ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004 (1ο μέρος)

ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004

1925  Πρώτο διεθνές συνέδριο χριστιανικών (Καθολικών) λαϊκών κομμάτων στο Παρίσι. Ίδρυση της Διεθνούς Γραμματείας  Δημοκρατικών Κομμάτων Χριστιανικής Έμπνευσης (SIPDIC). Η Γραμματεία διατηρήθηκε εν ζωή μέχρι το 1939. Μέλη της ήταν κόμματα από Βέλγιο, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ισπανία, Πορτογαλία και Λιθουανία.

n  1946  Μετά τον Β΄Παγκ. Πόλεμο ανανεώθηκε η συνεργασία αυτών των κομμάτων σε ευρωπϊκό επίπεδο. Με πρωτοβουλία των Ελβετών Χριστιανοδημοκρατών ιδρύθηκαν οι Νέες Διεθνείς Ομάδες 'Nouvelles Equipes Internationales' (NEI).

n  1947  Συντακτικό συνέδριο των NEI στο Σωντφονταίν του Βελγίου, που αποφάσισε να συμβάλλει ενεργά στην αναδιαμόρφωση της Ευρώπης σε κρατικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, για την ειρηνική συνύπαρξη και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο.

n  1948  Ως ενεργό στοιχείο του Ευρωπαϊκού κινήματος, οι ΝΕΙ συμμετείχαν στις προετοιμασίες και την οργάνωση του «Συνεδρίου της Ευρώπης» στη Χάγη.

n  1953  Οι Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές των 6 χωρών-μελών της ΕΚΑΧ ίδρυσαν την πρώτη Ευρωπαϊκή Ομάδα Χριστιανοδημοκρατών  στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής συνέλευσης της ΕΚΑΧ.

n  1965 Οι ΝΕΙ έγιναν Ευρωπαϊκή Ένωση Χριστιανοδημοκρατών (EUCD). Ο Mariano Rumor (DC-I) εξελέγη πρόεδρος και ο Leo Tindemans (CVP-B) διορίστηκε Γενικός Γραμματέας.

n  1970 ΄Καθιέρωση μόνιμης συνδιάσκεψης (στο πλαίσιο της EUCD) των προέδρων και γεν. γραμματέων των Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων των χωρών-μελών της ΕΟΚ.

n  1972  Ίδρυση της «Πολιτικής Επιτροπής» των Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων της ΕΟΚ με σκοπό την βελτίωση του συντονισμού της ευρωπαϊκής πολιτικής και συνεργασίας.

n  1973 / 74  Αλλαγή ηγεσίας στην EUCD: Ο Kai-Uwe von Hassel (CDU-D) ορίζεται πρόεδρος και ο Arnaldo Forlani (DC-I) γενικός γραμματέας.

n  1975  Ίδρυση μιας ομάδας εργασίας «Ευρωπαϊκού Κόμματος» με καθήκον την σύνταξη ενός σχεδίου καταστατικού για μια Ευρωπαϊκή ένωση κομμάτων υπό την καθοδήγηση των Wilfried Martens, Chairman του CVP-Β και Hans-August Lücker, προέδρου της Χριστιανικής Ομάδας Ευρωβουλευτών.

n  1976 Η «Πολιτική Επιτροπή» ομόφωνα ενέκρινε το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Λουξεμβούργο. Ο Leo Tindemans εξελέγη Πρόεδρος του ΕΛΚ. Τα ιδρυτικά κόμματα ήταν:
CDU και CSU / Γερμανία, PSC και CVP / Βέλγιο, CDS / Γαλλία, Fine Gael / Ιρλανδία
DC/Ιταλία, CSV / Λουξεμβούργο, KPV, CHU, και ARP / Ολλανδία.

n  1978 1ο Συνέδριο Βρυξελλών. Έκκριση του πολιτικού προγράμματος του ΕΛΚ. Ο Giuseppe Petrilli (DC-I) γ.γ. της EUCD.

n  1979  2ο Συνέδριο. Απόφαση για την πολιτική πλατφόρμα προςε τις πρώτες Ευρωεκλογές. Το ΕΛΚ κερδίζει τις 107 έδρες του Ευρωκοινοβουλίου σε σύνολο 419.

n  1980  3ο Συνέδριο Κολονίας.

n  1981  Με την ένταξη της Ελλάδας, το ΕΛΚ διαθέτει πλέον 109 έδρες από τις 434. Πρόεδρος της EUCD εκλέγεται ο Diogo Freitas do Amaral (CDS-P).

n  1983 4ο Συνέδριο Παρισιού.

n  1983   Συγχώνευση της Γραμματείας της ΕUCD (Ρώμη) και της Γραμματείας του ΕΛΚ(Βρυξέλλες). Εκλέγεται γ.γ. των ΕΛΚ και EUCD ο Thomas Jansen. Η Νέα Δημοκρατία έντάσσεται στο ΕΛΚ και στην EUCD. O Giulio Andreotti (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της  EUCD.

n  1984  5ο Συνέδριο Ρώμης. Υιοθέτηση προγράμματος δράσης για τη δεύτερη θητεία του Ευρ. Κοινοβουλίου. Το ΕΛΚ κερδίζει 110 έδρες στις 2ες ευρωεκλογές (14-17 Ιουνίου). Λόγω παραίτησης ενός Έλληνα ευρωβουλευτή οι έδρες μειώθηκαν σε 109.

n  1985  Ο Piet Bukman (CDA-NL) διαδέχεται στην προεδρία τον Leo Tindemans. Ο Thomas Jansen επανεκλέγεται γενικός γραμματέας. Ο Emilio Colombo (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της  EUCD.

n  1986  6ο Συνέδριο Χάγης. Ως αποτέλεσμα της ένταξης των Ιβηρικών χωρών οι έδρες του Ευρ. Κοινοβουλίου αυξήθηκαν σε 518. Από αυτές 60 δόθηκαν στην Ισπανία και 28 στην Πορτογαλία. Τα νέα κόμματα του ΕΛΚ ήταν: CDS (Πορτογαλία), PDP (Ισπανία –μετονομάστηκε σε Χριστιανική Δημοκρατία), UDC (Καταλονία) και PNV (Χώρα των Βάσκων) Ο αριθμός των Ευρωβουλευτών του ΕΛΚ αυξήθηκε σε 119 (και με την προσχώρηση Γάλλου ευρωβουλευτή το 1986).

n  1987 Ο Jacques Santer εκλέγεται Πρόεδρος. Νέα επανεκλογή του Thomas Jansen στην θέση του γενικού γραμματέα.

n  1988  7ο Συνέδριο Λουξεμβούργου. Υιοθέτηση του προγράμματος εργασίας ‘Στο πλευρό του Λαού'.

n  1992  Βρετανοί και Δανοί Συντηρητικοί ευρωβουλευτές καθώς και μερικοί Γάλλοι της UDF εντάχθηκαν στις γραμμές της Ομάδας του ΕΛΚ ως συνεργαζόμενα μέλη. Ο αριθμός των ευρωβουλευτών του ΕΛΚ ανήλθε σε 161. Νέο πρόγραμμα δράσης από το 9ο Συνέδριο της Αθήνας.

n  1993  Τα Σκανδιναβικά Συντηρητικά Κόμματα γίνονται μόνιμοι παρατηρητές στο ΕΛΚ. Αποκλείεται το CDS. Ο Wilfried Martensμ επανεκλέγεται Πρόεδρος όπως και ο Thomas Jansen γενικός γραμματέας. Το 10ο συνέδριο των Βρυξελών   υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης «Ευρώπη 2000-Ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα».

n  1994  Το Ελβετικό Christlichdemokratische Volkspartei (CVP) και ο Δημοκρατικός Συναγερμος της Κύπρου αποκτούν το στάτοςυ του συνδεδεμένου μέλους. Στις ευρωεκλογές το ΕΛΚ κερδίζει 125 έδρες, που μαζί με τους Δανούς και Βρετανούς Συντηρητικούς και Γάλλους Φιελελεύθερους αυξάνονται σε 157. Ο Klaus Welle εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΕΛΚ και της EUCD.

n  1995  Νέα μέλη της Ομάδας του ΕΛΚ: Kristdemokratiska Samhδllspartiet and Moderata Samling (Σουηδία), Kansallinen Kokoomus (Φινλανδία), Hψyre (Νορβηγία) και Φsterreichische Volkspartei (Αυστρία).

n  Ιδιότητα πλήρους μέλους για τα κόμματα: Kansallinen Kokoomus (Φινλανδία), Moderata Samlingspartiet and Kristdemokratiska Samhällspartiet (Σουηδία), Det Konservative Folkeparti (Δανία) και Österreichische Volkspartei (Αυστρία), όπως και τα Centro Cristiano Democratico (CCD) and Cristiani Democratici Uniti (CDU) της Ιταλίας.

n  11ο Συνέδριο Μαδρίτης «ΕΛΚ-Δύναμη της Ένωσης»

n  Παρατηρητές από τις υποψήφιες χώρες-μέλη από την Ανατολική Ευρώπη: KDU/CSL and ODA (Τσεχία), KDH and MKDM (Σλοβακία), KDNP and MDF (Ουγγαρία) και PNT-cd (Ρουμανία).

n  1999  13ο Συνέδριο Βρυξελλών –Πρόγραμμα Δράσης «Στο δρόμο για τον 21ο αιώνα».

n  Επανεκλογή σ’ αυτό το συνέδριο του Προέδρο Martens και εκλογή του Alejandro Agag στη θέση το γενικού γραμματέα σε αντικατάσταση του Klaus Welle που διορίστηκε γενικός γραμματέας της Ομάδας του ΕΛΚ στο Ευρ. Κοινοβούλιο.

n  2000 Ο Wilfried Martens εξελέγη πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Διεθνούς και ο Arag Longo γενικός γραμματέας της στο συνέδριο του Σαντιάγκο στη Χιλή. Στάτους συνδεδεμένου μέλους δόθηκε στα εξής κόμματα: Tautas Partija (Λετονία), SMK-MKP (Σλοβακία) Rep US (Τσεχία) FKGP (Ουγγαρία),  FIDESZ – MPP (Hungary).

n  2001 14ο Συνέδριο Βερολίνου. Βασικό ντοκουμέντο: «Ένωση Αξιών». Στάτους πλήρους μέλους σε: UD EUR (Ιταλία), RPR (Γαλλία) και συνδεδεμένου μέλους στο MDF (Ουγγαρία).
2002 Μάρτιος:Το Πολιτικό Γραφείο αποδέχεται δια βοής πρόταση για την αντικατάσταση του Alejandro Agag στη θέση του γ.γ. του ΕΛΚ από τον Antonio Lopez-Isturiz. Ίδρυση Ομάδας Συνεδρίων με πρωτοβουλία του Προέδρου Martens. Απόδοση στάτους συνδεδεμένου μέλους στα κόμματα: EVP (Ελβετία), EPP and KDH (Σλοβακία). Απόδοση στατους  παρατηρητή στο SDKU (Σλοβακία).

