Η Ιστορία στο Κόκκινο για τα παράσιτα την Κυριακή 12 Ιουλίου

Κυριακή 12 Ιουλίου 13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5

Τα παράσιτα στη λογοτεχνία, την ιστορία και τον κινηματογράφο

Συζητούν ο Κωστής Καρπόζηλος και ο Σωτήρης Παρασχάς

O Κωστής Καρπόζηλος συνομιλεί με τον Σωτήρη Παρασχά, επίκουρο καθηγητή γενικής και συγκριτικής γραμματολογίας, για τα παράσιτα. Κανείς δεν προσέχει αρχικά τα παράσιτα, αλλά αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά βρίσκονται παντού: στη λογοτεχνία, στον κινηματογράφο, στο δημόσιο λόγο. Από τον λόγο των αστών που παρουσιάζουν τους φτωχούς ως «παράσιτα» έως την εικονογραφία του σοσιαλιστικού κινήματος που παρουσιάζει τον καπιταλιστή να ρουφάει το αίμα του λαού, ξεδιπλώνεται η αναζήτηση του κοινωνικού «υγιούς» σώματος και η εμβέλεια των ιδεών του εκφυλισμού και της διαφθοράς.
Τα λογοτεχνικά έργα του 19ου αιώνα είναι κατάστικτα από «παράσιτα»: ζητιάνοι, ομοφυλόφιλοι, ανεπρόκοποι, αλκοολικοί και εισοδηματίες φωτίζουν τη σχέση βιολογίας και ιδεολογίας, την πίστη στα κληροδοτημένα χαρακτηριστικά, την ανησυχία για την επίδραση των φθοροποιών επιδράσεων. Ο Δράκουλας, το Alien ή η πρόσφατη κορεατική ταινία Παράσιτα συνιστούν όψεις μιας συζήτησης που εν τέλει ανάγεται στο φόβο απέναντι σε αυτό που είναι ταυτόχρονα αόρατο και ορατό, που βρίσκεται εντός και εκτός, που με την εμφάνισή του διασαλεύει τις υπάρχουσες ισορροπίες και απειλεί τον κόσμο των τακτοποιημένων κοινωνικών σχέσεων.

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μια εκπομπή για το παρελθόν

Επιμέλεια: Ηλίας Νικολακόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Θανάσης Μήνας

Οργάνωση παραγωγής: Ιωάννα Βόγλη

Παραγωγή: ΑΣΚΙ - Στο Κόκκινο 105,5

Ρομαντική κομεντί του Κλαπίς και το αριστούργημα του Γκοντάρ

Ρομαντική κομεντί του Κλαπίς και το αριστούργημα του Γκοντάρ
Λήδα Γαλανού

https://www.efsyn.gr/tehnes/sinema/248321_romantiki-komenti-toy-klapis-kai-aristoyrgima-toy-gkontar


Μόνοι στο Παρίσι
(Deux Moi, Γαλλία, 2019, 110')

σκηνοθεσία: Σεντρίκ Κλαπίς

ηθοποιοί: Φρανσουά Σιβίλ,

Ανά Ζιραρντό


Ο Ρεμί είναι ένας νεαρός εργάτης σε φορτοεκφορτώσεις – οι συνάδελφοί του απολύονται, ο ίδιος προβιβάζεται, αλλά δεν μπορεί ν’ αποτινάξει από πάνω του την ενοχική θλίψη που τον κατακλύζει. Η Μελανί είναι μια νεαρή ερευνήτρια σ’ ένα επιστημονικό εργαστήριο – σύντομα θα έχει το προνόμιο να παρουσιάσει τα αποτελέσματά της στους χρηματοδότες, αλλά δεν μπορεί ν’ αποτινάξει από πάνω της την ανασφάλεια που τη διαλύει. Ο Ρεμί κι η Μελανί ζουν στο Παρίσι, σε δύο διπλανές πολυκατοικίες, μία παλιά, μία μοντέρνα, μεσοτοιχία.

Επισκέπτονται κι οι δυο το τοπικό αραβικό μπακάλικο, στην πολυ-πολιτισμική γειτονιά τους. Τι κι αν δεν έχουν συναντηθεί ποτέ, χωρίς να το ξέρουν μοιράζονται τα πάντα, ακόμα και την ίδια γάτα.

