ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004 (2ο μέρος)

 ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004 

n  ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

1951: Απρίλιος. Δημιουργία Ομάδας Εργασίας των σοσιαλιστικών κομμάτων των έξι χωρών της ΕΚΑΧ στο πλαίσιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς

1952: Σεπτέμβριος. Δημιουργία σοσιαλιστικής ομάδας στα πλαίσια της Γενικής Συνέλευσης της ΕΚΑΧ.

1953: Λουξεμβούργο. Συγκρότηση Γραφείου και Γραμματείας της Σοσιαλιστικής Ομάδας με τον Guy Mollet ως πρώτο πρόεδρό της.

1957. Ιανουάριος. Λουξεμβούργο. 1ο Συνέδριο σοσιαλιστικών κομμάτων της ΕΚΑΧ. Θέματα: διαπραγματεύσεις για την υπογραφή των συνθηκών της ΕΟΚ και της Ευρ. Κοιν. Ατομικής Ενέργειας. Δυνατότητες περαιτέρω συνεργασίας των Σ.Κ.  Έξω από τα στενά πλαίσια της ΕΚΑΧ.

n   Μετά από την έντονη δραστηριοποίηση των Ολλανδών σοσιαλιστών ιδρύθηκε το Γραφείο Διασύνδεσης (1 αντιπρόσωπος από κάθε κόμμα θα είχε συναντήσεις με το Γραφείο ως όργανο της Ένωσης τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο.

n   Η πρώτη ένωση σοσιαλιστών δημιουργήθηκε πριν από την επίσημη πολιτική πράξης ένωσης κρατών (ΕΟΚ). Προσανατολισμοί:

n   Συζήτηση για την Ευρώπη και εξαρχής βούληση για την υλοποίηση και εμβάθυνση της Ενωμένης Ευρώπης.

n   Διενέργεια συνεδρίου κάθε δύο χρόνια των σοσιαλιστικών κομμάτων της ΕΚΑΧ.

n   Δυνατότητα στο Γραφείο Διασύνδεσης να εισηγείται διενέργεια ειδικών συναντήσεων όποτε έκρινε σκόπιμο.

n  1958. 3ο Συνέδριο Λουξεμβούργου. Αποφάσεις:

Α. Επιδίωξη της κατάργησης δασμών και περιορισμών για τη διακίνηση αγαθών και εμπορευμάτων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αγοράς με ταυτόχρονη προστασία των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Β. Υποστήριξη του αγροτικού τομέα των χωρών μελών με τη λήψη μέτρων με τη λήψη μέτρων που θα οδηγούσαν στην στήριξη της παραγωγής των αγροτικών αγαθών στην Ευρώπη, με σκοπό την επίτευξη του στόχου της επάρκειας.

n  1960. Στρασβούργο. 4ο Συνέδριο. Στόχος: η επεξεργασία ενός κοινού Ευρωπαϊκού προγράμματος.

n  1961. Ο Fouchet καταθέτει ένα σχέδιο για τη δημιουργίας μιας «Νέας Ευρώπης των Κρατών» με στόχο την υιοθέτησης κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

n  Συζήτηση με τους νεοεισελθέντες Βρετανούς Εργατικούς και τους Δανούς Σοσιαλδημοκράτες και υπό όρους στήριξη του σχεδίου Fouchet: α) δεν θα υπήρχε μείωση των αρμοδιοτήτων των κοινοτικών οργάνων, β) ο ρόλος του ΝΑΤΟ θα παρέμενε κυρίαρχος, γ) στα σχέδια θα έπρεπε να προστεθεί μια διαδικασία συνεδρίων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δ) το Ευρ. Κοινοβούλιο θα εκλέγεται με άμεση ψηφοφορία και θα έχει δικαιοδοσία να καθορίζει τον προϋπολογισμό της ΕΟΚ.

n  1962. Νοέμβριος. Παρίσι. 5ο Συνέδριο. Παρατηρητές οι Βρετανοί και Νορβηγοί Εργατικοί και οι Δανοί Σοσιαλδημοκράτες. Απόφαση: «…οι διαπραγματεύσεις με αυτά τα κράτη, τα οποία είναι σε θέση να δεχτούν τις πολιτικές και οικονομικές υποχρεώσεις οι οποίες απορρέουν από τις συνθήκες του Παρισιού και της Ρώμης, θα μπορούσαν να οδηγήσουν γρηγορότερα στη γεωγραφική επέκταση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας» με στόχο τη «δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης».

n  1964. Ρώμη. Σεπτέμβριος. 5ο συνέδριο. Απόφαση: «Ο στόχος για μια δημοκρατική δομή σε μια ενωμένη Ευρώπη οποία θα συνοδεύεται με μεγαλύτερη οικονομική κοινωνική και πολιτική ενοποίηση, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη δημιουργία μιας υπερεθνικής δομής για τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας.»

n  1971. Βρυξέλλες. 8ο Συνέδριο. Τα σοσιαλιστικά κόμματα «διακήρυξαν την υποστήριξή τους στη διαπραγματευτική διαδικασία για την είσοδο της Μ. Βρετανίας στην ΕΟΚ.» Όσον αφορά τις επιφυλάξεις των Ιταλών και Ολλανδών Σοσιαλιστών για το κατά πόσο θα συνεχιστεί η διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης λόγω των Βρετανών και Δανών που οι χώρες τους δεν είχαν ξεκάθαρα τοποθετηθεί υπέρ της, το Συνέδριο αποφάσισε ότι « η διαδικασία θα πρέπει να συνεχιστεί μέσα από την οικονομική και νομισματική ένωση με στόχο τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με χαρακτήρα ομοσπονδιακό…», ενώ ρητά απέρριψε κάθε μορφή ενοποίησης που στόχο έχει τη δημιουργία μιας χαλαρής συνομοσπονδίας μεταξύ των κρατών.

n  Κατά τη διάρκεια του Όγδοου Συνεδρίου αποφασίστηκε η αλλαγή του ονόματος του Γραφείου Διασύνδεσης σε Γραφείο των Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Γύρω από το θέμα της ευρύτερης συνεργασίας αποφασίστηκε η ετοιμασία σχεδίου-αναφοράς για αυτό το ζήτημα.

n  1973. Βόννη. Απρίλιος. 9ο Συνέδριο. Απόφαση: «Μπροστά σε μια κοινωνική Ευρώπη» της οποίας τα βασικά χαρακτηριστικά ήταν τα εξής: α) η πρόταση αναδιανομής εισοδήματος μέσω της οικονομικής πολιτικής της Κοινότητας, β) η έμφαση στον κοινωνικό χαρακτήρα της Ευρώπης και στην κοινωνική ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών, γ) η προσπάθεια να αλλάξει η υφή της Ευρωπαϊκής οικονομίας μέσω της συμμετοχής των εργαζομένων στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων, δ) η κατοχύρωση του δικαιώματος της πλήρους απασχόλησης, της εργασίας και της ισότητας των ευκαιριών, και ε) η βελτίωση του περιβάλλοντος και των όρων ποιότητας ζωής των ευρωπαίων πολιτών.

n  Επίσης εγκρίθηκε το κείμενο «Βασική θέση για μια Σοσιαλιστική Ευρώπη». Έθετε τον «δημοκρατικό προγραμματισμό» στο επίκεντρο της σοσιαλιστικής μεθόδου οικοδόμησης της Ευρώπης (υπήρχαν διαφορές των εθνικών κομμάτων όσον αφορά τη «συνδιαχείριση», την «αυτοδιαχείριση» ή την απλή ενίσχυση του ρόλου του κράτους.

