Δημ. Τζανακόπουλος: Να μην επιτρέψουμε να εμπεδωθεί το κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας Συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα «Εποχή»

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξαντλήσει κάθε πολιτική και νομική δυνατότητα, ώστε να συγκρουστεί με τις πολιτικές παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα Δρόσου

Εν τέλει, την περασμένη Τετάρτη το βράδυ και ύστερα από δύο εβδομάδες που έχουν καταγραφεί κρούσματα κορονοϊού στη χώρας μας, ο πρωθυπουργός με διάγγελμά του ενημέρωσε τους πολίτες για την κρισιμότητα της κατάστασης. Έχω την αίσθηση πως, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν υπάρχει λογική πίσω από τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, ενώ η ενημέρωση αρκείται στα μέτρα πρόληψης και όχι στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας υπακοής στις οδηγίες του κράτους σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Ποια η εκτίμησή σου για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον κορονοϊό η κυβέρνηση;
Αυτή η πρωτόγνωρη κρίση δημόσιας υγείας νομίζω ότι δεν προσφέρεται για αντιπολιτευτικές ασκήσεις, για μηδενιστική κριτική και για πολεμικές κραυγές. Εμείς τουλάχιστον δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να κινηθούμε με τέτοιο τρόπο. Το κρίσιμο σε αυτή τη φάση, επειδή πρόκειται για μια πολύ σοβαρή κατάσταση, που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισε ως πανδημία, είναι όλες οι πολιτικές δυνάμεις αλλά και οι πολίτες να συμπεριφερθούν υπεύθυνα και να ακολουθήσουμε όλοι και όλες τις οδηγίες των ειδικών, ώστε να περιορίσουμε τις συνέπειες της κρίσης. Το κυριότερο, σε αυτή τη φάση είναι να επιτύχουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εξάπλωση των περιστατικών στο χρόνο, ώστε το εθνικό σύστημα δημόσιας υγείας να αντέξει τις πιέσεις. Από εκεί και πέρα, εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει: θα ελέγχουμε την κυβέρνηση, θα καταθέτουμε προτάσεις, θα επιδιώκουμε να αναδεικνύουμε τα αναγκαία πεδία και τις αναγκαίες παρεμβάσεις. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει πιο γενναία μέτρα για τη στήριξη των νοσοκομείων με μόνιμες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, καθώς η πρόσληψη συμβασιούχων δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματικό μέτρο. Την ίδια στιγμή απαιτούνται και κυβερνητικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας, καθώς ήδη παρατηρούνται φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας με άδειες άνευ αποδοχών και εκβιασμούς εργαζομένων, αλλά και καταπολέμηση φαινομένων κερδοσκοπίας σε βάρος των πολιτών.

Ευκαιρία για υπερεκμετάλλευση εργαζομένων;

Πράγματι μετά την ανακοίνωση του κλεισίματος των σχολείων και πανεπιστημίων για δύο εβδομάδες, σωρεύονται πλείστες καταγγελίες για εργοδοτική αυθαιρεσία, ενώ τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τη στήριξη των εργαζόμενων γονιών, μοιάζουν περισσότερο ως ευκαιρίες διευκόλυνσης για την εδραίωση του ελαστικού ωραρίου. Πώς θα αποτραπεί αυτό;
Όπως σας είπα ήδη παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα. Επομένως είναι κρίσιμο να μην αποτελέσει αυτή η κρίση η ευκαιρία για υπερεκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει σχετικά προτάσεις, ώστε να προστατευτούν οι εργαζόμενοι. Ειδικότερα μέτρα για τους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που κλείνουν είτε με εντολή της κυβέρνησης είτε λόγω μείωσης του κύκλου εργασιών με κρατική κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζόμενων αλλά και με επιδοτήσεις για διατήρηση των θέσεων εργασίας, μέτρα ώστε οι αναρρωτικές άδειες να καταλαμβάνουν και όσους είναι σε καραντίνα χωρίς να νοσούν, απαγόρευση συμψηφισμού των αναρρωτικών αδειών ή της γονεϊκής άδειας με τις κανονικές ετήσιες άδειες αλλά και ειδικές πρόνοιες για τους εποχιακά εργαζόμενους. Η κυβέρνηση όμως όχι απλώς δεν έχει κάνει τίποτα για όλα αυτά, αλλά αντίθετα ανέστειλε τη υποχρέωση δήλωσης των ωραρίων και των υπερωριών με το πρόσχημα της ευελιξίας. Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πώς αυτό το μέτρο εξυπηρετεί την ευελιξία των ωραρίων. Αυτή υφίσταται ούτως ή άλλως. Αυτό που αναστέλλεται τώρα είναι η υποχρέωση δήλωσης, πράγμα που δημιουργεί πεδίο για ακραία αυθαιρεσία στα ωράρια και εκμετάλλευση των εργαζομένων. Το μέτρο αυτό πρέπει να αρθεί αμέσως.

Ο κορονοϊός χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση –και παρουσιάστηκε επαρκώς από τα ΜΜΕ- ως αιτιολογία για την μη αναμενόμενη απόδοση των δεικτών οικονομίας. Έχει βάση αυτή η επιχειρηματολογία;
Το πρώτο κρούσμα κορονοϊού καταγράφηκε στην Κίνα, στα τέλη του Δεκέμβρη του 2019. Επομένως, η όλη προσπάθεια που γίνεται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από μέσα μαζικής ενημέρωσης να συσχετιστούν τα αρνητικά μεγέθη του τετάρτου τριμήνου με το ξέσπασμα της επιδημίας είναι μια λαθροχειρία που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.
Βεβαίως, είναι δεδομένο ότι θα επηρεαστούν για το 2020 τα μεγέθη της οικονομίας σε μια σειρά από πεδία, όπως ο τουρισμός ή οι λιανικές πωλήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση θα πρέπει να θέσει συγκεκριμένους στόχους στις συζητήσεις της με την Κομισιόν, που θα πρέπει να περιλαμβάνουν και τη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα αλλά και να πάρει συγκεκριμένα μέτρα τόνωσης της οικονομίας, που θα υποστεί ούτως ή άλλως μεγάλα πλήγματα. Είναι, επομένως, αναγκαία και έχουμε ήδη προτείνει την κατάθεση συμπληρωματικού προϋπολογισμού για το 2020 ώστε να υπάρξει η μέγιστη δυνατή στήριξη του συστήματος υγείας, αλλά και των κλάδων της οικονομίας που θα πληγούν.

Η σιωπή της κυβέρνησης για την Εκκλησία



Η Εκκλησία, με αφορμή και τον κορονοϊό, έκανε μια επίδειξη πυγμής και κατά το διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, παρότι ήταν ξεκάθαρος για τον εκκλησιασμό, φαίνεται να είπε όσα είπε με σφιγμένα δόντια. Άλλωστε, λίγες μέρες πριν βουλευτές του έτρεχαν να κοινωνήσουν και έκαναν επίσημες δηλώσεις για αυτό. Μήπως τελικά η σημερινή κατάσταση αποκαλύπτει και όσα λίγα έγιναν κατά τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την εξουσία της Εκκλησίας;
Πράγματι, παρά το ότι ο κ. Μητσοτάκης, με το διάγγελμά του, έκανε ένα βήμα στην κατεύθυνση του εξορθολογισμού της συζήτησης, δεν πήρε ξεκάθαρη θέση για το κορυφαίο ζήτημα της «θείας κοινωνίας». Φάνηκε, δηλαδή, πώς ό,τι είπε το είπε κάτω από την τεράστια κοινωνική πίεση και, φυσικά, με πολύ μεγάλη αργοπορία, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί μια αυτονόητη θέση για οποιονδήποτε πολιτικό το 2020. Νομίζω ότι η κυβέρνηση στο συγκεκριμένο θέμα έχει φερθεί με απίστευτη ανευθυνότητα, παρακολουθώντας απλώς την Εκκλησία και μη παρεμβαίνοντας με άμεσο τρόπο, διευρύνοντας έτσι τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Το ζήτημα της θείας κοινωνίας δεν είναι θέμα προσωπικής πίστης του καθενός. Στην προκειμένη, είναι μια ατομική επιλογή που θα επηρεάσει το κοινωνικό σύνολο και γι’ αυτό αποδίδω τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην κυβέρνηση, η οποία όλες αυτές τις μέρες σιωπούσε. Είναι προφανές ότι ο λόγος της ολιγωρίας αφορά τις ειδικές σχέσεις που έχει οικοδομήσει ο κος Μητσοτάκης και η ΝΔ με υπερσυντηρητικά ακροατήρια αλλά και με την Εκκλησία.

