Tsakthan Weekly 12/8/2018 -- Οικολογία, Κοινωνία και Εργασία 3

Οι πολιτικές ευκαιρίες είναι αξιόπιστα αλλά όχι υποχρεωτικά  επίσημα, μόνιμα ή εθνικής εμβέλειας σινιάλα προς δρώντα πολιτικά ή κοινωνικά  υποκείμενα που είτε τα ενθαρρύνουν είτε τα αποθαρρύνουν από τη χρήση των εσωτερικών πόρων  για την διαμόρφωση κοινωνικών κινημάτων.[1] Η δομή πολιτικών ευκαιριών έχει τέσσερις διαστάσεις. Κατ’ αρχάς, τίθεται το θέμα του κατά πόσο ένα θεσπισμένο πολιτικό σύστημα είναι ανοικτό ή κλειστό και σε ποιο  βαθμό. Η δεύτερη διάσταση σε σχετίζεται  με τη σταθερότητα ή την αστάθεια των ευθυγραμμίσεων και στοιχίσεων των πολικών και κοινωνικών ελίτ που συνήθως υποστηρίζουν το πολίτευμα. Η τρίτη διάσταση είναι αυτή της ύπαρξη ή μη συμμάχων των ελίτ. Τέλος, η τέταρτη διάσταση είναι η θέληση και η ικανότητα του κράτους να χρησιμοποιεί μηχανισμούς καταστολής.[2] Αυτές οι ευκαιρίες είναι οι αντικειμενικοί παράγοντες που αποτελούν το πλαίσιο μπορεί να δράσει το κοινωνικό κίνημα. Είναι οι εξωτερικοί πόροι που στηρίζουν την κινηματική δράση.[3]   Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι τα κινήματα είναι αυτομάτως έτοιμα να δράσουν ή να αξιοποιήσουν την ευκαιρία ή να αντισταθούν στην απειλή κινητοποιήσουν τους εσωτερικούς πόρους τους.

 Επιπλέον, η έννοια της συλλογικής ταυτότητας χρησιμοποιήθηκε για την εξήγηση του πώς τα κοινωνικά κινήματα δημιουργούν και διατηρούν τη συνοχή τους με το πέρασμα του χρόνου. Η συλλογική ταυτότητα ορίζεται ως η «γνωστική, ηθική και συναισθηματική σύνδεση ενός ατόμου με μια ευρύτερη κοινότητα, κατηγορία, πρακτική ή ένα θεσμό».[4]Η οικολογία ως κοινωνικό κίνημα διαθέτει κοινή συλλογική ταυτότητα. Συχνά το κίνημα δρα εκτός πολιτικών θεσμών χρησιμοποιώντας την «διαμαρτυρία» ως μία από τις μορφές δράσης του και χαρακτηρίζεται από μη θεσμοθετημένα δίκτυα διάδρασης.[5] Προκαλεί ή/και απορρίπτει τις κυρίαρχες μορφές εξουσίας. Η ύπαρξη συλλογικής ταυτότητας είναι προϋπόθεση για την κοινή δράση ανθρώπων, ορίζοντας ένα βασικό πλαίσιο αλληλεγγύης. Δημιουργείται, έτσι, μια εικόνα του «εμείς και αυτοί». Ενισχύονται οι κοινές αξίες που δίνουν «νόημα» και δικαιολογούν τις ενέργειες των ακτιβιστών/τριών του οικολογικού κινήματος. Πέραν αυτών, κοινή κουλτούρα, κοινές πρακτικές και παραδόσεις διαμορφώνουν και αυτές με τη σειρά τους την ταυτότητα του οικολογικού κινήματος. Όλα αυτά τα στοιχεία μεταβάλλονται κατά τη διάρκεια του ιστορικού χρόνου. Στο διεθνές και στο τοπικό οικολογικό κίνημα παρατηρούμε συχνά τη χρήση των μη θεσμοποιημένων και μη ιεραρχικών δομών οργάνωσης και από την άλλη την υιοθέτηση από τους ανθρώπους του (ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους τους) τρόπων ζωής που να συνάδουν με τις βασικές αρχές της οικολογίας. Βέβαια, αυτά τα στοιχεία της πολιτικής κουλτούρας δεν είναι αποκλειστικότητα του οικολογικού κινήματος καθώς παρόμοια συναντάμε στην περίπτωση του φεμινιστικού κινήματος που αμφισβήτησε την διχοτομία «δημόσιος βίος-ιδιωτικός βίος». Οι κοινές ταυτότητες των δρώντων των κοινωνικών κινημάτων είναι ετερογενείς, μη παγιωμένες και ασταθείς. Τίθενται, υπό διαπραγμάτευση και επαναβεβαίωση. Η επίτευξη του στόχου της σφυρηλάτησης της «συλλογικής ταυτότητας» είναι μεγάλο κατόρθωμα για το οικολογικό κίνημα, καθώς κάθε κοινωνικό κίνημα δεν είναι αναγκαστικά ένας ενιαίος δρων οργανισμός (παραδείγματος χάριν, η οργάνωση Earth First! που συχνά συνεργάζεται με αναρχικές ομάδες που δεν έχουν το περιβάλλον ως προτεραιότητά τους και με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που αγωνίζονται να κάνουν τις επιχειρήσεις να γίνουν «πιο πράσινες»). Οι συγκρούσεις ρεφορμιστικών και ριζοσπαστικών τμημάτων (realos vs fundis)σχετίζεται με τις επαφές τους με εκτός κινήματος ομάδες και με τις αντιπαραθέσεις με άλλους πράσινους και οικολόγους με συνέπεια η «κοινή κουλτούρα» να μεταβάλλεται. Τέλος, οι οργανώσεις και ομάδες μπορεί να έχουν πολλαπλές ταυτότητες (π.χ. συμμετοχή οικολόγων σε αντινεοφιλελεύθερες κινητοποιήσεις).[6]