n  1974. Απρίλιος. Απόφαση αντικατάστασης του Γραφείο των Σοσιαλιστικών Κομμάτων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και ανακοίνωση της ίδρυσης της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Κομμάτων στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

n  Με την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992 άνοιξε ουσιαστικά ο δρόμος για την δημιουργία υπερεθνικών κομμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο (Άρθρο 138 Α). Η άμεση αντίδραση των σοσιαλιστών ήταν να συστήσουν ομάδα εργασίας που πρότεινε μεταξύ άλλων τα εξής:

n  1. Αλλαγή ονόματος της Συνομοσπονδίας.

n  2. Αλλαγή του καταστατικού

n  3. Εισαγωγή του συστήματος της απλής πλειοψηφίας στις αποφάσεις της Συνομοσπονδίας

n  Υιοθέτηση των πολιτικών του νέου φορέα από τα επιμέρους κόμματα.

n  Αναβάθμιση του ρόλου των πολιτικών κομμάτων της Ανατολικής Ευρώπης.

n  Παρά την απόρριψη της συνθήκης από τη Δανία με δημοψήφισμα, και τη Βρετανική άρνηση, η θέληση για τη δημιουργία μιας υπερεθνικής πολιτικής συγκρότησης δεν ανακόπηκε. Ίσα-ίσα που στο συνέδριο της Χάγης τον Νοέμβριο 1992, αποφασίστηκε η μετεξέλιξη της Συνομοσπονδίας σε Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ ή PES).

n  1ο συνέδριο ΕΣΚ. Απόφαση: 1. Κοινή πολιτική καταπολέμησης της ανεργίας, 2) Επίτευξη οικονομικής και κοινωνικής συνοχής. 3) Δημιουργία της κοινωνικής Ευρώπης. 4) Υιοθέτηση κοινής εξωτερικής πολιτικής και κοινωνικής ασφάλειας. 5) Επέκταση των συνόρων της Ε.Ε. 6) Αύξηση της δημοκρατίας στα κέντρα λήψης αποφάσεων. 7) Δημιουργία της Ευρώπης των Πολιτών. 8) Δημιουργία μιας ανεκτικής Ευρώπης. 9) Υιοθέτηση μιας νέας περιβαλλοντικής πολιτικής. 10. Επαρκής χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θανάσης Τσακίρης

ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004 (1ο μέρος)

ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004

1925  Πρώτο διεθνές συνέδριο χριστιανικών (Καθολικών) λαϊκών κομμάτων στο Παρίσι. Ίδρυση της Διεθνούς Γραμματείας  Δημοκρατικών Κομμάτων Χριστιανικής Έμπνευσης (SIPDIC). Η Γραμματεία διατηρήθηκε εν ζωή μέχρι το 1939. Μέλη της ήταν κόμματα από Βέλγιο, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ισπανία, Πορτογαλία και Λιθουανία.

n  1946  Μετά τον Β΄Παγκ. Πόλεμο ανανεώθηκε η συνεργασία αυτών των κομμάτων σε ευρωπϊκό επίπεδο. Με πρωτοβουλία των Ελβετών Χριστιανοδημοκρατών ιδρύθηκαν οι Νέες Διεθνείς Ομάδες 'Nouvelles Equipes Internationales' (NEI).

n  1947  Συντακτικό συνέδριο των NEI στο Σωντφονταίν του Βελγίου, που αποφάσισε να συμβάλλει ενεργά στην αναδιαμόρφωση της Ευρώπης σε κρατικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, για την ειρηνική συνύπαρξη και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο.

n  1948  Ως ενεργό στοιχείο του Ευρωπαϊκού κινήματος, οι ΝΕΙ συμμετείχαν στις προετοιμασίες και την οργάνωση του «Συνεδρίου της Ευρώπης» στη Χάγη.

n  1953  Οι Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές των 6 χωρών-μελών της ΕΚΑΧ ίδρυσαν την πρώτη Ευρωπαϊκή Ομάδα Χριστιανοδημοκρατών  στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής συνέλευσης της ΕΚΑΧ.

n  1965 Οι ΝΕΙ έγιναν Ευρωπαϊκή Ένωση Χριστιανοδημοκρατών (EUCD). Ο Mariano Rumor (DC-I) εξελέγη πρόεδρος και ο Leo Tindemans (CVP-B) διορίστηκε Γενικός Γραμματέας.

n  1970 ΄Καθιέρωση μόνιμης συνδιάσκεψης (στο πλαίσιο της EUCD) των προέδρων και γεν. γραμματέων των Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων των χωρών-μελών της ΕΟΚ.

n  1972  Ίδρυση της «Πολιτικής Επιτροπής» των Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων της ΕΟΚ με σκοπό την βελτίωση του συντονισμού της ευρωπαϊκής πολιτικής και συνεργασίας.

n  1973 / 74  Αλλαγή ηγεσίας στην EUCD: Ο Kai-Uwe von Hassel (CDU-D) ορίζεται πρόεδρος και ο Arnaldo Forlani (DC-I) γενικός γραμματέας.

n  1975  Ίδρυση μιας ομάδας εργασίας «Ευρωπαϊκού Κόμματος» με καθήκον την σύνταξη ενός σχεδίου καταστατικού για μια Ευρωπαϊκή ένωση κομμάτων υπό την καθοδήγηση των Wilfried Martens, Chairman του CVP-Β και Hans-August Lücker, προέδρου της Χριστιανικής Ομάδας Ευρωβουλευτών.

n  1976 Η «Πολιτική Επιτροπή» ομόφωνα ενέκρινε το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Λουξεμβούργο. Ο Leo Tindemans εξελέγη Πρόεδρος του ΕΛΚ. Τα ιδρυτικά κόμματα ήταν:
CDU και CSU / Γερμανία, PSC και CVP / Βέλγιο, CDS / Γαλλία, Fine Gael / Ιρλανδία
DC/Ιταλία, CSV / Λουξεμβούργο, KPV, CHU, και ARP / Ολλανδία.

n  1978 1ο Συνέδριο Βρυξελλών. Έκκριση του πολιτικού προγράμματος του ΕΛΚ. Ο Giuseppe Petrilli (DC-I) γ.γ. της EUCD.

n  1979  2ο Συνέδριο. Απόφαση για την πολιτική πλατφόρμα προςε τις πρώτες Ευρωεκλογές. Το ΕΛΚ κερδίζει τις 107 έδρες του Ευρωκοινοβουλίου σε σύνολο 419.

n  1980  3ο Συνέδριο Κολονίας.

n  1981  Με την ένταξη της Ελλάδας, το ΕΛΚ διαθέτει πλέον 109 έδρες από τις 434. Πρόεδρος της EUCD εκλέγεται ο Diogo Freitas do Amaral (CDS-P).

n  1983 4ο Συνέδριο Παρισιού.

n  1983   Συγχώνευση της Γραμματείας της ΕUCD (Ρώμη) και της Γραμματείας του ΕΛΚ(Βρυξέλλες). Εκλέγεται γ.γ. των ΕΛΚ και EUCD ο Thomas Jansen. Η Νέα Δημοκρατία έντάσσεται στο ΕΛΚ και στην EUCD. O Giulio Andreotti (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της  EUCD.