Ο Σεντρίκ Κλαπίς («L’ Auberge Espagnole»), ο μετρ της σύγχρονης γαλλικής κομεντί, στήνει μια αισθηματική περιπέτεια... κατά μόνας, στο Παρίσι το γεμάτο κόσμο και γεμάτο μοναξιά. Το φιλμ του δεν έχει το θάρρος και το πολιτικό στίγμα του αργεντίνικου «Μεσοτοιχίες», κινείται στο κεντρικό κομμάτι του με πολλούς κενούς χρόνους, περιλαμβάνει δυο σκηνές ονείρου πιο αμήχανες από Δαλιανίδη. Κι όμως, χάρη, ειδικά, σ’ ένα κομψότατο τελευταίο μέρος και φινάλε και δυο τραβηχτικούς πρωταγωνιστές, πετυχαίνει έναν μελαγχολικό ρομαντισμό, μια απρόθυμη αισιοδοξία κι ένα τελικό χαμόγελο που, έστω για λίγο, αφοπλίζει.

ΑΛΟΜΑ, ΒΑΡΚΙΖΑ, ΚΟΡΑΛΛΙ, ΛΑΟΥΡΑ, ΦΙΛΟΘΕΗ, ΦΛΟΙΣΒΟΣ

Αυτοί οι τρελοί, τρελοί παραγωγοί
(The Producers, ΗΠΑ, 1967, 88')

σκηνοθεσία: Μελ Μπρουκς

ηθοποιοί: Ζίρο Μόστελ, Τζιν Γουάιλντερ


Ενας αποτυχημένος παραγωγός του Μπρόντγουεϊ και ο λογιστής που έχει αναλάβει την εκκαθάρισή του σκαρφίζονται μια ιδέα για να (ξανα)πλουτίσουν: θα ανεβάσουν ένα έργο τόσο απαράδεκτα κακό, που θα κατέβει, το αργότερο, αμέσως μετά την πρεμιέρα του. Ανακαλύπτουν το φιλοναζιστικό μιούζικαλ «Springtime for Hitler», τον χειρότερο σκηνοθέτη του κόσμου και το πιο ακατάλληλο καστ και πιάνουν δουλειά! Η θρυλική κωμωδία του Μελ Μπρουκς επανέρχεται στις οθόνες των θερινών σινεμά, λίγο γερασμένη, αρκετά χοντροκομμένη, αλλά τόσο ρηξικέλευθη, τόσο ιερόσυλη στη δημιουργία της, τόσο απολαυστικά ισοπεδωτική απέναντι στο κάθε στερεότυπο (ποιοι αντιρατσιστικοί αγώνες, ποια γυναικεία χειραφέτηση;), που εξακολουθείς να εκπλήσσεσαι μόνο και μόνο με τη σκανδαλιστική αποκοτιά του σεναρίου, όσο και με τα τάχα μου αθώα μπλε μάτια του Τζιν Γουάιλντερ. Διασκεδαστικά camp και ο Ανδρέας Βουτσινάς ως Κάρμεν, μπάτλερ του σκηνοθέτη.

Περιφρόνηση
(Le mépris, Γαλλία, 1963, 102')

