Showing posts with label Πυρηνική ενέργεια. Show all posts
Showing posts with label Πυρηνική ενέργεια. Show all posts

Tuesday, September 13, 2011

Tsakthan Daily -Το Γαλλικό Τσερνομπίλ- 13 Σεπτεμβρίου 2011


Tsakthan Daily



13 Σεπτεμβρίου 2011



Το Γαλλικό Τσερνομπίλ





Αντιγράφω την είδηση από το εξαιρετικό εναλλακτικό διαδικτυακό κανάλι www.alterthess.gr :



Έκρηξη σημειώθηκε σήμερα στον πυρηνικό σταθμό της Μαρκούλ, στη νότια Γαλλία. Σύμφωνα με το μέχρι τώρα απολογισμό υπάρχει ένας νεκρός και τρεις τραυματίες. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος διαρροής ραδιενέργειας. Η συγκεκριμένη μονάδα είναι από τις μεγαλύτερες στη Γαλλία. Πυρκαγιά από έκρηξη είχε σημειωθεί σε άλλη μονάδα στις αρχές του Ιούλη.



«Η Γαλλία είναι μπροστά στην πυρηνική ενέργεια, οι σταθμοί μας είναι ακριβότεροι διότι είναι ασφαλέστεροι» είχε δηλώσει τότε ο Σαρκοζί και ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει ένα δισεκατομμύριο ευρώ για επενδύσεις στην ατομική ενέργεια.



Τώρα το φάντασμα της Φουκουσίμα πλανιέται πάνω απ' την Ευρώπη.



Η γαλλική κοινωνία είχε μια ιδιομορφία. Βαυκαλιζόταν με την ιδέα πως πρέπει να είναι η πιο «πυρηνική κοινωνία». Εμφορείτο, δηλαδή, από έναν απίστευτα ισχυρό «πυρηνικό σωβινισμό». Ως και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν επί δεκαετίες ολόκληρες υπέρ της πυρηνικής ενέργειας και από το 1942 ως το 1955 ο φημισμένος και βραβευμένος με Νόμπελ και μέλος του κόμματος πυρηνικός Φρεντερίκ Κιουρί διετέλεσε πρόεδρος της Ανωτάτης Αρχής Πυρηνικής Ενέργειας.



Η πυρηνική ενέργεια είναι η κύρια πηγή ηλεκτρικής ενέργειας στη Γαλλία. Το 2004, 425,8 TWh σε σύνολο 540,6 TWh ηλεκτρικού ρεύματος προερχόταν από την πυρηνική ενέργεια (78,8% το υψηλότερο ποσοστό παγκοσμίως). Η Γαλλία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στον πλανήτη και εξάγει 18% της συνολικής της παραγωγής στην Ιταλία, το Βέλγιο, στη Βρετανία και τη Γερμανία, ενώ το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη.



Ημερομηνία

Τόπος

Κόστος
(σε εκατομ.
US$ 2006)
17 Οκτωβρίου 1969
Saint-Laurent, Γαλλία
?
25 Ιουλίου 1979
Saclay, Γαλλία
5
13 Μαρτίου 1980
Loir-et-Cher, Γαλλία
22
14 Απριλίου 1984
Bugey, Γαλλία
2
22 Μαΐου 1986
Normandy, Γαλλία
5
12 Απριλίου 1987
Tricastin, Γαλλία
50
27 Δεκεμβρίου 1999
Blayais, Γαλλία
55
21 Ιανουαρίου 2002
Manche, Γαλλία
102
16 Μαΐου 2005
Lorraine, Γαλλία
12
13 Ιουλίου 2008
Tricastin, Γαλλία
7
12 Αύγουστου 2009
Gravelines, Γαλλία
2







Διάφορα αντι-πυρηνικά κινήματα έδρασαν όλα αυτά τα χρόνια, με αρχή την εμφάνιση του κινήματος για το περιβάλλον στη δεκαετία του 1970 που αντιτάχθηκε στη δημιουργία του σταθμού πυρηνικής ενέργειας Superphénix. Το αποκορύφωμα ήταν μια επίθεση με ρουκέτα στο ημιτελές κτίριο θωράκισης του πυρηνικού σταθμού το 1982. Τον Ιούνιο του 1997, μια από τις πρώτες ενέργειες του σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν μόλις ανέλαβε καθήκοντα ως πρωθυπουργός ήταν να ανακοινώσει το κλείσιμο του εργοστασίου λόγω του υπερβολικού κόστους της παραγωγής. Μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986, δημιουργήθηκε το δίκτυο Sortir du nucleair. Η Greenpeace αντιτίθεται σταθερά τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας, και έχει αναλάβει την ευθύνη για σειρά ενεργειών από το 1997 για το κλείσιμο του κέντρου επανεπεξεργασίας La Hague.