n  1984  5ο Συνέδριο Ρώμης. Υιοθέτηση προγράμματος δράσης για τη δεύτερη θητεία του Ευρ. Κοινοβουλίου. Το ΕΛΚ κερδίζει 110 έδρες στις 2ες ευρωεκλογές (14-17 Ιουνίου). Λόγω παραίτησης ενός Έλληνα ευρωβουλευτή οι έδρες μειώθηκαν σε 109.

n  1985  Ο Piet Bukman (CDA-NL) διαδέχεται στην προεδρία τον Leo Tindemans. Ο Thomas Jansen επανεκλέγεται γενικός γραμματέας. Ο Emilio Colombo (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της  EUCD.

n  1986  6ο Συνέδριο Χάγης. Ως αποτέλεσμα της ένταξης των Ιβηρικών χωρών οι έδρες του Ευρ. Κοινοβουλίου αυξήθηκαν σε 518. Από αυτές 60 δόθηκαν στην Ισπανία και 28 στην Πορτογαλία. Τα νέα κόμματα του ΕΛΚ ήταν: CDS (Πορτογαλία), PDP (Ισπανία –μετονομάστηκε σε Χριστιανική Δημοκρατία), UDC (Καταλονία) και PNV (Χώρα των Βάσκων) Ο αριθμός των Ευρωβουλευτών του ΕΛΚ αυξήθηκε σε 119 (και με την προσχώρηση Γάλλου ευρωβουλευτή το 1986).

n  1987 Ο Jacques Santer εκλέγεται Πρόεδρος. Νέα επανεκλογή του Thomas Jansen στην θέση του γενικού γραμματέα.

n  1988  7ο Συνέδριο Λουξεμβούργου. Υιοθέτηση του προγράμματος εργασίας ‘Στο πλευρό του Λαού'.

n  1992  Βρετανοί και Δανοί Συντηρητικοί ευρωβουλευτές καθώς και μερικοί Γάλλοι της UDF εντάχθηκαν στις γραμμές της Ομάδας του ΕΛΚ ως συνεργαζόμενα μέλη. Ο αριθμός των ευρωβουλευτών του ΕΛΚ ανήλθε σε 161. Νέο πρόγραμμα δράσης από το 9ο Συνέδριο της Αθήνας.

n  1993  Τα Σκανδιναβικά Συντηρητικά Κόμματα γίνονται μόνιμοι παρατηρητές στο ΕΛΚ. Αποκλείεται το CDS. Ο Wilfried Martensμ επανεκλέγεται Πρόεδρος όπως και ο Thomas Jansen γενικός γραμματέας. Το 10ο συνέδριο των Βρυξελών   υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης «Ευρώπη 2000-Ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα».

n  1994  Το Ελβετικό Christlichdemokratische Volkspartei (CVP) και ο Δημοκρατικός Συναγερμος της Κύπρου αποκτούν το στάτοςυ του συνδεδεμένου μέλους. Στις ευρωεκλογές το ΕΛΚ κερδίζει 125 έδρες, που μαζί με τους Δανούς και Βρετανούς Συντηρητικούς και Γάλλους Φιελελεύθερους αυξάνονται σε 157. Ο Klaus Welle εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΕΛΚ και της EUCD.

n  1995  Νέα μέλη της Ομάδας του ΕΛΚ: Kristdemokratiska Samhδllspartiet and Moderata Samling (Σουηδία), Kansallinen Kokoomus (Φινλανδία), Hψyre (Νορβηγία) και Φsterreichische Volkspartei (Αυστρία).

n  Ιδιότητα πλήρους μέλους για τα κόμματα: Kansallinen Kokoomus (Φινλανδία), Moderata Samlingspartiet and Kristdemokratiska Samhällspartiet (Σουηδία), Det Konservative Folkeparti (Δανία) και Österreichische Volkspartei (Αυστρία), όπως και τα Centro Cristiano Democratico (CCD) and Cristiani Democratici Uniti (CDU) της Ιταλίας.

n  11ο Συνέδριο Μαδρίτης «ΕΛΚ-Δύναμη της Ένωσης»

n  Παρατηρητές από τις υποψήφιες χώρες-μέλη από την Ανατολική Ευρώπη: KDU/CSL and ODA (Τσεχία), KDH and MKDM (Σλοβακία), KDNP and MDF (Ουγγαρία) και PNT-cd (Ρουμανία).

n  1999  13ο Συνέδριο Βρυξελλών –Πρόγραμμα Δράσης «Στο δρόμο για τον 21ο αιώνα».

n  Επανεκλογή σ’ αυτό το συνέδριο του Προέδρο Martens και εκλογή του Alejandro Agag στη θέση το γενικού γραμματέα σε αντικατάσταση του Klaus Welle που διορίστηκε γενικός γραμματέας της Ομάδας του ΕΛΚ στο Ευρ. Κοινοβούλιο.

n  2000 Ο Wilfried Martens εξελέγη πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Διεθνούς και ο Arag Longo γενικός γραμματέας της στο συνέδριο του Σαντιάγκο στη Χιλή. Στάτους συνδεδεμένου μέλους δόθηκε στα εξής κόμματα: Tautas Partija (Λετονία), SMK-MKP (Σλοβακία) Rep US (Τσεχία) FKGP (Ουγγαρία),  FIDESZ – MPP (Hungary).

n  2001 14ο Συνέδριο Βερολίνου. Βασικό ντοκουμέντο: «Ένωση Αξιών». Στάτους πλήρους μέλους σε: UD EUR (Ιταλία), RPR (Γαλλία) και συνδεδεμένου μέλους στο MDF (Ουγγαρία).
2002 Μάρτιος:Το Πολιτικό Γραφείο αποδέχεται δια βοής πρόταση για την αντικατάσταση του Alejandro Agag στη θέση του γ.γ. του ΕΛΚ από τον Antonio Lopez-Isturiz. Ίδρυση Ομάδας Συνεδρίων με πρωτοβουλία του Προέδρου Martens. Απόδοση στάτους συνδεδεμένου μέλους στα κόμματα: EVP (Ελβετία), EPP and KDH (Σλοβακία). Απόδοση στατους  παρατηρητή στο SDKU (Σλοβακία).