σκηνοθεσία: Ζαν-Λικ Γκοντάρ

ηθοποιοί: Μπριζίτ Μπαρντό, Μισέλ Πικολί, Τζακ Πάλανς, Φριτς Λανγκ, Τζόρτζια Μολ


Στη Ρώμη, στην Τσινετσιτά που λίγο λίγο παρακμάζει, ένας Αμερικανός παραγωγός, ο Τζέρεμι Προκός, γυρίζει την Οδύσσεια με σκηνοθέτη τον Φριτς Λανγκ. Εξοργισμένος με τις «καλλιτεχνικές» προθέσεις του Γερμανού μετρ, ο Προκός αναθέτει στον νεαρό συγγραφέα Πολ Ζαβάλ να γράψει ένα «εμπορικότερο» σενάριο του έργου του Ομήρου. Ο Πολ θα βρεθεί μπροστά στο πιο γνώριμο υπαρξιακό δίλημμα που ορίζει η θέση του: να υποταχθεί στο κέρδος ή να παραμείνει πιστός στις καλλιτεχνικές αρχές του; Την ίδια ώρα, ο Πολ νιώθει πως η πανέμορφη γυναίκα του, η Καμίγ, δεν τον αγαπά, νιώθει γι’ αυτόν περιφρόνηση - αλλά δεν του εξηγεί γιατί. Η σχέση τους καταρρέει, όσο η Πηνελόπη κι ο Οδυσσέας περιμένουν να συναντήσουν το μεγαλείο τους. Ενα χαρακτηριστικό γνώρισμα των αριστουργημάτων είναι ότι παίρνουν άλλη μορφή με τον χρόνο. Αυτή εδώ, η πιο, σκόπιμα, προσιτή ταινία της χρυσής εποχής του Γκοντάρ, λίγο βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια, λίγο αυτοβιογραφική, εξακολουθεί να γοητεύει, να συγκινεί και να ψυχαγωγεί, με τις μοναδικές αισθητικές επιλογές της, με την ανεπανάληπτη τριαντάλεπτη συζήτηση του ζευγαριού στα δωμάτια του κατακερματισμένου, μοντέρνου διαμερίσματός τους, με την αλλόκοτη έλξη που προκαλεί η Βίλα Μαλαπάρτε με τα αέναα, νομίζεις, σκαλοπάτια της, με τα αποφθέγματα του Φριτς Λανγκ (διατηρούνται τα ρίγη τού να τον βλέπεις στην οθόνη να παίζει τον εαυτό του), με τον αισθησιασμό του λεπτεπίλεπτου κορμιού της Μπαρντό και την αγορίστικη σβελτάδα του Πικολί, με τη μουσική του Ζορζ Ντελερί, τόσο συναισθηματική που να υπονομεύει διαρκώς την ειρωνεία του σεναρίου. Αλλά επιπλέον όλων αυτών, σήμερα, αυτό το ταλαιπωρημένο καλοκαίρι του 2020, η «Περιφρόνηση» κρύβει ένα επιπλέον δώρο. Το πνεύμα της, βάλσαμο σε μια εποχή απολυτότητας, την απέραντη εκτίμησή της για την τέχνη, την τόλμη της να βλέπει την πραγματικότητα –το σινεμά, τον γάμο- με τρόπο διττό, αναλυτικό, σχολιάζοντας, αλλά χωρίς να κρίνει, να επαίρεται, να καταδικάζει. Η «Περιφρόνηση» δεν νιώθει περιφρόνηση για κανέναν και για τίποτα, μόνο κατανόηση, έστω με μια ελαφριά διάθεση ennui, έστω με μια μικρή πικρία για την ανάγκη για συμβιβασμό και με μεγάλο χιούμορ απέναντι στη ζωή που, έτσι κι αλλιώς, έχει τον έλεγχο των πάντων. Ενα αριστούργημα που αλλάζει, ενώ παραμένει εκπληκτικά σύγχρονο, κοντεύοντας τα εξήντα χρόνια του.

ΟΑΣΙΣ, ΡΙΒΙΕΡΑ, ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ

Οι μεταφραστές
(Les traducteurs, Γαλλία, Βέλγιο, 2019, 105')

σκηνοθεσία: Ρεζί Ρουενσάρ

ηθοποιοί: Λαμπέρ Γουιλσόν, Μανώλης Μαυροματάκης, Ολγκα Κουριλένκο, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν, Εντουάρντο Νοριέγκα

Το αναγνωστικό κοινό περιμένει με αγωνία την κυκλοφορία του τρίτου τόμου μιας best selling τριλογίας μυστηρίου. Ο εκδότης συγκεντρώνει σ’ ένα σφραγισμένο από τον έξω κόσμο, το ίντερνετ, κάθε είδους επικοινωνία, υπόγειο τους εννέα μεταφραστές που θα δουλέψουν το βιβλίο, ο καθένας για τη χώρα του, προκειμένου να μη διαρρεύσουν στοιχεία της ιστορίας. Οταν, όμως, οι δέκα πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος βγουν στο Διαδίκτυο, η αλήθεια έρχεται στην επιφάνεια: υπαίτιος είναι ένας από τους μεταφραστές κι ο εκδότης είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα, προκειμένου να μην ακολουθήσουν κι άλλες σελίδες.

Εξι χρόνια μετά το αξιολάτρευτο «Χτυποκάρδια στο γραφείο», ο Ρουενσάρ δοκιμάζεται σε μια φιλόδοξη ταινία, ένα σατιρικό θρίλερ που, ακολουθώντας την πλοκή του, συγκεντρώνει ένα επώνυμο, πολυεθνικό καστ. Η ιδέα είναι μαγνητική, το χιούμορ πετυχημένο ως προς... το μίσος των μεταφραστών προς τους εκδότες, την ανταγωνιστική στάση και των δύο προς τους συγγραφείς, τις μικρές ανισορροπίες που κρατούν στη ζωή κάθε κλάδο που σχετίζεται με την τέχνη. Ωστόσο, η δράση που ξεκινά με σασπένς, συνεχίζεται με πομπώδη μουσική και ολοένα αυξανόμενη σεναριακή υπερβολή ενός παραφορτωμένου whodunnit και η σύμβαση που θέλει όλους τους ηθοποιούς να μιλούν ως επί το πλείστον στα γαλλικά, στερεί σημαντικά από τις ερμηνείες τους, με τίμημα την ατμόσφαιρα και την πειστικότητα της ταινίας.

