Tsakthan Weekly 12/8/2018 -- Οικολογία, Κοινωνία και Εργασία 3

Οι πολιτικές ευκαιρίες είναι αξιόπιστα αλλά όχι υποχρεωτικά  επίσημα, μόνιμα ή εθνικής εμβέλειας σινιάλα προς δρώντα πολιτικά ή κοινωνικά  υποκείμενα που είτε τα ενθαρρύνουν είτε τα αποθαρρύνουν από τη χρήση των εσωτερικών πόρων  για την διαμόρφωση κοινωνικών κινημάτων.[1] Η δομή πολιτικών ευκαιριών έχει τέσσερις διαστάσεις. Κατ’ αρχάς, τίθεται το θέμα του κατά πόσο ένα θεσπισμένο πολιτικό σύστημα είναι ανοικτό ή κλειστό και σε ποιο  βαθμό. Η δεύτερη διάσταση σε σχετίζεται  με τη σταθερότητα ή την αστάθεια των ευθυγραμμίσεων και στοιχίσεων των πολικών και κοινωνικών ελίτ που συνήθως υποστηρίζουν το πολίτευμα. Η τρίτη διάσταση είναι αυτή της ύπαρξη ή μη συμμάχων των ελίτ. Τέλος, η τέταρτη διάσταση είναι η θέληση και η ικανότητα του κράτους να χρησιμοποιεί μηχανισμούς καταστολής.[2] Αυτές οι ευκαιρίες είναι οι αντικειμενικοί παράγοντες που αποτελούν το πλαίσιο μπορεί να δράσει το κοινωνικό κίνημα. Είναι οι εξωτερικοί πόροι που στηρίζουν την κινηματική δράση.[3]   Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι τα κινήματα είναι αυτομάτως έτοιμα να δράσουν ή να αξιοποιήσουν την ευκαιρία ή να αντισταθούν στην απειλή κινητοποιήσουν τους εσωτερικούς πόρους τους.

 Επιπλέον, η έννοια της συλλογικής ταυτότητας χρησιμοποιήθηκε για την εξήγηση του πώς τα κοινωνικά κινήματα δημιουργούν και διατηρούν τη συνοχή τους με το πέρασμα του χρόνου. Η συλλογική ταυτότητα ορίζεται ως η «γνωστική, ηθική και συναισθηματική σύνδεση ενός ατόμου με μια ευρύτερη κοινότητα, κατηγορία, πρακτική ή ένα θεσμό».[4]Η οικολογία ως κοινωνικό κίνημα διαθέτει κοινή συλλογική ταυτότητα. Συχνά το κίνημα δρα εκτός πολιτικών θεσμών χρησιμοποιώντας την «διαμαρτυρία» ως μία από τις μορφές δράσης του και χαρακτηρίζεται από μη θεσμοθετημένα δίκτυα διάδρασης.[5] Προκαλεί ή/και απορρίπτει τις κυρίαρχες μορφές εξουσίας. Η ύπαρξη συλλογικής ταυτότητας είναι προϋπόθεση για την κοινή δράση ανθρώπων, ορίζοντας ένα βασικό πλαίσιο αλληλεγγύης. Δημιουργείται, έτσι, μια εικόνα του «εμείς και αυτοί». Ενισχύονται οι κοινές αξίες που δίνουν «νόημα» και δικαιολογούν τις ενέργειες των ακτιβιστών/τριών του οικολογικού κινήματος. Πέραν αυτών, κοινή κουλτούρα, κοινές πρακτικές και παραδόσεις διαμορφώνουν και αυτές με τη σειρά τους την ταυτότητα του οικολογικού κινήματος. Όλα αυτά τα στοιχεία μεταβάλλονται κατά τη διάρκεια του ιστορικού χρόνου. Στο διεθνές και στο τοπικό οικολογικό κίνημα παρατηρούμε συχνά τη χρήση των μη θεσμοποιημένων και μη ιεραρχικών δομών οργάνωσης και από την άλλη την υιοθέτηση από τους ανθρώπους του (ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους τους) τρόπων ζωής που να συνάδουν με τις βασικές αρχές της οικολογίας. Βέβαια, αυτά τα στοιχεία της πολιτικής κουλτούρας δεν είναι αποκλειστικότητα του οικολογικού κινήματος καθώς παρόμοια συναντάμε στην περίπτωση του φεμινιστικού κινήματος που αμφισβήτησε την διχοτομία «δημόσιος βίος-ιδιωτικός βίος». Οι κοινές ταυτότητες των δρώντων των κοινωνικών κινημάτων είναι ετερογενείς, μη παγιωμένες και ασταθείς. Τίθενται, υπό διαπραγμάτευση και επαναβεβαίωση. Η επίτευξη του στόχου της σφυρηλάτησης της «συλλογικής ταυτότητας» είναι μεγάλο κατόρθωμα για το οικολογικό κίνημα, καθώς κάθε κοινωνικό κίνημα δεν είναι αναγκαστικά ένας ενιαίος δρων οργανισμός (παραδείγματος χάριν, η οργάνωση Earth First! που συχνά συνεργάζεται με αναρχικές ομάδες που δεν έχουν το περιβάλλον ως προτεραιότητά τους και με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που αγωνίζονται να κάνουν τις επιχειρήσεις να γίνουν «πιο πράσινες»). Οι συγκρούσεις ρεφορμιστικών και ριζοσπαστικών τμημάτων (realos vs fundis)σχετίζεται με τις επαφές τους με εκτός κινήματος ομάδες και με τις αντιπαραθέσεις με άλλους πράσινους και οικολόγους με συνέπεια η «κοινή κουλτούρα» να μεταβάλλεται. Τέλος, οι οργανώσεις και ομάδες μπορεί να έχουν πολλαπλές ταυτότητες (π.χ. συμμετοχή οικολόγων σε αντινεοφιλελεύθερες κινητοποιήσεις).[6]

