Σημειώσεις από τον υπέργειο Νο.2

Σημειώσεις από τον υπέργειο Νο.2

Με το μαλακό, παιδιά…Η πρώτη ημέρα του συνεδρίου είχε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα για ξεκίνημα. Ένας καταπληκτικός σύνεδρος και συναγωνιστής από το Μάντσεστερ που πάντα αναδεικνύεται αστέρας της ημέρας και ο οποίος είναι εκ χαρακτήρος και πεποιθήσεων οπαδός του αργού λόγου αλλά και τρόπου ζωής μίλησε για την έννοια του «τραύματος» στα κοινωνικά κινήματα. Στην εισήγησή του επεσήμανε τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εξάντληση των ακτιβιστών, νεοελληνιστί γιατί παθαίνουν burnout. Η συζήτηση που επακολούθησε ήταν ζωηρή καθόσον ότι δύο συναγωνιστές θεωρητικοί και του Socialist Workers Party (αγγλικό ΣΕΚ ια τους μη γνωρίζοντες) του αντέταξαν τους παράγοντες που συμβάλλουν στην παθιασμένη ένταξη ακτιβιστών στα κινήματα, πάλι νεοελληνιστί burn-in. Ένας δογματικά δομικός μαρξιστής δεν θα έμπαινε καθόλου στη συζήτηση αλλά ένας διαλεκτικός δομικός μαρξιστής θα τους απαντούσε και στους δύο ότι οι παράγοντες αυτοί δεν μπορούν να αναχθούν αποκλειστικά σε ψυχολογικούς, γιατί παραλίγο να πέσει η συζήτηση σε αυτή τη λούμπα. Έτσι οι αντικειμενικοί παράγοντες και οι υποκειμενικοί σε μια διαλεκτική διαδικασία αλληλεπιδρούν και διαμορφώνουν τις συνθήκες για έναν άνθρωπο να μετεξελιχθεί σε κάποια φάση σε ακτιβιστή και σε κάποια άλλη στιγμή να αισθανθεί ότι τον έχει εξαντλήσει αυτή η ιστορία του υπερβολικού ακτιβισμού και, ενδεχομένως, μιας λίγο-πολύ σωτηριολογικής αίσθησης αποστολής.

Χρυσές δουλειές το Κινέζικο εστιατόριο, μισές δουλειές το πανεπιστήμιο
Λίγο αργότερα στην απογευματινή μπυροκατάνυξη πριν από την εξόρμηση στο ταυλανδο-κινεζικό εστιατόριο σύνεδροι από ένα πανεπιστήμιο στη βορειοδυτική Αγγλία μου μίλησαν για την συνεχή απειλή περικοπών σε μαθήματα, προγράμματα και υποχρεωτικές απολύσεις διδακτικού και διοικητικού προσωπικού. Παρά τις προσπάθειες του συνδικάτου τους ακόμη δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία με τη διοίκηση του πανεπιστημίου για αναστολή αυτών των μέτρων. Μισοειρωνικά – μισοσοβαρά μιλούσαν για εξόρμηση στα λύκεια ώστε να προσελκύσουν υποψήφιους φοιτητές και φοιτήτριες στα τμήματα κοινωνικών επιστημών προτού τα κλείσουν εντελώς. Και, βεβαίως, απευθύνουν πρόσκληση σε υποψήφιους/ες από όλη την Ευρώπη.

Κάνουν και γι’ άλλη δουλειά οι κάμερες
Εκείνη την ημέρα διάβασα μια είδηση που είχε κάποια θετική χροιά. Διάβασα, λοιπόν, στην Guardian ότι η κατά τα άλλα εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα Υπουργός Εσωτερικών του Γκόρντον Μπράουν (προσωπική του φίλη κι επιλογή για το αξίωμα) ανακοίνωσε ότι απευθύνει έκκληση στα τοπικά συμβούλια και στους δήμους να σταματήσουν να τοποθετούν κάμερες ασφαλείας και να αρχίσουν να τις μειώνουν. Και, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, να αρχίσει να αποδιαρθρώνεται σιγά-σιγά η «κοινωνία της επιτήρησης». Λοιπόν, καιρός είναι να μπει πιο έντονα από τις ελληνικές δημοκρατικές και λοιπές ριζοσπαστικές δυνάμεις το ζήτημα για τη χώρα μας.

