Να τερματιστεί τώρα η ομηρία των συλληφθέντων της εξέγερσης

Να τερματιστεί τώρα η ομηρία των συλληφθέντων της εξέγερσης (πλαίσιο-κάλεσμα)

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό-ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα πυροδότησε μια πρωτοφανή εξέγερση της νεολαίας. Η νεολαιίστικη έκρηξη (23 χρόνια μετά τη δολοφονία από τον αστυνομικό Μελίστα ενός άλλου δεκαεξάχρονου μαθητή, του Μιχάλη Καλτεζά) δεν στρεφόταν μόνο ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και τους αδίστακτους πραίτορες που δολοφονούν και βασανίζουν ατιμώρητα. Πολύ γρήγορα πήρε τις διαστάσεις ενός ξεσηκωμού συνολικά ενάντια σε ένα σύστημα που γεννάει και αναπαράγει την αδικία και τον αποκλεισμό, ιδιαίτερα σε βάρος των νέων. Η νεολαία με την πολύμορφη δράση της σε όλη τη χώρα έστειλε το μήνυμα: Δεν πάει άλλο με τη αστυνομική βαρβαρότητα, δεν πάει άλλο με τη φτώχεια, την ανεργία, την παιδεία της αγοράς.

Ο κρατικός μηχανισμός και το πολιτικό σύστημα επιχείρησαν να καταστείλουν τη νεολαιίστικη εξέγερση με δύο τρόπους: Από τη μια μεριά εξαπέλυσαν μια εκστρατεία συκοφάντησης μιλώντας για τυφλή βία και πλιάτσικα διαστρεβλώνοντας τον καταφανώς πολικό και στοχευόμενο χαρακτήρα του ξεσηκωμού. Από την άλλη, ενεργοποίησαν στο μάξιμουμ τους μηχανισμούς κρατική βίας διαλύοντας με επικίνδυνα για την υγεία χημικά ολόκληρες διαδηλώσεις (αυτά ακριβώς τα χημικά που απαγορεύονται στον πόλεμο αλλά επιτρέπονται στις πόλεις ενάντια στους διαδηλωτές…), ξυλοκοπώντας βάναυσα διαδηλωτές, συλλαμβάνοντας και καταδικάζοντας εκατοντάδες, καθώς και προφυλακίζοντας δεκάδες με ισχνά ή και ανύπαρκτα στοιχεία.. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό ότι στη Λάρισα 18 παιδιά παραπέμπονται (και μάλιστα 4 προφυλακίστηκαν) με τον αντιτρομοκρατικό με την απίστευτη δικαιολογία ότι συγκρότησαν… οιονεί τρομοκρατική οργάνωση κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης!

Πιστεύουμε ότι το ζήτημα της ομηρίας των συλληφθέντων κατά τη διάρκεια της εξέγερσης έχει τεράστια πολιτική σημασία. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα νέο και καμία νέα στα χέρια των κατασταλτικών μηχανισμών. Η νεολαία έχει δίκιο να εξεγείρεται και δεν μπορεί να σέρνεται σε κελιά και αίθουσες δικαστηρίων Θεωρούμε απαραίτητο να δοθεί αμέσως πολιτική λύση στο ζήτημα με την αποφυλάκιση όλων των προφυλακισμένων καθώς και με την παύση όλων των ποινικών και διοικητικών διώξεων. Ακόμα και μια επιπόλαιη ματιά στις δικογραφίες οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι συλλήψεις έχουν γίνει στο σωρό, η εξατομίκευση των κατηγοριών είναι το λιγότερο έωλη, και οι προφυλακίσεις γίνονται καταφανώς με βάση κοινωνιολογικά κριτήρια: Όποιος ανήκει στα πιο φτωχά στρώματα ή έχει μεταναστευτική καταγωγή αντιμετωπίζει ένα ιδιότυπο τεκμήριο ενοχής. Πέρα όμως από το αβάσιμο των κατηγορητηρίων, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι τέτοιας έκτασης και έντασης γεγονότα απαιτούν πολιτικές και όχι ποινικές προσεγγίσεις.

Έχοντας σαν κύριο στόχο την αποφυλάκιση των συλληφθέντων και την παύση των διώξεων, κρίνουμε αναγκαία τη συγκρότηση μιας Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης. Θέλουμε μια πλατιά, λαϊκή πρωτοβουλία, ανοιχτή σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη ή συλλογικό φορέα (φοιτητικούς συλλόγους και συνελεύσεις, μαθητικές πρωτοβουλίες και συμβούλια, εργατικά σωματεία, συλλογικότητες για τα δικαιώματα, προοδευτικές πολιτικές οργανώσεις), μια πρωτοβουλία που θα μπορέσει να συμβάλει σε μια μεγάλη καμπάνια για τους συλληφθέντες και τους διωκόμενους.


Άμεση απελευθέρωση όλων των προφυλακισμένων


Παύση κάθε δίωξη για τους συλληφθέντες της εξέγερσης


Να απαγορευτούν τα δακρυγόνα και τα χημικά


Να διαλυθούν οι ειδικές αστυνομικές δυνάμεις


Καμία συρρίκνωση του πανεπιστημιακού ασύλου




Πορεία διαμαρτυρίας Σάββατο 14/1/09, 1:00 μμ, Προπύλαια




Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης

ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

L.A., L.A. did you fuck the U.S.A.?

ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ


“Μικροαστοί θα σας φανε τα παιδιά σας/θα σας φάνε ζωντανούς” τραγουδούσε κάποτε ο Τζίμης Πανούσης με αφορμή τη «γιορτή της μητέρας». Σήμερα παρενέβη στην εξέγερση ένας άλλος «παράγοντας» που μας θύμισε ότι όσο και αν τον έχουμε απαξιώσει είναι πάντοτε παρών: ο «πατέρας». Κάποιος «σύλλογος» για την ανάδειξη του ρόλου του πατέρα βγήκε με ανακοίνωσή του και διακήρυξε ότι όλα αυτά που είδαμε στη χώρα μας τις τελευταίες τριάντα ημέρες -«αυτές οι μέρες ανήκουν στον Αλέξη»- έχουν τη ρίζα τους στην έλλειψη του «πατέρα» στον κόσμο των χωρισμένων ή μονογονεϊκών οικογενειών (μητέρα-παιδί). Το γεγονός αυτό δηλώνει καθαρά ότι η σημερινή εξέγερση έχει πολλά εμπόδια να υπερπηδήσει και ένα από αυτό είναι η αντιδραστική αναδίπλωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας που είχε λάβει χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Αντίθετα, ο Μάης του ’68 συμβόλιζε το γκρέμισμα των παλιότερων μορφών εξουσίας, ανάμεσα στις οποίες η εξουσία του πατέρα ήταν η πιο φανερή, κοντινή και καθημερινή.