Η οικολογική αντίληψη θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στο σλόγκαν «Δράσε Τοπικά, Σκέψου Παγκόσμια» καθώς εκφράζει τόσο την αποκεντρωμένη δράση και την παγκόσμια συναίσθηση και ευθύνη. Στο τοπικό επίπεδο υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες και δυνατότητες εποικοδομητικής συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και, ειδικά για το περιβάλλον, επειδή έχουν άμεση αντίληψη γι’ αυτό καθώς είναι οι πρώτοι που βιώνουν τις συνέπειες της φθοράς καταστροφής. Οι τοπικές ομάδες δεν βασανίζονται από τα προβλήματα των μεγάλης κλίμακας γραφειοκρατικών οργανώσεων που μειώνουν στο ελάχιστο το ρόλο των ατόμων. Δημιουργούν τις δικές τους ταυτότητες και έχουν την αίσθηση της κοινωνικής κοινότητας και του φυσικού κόσμου. [7]

---

[1]Tarrow Sydney (1996). “States and Opportunities: The Political Structuring of Social Movements” σε McAdam, D., McCarthy, J., and M. Zald (eds.), Comparative Perspectives on Social Movements. Cambridge: Cambridge University Press σελ 41–61) και Giugni Marco (2009) “Political Opportunities: From Tilly to Tilly”. Swiss Political Science Review

Volume 15, Issue 2, Summer, σελ. 361–367, http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/j.1662-6370.2009.tb00136.x/pdf

[2] McAdam D. (1996) “Conceptual Origins, Current Problems, Future Directions.”

σε Doug McAdam, D., McCarthy, J. and M. Zald (eds), Comparative Perspectives on Social Movements: Political Opportunities, Mobilizing Structures, and Cultural Framings. Cambridge:

Cambridge University Press, σελ. 23–40.

[3] McCarthy, John D. and Mayer N. Zald.(1977).  “Resource Mobilization and Social Movements: A Partial Theory.”  American Journal of Sociology 82, σελ. 1212-1241 και Bob Edwards and John D. McCarthy (2004) “Resources and Social Movement Mobilization” σε David A. Snow, Sarah A. Soule, Hanspeter Kriesi (eds), The Blackwell Companion to Social Movements. Oxford: Blackwell Publishing Ltd, σελ. 116-152.

[4] Polletta, Francesca, and Jasper, James M. (2001) “Collective Identity and Social Movements”. Annual Review of Sociology,. Vol. 27 , σελ. 283-305

[5] Cohen Jean L. and Arato Andrew  (1994)  Civil Society and Political Theory. Cambridge, MAQMIT Press. Alexandropoulos Stelios and Serdedakis Nik (2000) “Greek environmetalism:

from the status nascendi of a movement to its integration”, Paper for ECPR workshop on Environmental Organizations. Copenhagen, April 2000

[6]Dryzek John S. (2013) The Politics of the Earth: Environmental Discourses. Oxford, UK: Oxford University Press

[7] Τσακίρης Αθανάσιος και Πενταράκη Μαρία (2009)«Κράτος και Οικολογικό Κίνημα: Η Περίπτωση του Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης & Ενεργών Πολιτών» στο  2o Πανελλήνιο Συνέδριο Περιβαλλοντικής Πολιτικής & Διαχείρισης. Πέρα από το Κράτος: Ο ρόλος των Επιχειρήσεων, των οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών και των Διεθνών και Διεθνικών Οργανισμών στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση.  19-21 Ιουνίου 2009, Τμήμα Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Μυτιλήνη http://www.env.aegean.gr/eeppd/CONF2009/Env_Policy_Management_CONFERENCE_2009_MINUTES.pdf

Θανάσης Τσακίρης

Ηπειρώτικο τραγούδι - 1994     

 

Στίχοι:   Αφροδίτη Μάνου

Μουσική:   Αφροδίτη Μάνου

Ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου και Χορωδία

Φύσηξε βοριάς κι ο χάρτης το χορό χορεύει

που το φίδι των συνόρων ξέρει να γητεύει.

Αδερφέ μου, του χειμώνα, ράτσα μου βουνίσια

ποια Σειρήνα σε τραβάει, ρίζα Πωγωνίσια.

Ηπειρώτικο τραγούδι

μοιρολόι μου

Σ’ όποιο χρόνο να γυρίσω

το ρολόι μου.

Ηπειρώτικο τραγούδι

τι σε πλάνεψε

Τον Αλή πασά δε βλέπεις

που ζωντάνεψε.

Φύσηξε βοριάς κι ο χάρτης το χορό χορεύει

που χωρίζει τους ανθρώπους και τους αγριεύει.

Αδερφός, τον αδερφό του, μ`αίμα φοβερίζει

το φεγγάρι κάνει κύκλο κι όλο εδώ γυρίζει.

https://www.youtube.com/watch?v=-ydi2JqsGTc

 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - ΤΕΤΑΡΤH 15/08/2018     ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ (POSOKI / DIRECTIONS)   του Στέφαν Κομαντάρεφ 

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

l    ΤΕΤΑΡΤΗ  15/08/2018     ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ (POSOKI / DIRECTIONS)  
του Στέφαν Κομαντάρεφ (ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/FYROM, 2017, έγχρωμη, 103’)

Πέντε νυχτερινές διαδρομές στη Βουλγαρία της κρίσης, της διαφθοράς, της πίστης, της ελπίδας. Ένας χρεωμένος ταξιτζής πυροβολεί θανάσιμα τον τραπεζίτη που τον εκβιάζει και στη συνέχεια αυτοκτονεί. Το ίδιο βράδυ, κι ενώ στο ραδιόφωνο οι πάντες σχολιάζουν το περιστατικό, πέντε συνάδελφοί του κάνουν τη βάρδια τους. Ο Στέφαν Κομαντάρεφ μέσα από τις διαφορετικές ιστορίες της ταινίας απεικονίζει τη ζοφερή πραγματικότητα της σύγχρονης βουλγαρικής κοινωνίας.