Επιχειρείται η δημιουργία ενός κλίματος ιδεολογικής τρομοκρατίας

Το ζήτημα του προσφυγικού έχει εργαλειοποιηθεί πλήρως από την Τουρκία, αλλά και από την Ευρώπη και την Ελλάδα για την ικανοποίηση του εσωτερικού ακροατηρίου της κάθε χώρας. Που θα φτάσει αυτή η ακραία ρητορική, αλλά και πρακτική;
Είναι δεδομένο ότι ο κ. Ερντογάν χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως διαπραγματευτικό όπλο για τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές επιδιώξεις του. Στόχος του είναι να στηριχθούν από την Ευρώπη οι επιλογές που έχει κάνει στην Συρία. Αυτό είναι από μόνο του όχι απλώς προβληματικό, ανατριχιαστικό.
Όμως, η ελληνική κυβέρνηση πώς αντιπαρατίθεται με αυτή την τακτική Ερντογάν; Αντί να αντιπαρατεθεί με όλα τα μέσα στην τουρκική πολιτική και διπλωματική προκλητικότητα, αντί να δημιουργήσει όρους πολιτικής συνεννόησης για να περιοριστεί ο Ερντογάν στρέφει τα πυρά της εναντίον των προσφύγων, μετατρέποντας την Ελλάδα σε χώρα παραβάτη του διεθνούς δικαίου. Διότι προσέξτε εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικά ζητήματα: Άλλο οι προκλήσεις και οι απαράδεκτες ενέργειες του Ερντογάν και άλλο η διαχείριση του προσφυγικού. Είναι δύο διαφορετικά ζητήματα.
Και έχουμε φτάσει στο σημείο, να στοχοποιείται οποιοσδήποτε ασκεί κριτική στην πολιτική επιλογή να στοχοποιηθούν οι πρόσφυγες, να θεωρείται «Δούρειος Ίππος του Ερντογάν». Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα, που διχάζουν βαθιά τον ελληνικό λαό. Εμείς δεν πρέπει να πέσουμε σε αυτή την παγίδα. Θα πρέπει να πιέσουμε ώστε να υπάρξουν πολιτικές πρωτοβουλίες που θα περιορίσουν την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, από τη μία, αλλά από την άλλη δεν θα πρέπει να μας περιορίζει τίποτα στην άσκηση κριτικής προς την κυβέρνηση όταν ακολουθεί πολιτικές μισαλλόδοξες, ρατσιστικές, αφήνοντας χώρο σε ακροδεξιές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.
Διότι αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα είναι η ιδεολογική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, καθώς εξαιτίας των επιλογών της ελληνικής κυβέρνησης έχει δοθεί χώρος, βήμα και πεδίο δράσης σε ακροδεξιές ομάδες, ενώ έχουν αναπτυχθεί ιδεολογικοί-πολιτικοί λόγοι μισανθρωπικοί, ρατσιστικοί, αντιμετανταστευτικοί. Αυτό θα πρέπει να μας αφυπνίσει όλους και θα πρέπει η Αριστερά συγκροτημένα και με σθένος να αντιταχθεί σε αυτούς χωρίς να υποχωρήσει υπό το βάρος της ιδεολογικής τρομοκρατίας και της αστυνομίας σκέψης. Έχουμε το παράδειγμα της Συμφωνίας των Πρεσπών όπου καταφέραμε σε ένα μη προνομιακό πεδίο να δημιουργήσουμε πολύ ισχυρά πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα και αντισώματα. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να συμβεί και τώρα.

Κατά τη γνώμη σου, ο χαρακτηρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ως «Δούρειου Ίππου» είναι στρατηγική επιλογή ή ένα «φάλτσο»;
Νομίζω ότι επιχειρείται από την πλευρά της ΝΔ και των Μέσων που την στηρίζουν η δημιουργία ενός κλίματος ιδεολογικής τρομοκρατίας, όπου οποιοσδήποτε ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για τα όσα απαράδεκτα κάνει στο προσφυγικό, για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τις παραβιάσεις διεθνούς δικαίου, για τις παράνομες επαναπροωθήσεις, να θεωρείται απευθείας ότι αναπαράγει το λόγο του Ερντογάν. Γι’ αυτό πρέπει να ξεχωρίσουμε πολύ καλά τις καταστάσεις και τα πράγματα. Θα πρέπει να υπάρξει ευρύτερη πολιτική και διπλωματική απάντηση –και μέχρι στιγμής η κυβέρνηση δεν το επιχειρεί- έτσι ώστε να περιοριστεί ο Ερντογάν, που φαίνεται να οξύνει την αντιπαράθεσή του απέναντι στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Από την άλλη, θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά αυστηροί όταν υπάρχουν βεβαιότητες ή καταγγελίες για την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή του διεθνούς δικαίου.

Η απόφαση του ΚΥΣΕΑ είναι από μόνη της μια βεβαιότητα παραβίασης διεθνούς δικαίου και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τι πρωτοβουλίες θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην συνεχιστεί αυτή; Για παράδειγμα, πώς πρέπει να οργανωθεί μια προσφυγή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο; Από την άλλη, η Frontex επιβεβαιώνει την εντολή από το ελληνικό κράτος για παράνομες επαναπροωθήσεις, ενώ ρεπορτάζ των Τάιμς καταγράφει παράνομα κέντρα κράτησης, βασανισμούς και δολοφονίες προσφύγων. Απέναντι σε αυτά τα στοιχεία, τι θα κάνει και θεσμικά ο ΣΥΡΙΖΑ;
Όπως είπα και πριν, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξαντλήσει κάθε πολιτική και νομική δυνατότητα, ώστε να συγκρουστεί με τις πολιτικές παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου. Το δεύτερο που θα πρέπει να γίνει και είναι, κατά τη γνώμη μου, και το πολιτικά μακροπρόθεσμα κρισιμότερο είναι να μην επιτρέψουμε να εμπεδωθεί το κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας.

Πρωτοβουλίες απέναντι στον μισανθρωπισμό



Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, μέχρι στιγμής, να επικροτείται η στρατηγική της κυβέρνησης. Όπως είπες και πριν κάτι τέτοιο είδαμε να γίνεται και κατά τη συμφωνία των Πρεσπών, και κατόπιν αντιστράφηκε το κλίμα. Τι μέτρα θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αντιστραφεί το κλίμα και εδώ και να μην επικρατήσει ο ρατσισμός, αλλά η αλληλεγγύη;

Το γεγονός ότι διαμορφώνεται, με τη βοήθεια της προπαγάνδας των ΜΜΕ, ένα τέτοιο ακραίο μπλοκ θα πρέπει να μας ανησυχεί. Πρέπει, έτσι, να παρθούν πρωτοβουλίες απέναντι στον μισανθρωπισμό, στις οποίες θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κάναμε στη συμφωνία των Πρεσπών και πρέπει να το ξανακάνουμε.

Φαίνεται πως το συνέδριο βαίνει προς αναβολή. Πώς σε αυτή την κρίσιμη πολιτική συγκυρία θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιες θέσεις θα εκφράσει και με ποια όργανα θα λειτουργήσει, για να προστατευθεί η συλλογικότητα, να κινητοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να αποφευχθεί η εσωστρέφεια;
Τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, η Γραμματεία, η Κεντρική Επιτροπή και τα διευρυμένα όργανα λειτουργούν κανονικά και έχουμε την απαραίτητη οργανωτική και πολιτική ικανότητα να συνεχίσουμε ανεξαρτήτως των συνθηκών, που μπορεί να οδηγήσουν στην αναβολή του συνεδρίου.

http://epohi.gr/na-mhn-epitrepsoume-na-empedwthei-to-klima-ideologikhs-tromokratias/

Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο: Κάτω τα χέρια από τις πολιτικές ελευθερίες (του Κώστα Παπαδάκη)

Ασυλο εξ ορισμού είναι χώρος περιορισμού των δικαιωμάτων της εξουσίας απέναντι στον πολίτη. Αποτέλεσε από τις απαρχές της ιστορίας λαϊκή κατάκτηση που και όταν ακόμα δεν κατοχυρώθηκε νομικά βρίσκονταν ψηλά στην κοινωνική συνείδηση και αποτελούσε άγραφο νόμο. Το Κυλώνειο άγος (632 πΧ) έμεινε στην ιστορία ως μία πράξη ντροπής ήταν σφαγή οπαδών του Κύλωνα στην Ακρόπολη που αποτελούσε άσυλο, έστω ως χώρος λατρείας των θεών. Αλλά και στα σημερινά χρόνια το άσυλο της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής απετέλεσε κατοχυρωμένο και μάλιστα με συνταγματική περιωπή θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα (άρθρο 9 Σ), ενώ η από μέρους κρατικού υπαλλήλου παραβίαση του οικιακού ασύλου, δηλαδή είσοδος σε ιδιωτική κατοικία χωρίς τη θέλησή του, χωρίς τις διατυπώσεις του νόμου και χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού αποτελεί ποινικό αδίκημα (ΠΚ 241) απειλούμενο μάλιστα με υψηλότερη ποινή από το αδίκημα της διατάραξης οικιακής ειρήνης (ΠΚ 334) και πολύ σωστά αφού η από μέρους οργάνου της εξουσίας παραβίαση του νόμου έχει πολύ μεγαλύτερη επικινδυνότητα και άρα απαξία από την αντίστοιχη ενός ιδιώτη. Περιορισμοί που προβλέπονται και για την κατ οίκον έρευνα, την κατά κανόνα απαγόρευσή της στη διάρκεια της νύχτας (ΚΠοινΔ 254) αποβλέπουν επίσης στην προστασία του οικιακού ασύλου. Αναμφισβήτητη άλλωστε είναι και η έννοια του πολιτικού ασύλου που προστατεύει πρόσωπα που διώκονται από αντίπαλα καθεστώτα για τους πολιτικούς αγώνες τους και υποχρεώνει τα κράτη στα οποία καταφεύγουν να τα προστατεύουν όταν αυτό διαπιστώνεται.

Αν για τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα όπως η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή προβλέπεται και νομοθετήθηκε άσυλο, δεν συμβαίνει το ίδιο κατά τρόπο συγκεκριμένο με την προστασία των συλλογικών πολιτικών δικαιωμάτων παρότι το Σύνταγμα επιτάσσει την εγγύηση του κράτους για τα δικαιώματα του ανθρώπου ως μέλους του κοινωνικού συνόλου (Σ 25 παρ. 1). Τα κινήματα δεν έχουν “το σπίτι τους” κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα αν και το έχουν κατακτήσει με αγώνες δεκαετιών που κανένας δεν τόλμησε να αμφισβητήσει.