Από το Γαλλικό Μάη του ’68 ως τον Ελληνικό Δεκέμβρη του ’08 πέρασαν τέσσερις δεκαετίες με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς που ο κάθε ένας από αυτούς άφησε τα σημάδια του στην ιστορία αλλά και πάνω στο ίδιο το σώμα της θεωρίας και της πρακτικής αυτού που αποκαλούμε κοινωνικό κίνημα. Ο ίδιος ο Γαλλικός Μάης, η «μητέρα» όλων των μεταπολεμικών μαχών των κοινωνικών κινημάτων άνοιγε φαρδιά-πλατιά την πόρτα για να εισβάλουν στη σκηνή τα ως τότε ξεχασμένα και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα και ταυτότητες: γυναίκες, νεολαία, ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, πρόσφυγες, λιποτάκτες, ειρηνιστές, οικολόγοι κ.ά. Με αυτή την έννοια άνοιξε το δρόμο στην προοδευτική ενσωμάτωση κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων στην ίδια την καπιταλιστική βιομηχανική κοινωνία και στο κράτος πρόνοιας/ευημερίας, που ακόμα δεν είχαν ακόμη αρχίσει να δείχνουν τα έντονα σημάδια της κρίσης τους. Ο Γαλλικός Μάης, όμως, δεν ήταν μόνο γαλλικό φαινόμενο. Επηρέασε αλλά και επηρεάστηκε από τις γερμανικές κινητοποιήσεις, το ιταλικό φθινόπωρο και τις άγριες εργατικές απεργίες, τις εξεγέρσεις στο Μπέρκλεϋ των ΗΠΑ ως και των Ζιγκαγκούρεν και άλλων επαναστατικών κινημάτων στην Ιαπωνία. Ο Γαλλικός Μάης και το Ιταλικό Φθινόπωρο είχαν μια ειδοποιό διαφορά: η εργατική τάξη, έστω και όχι από την αρχή, βγήκε, έστω και υπό τη διαμεσολάβηση της παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς ως επί το πλείστον, στο προσκήνιο. Στη Γαλλία έλαβε χώρα η μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία θέτοντας το ζήτημα της εξουσίας. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων αμφισβήτησε –κι αυτό ήταν η μεγάλη πολιτική και πολιτισμική προσφορά του Μάη- κάθε κατεστημένη αξία και θεσμό της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ακόμη και αν στις εκλογές του Ιουνίου θριάμβευσε προσωρινά ο Γκωλισμός, τίποτε πια δεν ήταν το ίδιο ούτε στην καθαρά πολιτική ζωή ούτε στην καθημερινότητα. Οι σχέσεις των δύο φύλων, οι σχέσεις γονέων και παιδιών, οι καθημερινές ιεραρχίες στη δουλειά, στο σχολείο, στην τοπική κοινωνία άλλαζαν χαρακτήρα. Μπορεί οι εξεγερμένοι να φορούσαν τα άβολα κουστούμια του παρελθόντος (λενινισμός, τροτσκισμός, μαοϊσμός) στην πράξη, όμως, τα είχαν αμφισβητήσει και αυτά μιας και το πρότυπο (Σοβιετική Επανάσταση, ΕΣΣΔ) είχε ξεφτίσει λόγω της σταλινικής εκτροπής του και τα εναλλακτικά σχέδια (Πολιτιστική Επανάσταση) δεν είχαν παρά μικρή σχέση με τις δυτικές κοινωνίες. Παρ’ όλα αυτά, η αμφισβήτηση είχε διαπεράσει κάθε κύτταρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και οι άρχουσες τάξεις έπρεπε είτε να επανεφεύρουν τον εαυτό τους είτε να υποστούν τη διάβρωση της κυριαρχίας τους. Στον πιο αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο για πολλά χρόνια θα γινόταν το πρώτο. Στις λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες θα συνεχιζόταν η κατάσταση αβεβαιότητας.

Η περίπτωση των ΗΠΑ


Μια δεκαετία μετά το Γαλλικό Μάη και το παγκόσμιο 1968 ο ρους της ιστορίας άλλαζε. Η νεολαία, που πριν έσπαγε τα δεσμά που την κρατούσαν καθηλωμένη, κατακτούσε το όνειρο, μόνο που αυτό είχε μεταβληθεί από συλλογικό σε ιδιωτικό όνειρο. Κι έτσι ένα-ένα τα συλλογικά δικαιώματα ατονούσαν και συχνά ακυρώνονταν. Η ενσωμάτωση των παλιών εξεγερμένων είχε συντελεστεί. Οι υπόλοιποι γίνονταν ξανά «της γης οι κολασμένοι» που αντιμετώπιζαν την καταστολή κάθε φορά που πήγαιναν να σηκώσουν κεφάλι.

Μια εξέγερση-σταθμός στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε ήταν αυτή του Λος Άντζελες των ΗΠΑ το 1992. Ονομάστηκε εξέγερση του Ρόντνεϋ Κινγκ λόγω του ξυλοδαρμού του από αστυνομικούς (του πολυδιαφημισμένου LAPD) και την αθώωσή τους (παρά την σαφή εικόνα της συμμετοχής του στον αλά ζαρντινιέρα ξυλοδαρμό που προέκυπτε από το βίντεο) που αποτέλεσε την αφορμή της εξέγερσης των «κολασμένων» Αφροαμερικανών που έκαναν στάχτη και μπούρμπερη (από το ιταλικό polvere) τα γκέτο τους και τα μικρομάγαζα της κορεάτικης παροικίας. Η σπίθα έγινε γρήγορα μια τεράστια πυρκαγιά που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 53 και τον τραυματισμό 2.300 ατόμων. Οι αιτίες ήταν βαθιές: το πρωτόγνωρο υψηλό ποσοστό ανεργίας ανάμεσα στους κατοίκους του Κεντρο-Νότιου τομέα της πόλης, η μακρόχρονη ρατσιστική αντιμετώπιση των αφροαμερικανών από την αστυνομία της πόλης, η υπερβολική κρατική αστυνομική βία και το κουκούλωμα του 98% των σχετικών υποθέσεων, που τεκμηρίωσε η ανεξάρτητη επιτροπή Κρίστοφερ (ονομάστηκε έτσι γιατί επικεφαλής ήταν ο Γουώρεν Κρίστοφερ μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών του Κλίντον) και η αθώωση των ενόχων, και η μικρή ποινή που επιβλήθηκε στην Κορεάτισα καταστηματάρχισσα που δολοφόνησε τη 15χρονη Αφροαμερικανή μαθήτρια Λατάσα Χάρλινς (κάτι που προκάλεσε την ανεξέλεγκτη οργή των Αφροαμερικανών κατά των Νοτιοκορεατών μικρομαγαζατόρων). Η πόλη του Λος Άντζελες έχει όμως παράδοση στις ταραχές και τις εξεγέρσεις. Στις 11 Αυγούστου 1965 στις φτωχογειτονιές του δημοτικού διαμερίσματος Watts οι αφροαμερικανοί ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τη μακρόχρονη κατάσταση κοινωνικής, φυλετικής αδικίας που υφίσταντο. Επενέβη η εθνοφρουρά για να καταστείλει την εξέγερση με αποτέλεσμα το θάνατο 34 ατόμων και τον τραυματισμό 1.000. Παρά τις γενικότερες νίκες που είχε πετύχει το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα οι συντηρητικοί Λευκοί αντεπιτέθηκαν, εξέλεξαν τον Ρόναλντ Ρεήγκαν κυβερνήτη της Καλιφόρνιας και αφαίρεσαν κατακτηθέντα δικαιώματα, με συνέπεια το Λος Άντζελες να βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση φυλετικού αναβρασμού, καθώς είναι και η πόλη με τη μεγαλύτερη Λατινοαμερικανική κοινότητα (κυρίως μεξικανικής προέλευσης). Τα επόμενα χρόνια μικρότερης κλίμακας ταραχές έγιναν στις πόλεις Newark (μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας New Jersey) και Detroit (η βιομηχανική πόλη της πολιτείας Michigan) το 1967. Η δολοφονία του αφροαμερικανού ηγέτη Martin Luther King Jr . το 1968 οδήγησε στην εξέγερση των Αφροαμερικανών στην πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Το 1980 έλαβε χώρα ακόμη μία εξέγερση αφροαμερικανών στη συνοικία Liberty City του Μαϊάμι με αφορμή την δολοφονία ενός αφροαμερικανού μοτοσυκλετιστή από πέντε λευκούς αστυνομικούς και την αθώωσή τους από το δικαστήριο. Οι ταραχές ξέσπασαν μέσα στη νύχτα. Ως το επόμενο πρωί συνελήφθησαν 850 άνθρωποι και 18 άνθρωποι (10 μαύροι και 8 λευκοί) έχασαν τη ζωή τους.