 Θανάσης Τσακίρης

Η εξέλιξη του κομματικού συστήματος της Μεταπολίτευσης - Μέρος 4ο

Ταυτόχρονα με τις εθνικές βουλευτικές  της 18ης Οκτωβρίου 1981 διεξάχθηκαν εκλογές για την επιλογή Ελλήνων εκπροσώπους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα). Αυτές ονομάσθηκαν εκλογές δεύτερης τάξης  με την έννοια ότι είχαν θεωρηθεί ως λιγότερο σημαντικές από τους ψηφοφόρους, τα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τις εθνικές πρώτης τάξης εκλογές.[1] Συχνά η προσέλευση στις κάλπες αναμένεται να είναι χαμηλότερη σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, οι ψηφοφόροι τις χρησιμοποιούν για να ψηφίσουν υπέρ κόμματων διαμαρτυρίας, ή περιθωριακούς συνδυασμών κι όχι υπέρ των κυρίαρχων μεγάλων κόμματων που ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές. Ως αποτέλεσμα, οι εκλογές δεύτερης τάξης χρησιμοποιούνται συχνά από τους ψηφοφόρους για να τιμωρήσουν τα κυβερνητικά κόμματα.

Η κάλπη έδειξε του λόγου το αληθές. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε 40,12% και 10 έδρες, η Νέα Δημοκρατία Δημοκρατία 31,34% και 8 έδρες. Οι ψηφοφόροι ενίσχυσαν  πρωτίστως τα κόμματα της κομμουνιστικής Αριστεράς, Το ΚΚΕ κέρδισε 12,84% και 3 έδρες και το ΚΚΕ εσωτερικού κέρδισε 5,30% και 1 έδρα. Το κεντροαριστερό φιλο-ΕΟΚ Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ) κέρδισε 4,26% και 1 έδρα. Το ακροδεξιό Κόμμα Προοδευτικών κέρδισε 1,96% και 1 έδρα. Οι υπόλοιποι ψήφισαν υπέρ διάφορων μικρών κεντροδεξιών και ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων και περιθωριακών ομάδων.

Το πολιτικό σύστημα της αβασίλευτης προεδρευομένης  δημοκρατίας σταθεροποιήθηκε και  το κομματικό σύστημα με τις ευρωεκλογές και τις λοιπές δεύτερης τάξης (δημοτικές/κοινοτικές και συνδικαλιστικές) εκλογές παγιώθηκε και άφηνε δικλείδες ασφαλείας ώστε να διοχετεύεται η διαμαρτυρία σε ακίνδυνα κανάλια.

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

Βιβλιογραφία 
[1] Reif Karlheinz and Schmitt Hermann (1980) "Nine second-order national elections – A conceptual framework for the analysis of European election results", European Journal of Political Research, Volume 8, Issue 1, pp. 3–44, March. Για την ελληνική περίπτωση βλ.  Τεπέρογλου Ευτυχία  (2016) Οι άλλες «εθνικές» εκλογές:  αναλύοντας τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα 1981-2014. Αθήνα: Εκδ. Παπαζήσης.

"Το (βαθύ) Ποτάμι και η βαθυστοχασιά" (του Νίκου Ζολοταριώφ)

Το (βαθύ) Ποτάμι και η βαθυστοχασιά

Τον όρο “deepity” εισάγει ο γνωστός φιλόσοφος Daniel Dennett: Η βαθυστοχασιά (deepity) είναι μια πρόταση που φαίνεται ταυτόχρονα σημαντική και αληθής – και με βαθύ νόημα – αλλά αυτό το πετυχαίνει με το να είναι διφορούμενη. Από μια πρώτη ανάγνωση, είναι προφανώς λανθασμένη, αλλά θα ήταν συνταρακτικό αν ήταν αληθινή. Από μια άλλη ανάγνωση, είναι αληθινή αλλά ασήμαντη. Ο απρόσεκτος (ή ανυποψίαστης) ακροατής «τσιμπάει» στην αναλαμπή της αλήθεια από τη δεύτερη ανάγνωση και στη σπουδαιότητα από την πρώτη και σκέφτεται, Ουάου! Αυτό είναι μια βαθυστοχασιά.[i] Μπορεί ίσως να μεταφραστεί ως σοφιστεία, μεγαλόστομη μπαρούφα, ή βαθυστόχαστη μπουρδολογία – σε κάθε περίπτωση το “deepity” έχει απαξιωτικό χαρακτήρα. Θα επιλέξω ως μετάφραση τον απαξιωτικό νεολογισμό «βαθυστοχασιά».

Η «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» είναι το μότο του Ποταμιού – μια άποψη που κατά τη γνώμη μου δεν είναι παρά μια τέτοια βαθυστοχασιά, όπως και πολλές άλλες θέσεις του Ποταμιού όπως προβάλλονται από ένα τηλεοπτικό σποτ[ii]. Εξηγούμαι αμέσως.

Το σύνθημα «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν», για να έχει νόημα και να σημαίνει κάτι (σπουδαίο), παραπέμπει στο ό,τι το (όποιο) κομματικό παρελθόν είναι κάτι κακό. Προφανώς ο κομματισμός όταν κατισχύει σε κάθε πεδίο της δραστηριότητάς μας, κακό είναι! Αλλά είναι το κομματικό παρελθόν συλλήβδην κάτι κακό; Είναι το ίδιο κακό το κομματικό παρελθόν κάποιου οργανωμένου ακροδεξιού με εκπεφρασμένες ρατσιστικές ή φιλοχουντικές απόψεις που σήμερα μπορεί και να νέμεται της πολιτικής εξουσίας και κάποιου λ.χ. προερχόμενου από μια φιλελεύθερη κεντροδεξιά λογική της Νέας Δημοκρατίας; Δεν μπορώ να δεχθώ ότι τους κρίνουμε και τους αξιολογούμε το ίδιο – μόνο ότι έχουμε τις ίδιες δημοκρατικές αρχές για να τους κρίνουμε.

Η απουσία «κομματικού παρελθόντος» κάνει κάποιον πιο «καθαρό», πιο τίμιο και πιο ικανό; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι των κομματικών σωλήνων, αλλά και όλοι όσοι έχουν ενταχθεί και συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα χωρίς να προέρχονται από αυτά, δεν είναι (αρκετά) «καθαροί», τίμιοι και ικανοί; Προφανώς ούτε το ένα ισχύει σε απόλυτο βαθμό, ούτε το άλλο.

Στην πολιτική εκπομπή «Ανατροπή» του κ. Πρετεντέρη στο Mega στις 7 Γενάρη 2013 είχε τεθεί το ερώτημα «υπάρχει πολιτική χωρίς πολιτικούς;»[iii]. Ο δημοσιογράφος τότε επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι οι καταξιωμένοι του δημοσίου θεάματος, όπως οι καλεσμένοι του, δικαιούνται να μιλούν για την πολιτική, χωρίς να είναι οι ίδιοι πολιτικοί. Άλλωστε, οι  υποψηφιότητες πολλών δημοφιλών τηλεοπτικών και αθλητικών αστέρων, καθώς και καλλιτεχνών, δεν έλλειψαν ποτέ τα τελευταία χρόνια από τις κομματικές επιλογές. Με το Ποτάμι βέβαια, για πρώτη φορά, ένας δημοσιογράφος – τηλεοπτικός αστέρας, ηγείται κομματικής προσπάθειας με αξιώσεις.

Αλήθεια, τι το νέο μας κομίζει αυτή η πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Σε τι διαφέρει από το πολιτικό σύνθημα «πολιτική χωρίς πολιτικούς» που ευαγγελίζεται η ουλτρα-φιλελεύθερη «Δημιουργία Ξανά» και οι συν αυτή πολύ πριν από Το Ποτάμι; Κατά τη γνώμη μου τίποτα. Επαναλαμβάνει μονότονα μια κενή περιεχομένου επωδό η οποία απηχεί τα αντι-πολιτικά ιδεολογήματα αντιδημοκρατικών αντιλήψεων: ‘οι τεχνοκράτες πρέπει να λαμβάνουν τις αποφάσεις γιατί ξέρουν καλύτερα’, ‘οι πολιτικοί είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά’ και άλλα τέτοια. Χωρίς να παρουσιάζονται συγκεκριμένες λύσεις και θεραπείες, εν είδει σχεδίου, σε προβλήματα της λειτουργίας του πολιτεύματος που είναι ήδη γνωστά και έχουν επί μακρόν αναλυθεί (όπως η πολιτική διαφθορά και το πελατειακό σύστημα, η διαπλοκή συμφερόντων, η λειτουργία της βουλής και η νομοθέτηση μεταξύ άλλων), το αποτέλεσμα είναι σίγουρο και μονοσήμαντο: απόρριψη της πολιτικής των πολιτικών. Υπονοείται βέβαια – αλλά υπονοείται – ότι οι κατηγορίες είναι κατά των επαγγελματιών της πολιτικής. Πού να στραφεί λοιπόν ο «θυμωμένος» κόσμος; Ας στραφεί σε αυτούς που είναι «καθαροί» και άφθαρτοι από την πολιτική, στους μη επαγγελματίες πολιτικούς. Τι ποιο καθαρό λοιπόν από Το Ποτάμι!

Πολλοί αναλυτές, επιστήμονες και πολιτικοί έχουν κατά καιρούς μιλήσει για το πρόβλημα των θεσμών στη χώρα μας σε επίπεδο λειτουργίας, εφαρμογής και αποτελεσματικότητας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι απαρχαιωμένοι ή δεν αντανακλούν τις σύγχρονες συνθήκες. Προφανώς οι θεσμοί σε ένα πολιτικό σύστημα δεν λειτουργούν από μόνοι τους – χρειάζονται και το πολιτικό προσωπικό, όπως και τους απλούς υπαλλήλους ή τους ειδικούς «τεχνοκράτες». Ή έτσι μας λένε τουλάχιστον. Για την περίπτωση της Ελλάδας, συχνά επικαλούνται την ισχνή κοινωνία πολιτών, τη σημασία της οποίας κάποιοι έσπευσαν να αποδομήσουν με ευκολία μέσω της πρόσφατης σύνδεσης ΜΚΟ με κομματικά / πολιτικά συμφέροντα, αμφιβόλου νομιμότητας χρηματοδοτήσεις και σπατάλη πόρων. Κάθε πολιτικό σύστημα αντανακλά το κοινωνικό – ιστορικό γίγνεσθαι. Η αδυναμία των πολιτικών θεσμών και της κοινωνίας πολιτών, ο έντονος τοπικισμός και η εύκολη στροφή προς τα δημοφιλή πρόσωπα του θεάματος, δεν είναι απλές αντανακλάσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι της χώρας μας των τελευταίων δεκαετιών, αλλά πολύ βαθύτερες εκφράσεις της πολιτικής μας κουλτούρας που βέβαια δεν θα αναλύσουμε εδώ. Στην πανδηλούμενη κριτική του πολιτικού συστήματος και της λειτουργίας του, κάποιοι υποστηρίζουν ότι λύση είναι λ.χ. η πολιτική χωρίς πολιτικούς, χωρίς κομματικό παρελθόν, η επιβολή των εκλογών κάθε τέσσερα χρόνια και άλλες σοφιστείες ή, ας μου επιτραπεί, «βαθυστοχασιές» (deepities). Υπονοείται έτσι ότι υπάρχει μια εύκολη θεραπεία για το πολιτικό μας σύστημα. Η επιλογή πολιτικών προσώπων που δεν είναι πολιτικοί. Παράλληλα, μια – δυο ακόμα τέτοιες διευθετήσεις, όπως η σταθερή ανά τετραετία διεξαγωγή εκλογών ή το κόστος χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, θα μας φέρουν πιο κοντά στην ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία που ονειρευόμαστε. Δυστυχώς, υπάρχει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό, κατά την ταπεινή μου γνώμη που αποκρύπτεται τεχνηέντως και συστηματικά.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η σύγχρονη αστική δημοκρατία είναι ένα εύκολο ή «φτηνό» στο κόστος λειτουργίας του πολίτευμα. Απαιτεί κανόνες, σεβασμό και εφαρμογή συγκεκριμένων αρχών, πόρους, χρόνο και ενέργεια των πολιτικών υποκειμένων. Απαιτεί παιδεία και την κατά το δυνατόν διάχυση τόσο του κόστους λειτουργίας της, όσο και της συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Απαιτεί θεσμικά αντίβαρα και ελέγχους (‘checks and balances’). Η (υπερ)συγκέντρωση ξέρουμε πολύ καλά ότι οδηγεί σε εκφυλισμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, σε εξωκοινοβουλευτικές και εξωθεσμικές παρεμβάσεις και διαδικασίες που ανατρέπουν την ουσία της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Ουσία της δημοκρατίας, από την καταβολή της, είναι η συμμετοχή του ευρύτερου δυνατού αριθμού πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η «πολιτική χωρίς πολιτικούς» ή η «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» δεν απηχούν αυτό το αίτημα – το υποσκελίζουν και το αποκρύπτουν, παραδίδοντας εύκολα την πολιτική στους «μη πολιτικούς». Αλήθεια, υπάρχουν μη πολιτικοί; Ποιος είναι μη πολιτικός, δηλαδή ιδιώτης κατά τους αρχαίους προγόνους μας, “idiot” για τους Άγγλους ή αλλιώς ηλίθιος; Το πολιτικό υποκείμενο είναι εξ ορισμού ένα πολιτικό ον, τόσο με την αριστοτελική όσο και με την πλατωνική ανάλυση της πολιτικής. Το γεγονός ότι η πολιτική αφορά τους πάντες (χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι τα πάντα είναι πολιτική) δε συνεπάγεται και ότι άπαντες (μπορούν να) μετέχουν στην πολιτική. Το ζήτημα της δημοκρατίας μας δεν είναι μόνον αυτό, αλλά είναι και αυτό. Η αποσιώπηση αυτής της παραμέτρου είναι επικίνδυνη για την ποιότητα της δημοκρατίας και τη λειτουργίας της και ταυτόχρονα υπονοεί την υποβάθμιση του πολιτικού έναντι του τεχνοκρατισμού και του ελιτισμού.

Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στον Αριστοτέλη για να υποστηρίξουμε ότι η ‘τάξη των πολλών’ – η σύγχρονη μεσαία τάξη -  αποτελεί εγγύηση της δημοκρατίας, ότι η γνώμη των πολλών έχει μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα από αυτή των ολίγων, ακόμα και όταν αυτοί οι τελευταίοι είναι «άριστοι». Αρκεί να δούμε το πώς έχει αναπτυχθεί και λειτουργήσει το δημοκρατικό πολίτευμα τα τελευταία 150 έτη, μέσα από κοινωνικούς αγώνες για την πολιτική χειραφέτηση, την αύξηση της συμμετοχής και την υλοποίηση του δημοκρατικού προτάγματος. Η διαπίστωση του λεγόμενου «ελλείμματος δημοκρατίας» τόσο σε διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς, όσο και μέσα στο πολιτικό σύστημα ενός σύγχρονου κράτους, τα φαινόμενα και οι επικρίσεις περί «μπερλουσκονισμού», υπερ-συγκέντρωσης των ΜΜΕ και των σχέσεων διαπλοκής με το πολιτικό σύστημα, ακόμα και οι πρόσφατες υποθέσεις Μπαλτάκου και οι αλλαγές στο εκλογικό σύστημα για τις ευρωεκλογές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, λίγες εβδομάδες προ της διεξαγωγής των εκλογών, η αμνήστευση των παραβάσεων περί εκλογικών δαπανών και κανόνων προβολής από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις – όλα αυτά – δεν είναι παρά όψεις του ίδιου προβλήματος της σύγχρονης δημοκρατίας. Σε όλα αυτά δεν απαντά κανείς ο οποίος θέλει ουσιαστική λύση, ουσιαστική συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, στη διαφάνεια, στην ισονομία και ισοπολιτεία με σοφιστείες του στυλ «πολιτική χωρίς πολιτικούς», μείωση του αριθμού των βουλευτών, ή με την αύξηση του τεχνοκρατισμού και των πρακτικών επιτήρησης. Η ουσία της δημοκρατικής πολιτείας παραμένει η συμμετοχή και ο έλεγχος όσων ασκούν πολιτική εξουσία.

Μια ουσιαστική συζήτηση για το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να έχει τελείως διαφορετικούς άξονες και για να αποκατασταθεί η αλήθεια, η πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν μπορεί να είναι ένα ακόμα πολιτικό σύνθημα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Πολιτική χωρίς πολιτικούς μπορεί να σημαίνει άμεση δημοκρατία,[iv] ένα βασικό και ουσιαστικό αίτημα πολύ πριν τα πολιτικά κόμματα «Δημιουργία Ξανά» και «Το Ποτάμι» ανακαλύψουν τη δική τους πολιτική χωρίς πολιτικούς. Σημαίνει ότι οι τοπικές κοινωνίες, οι απλοί πολίτες ενημερώνονται και συμμετέχουν για τα θέματα που τους αφορούν χωρίς να χρειάζονται την πολιτική διαμεσολάβηση των «ειδικών». Επίσης, παραμένει μια ενεργή τάση στην πολιτική η προσπάθεια ρύθμισης τοπικών και όχι μόνο θεμάτων, μέσω της κοινωνίας των πολιτών και εκτός κυβερνητικών ρυθμίσεων υπό τον γενικό τίτλο της νέας πολιτικής (new politics)[v].

Πολιτικοί είμαστε όλοι, εφ’ όσον μετέχουμε στο πολιτικό γίγνεσθαι και σε αυτό δεν χωρούν αυταπάτες και επικλήσεις σε ουτοπίες και πλατωνικές πολιτείες, ή σε νεο-φιλελεύθερα ιδεολογήματα. Χρειάζεται όμως μια ουσιαστική έννοια του πολίτη, μια εμβάθυνση στο τι σημαίνει πολίτης και πως αυτή η έννοια λειτουργεί θεσμικά[vi], ειδικά μάλιστα σε σχέση με τις τεχνολογικές και κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις του 21^ου αιώνα. Η πολιτική χωρίς πολιτικούς ως συνθηματολογία τα ξεχνάει όλα αυτά, όπως ξεχνάει – ή μήπως δικαιολογεί – την υποχώρηση της πολιτικής και της δημοκρατίας σε σχέση με το σύγχρονό μας οικονομικό τεχνοκρατισμό. Ένας πολιτικός φορέας – ένα νέο πολιτικό κόμμα – δε χτίζεται βάσει της λογικής FAQs (Frequently Asked Questions), δεν μετράει πρώτα την εκλογική του απήχηση και μετά καθορίζει την ιδεολογική του ταυτότητα. Δεν απαγορεύεται βέβαια, αλλά δεν αποτελεί κάποια ουσιαστική καινοτομία. Μάλλον περί αδυναμίας πρόκειται που στη σημερινή εποχή μπορεί εύκολα να μεταφραστεί σε παραπολιτική χειραγώγηση.

Νίκος Β. Ζολοταριώφ

nzolotar@yahoo.com

Ο Νίκος Ζολοταριώφ είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ και έχει μεταπτυχιακό στην Πολιτική Θεωρία από το Πανεπιστήμιο του Essex Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι υπάλληλος στο Δήμο Διονύσου και μέλος της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Μαραθώνα.

---

[i] Daniel Dennett, Intuition Pumps and Other Tools for Thinking, W. W. Norton & Company, 2009 και http://www.theguardian.com/books/2013/may/19/daniel-dennett-intuition-pumps-thinking-extract. Μετάφραση δική μου Από το εξής: ‘A deepity (…) is a proposition that seems both important and true – and profound – but that achieves this effect by being ambiguous. On one reading, it is manifestly false, but it would be earth-shaking if it were true; on the other reading, it is true but trivial. The unwary listener picks up the glimmer of truth from the second reading, and the devastating importance from the first reading, and thinks, Wow! That's a deepity.’

[ii] Το βίντεο εδώ: http://topotami.gr/blog/o-sotiris-gkoritsas-skinotheti-potami/.

[iii] Στην εκπομπή συμμετείχαν οι Γ. Μπέζος, Γ. Νταλάρας, Λ. Μαχαιρίτσας, Γρ. Αρναούτογλου, Ελ. Ράντου και Γ. Κιμούλης, εδώ: http://www.megatv.com/anatropi/default.asp?catid=26404&subid=2&pubid=30296139).

[iv] Βλ. π.χ. Orr Akiva, Πολιτική χωρίς Πολιτικούς, Ένα φυλλάδιο για την Άμεση Δημοκρατία. στις σύγχρονες συνθήκες. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Σίσσυ Βωβού, 2005 http://www.abolish-power.org/pwp_greek.html#0.

[v] Βλ. π.χ. Chris Rose, Politics Without Politicians – Or Politics Despite Politicians?, University of Pennsylvania Law School and University of Virginia School of Law June 5-6 2001  http://www.campaignstrategy.org/UPEnn_text.pdf.

[vi] Βλ. π.χ. P.A.B. Clarke, Deep Citizenship, Pluto Press 1996, καθώς και Philip N. Howard, Deep Democracy, Thin Citizenship: The Impact of Digital Media in Political Campaign Strategy, Annals of the American Academy of Political and Social Science 597, 2005, http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.104.3703&rep=rep1&type=pdf . 

Συγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα. Η μεγαλύτερη του "χώρου" εδώ και 15 χρόνια

Πέμπτη βράδυ στην Πάτρα. Ένα δειλινό που μόνο το Ιόνιο μπορεί να μας προσφέρει. Μια πλατεία που μας έχει συνηθίσει σε γεγονότα «θερμά αγωνιστικά». Ένας κόσμος και ένα πλήθος που πάλλεται από πάθος και αγωνιστικά συνθήματα στη μεγαλύτερη συνάθροιση του «χώρου» εδώ και 15 χρόνια . Η νεολαία στην πρώτη γραμμή και της προεκλογικής συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Πλησιάζει η ώρα και όλα είναι συνειδητά. Στην εξέδρα ο Σπύρος Κόγκας ανοίγει τη συγκέντρωση εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής. Η νεολαία φουντώνει. Οι πολύχρωμες σημαίες κυματίζουν υπερήφανες. Συνεχίζει με χαιρετισμό εκ μέρους του ΔΗΚΚΙ ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής Γιώργος Πάντζας. Οι αναφορές του στο ΕΑΜ, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και στην απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών/τριών και προσφύγων από εθνική και τοπική κυβέρνηση ξεσηκώνουν τους εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών που έχουν κατακλύσει την Πλατεία Γεωργίου. Μετά τη σκυτάλη παίρνει η γιατρός Νάντια Κουλουμπή που μένει στην Πάτρα και αγωνίζεται στο αντιρατσιστικό κίνημα όντας στην πρώτη γραμμή του αγώνα υπέρ των μεταναστών/τριών και προσφύγων. Μίλησε για την μεγάλη ιδεολογική επίθεση που δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από κράτος, κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε όλο αυτό το διάστημα την πολιτική έκφραση της κοινωνικής αντιπολίτευσης με αιχμές το εξεγερσιακό κίνημα του Δεκέμβρη, της ανάπτυξης κινημάτων αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, της μάχης εναντίον των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της κοινωνικής επισφάλειας, τη σύγκρουση με κράτος, δήμο και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα στον Ελαιώνα και τον λαϊκισμό του γηπέδου, στην παραλία του Ελληνικού, τα κινήματα πόλης στην Αττική και τις μεγάλες πόλεις και για τις μετανάστες/τριες και πρόσφυγες που παλεύουν για την επιβίωση και την αξιοπρέπειά τους. Μας θύμισε τους αγώνες συντρόφων που χάθηκαν πρόσφατα και πρόωρα (Μ. Παπαγιαννάκης, Κ. Σμυρνής). Την τελευταία σκυτάλη πήρε ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας. Ανταποκρινόμενος στο πάθος του κόσμου που τον διέκοπτε με αγωνιστικά συνθήματα ο Αλέξης μίλησε για το νόημα των κοινωνικών αγώνων που πρέπει να εκφραστούν και στην κάλπη και όχι να εκτονωθούν στα κύματα της θάλασσας. Μίλησε κι αυτός για την αγωνιστική προσφορά των συντρόφων που χάθηκαν και μας θύμισε έστω και παραλλαγμένα το Νίκο Πουλαντζά τονίζοντας ότι η ενωμένη Ευρώπη θα είναι δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει. Στο τέλος της συγκέντρωσης ο κόσμος δεν διαλύθηκε για να πάει στα σπίτια του. Παρέες, παρέες χόρευαν υπό τους ήχους των τραγουδιών και συζητούσαν για τις επόμενες ημέρες και το τι ξημερώνει την Κυριακή.

Θανάσης Τσακίρης

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΠΟΛΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΠΟΛΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ

1. Αν δεν ηττηθεί ο δικομματισμός, τότε την κρίση θα συνεχίσουν να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και το περιβάλλον. Επομένως, το πραγματικό δίλλημα των εκλογών είναι αν θα ορθοποδήσει το διαλυμένο δικομματικό σκηνικό ή αν θα το ανατρέψουμε, διαμορφώνοντας νέους πολιτικούς συσχετισμούς υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, υπέρ του περιβάλλοντος.

2. Ο μόνος δρόμος για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού είναι η συγκρότηση ενός τρίτου πόλου στα αριστερά του πολιτικού συστήματος. Ενός πόλου που θα συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Αυτή ακριβώς είναι η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, αποτελεί ένα τέτοιο ενωτικό εγχείρημα.

3. Στο πλαίσιο αυτής της πρότασης για τον τρίτο πόλο στα αριστερά του πολιτικού συστήματος, εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ και στους Οικολόγους Πράσινους και τους λέμε : ελάτε κι εσείς μαζί μας για να αλλάξουμε όλοι μαζί το πολιτικό τοπίο, για να φτιάξουμε αυτόν τον νέο αριστερό πόλο . Ειδικότερα, απευθυνόμαστε:

(α) στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που δεν βολεύεται με τις παλαιότερες και τις σημερινές δεξιόστροφες επιλογές της ηγεσίας του και του λέμε ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποκύψει στις πιέσεις και γίνει δεκανίκι του χρεοκοπημένου δικομματικού πολιτικού συστήματος.

(β) στο ΚΚΕ που στη βάση του ωριμάζουν ολοένα και περισσότερο ενωτικές διαθέσεις και λέμε ότι είναι πολλοί οι αριστεροί σε ολόκληρη τη χώρα που, αντίθετα από την ηγεσία του ΚΚΕ, κατανοούν ότι δεν είναι τώρα η ώρα για εμφύλιους στην αριστερά. Είναι η ώρα για ενότητα των εργαζόμενων στους αγώνες.

(γ) στους Οικολόγους Πράσινους, όπου χωρίς συμπλέγματα και μίζερους ανταγωνισμούς λέμε ότι αν υπάρξει ενδιαφέρον των πολιτών για την οικολογία τότε αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν προσεγγίσεις με τον χώρο μας, με την οικολογική αριστερά της πράξης και των αγώνων. Όμως, η ηγεσία των ΟΠ πρέπει να ξεκόψει από την ιδέα της στήριξης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δηλάδη των κομμάτων της κρίσης και της περιβαλλοντικής καταστροφής, και να συστρατευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική της ανατροπής του δικομματισμού.

4. Είναι κρίσιμη, επομένως, η εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής. Η αποφασιστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ταυτόχρονα ενίσχυση της προοπτικής για ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς, της οικολογίας και του ευρύτερου σοσιαλιστικού χώρου. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει τον δρόμο για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ φέρνει πιο κοντά την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού, φέρνει πιο κοντά τη συγκρότηση του νέου, ισχυρού, αριστερού πόλου.

300 λέξεις για μια διαφορετική Κυριακή

300 λέξεις για μια διαφορετική Κυριακή
-----------------------------------------------------------

Τώρα-τώρα

«Όπως και να 'ναι τούτη η γη» αξίζει κάθε φορά να ξαναρχίζουμε με την εμπειρία των δοκιμών και των λαθών, γιατί, όπως λέγαμε, και εξακολουθούμε να λέμε «όπως και τώρα, τώρα, τώρα», αγώνας χαμένος είναι αυτός που δεν γίνεται. Πόσο μάλλον που οι καιροί μας είναι «δίσεκτοι καιροί» και η «ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι».

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;

Η εκλογική Κυριακή πρέπει να γίνει η Κυριακή της Αισιοδοξίας. Πρέπει να κινητοποιηθούμε για άλλη μια φορά και να μη μείνουμε «σαν τα καράβια που φαίνονται τη νύχτα τα νησιά, σταματημένα μέσ’ τη μέση του πελάγου». Να μην έχουν να λένε πως «έχει η ανάσα τους μια γεύση μια γεύση απ' τα παλιά, που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου». Πάντα εκείνα «τα όνειρα που κάναμε» το Δεκέμβρη θυμόμαστε, όπως εκείνα του Μάη και του κάθε μήνα που σημαδεύει τη συλλογική μας ζωή. Κι οι μήνες είναι πολλοί: Γενάρης στην Γάζα, Φλεβάρης στο Πάρκο της Πατησίων, Μάρτης στους δρόμους της επισφάλειας, Απρίλης στο παρκάκι της Ναυαρίνου, Μάης στον καταυλισμό της Πάτρας, Ιούνης στην απεργία, και πάει λέγοντας…Τελικά, δεν υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ!


Άκου η γη κινείται!

Από τη Αθήνα ως το Ρέικιαβικ κι από το Μεξικό ως την Ωκεανία «η γη κινείται μέσα σε μπόρες και σε βροχές, κι όσο κι αν σ' εκδικείται, σου δίνει πάντα αυτό που θες.» Σήμερα που φτωχοί, οι άνεργοι, οι απόκληροι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και γενικώς «της γης οι κολασμένοι» δεν έχουν το δικό τους «Παντελή Μπασιά», η Ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει τους εντάξει στις γραμμές της και να ξαναβρεί το νήμα της πρωτοπορίας για να συγκροτήσει ένα μεγάλο κίνημα αισιοδοξίας και νίκης των «από κάτω». Ένα πολιτικό-κοινωνικό κίνημα για το Σοσιαλισμό με Ελευθερία, με Δημοκρατία, Εργατικό Έλεγχο και Αυτοδιαχείριση. Γι’ αυτό ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη σήμερα και σύρριζα τα πεζοδρόμια αύριο για να βρούμε τα ακρογιάλια.


Θανάσης Τσακίρης

Υ.Γ. Η πρώτη νότα αισιοδοξίας έρχεται από το νέο μπλογκ του Κοκκινοπράσινου Δικτύου του ΣΥΝ

Ανεργία: Τι προτείνει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς;

Ανεργία: Τι προτείνει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς;

του Θανάση Τσακίρη

Η ανεργία είναι μια από τις πιο σοβαρές συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Όμως, δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά κοινωνικό. Κάποιοι ευθύνονται γι’ αυτήν και αυτοί δεν είναι οι μισθωτοί εργαζόμενοι ούτε οι «υψηλοί» μισθοί ή οι κοινωνικές παροχές που απολαμβάνουν. Υπεύθυνοι είναι ο καπιταλισμός και η λογική του ως συστήματος, δηλαδή το κυνήγι του κέρδους σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ανεργία είναι γένους θηλυκού. Προτιμά ιδιαίτερα τη νεολαία και τις γυναίκες. Όσο δε το κράτος και η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ιδιωτικοποιεί τη δημόσια κοινωνική περιουσία και καταργεί κάθε κοινωνική κατάκτηση, που ήταν αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δυνάμεων ευνοϊκού για τους εργαζόμενους, τόσο η ανεργία όσο και η υποαπασχόληση θα είναι ο κανόνας της καθημερινής μας πραγματικότητας. Κι ενός κακού μύρια έπονται: κοινωνική ένταση, μαζική βία, ρατσισμός, πόλεμοι και δυστυχία.

Τίποτε, όμως, δεν είναι ολοκληρωτικά χαμένο. Όσο υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι, πολίτες, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, που αποφασίζουν να ξαναπιάσουν το νήμα της συλλογικής δράσης και των κοινωνικών αγώνων για τη δημοκρατία, το σοσιαλισμό και την ισότητα των φύλων και των φυλών, εθνών και μειονοτήτων τόσο η κατάσταση θα μπορεί να βελτιώνεται υπέρ των αδυνάτων τάξεων και στρωμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει και προωθεί μια σειρά μέτρων και πολιτικών που μπορούν να οδηγήσουν στην ανατροπή αυτής της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Στην κατεύθυνση αυτή διεκδικεί:
· Μαζικές προσλήψεις στους θεσμούς και τις δημόσιες υπηρεσίες του κράτους πρόνοιας (υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια και συναφείς υπηρεσίες). Άμεση πρόσληψη 100.000 σε αυτούς τους τομείς.
· Θέσπιση και έλεγχο εφαρμογής του 35ωρου-7ήμερου-5θήμερου χωρίς μείωση αποδοχή με ειδική μέριμνα για εφαρμογή του στις ΜΜΕ.
· Απαγόρευση ομαδικών και μεμονωμένων απολύσεων στις κερδοφόρες επιχειρήσεις και απαγόρευση αναιτιολόγητων απολύσεων παντού.
· Αύξηση και εξίσωση των αποζημιώσεων απόλυσης εργατών και υπαλλήλων.
· Κατάργηση των πάσης φύσεως αρνητικών διακρίσεων σε βάρος των γυναικών, των νέων, των μεταναστών.
· Ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη των ανέργων όσο διαρκεί η ανεργία.
· Ειδικά μέτρα για μακροχρόνια άνεργους και όσων άνεργων είναι άνω των 50 ετών.
· Ίση αμοιβή για ίση εργασία και πλήρης ισότητα εργασιακών δικαιωμάτων για τα δύο φύλα.
· Γονεϊκές άδειες δύο ετών για ιδιωτικό και δημόσιο τομέα χωρίς συμψηφισμό με το δικαίωμα για το μειωμένο ωράριο. Επιστροφή μετά την άδεια του/της εργαζόμενου/ης στο ίδιο επίπεδο εργασίας, δίχως μείωση αποδοχών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Σεμινάρια επανένταξης.
· Επιδότηση ενοικίου ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εκφράσει πολιτικά, εκλογικά και κινηματικά αυτούς τους αγώνες της κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλευρό των εργαζόμενων και των ανέργων αντιμετωπίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Ένα μέλλον που δεν θα έρθει μόνο του αλλά με τους αγώνες και την κινητοποίηση όλης της κοινωνίας των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών.