Στην Ελλάδα είχαμε και τα δικά μας αντιπυρηνικά κινήματα στην περίοδο της μεταπολίτευσης, όπως των κατοίκων της Καρύστου εναντίον της κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου στα τέλη της δεκαετίας του ’70 καθώς και των μαζικών διαδηλώσεων εναντίον των πυρηνικών μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986, με πρόσθετο εμπόδιο την άρνηση του ΚΚΕ να αναγνωρίσει το συμβάν και να συμβάλει στην ανάπτυξη του κινήματος.



Καιρός να πούμε μαζικά και δυναμικά ξανά: ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!



ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ














Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ




«…Θα βάλουμε το καράβι στη σωστή τροχιά» Γ.Α. Παπανδρέου, Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ


Στιγμιότυπα από τις μεγάλες πορείες του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής


http://www.youtube.com/watch?v=7-fEcfhxF1c  


 


ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ


David Toke (2011) Ecological Modernisation and Renewable Energy (Energy, Climate and the Environment).  Hampshire, UK and New York, NY: Palgrave Macmillan, σελ. 240, τιμή 39,43  λίρες Αγγλίας (σκληρό εξώφυλλο και μεταχειρισμένο)





Το βιβλίο συζητά την εμφάνιση και ανάπτυξη της νέας βιομηχανίας ανανεώσιμης ενέργειας. Ο David Toke αναζωογονεί τη θεωρία του οικολογικού εκσυγχρονισμού που είναι βασική για την περιβαλλοντική ανάπτυξη. Η ανανεώσιμη ενέργεια ξεκίνησε από ένα κίνημα από τα κάτω για να αναδειχθεί σε μια βιομηχανία που αμφισβητεί την θέση των συμβατικών πηγών καυσίμων διατηρώντας μια ξεχωριστή ταυτότητα προσελκύοντας έτσι μεγάλη λαϊκή υποστήριξη. Ο συγγραφέας αναλύει αυτή την ταυτότητα και τονίζει το συνεχιζόμενο ρόλο των συμμαχιών μεταξύ των ανανεώσιμων βιομηχανιών και των περιβαλλοντικών ΜΚΟ. Η πολιτική της τεχνολογικής ταυτότητας ερευνάται σε αρκετές μελέτες περιπτώσεων (Καλιφόρνια, ΗΠΑ, Δανία, Γερμανία, Ισπανία, ΗΒ, Αυστραλία και Κίνα). Επίσης, ερευνάται ποιες είναι εκείνες οι πολιτικές που απαιτούνται για την προώθηση της ανανεώσιμης ενέργειας μέσω ανάλυσης θεσμών, συμφερόντων και λόγου για να ξεπερνάνε τις στερεότυπες κουβέντες για το ποια είναι καλύτερη, η αγοραία ή η κρατική (διαταγή και έλεγχος).



Ο David Toke είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγκχαμ του Η.Β.  



ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ



Καράβια αλήτες



Στίχοι: Φώντας Λάδης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος

Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου & Νίκος Πορτοκάλογλου ( Ντουέτο )




Καράβια αλήτες μας σφύριξαν κάτι.
Μας είπαν ελάτε, μας κλείσαν το μάτι.
Μπροστά μας περνάνε, μα δε σταματάνε.
Τα άσπρα πανιά τους δεν ήταν για μας.

Καράβια περάσαν, χαθήκαν στα βάθη.
Γιατί μας γελάσαν κανείς δε θα μάθει.
Ανάποδη μέρα, τα τράβηξε πέρα.
Σ' αυτό το λιμάνι δεν φεύγει κανείς.

Στο 'να μου χέρι το τσιγάρο
μοιάζει με χαμένο φάρο.
Κι άμα θα σβήσει, θα 'ρθει μπόρα.
Σχόλασε το γλέντι τώρα. 





ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ




Beginners


 


ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ

ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Μάικ Μιλς. Ηθοποιοί: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Κρίστοφερ Πλάμερ, Γκόραν Βίσνιτς, Μέλανι Λοράν. 105'



Ενας 75χρονος πατέρας και ο 38χρονος γιος του προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, όταν ο πατέρας αποκαλύπτει στο γιο πως είναι γκέι, σε ένα αυτοβιογραφικό, τρυφερό δράμα, με ωραίες ερμηνείες.