Κι ενώ σποραδικά γίνονται μικροταραχές τέτοιου τύπου, στις περιπτώσεις μεγάλων κρίσεων οι «κολασμένοι» τα «σπάνε» όταν νοιώθουν ότι το σύστημα τους έχει θάψει μια για πάντα στις «κοινωνικές χωματερές» του «καπιταλισμού της καταστροφής». Ακόμη και οι «θεομηνίες» από «φυσικές» μετατρέπονται σε «κοινωνικές» στο πλαίσιο του άγριου νεοφιλελευθερισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Νέας Ορλεάνης με την καταστροφή που επέφερε ο τυφώνας Κατρίνα και τις συγκρούσεις των φτωχών Αφροαμερικανών με την κυβέρνηση Μπους και την αστυνομία σχετικά με την επιστροφή τους στα σπίτια που έμεναν πριν από την καταστροφή. Πολύ πρόσφατα, στην πόλη Oakland ξέσπασαν ταραχές μετά την κηδεία του πολίτη Όσκαρ Γκραντ που δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό Johannes Mehserle. Έτσι, βλέπουμε ότι η κρατική αστυνομική καταστολή δεν μπορεί πάντα να συγκρατεί και να περιορίζει την εξέγερση των ανθρώπων που βιώνουν στο πετσί τους την κοινωνική αδικία, την πολιτική διαφθορά και ανικανότητα και την έλλειξη αξιόπιστου εναλλακτικού πολιτικού οράματος και προγράμματος συγκρότηση μιας νέας κοινωνίας με ελευθερία, δημοκρατία, αυτοδιαχείριση και αλληλεγγύη. «Το νερό εκεί που βράζει/ σαν το όριο ξεπεράσει/ το καπάκι θα πετάξει/ τόπε ο Μαρξ κι έγινε πράξη» έλεγε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ένα τραγούδι του Λουκιανού Κελαηδόνη.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

“Εγώ σκότωσα τον Αλέξη. Εγώ σκότωσα τον Καλτεζά, τον Τεμπονέρα, τον αυστραλό πιτσιρικά στο μπαρ της Μυκόνου, τον Άλεξ στη Βέροια, τα παιδιά στα Τέμπη, τον τσιγγάνο στο Ζεφύρι, τον πακιστανό στην ασφάλεια που δε θα μαθω ποτέ το όνομά του.
Εγώ έφτιαξα τους Κούγιες, τους Πρετεντέρηδες, και τις Τατιάνες.
Εγώ δημιούργησα τους μπάτσους, τους κουκουλοφόρους, την ελληνική δικαιοσύνη.
Εγώ ανέχομαι τα βατοπέδια, τα χρηματιστήρια, τα παραδικαστικά, την ανεργία και την ακρίβεια.
Εγώ έβαλα φωτιές στην Πελοπόννησο.
Εγώ εκλέγω τους βουλευτάδες και τους υπουργούς που μου αξίζουν.
Εγώ συγκρίνω τζαμαρίες και αυτοκίνητα με ανθρώπινες ζωές.
Εγώ ζω τα γεγονότα που τρέχουν μέσα από την T.V. καθισμένος στον καναπέ μου.
Ήμουν και γω κάποτε 16 χρονών. Σε λίγα χρόνια θα είναι και ο γιος μου.”

Με αφορμή τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στο κέντρο της Αθήνας από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα, πυροδοτήθηκε η μαζική εξέγερση της νεολαίας. Η εξέγερση αυτή εκφράζει την οργή του κόσμου για τις συνθήκες διαβίωσης που διαμορφώνονται καθημερινά (ανεργία, γενιά των 700€, ασφαλιστικό, σκάνδαλα, τρομονόμοι, παιδεία, υγεία)
ΜΜΕ

Τα ΜΜΕ έχουν μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Οι κυβερνήσεις και τα συμφέροντα που τις στηρίζουν, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη αυτή παρουσιάζουν μια « αλήθεια » σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα αγνοώντας τα αιτήματα και προβλήματα του κόσμου. Έτσι η ενημέρωση είναι μονόπλευρη και οι πολίτες δέχονται πλύση εγκεφάλου χωρίς να τους αφήνουν περιθώρια να σκεφτούν και να κρίνουν. Αποτέλεσμα αυτού είναι εύκολα να αποπροσανατολιζόμαστε από τα πραγματικά αίτια της εξέγερσης και πολλές φορές να ενστερνιζόμαστε τη παραπλανητική στάση των ΜΜΕ.

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ

Συνεχώς ακούμε αυτό το χαρακτηρισμό κυρίως από τα ΜΜΕ, τα οποία παραπληροφορώντας περιγράφουν τους κουκουλοφόρους ως άτομα τα οποία αρέσκονται στο να καταστρέφουν οτιδήποτε . Κι όμως ο στόχος τους δεν είναι αυτός, αφού επιλέγουν καλώς ή κακώς ως μέσο πίεσης, να καταστρέφουν τράπεζες και πολυεθνικές εταιρείες. Δυστυχώς όμως σε τέτοιες ενέργειες παρεισφρύουν ομάδες κατευθυνόμενες από παρακρατικές οργανώσεις, οι οποίες καταστρέφουν κάθετι, με αποτέλεσμα να στρέφουν την κοινή γνώμη ενάντια σε κάθε είδους διαδήλωση.

ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Οι παγίδες που στήνουν οι τράπεζες είναι δάνεια, κάρτες, εξοντωτικά επιτόκια. κ.α. Έτσι επιτυγχάνουν τεράστια αύξηση των κερδών τους, βασιζόμενοι στη δύσκολη οικονομική κατάσταση του κόσμου, υπερχρεώνοντας τον. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις προκαλούν την αγανάκτηση μας, δίνοντας 28 δις ευρώ από τις τσέπες μας, ως σανίδα σωτηρίας για την οικονομική κρίση που αυτοί δημιούργησαν. Ως επακόλουθο η οργή του κόσμου εκδηλώνεται με καταστροφές τραπεζών (τη ζημιά των οποίων πληρώνουν οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες τους και όχι εμείς όπως πολλοί λένε).

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Ο ρόλος της αστυνομίας θεωρητικά είναι να προφυλάσσει τους πολίτες από διάφορους κινδύνους που υπάρχουν στην κοινωνία. Όμως βλέπουμε ότι η αστυνομία ουσιαστικά παίζει το ρόλο του μπράβου των κυβερνήσεων, επιτιθέμενη στον κόσμο που προσπαθεί να βελτιώσει τη ζωή του κόντρα στις αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλονται. Έτσι καθημερινά βλέπουμε βίαιη αντιμετώπιση των πολιτών με χρήση χημικών, χτυπώντας με γκλόμπς και πυροβολώντας. Εξευτελίζει οικονομικούς μετανάστες και χρησιμοποιεί παρακρατικές φασιστικές οργανώσεις για εκφοβισμό. Καταφέρνει παντως, με απολυτη επιτυχία, να προστατεύσει από τους διαδηλωτές το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος !!!

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ . . .

ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
με προσυγκέντρωση στο 1ο Λύκειο Ορεστιάδας και ώρα 12.00

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

Τα "Δεκεμβριανά" του 2008 και οι αναλύσεις τους Νο.1

ΤΑ "ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ" ΤΟΥ 2008 ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Τα «Δεκεμβριανά» του 2008 αντιμετωπίστηκαν από την ελληνική διανόηση πότε με έκπληξη και πότε με προσπάθειες κατανόησης των εξεγερμένων αλλά τις περισσότερες φορές με εμφανή τη δυσκολία να χρησιμοποιηθούν τα θεωρητικά εργαλεία ανάλυσης των σύγχρονων θεωριών περί κοινωνικών κινημάτων. Ορισμένες δε φορές θαρρεί κανείς πως η συζήτηση δεν έχει ξεκολλήσει από εκεί που την άφησε ο τρομοκρατημένος από την εξέγερση των μαζών Γουσταύος Λε Μπον στο πολύκροτο, τότε, έργο του για Το Πλήθος.