Η οικολογική αντίληψη θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στο σλόγκαν «Δράσε Τοπικά, Σκέψου Παγκόσμια» καθώς εκφράζει τόσο την αποκεντρωμένη δράση και την παγκόσμια συναίσθηση και ευθύνη. Στο τοπικό επίπεδο υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες και δυνατότητες εποικοδομητικής συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και, ειδικά για το περιβάλλον, επειδή έχουν άμεση αντίληψη γι’ αυτό καθώς είναι οι πρώτοι που βιώνουν τις συνέπειες της φθοράς καταστροφής. Οι τοπικές ομάδες δεν βασανίζονται από τα προβλήματα των μεγάλης κλίμακας γραφειοκρατικών οργανώσεων που μειώνουν στο ελάχιστο το ρόλο των ατόμων. Δημιουργούν τις δικές τους ταυτότητες και έχουν την αίσθηση της κοινωνικής κοινότητας και του φυσικού κόσμου. [7]

---

[1]Tarrow Sydney (1996). “States and Opportunities: The Political Structuring of Social Movements” σε McAdam, D., McCarthy, J., and M. Zald (eds.), Comparative Perspectives on Social Movements. Cambridge: Cambridge University Press σελ 41–61) και Giugni Marco (2009) “Political Opportunities: From Tilly to Tilly”. Swiss Political Science Review

Volume 15, Issue 2, Summer, σελ. 361–367, http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/j.1662-6370.2009.tb00136.x/pdf

[2] McAdam D. (1996) “Conceptual Origins, Current Problems, Future Directions.”

σε Doug McAdam, D., McCarthy, J. and M. Zald (eds), Comparative Perspectives on Social Movements: Political Opportunities, Mobilizing Structures, and Cultural Framings. Cambridge:

Cambridge University Press, σελ. 23–40.

[3] McCarthy, John D. and Mayer N. Zald.(1977).  “Resource Mobilization and Social Movements: A Partial Theory.”  American Journal of Sociology 82, σελ. 1212-1241 και Bob Edwards and John D. McCarthy (2004) “Resources and Social Movement Mobilization” σε David A. Snow, Sarah A. Soule, Hanspeter Kriesi (eds), The Blackwell Companion to Social Movements. Oxford: Blackwell Publishing Ltd, σελ. 116-152.