Αυτή η ανάγκη των κοινωνικών κινημάτων μπορεί να ικανοποιηθεί και στο επίπεδο των ευρωεκλογών με την υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ψηφοδέλτιο το οποίο περιλαμβάνει 22 άνδρες και γυναίκες, που προέρχονται από και εκφράζουν τα κινήματα της γενιάς των 700 ευρώ, της επισφαλούς εργασίας, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών δεύτερης γενιάς που διεκδικούν τα αυτονόητα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματά τους, των μειονοτήτων που θέλουν να ζουν ελεύθερα σε μια δημοκρατική Ελλάδα χωρίς να στιγματίζονται.

ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

Δηλώσεις Ελένης Σωτηρίου και Γιάννη Μπανιά για δημοσκοπήσεις και κλείσιμο Βουλής

10/05/2009

Δηλώσεις της υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Ελ. Σωτηρίου σχετικά με τις σημερινές δημοσκοπήσεις

Υπάρχει ένα βουβό ρεύμα που δεν εκφράζεται και δεν καταγράφεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις. Είναι ένα βουβό ρεύμα οργισμένων, αγανακτισμένων και αηδιασμένων ανθρώπων. Αυτό το ρεύμα μπορεί να το εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαι πεπεισμένη γι αυτό και θεωρώ ότι οι εκλογές της 7ης Ιουνίου θα διαψεύσουν τις δημοσκοπήσεις και θα δώσουν διψήφιο ποσοστό στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα έχει τουλάχιστον τρεις ευρωβουλευτές.

To Γραφείο Τύπου


ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΝΙΑ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ

Από σκοπιμότητα στα όρια της εκτροπής η κυβέρνηση!

Πανικόβλητος ο Πρωθυπουργός από τις συνέπειες της φυγομαχίας του στη Βουλή για τα μεγάλα σκάνδαλα, στα οποία έχουν σοβαρές ευθύνες Υπουργοί και κεντρικά στελέχη της Ν.Δ., προχώρησε σε αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής, ενέργεια που προσβάλλει το κύρος του Κοινοβουλίου και κινείται στα όρια της εκτροπής.
Προφανώς υπάρχουν και άλλοι λόγοι και σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω απ’ αυτή την ενέργεια, σχετιζόμενες με νέες αποκαλύψεις σκανδάλων και προσώπων που ενέχονται σ’ αυτά, που πιστεύω πως σύντομα θα αποκαλυφθούν.
Καταλυτικό ρόλο φαίνεται πως έπαιξε και η παραίτηση Βερελή.
Οι πολίτες, στις επικείμενες Ευρωεκλογές, έχουν τη δυνατότητα με την ψήφο τους να στείλουν ένα καθαρό μήνυμα αποδοκιμασίας και απόρριψης και προς τους δυο εταίρους του δικομματικού συστήματος, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, πρωταγωνιστών των μεγαλύτερων σκανδάλων της εποχής μας και συνυπεύθυνων για τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που πλήττει τους εργαζόμενους, τα ευρύτατα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα τους νέους.

Από το γραφείο Τύπου Αθήνα, 9 Μαϊου 2009

Άμοιρε Γιωργάκη τι σού' μελε να πάθεις. Σού' φυγε ο Βερελής...

Η παρακάτω είδηση από το νέο site της Ελευθεροτυπίας


Την παραίτηση από το βουλευτικό του αξίωμα ανακοίνωσε αιφνιδίως ο πρώην υπουργός Μεταφορών, Χρίστος Βερελής, επικαλούμενος λόγους πολιτικής ηθικής. «Τα σκάνδαλα βαραίνουν τον τόπο, η πολιτική όχι μόνο δεν εμπνέει, αλλά η ατμόσφαιρα γύρω της αποτελεί άλλοθι για τον κυνισμό που έχει παγιδέψει τη χώρα» αναφέρει σε γραπτή δήλωσή του. Τη θέση του παίρνει ο Ανδρέας Μακρυπίδης.

Ο Χρ. Βερελής εκφράζει την ευχή να "υπάρξει σύντομα απάντηση στην έρευνα από Γερμανία και Ελλάδα σχετικά με την υπόθεση της ΜΑΝ". Στην επιστολή παραίτησης, αναφέρει: "Εγώ ,όμως,δεν συμμετείχα ποτέ σε επιτροπή προμηθειών. Η διαδρομή μου είναι γνωστή ,δεν ήμουν ποτέ βολικός ή κόλακας και δεν δέχομαι ότι πάση θυσία πρέπει να είμαι στο παιγνίδι".
"Δεν φεύγω από αδυναμία φεύγω από θέληση. Φεύγω για να βοηθήσω να κινηθούν τα πράγματα", προσθέτει ο πρώην υπουργός.
Ποιος είναι ο Χρ. Βερελής
Ο Χρ. Βερελής είχε δοκιμάσει για πρώτη φορά την τύχη του στην πολιτική κονίστρα το 1993, όταν κατετάγη πρώτος επιλαχών. Ανέλαβε τη θέση του προέδρου στη ΔΕΠΑ, ενώ το 1996 έθεσε υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Αιτωλοακαρνανία και εξελέγη βουλευτής. Τοποθετήθηκε από τον Κ. Σημίτη στο ΥΠΕΧΩΔΕ με αρμοδιότητα τα δημόσια έργα, θέση που διατήρησε μετά την απώλεια της βουλευτικής του έδρας τον Απρίλιο του επόμενου έτους. Το 2000 μπήκε και πάλι στη Βουλή και ανέλαβε υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών, ενώ επανεξελέγη το 2004 και το 2007.
Η επιστολή παραίτησης
Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής παραίτησης του Χρ. Βερελή:
Tα σκάνδαλα βαραίνουν τον τόπο. Η πολιτική σήμερα όχι μόνον δεν εμπνέει τους έλληνες αλλά η ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω απ΄αυτήν αποτελεί άλλοθι για τον κυνισμό που έχει παγιδεύσει τη χώρα. Οι σχέσεις ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες του, κυριαρχούνται από το δόγμα: κανείς δεν πιστεύει κανέναν και σε τίποτα. Και απέξω βαλτώνει η καλύτερη Ελλάδα.
Υπάρχει ένα εικαζόμενο σκάνδαλο. Το ζήτημα MAN.
Ακόμη δεν γνωρίζουμε τι έχει συμβεί. Ακόμη δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχεί γνωστό. Και όμως άρχισε αμέσως από «στρατευμένους και πρόθυμους» κονδυλοφόρους η κατασκευή του σκηνικού για το κυνήγι της 7ης Ιουνίου. Ξέρουν όλοι, όσοι γνωρίζουν το θέμα ότι δεν είχα την παραμικρή ανάμειξη. Ότι οι αποφάσεις πάρθηκαν από διακομματική επιτροπή με τη συμμετοχή εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΝ. Με τη συμμετοχή Γενικών Γραμματέων τεσσάρων υπουργείων. Με τη συμμετοχή μελών του ελεγκτικού συνεδρίου.
Δεν είχα και δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλω για όλους αυτούς τους ανθρώπους και δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο θέμα με κανένα από αυτούς. Δεν συμμετείχα όμως ποτέ με την πεποίθηση ότι ένας υπουργός δεν μπορεί να μετέχει σε μια επιτροπή προμηθειών. Ελπίζω γρήγορα να υπάρξει απάντηση σε όλα από την πρόοδο της έρευνας στη Γερμανία και η ελληνική δικαιοσύνη να σπεύσει ανεξάρτητη και ανυπάκοη σε εντολές και σχεδιασμούς πολιτικής ιδιοτέλειας. Άλλωστε έχω την πεποίθηση ότι σε πολύ λίγο διάστημα όλα αυτά θα φαίνονται μικρά και άθλια. Δεν με βαραίνει τίποτα, δεν με φοβίζει τίποτα.
Στο μεταξύ ας ασχοληθούμε όσοι δεν εμπνεόμαστε από τον επαγγελματισμό της πολιτικής με την άθλια κατάσταση της χώρας. Μιας χώρας με μεγάλες πληγές σε όλους τους τομείς. Μιας χώρας που το μόνο που εγγυάται σήμερα είναι ένα σκοτεινό μέλλον στους νέους ανθρώπους. Η διαδρομή μου είναι γνωστή. Τις απόψεις μου δεν τις έκρυψα ποτέ. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση του πολιτικού να έχει γνώμη και να την λέει. Δεν υπήρξα «βολικός», ούτε κόλακας. Δεν δέχομαι ότι πάση θυσία πρέπει να είσαι μέσα στο «παιχνίδι».
Έτσι τις απόψεις μου για τη θεσμική οργάνωση διαφάνειας στα πολιτικά κόμματα και πρόσωπα, τις έχω πει δημόσια. Για το πώς θα έπρεπε για παράδειγμα το «πόθεν έσχες» να απεικονίζει την εξέλιξη της περιουσίας των πολιτικών απ την εκλογή τους. Κάτι που κάνω από πολύ καιρό με δική μου πρωτοβουλία στο διαδίκτυο. Υπήρξε ενθουσιώδης αποδοχή αυτής της πρότασής μου προ έτους. Ακόμη για παράδειγμα πως όλες οι δαπάνες των κομμάτων θα έπρεπε να δημοσιεύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, και πως δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται τα χρήματα των φορολογουμένων για να μετακινούν και να επηρεάζουν με διαφημίσεις τους ίδιους αυτούς φορολογούμενους.
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί σκέπτονται και θέλουν να πάνε τα πράγματα στην ίδια κατεύθυνση μιας καλλίτερης σύγχρονης προοδευτικής και αποτελεσματικής Ελλάδας. Θα συναντηθούμε με όλους αυτούς. Παραιτούμαι από τη Βουλή και την παραίτηση μου αυτή την υποβάλλω πρώτα στον λαό της Αιτωλοακαρνανίας που με εκλέγει και με εμπιστεύεται λέγοντας του ότι δεν φεύγω αλλά μένω για να αλλάξουμε μαζί αυτά που δεν μας αρέσουν. Το λέω με σεβασμό στη μεγάλη τιμή που μου έχουν κάνει. Δεν ανήκω στη σχολή που λέει μην παραιτείσαι ποτέ.
Δεν φεύγω από αδυναμία, φεύγω από μεγάλη θέληση. Παραιτούμαι από την αδυναμία να εναρμονιστούμε μέσα από την αίθουσα της Βουλής στην κρίσιμη αυτή φάση με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας. Παραιτούμαι γιατί αρνούμαι να είμαι μέρος στη νοσηρότητα της πολιτικής σκηνής. Γιατί θέλω να πω ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Γιατί έχω ευθιξία και δεν μπορώ να αποδέχομαι η πολιτική να γίνεται το πτυελοδοχείο της κοινωνίας.
Γιατί δεν θέλω να είμαι στην ίδια λογική με όσους θα πουν γιατί παραιτήθηκες αφού δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Για όσους δεν θα το καταλάβουν άλλη μια φορά πρέπει να πω ότι παραιτούμαι για να βοηθήσω να κινηθούν τα πράγματα! Θα είμαι παρόν και ενεργός στις επάλξεις της πολιτικής για να επικρατήσουν άλλοι όροι. Και θα αγωνιστώ για να υπάρξουν αυτοί. Στέκομαι δίπλα στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη που έχει ιστορική προσφορά, με σεβασμό και ευθύνη σε όλους αυτούς που περνάνε τόσες δυσκολίες όλο αυτό το διάστημα."

tsakthan daily 08/04/2009

Η Ελένη Σωτηρίου είναι επίσημα δεύτερη στο Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ
που θα αποτελείται από 11 άνδρες και 11 γυναίκες. Ελπίζω ότι δε θα
"στραβώσει" η ιστορία και ότι όλα θα πάνε καλά. Για πρώτη φορά από τη
μεταπολίτευση ως σήμερα που ατενίζω τα πράγματα με έναν αέρα
αισιοδοξίας παραπάνω από τα συνηθισμένα για την ιδιοσυγκρασία μου
επίπεδα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μαζί του και κάποιους/ες από τους/τις υποψήφιους/ες
του ψηφοδελτίου των Οικολόγων-Πράσινων θα ήταν ακόμη καλύτερα τα
πράγματα. Την επόμενη φορά...