Directions (Posoki) – New clip (1/3) official from Cannes

https://youtu.be/zTNmCcc9K6o

Showing all 1 win and 4 nominations
Cannes Film Festival 2017
Nominee
Un Certain Regard Award Stephan Komandarev

Cleveland International Film Festival 2018
Nominee
George Gund III Memorial Central and Eastern European Film Competition Stephan Komandarev

Gijón International Film Festival 2017
Winner
Best Screenplay Stephan Komandarev
Simeon Ventsislavov

Haifa International Film Festival 2017
Nominee
Golden Anchor Award Stephan Komandarev

Sarajevo Film Festival 2017
Nominee
Heart of Sarajevo Best Film
Stephan Komandarev

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 9:00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11:00 μ.μ.

(Από τις 22/08/2018 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.)

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

                                     (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,

Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr

Ιστοσελίδα: www.klh.gr)

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - ΤΕΤΑΡΤH 15/08/2018 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ (POSOKI / DIRECTIONS) του Στέφαν Κομαντάρεφ

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

l    ΤΕΤΑΡΤΗ  15/08/2018     ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ (POSOKI / DIRECTIONS)  
του Στέφαν Κομαντάρεφ (ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/FYROM, 2017, έγχρωμη, 103’)

Πέντε νυχτερινές διαδρομές στη Βουλγαρία της κρίσης, της διαφθοράς, της πίστης, της ελπίδας. Ένας χρεωμένος ταξιτζής πυροβολεί θανάσιμα τον τραπεζίτη που τον εκβιάζει και στη συνέχεια αυτοκτονεί. Το ίδιο βράδυ, κι ενώ στο ραδιόφωνο οι πάντες σχολιάζουν το περιστατικό, πέντε συνάδελφοί του κάνουν τη βάρδια τους. Ο Στέφαν Κομαντάρεφ μέσα από τις διαφορετικές ιστορίες της ταινίας απεικονίζει τη ζοφερή πραγματικότητα της σύγχρονης βουλγαρικής κοινωνίας.

Directions (Posoki) – New clip (1/3) official from Cannes

https://youtu.be/zTNmCcc9K6o

Showing all 1 win and 4 nominations
Cannes Film Festival 2017
Nominee
Un Certain Regard Award Stephan Komandarev

Cleveland International Film Festival 2018
Nominee
George Gund III Memorial Central and Eastern European Film Competition Stephan Komandarev

Gijón International Film Festival 2017
Winner
Best Screenplay Stephan Komandarev
Simeon Ventsislavov

Haifa International Film Festival 2017
Nominee
Golden Anchor Award Stephan Komandarev

Sarajevo Film Festival 2017
Nominee
Heart of Sarajevo Best Film
Stephan Komandarev

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 9:00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11:00 μ.μ.

(Από τις 22/08/2018 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.)

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

                                     (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,

Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr

Ιστοσελίδα: www.klh.gr)

KINHMATOΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ-ΤΕΤΑΡΤΗ 3/8/2016 ΣΤΙΣ 9.00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11.00 μ.μ

KINHMATOΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ   3/8/2016    ΣΤΙΣ 9.00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11.00 μ.μ

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ (UROK)

των  Κριστίνα Γκρόζεβα  και Πέταρ Βαλτσάνοφ  (ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ, 2014, έγχρωμη, 111΄)

Σε μία μικρή πόλη της Βουλγαρίας, η Νάντε, μία νεαρή καθηγήτρια, ψάχνει τον κλέφτη στην τάξη της για να του δώσει ένα μάθημα για το σωστό και το λάθος. Όταν θα βρεθεί υπερχρεωμένη, θα βρει το σωστό δρόμο που η ίδια δίδαξε; Το μάθημα συγχώρεσης που προσπαθεί να διδάξει μια νέα δασκάλα στα παιδιά μετατρέπεται απροσδόκητα σ’ ένα μάθημα ζωής για την ίδια. Η καθημερινότητα είναι αμείλικτη για τη Νάντε και τα οικονομικά προβλήματα θα την οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις.

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη από σταθμό Μετρό Δάφνης Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr Ιστοσελίδα: www.klh.gr )

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

28 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Tsakthan Randomly - Politics 21

Β) ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Στη σύγχρονη εποχή το πολιτικό σύστημα επηρεάζει και επηρεάζεται τόσο από το διεθνές πολιτικό σύστημα όσο και από το περιφερειακό-τοπικό επίπεδο. Στο νεωτερικό πολιτικό σύστημα υπάρχουν 6 πολιτικές δομές: 

·         Πολιτικά κόμματα

·         Ομάδες συμφερόντων και πίεσης

·         Νομοθετικά σώματα

·         Εκτελεστικά σώματα (κυβέρνηση, διοίκηση)

·         Γραφειοκρατίες – δημόσια διοίκηση

·         Δικαστήρια

Οι επίσημες οργανώσεις συμμετέχουν σε πολιτικές δραστηριότητες. Ορισμένες δομές, όπως στρατιωτικές κυβερνήσεις και κληρονομικές μοναρχίες δεν απαντώνται πια τόσο συχνά. Παρόμοιες δομές ενδέχεται να ασκούν πολύ διαφορετικές  λειτουργίες από πολιτικό σύστημα σε πολιτικό σύστημα.

