Tsakthan Daily
10 Μαΐου 2011
Γκρεμίζουν τις «γέφυρες του Μάντισον»
Μη πάει ο νους σας στο μυθιστόρημα που έγινε ταινία από τον Κλιντ Ήστγουντ με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Μέριλ Στρηπ. Επρόκειτο για τις σκεπαστές γέφυρες της επαρχίας Μάντισον της πολιτείας Άιοβα και το ειδύλλιο κράτησε τέσσερις ημέρες. Στην πόλη Μάντισον του Γουϊσκόνσιν εξελίσσεται το σημερινό επεισόδιο του σήριαλ “Take the Public Money andRun”. Η Μάντισον είναι η διοικητική πρωτεύουσα της όμορφης και ριζοσπαστικής πολιτικά πολιτείας. Ποιος, όμως, είναι αυτός που θέλει να πάρει το δημόσιο χρήμα και να διοικήσει (ένας ορισμός του run). Ποιος άλλος από τον ακροδεξιό Κυβερνήτη της πολιτείας Scott Walker. Από κοντά του οι «πολιτικοί επιχειρηματίες» του κινήματος ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης.
Θα μου πείτε τώρα, τι είναι πάλι αυτό το «φρούτο» που μας ξεφούρνισες; «Πολιτικοί επιχειρηματίες»; Ο όρος δεν έχει πολυχρησιμοποιηθεί στα ελληνικά πολιτικά πράγματα και είναι μάλλον προσβλητικός. Όμως, εδώ και μερικές δεκαετίες χρησιμοποιείται στη διεθνή συζήτηση στο πλαίσιο των ερευνητών των κοινωνικών κινημάτων, κυρίως, βέβαια, στον αγγλοσαξονικό χώρο. Η δεκαετία του ’60 δεν ήταν μόνο εποχή ρήξης με την ιμπεριαλιστική μιλιταριστική πολιτική στην «καρδιά του κτήνους» αλλά και ρήξης με τα κλασικά επιστημονικά παραδείγματα στη θεωρία των κοινωνικών κινημάτων που θεωρούσαν τα θεωρούσαν ως παράλογα ή παρέκκλιση και έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στον ψυχολογικό παράγοντα. Καθώς αρκετοί ακτιβιστές του κινήματος (για τα πολιτικά δικαιώματα, του αντιπολεμικού κινήματος κ.α.) βρέθηκαν αργότερα ως ερευνητές και ακαδημαϊκοί στις πανεπιστημιακές σχολές κοινωνικών επιστημών αναπτύχθηκε η θεωρία «κινητοποίησης πόρων» που έδωσε έμφαση στην οργάνωση, στα συμφέροντα και την ορθολογικότητα των συμμετεχόντων παίζοντας έτσι σημαντικό ρόλο στον τονισμό του πολιτικού πλαισίου και της συνάφειας των κοινωνικών κινημάτων.