[4] Polletta, Francesca, and Jasper, James M. (2001) “Collective Identity and Social Movements”. Annual Review of Sociology,. Vol. 27 , σελ. 283-305

[5] Cohen Jean L. and Arato Andrew  (1994)  Civil Society and Political Theory. Cambridge, MAQMIT Press. Alexandropoulos Stelios and Serdedakis Nik (2000) “Greek environmetalism:

from the status nascendi of a movement to its integration”, Paper for ECPR workshop on Environmental Organizations. Copenhagen, April 2000

[6]Dryzek John S. (2013) The Politics of the Earth: Environmental Discourses. Oxford, UK: Oxford University Press

[7] Τσακίρης Αθανάσιος και Πενταράκη Μαρία (2009)«Κράτος και Οικολογικό Κίνημα: Η Περίπτωση του Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης & Ενεργών Πολιτών» στο  2o Πανελλήνιο Συνέδριο Περιβαλλοντικής Πολιτικής & Διαχείρισης. Πέρα από το Κράτος: Ο ρόλος των Επιχειρήσεων, των οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών και των Διεθνών και Διεθνικών Οργανισμών στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση.  19-21 Ιουνίου 2009, Τμήμα Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Μυτιλήνη http://www.env.aegean.gr/eeppd/CONF2009/Env_Policy_Management_CONFERENCE_2009_MINUTES.pdf

Θανάσης Τσακίρης

Ηπειρώτικο τραγούδι - 1994     

 

Στίχοι:   Αφροδίτη Μάνου

Μουσική:   Αφροδίτη Μάνου

Ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου και Χορωδία

Φύσηξε βοριάς κι ο χάρτης το χορό χορεύει

που το φίδι των συνόρων ξέρει να γητεύει.

Αδερφέ μου, του χειμώνα, ράτσα μου βουνίσια

ποια Σειρήνα σε τραβάει, ρίζα Πωγωνίσια.

Ηπειρώτικο τραγούδι

μοιρολόι μου

Σ’ όποιο χρόνο να γυρίσω

το ρολόι μου.

Ηπειρώτικο τραγούδι

τι σε πλάνεψε

Τον Αλή πασά δε βλέπεις

που ζωντάνεψε.

Φύσηξε βοριάς κι ο χάρτης το χορό χορεύει

που χωρίζει τους ανθρώπους και τους αγριεύει.

Αδερφός, τον αδερφό του, μ`αίμα φοβερίζει

το φεγγάρι κάνει κύκλο κι όλο εδώ γυρίζει.

https://www.youtube.com/watch?v=-ydi2JqsGTc

 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - ΤΕΤΑΡΤH 15/08/2018     ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ (POSOKI / DIRECTIONS)   του Στέφαν Κομαντάρεφ 

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

l    ΤΕΤΑΡΤΗ  15/08/2018     ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ (POSOKI / DIRECTIONS)  
του Στέφαν Κομαντάρεφ (ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/FYROM, 2017, έγχρωμη, 103’)

Πέντε νυχτερινές διαδρομές στη Βουλγαρία της κρίσης, της διαφθοράς, της πίστης, της ελπίδας. Ένας χρεωμένος ταξιτζής πυροβολεί θανάσιμα τον τραπεζίτη που τον εκβιάζει και στη συνέχεια αυτοκτονεί. Το ίδιο βράδυ, κι ενώ στο ραδιόφωνο οι πάντες σχολιάζουν το περιστατικό, πέντε συνάδελφοί του κάνουν τη βάρδια τους. Ο Στέφαν Κομαντάρεφ μέσα από τις διαφορετικές ιστορίες της ταινίας απεικονίζει τη ζοφερή πραγματικότητα της σύγχρονης βουλγαρικής κοινωνίας.

Directions (Posoki) – New clip (1/3) official from Cannes

https://youtu.be/zTNmCcc9K6o

Showing all 1 win and 4 nominations
Cannes Film Festival 2017
Nominee
Un Certain Regard Award Stephan Komandarev

Cleveland International Film Festival 2018
Nominee
George Gund III Memorial Central and Eastern European Film Competition Stephan Komandarev

Gijón International Film Festival 2017
Winner
Best Screenplay Stephan Komandarev
Simeon Ventsislavov

Haifa International Film Festival 2017
Nominee
Golden Anchor Award Stephan Komandarev

Sarajevo Film Festival 2017
Nominee
Heart of Sarajevo Best Film
Stephan Komandarev

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 9:00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11:00 μ.μ.

(Από τις 22/08/2018 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.)

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

                                     (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,

Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr

Ιστοσελίδα: www.klh.gr)