1. Ποιος κυβερνά; Η πολιτική συμμετοχή περιορίζεται σε μια μια ελίτ; Σε κάποια ομάδα προνομιούχων, ή ενσωματώνει ολόκληρο τον πληθυσμό;

2. Πώς επιτυγχάνεται η συμμόρφωση; Η κυβέρνηση εξασφαλίζει την υπακοή με τη χρήση είτε την απειλή χρήσης βίας, ή μέσω διαπραγμάτευσης και διαπραγμάτευσης;

3. Η κυβερνητική εξουσία είναι συγκεντρωμένη ή αποκεντρωμένη; Τι είδους έλεγχοι και εξισορροπήσεις λειτουργούν στο πολιτικό σύστημα;

4. Πώς αποκτάται και μεταβιβάζεται η κυβερνητική εξουσία; Το καθεστώς είναι ανοιχτό και πολυκομματικό ή μονολιθικό;

5. Πώς εξισορροπούν μεταξύ τους το κράτος και το άτομο; Πώς κατανέμονται δικαιώματα και υποχρεώσεις μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών;

6. Ποιο είναι το επίπεδο της υλιξής ανάπτυξης; Πόσο πλούσια είναι η κοινωνία από υλική άποψη και πόσο ισότιμα διανέμεται ο πλούτος;

7. Πώς οργανώνεται η ζωή; Η οικονομία εξαρτάται από την αγορά ή από το σχεδιασμό, και ποιος είναι ο οικονομικός ρόλος της κυβέρνησης;

8. Πόσο σταθερό είναι ένα καθεστώς; Έχει αντέξει στο χρόνο και έχει τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει σε νέα αιτήματα και νέες προκλήσεις;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ: ΗΠΑ, ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ

Οι συνθήκες, ώστε μια χώρα να θεωρείται δημοκρατική, περιλαμβάνουν ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, την ελευθερία των πολιτών να δημιουργούν πολιτικά κόμματα, καθώς και μια σαφή διαδικασία για τη χάραξη πολιτικής που περιλαμβάνει τη διαφάνεια και τη λογοδοσία των αιρετών αξιωματούχων. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχουν τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος ψήφου, της ελευθερίας του συνέρχεσθαι, της συνείδησης, της ιδιωτικής ζωής και έκφρασης, καθώς και ένα δικαστικό σύστημα ανεξάρτητο από την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία, επιφορτισμένο με την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών. Από τις τρεις χώρες, Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την πιο δημοκρατική κυβερνητική υποδομή.

Το σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών βασίζεται στην ιδέα των ανεξάρτητων εξουσιών της κυβέρνησης με τις ανεξάρτητες λειτουργίες. Το σύστημα δημιουργήθηκε για να διασφαλίζεται ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ασκείται τυραννία από μία εξουσία της κυβέρνησης, και ότι εφ 'όσον οι εξουσίες οι ίδιες αγωνίζονται για την εξουσία, οι άνθρωποι θα παραμείνουν ελεύθεροι. Όλα τα μέλη του Κογκρέσο εκλέγονται άμεσα από το λαό και έχουν καθορισμένες χρονικά θητείες. Η εκτελεστική εξουσία εκλέγεται από το Εκλογικό Κολλέγιο, ώστε να διασφαλίζεται ότι θα εκλέγεται ο υποψήφιος με την ευρύτερη υποστήριξη σε όλη τη χώρα. Το εκλεγμένο από το λαό νομοθετικό σώμα ψηφίζει νόμους για τους ο πρόεδρος μπορεί να ασκήσει βέτο ή να τους υπογράψει και να γίνονται νόμοι. Αυτός ο ανταγωνισμός αναγκάζει τις δύο εξουσίες να επιδιώκουν συχνά το συμβιβασμό. Ωστόσο, ακόμη και ένα νόμος που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο και υπεγράφη από τον πρόεδρο μπορεί να ανακληθεί, εάν το Ανώτατο Δικαστήριο, που έχει την εξουσία του δικαστικού ελέγχου, κρίνει το νόμο αντισυνταγματικό. Κατ’ αυτό τον τρόπο έχει προκαλέσει την ανάκληση και την κατάργηση πολλών καταπιεστικών νόμων και προστατευτήκαν δικαιώματα και ελευθερίες.  Οι δικαστές διορίζονται στο Ανώτατο Δικαστήριο από τον πρόεδρο και εγκρίνονται από τη Γερουσία, την Άνω Βουλή του Κογκρέσου. Άπαξ και επικυρωθεί ο διορισμός, οι δικαστές υπηρετούν ισοβίως για να διασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις τους λαμβάνονται με βάση το σύνταγμα και την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και δεν υποκύπτουν σε ορισμένες περιπτώσεις-καταπιεστικών πλειοψηφιών.

Το πολιτικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας είναι κοινοβουλευτικό και είναι το λιγότερο δημοκρατικό από τις τρεις χώρες. Το βρετανικό σύστημα διακρίνεται από την κατάσταση της κοινοβουλευτικής κυριαρχίας. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε νόμος έχει ψηφιστεί από το κοινοβούλιο ισχύει απόλυτα.  Τα δικαστήρια δεν μπορούν να αποφανθούν για αντισυνταγματικότητα νόμων και ως εκ τούτου δεν μπορούν να προστατεύον αποτελεσματικά τις πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Το Κοινοβούλιο θα ψηφίζει νόμους απλά και μόνο διαθέτει τη στήριξη της πλειοψηφίας χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η μειοψηφία ή τα ατομικά δικαιώματα. Για παράδειγμα, στη Βρετανία είναι παράνομη κρυπτογράφηση δεδομένων, ακόμη και σε έναν προσωπικό υπολογιστή, χωρίς την παροχή στην κυβέρνηση κωδικού πρόσβασης. Αυτό αποτελεί σαφή παραβίαση του δικαιώματος των πολιτών στην ιδιωτική ζωή. Η κάτω βουλή του κοινοβουλίου, η Βουλή των Κοινοτήτων, εκλέγεται, ενώ η άνω βουλή των Λόρδων είναι μόνιμη και δεν εκλέγεται. Το κυβερνών κόμμα στο κοινοβούλιο επιλέγει τον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός μπορεί να έχει επίσης  υπό τον έλεγχο το timing των εκλογών, παρά το γεγονός ότι αυτές γίνονται συνήθως ανά πενταετία. Αυτό το σύστημα μπορεί να αλλοιωθεί για να παραμείνει ο πρωθυπουργός στην εξουσία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό, τι θα ήταν δυνατό σε άλλα συστήματα.