Ανατολή και δύση


Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Πρώτη εκτέλεση: Σαββίνα Γιαννάτου


Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί
κι ο ήλιος ανατέλει ξανά πάνω στα κίτρινα βουνά,
τρέχει παγωτό λεμόνι, ξημερώνει.


Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί
κι ο ήλιος βασιλεύει ξανά, πέφτει στα κόκκινα βουνά,
μαρμελάδα από κυδώνι και νυχτώνει.


Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί.


Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://kinisiyperaspisis.blogspot.com


Το ΠαΣοΚ κλείνει (αριστερούς) λογαριασμούς
ΤΟ ΒΗΜΑ


Επιστολή Παπανδρέου προς τη ΓΓ του ΚΚΕ- Η Ιπποκράτους οριοθετεί τις
σχέσεις με Περισσό και Κουμουνδούρου
ΡΕΠΟΡΤΑΖΑΓΓ. ΚΩΒΑΙΟΣ | Τετάρτη 8 Απριλίου 2009
Με δεδομένη την ημερομηνία της αναμέτρησης της 7ης Ιουνίου
για τις ευρωεκλογές, το ΠαΣοΚ θα επιχειρήσει σαφή οριοθέτηση των
σχέσεών του με τα κόμματα της Αριστεράς.


Εντός των αμέσως προσεχών ημερών (ίσως και σήμερα) θα αποσταλεί η
γραπτή απάντηση του κ. Γ.Παπανδρέου προς τη ΓΓ του ΚΚΕ κυρία Αλέκα
Παπαρήγα, η οποία προ ημερών διαμαρτυρήθηκε εγγράφως για τις επιθέσεις
που δέχονται η ίδια και το κόμμα της από τον κ. Θ.Πάγκαλο . Το αν ο κ.
Παπανδρέου θελήσει να προσφέρει κάποιες ενδείξεις των διαθέσεών του
στη σημερινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή θα εξαρτηθεί
πάντως και από τη στάση που θα τηρήσουν τα κόμματα της Αριστεράς.


Σύμφωνα με πληροφορίες, στην επιστολή προς την κυρία Παπαρήγα, η οποία
έχει ήδη συνταχθεί, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ θα καθιστά σαφές ότι δεν έχει
διάθεση να αποδοκιμάσει τον κ. Πάγκαλο και τα όσα έχει πει ο
κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ, ειδικώς για τον ρόλο του ΚΚΕ
στην περίοδο του Εμφυλίου και μετέπειτα. Ο κ. Παπανδρέου άλλωστε έχει
ήδη αρχίσει να μιλάει για ανάγκη εξέτασης της Ιστορίας μακριά από τους
δογματισμούς του παρελθόντος, πράγμα που αναμένεται να θίγει και στην
επιστολή του, με την οποία πάντως θα θελήσει να τερματίσει τις «μάχες
ατάκτων».


Με τον τρόπο αυτόν η Ιπποκράτους επιθυμεί να θέσει συγκεκριμένες
διαχωριστικές γραμμές με τον Περισσό, απ΄ όπου δεν προσδοκά ουσιαστικά
εκλογικά οφέλη. Γνωρίζουν εξάλλου ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες
του ότι το αντιευρωπαϊκό πλαίσιο ρητορείας του ΚΚΕ, σε συνδυασμό με
την πάγια συμψηφιστική διάθεση του κόμματος έναντι της ΝΔ και του
ΠαΣοΚ, συνιστά ένα πεδίο αντιπαράθεσης. Γι΄ αυτό και δεν ήταν τυχαία η
χθεσινή επισήμανση ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης
τοποθετεί τον εαυτό του στον χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.


Διαφορετική στάση τηρείται έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των άλλων και
επειδή το ΠαΣοΚ θεωρεί ότι έχει ακόμη περιθώρια «επαναπατρισμού» δικών
του δυσαρεστημένων ή διστακτικών ψηφοφόρων. Επειτα από την προχθεσινή
πρόταση πέντε σημείων του κ.


Αλ.Αλαβάνου, στην Ιπποκράτους φροντίζουν να μην εμφανίζονται
απορριπτικοί, κάνοντας παράλληλα και συγκεκριμένες διευκρινίσεις.
Ειδικώς σε ό,τι αφορά την πρόταση κοινής δράσης για την κατάρτιση του
Συμφώνου Σταθερότητας, ο κ.


Γ.Παπακωνσταντίνου διευκρίνισε χθες ότι«εμείς δεν μιλάμε για
κατάργηση,μιλάμε για μετεξέλιξη », ενώ υπενθύμισε τη στάση του ΠαΣοΚ
κατά της επανεκλογής του κ. Μπαρόζο στην προεδρία της Επιτροπής.


«Υπάρχει μια σειρά από ζητήματα πάνω στα οποία μπορούμε να
συμφωνήσουμε.Η θέση μας ήταν και είναι σταθερή.Εμείς επιδιώκουμε έναν
διάλογο.Ως τώραο διάλογος αυτός έβρισκε κλειστές πόρτες.Είναι ένα
ερώτημα μετά την τοποθέτηση του κ. Αλαβάνου, εάν τώρα οι συνθήκες
έχουν αλλάξει. Θα το δείξει αυτό το μέλλον» τόνισε ο εκπρόσωπος Τύπου
του ΠαΣοΚ, φροντίζοντας να επισημάνει ότι πολλές φορές«οι θέσεις του
ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ενιαίες».


ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΤΑ ΠΑΓΚΑΛΟΥ


«Ο άνθρωπος έχει ξεφύγει»


Επίθεση κατά του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠαΣοΚ κ.


Θ. Πάγκαλουσχετικά με τις δηλώσεις του για τον ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε χθες ο
πρόεδρος του ΣΥΝ κ.


Αλ. Τσίπρας από τα Γιαννιτσά όπου περιοδεύει. Οπως είπε«ο άνθρωπος
έχει ξεφύγει. Δεν ξέρει τι λέει. Νομίζεις ότι ακούς τον Καρατζαφέρη.
Απλώς ο Καρατζαφέρης φροντίζει να φαίνεται λιγότερο επιθετικός».


Επιπλέον υπογράμμισε ότι το ΠαΣοΚ παρακολουθεί με αμηχανία τις
εξελίξεις καθώς από τη μία υψώνει τους αντιπολιτευτικούς
τόνους«προκειμένου να καρπωθεί όσο μεγαλύτερο κομμάτι μπορεί από τη
λαϊκή δυσαρέσκεια»και από την άλλη«συγκατατίθεται στους βασικούς
άξονες της κυβερνητικής πολιτικής». Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ,
σήμερα, δύο σχέδια για την έξοδο από τη κρίση διασταυρώνουν τα ξίφη
τους, καλώντας την κοινωνία να ενεργοποιηθεί για να επικρατήσει η
γραμμή της Αριστεράς υπέρ της εργασίας και των κοινωνικών
δικαιωμάτων.


Αντίθετα, όπως ανέφερε«το σχέδιο της συναίνεσης»ευρωπαϊκής Δεξιάς και
σοσιαλδημοκρατίας αντιμετωπίζει την κρίση ως ευκαιρία όχι για αλλαγή
αλλά«για εμβάθυνση της αποτυχημένης και καταστροφικής νεοφιλελεύθερης
πολιτικής».

*«Κλείδωσε» χθες στη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και η
δεύτερη θέση για το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος με την υποψηφιότητα
της κυρίαςΕλένης Σωτηρίου, εκπροσώπου της Κομμουνιστικής Οργάνωσης
Ελλάδος (ΚΟΕ). Η 37χρονη κοινωνιολόγος υπήρξε από το 1993 μέλος της
οργάνωσης Α/συνέχεια η οποία το 2003 μετεξελίχθηκε στην ΚΟΕ, ενώ έχει
διατελέσει επί πολλά χρόνια μέλος της διοίκησης του Συνδέσμου
Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας.


ΗΜΕΡΗΣΙΑ


«Συμμαχία» με τα συνδικάτα θέλει ο ΣΕΒ
Χαρακτηρίζοντας ουτοπία το μοντέλο της «κομματικής συναίνεσης» ο κ.
Δασκαλόπουλος κάλεσε σε ενεργητική συστράτευση τις υπεύθυνες
παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας σε ανοικτό φόρουμ με θέμα «Η κρίση
που μας απειλεί....η κρίση που μας προκαλεί», που διοργάνωσε χθες ο
ΣΕΒ.


"Η" 8/4


Της Μανταλένας Πίου


Eυθύνες στα κόμματα, στη Δημόσια Διοίκηση, στους συνδικαλιστές και
τους επιχειρηματίες για την κρίση που πλήττει την ελληνική οικονομία
επέρριψε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο οποίος ζήτησε να
αναλάβουν οι εργοδότες μαζί με τους εργαζόμενους τη διαχείριση της
κοινωνικής πρόνοιας, αρχής γενομένης από το ΛΑΕΚ.


Σε ό,τι αφορά τη μείωση των ημερών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των
αποδοχών, τάχθηκε υπέρ της πρότασης αρκεί να εφαρμόζεται με βάση το
ισχύον θεσμικό πλαίσιο, με συναίνεση των εργαζόμενων.


Τόνισε πάντως ότι οι βιομήχανοι θα τιμήσουν την υπογραφή τους, σε ό,τι
αφορά τις αυξήσεις της γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.


Στο ανοικτό φόρουμ με θέμα «η κρίση που μας απειλεί? η κρίση που μας
προκαλεί», που διοργάνωσε χθες ο ΣΕΒ, ο κ. Δασκαλόπουλος κάλεσε σε
ενεργητική συστράτευση τις υπεύθυνες παραγωγικές δυνάμεις της
κοινωνίας, εγκαταλείποντας το μοντέλο της «κομματικής συναίνεσης», το
οποίο χαρακτήρισε ουτοπία. «Η κοινωνική συναίνεση είναι όμως εφικτή
και αναγκαία», είπε, υπογραμμίζοντας ότι «η κοινωνική σιγουριά και η
συλλογική ελπίδα δεν προσφέρονται σε κομματικές συσκευασίες».