Πώς, λοιπόν, ερμηνεύουν την εξέγερση, όσοι/ες παρενέβησαν στο δημόσιο διάλογο; Πολλοί μιλούν για «ταραχές» (riots), δηλαδή για «συλλογική βία» κατά της ιδιοκτησίας και συχνά εναντίον ανθρώπων της εξουσίας. Όπως τόνισε ο George Rudé (1964) στο έργο του The Crowd in History: A Study of Popular Disturbances in France and England, 1730-1848, τα επαναστατημένα πλήθη κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής ιστορίας θεωρούνταν από τις άρχουσες τάξεις ως «τρελαμένος εγκληματικός όχλος». Οι ελληνικές εφημερίδες έβριθαν άρθρων που διαπνέονταν από τη θεωρία του «όχλου». Στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής (21/12/2008) ο αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Δημήτρης Καιρίδης κατηγορεί τον Υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο γιατί «ομολόγησε ότι χωρίς θύματα δεν μπορεί να ελέγξει τον όχλο». Στις μελέτες του για την εργατική τάξη της Αγγλίας, E.P. Thompson (The Making of the English Working Class, London, Vintage, 1964) μας έδειξε ότι κατά τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκε η εξέγερση των Λουδιτών εργατών που στις αρχές του 19ου αιώνα αντιδρούσαν στην εκτόπιση τους από την εισαγωγή των μηχανών στα εργοστασιακά κάτεργα και την αντικατάσταση των τεχνιτών από τους ανειδίκευτους που δούλευαν στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί εκδιωγμένοι από τη γη τους με τις καπιταλιστικές περιφράξεις των παλιών κοινοτικών γαιών. Το ίδιο συνέβη και με τις εξεγέρσεις στις πόλεις των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1960 και του Λος Άντζελες το 1964 και το 1992. Ειδικά για την εξέγερση του Λος Άντζελες το 1992 μετά την αθώωση των αστυνομικών, οι οποίοι διέπραξαν το έγκλημα του άγριου ξυλοδαρμού του Ρόντνει Κινγκ, που αποτέλεσε την αφορμή της εξέγερσης των «κολασμένων» Αφροαμερικανών που πυρπόλησαν τα γκέτο τους και τα μικρομάγαζα της κορεάτικης παροικίας, η σπίθα έγινε γρήγορα μια τεράστια πυρκαγιά που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 53 και τον τραυματισμό 2.300 ατόμων. Οι αιτίες ήταν βαθιές: το πρωτόγνωρο υψηλό ποσοστό ανεργίας ανάμεσα στους κατοίκους του Κεντρο-Νότιου τομέα της πόλης, η μακρόχρονη ρατσιστική αντιμετώπιση των αφροαμερικανών από την αστυνομία της πόλης, η υπερβολική κρατική αστυνομική βία και το κουκούλωμα του 98% των σχετικών υποθέσεων, που τεκμηρίωσε η ανεξάρτητη επιτροπή Κρίστοφερ (ονομάστηκε έτσι γιατί επικεφαλής ήταν ο Γουώρεν Κρίστοφερ μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών του Κλίντον) και η αθώωση των ενόχων, και η μικρή ποινή που επιβλήθηκε στην Κορεάτισα καταστηματάρχισσα που δολοφόνησε τη 15χρονη Αφροαμερικανή μαθήτρια Λατάσα Χάρλινς (κάτι που προκάλεσε την ανεξέλεγκτη οργή των Αφροαμερικανών κατά των Νοτιοκορεατών μικρομαγαζατόρων). Η πόλη του Λος Άντζελες έχει όμως παράδοση στις ταραχές και τις εξεγέρσεις. Στις 11 Αυγούστου 1965 στις φτωχογειτονιές του δημοτικού διαμερίσματος Watts οι αφροαμερικανοί ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τη μακρόχρονη κατάσταση κοινωνικής, φυλετικής αδικίας που υφίσταντο. Επενέβη η εθνοφρουρά για να καταστείλει την εξέγερση με αποτέλεσμα το θάνατο 34 ατόμων και τον τραυματισμό 1.000. Παρά τις γενικότερες νίκες που είχε πετύχει το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα οι συντηρητικοί Λευκοί αντεπιτέθηκαν, εξέλεξαν τον Ρόναλντ Ρεήγκαν κυβερνήτη της Καλιφόρνιας και αφαίρεσαν κατακτηθέντα δικαιώματα, με συνέπεια το Λος Άντζελες να βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση φυλετικού αναβρασμού, καθώς είναι και η πόλη με τη μεγαλύτερη Λατινοαμερικανική κοινότητα (κυρίως μεξικανικής προέλευσης). ‘Όπως τόνισε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Αυγή (21 Δεκεμβρίου 2008) ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Όλμπανυ Ρόναλντ Τζέϊκομπς, η εξέγερση αποτέλεσε «κυρίως μια διαμαρτυρία εναντίον του κοινωνικού ελέγχου που υφίστατο η αφροαμερικανική κοινότητα για τουλάχιστον 20 χρόνια.»

Αντίθετα από τις θεωρίες του πλήθους, η ιστορική κοινωνιολογική έρευνα και η πολιτική επιστήμη στράφηκαν στις «δομικές κοινωνικές εντάσεις» και έδειξαν ότι οι ταραχές αυτές τύγχαναν ευρείας τοπικής υποστήριξης και συμμετοχής και δεν ενορχηστρώνονταν από «μια ανομική και μη αντιπροσωπευτική εγκληματική μειοψηφία», όπως ουρλιάζουν σήμερα δεξιοί κονδυλοφόροι αλλά και, εσχάτων, πολλοί δογματικοί ή και «ανανεωτικοί» αριστεροί που δεν βλέπουν ότι πρόκειται για γενικευμένες συλλογικές ομαδικές απαντήσεις απέναντι σε μια κοινή αίσθηση αδικίας την οποία μοιράζεται μια μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας [βλ. Oberschall, Anthony.1968. “The Los Angeles Riot of August 1965”, Social Problems, Vol. 15 No. 3 σελ. 322-341].

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

....συνεχίζεται......

Δελτίο Τύπου της Ε.ΔΗ.Ν. για τον Αλέξη

«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»

Μία γραμμή συνδέει τη δολοφονία του Διομήδη Κομνηνού, από το χουντικό Ντερτιλή, πριν από 35 χρόνια, με αυτήν του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον «ειδικό φρουρό» το Σάββατο. Μια γραμμή ευθεία, που περνάει από την ίδρυση των ΜΑΤ (έργο του Καραμανλή), στις αύρες του 1980 και τις δολοφονίες των Κουμή και Κανελλοπούλου, στη δολοφονία του Καλτεζά το 1985, στο αλήστου μνήμης «Εσείς είστε το κράτος» του Μητσοτάκη προς τους αστυνομικούς, για να καταλήξει στις πρόσφατες τιμωρίες ατιμωρησίας για τη διαβόητη ζαρντινιέρα. Κι η ευθεία αυτή δικαιώνει την άποψη που έχουμε εκφράσει και πρόσφατα πως η Χούντα, ουσιαστικά, ακόμα δεν έχει πέσει.