Γνωστός graphic designer αλλά και πετυχημένος δημιουργός μουσικών βίντεο, με τη δεύτερη αυτή ταινία του ο Μάικ Μιλς «Thumbsucker» έφτιαξε μια τρυφερή, με όμορφους χαρακτήρες και εικαστικά συναρπαστικές σκηνές, ταινία. Ο 75χρονος Χαλ, με το θάνατο της γυναίκας του, ύστερα από 44 χρόνια γάμου, αποκαλύπτει στον 38χρονο γραφίστα γιο του Ολιβερ πως είναι γκέι, αποκάλυψη που δίνει την ευκαιρία και στους δύο να επανεξετάσουν τη ζωή τους. Στα λίγα χρόνια που του απομένουν ο ετοιμοθάνατος από καρκίνο πατέρας (εξαιρετική ερμηνεία από τον Κρίστοφερ Πλάμερ) στρέφεται σε μια πιο ελεύθερη, διασκεδαστική ζωή και αρχίζει μια σχέση μ' ένα νεαρό άντρα, ενώ ο γιος του (μια το ίδιο καλή ερμηνεία από τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ), εμπνευσμένος από το νέο ξεκίνημα του πατέρα, αρχίζει μια σχέση με μια Γαλλίδα ηθοποιό που γνωρίζει σ' ένα πάρτι.

Η αυτοβιογραφική μέχρι σ' έναν βαθμό αυτή ιστορία του Μάικ Μιλς μας παρουσιάζεται μέσα από φλας-μπακ (όταν αρχίζει η ταινία, ο πατέρας έχει ήδη πεθάνει), σκηνές ονειρικές, με διαλόγους διανθισμένους με χιούμορ, με αναφορές στην παιδική ηλικία, την παρεμβολή ενός σχεδίου με θέμα την «Ιστορία της θλίψης» που αρχίζει ο γραφίστας Ολιβερ, καθώς και τα ενδιάμεσα σχόλια (δοσμένα μέσα από υπότιτλους) ενός σκύλου. Είναι στιγμές που ο θεατής αισθάνεται πως ο Μιλς έχει παραφουσκώσει την ιστορία του με διάφορες επιμέρους ιστορίες, συνολικά όμως πρόκειται για μια δοσμένη με έμπνευση και αρκετή πρωτοτυπία ταινία, που επιβεβαιώνει το ταλέντο του σκηνοθέτη της.


Το ανέκδοτο της ημέρας




Ενας βομβιστής μπαίνει σε pet shop, αφήνει μια βόμβα πάνω σε ένα τραπέζι και φωνάζει:
- "Η βόμβα θα εκραγεί! Εχετε μόλις 60 δεύτερα για να φύγετε!"
Και από το βάθος του καταστήματος ακούγεται η χελώνα:
- "Ε, είσαι και πολύ μ….ς!"


Saturday, May 07, 2011

Tsakthan Weekend 7- 8/5/2011 Πυρετός του Σαββατόβραδου Χωρίς Ανάσα


Tsakthan Weekend 7- 8/5/2011

Πυρετός του Σαββατόβραδου Χωρίς Ανάσα


Ο κλέφτης των ροδάκινων


Όλοι γκρινιάζουν κι έχουν δίκιο: «δεν είν’ άνοιξη φέτος αυτή». Όμως, είναι «άνοιξη για τους ροδακινοπαραγωγούς και για τους σιτοπαραγωγούς (θυμάστε, οι παλιότεροι, τις τηλεοπτικές δηλώσεις του Παναγή Παπαληγούρα, όταν ήταν υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Καραμανλή της δεκαετίας του ’70;). Και οι δύο κατηγορίες παραγωγών ωφελούνται με τις βροχές των τελευταίων εβδομάδων, ενώ οι πρώτοι ευνοούνται και από την κατάρρευση της παραγωγής ροδάκινων στην Ιαπωνία λόγω της πυρηνικής καταστροφής (λεπτομέρειες στην Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία) Ο θάνατός, η ζωή μου! Οι συνέπειες του καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης και της απολυτοποίησης/φετιχοποίησης της έννοιας της (επιστημονικής-τεχνολογικής) προόδου σε όλο το τραγικό «μεγαλείο» τους. Ο αγώνας για την κατάργηση των εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας πρέπει να ενταθεί, ακόμη κι αν δυσαρεστηθούν ορισμένες κατηγορίες παραγωγών.   

