα ποσοστά. Άρα, το πρόβλημα δεν έγκειται τόσο στο ότι δεν πέφτει το ποσοστό της Χ.Α. αλλά, αντίθετα, στο ότι ανεβαίνει. Σίγουρα, για να τοποθετηθούμε με ακρίβεια, πρέπει να περιμένουμε και τα αποτελέσματα της Κυριακής. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται να έχει διαμορφωθεί μια σχετικά σταθερή σχέση εκπροσώπησης ανάμεσα στη Χ.Α. και την εκλογική βάση της, που τα μέλη της τελευταίας φαίνεται να την αντιλαμβάνονται ως τη μόνη πραγματική τιμωρητική ψήφο. Και αυτό γιατί η ποινική δίωξη των στελεχών της Χ.Α. “επιβεβαιώνει” στο μυαλό των ψηφοφόρων της την εικόνα της “αντι-συστημικής” πολιτικής δύναμης που “καταδιώκει” και “φοβάται” το “διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς”. Τέλος, και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό στοιχείο απ’ όλα, για ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας –που αντιπροσωπεύεται από το 8-10% της Χ.Α.– η δολοφονία Φύσσα και η δράση της οργάνωσης δεν συνιστούν επαρκείς λόγους για να μεταβάλουν την εκλογική τους προτίμηση. Αυτό φανερώνει ριζικές μεταβολές στην ελληνική πολιτική κουλτούρα ως απότοκο της οικονομικής δυσπραγίας, όπου η ανάγκη ορισμένων ανθρώπων να εκδικηθούν αυτούς που –πράγματι– τους έφεραν στην κατάσταση που βρίσκονται τους οδηγεί στο να απαρνιούνται την ανθρώπινη και την πολιτική τους αξιοπρέπεια». Πηγή: www.lifo.gr – το ίδιο ισχύει και αν μετρήσουμε και τις ψήφους και όχι μόνο τα ποσοστά. Άρα, το πρόβλημα δεν έγκειται τόσο στο ότι δεν πέφτει το ποσοστό της Χ.Α. αλλά, αντίθετα, στο ότι ανεβαίνει. Σίγουρα, για να τοποθετηθούμε με ακρίβεια, πρέπει να περιμένουμε και τα αποτελέσματα της Κυριακής. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται να έχει διαμορφωθεί μια σχετικά σταθερή σχέση εκπροσώπησης ανάμεσα στη Χ.Α. και την εκλογική βάση της, που τα μέλη της τελευταίας φαίνεται να την αντιλαμβάνονται ως τη μόνη πραγματική τιμωρητική ψήφο. Και αυτό γιατί η ποινική δίωξη των στελεχών της Χ.Α. “επιβεβαιώνει” στο μυαλό των ψηφοφόρων της την εικόνα της “αντι-συστημικής” πολιτικής δύναμης που “καταδιώκει” και “φοβάται” το “διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς”. Τέλος, και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό στοιχείο απ’ όλα, για ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας –που αντιπροσωπεύεται από το 8-10% της Χ.Α.– η δολοφονία Φύσσα και η δράση της οργάνωσης δεν συνιστούν επαρκείς λόγους για να μεταβάλουν την εκλογική τους προτίμηση. Αυτό φανερώνει ριζικές μεταβολές στην ελληνική πολιτική κουλτούρα ως απότοκο της οικονομικής δυσπραγίας, όπου η ανάγκη ορισμένων ανθρώπων να εκδικηθούν αυτούς που –πράγματι– τους έφεραν στην κατάσταση που βρίσκονται τους οδηγεί στο να απαρνιούνται την ανθρώπινη και την πολιτική τους αξιοπρέπεια». Πηγή: www.lifo.gr

Αλληλεγγύη στον Σάββα Μιχαήλ και τον Κωνσταντίνο Μουτζούρη

Η ΘΕΜΙΣ ΕΧΕΙ ΝΕΥΡΑ!