Ευθύνες
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ επέρριψε ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο στα
κόμματα, στην απαίδευτη και ευθυνόφοβη Δημόσια Διοίκηση, στο
υπερκομματικό κράτος της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και την
αναποτελεσματικότητας, στο συνδικαλιστικό κίνημα που επιδιώκει τη
διαφύλαξη των κεκτημένων και στην επιχειρηματική κοινότητα που δεν
έχει πάντα διακριθεί για τη συλλογική της συνείδηση.


«Σήμερα το δημοσιονομικό προτάσσεται ως το μεγάλο μας πρόβλημα. Στην
πράξη είναι αποτέλεσμα της δικής μας χρόνιας ατολμίας: Πληρώνουμε τώρα
το συσσωρευμένο κόστος όσων δεν τολμήσαμε να πράξουμε. Η λύση πρέπει
να αναζητηθεί στις διαρθρωτικές αλλαγές», δήλωσε.


Αναφερόμενος στο συνδικαλιστικό κίνημα είπε ότι μπορεί να τροφοδοτήσει
την κοινωνική συναίνεση αν καταστεί φορέας δημιουργικών πρωτοβουλιών,
που να εκφράζουν τις διεκδικήσεις του σύγχρονου εργαζόμενου και όχι
τις φοβίες του, ενώ για την επιχειρηματική τάξη δήλωσε ότι μπορεί να
συμβάλει, αν εκσυγχρονιστεί και επιδείξει κοινωνική ευθύνη.


Κοινά αιτήματα
Την ιδιότυπη «συμμαχία» συνδικαλιστών- επιχειρήσεων, ο πρόεδρος του
ΣΕΒ φαίνεται να προωθεί μέσα από διάλογο με την ΓΣΕΕ, με στόχο τη
διατύπωση κοινών αιτημάτων όσον αφορά στη διαχείριση των πόρων που
συνεισφέρουν εργοδότες και εργαζόμενοι στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας
και ασφάλισης.


Ο κ. Δασκαλόπουλος δήλωσε πως είναι πολύ κοντά στη κατάθεση κοινού
αιτήματος με τη ΓΣΕΕ για την ανάληψη της διαχείρισης του ΛΑΕΚ, που
ίσως αποτελέσει τον «πιλότο», για να διεκδικήσουν οι κοινωνικοί
εταίροι τη διαχείριση του ΟΑΕΔ και αργότερα του ΙΚΑ. Μάλιστα άφησε να
διαφανεί, ότι το ευρωπαϊκό σύνταγμα που έχει ψηφίσει η ελληνική βουλή
δίνει τη δυνατότητα αυτή.


Ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε επίσης ότι τα κονδύλια που συγκεντρώνουν οι
οργανισμοί είναι αρκετά για την αντιμετώπιση των προβλημάτων,
επιρρίπτοντας στο κράτος την ευθύνη για την μη αποτελεσματική
διαχείρισή τους ως σήμερα.


Ερωτώμενος τέλος για τις προτάσεις του προέδρου του ΕΒΕΑ Κωσταντίνου
Μίχαλου, ο κ. Δασκαλόπουλος είπε ότι το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο
είναι επαρκές και ότι με βάση αυτό, μπορούν κατά περίπτωση να
εφαρμόζονται μέτρα όπως π.χ. η μείωση των ημερών εργασίας κ.λπ.


Φταίνε όλοι
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ επέρριψε ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο στα
κόμματα, στην απαίδευτη και ευθυνόφοβη Δημόσια Διοίκηση, στο
υπερκομματικό κράτος της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και την
αναποτελεσματικότητας, στο συνδικαλιστικό κίνημα που επιδιώκει τη
διαφύλαξη των κεκτημένων και στην επιχειρηματική κοινότητα που δεν
έχει πάντα διακριθεί για τη συλλογική της συνείδηση.


«Πιλότος»
Ο κ. Δασκαλόπουλος δήλωσε πως είναι πολύ κοντά στη κατάθεση κοινού
αιτήματος με τη ΓΣΕΕ για την ανάληψη της διαχείρισης του ΛΑΕΚ, που
ίσως αποτελέσει τον «πιλότο», για να διεκδικήσουν οι κοινωνικοί
εταίροι τη διαχείριση του ΟΑΕΔ και αργότερα του ΙΚΑ.


Bαθιές τομές, αντίδοτο στην κρίση Ερευνα της MRB για τον ΣΕΒ


Υπέρ των τολμηρών αλλαγών στην οικονομία ακόμα και αν πλήξουν κάποιους
τάσσεται η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, εκφράζοντας ταυτόχρονα
απαισιοδοξία για το μέγεθος και την ένταση της κρίσης, σύμφωνα με
έρευνα της MRΒ για λογαριασμό του ΣΕΒ, που ανακοινώθηκε χθες στο
ανοικτό φόρουμ.


Το 76,9% βλέπει την έξοδο από την κρίση να έρχεται μέσα από βαθιές
τομές στην οικονομία. Το 80,2% πιστεύει ότι η κρίση ανέδειξε τις
αδυναμίες που υπήρχαν εδώ και δεκαετίες. Επιρρίπτουν τη μεγαλύτερη
ευθύνη στις κυβερνήσεις, το 33,7% στη σημερινή κυβέρνηση και το 32,3%
στις προηγούμενες, στις τράπεζες (23,6%), στις επιχειρήσεις (8,2%)
στους συνδικαλιστικούς φορείς (7,4%) κλπ.


Το 42,3% εκτιμά ότι οι αλλαγές που θα επιφέρει η κρίση, αλλού θα
αναβαθμίσουν και αλλού θα ζημιώσουν την οικονομία. Το 59,3% των νέων
ηλικία 18-24 ετών και το 62,6% των φοιτητών ζητούν μεγαλύτερο ρόλο και
ενίσχυση του κράτους. Οι υποστηρικτές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας
περιορίζονται στο 40,4%, καθώς το 51,4% θεωρεί ότι η αναβάθμιση της
οικονομίας «περνά» μέσα από την ενίσχυση του κράτους.


Εμπόδια
Κυβέρνηση, τράπεζες και μέσα μαζικής ενημέρωσης δυσχεραίνουν με τη
στάση και τις αποφάσεις τους την αντιμετώπιση της κρίσης εκτιμούν σε
ποσοστά 30,1%, 28,2% και 21,7% αντίστοιχα οι ερωτηθέντες, ενώ
αποδίδουν ευθύνες και στις επιχειρήσεις (12,3%), στα κόμματα της
αντιπολίτευσης (12,2%) και στους συνδικαλιστικούς φορείς (7,7%).


Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Τετάρτη, 8 Απριλίου 2009 07:00


Απάντηση στον Περισσό για την κριτική του Θ. Πάγκαλου


Εως το τέλος της εβδομάδας ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Α. Παπανδρέου, θα
απαντήσει στην επιστολή που του απέστειλε η γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα
Παπαρήγα, διαμαρτυρόμενη για την κριτική-πολεμική του κ. Θεόδωρου
Πάγκαλου εις βάρος του κόμματος της.


Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, παρά τις επίμονες
ερωτήσεις των δημοσιογράφων, απέφυγε να προϊδεάσει για το περιεχόμενο
της απάντησης, ενώ απέρριψε και τις ερμηνείες ότι ο κ. Πάγκαλος
κινείται σε διαφορετική γραμμή από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, εκτρεπόμενος
σε προσωπικές επιθέσεις κατά των ηγεσιών ΚΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.


«Αν μετρούσαμε όλες τις προσωπικές αναφορές -και έχουν γίνει πολλές
από την ηγεσία του ΣΥΝ για το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρο του- τότε δεν θα
μπορούσε να γίνει ποτέ κανένας διάλογος», σημείωσε ο κ.
Παπακωνσταντίνου.


Ο ίδιος επεσήμανε ότι είναι σταθερή θέση του ΠΑΣΟΚ η επιδίωξη ενός
διαλόγου με τις προοδευτικές δυνάμεις και συμπλήρωσε: «Μέχρι τώρα ο
διάλογος αυτός έβρισκε κλειστές πόρτες και θα δείξει το μέλλον, εάν
μετά την προχθεσινή τοποθέτηση Αλαβάνου οι συνθήκες έχουν αλλάξει».


Ο κ. Παπακωνσταντίνου τόνισε πως το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει τα πράγματα
από τη σκοπιά και το πλαίσιο της σύγχρονης Ευρωπαϊκής
Σοσιαλδημοκρατίας και επανέλαβε πως το ΠΑΣΟΚ, είτε έχει αυτοδυναμία
είτε όχι, θα ανοιχτεί σε ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις, επιδιώκοντας
συναινέσεις.


Να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με τη μετριοπαθή διάθεση του κ. Αλαβάνου
προχθές, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, χθες από τα Γιαννιτσά
επιτέθηκε με σφοδρότητα στον κ. Πάγκαλο, λέγοντας πως «ο άνθρωπος έχει
ξεφύγει, δεν ξέρει τι λέει. Νομίζεις ότι ακούς τον Καρατζαφέρη, ο
οποίος φροντίζει να φαίνεται λιγότερο επιθετικός».


ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Η αρχηγός των Πρασίνων της Βιέννης υποψήφια των Ελλήνων Οικολόγων
Η Ελληνίδα βουλευτής και αρχηγός των Πρασίνων της Βιέννης Μαρία
Βασιλάκου θα είναι υποψήφια των Ελλήνων Οικολόγων στις ευρωεκλογές
Την υποψηφιότητά της στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 7
Ιουνίου, με το Κόμμα Οικολόγων στην Ελλάδα, ανακοίνωσε σε δηλώσεις της
σε αυστριακά Μέσα Ενημέρωσης, η Ελληνίδα Μαρία Βασιλάκου, αρχηγός της
κοινοβουλευτικής ομάδας του Κόμματος των Πρασίνων της αντιπολίτευσης
στην τοπική Βουλή του ομόσπονδου κρατιδίου της Βιέννης και αρχηγός της
οργάνωσης του στην αυστριακή πρωτεύουσα.


Η κ. Βασιλάκου θα βρίσκεται στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου των
Ελλήνων Οικολόγων για τις ευρωεκλογές, και, όπως τόνισε η ίδια,
πρόκειται για μια υποψηφιότητα «αλληλεγγύης» και δεν σκοπεύει, σε
περίπτωση εκλογής της, να συμμετάσχει ως μέλος στο Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο.


Όπως ανέφερε η κ. Βασιλάκου, ρωτήθηκε σχετικά από το Ευρωπαϊκό Κόμμα
των Πρασίνων εάν θα μπορούσε, ως γνωστή προσωπικότητα και ως
επιτυχημένη πολιτικός των Πρασίνων, να συνδράμει στον προεκλογικό
αγώνα των Ελλήνων Οικολόγων, κάτι που αποδέχθηκε.


Πρόσθεσε ακόμη ότι οι Έλληνες Οικολόγοι δεν εκπροσωπούνται μέχρι τώρα
στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ προϋπόθεση για να μπορέσουν να εκλέξουν
ευρωβουλευτή είναι η επίτευξη του εκλογικού μέτρου του 3%.