Το γαλλικό σύστημα είναι ημι-προεδρικό, και είναι καλύτερο από ό, τι αυτό την ΗΠΑ σε ορισμένους τομείς. Η εκλογή του Προέδρου βασίζεται στο σύστημα εκλογής με δύο γύρους. Στην πρώτη εκλογή υπάρχει πληθώρα υποψηφίων για την προεδρία. Αν κάποιος κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία (άνω του 50% των ψήφων) εκλέγεται. Ωστόσο, αν το αποτέλεσμα είναι, π.χ. 48-47-5, οι πρώτοι δύο υποψήφιοι αναμετρώνται στο δεύτερο γύρο των εκλογών και το εναπομείναν 5% των εκλογέων μπορούν να ψηφίσουν έτσι ώστε ο εκλεγμένος πρόεδρος να έχει Αυξημένη αποδοχή/νομιμοποίηση. Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος διορίζει τον Πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που είναι υπόλογη στο Κοινοβούλιο. Σε αυτό το σύστημα, ο Πρόεδρος δεν παίρνει  αποφάσεις για επιμέρους κυβερνητικές πολιτικές. Υπάρχει ένα δικαστήριο, γνωστό ως Συνταγματικό Συμβούλιο με εξουσίες δικαστικού ελέγχου. Το δικαστήριο αποτελείται από εννέα μέλη με εναλλασσόμενη  μη ανανεώσιμη θητεία εννέα ετών. Η εθνική συνέλευση, η Γερουσία και ο Πρόεδρος διορίζουν από τρεις δικαστές στο Συμβούλιο. Ωστόσο, ο κοινοβουλευτικός διάλογος και έλεγχο, η πλειοψηφία επιβάλλει τη θέληση της και η μειοψηφούσα αντιπολίτευση δεν μπορεί απαιτήσει την συζήτηση των αιτημάτων και των παραπόνων των πολιτών.  Η Ε΄ Δημοκρατία που εγκατέστησαν οι Γκωλιστές είναι προεδρο-πρωθυπουργική και η εκτελεστική εξουσία κυριαρχεί σε αντίθεση με την Δ΄ Δημοκρατία όπου η νομοθετική εξουσία ήταν η κυρίαρχη. Αυτή η κατάσταση οδηγεί πολλές ομάδες πολιτών που θέλουν να διαμαρτυρηθούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους με όρους κοινωνικού κινήματος (στάσεις εργασίας, απεργίες, συγκρούσεις, πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις δημοσίων χώρων) και συχνά με σημαντικά επεισόδια και εξεγέρσεις (Μάης1968, Δεκέμβρης 1995, εξέγερση νέων προαστίων 2005 κ.ο.κ.)

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

 Το τέλος ενός καλοκαιρινού έρωτα 

1997      

 

Στίχοι:   Κατερίνα Πετράκου

Μουσική:   Νίκος Γράψας

Ερμηνεία: Νίκος Γράψας  

https://www.youtube.com/watch?v=bd9xorc-9G8

Γυρνάω ξανά, τα στεγανά του χρόνου σπάω

σε μια στιγμή που απέτυχα, 

όπως θες να σ’ αγαπάω, γυρνάω ξανά.

Λυπάμαι αλλά τον τρόπο μου ρυθμίζουν, 

οι συνήθειες, που απ’ τον καιρό

κοντεύουνε να γίνουνε αλήθειες, λυπάμαι αλλά.

Λόγια πολλά τα είπα κι έχουν μείνει

μαζεμένα σ’ ένα σωρό αζήτητα, φτηνά

και ξεχασμένα, λόγια πολλά.

Ψιλή βροχή τη νύχτα όλη χτύπαγε στο τζάμι

τη ζήλεψα που πάει να ενωθεί 

μ’ ένα ποτάμι, ψιλή βροχή.

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ' ΑΠΟΨΕ

KINHΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ – ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ (του Στέφαν Κομαντάρεφ) – ΤΕΤΑΡΤΗ 2/9, 8:30 ΚΑΙ 10:30

  ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ (SADILISHTETO / THE JUDGEMENT)

του Στέφαν Κομαντάρεφ (ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/ΚΡΟΑΤΙΑ, 2014, έγχρωμη, 107΄)

Το πέρασμα είναι η τελευταία ταινία του διεθνούς φήμης Βούλγαρου σκηνοθέτη Στέφαν Κομαντάρεφ. Ο Μίτιο και ο δεκαοκτάχρονος γιος του Βάσκο ζουν σε ένα απόμερο και φτωχικό χωριό στη Βουλγαρία, που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία και την Ελλάδα. Ο Μίτιο έχει χάσει ό,τι σημαντικό είχε στη ζωή του, τη γυναίκα του, τη δουλειά του και την εμπιστοσύνη του γιου του. Βρίσκεται σε αδιέξοδο, αφού δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις δόσεις του δανείου που είχε πάρει πριν από μερικά χρόνια. Μια ταινία για τη σύγχρονη οικονομική κρίση, τη μνήμη, τη λήθη και τη νέμεση.