Αλληλεγγύη στον Σάββα Μιχαήλ και τον Κωνσταντίνο Μουτζούρη

 του Στρατή Μπουρνάζου

O ΣΆΒΒΑΣ ΜΙΧΑΉΛ

Την Τρίτη το πρωί δικάζονται στην Ευελπίδων ο Σάββας Μιχαήλ και ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ Κωνσταντίνος Μουζούρης. Κατηγορούνται για «συκοφαντική δυσφήμιση», «διέγερση σε βιαιοπραγίες και αμοιβαία διχόνοια» και «διατάραξη της κοινής ειρήνης». Ο πρώτος για μια ανακοίνωση που εξέδωσε το ΕΕΚ κατά της Χρυσής Αυγής. Ο δεύτερος, επειδή στον χώρο του Πολυτεχνείου «στεγαζόταν» ψηφιακά το Indymedia, στο οποίο φιλοξενήθηκαν καταγγελίες εναντίον των νεοναζί.

Δεν είναι μόνο η αυτονόητη αλληλεγγύη σε έναν διαλεχτό σύντροφο και διανοούμενο, και σε έναν διακεκριμένο πανεπιστημιακό που διώκονται άδικα, η οποία υπαγορεύει τη συμπαράστασή μας. Στην περίπτωση της δίκης αυτής έχουμε, επιπλέον, δύο κρίσιμα στοιχεία.

Το πρώτο είναι ότι πρόκειται για μια σαφέστατη φρονηματική δίωξη, που πλήττει ευθέως την ελευθερία του λόγου. Με αυτή την ολισθηρή λογική, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες προκηρύξεις, ποστ, αφίσες, άρθρα (ακόμα και στα πιο mainstream έντυπα), κάθε μέρα, μπορεί να θεωρηθεί ότι «διεγείρουν» τους πολίτες σε «αμοιβαία διχόνοια» ή «βιαιοπραγίες». (Και ας μη σχολιάσουμε την εμφανή μεροληψία: ανακοινώσεις, αφίσες, δημοσιεύματα των νεοναζί, που στάζουν αίμα και βία από όπου κι αν τ’ αγγίξεις, δεν θεωρήθηκαν ουδέποτε «διεγερτικά» για τέτοια αδικήματα, αλλά μάλλον «τονωτικά» του εθνικού φρονήματος…).

Το δεύτερο, και εξίσου σημαντικό, είναι ότι ο Σ. Μιχαήλ και ο Κ.Μουτζούρης οδηγούνται στο εδώλιο έπειτα από μήνυση Χρυσαυγιτών όπως ο Η. Παναγιώταρος και η Θ. Σκορδέλη (Θέμις και αυτή…). Τον Μάη του 2009, οι Χρυσαυγίτες (έπειτα από σύσκεψη φορέων στα γραφεία της ΟΛΜΕ για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών εφόδων των νεοναζί στον Άγιο Παντελεήμονα) υπέβαλαν μήνυση εναντίον του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΕΚ, της ΟΛΜΕ, μεταναστευτικών κοινοτήτων και αρκετών άλλων. Οι δικαστικές αρχές, αντί να βάλουν κατευθείαν την υπόθεση στο αρχείο, την παρέπεμψαν στο ακροατήριο, επιλέγοντας τους δύο παραπάνω ως κατηγορούμενους.

Πολλά είναι τα ερωτήματα. Ας πούμε, με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι δύο (στην περίπτωση του Σ. Μιχαήλ, η υποψία ότι έπαιξε ρόλο η εβραϊκή καταγωγή του είναι ανατριχιαστική). Και, το κυριότερο: η παραπομπή αποτελεί ένα ακόμα δείγμα (μετά τις αλλεπάλληλες αναβολές της δίκης Σκορδέλη ή την αθώωση Κασιδιάρη) ότι η Χρυσή Αυγή διεισδύει στη δικαιοσύνη. Πρέπει να κάνουμε το παν ώστε οι νεοναζιστές (που έχουν εμπεδώσει την παρουσία τους στα σώματα ασφαλείας) να μην αποκτήσουν σταθερά ερείσματα και αλλού. Η δικαιοσύνη είναι ένας κομβικός τομέας, καθώς ναζισμός και δίκαιο είναι (και πρέπει να παραμείνουν) έννοιες ασύμβατες. Είναι γνωστό –και δυσάρεστο βέβαια– ότι στο δικαστικό σώμα κυριαρχούν συχνά συντηρητικές, εθνικιστικές, ενίοτε και ακροδεξιές απόψεις· το να επικρατήσουν όμως ναζιστικές και χρυσαυγίτικες αποτελεί ποιοτική, και ολέθρια τομή.