Υπάρχουν σατανικές συμπτώσεις που κάνουν τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου να μοιάζει με εκείνη του Κομνηνού, από τη Χούντα, 35 χρόνια πριν. Ο Ντερτιλής, τότε, στρατιωτικός. Σήμερα, στην πρόσληψη των «ειδικών φρουρών», θεωρείται προσόν η στρατιωτική θητεία στις Ειδικές Δυνάμεις. Το να θεωρείς κάποιον που έκανε σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση, κατάλληλο για αστυνομικό, είναι ένα βήμα πριν κατεβάσεις το στρατό στο δρόμο. Κοινή συνισταμένη, το νταηλίκι. Και πιο εξοργιστική ομοιότητα, η καλλιεργημένη ατιμωρησία.

Επειδή λοιπόν δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους υφιστάμενους μηχανισμούς, αφού σε όλα τα προηγούμενα περιστατικά οι ένοχοι πέσανε στα μαλακά, προτείνουμε στον κρατικό μηχανισμό να θεσπίσει ένα νέο βραβείο, το βραβείο Ντερτιλή το οποίο θα απονέμει τακτικά στα όργανα εκείνα τα οποία ενσαρκώνουν το νταηλίκι και το θράσος απέναντι στους πολίτες, αξίες που πιστά έχει αναδείξει το καθεστώς της μεταπολίτευσης, από την ίδρυση των ΜΑΤ και εντεύθεν.

Αφού χάθηκαν τα προσχήματα, ας πέσουν και οι μάσκες.


ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Ε.ΔΗ.Ν

Απεργία της ΟΛΜΕ σε ένδειξη αγωνιστικού πένθους

Ο.Λ.Μ.Ε.
Ερμού & Κορνάρου 2
ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255
FAX: 210 32 27 382 – 33 11 338
www.olme.gr
e-mail:olme@otenet.gr Αθήνα, 8.12.08








ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ συνεδρίασε εκτάκτως σήμερα, Δευτέρα, 8/12/08 το πρωί και αποφάσισε ομόφωνα την κήρυξη 24ωρης απεργίας για αύριο, Τρίτη 9/12/08, για να εκφράσει το αγωνιστικό πένθος του για τη στυγερή δολοφονία του 16χρονου μαθητή και να καταδικάσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την πολιτική της αστυνομικής και κρατικής βίας.
Ταυτόχρονα, η καθολική συμμετοχή του κλάδου μας στην γενική απεργία της
Τετάρτης, 10/12/08 προσλαμβάνει και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της επικαιρότητας που συγκλονίζει το πανελλήνιο.
Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς στο αυριανό συλλαλητήριο, που θα πραγματοποιηθεί στην Πλατεία Ομόνοιας στις 12 το μεσημέρι, καθώς και στην προσυγκέντρωση της Τετάρτης, 10/12/08, ώρα 11 π.μ., στο Μουσείο.

Η ΑΚΟΑ για τις κινητοποιήσεις εναντίον τηε αστυνομικής βίας

ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΝΕΟΙ και ΝΕΕΣ Α.Κ.Ο.Α. (συνιστώσα ΣΥΡΙΖΑ)
Ακαδημίας 62, Αθήνα – Τηλ. 2103619513-14, Φαξ: 2103619610 – epohi@otenet.gr


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου ξεχείλισε το ποτήρι

Δεν ήταν ένα ατυχές και μεμονωμένο περιστατικό, όπως θέλει να μας πείσει η κυβέρνηση. Ο νεαρός μαθητής που δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια αποτελεί ακόμη ένα θύμα στο μακρύ κατάλογο της αστυνομικής αυθαιρεσίας η οποία είναι αποτέλεσμα της ατιμωρησίας των ενόχων. Ωστόσο μια κυβέρνηση η οποία ενθαρρύνει και καλλιεργεί την αυθαιρεσία της αστυνομίας και τον αυταρχισμό, είναι εκείνη που επί της ουσίας πατάει τη σκανδάλη. Ένα παλαιότερο αίτημα της αριστεράς είναι και σήμερα τραγικά επίκαιρο, δηλαδή η διάλυση των ΜΑΤ και ο αφοπλισμός της αστυνομίας.
Εσχάτως η αστυνομική βία έχει ενταθεί με χρήση βίας αλλά και δολοφονίες μεταναστών, με περιστατικά όπως τον ξυλοδαρμό του φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια, αλλά και με το τελευταίο περιστατικό του ξυλοδαρμού ενός νέου στο φοιτητικό συλλαλητήριο της περασμένης Πέμπτης. Ποιο ήταν το έγκλημα του 16χρονου που δολοφονήθηκε το περασμένο Σάββατο; Το ό,τι βρισκόταν στην «απαγορευμένη» περιοχή των Εξαρχείων, και το ό,τι ήταν νέος. Γιατί, στην Ελλάδα σήμερα, η νεότητα θεωρείται αδίκημα!
Η ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ είναι τεράστια.
Μια κυβέρνηση που φορτώνει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων, που ξεπουλά τη δημόσια περιουσία, και είναι χωμένη στα σκάνδαλα και τη διαφθορά ως το λαιμό.
Μια κυβέρνηση που οδηγεί τη νεολαία σε διαρκή αδιέξοδα, ιδιωτικοποιώντας την Παιδεία και τον Πολιτισμό, αυξάνοντας την ανεργία και την ανέχεια, υποθηκεύοντας το μέλλον.
Μια κυβέρνηση που η μόνη απάντηση στην αγανάκτηση των νέων για όλα αυτά είναι η όλο και αγριότερη καταστολή, με αποκορύφωμα την προχθεσινή δολοφονία.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να αποποιηθεί των ευθυνών της με παραιτήσεις – μαϊμού, αλλά, πολύ απλά, δεν μπορεί να παραμένει στη διακυβέρνηση της χώρας:
ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ - ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ
Η ΑΚΟΑ, από την πλευρά της Αριστεράς, μαζί με τις άλλες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, των κινημάτων των εργαζομένων, των νέων, των πολιτών, νιώθουμε οργή και αγανάκτηση, αλλά όχι αδυναμία. Καλούμε όλους και όλες, τους νέους και τις νέες, τους γονείς, τους εργαζόμενους, όλους τους πολίτες να εκφράσουμε ηχηρά και αποφασιστικά τη διαμαρτυρία μας, με μαζικές, δυναμικές, ειρηνικές, αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στο ώριμο πεδίο των συνειδητών κοινωνικών αγώνων.

Καλούμε:
Σήμερα Δευτέρα 8/12 στις 6 μ.μ., στη συγκέντρωση στα Προπύλαια και την πορεία στη Βουλή, μαζί με το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, φοιτητικούς συλλόγους, οργανώσεις δικαιωμάτων και κόμματα της αριστεράς.
Αύριο Τρίτη 9/12 στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ-ΠΟΣΔΕΠ-Φοιτητικών Συλλόγων και Σχολείων στις 12 το μεσημέρι στην Ομόνοια.
Μεθαύριο Τετάρτη 10/12, στις 11 π.μ. στη Γενική Απεργία, συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στο Πεδίο του Άρεως (Αλεξάνδρας και Πατησίων)

Αθήνα 8 Δεκεμβρίου 2008 Γραφείο Τύπου Α.Κ.Ο.Α.

Μπορεί ν' αλλάξει Αλέξη!