Υπάρχει κι ο καπιταλισμός εκτός από τη μοναξιά, you know…
Την άλλη ημέρα σε μια άλλη ενδιαφέρουσα συζήτηση επισημάνθηκε από τον εισηγητή ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρεί μια βαθμιαία εξάλειψη του όρου «καπιταλισμός» και γενικότερα η πολιτική οικονομία από την δημόσια συζήτηση του χώρου της θεωρίας των κοινωνικών κινημάτων. Η επισήμανση έχει ιδιαίτερο νόημα. Γιατί -συγχωρέστε με εμένα τον «παλιομοδίτη» - πρέπει να δίνουμε πρωτεύουσα σημασία στον πολιτισμικό παράγοντα, στην ταυτότητα και στην κουλτούρα και να υποβαθμίζουμε όλους τους άλλους παράγοντες σε βαθμό εξαφάνισης;

Τι λέγαμε; Να και το ζωντανό παράδειγμα
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας υπήρχε μια εισήγηση στην οποία γινόταν λόγος για την περίπτωση της Τουρκίας του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’70 όπου οι κοινωνικές συγκρούσεις που είχαν οξυνθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό αποδίδονταν αποκλειστικά στην ιδεολογία, δεν υπήρχε καμία νύξη αν υπήρχε καπιταλισμός, διαφορετικές κοινωνικές τάξεις που συγκροτούνταν με βάση την ιδιοκτησία και τον έλεγχο της παραγωγής, ούτε γινόταν λόγος για οικονομική ή πετρελαϊκή κρίση. Έτσι η εισηγήτρια, άνετη και ωραία, αποφάνθηκε ότι επρόκειτο για εμφύλιο πόλεμο που δημιουργήθηκε από τη σύγκρουση της ιδεολογίας των αριστερών φοιτητών που προέρχονταν από μορφωμένα στρώματα και των δεξιών φοιτητών που προέρχονταν από παραδοσιακά και λιγότερο μορφωμένα στρώματα. Το δε κράτος δεν υπήρχε και αν υπήρχε παρέμενε ουδέτερο. Όπως καταλαβαίνετε αποφάσισα να παρέμβω μετά το χειροκρότημα ευγενείας και να πω ορισμένα πράγματα για να θυμίσω ότι αν θέλουμε να μιλάμε για εμφύλιο πόλεμο που να μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιος έπρεπε να πάρει το ελληνικό παράδειγμα και να κάνει σύγκριση και δεύτερον ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε κενό αέρος. Ελπίζω ότι δεν είχα πάρει «άγριο ύφος».

Manchester City Millionaire αλλά…
Λίγο αργότερα, στην παμπ η μπύρα χαλάρωσε τα πράγματα και την ένταση. Μετά η ένταση ξανανέβηκε αλλά ο λόγος ήταν τα καυτερά ινδικά φαγητά που έπρεπε να συνοδευούν με δροσερή μπύρα. Έλα, όμως, που το συγκεκριμένο ινδικό μαγαζί ήταν από αυτά που είναι, για λόγους θρησκευτικούς, alcohol-free zones. Έτσι ξανακαταλήξαμε στην ίδια παμπ. Κι εκεί που λέμε ότι χαλαρώνουμε, άρχισαν οι Μαντζεστεριανοί θαμώνες να ουρλιάζουν, να βρίζουν και εξαπολύουν κατάρες στα…αρχαία κελτικά. Τι έγινε, ρε παιδιά; Η Μάντεστερ Σίτυ αποκλειόταν από το Αμβούργο. Μέσα σε δέκα λεφτά έχασε άπειρες ευκαιρίες, όπως ο Αρδίζογλου της ΑΕΚ της δεκαετίας του ’70 που τρίμπλαρε όλο το γήπεδο, πέρναγε τον τερματοφύλακα και έβγαζε τη μπάλα άουτ!!! Κι έτσι έπεσε κατήφεια στην παμπ. Τι να κάνουμε; Τα πετροδολάρια δεν αρκούν πάντα για να κερδίζεις…