Η ίδια, όπως είπε, είναι σχετικά πολύ γνωστή στην Ελλάδα, πολλοί
Έλληνες τη γνωρίζουν ως Ελληνίδα που δραστηριοποιείται ως πολιτικός
στη Βιέννη, ενώ ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης απευθύνονται συχνά στην ίδια
ως δημοφιλή συνομιλητή για οικολογικά θέματα.


Η κ. Βασιλάκου είχε αναλάβει πέρσι τον Ιούνιο και αντιπρόεδρος των
Πρασίνων της Αυστρίας, οι οποίοι μετά τις ομοσπονδιακές βουλευτικές
εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου είναι το πέμπτο σε δύναμη πολιτικό
κόμμα στην Αυστρία, διαθέτοντας στην αυστριακή Βουλή 20 στο σύνολο των
183 εδρών της.


Η Μαρία Βασιλάκου, η οποία είχε εκλεγεί τον Ιούνιο του 2004 νέα
αρχηγός των Πρασίνων της Βιέννης και αρχηγός της κοινοβουλευτικής
ομάδας τους στην τοπική Βουλή, εκλέγεται με το Κόμμα των Πρασίνων στην
τοπική Βουλή της Βιέννης από το 1996.


Η Ελληνίδα πολιτικός γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1969 στην Αθήνα και
βρίσκεται από το 1986 στη Βιέννη, όπου σπούδασε ψυχολογία και
γλωσσολογία, συμμετέχοντας από τα πρώτα χρόνια των σπουδών της ενεργά
στο φοιτητικό κίνημα, για να εκλεγεί το Νοέμβριο 1996 για πρώτη φορά
στην τοπική Βουλή της Βιέννης με το Κόμμα των Πρασίνων.


Στις τελευταίες ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές στις 28 Σεπτεμβρίου
2008 το Κόμμα των Πρασίνων αναδείχθηκε πέμπτο σε δύναμη κόμμα της
αυστριακής ομοσπονδιακής Βουλής, κατακτώντας ποσοστό 10,4% και 20
έδρες, ενώ στις τοπικές και δημοτικές εκλογές της Βιέννης τον Οκτώβριο
του 2005 είχε πετύχει ποσοστό 14,63% και 14 έδρες στο σύνολο των 100
εδρών της τοπικής Βουλής.


www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ







ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Απώλειες 10% θα έχει η Ν.Δ. στις ευρωεκλογές του Ιουνίου
Σύμφωνα με τις ευρω-προβλέψεις η Ν.Δ. χάνει 4 από τις 11 έδρες που
κατέχει σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ προβλέπεται να κερδίσει 4 ποσοστιαίες μονάδες
και να ανέλθει στο 38,0%


"Η" 8/4
Βρυξέλλες, Γιώργος Δαράτος


Η Κεντροδεξιά (Χριστιανοδημοκράτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος-ΕΛΚ)
θα συνεχίσει και την επερχόμενη 5ετία, μετά τις ευρωεκλογές του
Ιουνίου, να είναι η μεγάλη μαζική Ομάδα στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
που θα εκλεγεί τον Ιούνιο, αλλά με λιγότερες έδρες (249 επί συνόλου
736) και με μικρότερο ποσοστό (33% έναντι 37% στο απερχόμενο
Ευρωκοινοβούλιο).


Τα σχετικά στοιχεία προέρχονται από έρευνα Βρετανών πανεπιστημιακών
ερευνητών που διεξήχθη για λογαριασμό της εταιρείας δημοσίων σχέσεων
και συμβούλων «Burson - Marsteller Europe».


Ελλάδα
Ειδικά για την Ελλάδα η ίδια έρευνα δείχνει μεγάλες απώλειες στις
ευρωεκλογές της Νέας Δημοκρατίας σε ποσοστό -10%, δηλαδή από 43,1%
στις ευρωεκλογές του 2004 σε 33,1% στις προσεχείς ευρωεκλογές του
Ιουνίου.


Με αυτό το ποσοστό και σε συνδυασμό με τη μείωση συνολικά των εδρών
για την Ελλάδα από 24 σε 22, η Ν. Δημοκρατία χάνει 4 από τις 11 έδρες
που κατέχει σήμερα πέφτοντας στις επτά (7). Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ
προβλέπεται να κερδίσει 4 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή από 34,0% που
είχε το 2004 να ανέλθει τώρα στο 38,0% και κρατά τις 8 έδρες που ήδη
κατέχει.


Οι υπόλοιπες έδρες κατανέμονται μεταξύ των μικρότερων κομμάτων, εκ των
οποίων τρία εμφανίζουν αξιόλογες αυξήσεις του ποσοστού τους, ενώ ένα,
το ΚΚΕ, παρουσιάζει μικρή κάμψη. Συγκεκριμένα, ο ΣΥΝ από 4,2% στις
ευρωεκλογές του 2004 ανεβαίνει στο 7,5% και κερδίζει μια επιπλέον έδρα
(από 1 περνάει στις 2).


Το ΚΚΕ από 9,5% το 2004 προβλέπεται ότι θα έχει απώλειες της τάξης του
-0,8% πέφτοντας στο 8,7% χάνοντας κατά συνέπεια και μια από τις τρεις
(3) έδρες που κατέχει και σήμερα.


Σημαντική άνοδο εμφανίζει επίσης ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑΟΣ),
ο οποίος από 4,1% το 2004 κερδίζει 3,8 ποσοστιαίες μονάδες και
ανεβάζει το ποσοστό του στο 7,9% κερδίζοντας και μια επιπλέον έδρα
(από 1 σε 2).


Τέλος, εντυπωσιακή, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, προβλέπεται η
παρουσία των Οικολόγων - Πρασίνων, οι οποίοι από ανύπαρκτοι στις
ευρωεκλογές του 2004 κερδίζουν -με βάση τη δημοσκόπηση- στις
ευρωκλογές του Ιουνίου 4,8% και παίρνουν μια έδρα.


Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στις προσεχείς ευρωεκλογές, ο συνολικός
αριθμός των εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο μειώνεται από 785 που είναι
σήμερα στις 736.


Η μείωση αυτή επηρεάζει αρνητικά τον αριθμό των ευρωβουλευτών που
εκλέγονται σε κάθε κοινοτική χώρα. Ειδικά στην Ελλάδα ο αριθμός των
ευρωβουλευτών από 24 πέφτει στους 22 και το κατώφλι εισόδου ενός
κόμματος στην κατανομή των εδρών βρίσκεται στο 3% των ψήφων.


Οριακά
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα οι σοσιαλιστές στο σύνολό τους αυξάνουν
οριακά τη δύναμή τους ανεβάζοντας το ποσοστό τους στο 29% (209 έδρες)
έναντι 27% που έχουν στο απερχόμενο ευρωκοινοβούλιο.


Οι Φιλελεύθεροι εξασφαλίζουν 87 έδρες, ενώ μια νέα Ομάδα συντηρητικών
ευρωβουλευτών με πυρήνα τους Βρετανούς συντηρητικούς που αποχώρησαν
από την Κεντροδεξιά παράταξη, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ)
προβλέπεται να κερδίσει 58 έδρες.Οι αντιευρωπαίοι και ακροδεξιοί θα
παραμείνουν σταθεροί με γύρω στις 45 συνολικά έδρες.


Στο απερχόμενο Ευρωκοινοβούλιο οι κεντροδεξιές δυνάμεις εμφανίζουν μια
σαφή υπεροχή εδρών (40%) σε σχέση προς τις κεντροαριστερές δυνάμεις
(38%), στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι δύο αυτοί μεγάλοι πόλοι
προβλέπεται ότι θα είναι ποσοτικά ισοδύναμοι με περίπου 41% ο καθένας
τους.


Στην Ευρώπη


Αυστρία
Απώλειες χωρίς όμως αρνητικές εσωτερικές επιδράσεις στα δύο μεγάλα
κόμματα που συγκυβερνούν: Σοσιαλδημοκράτες και χριστιανοδημοκράτες.


Βέλγιο
Κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο. Όλα τα μεγάλα κόμ-ματα θα χάσουν
έδρες, εκτός από τους Φλαμανδούς σοσιαλιστές που είναι στην
αντιπολίτευση και τους γαλλόφωνους χριστιανοδη- μοκράτες. Η Άκρα Δεξιά
και στη Φλάνδρα και στη Βαλονία κερδίζουν έδρες.


Κύπρος
Ανοδος σε ποσοστά του ΔΗΣΥ, πτώση του ΑΚΕΛ, χωρίς, όμως, μετακίνηση
εδρών από το ένα κόμμα στο άλλο.


Δανία
Πρώτο το σοσιαλδη- μοκρατικό κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολί-τευση.
Κέρδη από τα μικρά αριστερά κόμματα.


Γαλλία
Η Κεντροδεξιά, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην κυβέρνηση, θα βγει
κερδι-σμένη. Αντίθετα, οι Σοσιαλιστές θα κάνουν χειρότερη εμφάνιση από
ότι προ πενταετίας. Το νέο ακροαριστερό «Αντικα- πιταλιστικό κόμμα» θα
κερδίσει πολλές έδρες, ενώ η Ακρα Δεξιά (Λεπέν) και οι Οικολόγοι θα
χάσουν μερικές.


Γερμανία
Οι Χριστιανοδημοκράτες θα κερδίσουν περισσότερες έδρες από τους
Σοσιαλδη-μοκράτες. Κέρδη θα έχουν και οι Φιλελεύθεροι και το Κόμμα της
Αριστεράς, ενώ οι Οικολόγοι μπορεί να χάσουν κάποιες έδρες.


Ιταλία
Δύσκολα τα προγνωστικά διότι θα μονομαχήσουν δύο νέα κόμματα, αυτό του
Μπερλουσκόνι εναντίον του Δημοκρατικού Κόμματος, που δεν υπήρχαν στις
προηγούμενες ευρωεκλογές.


Ολλανδία
Απώλειες θα έχουν τα δύο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα. Αντίθετα κέρδος
τριών εδρών προβλέπεται για το Ποπουλίστικο ακροδεξιό «Κόμμα της
Ελευθερίας».


Πολωνία
Το κυβερνών κόμμα της κεντροδεξιάς και το αντιπολιτευόμενο συντηρητικό
κόμμα θα μοιρασθούν τις περισσότερες έδρες.


Πορτογαλία
Οι Σοσιαλιστές που κυβερνούν προηγούνται στην κούρσα. Οι συντηρητικοί
και το «Αριστερό Μέτωπο» θα κερδίσουν έδρες.


Ισπανία
Αναμένεται οι Σοσιαλιστές, μεσούσης της κρίσεως, να χάσουν αρκετές
έδρες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ωφεληθούν οι Κεντροδεξιοί. Τα
κέρδη θα αποκομίσουν τα μικρά περιφερειακά κόμματα.


Σουηδία
Οι αντιπολιτευόμενοι σοσιαλδημοκράτες αναμέ-νεται να βγουν πρώτοι εις
βάρος των ευρωσκεπτικιστών.

Μ. Βρετανία
Στα γκάλοπ προηγείται το Συντηρητικό Κόμμα, αλλά οι Εργατικοί -είχαν
πάει πολύ άσχημα στις ευρωεκλογές του 2004- δεν θα χάσουν τελικά έδρες
επειδή το εκλογικό σύστημα τους ευνοεί.