 Θανάσης Τσακίρης

Tsakthan Randomly - Politics 17

Το Σοσιαλιστικό φάσμα

•  Αυτοπροσδιορισμός των σοσιαλιστικών κομμάτων αρχικά ως κόμματα της εργατικής τάξης που αντιτίθενται στους αστικούς θεσμούς, οργανώνονται στη Διεθνή και απορρίπτουν ταυτόχρονα φιλελεύθερους και ριζοσπάστες.
•  Συνέπεια της ανάπτυξης των Σ.Κ. η μείωση έως ελαχιστοποίηση της δύναμης των Φιλελευθέρων Κομμάτων.
•  Αρχική πηγή δύναμης των Σ.Κ. ο ανατρεπτικός χαρακτήρας των προγραμματικών θέσεών τους μπροστά στα μοναρχικά καθεστώτα και τις αστικές δημοκρατίες των τελών του 19ου αιώνα.
•  Εξαρχής οι σοσιαλιστές εμφανίστηκαν διαιρεμένοι τόσο σε ιδεολογικο-προγραμματικό επίπεδο όσο και σε διεθνές-εθνικό:
•  Ουτοπικός κομμουνισμός (Πιερ Ζοζέφ Προυντόν, Γάλλος πολιτικός, μουτουαλιστής φιλόσοφος και σοσιαλιστής, μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, και ήταν ο πρώτος που αυτοχαρακτηρίστηκε αναρχικός)
•  Μεταρρυθμισμός (Louis Blanc, Γάλλος σοσιαλιστής που έγινε γνωστός για την θεωρία του περί  των ελεγχόμενων από τους εργάτες “κοινωνικών εργαστηρίων.” )
•  Επιστημονικός σοσιαλισμός – κομμουνιστικό μανιφέστο (Karl Marx, Friedrich Engels: άσκησαν κριτική στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας υπό τον Ferdinand Lasalle για εθνικισμό, κρατισμό και συμβιβασμό με το αστικό κράτος και στους αναρχικούς του Mikhail Alexandrovich Bakunin γιατί απορρίπτουν το κράτος χωρίς να εξετάσουν τους λόγους ανάδυσης και συντήρησής του).
•  Ρωσική επανάσταση 1917 και συγκρότηση Γ΄Διεθνούς επέφεραν μεγάλες διασπάσεις σε σοσιαλιστές-ρεφορμιστές και σε κομμουνιστές-επαναστάτες.
•  Οι διαφορές μεταξύ των σοσιαλιστικών κομμάτων είναι εξίσου έντονες και σε ότι αφορά στην οργάνωση και την κοινωνική σύνθεσή τους (Γερμανία Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μαζικότατο και συνδεδεμένο με τα συνδικάτα, Γαλλία και Ιταλία σοσιαλιστικές κινήσεις διάσπαρτες ιδεολογικά και συνδικαλιστικά, Γαλλικά συνδικάτα αυτόνομα σε σχέση με το ΣΚ ενώ στη Βρετανία τα εργατικά συνδικάτα ίδρυσαν μαζί με άλλες οργανώσεις το Εργατικό Κόμμα στο οποία εκπροσωπούνταν ως σώμα και όχι ως άτομα).
•  Στις αρχές του 20ού αιώνα τα ΣΚ και τα ΚΚ ήταν τα περισσότερο προσδεμένα από όλα τα κόμματα σε μια ιδεολογία κι ένα πολιτικό πρόγραμμαοι διαμάχες, διασπάσεις και εξελίξεις ήταν πολύ εντονότερες.
•  Οι ανατοποθετήσεις και οι αναπροσαρμογές ήταν άπειρες. Σε γενικές γραμμές μπορούν να περιγραφούν ως εξής:
•  1. Οικονομία. Διαφορές από περίοδο σε περίοδο και από χώρα σε χώρα.
• Βρετανία. Άρθρο 4 καταστατικού προέβλεπε κρατικοποιήσεις μέσων παραγωγής. Μανιφέστο 1945 προέβλεπε εθνικοποιήσεις νευραλγικών τομέων βιομηχανίας. 1996 το Άρθρο 4 καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από τη λογική της συνέχισης της πολιτικής Thatcher με έμφαση στην ευελιξία των εργασιακών σχέσεων και τη συνεργασία δημοσίου-ιδιωτικού τομέα.
• Γερμανία. Το Σ/Δ κόμμα το 1959 με το Συνέδριο Bad-Godeberg αποκήρυξε τις μαρξιστικές καταβολές του και ενστερνίστηκε ως κεντρικά στοιχεία προγράμματος τον ελεύθερο ανταγωνισμό και την ιδιωτική πρωτοβουλία.
• Γαλλία. Τέλη δεκαετίας ’60, δημιουργείται το ΓΣΚ από τα ερείπια της παλιάς SFIO και από αριστερές ομάδες και λέσχες. Μόνο η αριστερή πτέρυγα επέμενε στη γραμμή των εθνικοποιήσεων τις οποίες ουσιαστικά επέβαλε το 1981-2 σε συνεργασία με το κυβερνητικό πλέον ΓΚΚ. 1983 ο Πρόεδρος Μιτεράν έκανε στροφή προς τη μικτή οικονομία και το 1984-5 έγιναν αρκετές ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων εταιρειών. 1985 στο συνέδριο της Τουλούζης το ΓΣΚ εξέφρασε την αντίθεσή του στον υπέρμετρο κρατικό παρεμβατισμό.
• Ιταλία. Οι σοσιαλιστές και οι πρώην κομμουνιστές στράφηκαν προοδευτικά και χωρίς ριζικές αλλαγές στην κατεύθυνση της μικτής οικονομίας λόγω της αναξιοπιστίας του κράτους της Χ/Δ των πελατειακών σχέσεων.
•  2. Η πρόσβαση στην εξουσία και η άσκησή της.
• - Σοσιαλιστές: Η πρόσβαση στην εξουσία περνά μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες.
• - Κομμουνιστές: Ως Β΄Π.Π. οι εκλογές και το κοινοβούλιο αποτελούν απλώς μέσα στη διαδικασία ανατροπής των αστικών σχέσεων και για την συντριπτική πλειοψηφία τους η Σοβιετική Επανάσταση και η ΕΣΣΔ αποτελούσαν τα πρότυπά τους.
• - Τα δυτικά ΚΚ επηρεάστηκαν από την εμπειρία του ναζισμού και του φασισμού και συνέπηξαν τα Λαϊκά Μέτωπα στην Γαλλία και την Ισπανία. Επίσης η ΕΣΣΔ προωθούσε την πολιτική των λαϊκών μετώπων βλέποντας τους κινδύνους από τον υπέρμετρο στρατιωτικό επανεξοπλισμό της χιτλερικής Γερμανίας. Πόλεμος και αντίσταση ωθούν τα ΚΚ Γαλλίας και Ιταλίας στη συμμετοχή στις κυβερνήσεις ώστε να οικοδομήσουν νέους θεσμούς.
•  Η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου οδήγησε τα ΚΚ στην αντιπολίτευση από την οποία εξήλθαν το μεν Γαλλικό ΚΚ το 1981, το δε Ιταλικό μετά το 1996 όταν πλέον είχε αποκομμουνιστικοποιηθεί και μετονομαστεί σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς (εξαιρείται η ιδιόμορφη περίοδο του «ιστορικού συμβιβασμού» της δεκαετίας του ’70 με στήριξη -χωρίς συμμετοχή- των κυβερνήσεων της Χ/Δ και των κεντροαριστερών συμμάχων της). Η στροφή του ΙΚΚ θα προξενήσει την αποχώρηση της αριστεράς πτέρυγας που μαζί με άλλες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς θα συγκροτήσουν την «Κομμουνιστική Επανίδρυση» (4-6%, σημαντική δύναμη στα κοινωνικά κινήματα και στα αυτόνομα συνδικάτα COBAS)
•  Η επάνοδος στην κυβέρνηση του ΓΚΚ έγινε με δυσμενείς όρους καθώς ήταν πλέον μικρότερο κόμμα από το Σ.Κ. προς το οποίο φυλλορροούσε. Αργότερα το ΓΚΚ έχασε ψήφους λαϊκών στρωμάτων που πέρασαν απ’ ευθείας στη δημαγωγική αγκαλιά του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου (Lepen). Πρόσφατα (προεδρικές εκλογές 2002) το ΓΚΚ έφτασε στο ναδίρ της εκλογικής δύναμής του (3,29% έναντι 6% και 4,3% των τροτσκιστών υποψηφίων).
•  Αντίθετα με τα κομμουνιστικά, τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά έγιναν κόμματα εξουσίας στη Δύση.
•  3. Διεθνισμός. Σοσιαλιστικά κόμματα πρωτοπόρησαν ιδρύοντας την εργατική Διεθνή (Λονδίνο 1864). 1889 ιδρύθηκε η Δεύτερη Διεθνής με την πεποίθηση πως «οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα» και πως «ο εθνικισμός είναι παράγωγο της αστικής ιδεολογίας». Η αντίληψη αυτή δοκιμάστηκε σκληρά στην πράξη με την διεξαγωγή του Α΄Π.Π. καθώς Γάλλοι, Βρετανοί και Βέλγοι σοσιαλιστές αρνήθηκαν να συνομιλήσουν με τους Γερμανούς ομοϊδεάτες τους. Διάσκεψη του Zimmerward (Ελβετία) χωρίς αποτέλεσμα-βάθεμα της διάσπασης των σοσιαλιστών που απέρριψαν την πρόταση του Λένιν για μετατροπή του πολέμου σε εμφύλιο και επανάσταση. Διάσπαση με ίδρυση Γ΄Διεθνούς (Κομμουνιστικής) που εξελίχθηκε ουσιαστικά σε υπερεθνική οργάνωση για την εξυπηρέτηση των Σοβιετικών συμφερόντων στο πεδίο της διεθνούς πολιτικής.
•  Η κατάπνιξη των εργατικών-λαϊκών εξεγέρσεων στο Α.Βερολίνο (1953), στην Ουγγαρία (1956), στην Τσεχοσλοβακία (Άνοιξη της Πράγας 1968), η Σινοσοβιετική ρήξη, η στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν, η έκθεση Χρουστσώφ στο 22ο Συνέδριου του ΚΚΣΕ για την περίοδο του Σταλινισμού, η καταστολή του συνδικάτου «Αλληλεγγύη» στην Πολωνία (1981) και μια σειρά ακόμη γεγονότα που έδειχναν ότι το Σοβιετικό καθεστώς ήταν αντιδημοκρατικό και γραφειοκρατικό (κατ’ άλλους δεν ήταν καν σοσιαλιστικό) οδήγησαν στην μαζική έξοδο μελών από τα ΚΚ, στην προσπάθεια Γάλλων, Ιταλών, Ελλήνων και Ισπανών κομμουνιστών να συγκροτήσουν το «Ευρωκομμουνιστικό» ρεύμα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Τέλος, η ενσωμάτωση πολλών ΚΚ στις δυτικές κοινωνίες είχαν ως αποτέλεσμα την στροφή χιλιάδων αριστερών στις οικολογικές οργανώσεις και στη συγκρότηση των νέων πολιτικών υποκειμένων της ελευθεριακής και ριζοσπαστικής αριστεράς.