Ο Κεμάλ

Χατζιδάκις Μάνος/Γκάτσος Νίκος

Στης ανατολής τα μέρη μια φορά κι έναν καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
Στη Μοσουλη, στη Βασόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά
Μα ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά κει
Τον κοιτάν οι βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στο Αλλάχ τούς δίνει πως θ’ αλλάξουν οι καιροί

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
Απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη κι απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη, να τον πιάσουν ζωντανό
Πέφτουν πάνω του τα στίφη σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο Χαλίφη να τού βάλει τη θηλιά
Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή

Με δυο γέρικες καμήλες κι ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί
Πάνε τώρα χέρι-χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τούς κρατούσε συντροφιά
Σ’ ένα μήνα, σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που απ’ τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ
Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί


Μπορεί ν' αλλάξει Κεμαλ
Βαγιόπουλος Πέτρος/Ρασούλης Μανώλης

Ως και τ' αγάλματα
κάνουνε άλματα
Μ' αυτοί που ξέρουν δεν μιλάνε
Όλα τα πράγματα
γίνονται θαύματα
κι οι νεκροκεφαλές γελάνε

Αυτός ο κόσμος
μπορεί ν' αλλάξει, Κεμαλ
Μέσα στις καρδιές
στις πλατείες, σε γραφεία οβάλ
θέλει σωστοί χιλιάδες
να 'ναι στους τροχούς
να 'ναι η ψυχή η νύφη
και γαμπρός ο νους

Τα προαιώνια
κρύβουν νετρόνια
που με μία έκρηξη αλλάζουν
Και οι θεούληδες
οι καημενούληδες
γίνονται ντεμοντέ κι αράζουν

Αυτός ήταν ο Αλέξης

Αυτός ήταν ο Αλέξης
7 Δεκεμβρίου 2008, 17:01


Αμούστακο
παιδί γεμάτος όνειρα ήταν ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος που χθες το
βράδυ έσβησε στην κρύα άσφαλτο των Εξαρχείων από τη σφαίρα όπλου ενός
ασυνείδητου ειδικού φρουρού. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, καλός μαθητής, ευγενικός αλλά και δυναμικός που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα του. «Θυσιάστηκε
για τις ιδεολογίες του» θα πουν σήμερα οι φίλοι και συμμαθητές του που
τον ήξεραν καλά και θα προσθέσουν «για εμάς θα είναι για πάντα ο ήρωάς
μας» Γόνος
εύπορης οικογένειας η οποία διατηρεί κοσμηματοπωλείο στην οδό
Βουκουρεστίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Π. Ψυχικό. Μαθητής της σχολής
Μωραίτη και αργότερα άλλου ιδιωτικού σχολείου της Εκάλης, έκανε παρέα
με παιδιά γνωστών οικογενειών της Αθήνας με τα οποία μοιραζόταν τα
όνειρα και τις ανησυχίες του για το μέλλον. Τα τελευταία χρόνια μετά το
διαζύγιο των γονιών του έμενε μαζί με την μητέρα του την μικρότερη
αδελφή του και τη γιαγιά του, ενώ πολύ συχνά επισκεπτόταν και τον
πατέρα του, πολιτικό μηχανικό ο οποίος τα τελευταία χρόνια εργαζόταν ως
διευθυντής σε υποκατάστημα μεγάλης Τράπεζας. Η μητέρα του
δραστηριοποιούνταν χρόνια στο χώρο του κοσμήματος. Η οικογένειά της
είχε έρθει από την Αρμενία και ο πατέρας της είχε ανοίξει το πρώτο
κατάστημα κοσμημάτων στην οδό Πανεπιστημίου. Αργότερα όταν η επιχείρηση
πέρασε στα χέρια της κ. Τσαλικιάν εκείνη μεταστέγασε την επιχείρηση σε
ένα ιδιόκτητο κατάστημα στην οδό Βουκουρεστίου δίπλα από την επιχείρηση
του κοσμηματοπώλη Λαλαούνη. Αγαπημένο στέκι για τον Αλέξη δεν ήταν η
Πολιτεία ή η Γλυφάδα αλλά η περιοχή των Εξαρχείων και του Γκύζη.Μπορεί
να μην αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα ωστόσο πάλευε για τα
δικαιώματα των συνανθρώπων του. Του άρεσε να παίζει μπάσκετ ενώ
απολάμβανε την Χιπ Χοπ μουσική. Χαρακτηριστικό πάνω του ήταν η μπλέ με
τις μαύρες ρίγες ζακέτα του αλλά και το κοκαλάκι για τα μακριά μαλλιά
του, που φόραγε στον αριστερό καρπό του.



Πηγή: http://www.protothema.gr/content.php?id=19445

Αλέξης Γρηγορόπουλος. Τιμή και Δόξα

Δολοφόνησαν τον Gregory

http://efhbos.wordpress.com/2008/12/07/gregory/

Ήμασταν μέχρι πέρυσι συμμαθητές με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Όλοι τον φωνάζαμε Gregory παραφράζοντας το επώνυμό του.


Ήταν εξαιρετικά καλό παιδί.


Είχε το θάρρος της γνώμης του που την υπερασπίζοταν με μαγκιά και πάθος. Από πολύ νωρίς είχε διαμορφώσει ιδεολογική ταυτότητα και είχε άποψη για την κοινωνία μας. Αυτές τις απόψεις στήριζε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας!!!!



Δυστυχώς η ζωή είναι απρόβλεπτη και επιφύλασσε κάτι πολύ σκληρό για τον Gregory και την οικογένειά του. Χτες το βράδυ πυροβολήθηκε από έναν μπάτσο επειδή αυτός δεν άντεξε ότι του είπαν ότι είναι μπάτσος και στην λεκτική διαμάχη απάντησε με το όπλο του.



«Αίσχος», είναι η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτήν την κατάσταση που επικρατεί. Δεν υπάρχει καθόλου έλεγχος πια και η αστυνομία δρα ελεύθερα χωρίς περιορισμούς και φοβίες.

Μετά την υπόθεση «πράσινα παπούτσια - ζαρντινιέρα» και την εξέλιξη εκείνης της υπόθεσης στη Θεσσαλονίκη ήταν επόμενο να έχουμε θύμα. Δυστυχώς ένα αξιόλογο γνωστό μου παιδί.


Μόλις άκουσα σήμερα το πρωί για το συμβάν και το επίθετο αναρωτήθηκα “Ο Gregory είναι;”. Στην συνέχεια έμαθα το μικρό όνομα και τηλεφώνησα σε έναν φίλο από το σχολείο και μου τα επαλήθευσε. Ήταν χτες βράδυ στο νοσοκομείο μαζί του.

Τούτο το πρωινό ήταν ένα από το χειρότερα που είχα ποτέ μου. Από την στιγμή που το έμαθα θόλωσα και έλεγα για ώρες: “ Ο Gregory νεκρός; ”

Ένα 15άχρονο αμούστακο παιδί ήταν και του πήραν την καρδιά στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 οι δολοφόνοι, τα κτήνη, τα γουρούνια.

Σχετικά με τη δολοφονία του 16χρονου νέου από τις δυνάμεις καταστολής

Σχετικά με τη δολοφονία του 16χρονου νέου από τις δυνάμεις καταστολής.