Ενα τέτοιο σπίτι είναι το Πανεπιστημιακό Ασυλο. Θα μπορούσαν η μπορεί στο μέλλον στη θέση των Α.Ε.Ι. να είναι τα Εργατικά κέντρα, τα Δημαρχεία, οι πλατείες, τα δημόσια και δημοτικά κτίρια, κάποια άλλα “αβατα”. Συνέβη για λόγους ιστορικούς και ιδιαίτερους σε αυτήν την χώρα η θεμιτή και σεβαστή συνταγματικά κινηματική ασυλία να στεγασθεί στο πανεπιστήμιο. Και όχι φυσικά χάριν προστασίας της τριτοβάθμιας ακαδημαϊκής διδασκαλίας. Στο Ελληνικό κράτος η τελευταία δεν γνώρισε ποτέ διωγμούς, όπως στην μεσαιωνική Ευρώπη. Αντίθετα υπήρξε θεραπαινίδα των εξουσιών και διαπιστευμένη πηγή παροχής της αστικής γνώσης και ιδεολογικής συγκρότησης των μελλοντικών στελεχών της κοινωνίας. Συνεπώς ούτε κινδύνευσε ποτέ από την εξουσία, ούτε δεν είχε ανάγκη κανενός ασύλου. Ποτέ δεν μπήκε αστυνομία σε Α.Ε.Ι. για να διακόψει μάθημα η άλλη εκπαιδευτική πράξη. Η νεοελληνική ιστορία δεν έχει καταγράψει καμία τέτοια περίπτωση. Αντίθετα, έχει καταγράψει από πολύ παλιά τη νομιμοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου στη συλλογική συνείδηση ως χώρου προστασίας λαϊκών κινητοποιήσεων και ασυλίας από την αστυνομική επέμβαση.

Πρώτη τέτοια περίπτωση τα «Σκιαδικά» (Μάιος 1859) : Στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών καταφεύγουν φοιτητές και μαθητές χαμηλών κοινωνικών τάξεων, που φορούσαν ελληνικά καπέλα (σκιάδια) από τη Σίφνο, καταδιωκόμενοι από τη φοιτητική ελίτ ύστερα από πρόκληση έντασης από εισαγωγείς πανάκριβων ευρωπαϊκών καπέλλων που έβλεπαν τα συμφέροντά τους να απειλούνται, πληρωμένους τραμπούκους και την αστυνομία, που τελικά επεμβαίνει στον χώρο του ασύλου και ακολουθούν πολυήμερες συγκρούσεις. Ο ίδιος ο πρύτανης του Πανεπιστημίου καταγγέλλει την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου λέγοντας ότι το πανεπιστήμιο είναι μόνον χώρος διδασκαλίας. Είναι όμως προφανές ότι αυτό που υπερασπίζεται δεν είναι η διδασκαλία, αλλά η ελεύθερη διάδοση των ιδεών, που είναι κάτι πολύ ευρύτερο. Ακολουθεί πολιτική κρίση που οδηγεί στην παραίτηση του αρχηγού της αστυνομίας. Και περνούν πολλές δεκαετίες για να ξαναμπεί η αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Δεν μπήκε ούτε στα «Γαλβανικά», πολυήμερη κατάληψη του Πανεπιστημίου ενάντια στις αυθαιρεσίες του καθηγητή Ιατρικής Γαλβάνη τον Ιανουάριο 1897 από τους φοιτητές με σκληρές συγκρούσεις, ακόμα και νεκρό φοιτητή από σφαίρα αστυνομικού, Δεν μπήκε ούτε τα επόμενα χρόνια στα «Ευαγγελικά» (1901), τα «Σανιδικά», (1902) τα «Ορεστειακά» (1903). Οι τελευταίες κινητοποιήσεις καταγράφονται παρά τον αντιδραστικό τους χαρακτήρα, αφού αιτήματά τους ήταν να μην μεταφρασθεί το ευαγγέλιο στην απλή έστω καθαρεύουσα, να παιχτεί η Ορέστεια τριλογία στην αρχαία ελληνική γλώσσα κλπ. Το φοιτητικό κίνημα αποκτά προοδευτικό χαρακτήρα και εντάσσεται στις κοινωνικές δυνάμεις του κοινωνικού μετασχηματισμού μετά τη δεκαετία 1920 υπό την επιρροή της αριστεράς.

Σε κάθε περίπτωση κάτι μένει, αφού στον Οργανισμό του Πανεπιστημίου Αθηνών (ν.5343/1932, άρθρο 125) απαγορεύεται ρητά η είσοδος άλλων πλην φοιτητών και διδασκόντων στο Πανεπιστήμιο χωρίς άδεια του Πρύτανη. Προφανώς φωτογραφίζεται η αστυνομία : αυτήν αφορά η απαγόρευση.

Στα μετεμφυλιακά χρόνια της δεκαετίας 1950 και μετά οι συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων απαγορεύουν την παρουσία μελών του Σπουδαστικού της Ασφάλειας στις συνελεύσεις και στις σχολές, επικαλούμενες το Πανεπιστημιακό Ασυλο. Στα χρόνια της δικτατορίας η Σύγκλητος του ΕΜΠ παραιτείται όταν η αστυνομία εισβάλλει σε αυτό (14.2.1973), αντίθετα με τη Σύγκλητο του ΕΚΠΑ που επιτρέπει την βίαιη αστυνομική εκκένωση της κατειλημμένης Νομικής την ίδια περίοδο, ενώ λίγους μήνες μετά η Σύγκλητος του ΕΜΠ επικαλούμενη επίσης το πανεπιστημιακό άσυλο αρνείται να δώσει στην αστυνομία την άδεια εκκένωσης του κατειλημμένου Πολυτεχνείου στις 15/11/1973 και μόνο εκ των υστέρων εγκρίνει την επέμβαση του στρατού με την γνωστή επιχειρηματολογία της χούντας.

Στην κοινοβουλευτική διαβούλευση για το Σύνταγμα 1975 υπάρχει ζωηρή άποψη να αναφερθεί ρητά το πανεπιστημιακό άσυλο στις συνταγματικές διατάξεις. Τελικά υποχωρεί θεωρώντας αρκετό το ότι το άρθρο 16 το υπονοεί στην ακαδημαϊκή ελευθερία που κατοχυρώνει. Και άλλωστε ο τότε Υπουργός Παιδείας Γ. Ράλλης δηλώνει στη Βουλή ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει το Πανεπιστημιακό Ασυλο.

Ωστόσο κανείς δεν τολμά να αμφισβητήσει το πανεπιστημιακό άσυλο, παρότι παραμένει στον χώρο του “συνταγματικού έθιμου”. χωρίς να κατοχυρώνεται έστω σε κοινό νόμο. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης τα Πανεπιστήμια ανθούν ως χώροι συνελεύσεων, εκδηλώσεων, όχι μόνο φοιτητικών αλλά και πολιτικών διαδικασιών, αφετηρίας και λήξης πορειών κ.λ.π. Ολα τα πρωτοποριακά ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα αποκτούν στους χώρους τους την επαφή και τη γείωση με την κοινωνία. Και δίνουν στο Πανεπιστήμιο, που γίνεται το “σπίτι του κινήματος” την πραγματική και πολύπλευρη μορφωτική εν τέλει λειτουργία των οριζόντων αυτών, που καμμία κατεστημένη ακαδημαϊκή διδασκαλία ούτε μπορεί, ούτε θέλει να δώσει. Το σύνθημα “Το άσυλο ανήκει σε όλον τον λαό” δονεί συχνά τις διαδηλώσεις.

Το ΠΑΣΟΚ, με το ν. 1268/1982 (άρθρο 2) διατυπώνει για πρώτη φορά την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου «καλύπτει όλους τους χώρους των ΑΕΙ (σ. είχε γεννηθεί θέμα αν εκτίνεται και στα προαύλια) και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση η άδεια του αρμοδίου οργάνου…..»

Ταυτόχρονα διατυπώνει και τους όρους της παραβίασής του μέσα από όργανο συνδιοίκησης (την οποία επίσης με σκοπό την ενσωμάτωση του φοιτητικού κινήματος και τη χρήση του για την μεταβολή των συσχετισμών στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ καθιερώνει), την τριμελή επιτροπή ασύλου (Πρύτανης, εκπρόσωπος ΔΕΠ, εκπρόσωπος φοιτητών).

Και για πρώτη φορά το Νοέμβρη 1985 η αστυνομία παραβιάζει το Πανεπιστημιακό άσυλο μετά από άδεια της επιτροπής και εκκενώνει το κατειλημμένο για μία εβδομάδα λόγω διαμαρτυρίας για την δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτέζα στα Εξάρχεια από αστυνομικό στις 17/11/1985 Χημείο (τότε στη Ναυαρίνου και Χ. Τρικούπη) με το πρόσχημα του κινδύνου έκρηξης από τις διάφορες χημικές ουσίες στο υπόγειο. Η κατακραυγή του φοιτητικού κόσμου και όχι μόνο είναι πλήρης : Δεν υπάρχει συνέλευση σχολής που να μην καταδικάσει την – νομότυπη αλλά ποτέ νόμιμη στις συνειδήσεις – παραβίαση του ασύλου, ενώ ο εκπρόσωπος των φοιτητικών συλλόγων του ΕΚΠΑ στην επιτροπή ασύλου και μέλος της ΠΑΣΠ διαγράφεται από μέλος του φοιτητικού συλλόγου της σχολής του (Οικονομικό Νομικής) με ομόφωνη σχεδόν απόφαση της Γενικής Συνέλευσης.

Στις 18/11/1995 είναι η επόμενη σημαντική παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου : Τα ΜΑΤ εκκενώνουν το κατειλλημένο από την προηγούμενη μέρα από αντιεξουσιαστές για συμπαράσταση στους αγώνες των κρατούμενων Πολυτεχνείο και προχωρούν σε 500 και πλέον συλλήψεις, που καταλήγουν σε δίκες με ομοιόμορφες κατηγορίες χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία για κανέναν πλην της παρουσίας του στο κτίριο, η έκβαση των οποίων συχνά εξαρτάται όχι από τα στοιχεία, αλλά από την μεταμέλεια η μη των κατηγορουμένων.

Ο «νόμος Γιαννάκου» (ν. 3549/2007) έρχεται μέσα στις πολύμηνες κινητοποιήσεις ενάντια στην τροποποίηση του άρθρου 16Σ να περιστείλει (άρθρο 3) την κατοχύρωση του ασύλου τόσο ως προς το εύρος («όλους τους χώρους των ΑΕΙ στους οποίους γίνεται εκπαίδευση και έρευνα»), όσο και ως προς την έννοια του ασύλου «αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση στη μάθηση και την εργασία των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας…..»

