Στη μνήμη του ΣΠΥΡΟΥ: Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια

Γνώρισα το Σπύρο εκείνο το μεγάλο χειμώνα του 1983-1984, όταν ήταν ακόμη πρωτοετής στο Παιδαγωγικό, με το πάθος της νιότης, μιας νιότης που δεν μπορούσε να χωρέσει στα στενά καλούπια της "ενσωματωμένης στο σύστημα αλλαγής" του κόμματος για το οποίο είχε αγωνιστεί μέσα από τις γραμμές της νεολαίας του. Ερχόταν μαζί μας στις πορείες ενάντια στο απεργοκτόνο άρθρο 4 μαζί με τον αδελφό του και συνάδελφο στις τράπεζες, το Νίκο, και βρισκόμασταν στις πρώτες γραμμές, στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους βρετανούς ανθρακωρύχους. Ο Σπύρος δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα το έβαζε κάτω, δεν θα συμβιβαζόταν με μια πλαστική "αλλαγή". Απ' όσο θυμάμαι είχε μπει στην Ένότητα Μαρξιστών Σοσιαλιστών. Τα λέγαμε τα βράδια εκείνα στο μπαρ "Συλλήβδην" (του Γιώργου, της Μαριάννας και του Γιάννη που τον είδα στην προβολή της Μακρονήσου) με δεκάδες συναγωνιστές/τριες παρέα με ένα ποτό και διάφορα χάπενινγκ ξαφνικά και πολύμορφα. Τον έχασα μετά για καμιά δεκαπενταετία για να τον βρω στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πολιτικού της Νομικής να ειδικεύεται στην Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης. Και εκεί πάντα ενεργός και πρωτοπόρος όπως ήταν πάντα και παντού, στις κινητοποιήσεις εναντίον των νόμων Αρσένη, Γιαννάκου, στα Πίσω Θρανία, στους "Δασκάλους σε Κίνηση" κ.α.


Σπύρο, ξέρεις πάντα υπάρχει το σκαμπό στο μπαρ αλλά και το κάθισμα στο αμφιθέατρο, όπως υπάρχει πάντα η πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων.

Γεια χαρά

Θανάσης Τσακίρης

"'Εφυγε" ο φίλος, σύντροφος και συνάδελφος Σπύρος Μαρκόπουλος. Γιατί...γιατί...γιατί;

Έφυγε από κοντά μας για το μακρύ ταξίδι ο σύντροφος δάσκαλος Σπύρος Μαρκόπουλος


Πώς μπορούν οι λέξεις να μιλήσουν για το Σπύρο μας, πώς μπορούν τα λόγια να το πουν. Μαύρα μαντάτα, δίσεκτοι καιροί….

Έφυγε από κοντά μας για το πιο μακρύ ταξίδι ο σύντροφος Σπύρος Μαρκόπουλος, μετά από άνιση μάχη με το θάνατο, σήμερα Κυριακή 12 Απρίλη 2009.

Ο Σπύρος, μάχιμος δάσκαλος, γεννήθηκε στις 3/1/1966 στο Αγρίνιο. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου πήγε Γυμνάσιο και Λύκειο. Πέρασε στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία το 1983, από όπου αποφοίτησε το 1985. Διορίστηκε δάσκαλος στην Πάρο, πήγε στο Βέλγιο ως δάσκαλος, όπου έκανε και μεταπτυχιακές σπουδές, που τις συνέχισε στην Αθήνα στο τομέα Πολιτικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας, για να είναι τα τελευταία χρόνια δάσκαλος στα Πετράλωνα, στο 137ο Δημοτικό Σχολείο.

Φέτος ήταν στη Μετεκπαίδευση στην Πάτρα.

Πάντα με ενεργή συμμετοχή στα κοινά, στο Μαράσλειο με την ΕΜΑΣ, αργότερα ως δάσκαλος μέσα από τις Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις και στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Π. Ε. « Ο Παρθενώνας» με το σχήμα «Δάσκαλοι σε Κίνηση».

Τρία χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου, χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, πολλές φορές αντιπρόσωπος των Παρεμβάσεων στις Γενικές Συνελεύσεις της ΔΟΕ.

Συμμετείχε ενεργά στο εκπαιδευτικό περιοδικό « Εκπαιδευτική Κοινότητα» στη Συντακτική του ομάδα, πάντα με άποψη για την παιδαγωγική και κοινωνική δράση.

Μέλος του Παιδαγωγικού Ομίλου των Παρεμβάσεων – Κινήσεων – Συσπειρώσεων Π.Ε.

Δραστηριοποιούνταν στην εκπαιδευτική, αντιρατσιστική κίνηση « Πίσω θρανία», προσφέροντας δωρεάν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες, πρωταγωνιστούσε στο κίνημα για πλήρη δικαιώματα των μεταναστών, αλλά και των παιδιών τους μέσα και έξω από τα σχολεία.

Ο πάντα γελαστός και αγαπητός μας Σπύρος…Πάντα στην πρώτη τη γραμμή, όπως στην απεργία του 2006, ακούραστος, σεμνός, μοναδικός, αλλά και σε στιγμές νηνεμίας, προσπαθώντας με συλλογικό τρόπο να δημιουργήσει το αύριο, όπως το ονειρεύτηκε…

Καλό ταξίδι μονάκριβέ μας σύντροφε…

«Οι σύντροφοι δεν πεθαίνουν, κατοικούν στο βάθος των δρόμων,

Όποιον και να πάρεις θα τους συναντήσεις….»

Θα συναντηθούμε αύριο Τρίτη στις 3.30 στο νεκροταφείο Παπάγου για το τελευταίο Αντίο!

Αντί για στεφάνια η οικογένεια και οι σύντροφοι του θα επιθυμούσαν τα χρήματα να δοθούν στην καμπάνια « Ένα Σχολείο για τη Γάζα» Συλλόγων Π. Ε και ΕΛΜΕ.

Αριθμός Λογαριασμού 4260100830920 Αγροτική Τράπεζα