Ενιαία Αγωνιστική Συσπείρωση εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα (ΕΑΣ)

Οι εργαζόμενοι έχουν βαρεθεί να ακούνε από την κυβέρνηση για «βαθειά οδύνη» για τα θύματα της κρατικής καταστολής και για παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Έχουν βαρεθεί να ακούνε για παραιτήσεις πολιτικών υπευθύνων οι οποίες δεν γίνονται δεκτές.
Η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη για τη χθεσινή δολοφονία καθώς έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο ατιμωρησίας των αστυνομικών δυνάμεων όπως προκύπτει από την έκβαση υποθέσεων σαν αυτή της «ζαρντινιέρας», συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις με τη χρήση ωμής και απροκάλυπτης βίας όπως έγινε την προηγούμενη Πέμπτη στην φοιτητική πορεία και καλλιεργεί συστηματικά ένα κλίμα αυταρχισμού και αστυνομικής αυθαιρεσίας. Φαίνεται ότι το να είσαι νέος ή εργαζόμενος σήμερα στην Ελλάδα θεωρείται αδίκημα.
Μέσα σε ένα τέτοιο αυταρχικό πλαίσιο - προϊόν κυβερνητικών επιλογών - οι αστυνομικές δυνάμεις προβαίνουν πλέον σε ακραίες εγκληματικές πράξεις.
Κάποιος πρέπει να τους σταματήσει και αυτός δεν είναι άλλος από τους εργαζόμενους και τη νεολαία που θα υπερασπισθούν με συλλογικό και ειρηνικό τρόπο τα δημοκρατικά τους δικαιώματα αλλά και εδώ που φτάσαμε την ίδια τους τη ζωή.
Στην Ελλάδα της Ν.Δ. το να είσαι νέος ή νέα θεωρείται κακούργημα. Η νεολαία δολοφονείται όχι μόνο με σφαίρες, αλλά και με την ανεργία, με την ανασφάλεια, με την εισβολή του κέρδους στην Παιδεία, με την έλλειψη προσδοκιών και προοπτικής.
Η Ν.Δ. δεν είναι δυνατόν πλέον να παραμένει στην κυβέρνηση της χώρας.
Σε όλη την Ελλάδα, σήμερα το απόγευμα, στις Πρωτεύουσες των νομών πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας ενάντια στον κρατικό τρόμο και τον αυταρχισμό, ενάντια στην αστυνομική βία, και το αστυνομικό κράτος.
Στην Αθήνα στις 6 μ.μ. στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων! - Ανακοίνωση Πρότασης Προοπτικής

Πρόταση Προοπτικής
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής

Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε
Η δολοφονία εν ψυχρώ από αστυνομικούς ενός 15-χρονου μαθητή στο κέντρο της Αθήνας αποτελεί ένα πολύ σοβαρό επεισόδιο στην πολιτική καταστολής, αυταρχισμού και τρομοκρατίας του κράτους και της κυβέρνησης. Συνολική πολιτική απάντηση στην πολιτική και την κυβέρνηση των δολοφόνων πρέπει να δοθεί μαζικά από το λαϊκό κi εργατικό κίνημα. Η λαϊκή οργή ξεχεί-λισε και εκφράζεται με μαζικές πορείες σε πολλές πόλεις, ενώ χθες το μεσημέρι στην Αθήνα πάνω από 10.000 διαδήλωσαν μαχητικά και πνίγηκαν στα δακρυγόνα από την προκλητική αστυνομία.
Θα σπεύσουν, κυβέρνηση και ΕΛΑΣ, να χρεώσουν τη δολοφονία στην «απειρία», την «ε-πιπολαιότητα», το «κακό χαρακτήρα» και τη «ψυχολογική κατάσταση» του αστυνομικού. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την πιο ακραία εκδήλωση της κυβερνητικής καταστολής, αυθαιρεσίας και ποινικοποίησης ενάντια, όχι μόνο στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά τελικά και σε κάθε υποτιθέ-μενη ενάντια στο σύστημα συμπεριφορά.
Οι σφαίρες που δολοφόνησαν τον 15χρονο μαθητή, έπεσαν μεν απρόκλητα και εν ψυχρώ, αλλά δυ-στυχώς δεν έπεσαν ως κεραυνός εν αιθρία. Δεν πρόκειται για ένα «μεμονωμένο» περιστατικό, αλλά για τη συνέχεια – τομή σε μια σειρά περιστατικά που «κοσμούν» την ιστορία της σιδηράς χειρός του καπιταλισμού, των κατασταλτικών μηχανισμών, αυτών που κάποτε ο Κ. Μητσοτάκης εμψύχωνε για να προβαίνουν σε τέτοιες ανδραγαθίες με την επωδό: «Εσείς είστε το κράτος».
Την στιγμή που η κυβέρνηση ΝΔ αποφασίζει και εφαρμόζει πολιτική ασφυκτικής λιτότητας για τους εργαζόμενους και ταυτοχρόνως δωρίζει 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες, που αναβαθμίζει το ρόλο της αστυνομίας ως απάντηση στην κοινωνική αδικία που η ίδια δημιουργεί, είναι η ίδια κυβέρνηση που, άξια διάδοχος των προηγουμένων του ΠΑΣΟΚ, συνδιαμορφώνει, στο πλαίσιο της Ευρ. Ένω-σης, τρομονόμους ενάντια σε αγωνιστές και κινήματα, δολοφονεί και απαγάγει μετανάστες σε αστυ-νομικά τμήματα, συλλαμβάνει διαδηλωτές, καταστέλλει και ποινικοποιεί εργατικούς αγώνες, βγάζει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες. Σε αυτό το πλαίσιο καλλιεργεί και αναπαράγει το φόβο, εντείνοντας την επίθεση σε όλα τα μέτωπα (ιδιωτικοποιήσεις, ασφαλιστικό, παιδεία, υγεία, δικαιώματα και κατακτήσεις). Αυτή η πολιτική οπλίζει το χέρι των οργάνων καταστολής και είναι αυτή που δολοφόνησε το 15χρονο μαθητή!

Πάμε κόντρα σε ό,τι μας κλέβει τη ζωή!

Το μήνυμα της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρο: όποιος τολμήσει να σηκώσει κεφάλι και να αντισταθεί στην επίθεση που έρχεται λόγω της κρίσης, θα βγαίνει από τη μέση! Το μήνυμα αυτό είναι μήνυμα χωρίς αποδέκτη. Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Ενάντια σε μια προσπάθεια μετακύλισης του κόστους της κρίσης, με όπλο την τρομοκρατία, στους εργαζομένους και τη νεολαία, η απάντηση θα είναι αγωνιστική, ανατρεπτική.
 Να παραιτηθούν τώρα οι Παυλόπουλος – Χηνοφώτης, άμεση παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας, έξω οι δυνάμεις κατοχής από το κέντρο της Αθήνας. Διάλυση τώρα των ΜΑΤ.

Συνάδελφε, συναδέλφισσα
Σ΄ αυτές τις συνθήκες, η μαζική συμμετοχή ΟΛΩΝ στην 48ωρη απεργία της 9-10 Δεκεμβρί-ου είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Για να στείλουμε όλοι μαζί ένα μήνυμα σε όσους σκοτώνουν τα παιδιά μας και τα όνειρά μας: δε θα σκύψουμε το κεφάλι, δε θα πληρώσουμε την κρίση σας, δε θα δεχθούμε τα αντεργατικά σας μέτρα, θα διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, για μας και τα παιδιά μας!
Το σύστημα που θυσιάζει τους 15χρονους στο βωμό της κρατικής βίας θα πάει στη χωμα-τερή της ιστορίας. Για μια κοινωνία που οι νέοι θα περπατούν και θα ζουν ελεύθεροι!
8.12.2008

Όλοι στο μεγάλο παλλαϊκό συλλαλητήριο
Δευτέρα 8/12 Προπύλαια 6 μ.μ.