Χωρίς λόγια λόγια...
Την άλλη ημέρα το πρωί, ξανά στο μαγαζί με τον ωραίο και φτηνό τεράστιο καπουτσίνο αγόρασα την εφημερίδα Independent. Η ψυχή μου μαύρισε. Πρωτοσέλιδο και κύριο θέμα στις μέσα σελίδες το δράμα των Σομαλών που φεύγουν απελπισμένοι από τη χώρα τους, τη ρημαγμένη από τον εμφύλιο πόλεμο , την ιμπεριαλιστική επέμβαση και την πείνα. Η διεθνής κοινότητα, αυτή η πλασματική οντότητα, ενδιαφέρθηκε μόνο γι τους αμερικανούς ομήρους των πειρατών αλλά αδιαφορεί για το πραγματικό πρόβλημα. Και όταν βλέπει την πραγματικότητα να σκάει ορμητικά σαν κύμα από τσουνάμι στις λαμπερές ακτές της ή ουρλιάζει υστερικά στον Άγιο Παντελεήμονα και στη Νότια Παραλία της Πάτρας ή βγάζει το σκασμό γιατί τους πετάει ένα κομμάτι «βρώμικο ψωμί» ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσφέρουν στους κάμπους της Μεσσηνίας ή της Μεσσίνας.

Και οι Σημειώσεις από τον Υπόγειο
Ένας πολύ γνωστός ριζοσπάστης μελετητής των βρετανικών εργασιακών σχέσεων μας μίλησε στο συνέδριο για την απεργία στο Μετρό του Λονδίνου, του πασίγνωστου Tube από όπου ακούγεται η γνωστή ιαχή “Mind the Gap” για τους γνωρίζοντες και τους παραγνωρίζοντες. Ένα βασικό στοιχείο που μάθαμε είναι ότι εκεί ανταγωνίζονταν τα συνδικάτα για το ποιο θα οργανώσει και θα εκπροσωπήσει τις εκατοντάδες εργαζόμενες και εργαζόμενους στον τομέα του καθαρισμού, που και εκεί αποτελούν υπαλλήλους των εργολάβων στο περιβόητο πρόγραμμα Public-Private Partnership. Όπως Ελλάδα. Μόνο που το «όπως Ελλάδα» ισχύει για τους εργολάβους εργοδότες αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την περίπτωση της συνδικαλιστικής οργάνωσης, καθώς εκεί οι συνδικαλιστές σκίζονταν για να εντάξουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα συνδικάτα, ενώ εδώ… καλά… «Ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι…»

Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com

Σημειώσεις από τον Υπέργειο

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΓΕΙΟ

Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια

Νωρίς-νωρίς ξεκίνησα σήμερα, Μεγάλη Τρίτη, για το αεροδρόμιο. Πτήση για Φρανκφούρτη και από εκεί για Μάντσεστερ για το συνέδριο «Εναλλακτικές μελλοντικές προοπτικές και λαϊκή διαμαρτυρία» που διοργανώνεται για 14η συνεχή χρονιά δίχως καμία οικονομική και διοικητική υποστήριξη παρά μόνο το μεράκι των διοργανωτών και την ενεργό συμμετοχή των συνέδρων (πανεπιστημιακών, μεταπτυχιακών φοιτητώ/τριών και ακτιβιστών/τριών από ολόκληρο τον πλανήτη. Κάθομαι σε ένα καφέ του αεροδρομίου και ξεφυλλίζω τις εφημερίδες. Πέφτω πάνω στην αναγγελία της κηδείας του Σπύρου του Μαρκόπουλου. Στενοχωριέμαι γιατί δεν θα είμαι εκεί για να τα πούμε για τελευταία πια φορά. Αντίο Σπύρο, έστω και εκ του μακρόθεν. Θα σε θυμόμαστε για τους αγώνες σου και θα εμπνεόμαστε από το σύνθημά σου σε εκείνο το ψεκασμένο με δακρυγόνα πανό: «Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια».

