Tsakthan Weekend 7- 8/5/2011
Πυρετός του Σαββατόβραδου Χωρίς Ανάσα
Ο κλέφτης των ροδάκινων
Όλοι γκρινιάζουν κι έχουν δίκιο: «δεν είν’ άνοιξη φέτος αυτή». Όμως, είναι «άνοιξη για τους ροδακινοπαραγωγούς και για τους σιτοπαραγωγούς (θυμάστε, οι παλιότεροι, τις τηλεοπτικές δηλώσεις του Παναγή Παπαληγούρα, όταν ήταν υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Καραμανλή της δεκαετίας του ’70;). Και οι δύο κατηγορίες παραγωγών ωφελούνται με τις βροχές των τελευταίων εβδομάδων, ενώ οι πρώτοι ευνοούνται και από την κατάρρευση της παραγωγής ροδάκινων στην Ιαπωνία λόγω της πυρηνικής καταστροφής (λεπτομέρειες στην Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία) Ο θάνατός, η ζωή μου! Οι συνέπειες του καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης και της απολυτοποίησης/φετιχοποίησης της έννοιας της (επιστημονικής-τεχνολογικής) προόδου σε όλο το τραγικό «μεγαλείο» τους. Ο αγώνας για την κατάργηση των εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας πρέπει να ενταθεί, ακόμη κι αν δυσαρεστηθούν ορισμένες κατηγορίες παραγωγών.
Ραντεβού με ένα αστέρι
Όχι, δεν είναι η ταινία του Ντίσνεϋ, ούτε νέο reality show κάποιου ιδιωτικού καναλιού. Είναι η ξαφνική εμφάνιση ενός εκρηκτικού αστέρα. Για την ακρίβεια ενός γιγάντιου αστεροειδούς που αναμένεται τον Νοέμβριο να «συναντήσει» τη Γη. Κανείς δεν είναι σίγουρος αν θα είναι «στενή επαφή τρίτου τύπου» ή αν απλώς θα νοιώσουμε την καφτερή του ανάσα. Ούτε η ίδια η ΝΑSA δεν είναι σε θέση να γνωρίζει! Άλλη μια διάψευση της παντοδυναμίας της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ε, τότε, ας ζούμε, πράγματι, την κάθε μας μέρα σαν να είναι η τελευταία και ας το γλεντήσουμε, παρά την κρίση, την επιμήκυνση και την αναδιάρθρωση του χρέους. Γιατί, όπως γράφει το ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου, αν συγκρουστεί ο αστεροειδής με τη Γη, αυτό θα ισοδυναμεί με «ταυτόχρονη έκρηξη 65.000 βομβών».
Ο θάνατος του βιοτέχνη προηγείται του θανάτου του εμποράκου
Για να καταλάβουμε καλύτερα την δραματική αύξηση της ανεργίας στη χώρα μας λόγω της οξύτατης οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού την οποίο βιώνουμε όλοι, θα πρέπει να ερευνήσουμε πώς βιώνει κάθε τομέας και κλάδος της οικονομίας την κρίση, ιδιαίτερα δε τα πιο παραδοσιακά στρώματά τους. Σύμφωνα με στοιχεία έρευνα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, που αναφέρονται σε ρεπορτάζ της εφημερίδας Κόσμος του Επενδυτή, «έσβησαν» 7.000 επιχειρήσεις την τελευταία διετία 2009-2011 στην Αθήνα. Από τη διαφορά διαγραφών (7.005) με εγγραφές στο Επιμελητήριο (3.673) προκύπτει απόλυτα αρνητικό ισοζύγιο 3.332 χαμένων για πάντα επιχειρήσεων και με μια πιο βαθύτερη έρευνα βλέπουμε αρνητικά ισοζύγια σε όλους επιμέρους κλάδους. Αυτό σημαίνει ότι δεκάδες χιλιάδες άνεργοι προέρχονται από το χώρο των πιο παραδοσιακών βιοτεχνικών επιχειρήσεων με πολύ συγκεκριμένη ειδίκευση που δεν χρειάζεται πια ή είναι ανειδίκευτοι. Η εξεύρεση νέας εργασίας κατά κύριο λόγο στον τομέα των υπηρεσιών είναι όνειρο απατηλό με τις συνθήκες που επικρατούν κι εκεί. Έτσι, σε συνδυασμό με την μείωση των πωλήσεων των εμπορικών επιχειρήσεων λόγω μείωσης των αγοραστών έρχεται η μείωση των παραγγελιών από τις βιοτεχνίες και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται αδιάκοπα ώσπου να κλείσουν ακόμη περισσότερες κ.ο.κ. Κι ο κόσμος αυτός που χάνει τις ελπίδες του για δουλειά αποτελεί την πρώτη ύλη για το εκρηκτικό μείγμα της ακροδεξιάς πολιτικής εφόσον η Αριστερά δεν μπορεί να αντιπαραβάλει πειστικά ένα πρόγραμμα που να δίνει προοπτική σ’ αυτόν.