Ενώ καταργεί την τριμελή επιτροπή ασύλου και μεταθέτει τη σχετική αρμοδιότητα στο Πρυτανικό Συμβούλιο

Δεν τολμά ωστόσο να πειράξει την παράγραφο (1) του άρθρου (3) της οποίας η διατύπωση μένει ίδια όπως του άρθρου 2 παρ. 1 ν. 1268/1982 : «Στα ΑΕΙ κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών» την οποία μάλιστα αφήνει αμετάβλητη και ο μετέπειτα σαρωτικός «νόμος Διαμαντοπούλου»

Οι καταλήψεις της Νομικής και του ΕΜΠ και άλλων σχολών μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, καθώς και οι ήδη εκδηλούμενες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις (απεργίες, συνελεύσεις αγανακτισμένων, καταλήψεις κλπ) εξωθούν την τότε κυβερνητική εξουσία στην ύστατη γραμμή αντεπίθεσης.

Ετσι ψηφίζεται ο «νόμος Διαμαντοπούλου» (ν. 4009/2011) που καταργεί κάθε απαγόρευση αστυνομικής επέμβασης ορίζοντας (άρθρο 3 παρ. 2) ότι «Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των ΑΕΙ εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία».

Μόνη αυτή η υπόμνηση είναι αρκετή για να καταδείξει την υποκρισία όσων προφασίζονται ότι η παραβατικότητα εντός και πέριξ των ΑΕΙ οφείλεται στην – ανύπαρκτη από το 2011 – νομοθεσία του πανεπιστημιακού ασύλου. Και όμως από τότε και μετά ισχυροποιείται η παραβατικότητα αυτή.

Εξι χρόνια αργότερα, ο νόμος Γαβρόγλου (ν. 4485/2011, άρθρο 3) επαναφέρει την απαγόρευση επέμβασης της αστυνομίας, την οποία επιτρέπει αυτεπαγγέλτως σε περίπτωση τέλεσης κακουργήματος η εγκλήματος κατά της ζωής και μετά από άδεια του Πρυτανικού Συμβουλίου σε κάθε άλλη περίπτωση, χωρίς εν τέλει να την απαγορεύει ποτέ.

Κανένας από αυτούς τους νόμους λοιπόν δεν απαγορεύει την αστυνομική επέμβαση για ότι συμβαίνει εκτός του κτιρίου και του περιβόλου της σχολής. Είναι ψέμμα ο ισχυρισμός ότι χρειάζεται άδεια της επιτροπής για τη διακίνηση ναρκωτικών που γίνεται στην αυλή του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθήνας η στους πέριξ της ΑΣΟΕΕ δρόμους η παλαιότερα στην Τοσίτσα.

Αλλά και μέσα στους χώρους της σχολής δεν υπήρξε κανένας νόμος που να μην επιτρέπει την χωρίς διατυπώσεις (δηλαδή προηγούμενη αίτηση η παροχή άδειας από πανεπιστημιακό όργανο) επέμβαση της αστυνομίας σε περίπτωση διάπραξης κακουργήματος η αυτόφωρου πλημμελήματος στρεφόμενου κατά της ζωής.

Καμμία από τις παραπάνω περιπτώσεις παραβίασης του ασύλου δεν έγινε με επίκληση διάπραξης κακουργημάτων η αδικημάτων κατά της ζωής. Εγιναν βέβαια φθορές και υλικές ζημιές για τις οποίες κανείς δεν πρέπει να είναι περήφανος. Αλλά η κοινωνική και πολιτική οργή δεν συγκρατείται πάντα εντός η εκτός των Α.Ε.Ι.

Δεν είναι συνεπώς η περιφρούρηση της νομιμότητας από τα τελούμενα πέριξ πανεπιστημιακών χώρων ποινικά αδικήματα το κίνητρο για την εξαγγελλόμενη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Είναι η απαλλαγή των πανεπιστημιακών χώρων από τις κινηματικές διαδικασίες, τις συνελεύσεις, τις εκδηλώσεις, τις αφίσες, τα συνθήματα, τη διακίνηση εντύπων. Είναι ο σκοπός ποινικών διώξεων όσων δρούν πολιτικά στο πανεπιστήμιο. Είναι η πειθάρχηση των ΑΕΙ και του φοιτητικού κινήματος που απέτρεψε την τροποποίηση του άρθρου 16Σ και την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο στόχος που δεν κατόρθωσε ποτέ καμμία κυβέρνηση να πετύχει και η μετατροπή τους σε χώρους πολυτελών κολλεγίων για να παράγουν ειδικευμένους πειθήνιους και να διασυνδέονται ανεμπόδιστα με την ιδιωτική αγορά προσαρμόζοντας την εκπαιδευτική και ερευνητική τους δραστηριότητα στις ανάγκες και τις παραγγελίες της. Είναι η εμπέδωση μιας γενικευμένης κουλτούρας καταστολής και συρρίκνωσης δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που διαπνέει όχι μόνο τις εξαγγελίες της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και όλο το φάσμα των νομοθετικών παρεμβάσεων τα τελευταία χρόνια σε απεργίες και ποινικοποιήσεις κινητοποιήσεων. Είναι τελικά η αντεπίθεση της εξουσίας που κλιμακώνεται με την ανάκτηση του πανεπιστημίου και τον αποχαρακτηρισμό του ως χώρου περιορισμού της εξουσίας απέναντι στο κίνημα. Γιατί έχει τους συσχετισμούς να κάνει πλέον και αυτό. Η μάλλον έτσι νομίζει.

Αυτό το “σπίτι του κινήματος” που κινδυνεύει οφείλουμε να το υπερασπιστούμε. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν υπάρχει χώρος για τους αγώνες, οι αγώνες ουσιαστικά θα τεθούν εκτός νόμου. Οτι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν γίνεται ούτε για τους “μπαχαλάκηδες”, ούτε για τη διακίνηση ναρκωτικών, ούτε για την παραβατικότητα. Ολα αυτά είναι προσχήματα και ελάχιστα ενοχλούν τις εξουσίες, αν δεν εκπορεύονται από αυτές τις ίδιες.

Εχουμε χρέος όλες οι παλιότερες φοιτητικές γενιές που πέρασαν από τις σχολές να υπερασπίσουμε την ιστορία μας, να υπερασπίσουμε τη λειτουργία που μας έδωσε την πολυτέλεια να είμαστε πολιτικοποιημένοι, να σκεφτόμαστε πέρα από όσα μας επιβάλλουν η μας επιτρέπουν, να μην εξαντλούμε την κοινωνική, εκπαιδευτική και πολιτική μας πρακτική στο ρόλο του πελάτη του – για πόσο ακόμη – δημόσιου Α.Ε.Ι. Εχουμε χρέος να μην επιτρέψουμε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ούτε στο νόμο, ούτε στην πράξη.

22-7-2019

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μία εκπομπή για το παρελθόν- Ανθρώπινα Δικαιώματα: μία ιστορία με μέλλον - Κυριακή 9 Οκτωβρίου 12.00 - 13.00 Στο Κόκκινο 105,5

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μία εκπομπή για το παρελθόν

σε συνεργασία με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας

Επιμέλεια: Ηλίας Νικολακόπουλος

Οργάνωση παραγωγής: Νατάσσα Δομνάκη

Μουσική επιμέλεια: Θανάσης Μήνας

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 12.00 - 13.00 Στο Κόκκινο 105,5

Ανθρώπινα Δικαιώματα: μία ιστορία με μέλλον

Συζητούν ο Δημήτρης Χριστόπουλος και ο Ηλίας Νικολακόπουλος

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος συζητά στο στούντιο με τον Δημήτρη Χριστόπουλο, πρόεδρο της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Στις 27 Αυγούστου 2016 ο Dimitris Christopoulos εξελέγη πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μίας οργάνωσης με 184 τοπικές ενώσεις σε περισσότερες από εκατό χώρες του πλανήτη. Με αφορμή την σημαντική αυτή εξέλιξη θα συνομιλήσουμε για το περιεχόμενο των ανθρωπίνων δικαιώματων στον 21ο αιώνα και τις προκλήσεις που δημιουργεί η ανάδυση αυταρχικών καθεστώτων, η όξυνση της κοινωνικής ανισσότητας και η συρρίκνωση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Στο πλαίσιο αυτό, η εκπομπή θα αναδείξει την ιστορική διαδρομή της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που ιδρύθηκε στον Μεσοπόλεμο, τις δύσκολες συνθήκες της μετεμφυλιακής πραγματικότητας και τις νέες προτεραιότητες που ανακύπτουν από την καθημερινή μεταμόρφωση της Ελλάδας και της Ευρώπης από τη σύγχρονη προσφυγική εισροή.

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μια εκπομπή για το παρελθόν-Διεθνής Αμνηστία: 40 χρόνια αγώνων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων στην Ελλάδα -Κυριακή 21 Ιουνίου 10.00 - 11.00 Στο Κόκκινο 105,5

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μια εκπομπή για το παρελθόν

 

Σε συνεργασία με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας

 

Επιμέλεια: Ηλίας Νικολακόπουλος

Οργάνωση παραγωγής: Νατάσσα Δομνάκη

Μουσική επιμέλεια: Θανάσης Μήνας

 

Κυριακή 21 Ιουνίου 10.00 - 11.00 Στο Κόκκινο 105,5

 

Διεθνής Αμνηστία: 40 χρόνια αγώνων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων στην Ελλάδα

 

Συζητούν ο Γιώργος Κοσμόπουλος, ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης και ο  Τάσος Σακελλαρόπουλος

 

 

Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης και ο Τάσος Σακελλαρόπουλος συζητούν με τον Γιώργο Κοσμόπουλο, επικεφαλής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας με αφορμή τα 40 χρόνια από την ίδρυση του Τμήματος. Έχοντας ιδρυθεί στις αρχές τις δεκαετίας του 1960, η Διεθνής Αμνηστία διαδραμάτισε έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στα χρόνια της δικτατορίας ενημερώνοντας τη διεθνή κοινή γνώμη για τα βασανιστήρια στην Ελλάδα και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ίδρυση του Ελληνικού Τμήματος το 1975 σηματοδότησε την έναρξη μια πολυποίκιλης δράσης αφιερωμένης στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην καταδίκη κάθε παραβίασής τους. Η ελευθερία της έκφρασης και της συνείδησης, η προστασία της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού αποτέλεσαν και αποτελούν σταθερούς τροχιοδείκτες της πορείας της.