Είμαστε ακόμα (wi-fi αλλά) ζωντανοί
Στο Shopping Centre, τον μικρό αυτό καπιταλιστικό ναό της κατανάλωσης, πέρα από τους μανιακούς του «αθλήματος», δεκάδες νέοι και νέες που ταξιδεύουν προς και από Ελλάδα κάθονται κατάχαμα στέλνοντας και παίρνοντας ηλεκτρονικά μηνύματα και σερφάροντας στο διαδίκτυο με τις ασύρματες συνδέσεις, μια εικόνα άγνωστη σε σχέση με το πρόσφατο ακόμα παρελθόν (το ίδιο πάνω-κάτω ταξίδι έκανα τέσσερα χρόνια πριν στο ίδιο συνέδριο). Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι/ες είναι απομονωμένοι/ες. Μερικοί/ές μιλούν ακόμα μεταξύ τους «ζωντανά». Δεν έχουν γίνει οι πάντες πλήρως ηλεκτρονικοποιημένα όντα.

Τα τροπάρια των εργαζομένων
Έχοντας, λοιπόν, αρκετή ώρα στη διάθεσή μου μέχρι να πάμε για επιβίβαση, ρίχνουμε με ματιά στην Αυγή. Για άλλη μια μέρα οι ειδήσεις του «Παρατηρητηρίου εργασίας» με συγκλονίζουν:
• Επί τρεις μήνες απλήρωτοι οι υπάλληλοι του Αγούδημου
• Κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι 30 υπάλληλοι του ταξιδιωτικού πρακτορείου ΑΤΗΕΝΑ λόγω επικείμενη πτώχευσης
• Συνδικαλιστής σε ξενοδοχείο του Ρεθύμνου απολύθηκε χωρίς δικαιολογία λίγο πριν ανοίξει για τη φετινή σεζόν
• Άλλη μια αγωγή της εργοδοσίας εναντίον των απεργών συναδέλφων της Αγροτικής Τράπεζας
• Αυθαίρετη απόλυση εργαζόμενου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
• Δεν πληρώνονται τις εφημερίες του τελευταίο τριμήνου οι γιατροί των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης
• Απεργούν εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Π. και Α. Κυριακού για πρόσληψη προσωπικού και εφαρμογή της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το ωράριο
Σε άλλο ρεπορτάζ της εφημερίδας διαβάζω πως η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εισηγείται «εξίσωση παροχών προς τα κάτω και ορίων ηλικίας προς τα πάνω». Είναι εμφανές ότι λειτουργεί ως προπομπός της κυβερνητικής πολιτικής, παρά τις προηγηθείσες διαψεύσεις της κυρίας Πετραλιά. Βλέπετε είναι η «εβδομάδα των παθών» που δεν φαίνεται να σταματάει αλλά θα συνεχιστεί ως «Γολγοθάς» διαρκείας.