Βραβείο Καλύτερης Βουλγαρικής Ταινίας

Tsakthan Daily - Ντόμπρο Ούτρο: η σωτηρία της ψυχής είναι στα χέρια μας - 14/9/2011

Tsakthan Daily

14 Σεπτεμβρίου 2011

Ντόμπρο Ούτρο: η σωτηρία της ψυχής είναι στα χέρια μας

«Ρίξε μια ζαριά καλή»: ήταν ένα από τα αγαπημένα τραγούδια μου κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στις ΗΠΑ και λίγο αργότερα στην Ελλάδα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης. Φαντάζομαι ότι ήταν αγαπημένο τραγούδι και για πολύ κόσμο τόσο στην ξενιτιά όσο και στην πατρίδα που στέναζε υπό το ζυγό της χούντας των Παπαδόπουλου και CIA. Εξέφραζε τον ψυχισμό ενός ολόκληρου λαού που γνώρισε ουκ ολίγες ήττες και στραπάτσα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο ως το τέλος της δικτατορίας το 1974. Όμως, σε πολλούς ανθρώπους αυτή η έντονη μοιρολατρία που εξέπεμπε το λαϊκό τραγούδι επικάθισε σα σκόνη στην ψυχή τους και στην ουσία τους καθήλωνε σε στάση παρατηρητή των κοινωνικών τεκταινόμενων. Το άκουγες από ανθρώπους από ολόκληρο το ιδεολογικό χάσμα: «όλα είναι στημένα», «είμαστε πολύ μικροί για να μας λάβουν υπόψη οι μεγάλοι», «δε βαριέσαι αδελφέ» και άλλα τέτοια. Ακόμη και σήμερα από ανθρώπους με ιδιαίτερη πνευματική καλλιέργεια ακούς πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν να αλλάξει προς το καλύτερο ο κόσμος. Ευτυχώς, τον τελευταίο καιρό η λογική του «αγανακτισμένου» βοήθησε να αφυπνιστούν συνειδήσεις που μέχρι πρότινος «δειλές, μοιραίες και άβουλες αντάμα» περίμεναν «κάποιο θάμα».

Η βουλγάρικη ταινία που είδαμε χτες βράδυ στην Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης (Ο κόσμος είναι μεγάλος και η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στη γωνιά

του Stephan Komandarev με τους Miki Manojlovic, Carlo Ljubek, Hristo Mutafchief

 παίζει με τη λογική του «πλακωτού» που είναι από τα βασικά παιχνίδια του ταβλιού. Ο ένας αντίπαλος προσπαθεί να κλείσει το δρόμο επίθεσης και διαφυγής του άλλου ώστε να του κυριεύσει τη δική του «μικρή περιοχή» όπου στήνει τα πούλια του και εξορμά. Η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο αλλά όχι υποχρεωτικά το βασικό. Πολλές φορές παίζουν σημαντικότερο ρόλο η γνώση, η δεξιοτεχνία, η τόλμη και η φαντασία, μα πάνω από όλα η θέληση να κερδίσεις. Αλλιώς αν τα αφήσεις στην τύχη, παραδίνεσαι. Αν νομίζεις ότι το ασσόδυο είναι πάντα κακό ζάρι κλαις τη μοίρα σου. Οι άσσοι μπορούν να είναι πιο χρήσιμοι από τα ντόρτια (παρά την τσαντίλα του παλιού ρεμπέτη «πάλι ντόρτια ήφερα!». Θα έχεις μεγάλες πιθανότητες για να νικήσεις, αν πορευτείς με τη λογική του «άδραξε τη μέρα». Αυτό αφορά η αντιπαράθεση παππού και εγγονού (Άλεξ) στην ταινία που λαμβάνει χώρα ως αποτέλεσμα της απώλειας της μνήμης του δεύτερου και της επιμονής του πρώτου να του την αποκαταστήσει μέσα από τη επιστροφή στην μοναδική πατρίδα, δηλαδή την παιδική ηλικία που έτυχε να είναι η Βουλγαρία των ανακυκλούμενων από «κομμουνιστές» σε «δημοκράτες» πολιτικάντηδων. Από αυτή την «κυκλική» σκέψη των αξιωματούχων του Ζισκωφικού καθεστώτος ήταν που διέφυγαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι γονείς του κι ο Άλεξ και από τα συρματοπλέγματα του κέντρου φιλοξενίας προσφύγων της Τεργέστης το έσκασαν για να βρεθούν ξένοι μεταξύ ξένων στη Γερμανία, όπου πριν από το ατύχημα ο Άλεξ δούλευε ως ελεύθερος επαγγελματίας μεταφραστής. Κι όλα αυτά γιατί, παρά τις αντιφάσεις τους, πήραν το ρίσκο και άδραξαν τη μέρα και ως ένα βαθμό καθόρισαν οι ίδιοι τη μοίρα τους.

Η αλήθεια είναι πως κανένας κύκλος δεν αφήνει περιθώριο διαφυγής. Η τελειότητα του κύκλου δεν αφήνει χώρο για το άπειρο, για τη φαντασία, για τη δράση.
Κάθε φορά που άνοιγα μια ρωγμή στον κύκλο κι έβγαινα απ’ αυτόν χαιρόμουνα την άγρια και λεύτερη ζωή. Ένοιωθα όμως πάντοτε και την ανάγκη επιστροφής στον κύκλο από τη ρωγμή που άνοιγα. Δεν ήθελα να ξεκόβω οριστικά από τον κύκλο της συλλογικά βιωμένης εμπειρίας. Επέστρεφα, λοιπόν, κουβαλώντας μαζί μου κι ένα μικρό μερίδιο γνώσης και εικόνων στο απόθεμα αυτό. Και ξανά πάλι από την αρχή. Ο κύκλος κάποτε αρχίζει να βαραίνει πάνω μου κι έτσι ξανανοίγω τη μυστική αυτή ρωγμή και βγαίνω πάλι στο ξέφωτο της φαντασίας και της δράσης.