Ραντεβού με ένα αστέρι

Όχι, δεν είναι η ταινία του Ντίσνεϋ, ούτε νέο reality show κάποιου ιδιωτικού καναλιού. Είναι η ξαφνική εμφάνιση ενός εκρηκτικού αστέρα. Για την ακρίβεια ενός γιγάντιου αστεροειδούς που αναμένεται τον Νοέμβριο να «συναντήσει» τη Γη. Κανείς δεν είναι σίγουρος αν θα είναι «στενή επαφή τρίτου τύπου» ή αν απλώς θα νοιώσουμε την καφτερή του ανάσα. Ούτε η ίδια η ΝΑSA δεν είναι σε θέση να γνωρίζει! Άλλη μια διάψευση της παντοδυναμίας της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ε, τότε, ας ζούμε, πράγματι, την κάθε μας μέρα σαν να είναι η τελευταία και ας το γλεντήσουμε, παρά την κρίση, την επιμήκυνση και την αναδιάρθρωση του χρέους. Γιατί, όπως γράφει το ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου, αν συγκρουστεί ο αστεροειδής με τη Γη, αυτό θα ισοδυναμεί με «ταυτόχρονη έκρηξη 65.000 βομβών».  

Ο θάνατος του βιοτέχνη προηγείται του θανάτου του εμποράκου

Για να καταλάβουμε καλύτερα την δραματική αύξηση της ανεργίας στη χώρα μας λόγω της οξύτατης οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού την οποίο βιώνουμε όλοι, θα πρέπει να ερευνήσουμε πώς βιώνει κάθε τομέας και κλάδος της οικονομίας την κρίση, ιδιαίτερα δε τα πιο παραδοσιακά στρώματά τους. Σύμφωνα με στοιχεία έρευνα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, που αναφέρονται σε ρεπορτάζ της εφημερίδας Κόσμος του Επενδυτή,  «έσβησαν» 7.000 επιχειρήσεις την τελευταία διετία 2009-2011 στην Αθήνα. Από τη διαφορά διαγραφών (7.005) με εγγραφές στο Επιμελητήριο (3.673) προκύπτει απόλυτα αρνητικό ισοζύγιο 3.332 χαμένων για πάντα επιχειρήσεων και με μια πιο βαθύτερη έρευνα βλέπουμε αρνητικά ισοζύγια σε όλους επιμέρους κλάδους. Αυτό σημαίνει ότι δεκάδες χιλιάδες άνεργοι προέρχονται από το χώρο των πιο παραδοσιακών βιοτεχνικών επιχειρήσεων με πολύ συγκεκριμένη ειδίκευση που δεν χρειάζεται πια ή είναι ανειδίκευτοι. Η εξεύρεση νέας εργασίας κατά κύριο λόγο στον τομέα των υπηρεσιών είναι όνειρο απατηλό με τις συνθήκες που επικρατούν κι εκεί. Έτσι, σε συνδυασμό με την μείωση των πωλήσεων των εμπορικών επιχειρήσεων λόγω μείωσης των αγοραστών έρχεται η μείωση των παραγγελιών από τις βιοτεχνίες και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται αδιάκοπα ώσπου να κλείσουν ακόμη περισσότερες κ.ο.κ. Κι ο κόσμος αυτός που χάνει τις ελπίδες του για δουλειά αποτελεί την πρώτη ύλη για το εκρηκτικό μείγμα της ακροδεξιάς πολιτικής εφόσον η Αριστερά δεν μπορεί να αντιπαραβάλει πειστικά ένα πρόγραμμα που να δίνει προοπτική σ’ αυτόν.