Η καλοσύνη των ξένων
(The Kindness of Strangers, Δανία, Καναδάς, Σουηδία, Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, 2019, 118')

σκηνοθεσία: Λόνε Σέρφιγκ

ηθοποιοί: Ζόι Καζάν, Ταχάρ Ραχίμ, Αντρεα Ράισμπορο

Η Κλάρα το σκάει, μαζί με τους δυο μικρούς γιους της, από τον βίαιο άντρα της. Η νοσοκόμα Αλις δουλεύει εθελοντικά στη σίτιση των αστέγων – μεταξύ τους, ο αλαφροΐσκιωτος Τζεφ. Ο Μαρκ αποφυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν έκανε και θέλει να κεράσει τον εσωστρεφή δικηγόρο του, Τζον Πίτερ. Ολοι αυτοί, μοναχικοί άνθρωποι σε αδιέξοδο, θα συγκεντρωθούν στο ρωσικό εστιατόριο του Τιμ, κληρονομιά από τον πατέρα και τον παππού του, στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Η Δανέζα σκηνοθέτις τού «Ιταλικά για αρχάριους» και του «An Education» στηρίζεται σε μια γλυκανάλατη κοσμοθεωρία κι ένα κακογραμμένο σενάριο, για να παρουσιάσει με ελαφρότητα τα σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και με σοβαροφάνεια τα ασήμαντα. Μια, έστω καλοσυνάτη, αποτυχία που άνοιξε το περσινό Φεστιβάλ Βερολίνου.

Κλασικό, νουάρ και ερωτικό καλοκαίρι ΕΦ.ΣΥΝ.

Κλασικό, νουάρ και ερωτικό καλοκαίρι
ΕΦ.ΣΥΝ.

https://www.efsyn.gr/tehnes/sinema/248450_klasiko-noyar-kai-erotiko-kalokairi

Οχι πολλές πολλές πλατείες και πεζόδρομοι, όχι χώροι που δεν μπορούν κάπως να περιφρουρηθούν, να τηρηθούν οι αποστάσεις και τα πρωτόκολλα. Αλλά πάντα χώροι ωραίοι και ανοιχτοί, με δυνατότητα ελεγχόμενης ροής θεατών, με είσοδο και έξοδο.

Ο κορονοϊός μπορεί κάπως να επέδρασε στο αγαπημένο Athens Open Air Film Festival, αλλά με τίποτα δεν άλλαξε τη φιλοσοφία του ή μείωσε την ορμή του. Και αυτό το καλοκαίρι, η δέκατη διοργάνωση θα γίνει. Την έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ με όλες αυτές τις «εξαφανίσεις» των καθιερωμένων εκδηλώσεων μουσικής και θεάτρου.

Η έναρξη του 10ου Athens Open Air Film Festival θα γίνει πανηγυρικά με ένα κινηματογραφικό τριήμερο στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι. Την Πέμπτη 25 Ιουνίου θα προβληθεί η αγαπημένη πολλών θεατών «Jackie Brown» του Κουέντιν Ταραντίνο, την Παρασκευή 26 Ιουνίου το βραβευμένο με Οσκαρ Καλύτερου Ξενόγλωσσου Φιλμ «Ολα για τη μητέρα μου», ίσως κορυφαία ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, και το Σάββατο 27 Ιουνίου θα γιορταστούν τα 45 χρόνια από την πρεμιέρα του πιο διαχρονικού cult φαινομένου στην ιστορία του σινεμά, του θρυλικού «Rocky Horror Picture Show» του Τζιμ Σάρμαν (έναρξη και τις τρεις μέρες στις 9.30 μ.μ.).

Και μετά αρχίζει η περιπλάνηση σε άλλους χώρους. Το πρόγραμμα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα (γι’ αυτό μείνετε συντονισμένοι στο cinemagazine.gr αλλά και στο aoaff.gr για να μαθαίνετε εγκαίρως κάθε λεπτομέρεια). Για την ώρα, φτάνουν και περισσεύουν οι πρώτες, σίγουρες ταινίες του φεστιβάλ.