Τώρα και τότε
«Κατά 3,8% προηγείται το κυβερνών κόμμα έναντι της ΝΔ, σε δημοσκόπηση της MARC που δημοσιεύει το «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής». Το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 24%, η ΝΔ 20,2%, το ΚΚΕ7,8%, το ΛΑΟΣ 6,8%, ο ΣΥΡΙΖΑ 3,3%, η Δημοκρατική Συμμαχία 2,9%, το Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών 2,8%, η Δημοκρατική Αριστερά 2,6%, οι Οικολόγοι - Πράσινοι 2,4%. ’λλο κόμμα, δηλώνει ότι θα ψηφίσει το 2,9%, οι αναποφάσιστοι φθάνουν το 7,95 ενώ το άκυρο/λευκό/αποχή φθάνουν το 16,4%.
Μετά από αναγωγή το ΠΑΣΟΚ φθάνει 31,7%, η ΝΔ 26,7%, το ΚΚΕ 10,3%, το ΛΑΟΣ 9%, ο ΣΥΡΙΖΑ 4,3%, η ΔΗΣΥ 3,8%, το Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών 3,75%, η ΔΗΜΑΡ 3,5%, οι Οικολόγοι - Πράσινοι 3,2%, ενώ συνολικά άλλο κόμμα λένε ότι ψηφίζουν σε ποσοστό 3,8%.
Στην έρευνα, το 68,8% τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών, ενώ το 50,3% πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν θα αντέξει ολόκληρη την τετραετία, σε αντίθεση με το 43,4%.
Σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις, το 67,7% πιστεύει ότι η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει, το 59,7% δηλώνει υπέρ της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, το 63,7% ζητά να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.» http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1967248
Παρά την αριστερή στροφή μέρους του πληθυσμού υπάρχει μια τάση ενίσχυσης του ΛΑ.Ο.Σ. και η Ν.Δ. δεν φαίνεται να κερδίζει από τη δυσαρέσκεια. Κι όταν μιλάμε για αριστερή στροφή πρέπει να προσέχουμε. Πρόκειται για γενική διαμαρτυρία κατά της κυβέρνησης και της ασκούμενης μνημονιακής πολιτικής και όχι για την προγραμματική προτίμηση της αριστεράς, σε αντίθεση με παλιότερες εποχές που οι πολιτικές της αριστεράς είχαν απήχηση σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Στο βιβλίο του Ronald Inglehart Culture Shift in Advanced Industrial Society (1990, Princeton, NJ: Princeton Univ. Press) παρατίθεται πίνακας που δείχνει ότι στην Ελλάδα (1979-1983) το 95% των ερωτώμενων συμφωνούσε με τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων, το 82% συμφωνούσε ότι έπρεπε να υπάρχει περισσότερη παρέμβαση της κυβέρνησης στην οικονομία και το 80% ήθελε περισσότερες εθνικοποιήσεις επιχειρήσεων. Η αδύναμη παρουσία των περισσότερων αριστερών πολιτικών σχηματισμών έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την στρατηγική και προγραμματική αδυναμία σε αντίθεση με την σταθερή (ανεξαρτήτως του τι πρεσβεύει) στρατηγική του ΚΚΕ που πλασσάρεται ως ο μοναδικός προστάτης των χαμένων της κρίσης και το ΛΑ.Ο.Σ. που εκμεταλλεύεται την κρίση για να εμφανιστεί προστάτης των ίδιων ανθρώπων αλλά σε στενό εθνικό πλαίσιο και με τη λογική του διαφοριστικού ρατσισμού (ο κάθε πολιτισμός έχει το δικαίωμα στη διαφορά αλλά μακριά από εμάς και στο δικό του τόπο ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο τόπος του βομβαρδίζεται και καταστρέφεται). Έτσι, αφήνεται ανοιχτό το παιχνίδι στην ηγεμονία των αντιπάλων.