Η άνοδος και η πτώση των κοινωνικών κινημάτων αποτελεί μέρος της πολιτικής πάλης και αποτέλεσμα αλλαγών στη «δομή των πολιτικών ευκαιριών». Κάθε κίνημα βιώνει τους δικούς του «κύκλους διαμαρτυρίας» που σημαίνει ότι η δράση του ακολουθεί μια κυκλική πορεία από την ένταση και την αύξηση της μαζικότητας ως την εσωστρέφεια και τη μείωση της μαζικότητας ανάλογα με τη συγκυρία και τις υποκειμενικές δυνατότητές του. Τα κινήματα έχουν την τάση να εξαπολύουν νέα κύματα συλλογικών αγώνων και σε άλλες περιόδους να εκφράζουν μια σιωπηλή, λανθάνουσα διαμαρτυρία. Η θεωρητική προσέγγιση της δομής των πολιτικών
ευκαιριών αποτελεί μια προσπάθεια γεφύρωσης των μακρο- και μικρο-επιπέδων ανάλυσης των κοινωνικών κινημάτων. Οι πολιτικές ευκαιρίες και οι πολιτικοί περιορισμοί είναι διαστάσεις της πολιτικής πάλης που ενθαρρύνουν τους πολίτες να εμπλακούν στη συγκρουσιακή πολιτική. Πρόκειται για εξωτερικούς πόρους που βοηθούν στην κινητοποίηση των κινημάτων και των ομάδων και δεν αποτελούν άμεσο δημιούργημα των τελευταίων. Οι πολιτικές ευκαιρίες ωφελούν ή εμποδίζουν τα κοινωνικά κινήματα ανάλογα με την επίδραση που ασκούν στις γενικότερες ευκαιρίες για επιτυχή συλλογική δράση. Σημαντικό ρόλο στις θεωρίες αυτές, κυρίως αυτή της «κινητοποίησης πόρων» παίζει ο «πολιτικός επιχειρηματίας», δηλαδή ένα πολιτικώς δρών άτομο που επιδιώκει να κερδίσει πολιτικά και κοινωνικά οφέλη σε αντάλλαγμα της παροχής κοινών αγαθών που μπορούν να μοιραστούν σε ένα ανοργάνωτο γενικό κοινό. Αυτά τα κοινά αγαθά τα οποία προσπαθεί να μοιράσει ο πολιτικός επιχειρηματίας στον πληθυσμό σε γενικές γραμμές περιλαμβάνουν την εξωτερική και την εσωτερική δημόσια πολιτική, ενώ τα οφέλη που επιδιώκουν είναι να κερδίσουν σχετίζονται με την υποστήριξη ψηφοφόρων, τη δημόσια αναγνώριση και την προσωπική δημοφιλία». [Choi Taewook (2004) “Promoting a Northeast Asia Economic Integration Policy”,Korea Focus, May-April, 2004, vol 12, no 2.]
Στην περίπτωση των Ρεπουμπλικάνων του Γουισκόνσιν το κοινό αγαθό που θέλουν να μοιράσουν στο μεγάλο κοινό τους είναι η εκπαίδευση. Μόνο που τη θέλουν καθαρά ιδιωτική ή στην καλύτερη περίπτωση μη-κρατική μη-κερδοσκοπική μονάδα αλλά ποτέ δημόσια. Γι’ αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να κερδίσουν την υπόθεσή τους, παρά τις μαζικές αντιδράσεις που προκαλεί αυτή η πολιτική τους. Οι κοινωνικο-κινηματικές οργανώσεις των οπαδών της ιδιωτικής εκπαίδευσης, όπως ηAmerican Federation for Children, All Children Matter, κ.α. έχουν στρατευτεί σε ένα σκληρό αγώνα για να συγκεντρώσουν πρώτα απ’ όλα χρηματικούς πόρους, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο καθώς πρόκειται για μια μεγάλη αγορά που ανοίγεται για τους οικονομικούς επιχειρηματίες. (βλ. John Nichols “Learning the Fitzwalkerstan Way: Wisconsin's Walker Pushes Privatization of Education”, The Nation, 9/5/2011, http://www.thenation.com/blog/