Οι «φύλακες» του κύκλου προσπαθούν, εκπαιδευμένοι για το σκοπό αυτό, να λειαίνουν τον κύκλο, να κλείνουν τις ρωγμές, να ισιώνουν τις άκρες και τις αιχμές του κύκλου, να κρατούν σε ίση απόσταση τις ακτίνες. Κρατούν έτσι απομονωμένες και αδύναμες τις όποιες φωνές επιθυμούν να συναρθρωθούν σε ένα διαφορετικό όλον.

Ντόβαρ βέτσερ

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr 
http://tsakthan.blogspot.com 
http://tsakthan.wordpress.com 
http://antiracistes.wordpress.com 
http://homoecologicus.wordpress.com 
http://leftypedia.wordpress.com 
http://greekunions.wordpress.com 
http://femininmasculin.wordpress.com 
http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Γιάνης Βαρουφάκης (2011) Κρίσης Λεξιλόγιο: Οι οικονομικοί όροι που μας καταδυναστεύουν Αθήνα: Εκδ. Ποταμός, σελ. 175, τιμή 15 ευρώ

Σύμφωνα με το συγγραφέα δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στην μελαγχολία από την απραξία. «Και καμία γιατρειά καλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 ο Robert Burton στο κλασσικό του βιβλίο Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ. Ήταν το βιβλίο που διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι του, ο μελαγχολικός Dr Johnson. Και ποια "πράξη" επέλεξε ο Dr Johnson ώστε να αποδράσει από την μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Την λεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση των όρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνα να εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τις σκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 1755, προέκυψε ίσως το γνωστό, και ακόμα απολαυστικό, λεξικό του Dr Johnson. Με αυτό καταπολέμησε την μελαγχολία του αλλά και άσκησε κριτική. Παραδείγματος χάριν, ορίζει τον αντίστοιχο ΦΠΑ της εποχής του ως εξής: "Ένας μισητός φόρος επί αγαθών ο οποίος επιλέγεται όχι από δίκαιους κριτές των αξιών αλλά από φουκαράδες στην δούλεψη εκείνων που κερδίζουν από την είσπραξή του." Σήμερα, εδώ στην Ελλάδα της Κρίσης, η μελαγχολία ξεπέρασε τα όρια του ατομικού και κινδυνεύει να μολύνει το σώμα της κοινωνίας ολόκληρης. Η πράξη, όπως έλεγε ο Burton, είναι η καλύτερη γιατρειά. Συλλογικά και ατομικά. Το λεξικό τούτο αποτελεί μία από αυτές τις μικρές, ατομικές πράξεις. Από την μία, εξηγεί τους όρους που αιωρούνται παντού (CDS, spreads κλπ) ενώ από την άλλη, στον δρόμο που χάραξε ο Dr Johnson, η λεξικογραφική προσπάθεια που κρατάτε στα χέρια σας ελπίζει να διαταράξει την κοινή μας μελαγχολία θέτοντας τους όρους της Κρίσης στο φως της κριτικής.»

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, σύμφωνα με το www.protagon.gr , διδάσκει οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών προσποιούμενος έντεχνα τον οικονομολόγο. Έχοντας ζήσει είκοσι τρία χρόνια στην Αγγλία, στην Σκωτία, στο Βέλγιο και στην Αυστραλία, όπου και δίδασκε πριν την επιστροφή στα πάτρια, έχει δεθεί συναισθηματικά με την ιδιότητα του 'ξένου' - ιδίως τώρα που ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Γράφει περί οικονομικών, φιλοσοφίας, πολιτικής και... θεωρίας παιγνίων. Μεγαλύτερό του κατόρθωμα θεωρεί ότι το 2005 η Αυστραλιανή κυβέρνηση αναγκάστηκε να περάσει ειδική τροπολογία από την Ομοσπονδιακή Βουλή ώστε να εξαναγκαστεί το κρατικό ραδιόφωνο να καταργήσει εβδομαδιαία του εκπομπή.
Email: varoufakis@protagon.gr

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ρίξε μια ζαριά καλή

Στίχοι: Κώστας Βίρβος.

Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

http://www.youtube.com/watch?v=rolavilWLiU

Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή

Φέρε και καμιά εξάρες, φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες

Φτάνουν πια τόσοι καημοί

Φέρε και καμιά εξάρες, φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες

Φτάνουν πια τόσοι καημοί

Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή

Και για μένα βρε ζωή ρίξε μια ζαριά καλή

Φίλος και λαβωματιά κι η αγάπη μου φωτιά

Πού να πω τα βάσανά μου, πού να πω τα μυστικά μου   | 2x

που μου καίνε την καρδιά                            | 2x

Ρίξε μια ζαριά καλή...

Δεν είμαι παιδί κακό, γιατί θέλεις να πονώ

Έφτασε η ψυχή στο στόμα, μ’ ένα ασσόδυο ακόμα   | 2x

απ’ τον κόσμο θα χαθώ                           | 2x

Ρίξε μια ζαριά καλή...