Συνεχίζεται...


Θανάσης Τσακίρης




 Οι στίχοι
1996       
 
Στίχοι:   Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική:   Ωχρά Σπειροχαίτη

 Ερμηνεία:  Ωχρά Σπειροχαίτη   

Δικά μου οι στίχοι απ’ το αίμα μου παιδιά
 μιλούνε μα τα λόγια σαν κομμάτια
 τα δίνω απ’ την ίδια μου την καρδιά
 σαν δάκρυα τους τα δίνω απ’ τα μάτια
 Πηγαίνουν με χαμόγελο πικρό
 αφού την ζωή ανιστορίζω τόσο
 ήλιο και μέρα κι ήλιο τους φορώ
 ζώνη να τα `χουν όταν θα νυχτώσω
 Το γέλιο τ’ απαλότερου σκοπού
 το πάθος μάταια χύνω του φλαούτου
 νιώθω ανίδεος ρήγας που
 έχασε την αγάπη του λαού του
 Και ρεύουνε και λιώνουν και ποτέ
 δεν παύουνε σιγά σιγά να κλαίνε
 Αλλού κοιτώντας διάβαινε θνητέ
 Λήθη το πλοίο σου φέρε μου να πλένε αιματηρής απεργίας στα Μεταλλεία της Σερίφου στις 21 Αυγούστου του 1916,
https://www.youtube.com/watch?v=iSug202oT58




ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

99 χρόνια από την αιματηρή απεργία στα Μεταλλεία της Σερίφου στις 21 Αυγούστου του 1916,
 

Tsakthan Randomly - Politics 16

Οι Χριστιανοδημοκράτες ως κομματική οικογένεια

• Δεν είναι αποκλειστικά Καθολικά κόμματα αλλά είναι ριζωμένα κυρίως σε χώρες με Καθολική πλειοψηφία (Βέλγιο, Ιταλία, Γερμανία).
•  Η δημιουργία και ανάπτυξη Χ/Δ κομμάτων συναρτώνται με τις άλλες συνιστώσες του πολιτικού πεδίου: παρουσία αντιεκκλησιαστικών φιλελεύθερων και ριζοσπαστικών κομμάτων (αποτυχία Χ/Δ στη μεταφρανκική Ισπανία, παντελής έλλειψη Χ/Δ σε Ιρλανδία, Ελλάδα.
• Απαισιοδοξία σχετικά με τη φύση του ανθρώπου.
• Προσήλωση στο δικαίωμα της ιδιοκτησίας, στις ενδιάμεσες ομάδες, στην εξουσία των ατόμων που κατέχουν αρμόδιες θέσεις.
• Γέννηση Χ/Δ από μια διπλή διαφωνία: Α. Με σκληροπυρηνικούς που δεν έβλεπαν ούτε άκουγαν για το «κοινωνικό ζήτημα». Β. Με όσους ήταν αντίθετοι με τη δημιουργία κομμάτων εν γένει.
• Διπλή αντίθεση με καπιταλισμό και μαρξισμό λόγω του ότι «το πνεύμα προηγείται του υλικού και το οικονομικό οφείλει να είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου»

Παράγωγα στοιχεία της διαφοροποίησης των Χ/Δ από τους συντηρητικούς που έβαζαν το οικονομικό πάνω από το κοινωνικό:

- πολιτική υπέρ των οικογενειών και η πρόνοια στη Γαλλία

- στήριξη των τεχνιτών, εμπόρων και μικροαγροτών στην Ιταλία

- συνδιαχείριση σε μεταλλουργία και σιδηρουργία στη Γερμανία

• Παρατηρείται ταλάντευση μεταξύ ιδεολογίας που τους απομακρύνει από την παραδοσιακή δεξιά και εκλογικής βάσης που είναι συντηρητικότερη από την ηγεσία.
• Λόγω αυτής της διάστασης οι Γάλλοι Χ/Δ του MRP (Mouvement républicain popular), που έμειναν σταθεροί στις αρχές τους, καταποντίστηκαν σε αντίθεση με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς ομοϊδεάτες τους που προσαρμόστηκαν στην καπιταλιστική κοινωνία και έπαιξαν το ρόλο του αντικομμουνιστικού αντίβαρου.
• Στη Γερμανία ο Ludwig Erhard εισήγαγε τη θεωρία περί «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς» («καπιταλισμός του Ρήνου»).
• Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Χ/Δ: σημασία στις αξίες της εκπαίδευσης και της ηθικής. Λόγω της απήχησης αυτών των θέσεών της καθυστέρησε η εκκοσμίκευση των Χ/Δ κομμάτων: φανερό σε Γερμανία, Ιταλία και Γαλλία, όπου το εύρος της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης είναι σημαντικό, η δε οργάνωση, λειτουργία και χρηματοδότησή της πυροδότησε έντονες συγκρούσεις.
• Οικογένεια και ηθική: γάμος, διαζύγιο, αντισύλληψη και έκτρωση αποτέλεσαν αιτίες συγκρούσεων.
• Στην πορεία ένα μικρό τμήμα των Χ/Δ αποδέχθηκε διαχωρισμό μεταξύ προσωπικών θρησκευτικών πεποιθήσεων και ιδεολογικών προσανατολισμών του κόμματος.
• Αυτή η εξέλιξη αποτελεί φυσική απόρροια των αλλαγών που σημειώνονται στο εκλογικό σώμα (μείωση των τακτικά θρησκευόμενων σε 10-15% των ψηφοφόρων ακόμη και σε χώρες απόλυτης καθολικής πλειοψηφίας).
• Η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και οι αλλαγές που επήλθαν στο διεθνές περιβάλλον με αποτέλεσμα η Χ/Δ να μην αποτελεί πλέον αντικομμουνιστικό ανάχωμα, η αποδυνάμωση του συστήματος των πελατειακών σχέσεων ως πολιτική μορφή ενσωμάτωσης λαϊκών μαζών, τα κυβερνητικά σκάνδαλα και οι φημολογούμενες (;) σχέσεις με οργανώσεις της Μαφίας, είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της Χ/Δ στην Ιταλία.
• Τέλος, το θέμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ήταν το μοναδικό που ένωνε όλους τους Χριστιανοδημοκράτες.

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

Shopping therapy

2004      

 
Στίχοι:   Αναστασία Μουτσάτσου
Μουσική:   Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

 Ερμηνεία: Αναστασία Μουτσάτσου  
https://www.youtube.com/watch?v=zJ4qoGsA-pA

Στις βιτρίνες μια ζωή καταναλώνω
 το κενό που 'χω βαθιά μου μεγαλώνω
 και στα είδη υγιεινής διατροφής
 ψάχνω δρόμους στη ζωή επιστροφής.
Και επιστρέφω ευτυχισμένη με τα ψώνια
 και στην πόρτα μου από πίσω βρίσκω χιόνια
 και ο φόβος που φοβάμαι περιμένει
 πάντα εκεί και πάντα ίδιος να επιμένει.
Σ’ ένα ράφι σούπερ μάρκετ αφημένο
 το μυαλό μου τριγυρνάει αφηρημένο
 κι έχω μέσα στο καρότσι και τα σπρώχνω
 εφιάλτες κι αγωνίες μου που διώχνω.

Tsakthan Randomly - Politics 15

Η Συντηρητική κομματική οικογένεια

 Συντηρητική ιδεολογία

 Α. Πολυάριθμες και κυμαινόμενες παραλλαγές

 Β. Σπάνια μονοπωλείται από ένα μόνο πολιτικό οργανισμό.

 Εμφάνιση στις αρχές του 19ου αιώνα στους κύκλους (Σατωβριάνδος) ενάντια στην Γαλλική Επανάσταση.

•  Στη Γαλλία ο όρος «συντηρητικός» δεν χρησιμοποιείται συχνά λόγω της αποσύνθεσης του ρεύματος που ήταν πιστό στις αξίες της παράδοσης. Μετά το 1830 το ρεύμα αποτελούνταν από τους Βουρβώνους που διαιρέθηκαν σε λεζιτιμιστές (νομιμόφρονες υπέρ της φυσικής διαδοχής) και σε ορλεανιστές. Στη διάσπαση αυτή ήρθαν να προστεθούν οι συντηρητικοί βοναπαρτιστές που διαστρέβλωναν τις απελευθερωτικές αξίες της Γαλλικής Επανάστασης.
•  Το θέμα της μοναρχίας διχάζει τους συντηρητικούς ιδιαίτερα στην Ισπανία και στην Γαλλία, όπως και οι σχέσεις εκκλησίας και κράτους.
•  Στην Ιταλία η απαγόρευση της συμμετοχής των καθολικών στην πολιτική καθυστέρηση την ίδρυση μαζικού συντηρητικού κόμματος.
•  Μετά το 1848 στην Ιταλία παρατηρείται το φαινόμενου του «τρανσφορμισμού» που συνεπάγεται την δημιουργία μιας συνεχώς διευρυνόμενης διευθυντικής τάξης, στο πλαίσιο που χάραξαν οι μετριοπαθείς με την προοδευτική και συνεχή προσέλκυση των πιο δραστήριων ατόμων που ανέδειξαν φίλες ή αντίπαλες ομάδες (παρατήρηση και όρος του Αntonio Gramsci).
•  1919. Ο Σικελός ιερέας Luigi Sturzo ίδρυσε το αρχικό Ιταλικό Λαϊκό Κόμμα. Μετά τον Β΄Π.Π. και την ίδρυση του Χ/Δ Κόμματος φάνηκε ότι δεν ήταν δυνατή η συγκρότηση και επιβίωση ενός καθαρά συντηρητικού κόμματος. Επί της ουσίας, όμως, το ρόλο του συντηρητικού κόμματος τον έπαιξε η Χριστιανοδημοκρατία, λόγω της ιστορίας της και της θέσης που κατείχε, της κοινωνικής της βάσης και των συμφερόντων που υπερασπιζόταν.
•  Ένα τρίτο θέμα διαμάχης μεταξύ των συντηρητικών ήταν αυτό του έθνους και του εθνικισμού.
•  Τμήμα των συντηρητικών τάσσεται υπέρ ενός κράτους που σέβεται τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς.
•  Οι περιστάσεις, όμως, μπορούν ενίοτε να στρέψουν τους πολέμιους του συγκεντρωτισμού σε ένθερμους εθνικιστές.
•  Πολιτικές επιλογές: επί μακρόν, ο συντηρητισμός σήμαινε προσήλωση στην ατομική ιδιοκτησία, στην έννοια της τάξης και στην επιφύλαξη έναντι της καθολικής ψηφοφορίας. Διαφοροποιήσεις ανάλογα με τις περιόδους και τις συντηρητικές ομάδες: π.χ. σε όλες τις δυτικές χώρες προσαρμόστηκαν στις απαιτήσεις του κράτους πρόνοιας, εθνικοποιήσεις εθνικοποιήσεις έγιναν από τον Ch. De Gaulle και τον V. Giscard D’ Estaing.
•  Ασάφεια υπάρχει στο ζήτημα της «εξουσίας» σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας: μετριοπαθείς – αυστηρή πατρική εξουσία, μοναρχικοί – συγκεντρωτική εξουσία, ακόμη και στήριξη δικτατορικών εξουσιών.
•  Αρχές γενικού χαρακτήρα:
• - Απαισιοδοξία σε ό,τι αφορά το άτομο
• - Υποταγή στις απαιτήσεις της εξουσίας
• - Δυσπιστία έναντι της προόδου
• - Πραγματισμός, που επιτρέπει την αναπροσαρμογή αρχών.
• - Υπεράσπιση συμφερόντων που θεωρούνται μεγαλειώδη (ατομική πρωτοβουλία και ιδιοκτησία).
•  Νέα Δεξιά δεκ. ’70 και ’80. Οπισθοχώρηση πραγματισμού μπροστά στην ιδεολογική αναζωπύρωση του νεοσυντηρητισμού των Reagan και Thatcher.
•  Αντίθεση στον κρατικό παρεμβατισμό (μόνο όσον αφορά στην οικονομική και κοινωνική διάστασή του).
•  Υπέρμετρη προβολή του κράτους-χωροφύλακα.
•  Άκρα Δεξιά. Κυμαινόμενη παρουσία και ιστορία. Άλλοτε μαζί και άλλοτε σε αντιπαράθεση με τον παραδοσιακό συντηρητισμό.
•  Τον 20ό αιώνα μαζί με «λαϊκιστές» και πρώην «αριστερούς» (Μουσολίνι στην Ιταλία, ) πολιτικούς οι ακροδεξιοί πολιτικοί κατελάμβαναν την εξουσία (ναζισμός στη Γερμανία, φασισμός στην Ιταλία, συντεχνιακές δικτατορίες Ισπανίας και Πορτογαλίας).
•  1960-80. Η άκρα δεξιά τίθεται στο περιθώριο (πλην Πορτογαλίας και Ισπανίας) και αναζωογονείται στις δεκαετίες ’80 και ’90 καθώς εντείνονται τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
•  Η άκρα δεξιά συγκρούεται με το πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη λόγω της συναίνεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, μαζικής παρουσίας ξένων μεταναστών, φιλελευθεροποίησης των ηθών, πολιτικής διαφθοράς.
•  Σημαντικό ρόλο στην άνοδο της άκρας δεξιάς παίζει η ολοένα και μεγαλύτερη αδυναμία της αριστεράς να εκπροσωπεί αποτελεσματικά τα λαϊκά εργατικά στρώματα αφήνοντάς τα να στραφούν σε αυταρχικές και βίαιες λύσεις και στην αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων.