Με τον Κώστα τον ξενύχτη στη Ραφήνα

Παρίσι και Λόντρα, Ρόμα και Βιέννη, μπροστά στη … Ραφήνα καμιά σας δεν βγαίνει! Το εγγυάται ο…Σουφλιάς. Σεμνά και ταπεινά, ο Θεσσαλός υπουργός περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ για τους λάτρεις των αρκτικόλεξων) βλέπει πολύ μπροστά στο μέλλον και οραματίζεται μια Αθήνα…13 εκατομμυρίων κατοίκων, όπως γράφει στον Ελεύθερο Τύπο, ένας παλιός φίλος, ο Αργύρης ο Δεμερτζής, με αφρομή το «νέο ρυθμιστικό» που προτείνει ο εκτροπέας του Αχελώου. Ένα από τα φοβερά και τρομερά μέτρα θα είναι η πεζοδρόμηση της … Πεσματζόγλου. Γουάου και ξανά γουοάου! Η δε Ραφήνα πρόκειται να μετατραπεί σε «κύριο οικιστικό άξονα». Θα έχουν ενηλικιωθεί ως τότε τα δίδυμα του Κώστα και τη Νατάσας και θα εκπονήσουν διδακτορική διατριβή στο πασίγνωστο τότε RSE (Rafina School of Economics and Political Science). Κατά τα άλλα, σε άλλο ρεπορτάζ του Κ. Μπογάτσου στην ίδια εφημερίδα, διαβάζουμε ότι ο Μαλιακός Κόλπος έχει μετατραπεί σε «νεκροταφείο ψαριών». Μέχρι τότε, όμως, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Για τα σημερινή βρωμόψαρα θα χολοσκάσουμε σήμερα; Το μέλλον των βιονικών ανθρώπων μας ενδιαφέρει. Κάπως έτσι σκέφτεται ο Σουφλιάς και οι συν αυτώ.

Εργασία στα χρόνια της χολέρας

Μπαίνοντας στο αεροπλάνο πήρα την International Herald Tribune. To αεροσκάφος σφύζει από συνταξιούχους Γερμανούς και ελληνόπουλα όλων των προορισμών που επιστρέφουν στα πανεπιστήμια στα οποία σπουδάζουν, μιας και το Καθολικώς Διαμαρτυρόμενο Πάσχα έληξε για φέτος. Τα κεφάλια μέσα! Μόνο και μόνο ο τίτλος του άρθρου της τελευταίας τα λέει όλα: «Στη σημερινή αγορά εργασίας, δεν γίνεσαι καλύτερος όσο περνούν τα χρόνια˙ γίνεσαι γέρος». Σύμφωνοι, ρε παιδιά, αλλά όταν τα λέμε εμείς και τα καταγγέλλουμε όλα αυτά, είμαστε «παλιομοδίτες αριστεροί» .

Σωματική ανάγκη και μαγνητικές κάρτες

Μανιακοί με την «ασφάλεια» οι Βρετανοί έχουν γεμίσει κάθε γωνία με κάμερες και κάθε πόρτα με μηχανήματα αναγνώρισης μαγνητικών καρτών. Στη φοιτητική εστία όπου μένω πρέπει να ανοίξω με την κάρτα 3 (τρεις) διαδοχικές πόρτες σε απόσταση μικρότερη από 10 (δέκα) μέτρα. Επίσης, επειδή η πόρτα του δωματίου μου κλειδώνει αυτόματα πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχω μαζί μου το κλειδί και όπως καταλαβαίνετε ακόμη και η … σωματική ανάγκη υπόκειται στη λογική της «ασφάλειας» καθώς είναι κοινόχρηστος ο σχετικός χώρος. Για να σου δώσουν πρόσβαση στο διαδίκτυο πρέπει να είσαι πολύ προχωρημένος τύπος μιας και ο κωδικός ασφαλείας για τους τεχνολογικά ένα βήμα πιο πίσω είναι ζήτημα πολύπλοκων εξισώσεων, παραγώγων και πολυωνύμων.