■ Για άλλη μία χρονιά στον Λυκαβηττό και σε συνεργασία με την πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών θα διοργανώσει μια drive in προβολή. Με το νοσταλγικό «American Graffiti» του Τζορτζ Λούκας, μια από τις ωραιότερες αμερικανικές δημιουργίες της δεκαετίας του ‘70, πολύ ταιριαστό για drive in προβολή.

■ Aκολουθούν οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός, όπου θα φιλοξενηθεί η κλασική, αγέραστη και ελαφρώς spooky «Ρεβέκκα» του Αλφρεντ Χίτσκοκ με έναν μυστηριώδη θάνατο, μοιραίες γυναίκες, αθώες νιόνυμφες και απειλητικές οικονόμους με μια βρετανική έπαυλη για ντεκόρ. Πρόκειται για μια επετειακή προβολή, κλείνουν φέτος 80 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας με πρωταγωνιστές την Τζόαν Φοντέιν και τον Λόρενς Ολίβιε.

■ Επετειακή θα είναι η προβολή ενός ακόμα αξεπέραστου φιλμ του αμερικανικού κινηματογράφου, του βραβευμένου με 6 Οσκαρ «Ολα για την Εύα» του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς, με την Μπέτι Ντέιβις στον κορυφαίο ρόλο της. Εβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πρεμιέρα του. Το Athens Open Air Film Festival διάλεξε να το δείξει στη μεγάλη και ωραία αυλή του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.

■ Και μετά έρχεται η σειρά ενός θερινού σινεμά, συμβόλου, θα ‘λεγε κανείς, της καλοκαιρινής, ανέμελης Αθήνας. Της «Ριβιέρας». Εκεί θα προβληθεί ξανά σε ελληνικό σινεμά, για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες, ένα από τα πιο δημοφιλή φιλμ νουάρ. Η «Εξαψη» του Λόρενς Κάσνταν, αισθησιακή και μυστηριώδης μαζί, με το δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο Γουίλιαμ Χαρτ-Κάθλιν Τέρνερ. Εχει προγραμματιστεί και ένα από τα πιο υποδειγματικά δικαστικά δράματα που γέννησε ποτέ το Χόλιγουντ: η υποψήφια για 7 Οσκαρ «Ανατομία ενός εγκλήματος» του Οτο Πρέμινγκερ, με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Στιούαρτ, στον ρόλο ενός δικηγόρου που προσπαθεί να αθωώσει τον Μπεν Γκαζάρα από έναν φόνο που έκανε για να εκδικηθεί τον βιαστή της συζύγου του, Λι Ρέμικ. Και ήταν τότε μια εποχή που δεν περνούσαν εύκολα στη μεγάλη οθόνη μια υπόθεση βιασμού και οι τολμηρές λέξεις που τη χαρακτηρίζουν, εξ ου και η ταινία έπρεπε να παλέψει για να σταθεί στις αίθουσες.

Υπάρχει και μια ωραία ελληνική έκπληξη. Το «Singapore Sling» του Νίκου Νικολαΐδη θα προβληθεί τριάντα χρόνια μετά την πρεμιέρα και τον θρίαμβό του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1990. Μια μαυρόασπρη, ακραία ερωτική ταινία, που για πολλούς είναι η κορυφή της φιλμογραφίας του, η πιο ώριμη στιγμή του, με πρωταγωνίστρια-έκπληξη την Αγγλίδα Μερεντιθ Χέρολντ, που ελάχιστα πράγματα έκανε στη συνέχεια, μαζί με τους Μισέλ Βάλεϊ και Πάνο Θανασούλη.

INFO: Ολες οι προβολές είναι με δωρεάν είσοδο. Το φεστιβάλ πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

Κινηματογράφος και σχολείο (του Παντελή Παντελόγλου)

 ΕΝΘΕΜΑΤΑ (4ος κύκλος)

 Κινηματογράφος και σχολείο (του Παντελή Παντελόγλου)

http://www.avgi.gr/article/10811/10542455/kinematographos-kai-scholeio

Ο κινηματογράφος είναι τέχνη, και μάλιστα η μόνη τέχνη που μπορεί με σχετική ασφάλεια να υποστηρίζει ότι γεννήθηκε εντός της βιομηχανικής κοινωνίας. Εξέφρασε εξαρχής το ρυθμό της και, παρά το γεγονός ότι οι μύθοι του σινεμά πολλά αντλούν από το αριστοτελικό σύμπαν της Ποιητικής, η καθολικότητα της αισθητηριακής εμπειρίας του κινηματογράφου, αυτό το σύμπλεγμα εικόνας, ήχου και χρόνου, μέσα στη σκοτεινή αίθουσα, μαζί με άλλους ανθρώπους, τον διακρίνει από τις άλλες, παλαιότερες τέχνες.