http://enthemata.wordpress.com/2013/09/01/bournazos-49/

Παρουσίαση βιβλίου 'Η ΦΡΙΚΗ ΜΙΑΣ ΠΑΡΩΔΙΑΣ Τρεις ομιλίες για τη «Χρυσή Αυγή»." του Σάννα Μιχαήλ, Μπαρ Λοκομοτίβα, Τετάρτη 29/5

Oι ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΆΓΡΑ και το BAR LOCOMOTIVA σας προσκαλούν

στην παρουσίαση του βιβλίου του 

ΣΑΒΒΑ ΜΙΧΑΗΛ 

Η ΦΡΙΚΗ ΜΙΑΣ ΠΑΡΩΔΙΑΣ

Τρεις ομιλίες για τη «Χρυσή Αυγή»

την Τετάρτη 29 Μαΐου 2013 στις 19.30

στο Βar Locomotiva  (Μπόταση 7 και Σολωμού, Εξάρχεια)

Ομιλητές:

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΣ, αρχισυντάκτης της εφημερίδας Νέα Προοπτική

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ, δημοσιογράφος(ομάδα του ιού-εφημ Συντακτών)

και ο συγγραφέας

ΒAR LOCOMOTIVA: Μπόταση 7 και Σολωμού, Εξάρχεια, τηλ. 213 005 4119

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ: Ζωοδόχου Πηγής 99, 114 73 Αθήνα, τηλ. 210.7011.461 www.agra.gr

ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ - ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ VPRC ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ

Από τον πρώτο μήνα της στην κυβερνητική εξουσία η "Αγία Τριάδα" των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ χάνει την όποια λαϊκή υποστήριξη είχε την πρώτη εβδομάδα. Όπως δείχνει η έρευνα κοινής γνώμης που διενήργησε η VPRC και δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Η Ελλάδα Αύριο, οι ερωτώμενοι απαντούν ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση (64%) ενώ μόνο 17% θεωρεί ότι η χώρα βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση.

Αυτό εκφράζεται και στην επιλογή του κόμματος που θα διάλεγαν οι ψηφοφόροι αν την Κυριακή που μας έρχεται γίνονταν βουλευτικές εκλογές.

1. ΣΥΡΙΖΑ                                16,5%
2. Ν.Δ.                                       16,0%
3. ΠΑΣΟΚ                                  5,5%
4. ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΕΣ                  5,0%
5. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ                       4,5%
6. ΔΗ.ΜΑΡ.                                4,0%
7. ΚΚΕ                                        3,5%
8. ΔΗΜ.ΞΑΝΑ                           1,0%
9. ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ                    1,5%
10. ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΙ              21,4%
11. ΛΕΥΚΑ-ΑΚΥΡΑ-ΑΠΟΧΗ  15,1%
12. ΔΕΝ ΞΕΡΩ/ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ   6,0%

Επίσης:
1. 61% θεωρούν ότι η κυβέρνησης είναι ασυνεπής και το 23% συνεπής
2. 81% θεωρούν βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα πάρει νέα μέτρα μείωσης μισθών και συντάξεων έναντι 9% που λένε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μετρα και 4% που λένε "εξαρτάται".
3. 44% θεωρεί ότι δεν υπάρχει πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη έναντι 43% που θεωρούν ότι υπάρχει.
4. 77% δηλώνουν δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση έναντι 16% που δηλώνουν ικανοποιημένοι.

Όσον αφορά τις δημοτικότητες των αρχηγών, ο Χριστόφορος Βερναρδάκης επισημαίνει στο άρθρο του στην εφημερίδα ότι "η πιο 'ισχυρή' ασφαλιστική δικλείδα της κυβέρνησης από πλευράς προσώπων είναι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης (με 52% θετικές γνώμες), ακολουθούμενος από τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά (με 42%). Αντιθέτως, η εικόνα του Ευάγγ. Βενιζέλου είναι αρκετά τραυματισμένη (31% θετικές γνώμες και 62% αρνητικές).

Αρκετά αντιφατικές είναι οι απόψεις των ψηφοφόρων για τα υπόλοιπα πολιτικά πρόσωπα. Παραδείγματος χάριν, ο αρχηγός της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής ανοίγει σκοτεινούς εκλογικούς διαδρόμους: "...είναι αποδεκτός από το 4% των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ, το 16% του ΣΥΡΙΖΑ, το 15% της ΝΔ, το 12% του ΠΑΣΟΚ, του 31% των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του 5% του ΚΚΕ".

Αυτά τα ολίγα για αρχή.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