Εντός Εποχής: Αφιέρωμα στην άνοδο της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη
Ποια είναι τα κίνητρα που ωθούν τους κοινωνικούς σχηματισμούς υποστήριξής της ακροδεξιάς;. Υποστηρίζεται (Yannis Papadopoulos “Populism, the Democratic Question, and Contemporary Governance” Ανακοίνωση στο Εργαστήριο για το Λαϊκισμό, Robert Schuman Centre of the European University Institute, Florence, 14-15 January 2000) ότι τα κίνητρα μπορεί να ποικίλουν από την «δυσαρέσκεια» απέναντι στα κατεστημένα κόμματα που ενισχύεται λόγω της παρατηρούμενης προγραμματικής σύγκλισης ανάμεσά τους ως την αντίδραση στην επιτυχία των «ελευθεριακών αριστερών αξιών» της ανεκτικής-πολυπολιτισμικής φύσης των κοινωνιών ή το φόβο που κυριαρχεί στο μυαλό των «χαμένων» από τις διαδικασίες εκσυγχρονισμού που ωθούνται από την παγκοσμιοποίηση ή την Ευρωπαϊκή ενοποίηση, ή από τις νέες μεταβιομηχανικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. O Peter Mair (1995, “Political Parties, Popular Legitimacy and Public Privilege, ” West European Politics (special issue: The Crisis of Representation in Europe) 18, 3, 1, σελ46-8) αποδίδει την κρίση στην συνεχιζόμενη μεταβολή του διεθνούς περιβάλλοντος, το οποίο ωθείται σε μια ολοένα και πιο διευρυμένη οικονομική παγκοσμιοποίηση, μειώνοντας τις δυνατότητες των μεμονωμένων κρατών να συγκροτήσουν μια ενιαία εθνική πολιτική επίλυσης των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων της επικράτειάς τους. Αυτή η αδυναμία εθνικής προσέγγισης για την πολιτική αποδυναμώνει τα κυρίαρχα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία, ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και που εσχάτως δοκιμάζουν με αρνητικά αποτελέσματα την ιδέα της συγκυβέρνηση με συνέπεια να σπρώχνουν ολοένα και περισσότερους ψηφοφόρους σε πολιτικούς σχηματισμούς που ζητούν πολύ σαφείς πολιτικές οριοθετήσεις. Η άκρα δεξιά που προσπαθεί να συγκεντρώσει δυνάμεις αμφισβήτησης του συστήματος συγκυβέρνησης τα καταφέρνει καλύτερα από την αριστερά, τουλάχιστον στις πιο παραδοσιακές μορφές της. Στο αφιέρωμά μας στο ένθετο «Εντός Εποχής» της εφημερίδας Εποχή (Κυριακή, 8 Μαΐου) συνεχίζουμε αυτή τη συζήτηση με αναφορά στη Φιλανδία, στην Ουγγαρία, τη Γαλλία και την Ιταλία και, βεβαίως, στην Ελλάδα. Ραντεβού στα περίπτερα και μετά για καφέ και συζήτηση επί του θέματος. Όσοι/ες θέλετε να το συνδυάσετε με σινεμά μπορείτε να δείτε την ταινία “O Αληθινός Φασισμός” στο Τριανόν
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η ΕΠΟΧΗ τιμά την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης
Προβολή της ταινίας «Ο αληθινός φασισμός»
66 χρόνια πέρασαν από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη (9 Μαΐου 1945). 66 χρόνια μετά και φαίνεται πως η λήθη σκέπασε την Ιστορία με αποτέλεσμα η ακροδεξιά να ξανασηκώνει κεφάλι στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη.
Το 1966 ο σοβιετικός σκηνοθέτης Μιχαήλ Ρομ γύρισε την ταινία «Ο αληθινός φασισμός». Μέσα από μία ψυχολογική περισσότερο ερμηνεία, ο Ρομ αγγίζει ουσιαστικά το ζήτημα του φασισμού επικεντρώνοντας στους ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν άμοιροι ευθυνών σε αυτή τη μαζική παραπλάνηση στην οποία οδηγήθηκαν.
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης έγραψε για την ταινία το 1966 στη Δημοκρατική Αλλαγή: «Ο φασισμός παρέσυρε τις μάζες γιατί κατόρθωσε να μπει στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την πλάγια πόρτα του συναισθηματισμού, παραλύοντας προηγουμένως τέλεια τη λογική».
Η ΕΠΟΧΗ σε συνεργασία με την εταιρία διανομής NEW STAR, τιμώντας την επέτειο της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης και θέλοντας να ενισχύσει τον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, οργανώνει προβολή της ταινίας «Ο αληθινός φασισμός» του Μιχαήλ Ρομ.
Κυριακή 8 Μαΐου, στις 12 το μεσημέρι
Κινηματογράφος ΤΡΙΑΝΟΝ, Κορδιγκτώνος 21, τηλ. 210 8215369
Είσοδος ελεύθερη
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Logical Song
Supertramp
When I was young, it seemed that life was so wonderful,
a miracle, oh it was beautiful, magical.
And all the birds in the trees, well they'd be singing so happily,
joyfully, playfully watching me.
But then they send me away to teach me how to be sensible,
logical, responsible, practical.
And they showed me a world where I could be so dependable,
clinical, intellectual, cynical.
There are times when all the world's asleep,
the questions run too deep
for such a simple man.
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
Now watch what you say or they'll be calling you a radical,
liberal, fanatical, criminal.
Won't you sign up your name, we'd like to feel you're
acceptable, respectable, presentable, a vegetable!
At night, when all the world's asleep,
the questions run so deep
for such a simple man.
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
a miracle, oh it was beautiful, magical.
And all the birds in the trees, well they'd be singing so happily,
joyfully, playfully watching me.
But then they send me away to teach me how to be sensible,
logical, responsible, practical.
And they showed me a world where I could be so dependable,
clinical, intellectual, cynical.
There are times when all the world's asleep,
the questions run too deep
for such a simple man.
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
Now watch what you say or they'll be calling you a radical,
liberal, fanatical, criminal.
Won't you sign up your name, we'd like to feel you're
acceptable, respectable, presentable, a vegetable!
At night, when all the world's asleep,
the questions run so deep
for such a simple man.
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
No comments:
Post a Comment