Τραύμα στη λειτουργία του κράτους-δικαίου ο θάνατος του 16χρονου, λέει ο Κ.Παπούλιας

Προεδρία της Δημοκρατίας

Τραύμα στη λειτουργία του κράτους-δικαίου ο θάνατος του 16χρονου, λέει ο Κ.Παπούλιας

Συλλυπητήριο τηλεγράφημα στην οικογένεια του 16χρονου, που έχασε τη ζωή του το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια, από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού απέστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος κάνει λόγο για τραύμα στη λειτουργία του κράτους-δικαίου. Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε στην οικογένεια και ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο οποίος τόνισε ότι δεν θα υπάρξει καμία επιείκια στην απόδοση ευθυνών.
Στο τηλεγράφημά του ο πρόεδρος της Δημοκρατίας λέει τα εξής: «Σας εκφράζω την πιο βαθιά μου οδύνη για την απώλεια του γιού σας. Ο θάνατός του υπήρξε τραύμα στη λειτουργία του κράτους-δικαίου. Εύχομαι να είναι το τελευταίο και είμαι βέβαιος ότι οι ευθύνες θα καταλογιστούν στους υπαίτιους».
Στη συλλυπητήρια επιστολή του πρωθυπουργού προς τη μητέρα και τον πατέρα του αδικοχαμένου 15χρονου αναφέρεται: «Σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες ώρες, παρακαλώ δεχθείτε τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια για τον άδικο χαμό του γιου σας. Όπως όλοι οι Έλληνες, νοιώθω βαθιά οδύνη. Γνωρίζω ότι τίποτα δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να απαλύνει τον πόνο σας. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι καμιά επιείκεια δεν πρόκειται να υπάρξει στην απόδοση των ευθυνών. Η πολιτεία όπως οφείλει, θα πράξει ό,τι είναι δυνατόν ώστε η χθεσινή τραγωδία να μην επαναληφθεί».
Ο πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας ανέφερε για το συμβάν: «Για την τραγική απώλεια ενός νέου ανθρώπου λυπούμαστε και συλλυπούμαστε την οικογένειά του. Οι ευθύνες θα καταλογιστούν όπου ανήκουν. Το τραγικό συμβάν είναι απόλυτα καταδικαστέο. Αυτή τη στιγμή έχει ιδιαίτερη σημασία η κοινωνία να δείξει ψυχραιμία για να μην φθάσουμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Είναι ανάγκη γίνονται σεβαστοί οι νόμοι από όλους».



Ομόθυμη καταδίκη από τον πολιτικό κόσμο προκάλεσε ο θάνατος 16χρονου από τις σφαίρες ειδικού φρουρού το βράδυ του Σαββάτου. Ανάληψη ευθύνης από την ηγεσία της αστυνομίας ζητούν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Από τη ΝΔ ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Λευτέρης Ζαγορίτης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του θύματος και τη θλίψη μας για το θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Αναμένουμε το συντομότερο τα αποτελέσματα της έρευνας και τον καταλογισμό ευθυνών.
» Αυτή την ώρα απαιτείται από όλους ψυχραιμία, ώστε να μην κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές και να αποφευχθούν καταστροφές, που πλήττουν ανυποψίαστους πολίτες».
Το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ καταδικάζει τη στάση της αστυνομίας και επισημαίνει ότι οι ευθύνες της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της αστυνομίας είναι μεγάλες και πρέπει να τις αναλάβουν στο ακέραιο.
Στην ανακοίνωση προστίθεται πως το ΠΑΣΟΚ παρακολουθεί τις εξελίξεις και τα επεισόδια και μόλις έχει στοιχεία στη διάθεσή του θα προχωρήσει στην έκδοση σχετικής ανακοίνωσης.
Σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ αναφέρει: «Το ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονία του 15χρονου παιδιού από αστυνομικό στα Εξάρχεια. Είναι μεγάλες και αυτονόητες οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, τόσο γενικά όσο και ειδικότερα για το κλίμα που καλλιεργείται και τη διαπαιδαγώγηση στα Σώματα Ασφαλείας.
» Ταυτόχρονα το ΚΚΕ επισημαίνει ότι απάντηση στον κρατικό αυταρχισμό δεν αποτελούν οι τυφλοί εμπρησμοί, αλλά η άμεση αντίδραση και η οργανωμένη πάλη στο μαζικό κίνημα και με στόχο να μην συγκαλυφτούν τα πραγματικά αίτια του γεγονότος».
Σε δήλωσή της η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε δήλωσή της αναφέρει «αυτή την ώρα πάνω από όλα προέχει η μαζική, οργανωμένη παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, η παρουσία του εργατικού κινήματος, η παρουσία του μαθητικού, του φοιτητικού, του σπουδαστικού, των κινημάτων των άλλων εργαζομένων, και με αποκορύφωμα τη μεγάλη απεργία της Τετάρτης, γιατί ο αγώνας κατά της κρατικής βίας και καταστολής είναι ταυτόχρονα και αγώνας για τη δουλειά, για το μισθό, για τη σύνταξη, για την Παιδεία, για την Υγεία».
Η ΚΝΕ σε ανακοίνωσή της καταδικάζει την «εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου», όπως αναφέρει και προσθέτει ότι «οι ευθύνες της ηγεσίας της αστυνομίας και της κυβέρνησης είναι πάρα πολύ βαριές».
Εν τω μεταξύ, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ θα μεταβεί στη ΓΑΔΑ, όπου θα προχωρήσει σε διάβημα διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του νεαρού.
To KKE και η ΚΝΕ καλεί επίσης σε συλλαλητήριο τη Δευτέρα, στις 6 το απόγευμα στην Ομόνοια.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ εκδόθηκε η ακόουθη ανακοίνωση: «Ένας ανήλικος δολοφονήθηκε απόψε στο κέντρο της Αθήνας από τις αστυνομικές δυνάμεις. Χωρίς κανένα λόγο οι αστυνομικοί πυροβολούν και σκοτώνουν νέα παιδιά, λες και η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου.
» Η δολοφονία αυτή αποτελεί ένα άγριο, απαράδεκτο και αφάνταστο γεγονός που αναδεικνύει το πού έχουμε φτάσει και θέτει γενικότερο πολιτικό πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα τοποθετηθεί με σαφήνεια την Κυριακή, όταν και θα έχει στα χέρια του όλα τα στοιχεία αυτής της αδιανόητης και φρικτής δολοφονίας».
Η νεολαία του ΣΥΝ καλεί σε συμμετοχή στα συλλαλητήρια ενάντια «στον τρόμο και τον κρατικό αυταρχισμό» στις 6 το απόγευμα της Δευτέρας.

Διαβάστε και την ανακοίνωση του ΛΑΟΣ για να δείτε πώς διαβάζει την κοινωνία η ακροδεξιά!

Ο ΛΑΟΣ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται: «Ήταν θέμα χρόνου να χυθεί αίμα. Η ανεξέλεγκτη συνεχώς κλιμακούμενη βία θα κατέληγε κάποια στιγμή στο μοιραίο, από την μία ή την άλλη πλευρά.
» Είναι τραγικό ότι έπληξε ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, με άριστη οικογενειακή, κοινωνική και σπουδαστική υποδομή, το οποίο από ανεξήγητους λόγους, επιστράτευσε εαυτόν, στους 'γνωστούς αγνώστους'.
» Ο ΛΑΟΣ προτείνει, τόσο για τη διερεύνηση των πραγματικών περιστατικών του τραγικού συμβάντος, όσον και για την αντιμετώπιση της αδίστακτης βίας των ομάδων κρούσης των αναρχικών και συγγενών δυνάμεων του 'επαναστατικού στρατού', τη δημιουργία διακομματικής Επιτροπής της Βουλής.
» Η στρατιωτικού τύπου δράση, αμέσως μετά το τραγικό συμβάν, πρέπει να μελετηθεί υπεύθυνα από την Πολιτεία, όπως επίσης να καταβάλλει κάθε προσπάθεια απόκρουσης βανδαλισμών και λεηλασιών αθώων προς το ακραίο περιστατικό πολιτών.
» Τόσο το θλιβερό γεγονός, όσο και τα συνοδά στοιχεία του, δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως βατήρας άκαιρων μικροκομματικών εντυπώσεων. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, σεβόμενος τις αρχές του, δεν θα συμμετάσχει σε καμία εκπομπή μέχρι την κηδεία του θύματος.
Συλλυπούμεθα την οικογένεια του νεκρού παιδιού και αναλογιζόμαστε τον Γολγοθά των παιδιών του Ειδικού φρουρού».