 

Εκδήλωση "Το δικαίωμα των δικαιωμάτων: Η πρόσβαση στη δικαιοσύνη", ΔΣΑ 19/2/2015, ώρα 18:00-20:30

Η Ένωση Φορέων για την εκπόνηση Νομικών Μελετών για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα στο πλαίσιο του δικτύου FRANET ( Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου και Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) διοργανώνει ανοικτή εκδήλωση με θέμα

 

«Το δικαίωμα των δικαιωμάτων: η πρόσβαση στη δικαιοσύνη», την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015 και ώρα18:00 – 20:30 στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Ακαδημίας 60)

 

Προσφώνηση

Ξενοφών Κοντιάδης , Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου

 

Χαιρετισμός

Νίκος Παρασκευόπουλος, Υπουργός Δικαιοσύνης, Καθηγητής ΑΠΘ

 

Ομιλητές

Μαρία Βουτσίνου, & Έλενα Μάρκου Νομικοί, Ειδικοί Επιστήμονες στον Συνήγορο του Πολίτη «Η διαδρομή προς τη δικαιοσύνη και η ελληνική πραγματικότητα»

 

 Βαγγέλης Μάλλιος , Δρ.Ν., Δικηγόρος «Δικαιώματα LGBT ατόμων: η ελληνική ιδιαιτερότητα»

 

 Απόστολος Καψάλης, Ερευνητής εργασιακών σχέσεων ΙΝΕ/ΓΣΕΕ «Η προστασία των δικαιωμάτων των μεταναστών και ο δυϊσμός της εργατικής νομοθεσίας»

 

 Μαρία Μουσμούτη, Δρ.Ν., Εκτελεστική Δ/ντρια του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου και Project Manager του Εθνικού Σημείου Επαφής «Άτομα με αναπηρία και δικαιοσύνη: μια δύσκολη σχέση»

 

 Παπαπαντολέων Κλειώ, Δικηγόρος «Η προβληματική θέση του παθόντος ως διαδίκου στην ποινική δίκη»

 

 Ξένια Χρυσοχόου, Καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου «Εμπόδια στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη μέσα από εμπειρικές έρευνες: προσωπικά δεδομένα, σεξουαλικός προσανατολισμός και εργασιακή εκμετάλλευση»

 

 Σχόλιο

Νίκος Αλιβιζάτος , Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Δημήτρης Χριστόπουλος, Αν. Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (FIDH)

 

Δικαιώματα: η ώρα της πράξης-Ομιλία της Βασιλικής Κατριβάνου (ΣΥΡΙΖΑ, Β΄ Αθήνας) κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή, 10.2.2015

 

Δικαιώματα: η ώρα της πράξης

Ομιλία  της Βασιλικής Κατριβάνου (ΣΥΡΙΖΑ, Β΄ Αθήνας) κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή, 10.2.2015

 

Με χαρά,  συγκίνηση και  αίσθηση ευθύνης, ήρθε η ώρα της πράξης. Για όσα παλέψαμε και δουλέψαμε συλλογικά. Για μια κοινωνία δημοκρατική, που στηρίζει τον άνθρωπο και τα δικαιώματα που είχαν τσαλαπατηθεί.

Τα δικαιώματα και η δημοκρατία δεν είναι αφηρημένες λέξεις. Είναι συστατικά στοιχεία της αντίληψής μας, κομμάτια μιας ζωής με αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, ανθρωπιά και αλληλεγγύη.

Τα λέω επιγραμματικά και ενδεικτικά, αλλά για μας είναι ολόκληρα κεφάλαια, κεφάλαια που αφορούν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων: Ιθαγένεια στα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών, διευρυμένο συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, ως άμεσο βήμα, για να προχωρήσουμε και στον πολιτικό γάμο. Αντιμετώπιση όλων των διακρίσεων για θέματα φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου,  κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και των φυλακών ανηλίκων, φροντίδα για τους ψυχικά ασθενείς και τους τοξικοεξαρτημένους και τους εργαζομένους στις δημόσιες δομές ψυχικής υγείας και απεξάρτησης,  μέριμνα για τα δικαιώματα  των ανθρώπων με αναπηρία. Αναπνέουμε άλλο αέρα μετά τη χτεσινή ομιλία του υπουργού Δικαιοσύνης!

 Θα σταθώ σε τρία σημεία – και όσα θα πω δεν είναι μόνο προσωπικές απόψεις, είναι αποτέλεσμα συλλογικών επεξεργασιών μας.

 

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

α) Για πρώτη φορά ιδρύεται Υπουργείο μετανάστευσης, όπως στις χώρες της Ευρώπης. Στο υπουργείο θα μεταφερθούν οι Υπηρεσίες Ασύλου και Πρώτης Υποδοχής, καθώς και η Αρχή Προσφυγών, που υπάγονταν μέχρι τώρα στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Το μεταναστευτικό γίνεται αυτό που πρέπει να είναι σε ένα κράτος δικαίου: ζήτημα συνολικής διαχείρισης με ενιαία στρατηγική. Θα εφαρμόσουμε μια ενιαία πολιτική με πρόσημο την ένταξη, την προστασία, τον σεβασμό των δικαιωμάτων και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Η κοινωνική ένταξη μεταναστών και προσφύγων, η πρόσβαση στα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα της εργασίας, της υγείας και της εκπαίδευσης, ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια, ενώ ο αποκλεισμός διευρύνει το κοινωνικό περιθώριο, ευνοώντας την παραβατικότητα στην οποία εμπλέκονται ντόπιοι και μετανάστες.

β) Οι μεταναστευτικές ροές, βέβαια,  αποτελούν διεθνές ζήτημα, και δεν επιδέχονται μόνο εθνικές λύσεις. Θα εργαστούμε για μια ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης και ασύλου, που θα βασίζεται στο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στην ανάληψη της ευθύνης από τα όλα τα κράτη-μέλη, με δίκαιο καταμερισμό ευθυνών και ενεργοποίηση μέτρων αλληλεγγύης.

γ) Για τους μετανάστες που είναι επί μακρόν εγκατεστημένοι στη χώρα, για τα παιδιά τους που είναι ριζωμένα εδώ, που δεν γνωρίζουν άλλη πατρίδα και πληρούν τους όρους ένταξης στην ελληνική κοινωνία και στην εθνική πολιτική κοινότητα, θα προχωρήσουμε στην κτήση της ελληνικής ιθαγένειας. Με τον δέοντα σεβασμό στη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Είναι ένα μέτρο ώριμο, που προάγει μια κοινωνία ανοιχτή.

δ) Θα προωθήσουμε την ένταξη, όχι τον αποκλεισμό και την καταστολή. Άμεση προτεραιότητά μας, η αποδοτικότερη λειτουργία του καθεστώτος εξέτασης των αδειών διαμονής για εξαιρετικούς λόγους ή ανθρωπιστικούς λόγους, που προβλέπονται ήδη στην υπάρχουσα νομοθεσία. Αφορούν όσους εξέπεσαν της νομιμότητας λόγω των αυστηρών προϋποθέσεων, καθώς και όσους συνδέονται με ισχυρούς νομικούς και βιοτικούς δεσμούς με τη χώρα.

ε)Άσυλο-προστασία. Η πρόσβαση στο έδαφος της Ε.Ε. και η χορήγηση προστασίας δεν επιδέχεται εκπτώσεις, για πρόσωπα που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις χώρες τους λόγω πολέμων, εμφύλιων συγκρούσεων, διώξεων, ακραίας φτώχειας. Απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους έχουμε διεθνείς και ενωσιακές υποχρεώσεις για προστασία τους σε ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Ελπίζουμε ότι το υπουργείο θα προχωρήσει γρήγορα στη σταδιακή μετατροπή των κέντρων κράτησης σε ανοιχτές δομές φιλοξενίας

Η διοικητική κράτηση δεν μπορεί να αποτελεί τον κανόνα, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά προβλέπεται ως μέτρο μόνο κατ’ εξαίρεση. Πρώτο βήμα, η άμεση απελευθέρωση όσων κρατούνται άνω των 18 μηνών, και η απελευθέρωση των ασυνόδευτων ανηλίκων σε συνεργασία με τις κατάλληλες δομές.

 

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

Είχαμε καταθέσει πρόταση νόμου για διευρυμένο σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα αλλά και για ετερόφυλα ζευγάρια που  περιλαμβάνει  ασφαλιστικά, φορολογικά, κληρονομικά και εργασιακά δικαιώματα: το ισχύον Σύμφωνο δεν καλύπτει σε αυτά ούτε τους ετερόφυλους. Ήρθε η ώρα να μην είναι πια διεκδίκηση ή παγωμένο σχέδιο νόμου που  παγώνει τις προσδοκίες και τις ζωές τόσων συμπολιτών μας. Ήρθε η ώρα να γίνει νόμος του κράτους! Ένα πρώτο μέτρο – και σειρά έχει, όπως επιτάσσει η ισονομία, ο πολιτικός γάμος.

Ακόμα, θα πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα ενάντια στις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, όπως και για θέματα φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, φύλου, κατάσταση υγείας. Μέτρα που θα ξεκινάνε από τον κρατικό μηχανισμό, που υπήρξε συχνά φορέας τέτοιων διακρίσεων, και θα προχωράνε στα σχολεία, στις γειτονιές, παντού.