Όμως, κάθε κινηματογραφική ταινία είναι κι ένα προϊόν, που παράγεται συλλογικά από εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, με χρήση τεχνολογιών που αναπτύχθηκαν επί τούτω και συνεχίζουν να εξελίσσονται τα τελευταία 130 χρόνια. Κυρίαρχη θέση στο σχεδιασμό αυτών των τεχνολογιών και στις εμπορικές τους εφαρμογές κατέχουν, όπως και σε κάθε προϊόν, οι ιδιοκτήτες του επενδυόμενου κεφαλαίου.

Πολύ σύντομα, μετά την εφεύρεση και την εμπορική εφαρμογή του κινηματογράφου, αναπτύχθηκαν και άλλες συγγενείς τεχνολογίες, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και από συγκεκριμένους παραγωγούς κι αυτές. Η πρώτη ήταν η τηλεόραση. Τις τελευταίες δεκαετίες, ζούμε την έκρηξη των οπτικοακουστικών μέσων στο νέο ψηφιακό κόσμο. Οι πλατφόρμες και οι τεχνολογίες τους σχεδιάζονται, παράγονται, και προωθούνται από πολυεθνικούς γίγαντες, όπως η Google, η Facebook ή η Netflix, οι οποίες ορίζουν προϋποθέσεις, μορφή και περιεχόμενο.

Στο μεταξύ, γενιές παιδιών του παλιού κόσμου απέκτησαν τα δικά τους παιδιά, τα οποία, ανήκοντας στο θαυμαστό νέο κόσμο, κοιτάζουν περίεργα τους γονείς τους, όταν τους λένε πως οι μικρές και μεγαλύτερες οθόνες που τα περιτριγυρίζουν δεν υπήρχαν πριν λίγα χρόνια.

Το επίσημο σχολείο δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Ο συντηρητισμός και η στενότητα του ορίζοντα που προδρομικά στηλίτευε ο Κωστής Παλαμάς πριν από έναν αιώνα1είναι ένα μόνο σκέλος του προβλήματος. Το άλλο είναι οι αλλότριες στοχεύσεις των κυρίαρχων παικτών, η πίεση όλα να καταστούν εμπόρευμα και μάλιστα γρήγορα: είναι το γεγονός ότι κοινωνικές θεσμίσεις, που άλλοτε προέκυπταν ιζηματικά, σήμερα διαμεσολαβούνται από το σχήμα που ελέγχει το ραγδαίο και αέναο μετασχηματισμό, ο οποίος παράγει τον κατά Bauman «άνθρωπο χωρίς δεσμούς»2. Στην παραγωγή αυτού του ανθρώπου η επίσημη εκπαίδευση παίζει δευτερεύοντα ρόλο.

Τη διπλή αυτή πρόκληση επιχειρούν να απαντήσουν κατά τις δυνάμεις τους και χωρίς αυταπάτες θεσμοί μη τυπικής εκπαίδευσης, που θέτουν ως στόχο την προβολή ποιοτικού κινηματογράφου, ταιριαστού στις ανάγκες της παιδικής και νεανικής ηλικίας, τη διαμόρφωση κριτικής σκέψης και την ενεργοποίηση των παιδιών στην παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού, ώστε να κατανοούν τον τρόπο κατασκευής του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν. Πρόκειται για ένα έργο-φάρο μέσα σ’ έναν ωκεανό ρευστότητας, που για να μένει επίκαιρο οφείλει διαρκώς να επαναπροσδιορίζεται.