Τώρα και τότε

  
«Κατά 3,8% προηγείται το κυβερνών κόμμα έναντι της ΝΔ, σε δημοσκόπηση της MARC που δημοσιεύει το «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής». Το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 24%, η ΝΔ 20,2%, το ΚΚΕ7,8%, το ΛΑΟΣ 6,8%, ο ΣΥΡΙΖΑ 3,3%, η Δημοκρατική Συμμαχία 2,9%, το Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών 2,8%, η Δημοκρατική Αριστερά 2,6%, οι Οικολόγοι - Πράσινοι 2,4%. ’λλο κόμμα, δηλώνει ότι θα ψηφίσει το 2,9%, οι αναποφάσιστοι φθάνουν το 7,95 ενώ το άκυρο/λευκό/αποχή φθάνουν το 16,4%.
Μετά από αναγωγή το ΠΑΣΟΚ φθάνει 31,7%, η ΝΔ 26,7%, το ΚΚΕ 10,3%, το ΛΑΟΣ 9%, ο ΣΥΡΙΖΑ 4,3%, η ΔΗΣΥ 3,8%, το Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών 3,75%, η ΔΗΜΑΡ 3,5%, οι Οικολόγοι - Πράσινοι 3,2%, ενώ συνολικά άλλο κόμμα λένε ότι ψηφίζουν σε ποσοστό 3,8%.
Στην έρευνα, το 68,8% τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών, ενώ το 50,3% πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν θα αντέξει ολόκληρη την τετραετία, σε αντίθεση με το 43,4%.
Σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις, το 67,7% πιστεύει ότι η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει, το 59,7% δηλώνει υπέρ της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, το 63,7% ζητά να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.» http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1967248

Παρά την αριστερή στροφή μέρους του πληθυσμού υπάρχει μια τάση ενίσχυσης του ΛΑ.Ο.Σ. και η Ν.Δ. δεν φαίνεται να κερδίζει από τη δυσαρέσκεια. Κι όταν μιλάμε για αριστερή στροφή πρέπει να προσέχουμε. Πρόκειται για γενική διαμαρτυρία κατά της κυβέρνησης και της ασκούμενης μνημονιακής πολιτικής και όχι για την προγραμματική προτίμηση της αριστεράς, σε αντίθεση με παλιότερες εποχές που οι πολιτικές της αριστεράς είχαν απήχηση σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Στο βιβλίο του Ronald Inglehart Culture Shift in Advanced Industrial Society (1990, Princeton, NJ: Princeton Univ. Press) παρατίθεται πίνακας που δείχνει ότι στην Ελλάδα (1979-1983) το 95% των ερωτώμενων συμφωνούσε με τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων, το 82% συμφωνούσε ότι έπρεπε να υπάρχει περισσότερη παρέμβαση της κυβέρνησης στην οικονομία και το 80% ήθελε περισσότερες εθνικοποιήσεις επιχειρήσεων. Η αδύναμη παρουσία των περισσότερων αριστερών πολιτικών σχηματισμών έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την στρατηγική και προγραμματική αδυναμία σε αντίθεση με την σταθερή (ανεξαρτήτως του τι πρεσβεύει) στρατηγική του ΚΚΕ που πλασσάρεται ως ο μοναδικός προστάτης των χαμένων της κρίσης και το ΛΑ.Ο.Σ. που εκμεταλλεύεται την κρίση για να εμφανιστεί προστάτης των ίδιων ανθρώπων αλλά σε στενό εθνικό πλαίσιο και με τη λογική του διαφοριστικού ρατσισμού (ο κάθε πολιτισμός έχει το δικαίωμα στη διαφορά αλλά μακριά από εμάς και στο δικό του τόπο ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο τόπος του βομβαρδίζεται και καταστρέφεται). Έτσι, αφήνεται ανοιχτό το παιχνίδι στην ηγεμονία των αντιπάλων.

Εντός Εποχής: Αφιέρωμα στην άνοδο της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη


Ποια είναι τα κίνητρα που ωθούν τους κοινωνικούς σχηματισμούς υποστήριξής της ακροδεξιάς;. Υποστηρίζεται (Yannis Papadopoulos Populism, the Democratic Question, and Contemporary Governance” Ανακοίνωση στο Εργαστήριο για το Λαϊκισμό, Robert Schuman Centre of the European University Institute, Florence, 14-15 January 2000) ότι τα κίνητρα μπορεί να ποικίλουν από την «δυσαρέσκεια» απέναντι στα κατεστημένα κόμματα που ενισχύεται λόγω της παρατηρούμενης προγραμματικής σύγκλισης ανάμεσά τους ως την αντίδραση στην επιτυχία των «ελευθεριακών αριστερών αξιών» της ανεκτικής-πολυπολιτισμικής φύσης των κοινωνιών ή το φόβο που κυριαρχεί στο μυαλό των «χαμένων» από τις διαδικασίες εκσυγχρονισμού που ωθούνται από την παγκοσμιοποίηση ή την Ευρωπαϊκή ενοποίηση, ή από τις νέες μεταβιομηχανικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. O Peter Mair (1995, “Political Parties, Popular Legitimacy and Public Privilege, ” West European Politics (special issue: The Crisis of Representation in Europe) 18, 3, 1, σελ46-8) αποδίδει την κρίση στην συνεχιζόμενη μεταβολή του διεθνούς περιβάλλοντος, το οποίο ωθείται σε μια ολοένα και πιο διευρυμένη οικονομική παγκοσμιοποίηση, μειώνοντας τις δυνατότητες των μεμονωμένων κρατών να συγκροτήσουν μια ενιαία εθνική πολιτική επίλυσης των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων της επικράτειάς τους. Αυτή η αδυναμία εθνικής προσέγγισης για την πολιτική αποδυναμώνει τα κυρίαρχα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία, ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και που εσχάτως δοκιμάζουν με αρνητικά αποτελέσματα την ιδέα της συγκυβέρνηση με συνέπεια να σπρώχνουν ολοένα και περισσότερους ψηφοφόρους σε πολιτικούς σχηματισμούς που ζητούν πολύ σαφείς πολιτικές οριοθετήσεις. Η άκρα δεξιά που προσπαθεί να συγκεντρώσει δυνάμεις αμφισβήτησης του συστήματος συγκυβέρνησης τα καταφέρνει καλύτερα από την αριστερά, τουλάχιστον στις πιο παραδοσιακές μορφές της. Στο αφιέρωμά μας στο ένθετο «Εντός Εποχής» της εφημερίδας Εποχή (Κυριακή, 8 Μαΐου) συνεχίζουμε αυτή τη συζήτηση με αναφορά στη Φιλανδία, στην Ουγγαρία, τη Γαλλία και την Ιταλία και, βεβαίως, στην Ελλάδα. Ραντεβού στα περίπτερα και μετά για καφέ και συζήτηση επί του θέματος. Όσοι/ες θέλετε να το συνδυάσετε με σινεμά μπορείτε να δείτε την ταινία “O Αληθινός Φασισμός” στο Τριανόν

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΕΠΟΧΗ τιμά την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης
Προβολή της ταινίας «Ο αληθινός φασισμός»

66 χρόνια πέρασαν από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη (9 Μαΐου 1945). 66 χρόνια μετά και φαίνεται πως η λήθη σκέπασε την Ιστορία με αποτέλεσμα η ακροδεξιά να ξανασηκώνει κεφάλι στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη.

Το 1966 ο σοβιετικός σκηνοθέτης Μιχαήλ Ρομ γύρισε την ταινία «Ο αληθινός φασισμός». Μέσα από μία ψυχολογική περισσότερο ερμηνεία, ο Ρομ αγγίζει ουσιαστικά το ζήτημα του φασισμού επικεντρώνοντας στους ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν άμοιροι ευθυνών σε αυτή τη μαζική παραπλάνηση στην οποία οδηγήθηκαν.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης έγραψε για την ταινία το 1966 στη Δημοκρατική Αλλαγή: «Ο φασισμός παρέσυρε τις μάζες γιατί κατόρθωσε να μπει στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την πλάγια πόρτα του συναισθηματισμού, παραλύοντας προηγουμένως τέλεια τη λογική».

Η ΕΠΟΧΗ σε συνεργασία με την εταιρία διανομής NEW STAR, τιμώντας την επέτειο της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης και θέλοντας να ενισχύσει τον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, οργανώνει προβολή της ταινίας «Ο αληθινός φασισμός» του Μιχαήλ Ρομ.

Κυριακή 8 Μαΐου, στις 12 το μεσημέρι
Κινηματογράφος ΤΡΙΑΝΟΝ, Κορδιγκτώνος 21, τηλ. 210 8215369
Είσοδος ελεύθερη



ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ


Logical Song

Supertramp

When I was young, it seemed that life was so wonderful,
a miracle, oh it was beautiful, magical.
And all the birds in the trees, well they'd be singing so happily,
joyfully, playfully watching me.
But then they send me away to teach me how to be sensible,
logical, responsible, practical.
And they showed me a world where I could be so dependable,
clinical, intellectual, cynical.

There are times when all the world's asleep,
the questions run too deep
for such a simple man.
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.

Now watch what you say or they'll be calling you a radical,
liberal, fanatical, criminal.
Won't you sign up your name, we'd like to feel you're
acceptable, respectable, presentable, a vegetable!

At night, when all the world's asleep,
the questions run so deep
for such a simple man.
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...