 

ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ  ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ & ΤΟΝ ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Και βέβαια, θα μεριμνήσουμε για τα θύματα των διακρίσεων, που αποτελούν και στόχο της νεοναζιστικής βίας της Χρυσής Αυγής. Τέρμα η εποχή Μπαλτάκου, η εποχή όπου η κυβέρνηση ενθάρρυνε τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό! Η αντιμετώπιση του νεοναζισμού θα γίνει σε πολλά επίπεδα: εκδημοκρατισμός της αστυνομίας, εφαρμογή του νόμου, άμεση αντιμετώπιση των θυλάκων στο κράτος, μαθήματα κατά των διακρίσεων σε σχολεία, σε δικαστές και αστυνομικούς, ανυποχώρητο μέτωπο στον ρατσισμό και τον νεοναζισμό της Χρυσής Αυγής!

***

Ένας νέος αέρας πνέει για τα δικαιώματα και τη δημοκρατία. Σε αυτό τον αγώνα, καλούμε όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες, στρέιτ, γκέι και λεσβίες, τρανς,  πιστούς και άπιστους, κάθε εθνοτικής καταγωγής και θρησκεύματος! Στον αγώνα για να  διευρύνουμε τους χώρους ελευθερίας και αλληλεγγύης. Και θα το κάνουμε όλες και όλοι μαζί!

 

TSAKTHAN DAILY, 5 AUGUST, 2009

TSAKTHAN DAILY, 5 AUGUST, 2009


Η Δίκη της Νυρεμβέργης, χτες το βράδυ, κράτησε, επί 186 λεπτά, αμείωτο το ενδιαφέρων 200 θεατών στην Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης. Η πρωτοφανής αυτή προσέλευση και το ενδιαφέρον που έδειξαν οι φίλες και οι φίλοι, που ήρθαν στην προβολή, όχι μόνο από κάθε περιοχή της Αθήνας αλλά και από τη Μυτιλήνη, το Ρέθυμνο και την Ορεστιάδα, μας γεμίζουν αισιοδοξία για το μέλλον. Όπως αισθανόμαστε αισιόδοξοι που εκατοντάδες Έλληνες και Έλληνιδες των αντιρατσιστικών κινήσεων -και σε ορισμένες περιπτώσεις των μελών του ΠΑΜΕ- κινητοποιήθηκαν και σταμάτησαν τα πλοία των καταραμένων και οι πρόσφυγες γλίτωσαν, προς το παρόν, από τα νύχια του Χάρου. Οι αντιρατσιστικές κινήσεις πολιτών και οι επιτροπές δικαιωμάτων έχουν κάνει τόσο καλή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν ώστε να υπάρχει μια μεγάλη μαγιά ανθρώπων που δρουν με τη δική τους πρωτοβουλία χωρίς να περιμένουν τις κομματικές εντολές για να κάνουν κάτι. Γι’ αυτό, απευθύνω ξανά έκκληση: τελειώνετε με τα εσωκομματικά επιτέλους και βγείτε από τα κομματικά γραφεία ώστε να συνδεθείτε με τα πραγματικά κινήματα που καθημερινά καταργούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων της μιζέριας και της σιωπής. Για όσους/ες δεν έχουν πάρει χαμπάρι τη δράση των αντιρατσιστικών κινήσεων εκτός πρωτευούσης παραθέτω το λινκ που θα τους ανοίξει ένα παράθυρο στην πραγματικότητα: http://antiracistes.wordpress.com/2009/08/03/%cf%83%cf%84%ce%b1-%c2%ab%ce%ba%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%87%ce%b7%cf%83%c2%bb-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%cf%85%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1/
Επίσης, τα κείμενα του αφιερώματος της «Εποχής» για το πογκρόμ της Πάτρας βρίσκονται εδώ: http://antiracistes.wordpress.com/2009/08/03/%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b5-%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%ce%b4%ce%ac%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1/

Τέλος, το σημερινό φύλλο μας έχει αρκετά κομμάτια από «Ριζοσπάστη» για να μην τον αδικούμε πως δεν ασχολείται με ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ. Α, ναι. Χτες έβαλα τους στίχους του τραγουδιού «Άμα σε λέγαν Βάσω» του Νικόλα Άσιμου. Όπως θα δείτε, η Βάσω έσκασε μύτη…

Του Μικροκωνσταντίνου
Μωραΐτης Θανάσης

Μουσική/Στίχοι: Παραδοσιακό μεσαιωνικό αρβανίτικο τράγουδι

Κωνσταντίνι ι βογγέλθι (Ο Κωνσταντίνος ο μικρός)
κέι τριτ ντιτ τσσε ντέτερ ίσστε (τρεις μέρες γαμπρός ήταν)
κουρ ι θρίτι μπρέτι ι Νάπλες (όταν τον κάλεσε ο βασιλιάς τ' Αναπλιού)
ψε ε κέι περ σσοκ τε πάρε (γιατί τον είχε σύντροφο ξεχωριστό)
Ι τεργκόι τε πάρεν καρτ (Του έστειλε το πρώτο γράμμα)
εδέ σστούρι νιε γκαγιόφ (και το ’ριξε στην τσέπη του)
ι τεργκόι τε ντίνεν κάρτ (του 'στειλε το δεύτερο γράμμα)
εδέ σστούρι νιε γκαγιόφ (και το ’ριξε στην τσέπη του)
ι τεργκόι τε τρίτεν (του 'στειλε το τρίτο)
εδέ γιο νουκ μουντ τ'ι θόι (και δεν μπορούσε να πει όχι)
Νιέντε βίτρα ε νιεντε ντίντε (Εννιά χρόνια και εννιά μέρες)
κέι μπούκουρα τε πρίτε (έπρεπε να περιμένει η ομορφούλα)
πο σα σσκούαν νιέντε βίτρα (καθώς πέρασαν εννιά χρόνια)
νιέντε βίτρα ε νιέντε ντίτε (εννιά χρόνια και εννιά μέρες)
με ξούλιε ε σσκαμαντίλιε (με σκουφιά και μαντήλια_
βαν ε ζουν νιε ταλαντούσε (πιάσανε ένα χελιδονάκι)
νιε λιεπούσσ νιε κραχε ι λίδνε (μια κορδελίτσα του έδεσαν στον ώμο)
δε ι σσκρούαιτιν Κώνσταντίνιτ (και το έστειλαν στον Κωνσταντίνο)
Σσκούαν βίτρεζατ ντε ντίτετ (Πέρασαν τα χρόνια και οι μέρες)
βέτε ε μπούκουρα νιε κλίσε (πάει η όμορφη στην εκκλησία)
Κωνσταντίνι κάλιν γκετ (Ο Κωνσταντής καβαλίκεψε τ' άλογο)
άτε κάλιν τε μπρίμουριθ (τ' άλογο το γρήγορο)
σσπέιτ άρεν νιε ντερ ε κλίσσε (και ξεπεζεύει στην πόρτα της εκκλησίας)
τε κου γκιούρμεζα εδέ ίσστε (όπου ακόμα φαίνονται τα χνάρια)
Κάλιν λίδε ε μπρέντα χινε (Δένει τ' άλογο και μέσα μπαίνει)
σσεχ τε μπούκουραν νιε λιότε (βλέπει την όμορφη να κλαίει)
''Ο γιου κρουσσκ,ο γιου μπουγιάρ ("Ω εσείς συμπέθεροι, ω εσείς ευγενείς
ισστε κι τρίμι κρόρι ι πάρι'' (αυτό το παλικάρι ήταν το πρώτο μου στεφάνι")
Κωνσταντίνι νούσεν μούαρ (Ο Κωνσταντίνος τη νύφη παίρνει)
ε νγκα ντέρα μάδε ντούαβ (και από τη μεγάλη πόρτα βγήκε)

Μεσαιωνικό αρβανίτικο τραγούδι που τραγουδιέται ακόμη και σήμερα από τους ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας(αρβανίτες στην καταγωγή) αλλά και από τους αρβανίτες του νομού Αργολίδος. Ανήκει στον ευρύτερο κύκλο των ακριτικών τραγουδιών σε δώριο τρόπο του οξέος mi (mi+) όπως τραγουδιέται
Η φήμη του συγκεκριμένου τραγουδιού φτάνει πολύ πίσω και από την εποχή του Λέοντα Σγουρού (ο πρώτος Αρβανίτης ηγεμόνας που αντέταξε άμυνα στους Φράγκους)
Πηγή: www.kithara.vu


ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com




ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/8/2009&id=11203&pageNo=2&direction=1
ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΑΣΧΕΤΟ: «η κρίση που ξέσπασε οφείλεται στο γεγονός ότι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ουσία τους αντιδημοκρατικοί μηχανισμοί (...) φτιάξαμε ένα κόμμα - βαβέλ που προ πολλού έχει κλείσει τον κύκλο του. Δεν μπορούμε να έχουμε πολλά κόμματα στη συσκευασία του ενός, που να δρα με παραλυτικές ισορροπίες και να αναπαραγάγει τον παραγοντισμό και να θολώνει έτσι η ταυτότητά του» (ο Γ. Χαρίσης, οργανωτικός γραμματέας της Αυτόνομης Παρέμβασης, αντιπρόεδρος της ΠΟΕ - ΟΤΑ, στην ΑΥΓΗ).