Ήδη δύο από τους ηγέτες τους, οι Dick και Betsy DeVos από την πολιτεία Μίτσιγκαν χρηματοδοτούν από τους δικούς τους επιχειρηματικούς πόρους και τους κληρονομημένους πόρους τις οργανώσεις και μέσω των ειδικών επιτροπών πολιτικής δράσης που προβλέπει η νομοθεσία συγκεντρώνουν χρήματα από γνωστούς και άγνωστους επιχειρηματίες του κλάδου. Η πολιτική ευκαιρία που βρήκαν για να προωθήσουν ανοίχτηκε με την επικράτηση των Ρεπουμπλικάνων στις εκλογές ανανέωσης των κοινοβουλίων και των κυβερνητών του περασμένου Νοεμβρίου. Έτσι στο Γουισκόνσιν όπου ο κυβερνήτης που εκλέχτηκε είναι ακροδεξιός Ρεπουμπλικάνος που τον υποστηρίζει το Tea Party, και θεωρείται αουτσάιντερ για τη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος το 2012. Επίσης, ασκούν πίεση μέσω των ειδικών λόμπι σε βουλευτές και γερουσιαστές για την ευνοϊκή αντιμετώπιση του αιτήματός τους σε κάθε συνεδρίαση των ειδικών επιτροπών. Διοργανώνουν ομοσπονδιακά και τοπικά συνέδρια και συνδιασκέψεις για την ενημέρωση των πολιτών και των επιχειρηματιών και διαθέτουν πληθώρα εκδόσεων, εφημερίδων και ιστοτόπων, για να μη μιλήσουμε για τις ραδιοφωνικές εκπομπές λόγου και την ψηφιακή και ιδιωτική τηλεόραση (FOX). Ο ίδιος ο κυβερνήτης ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον του δημόσιου τομέα με πρώτο στόχο την διάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ειδικά των εκπαιδευτικών που αποτελούν το βαρύ πυροβολικό των συνδικάτων. Ξεσήκωσε θύελλα μαζικών αντιδράσεων και προκάλεσε την μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων 90 χρόνων. Για όλα αυτά, όμως, και άλλα πολλά θα μιλήσουμε σε ένα από επόμενα τεύχη του ενθέτου «Εντός Εποχής» της κυριακάτικης εφημερίδας Εποχή.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr http://tsakthan.blogspot.com http://tsakthan.wordpress.com http://antiracistes.wordpress.
Παρέα
Μποφίλιου Νατάσα
Μουσική/Στίχοι: Καραμουρατίδης Θέμης/Ευαγγελάτος Γεράσιμος
Δεν τ’ αναλύω πιο πολύ
το θέμα που με καίει
Κανένας σας δε φταίει
το παίρνω απάνω μου όλο εγώ...
Βγάλτε με μόνο για καφέ
να πάρω λίγο αέρα
Σαν να ’φαγα μια σφαίρα
και δε μπορώ να σηκωθώ...
Παρέα μόνο σάς ζητώ
δε θέλω να το συζητώ
Δε θέλω αναλύσεις
μην ψάχνετε για λύσεις
Παρέα διακριτική
σαν να μην είστε καν εκεί
Αν θέλεις να μιλήσεις
το κάνεις πριν κυλήσεις...
Σαν να μην έγινε ποτέ...
Για τον καιρό ας πούμε
Τη λύση δε θα βρούμε
όσο κι αν θέλετε πολύ...
Βγάλτε με μόνο για ποτό
γνωρίστε μου γνωστούς σας
Και για τους εαυτούς σας
κρατείστε κάθε συμβουλή...
Παρέα μόνο σάς ζητώ
δε θέλω να το συζητώ
Δε θέλω αναλύσεις
μην ψάχνετε για λύσεις
Παρέα διακριτική
σαν να μην είστε καν εκεί
Αν θέλεις να μιλήσεις
το κάνεις πριν κυλήσεις...
Παρέα διακριτική
σαν να μην είστε καν εκεί
Αν θέλεις να μιλήσεις
το κάνεις πριν κυλήσεις...
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
Chongqing Blues είναι ο τίτλος της ταινίας του Γουάνγκ Ξιαοσουάι με τους Φαν Μπινγκμπίνγκ, Λι Φέιερ, Κιν Χάο, Γουάνγκ Ξουεκί, Ζι Γι.
Όταν ο καπετάνιος Λιν, επιστρέφει από ένα ταξίδι διάρκειας 6 μηνών, μαθαίνει ότι ο 25χρονος γιος του δολοφονήθηκε από την αστυνομία.Στην προσπάθειά του να καταλάβει τι συνέβη, διαπιστώνει ότι ήξερε πολύ λίγα για τον ίδιο του τον γιο.
Έτσι, ξεκινά ένα ταξίδι πίσω στο Chongqin, την πόλη που ζούσε κάποτε.
Ένα ταξίδι γονικής εξερεύνησης και εξομολόγησης, όπου θα αντιληφθεί πόσο μεγάλη επίδραση είχε η συνεχής απουσία του πατρικού προτύπου στη ζωή του παιδιού του.
No comments:
Post a Comment