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Θανάσιμη Μητέρα

του Darren Lynn Bousman. Με τους Jaime King, Patrick Flueger, Rebecca De Mornay, Shawn Ashmore

Saw (Mama's Edition)

του zerVo

Όχι μία, αλλά δύο ερωτικές φαντασιώσεις μου κατέστρεψε το Mother's Day. Και καλά ας πούμε ότι η αφρατούλα, αγγελική σεξοβόμβα Goldie του Sin City, που εδώ μας προέκυψε τσιλιβήθρα με καμμένη ρίζα, έχει χρόνια μπροστά της να μου αλλάξει, θετικά και υπέρ της, την αρνητική άποψη. Για την γυναίκα που εδώ και τριάντα χρόνια, μετατρέπω τα όνειρα μου σε Σκοτεινές Μπίζνες Ενός Πρωτάρη, που την παρατηρούσα γερασμένη, αδυνατισμένη και ωχρή σαν άρρωστη, απορώντας με τον εαυτό μου τι μπορεί να του άρεσε σε αυτήν, τι γνώμη να αλλάξω πια? Αυτός ίσως να είναι και ο μοναδικός τρόμος που μου γεννήθηκε στο μυαλό, παρακολουθώντας μια horror movie, που επί του θέματος τώρα, δεν είχε να πει και πολλά πράγματα...

Μετά από μια αποτυχημένη ληστεία τραπέζης κι έχοντας βαριά τραυματισμένο από σφαίρα το ένα της μέλος, πάνοπλη συμμορία τριών αδελφών παίρνει το ρίσκο να επιστρέψει στο σπίτι που μεγάλωσε, προκειμένου να αποφύγει τις αστυνομικές αρχές, εκεί που τα μέλη της περιμένει μια μοιραία έκπληξη. Η μεζονέτα δεν ανήκει πλέον στην αγαπημένη τους μητέρα, αλλά σε ένα ψυχικά ζορισμένο ζευγάρι, που στην απόπειρα του να ξεφύγει από τον θρήνο για τον χαμό του μοναχογιού του, διοργανώνει μια μικρή γιορτή για τους καλούς του φίλους. Και που άπαντες θα βρεθούν δέσμιοι των ορέξεων των μανιασμένων ληστών και κυρίως της παρανοϊκής μαμάς τους, που κινεί με επιδεξιότητα τα νήματα της παρανομίας.

Η σαν να λέμε ο Παζλάκιας πάνω στον περίπατο του, συνάντησε την Μάνα Κουράγιο του Animal Kingdom, ενώθηκαν οι δύο, πραγματικά, εις σάρκα μία και αποφάσισαν να τρομοκρατήσουν παρέα, τα καλοβαλμένα προάστια. Κάτι που σημαίνει πως με ένα της και μόνο νεύμα προς τα παιδιά της που την θεωρούν τοτέμ, η σχιζοφρενής μεσήλικας, μπορεί να παίζει παιχνιδάκια με τις ζωές της ανυποψίαστης παρέας, που μέχρι πριν λίγο διασκέδαζε αμέριμνη. Πάρτι που συνεχίζεται επί της οθόνης, πολύ πιο αιματηρό και βίαιο, όταν οι συμμετέχοντες σε αυτό θα κληθούν από τους τρομοκράτες τους να λάβουν μέρος σε διαγωνισμούς επιβίωσης, που είναι βέβαιο πως θα ξυπνήσουν μέσα τους, ζωώδη ένστικτα και αντιδράσεις. Δηλαδή μια ταινία κομμένη και ραμμένη από τα χέρια του μάστορα του είδους Darren Lynn Bousman, που εδώ αναμειγνύει περιστατικά από ότι Saw έχει γυρίσει και ότι Halloween έχει παρακολουθήσει στο παρελθόν, προσφέροντας μια νοσηρή - wanabe κλειστοφοβική - ανακατωσούρα, χωρίς ιδιαίτερο σασπένς, που θα μπορούσε να διακριθεί αν το έξυπνο intro και το ακόμη πιο έξυπνο φινάλε της, είχαν και μια υποτυπώδη συνοχή μεταξύ τους.

Για πες: Αντίθετα γι αυτόν που θα τα προσέξει καλά, το τρικ χάνεται εξαιτίας της έλλειψης σκηνοθετικής έμπνευσης, αφήνοντας ξεκρέμαστο έτσι και το κυρίως θέμα, που ποτέ δεν ξεπερνά την μετριότητα της βιντεοκασσέτας. Του μέσου αναπαραγωγής που είχα λιώσει κάποτε για να θαυμάζω τα κάλλη της λατρεμένης Rebecca Du Mornay, που δυστυχώς γέρασε υπερβολικά και θα έπρεπε να αποσυρθεί μαζί του στην αιωνιότητα, από το να εμφανίζεται, εκφραστικά μεν, σε b-movies, καταρρακώνοντας όμως την υστεροφημία της αναμφισβήτητης 80s σεξουαλικότητας της. Όσο για την πρώην κουκλίνα Jaime King, καλείται να κατανοήσει πως δεν έχουν όλες οι ανορεξικές την λάμψη της Knigthley, γι αυτό θα πρέπει να επανέλθει στα επίπεδα της Αμαρτωλής Πόλης, μην τυχόν και την ξαναδιαλέξει κανένας τρελο-Rodriguez και αναστήσει την μισοδιαλυμένη καριέρα της.

http://lessthanzervo.blogspot.com/2011/09/mothers-day-review.html

Το ανέκδοτο της ημέρας

-Η γιαγιά ζει τις τελευταίες της στιγμές και με τρεμάμενη φωνή λέει στην αγαπημένη εγγονή της ...
- Παιδάκι μου σε σένα αφήνω όλη μου τη γη, με τα σπίτια, τα ζώα, τα δέντρα και 27.000.000 μετρητά, μόνο υποσχέσου μου ότι θα τα φροντίζεις κάθε μέρα ....
- Βεβαίως γιαγιούλα μου, μα .... που είναι όλα αυτά ?
- Στο Farmville στο Facebook .... να και το password