Οι σφογγοκωλάριοι του συστήματος...
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/8/2009&id=11203&pageNo=5&direction=1
Τα «έργα και οι ημέρες» του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού «παρελαύνουν» σε έναν ενδεικτικό αλλά έτσι και αλλιώς μακρύ κατάλογο, που δημοσίευσε χτες μόνο ο «Ριζοσπάστης», παρουσιάζοντας τα εμπεριστατωμένα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Αφορούν σε περιπτώσεις από όλη την Ελλάδα, από την Κρήτη έως την Αλεξανδρούπολη, που αποδεικνύουν πως οι συμβιβασμένοι εργατοπατέρες συνδικαλιστές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ) και του ...αντισυστημικού ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα κάνουν καθημερινά πλακάκια με την εργοδοσία και βάζουν εμπόδια στις διεκδικήσεις των εργατών. Αλλωστε, στην κεντρική πολιτική συνδικαλιστική σκηνή σε ανώτατο επίπεδο (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ), ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, στο όνομα της «κρίσης» και της «ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων», υπέγραψαν με τους βιομήχανους «αυξήσεις» της τάξης του 1 ευρώ τη μέρα, αποδέχτηκαν απολύσεις και τις λεγόμενες οικειοθελείς αποχωρήσεις, περικοπές μισθών, τετράωρα και τρίωρα, ελαστικές μορφές εκμετάλλευσης. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι αυτή των ΠΑΣΚιτών συνδικαλιστών στο ξενοδοχείο «Αστέρας» της Βουλιαγμένης, που βάζουν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους σε επιστολή προς την εργοδοσία με κοινοποίηση και στον ΠΑΣΚίτη πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλο, όπου διαμαρτύρονται γιατί κλιμάκιο του ΚΚΕ επισκέπτεται το χώρο και «ενοχλεί κατ' επανάληψη τους εργαζόμενους κατά την ώρα του φαγητού» (!!!) και εμποδίζεται η «ομαλή λειτουργία της επιχείρησης»!!! Αυτό το κατάπτυστο κείμενο - μνημείο εργοδοτικού συνδικαλισμού καταρρίπτει το όποιο «φύλλο συκής» έχουν αυτοί οι εργατοπατέρες.

«ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ» ΣΥΝ
Πρόταση συνεργασίας με Οικολόγους
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/8/2009&id=11203&pageNo=10&direction=1
Εκλογική συμμαχία με το κόμμα των Οικολόγων - Πράσινων ζητάει ο Δ. Χατζησωκράτης, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ και στέλεχος της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» του ίδιου κόμματος. Μιλώντας χτες στο Ρ/Φ σταθμό «9,84» ζήτησε από το ΣΥΡΙΖΑ «να προκρίνει την πρωταρχικά αναγκαία εκλογική συμμαχία μας με τους Οικολόγους - Πράσινους». Αναφερόμενος στην εσωκομματική κατάσταση στο ΣΥΝ είπε ότι «τα πολιτικά προβλήματα δε λύνονται με την επιλογή ή την προγραφή προσώπων. Ακόμα και αυτών της ηγεσίας. Τα πρόσωπα έπονται και προσδιορίζονται με βάση την εξυπηρέτηση των πολιτικών. Ως Ανανεωτική Πτέρυγα αντιμετωπίζουμε τα κρίσιμα ζητήματα του χώρου με βάση τα κατ΄ έξοχή πολιτικά ζητήματα». Βάζοντας θέμα συμμετοχής σε μελλοντική κυβέρνηση αναρωτήθηκε «θα πορευθούμε με τη λογική ότι δεν μας αφορά το ζήτημα της διακυβέρνησης του τόπου; 'Η ότι αυτό που μας αφορά και μόνο είναι η διακυβέρνηση με πυρήνα την αριστερά;».


ΤΟ ΒΗΜΑ
Απόσπασμα από τη στήλη «Τα μάθατε τα νέα;» του Κοσμά Βίδου

Στο νοσοκομείο και κ. Αλ. Τσίπρας. Οχι ως ασθενής (φτου σκόρδα!) αλλά ως επισκέπτης. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ έκανε ένα πέρασμα από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης για να δηλώσει: «Σε σχέση με τα θέματα που αφορούν τον ιό της γρίπης εγώ θα σταθώ μόνο στο να μεταφέρω τη θετική είδηση ότι το πρώτο από τα τρία βαριά περιστατικά εξελίσσεται θετικά. Από κει και περά αρμόδιοι να μιλήσουν είναι οι υπεύθυνοι γιατροί και επιστήμονες και όχι εγώ. Το λέω αυτό γιατί στη χώρα μας έχουμε ένα ελάττωμα, να παριστάνουν οι περισσότεροι τους ειδήμονες επί παντός επιστητού. Έτσι βρισκόμαστε στο φαινόμενο, σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, τον πρώτο λόγο να έχουν υπουργοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και όχι το επιστημονικό προσωπικό της χώρας». Ελα όμως που και εκείνοι που... δεν θέλουν να έχουν τον πρώτο λόγο εκμεταλλεύονται εντέχνως το γεγονός για να κάνουν πολιτικό παιχνίδι...

΄Η, μήπως, δεν εντάσσονται στο πολιτικό παιχνίδι οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα σύμφωνα με τις οποίες «είναι τραγική εικόνα, εν μέσω παγκόσμιας επιδημίας, η κυβέρνηση και το ΠαΣοΚ να συνεχίζουν μια στείρα και ανούσια αντιπαράθεση»; Ενώ ο ΣΥΝ εργάζεται σκληρά, με απόλυτη συγκέντρωση και απαντοχή για την ανακάλυψη του εμβολίου...


«Επιχείρηση εξωστρέφεια» από τον πρόεδρο του ΣΥΝ

Ι. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ | Αθήνα – Τετάρτη, 5 Αυγούστου 2009
«Επιχείρηση εξωστρέφεια και αποφόρτιση». Με αυτή τη φράση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο κύκλος των χθεσινών, δημόσιων παρεμβάσεων του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα και στελεχών του κόμματος, μετά τις δηλώσεις του πρώην ευρωβουλευτή κ. Δ. Παπαδημούλη, ο οποίος έδειχνε την πόρτα της... εξόδου στον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Αλαβάνο. Ο κ. Αλ. Τσίπρας στην επίσκεψή του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου αναφέρθηκε στη «στείρα», όπως τη χαρακτήρισε, αντιπαράθεση της κυβέρνησης με το ΠαΣοΚ, με αφορμή την αντιμετώπιση της νέας γρίπης, ο νέος γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ κ. Δ. Βίτσας σχολίασε τη φημολογία περί πρόωρων εκλογών, σημειώνοντας ότι «αυτές οι φήμες δεν κάνουν διακοπές», ενώ από την Ανανεωτική Πτέρυγα υπήρξε προσπάθεια τήρησης αποστάσεων από τις δηλώσεις του κ. Παπαδημούλη. Συγκεκριμένα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φ. Κουβέλης έκανε μεν λόγο για αναβάπτιση του ΣΥΝ στις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς, εν όψει της σύγκλησης του Διαρκούς Συνεδρίου τον Σεπτέμβριο, παράλληλα όμως τόνισε ότι «τα προβλήματα δεν πρέπει να προσωποποιούνται, αλλά να αντιμετωπίζονται με πολιτικό τρόπο».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δ. Χατζησωκράτης, που κράτησε σαφείς αποστάσεις από την... ταυτοποίηση των προβλημάτων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, με συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο κ. Χατζησωκράτης πάντως επανέλαβε για μία ακόμη φορά τη θέση της Ανανεωτικής Πτέρυγας ότι προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει η συνεργασία με τους Οικολόγους-Πράσινους. «Η προστασία του περιβάλλοντος, η αειφορία και η πράσινη ανάπτυξη πρέπει να μπουν στο επίκεντρο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, με πρόκριμα την αναγκαία εκλογική συμμαχία με τους Οικολόγους Πράσινους» τόνισε μιλώντας στον «Αθήνα 9,84».

Τ ην ίδια στιγμή όμως άλλα στελέχη της Κουμουνδούρου, προσκείμενα στην πλειοψηφία του Αριστερού Ρεύματος και προερχόμενα από τον συνδικαλιστικό χώρο, υποστηρίζουν ότι ήρθε η ώρα για ένα συνέδριο επανίδρυσης του κόμματος, με άξονα τον σεβασμό στις αποφάσεις της δημοκρατικής εσωτερικής λειτουργίας του κόμματος. Ως «επαναφορά στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής» πάντως αντιμετωπίζεται από στελέχη της Κουμουνδούρου η σειρά παρεμβάσεων και επισκέψεων που ξεκίνησε χθες ο κ. Τσίπρας από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στην προετοιμασία του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τη νέα γρίπη και την πρωτοβάθμια περίθαλψη στην Ελλάδα, χαρακτηρίζοντας «όνειδος», την ύπαρξη 150 και πλέον κλινών εντατικής θεραπείας που δεν στελεχώνονται από προσωπικό, σημειώνοντας παράλληλα ότι «η ανούσια αντιπαράθεση κυβέρνησης και ΠαΣοΚ πάνω στο θέμα της νέας γρίπηςδεν έχει αφήσει περιθώρια να ακουστούν οι φωνές των ειδικών τόσο για την αντιμετώπιση της νόσου όσο και για τα χρόνια προβλήματα της δημόσιας υγείας».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=281891&dt=05/08/2009
ΤΑ ΝΕΑ
[ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ ] Συνασπισμός εκτός ορίων
Δεν έμαθε τίποτε από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

O ΣΥΡΙΖΑ πήρε στις ευρωεκλογές 4,7%. Το γεγονός αυτό κατεγράφη ως ήττα στον δημόσιο χώρο. Όσοι αμφισβητούν τη συγκεκριμένη ερμηνεία, π.χ. ορισμένοι από την πλειοψηφία του ΣΥΝ, δεν έχουν καταφέρει να σχηματίσουν μιαν άλλη εικόνα. Μάλιστα, όσα ακολούθησαν, κυρίως με τις ακροβατικές παλινωδίες του Α. Αλαβάνου, παγίωσαν την ερμηνεία της ήττας- αλλά και την ίδια την ήτταστο εκλογικό σώμα.