Ένας τέτοιος φορέας είναι εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, που θέτει κι επιχειρεί να απαντήσει ένα πρακτικό ερώτημα: πώς συνδέουμε δημιουργικά το επίσημο σχολείο με τα σύγχρονα μέσα, και ειδικότερα πώς φέρνουμε το ποιοτικό σινεμά στη σχολική τάξη και τη σχολική κοινότητα στο σινεμά;

Ένα μίγμα θεωρίας και πρακτικής είναι η απάντηση που δίνουμε από τη δική μας θέση. Ήδη το 1997, το 1ο Φεστιβάλ Ολυμπίας περιελάμβανε τη διεθνή ημερίδα «Κινηματογράφος και Εκπαίδευση», όπου για πρώτη φορά στην Ελλάδα τέθηκε δημόσια το ζήτημα της κινηματογραφικής παιδείας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και του αναντικατάστατου ρόλου του θεσμού «κινηματογράφος για παιδιά και νέους» στην επιζητούμενη σύνδεση. Κι από την άλλη, ας αναφέρουμε ως παράδειγμα το 9ο Mythos Project, που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του φετινού 22ου Φεστιβάλ Ολυμπίας και της 19ης Camera Zizanio: ένα πολυεθνικό κινηματογραφικό εργαστήριο όπου 150 παιδιά από 19 χώρες συγκρότησαν 13 ομάδες που συνεργαζόμενες δημιούργησαν ισάριθμες ταινίες στη διάρκεια μιας εβδομάδας. Πρόκειται για ένα έδαφος αλληλοπληροφόρησης και ανταλλαγής, εντελώς αναγκαίο για το διαρκή επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου της κινηματογραφικής εκπαίδευσης.

Πριν 46 χρόνια, ο Σωτήρης Δημητρίου έγραφε:

Τι «είναι» ο κινηματογράφος; Από ένα τέτοιο ερώτημα αρχής θα έπρεπε να εξαρτηθεί κάθε σοβαρή προσπάθεια μελέτης του. Στο βάθος, όμως, πρόκειται για ένα ψευδοπρόβλημα που δεν οδηγεί πουθενά, γιατί μόνο οι μπομπίνες και τα μηχανήματα «είναι». Ο κινηματογράφος δεν είναι, αλλά κάνει, λειτουργεί. Και τι είναι αυτό που «κάνει» στον κόσμο; Η απάντηση είναι αρνητική3.

Και συνέχιζε παραπέμποντας σε ένα άρθρο του θρυλικού αμερικανού σκηνοθέτη Ντέιβιντ Γκρίφιθ, γραμμένο στα 19244:

Στα 2024, το πιο σημαντικό και μοναδικό κατόρθωμα που θα ‘χει βοηθήσει ο κινηματογράφος να επιτευχθεί θα ‘ναι η εξάλειψη κάθε ένοπλης σύγκρουσης από το πρόσωπο του πολιτισμένου κόσμου. Οι ταινίες θα είναι ο ισχυρότερος παράγοντας που θα επιφέρει αυτή τη συνθήκη. Με τη χρήση της οικουμενικής γλώσσας των κινούμενων εικόνων, το πραγματικό νόημα της αδελφοσύνης των ανθρώπων θα έχει καθιερωθεί σε ολόκληρη τη γη.

Η αστοχία του Γκρίφιθ (υποστηρικτή, κατά τ’ άλλα, της Κου Κλουξ Κλαν) μάς λέει, μ’ έναν τρόπο, τι δεν είναι ο κινηματογράφος: «Δεν κινητοποιεί τις μάζες, δεν ανατρέπει καθεστώτα», που θα έλεγε και ο ποιητής. Όμως, ο κινηματογράφος και οι συγγενείς και διάδοχες τεχνολογίες διαχέονται πλέον σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και τους διαμορφώνουν. Η έκταση και το βάθος της κατανόησης των μηχανισμών της παραγωγής τους από την ερχόμενη γενιά θα κρίνει και τη γενικότερη προοπτική της κοινωνίας μας.

* Κοινωνικός Ανθρωπολόγος, αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

1 Παλαμάς, Κωστής, Εικόνας μεταχειρίζου, ω διδάσκαλε!. Τρία κείμενα του Κωστή Παλαμά για τον Κινηματογράφο και το ρόλο του στην Εκπαίδευση, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας, Αθήνα 2019.

2 Bauman, Zygmunt, Ρευστή αγάπη. Για την ευθραυστότητα των ανθρωπίνων δεσμών, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 2006.

3 Δημητρίου, Σωτήρης, Μύθος, κινηματογράφος, σημειολογία, κρίση της αισθητικής. Ανθρωπολογική μελέτη, Εκδόσεις Άλμα, Αθήνα, 1973, σελ. 11.