Συνεχίζεται....

Θανάσης Τσακίρης



ΘΑΛΑΣΣΑ

 
Στίχοι:   Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική:   Κίτρινα Ποδήλατα

 Ερμηνεία: Δέσποινα Ολυμπίου   

Θάλασσα κάτι μου κρύβεις
 Κρατάς τα μάτια σου κλειστά
 Εσύ που ενώνεις, εσύ που χωρίζεις
 Γιατί ποτέ δε μου μιλάς
Θάλασσα κάτι μου κρύβεις
 Ρώτα τη νύχτα που ξέρει
 Ρώτα τ’ αστέρια που βλέπουν μακριά
 Τον άνεμο στείλε κοντά να μου φέρει
 Ό,τι αγαπούσα και δεν έχω πια
Θάλασσα κάτι μου κρύβεις
 Τα όνειρα μου θα ψάξω
 Στης αγκαλιάς σου το βυθό
 Σαν κύμα τα βράχια της λύπης θα σπάσω
 Το μυστικό σου θα το βρω
Θάλασσα κάτι μου κρύβεις

https://www.youtube.com/watch?v=kx8qfceQ0LE


 

Tsakthan Randomly - Politics 14

Σήμερα θα αναφερθούμε στις "Κομματικές οικογένειες", δηλαδή την ταξινόμηση των πολιτικών κομμάτων κυρίως με την ιδεολογία τους και όχι με την δική τους αυτόκατάταξη.

Φιλελεύθερη οικογένεια
 Βασικές Αρχές

• Αντίθεση στην απόλυτη μοναρχία
• Προάσπιση των ατομικών ελευθεριών
• Επέκταση δικαιωμάτων ψήφου
• Υπέρ συνταγματικού καθεστώτος στο πλαίσιο ενός μετριοπαθούς και ισορροπημένου πολιτικού συστήματος που θα διασφαλίζει τις ελευθερίες αλλά και την ιδιοκτησία.

 Διαφορές απόψεων για τις διαδικασίες, την έκταση και τους ρυθμούς των μεταρρυθμίσεων

 

Τάσεις-ρεύματα στην Φιλελεύθερη οικογένεια:

 1) Συντηρητικοί φιλελεύθεροι (π.χ. Ορλεανιστές Γαλλίας): εκφράζουν τα συμφέροντα των αστών και δεν διεκδικούν τίποτε πέρα από την ικανοποίηση των συμφερόντων αυτών.
 2) Ριζοσπάστες φιλελεύθεροι (Ιταλία, Γαλλία) με δημοκρατικές ρίζες: διάκεινται εχθρικά στη μοναρχία.
 3) Αντικληρικοί φιλελεύθεροι όπου η εκκλησία ταυτίστηκε με τις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις (Γαλλία, Ιταλία).
 Κομβικό δίλημμα μεταξύ εξέλιξης (ελευθερίες, ψηφοφορία) και της συντήρησης (ιδιοκτησία).
 Édouard Marie Herriot, (Γάλλος πρωθυπουργός 1924): «η καρδιά αριστερά, το πορτοφόλι δεξιά».

Παρά την εκλογική δυσπραγία τους τα φιλελεύθερα κόμματα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση και λειτουργία των δημοκρατικών κυβερνήσεων και καθεστώτων.
Παραδείγματα:
1. Γερμανία. Με εξαίρεση τις περιόδους 1957-61 (απόλυτη πλειοψηφία Χριστιανοδημοκρατών-Χ/Δ) και 1966-69 (μεγάλος συνασπισμός Χ/Δ και Σοσιαλδημοκρατών-Σ/Δ), το Φ.Κ. που επανιδρύθηκε το 1948 συμμετείχε σε όλες τις κυβερνήσεις συνασπισμού ως το 1997 οπότε το ρόλο του ανέλαβε το Κόμμα των Πρασίνων που συμμετέχει στην κυβέρνηση του Σ/Δ κόμματος.
Αυτή η διαρκής τάση του Φ.Κ. να συμμετέχει στην εξουσία ---α) του προσφέρει πόρους και επιρροή μεγαλύτερη της εκλογικής του δύναμης, και β) του προκαλεί διαφωνίες, φθορά και διασπάσεις δημιουργώντας του συχνά πρόβλημα εκλογικής επιβίωσης (πανεθνικό όριο 5% για εκλογή βουλευτών-υψηλότερα ποσοστά του Φ.Κ. το 1961 με 12,8% και το 1949 με 11,9%).
 Ψηφίζεται όταν υπάρχει θέμα ανακοπής ανόδου σκληρών δεξιών της CSU ή της αριστερής πτέρυγας των Σ/Δ.
 Πολιτικές επιλογές του Φ.Κ.:
-άνοιγμα προς την ανατολική Ευρώπη
-διαχωρισμός (ή τουλάχιστον όχι στενή σχέση) εκκλησίας και κράτους
-αντίθεση σε κρατικές οικονομικές παρεμβάσεις και στη συνδιαχείριση των επιχειρήσεων με τους εργαζόμενους.
2.Ιταλία. Οι φιλελεύθεροι δεν κατάφεραν να παίξουν ρόλο μεταξύ Χ/Δ και Αριστεράς (ΚΚ-ΣΚ).
 Αντίθεση Καθολικής Εκκλησίας στην ανάληψη πολιτικών ευθυνών από Καθολικούς ως το 1919 είχε ως αποτέλεσμα την μη ύπαρξη μεγάλου αστικού κόμματος, συντηρητικού ή φιλελεύθερου.
 Ένα τμήμα του αστικού φιλελεύθερου κόσμου στήριξε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ιδιαίτερα στο βιομηχανικό Βορρά.
Στην ίδια οικογένεια εντασσόταν το μικρό Σ/Δ κόμμα που οι θέσεις του ήταν φιλελεύθερες.
 Το Ιταλικό Φιλελεύθερο Κόμμα μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο εμφανίστηκε ως κληρονόμος του μοντέλου φιλελευθερισμού του Giolitti, που στηριζόταν σε προστατευτικές βιομηχανικές πολιτικές στο Βορρά και δίκτυα πελατειακών σχέσεων στη Νότια Ιταλία ως ότου η Χ/Δ του στέρησε τη βάση.
3. Βρετανία. Το ισχυρό Φ.Κ. έχασε τη δύναμή του μετά το 1918 λόγω της μαζικής διεύρυνσης του εκλογικού σώματος και την επικράτηση της ταξικής πολιτικής διαιρετικής τομής. Έκτοτε, το Φ.Κ. γνώρισε εκλογικά σκαμπανεβάσματα. Αντίθετα με το Γερμανικό Φ.Κ. το Βρετανικό πιστό στην ατομικιστική του παράδοση επεδίωξε να μειώσει τον συγκεντρωτισμό της εξουσίας σε όλα τα επίπεδα.
Πολιτικές επιλογές: υιοθέτηση της συνδιαχείρισης, ομοσπονδιοποίηση της Μ.Β., μεταρρύθμιση των μηχανισμών και διαδικασιών που στηρίζουν το δικομματισμό (εκλογικό σύστημα), υπεράσπιση της πολιτικής ανοίγματος της Μ.Β. προς τον έξω κόσμο (ΟΗΕ, ΕΕ, φιλελευθεροποίηση εμπορικών ανταλλαγών.