Από τον αφιλόξενο Άγιο Παντελεήμονα στους υπέροχους Άγιους Πάντες

Όλα αυτά, όμως, τα ξεχνάς όταν καταφέρεις να βγεις από τις τρεις μαγνητικές πόρτες. Σε αποζημιώνει το πράσινο, τα πανύψηλα δέντρα που παραβγαίνουν στα μεγαθήρια κτήρια των 10-15 ορόφων. Ανάμεσα σε πανέμορφα βικτωριανά μέγαρα και παλιά βιομηχανικά κτήρια ρέουν ποτάμια και φυτρώνει όχι μόνο το γρασίδι αλλά και αμυγδαλιές. Κατεβαίνοντας την Charles Street και στρίβοντας αριστερά στην κεντρική Oxford Road μπαίνεις στην περιοχή των πανεπιστημίων. Κατευθύνομαι στο κτήριο του Metropolitan Manchester University όπου θα διεξαχθεί το συνέδριο. Πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυπολιτισμική η περιοχή, γεμάτη εστιατόρια 10-12 εθνικών κουζινών και κλασικές βρετανικές παμπ μας περιμένουν για αμέτρητους γύρους κόκκινης μπύρας και καυτερών εδεσμάτων. Μουσεία, γκαλερί, θέατρα και ταινιοθήκες αλλά και τα γραφεία της Φοιτητικής Ένωσης που διαθέτει χώρους διαλέξεων, προβολών και παραστάσεων φιλοξενούν σειρά παραστάσεων, εκθέσεων και αφιερωμάτων. Στο MMU το συνέδριό μας έχει παρέα τους συμμετέχοντες του συνεδρίου για την «Υπερβατική Φιλοσοφία». Το μέλλον σου προσφέρεται με το όμορφο πρόσωπό του και όχι με αυτό που βλέπουμε στη Μενάρδου, στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Αγιά της Πάτρας. Κι εδώ υπάρχουν προβλήματα διακρίσεων και καχυποψίας αλλά οι Βρετανοί έχουν «χωνέψει» πια την παρουσία των «άλλων». Εξάλλου στην περιοχή πολιούχος δεν είναι ένας αλλά πολλοί, είναι οι Άγιοι Πάντες, όπως λέγεται το κεντρικό κτήριο του MMU.

Φτιάξε βρε Ρίτσαρντ ένα καφέ να τονε πιούμε στο μπουφέ…

Εγγράφηκα, λοιπόν στο συνέδριο, βοήθησα λίγο στη γραμματειακή υποστήριξη καθώς δεν υπήρχε τέτοιο κοντύλι στον προϋπολογισμό του συνεδρίου (έλλειψη που οφείλεται στις περικοπές των χρηματοδοτήσεων λόγω κρίσης ή γενικότερη εκπαιδευτική νεοφιλελεύθερη πολιτική;) και όλα επαφίονταν στον συνεδριακό πατριωτισμό των συμμετεχόντων (πανεπιστημιακών και ακτιβιστών). Αγόρασα μισοτιμής βιβλία, παλιά και νέα, από τον πάγκο που είχε στήσει κινηματικός βιβλιοπώλης της πόλης και μέχρι να πάει μία η ώρα για να αρχίσει το συνέδριο βγήκα βόλτα στην Oxford Road. Μπήκα για καφέ σε ένα μαγαζί απέναντι από το κτήριο του τοπικού BBC και παράγγειλα ένα τεράστιο καπουτσίνο με 2,1 λίρες που με την ισοτιμία της ημέρας σήμαινε …2,3 ευρώ. Άρα πολύ καλά πράξαμε το περασμένο Σάββατο και μποϋκοτάραμε τις ελληνικές καφετέριες που πουλάνε καφέ στην τιμή 4 και 5 ευρώ χωρίς να υπάρχει λόγος και έχουν και τους εργαζόμενους σε καθεστώς επισφαλούς απασχόλησης.

Το Λονδίνο δεν προσκυνά μόνο «σώβρακα και φανέλες»

Στο ίδιο μαγαζί αγόρασα τους Times της ημέρας. Η είδηση της 4ης σελίδας περιέγραφε για το νέο φαινόμενο στη Βρετανία, δηλαδή για την προσέλευση χιλιάδων ανθρώπων στις…πρόβες της Συμφωνικής Ορχήστρας Σιμόν Μπολιβάρ της Βενεζουέλας …στο Λονδίνο. Ναι, καλά διαβάσατε, στο Λονδίνο και όχι στο Καράκας, και όχι στις συναυλία απλώς αλλά στην πρόβα! Και τι δεν θα έδινα για να δω πλήθη ελλήνων και ελληνίδων να τρέχουν στις πρόβες π.χ. της Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης ή της Ορχήστρας των Χρωμάτων, αντί να τρέχουν στις ποδοσφαιρικές και να «προσκυνάνε σώβρακα και φανέλες» του Ντιόγκο ή του Κατσουράνη!

Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com