Τι κάνει ο ΣΥΝ για την ήττα αυτή; Πρώτον, απέκρουσε τις εκκλήσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας για αλλαγή πολιτικής, αφού απέδωσε την υποχώρηση των ποσοστών του στην ίδια την Πτέρυγα, στις ευρωπαϊκές τάσεις, στην κρίση του πολιτικού συστήματος, στην αποχή, στην κοινωνία, στον δικομματισμό, σε οργανωτικές αδυναμίες, στις επιθέσεις που δέχθηκε. Το πρόγραμμά τους, ισχυρίζονται ο πρόεδρος και ο νέος γραμματέας του ΣΥΝ, είναι εξαιρετικό, μόνο που δεν προβλήθηκε αρκετά ώστε να πείσει. Το δεύτερο που έκαναν στον ΣΥΝ ήταν να αφοσιωθούν, και να αναλωθούν, σε εσωκομματικές διεργασίες που έφεραν στην επιφάνεια όψεις της Αριστεράς που θα ήθελε κανείς να ξεχάσει: μηχανισμούς, φραξιονισμούς, προσωπικές στρατηγικές και συντροφικά χτυπήματα.

Επιπλέον, εφόσον δεν θέτουν ζήτημα αλλαγής πολιτικής, δρομολογούν, εκ των πραγμάτων, εκόντες άκοντες, μαζί με τους πιο δραστήριους συμμάχους τους, την οργανωτική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδοντας, πάντως να διευκρινίσουν με κάθε ευκαιρία ότι δεν συγκροτούν ενιαίο κόμμα. Εν μέρει, η διευκρίνιση αυτή είναι προσχηματική: στάχτη στα μάτια για να μην αντιδρούν οι ανανεωτές που έχουν προβάλει κατηγορηματική αντίρρηση σε μια τέτοια εξέλιξη. Είναι, όμως, και ειλικρινής, κυρίως εκ μέρους των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν και την πίτα ακέραιη και τον σκύλο χορτάτο: από τη μια επιζητούν την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Συνασπισμού και από την άλλη δεν θέλουν να δουν τα παγιωμένα προνόμιά τους να χάνονται στις νέες ισορροπίες ενός ενιαίου φορέα. Κατά τα άλλα, ο Α. Αλαβάνος έκανε ένα νεύμα αναγνώρισης προς την Ανανεωτική Πτέρυγα: «Δώσε μας τις προτάσεις σου, δώσε μας τις μεταρρυθμίσεις σου», είπε, υποθέτω για να πεταχτούν λοιδορούμενες στο καλάθι των αχρήστων. Ή, ίσως, για να κατατεθούν κάποια στιγμή, αν κριθεί σκόπιμο, αλλά και να αποσυρθούν αμέσως, όπως έγινε παλαιά με τις προτάσεις για την παιδεία στη Βουλή, μη τυχόν και κάποια από αυτές, ο μη γένοιτο, συζητηθεί ή γίνει ποτέ δεκτή.

Το πρόβλημα με τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιμένουν να κινούνται σε μια γραμμή αντισυστημική, όπως την αποκαλούν, μια γραμμή κινηματικής δράσης «εκτός ορίων», με τα λόγια του Α. Αλαβάνου. Τι σημαίνει, όμως, για ένα αριστερό κόμμα να κάνει πολιτική εκτός ορίων; Όταν η κοινωνία συγκροτείται εντός ορίων, όταν χτίζει θεσμούς, αναδεικνύει αντιπροσώπους, αντιμετωπίζει προβλήματα εντός ορίων, τι σημαίνει κάνω πολιτική έξω από τα όρια; Σημαίνει ότι ασχολούμαι με τα περιθώρια; Σημαίνει ότι χρησιμοποιώ την κοινωνία και τους θεσμούς της προσχηματικά ώστε να συγκεντρώσω τα μέλη, τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς που θα με ακολουθήσουν κάποτε στην επανάσταση η οποία θα καταλύσει τα όρια και θα χαράξει νέα; Κι ώς τότε; Οι ζωές των ανθρώπων αφήνονται στη διαχείριση που έχουν επιβάλει επί μακρόν δυνάμεις συναλλαγής, λαϊκισμού και ιδιοτέλειας.

Πράγματι, ο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και το ΚΚΕ) συμπαρίστανται σε ομάδες του πληθυσμού και αναπτύσσουν κινηματική δράση. Όμως, σχεδόν πάντα, μόνο αμυντικά, χωρίς πραγματική εμπλοκή σε όσα απαιτούν οι καταστάσεις και η συνθετότητα των προβλημάτων. Απαγγέλλουν πεισματικά λόγους ιδεολογικής καθαρότητας μεταθέτοντας τη συζήτηση σε άλλα θέματα και όχι σε αυτά που απασχολούν τους πολίτες. Σαν να έχουν μιαν άλλη ατζέντα, του μέλλοντος, και να αναγκάζονται παρεμπιπτόντως να ασχοληθούν με τα σημερινά. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και γι΄ αυτό τελικά δεν τους εμπιστεύεται. Ψηφίζει άλλους πολιτικούς, του επάρατου δικομματισμού, οι οποίοι, ακόμη κι αν τον εξαπατήσουν- και το γνωρίζει ήδη αυτό- τουλάχιστον θα ασχοληθούν, έστω και ιδιοτελώς, με τα πραγματικά του προβλήματα.

Ο Συνασπισμός πολιτεύεται, δυστυχώς ακόμη, με τον μεσσιανισμό του παλαιο-κομμουνισμού (εμπιστευθείτε με και θα σας οδηγήσω στη σωτηρία) και την καχυποψία του αριστερισμού απέναντι σε κάθε ιδεολογική απόκλιση και διαφωνία (αν διαφωνείς μαζί μου είσαι εχθρός και δεν χρειάζομαι καν την ψήφο σου). Έτσι, καθώς αναχωρεί από το πεδίο της πολιτικής, δεν μένουν στον λόγο του παρά ιδεολογικές κορόνες, δογματισμός και επικοινωνιακές ατάκες.

Δεν έμαθε τίποτε από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα και βαδίζει με ασφάλεια (και συνέπεια;) στον δρόμο που τον οδηγεί, όπως άλλωστε επιθυμεί, εκτός ορίων.
ΜΕΤΑΘΕΤΟΥΝ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Απαγγέλλουν λόγους ιδεολογικής καθαρότητας μεταθέτοντας τη συζήτηση σε άλλα θέματα και όχι σε αυτά που απασχολούν τους πολίτες
Η Βάσω Κιντή διδάσκει Φιλοσοφία στο Τμήμα ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4530044&ct=1


ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Επισκόπηση ελληνικού Τύπου
Τετάρτη, 5 Αυγούστου 2009 07:44
URL: http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1698919


Οι τουρκικές προκλήσεις για τη νήσο Ρω, ο νέος ιός της γρίπης, η οικονομική κατάσταση της χώρας και η απόφαση να ζητηθεί παράταση για τη μείωση του ελλείμματος, η απόσυρση των ΙΧ, η υπόθεση Siemens, η αύξηση των ακάλυπτων επιταγών, καθώς και η χορήγηση δανείων με εγγύηση δημοσίου σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες, απασχολούν σήμερα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του ελληνικού Τύπου.

Αναλυτικά, οι τίτλοι των εφημερίδων κατ' αλφαβητική σειρά, είναι οι ακόλουθοι:

* ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: "Μέτρα για την ασφάλεια των πολιτών. Συνεργασία πρωθυπουργού-υπουργού Δικαιοσύνης".

* ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: "Ανοικτός ο δρόμος για την έκδοση του Μιχάλη Χριστοφοράκου".

* Η ΑΥΓΗ: "Βάζουν τους βιομήχανους να φυλάνε το περιβάλλον!"

* ΑΥΡΙΑΝΗ: "Έρχεται στην Ελλάδα ο Χριστοφοράκος. Την έκδοσή του εισηγήθηκε η εισαγγελία του Μονάχου".

* ΤΟ ΒΗΜΑ: "Νέα απειλή οι επιταγές. Ζητείται κυβερνητική παρέμβαση".

* Η ΒΡΑΔΥΝΗ: "Απόσυρση ΙΧ. Οι τελικές αποφάσεις. Στις 24 Αυγούστου στη Βουλή ο νόμος".

* ΕΘΝΟΣ: "Πνίγουν την αγορά τα "φέσια" Φόβοι για ντόμινο με "κανόνια" και λουκέτα το φθινόπωρο".

* ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ: "Νέα Ιμια στήνουν στην Ρω! Τώρα που δεν υπάρχει η κυρά της Ρω, ποιος θα μας προστατέψει από τους Τούρκους;"

* ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: "Η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία μας στη Ρω. Το νησί δεν ανήκει σε κανέναν υποστηρίζουν προκλητικά οι Νεοθωμανοί".

* ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: "Φόβος ήττας φέρνει γκρίνια και παροχές... ΝΔ. Όσο εξαντλείται ο πολιτικός τους χρόνος προβαίνουν σε σπασμωδικές κινήσεις".

* ΕΣΤΙΑ: "Η Τουρκία υπερέβη τα όρια. Κακώς ανεχόμαστε τις προκλήσεις".

* Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: "Η κυβέρνηση θα ζητήσει παράταση για το έλλειμμα. Τον Οκτώβριο από την ΕΕ".

* Ο ΛΟΓΟΣ: "ΟΧΙ νέοι φόροι από τον Σεπτέμβριο. Γ. Παπαθανασίου: "Μόνο διαρθρωτικές αλλαγές".

* ΤΑ ΝΕΑ: "Μοιράζουν δάνεια με εγγύηση Δημοσίου! Εκλογικά ρέστα 2 δισ. από... άδεια ταμεία".

* Η ΝΙΚΗ: " Ισχνές αγελάδες στη βιομηχανία. Από το 2008 χτύπαγαν καμπάνες για τη βαθιά ύφεση".

* ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: "Πρόσθετα προκλητικά δώρα στις μεγάλες επιχειρήσεις. Νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα επιχειρηματικά πάρκα".

Θεσσαλονίκη

* ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: "Πόλεμος" για το νερό στη Χαλκιδική".

* ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: "Ανέτοιμα τα νοσοκομεία. Γρίπη: Ελλείψεις καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι".

* ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: "Χτίζουν δίπλα στο κύμα. Ανεγείρονται σπίτια στην περιοχή "Παναγιά" της Κρήνης".

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