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης



Η αγάπη θέλει υπερβολή
 2005    
  
Στίχοι:   Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική:   Βαλάντης

Ερμηνεία : Βαλάντης & Ημισκούμπρια

Η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη πάντα απαιτεί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη είναι φυλακή,
η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη είναι διαταγή,
Η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη θέλει αντοχή.
Η αγάπη θέλει υπερβολή, στην τσέπη να έχεις χαρτί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να κάνεις τα πάντα γι’ αυτή,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να γίνει η ψυχή σου χαλί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να κάνεις τα πάντα γι’ αυτή.
Είμαι αγαπησιάρης, είμ’ ερωτιάρης,
θέλω δελφινοκόριτσο σαν να `μ’ ο Βιολάρης,
να της κάνω τα χίλια μύρια χατίρια,
να `χει Φιλιππινέζα, να μην πλένει ποτήρια,
κάρτες πιστωτικές, Αμέρικαν Εξπρές,
κι από τον Γαβαλά να κάνει τις αγορές,
να `χει δυο κινητά κι αποστολή SMS,
κι έτσι στο Fame Story να βγάζει τους νικητές,
να της πάρω και τζην από ένα φίλο μου Πρώσο
 κι αν την πιάσουν οι μπάτσοι να τρέχω εγώ να τη σώσω,
να της κάνω μασάζ στου Αστέρα την πλάζ,
να πληρώνω μανικιούρ, πεντικιούρ, ντεκαπάζ,
κι αν κάποιος της πει "Πάμε για καφέ"
να του πω, το λόγο τώρα έχει ο Ταβερνιέ,
κι όταν μ’ αφήσει, που σίγουρα θα γίνει,
δε θα βαλαντώσω, θα τα φτιάξω με τη Φρύνη.
Η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη πάντα απαιτεί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη είναι φυλακή,
η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη είναι διαταγή,
Η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη θέλει αντοχή.
Η αγάπη θέλει υπερβολή, στην τσέπη να έχεις χαρτί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να κάνεις τα πάντα γι’ αυτή,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να γίνει η ψυχή σου χαλί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να κάνεις τα πάντα γι’ αυτή.
Είμ’ αγαπούλι, είμ’ ευαισθητούλι,
το κορίτσι που αγαπώ θέλω να το δω με δούλη,
ας έχω το μωρό μου κι όπως τα φέρει η μοίρα
 να `μαι σαν το Χορν στην κάλπικη λίρα,
κι όταν αγαπάω, επέτειο δεν ξεχνάω,
της κάνω δώρα λούτρινα, πάντα Τάο Τάο,
ρίξε κόκκινο στη νύχτα ακούω απ’ το Λαυρέντιο,
και στέλνω αφιερώσεις κάθε βράδυ στο Love Radio,
έδιωξε τους φίλους μου, καλύτερα, μη σου πω,
γιατί όλοι αυτοί με παρασύραν στο γκρεμό,
με λέγαν κοροϊδάκι που κάνω σαν το Δάκη,
και μονάχος στο μπαλκόνι πίνω τσάι με λεμόνι,
μα εκείνη προσμένω, για `κείνη τα πίνω,
που βγήκε με τον ξάδελφο από το Βελεστίνο,
λες να είναι μόφα; αν είναι θα πλαντάξω,
με το χέλι που χορεύει τσιφτετέλι θα τα φτιάξω.
Η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη πάντα απαιτεί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη είναι φυλακή,
η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη είναι διαταγή,
Η αγάπη θέλει υπερβολή, η αγάπη θέλει αντοχή.
Η αγάπη θέλει υπερβολή, στην τσέπη να έχεις χαρτί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να κάνεις τα πάντα γι’ αυτή,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να γίνει η ψυχή σου χαλί,
η αγάπη θέλει υπερβολή, να κάνεις τα πάντα γι’ αυτή

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ' ΑΠΟΨΕ

 ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ:
ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
TA KOΡΙΤΣΙΑ
(BANDE DE FILLES)

της ΣΕΛΙΝ ΣΙΑΜΑ (ΓΑΛΛΙΑ, 2014, έγχρωμη, 113΄)

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Καριντζά Τουρέ, Ασά Σιλά, Λιντσέ Καραμό,
Mαριετού Τουρέ
ΣΕΝΑΡΙΟ: Σελίν Σιαμά
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Κριστέλ Φουρνιέ
ΜΟΥΣΙΚΗ: Para one
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Στοκχόλμης


Μια αφοπλιστική και θαρραλέα ιστορία ενηλικίωσης Τα Κορίτσια είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της 35χρονης Σελίν Σιαμά. Μετά τα «Νούφαρα» και το «Αγοροκόριτσο», η Γαλλίδα σκηνοθέτιδα και σεναριογράφος συνεχίζει να δίνει σάρκα και οστά σε μια σειρά από άγουρους χαρακτήρες σε αναζήτηση ταυτότητας, τοποθετώντας αυτή τη φορά την ιστορία της στα εργατικά προάστια του Παρισιού.
Η χαρισματική Καριτζά Τουρέ υποδύεται τη δεκαεξάχρονη Μαριέμ που, όταν συναντά μια παρέα από τρία ανεξάρτητα κορίτσια, αποφασίζει να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή και να αγωνιστεί για να αποκτήσει την ελευθερία της και να ανακαλύψει την ταυτότητά της.
Με εξαιρετικό τρόπο, δίχως ωραιοποιήσεις και κλισέ, η Σελίν Σιαμά σκιαγραφεί τα προβλήματα, τα διλήμματα, τα ερωτικά σκιρτήματα και τις ανησυχίες της νεανικής ηλικίας.
ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη από σταθμό Μετρό Δάφνης, τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825,ιστοσελίδα: WWW.klh.gr, e-mail: info@klh.gr)(ΓΑΛΛΙΑ, 2014, έγχρωμη, 113΄)