4 Griffith, D.W., “The Movies 100 Years from Now”, Collier’s, 3 Μαΐου 1924, σελ. 7 & 28.

 

MOViEMENT Film Festival 30.10-3.11

Το MOViEMENT σας προσκαλεί σε ένα μοναδικό κινηματογραφικό ταξίδι από την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου έως και την Κυριακή 3 Νοεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας. 34 ταινίες ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, μικρού και μεγάλου μήκους, εξερευνούν τις διαστάσεις της μετανάστευσης στη Μεσόγειο αλλά και πέρα από αυτήν. Ταινίες από την Τυνησία, τον Λίβανο, την Ισπανία, την Ιταλία, την Γερμανία, την Αίγυπτο, την Τουρκία, την Ελλάδα καλύπτουν θέματα όπως ο πόλεμος, ο εκτοπισμός, ο θεσμικός ρατσισμός, οι οικογενειακές σχέσεις, η οικιακή εργασία, η ένταξη και η αλληλεγγύη αποδομώντας τις κυρίαρχες αφηγήσεις και δημιουργώντας χώρο για σκέψη και διάλογο.

Το MOViEMENT δεν έχει διαγωνιστικό τμήμα ούτε βραβεία. Έχει όμως πολλές πρεμιέρες. Οι περισσότερες ταινίες προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπως οι πολυβραβευμένες, «A Maid for Each» του Maher Abi Samra, «Babai» του Visar Morina, «Central Airport TFH» του Karim Ainuz και η μικρού μήκους ταινία «Atlantiques» της Mati Diop, που κέρδισε το φετινό Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες με μια ταινία που βασίζεται σε αυτή τη μικρού μήκους. Πέντε ταινίες κάνουν στο MOViEMENT την παγκόσμια πρεμιέρα τους: «Exilees» της Ager Oueslati, «Searching for Ghazala» του Bassam Mortada, «Across the Horn» του Oualid Khelifi, «Trilogy of Embrace» της Ελευθερίας Αστρινάκη και «Lost Youth» του Ανδρέα Δερμάνη.

Παράλληλα με τις προβολές το πρόγραμμα περιλαμβάνει συναντήσεις του κοινού με τους δημιουργούς των ταινιών (Q&A) καθώς και τέσσερις ανοιχτές συζητήσεις σε πάνελ με κινηματογραφιστές, ηθοποιούς και ακτιβιστές:
Τετάρτη 30.10 στις 21:00 | Η ανεπαίσθητη παρουσία των οικιακών βοηθών
Πέμπτη 31.10 στις 20:00 | Οπτικοακουστική παραγωγή, πολιτική και εξορία: Η περίπτωση της Συρίας
Παρασκευή 1.11 στις 22:00 | Νεκροί κρατούμενοι: Ο θεσμικός ρατσισμός ως ηθικός αυτουργός
Κυριακή 3.11 στις 19:00 | Κάλεσμα για ειρήνη στην Τουρκία και την εξορία
Τέλος, το δίκτυο μεταναστριών Melissa θα παρουσιάσει την κινηματογραφική του λέσχη και η Action for Women την έκθεση φωτογραφίας «Seen». Όλες οι ταινίες προβάλλονται με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Το κινηματογραφικό φεστιβάλ MOViEMENT είναι μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας.


MOViEMENT invites you to a unique cinematic journey from Wednesday 30.10.2019 until Sunday 3.11.2019 at the Greek Film Archive (Tainiothiki tis Elladas). 34 short and feature, documentary and fiction films explore the dimensions of migration around the Mediterranean and beyond. Films from a wide range of countries including Tunisia, Lebanon, Spain, Italy, Germany, Egypt, Turkey and Greece are covering issues such as war, displacement, institutional racism, family relations, domestic labour, integration and solidarity, deconstructing dominant narratives and creating space for thought and dialogue.

No competition, no prizes, but many premieres. Most of the films are being screened in Greece for the first time, such as the multi-award-winning “A Maid for Each” by Maher Abi Samra, “Babai” by Visar Morina, “Central Airport TFH” by Karim Ainuz and the short film “Atlantiques” by Mati Diop, who won the Grand Prix in Cannes this year with a feature film that is based on this short film. MOViEMENT also presents five world premieres: “Exilees” by Ager Oueslati, “Searching for Ghazala” by Bassam Mortada, “Across the Horn” by Oualid Khelifi, “Trilogy of Embrace” by Eleftheria Astrinaki and “Lost Youth” by Andreas Dermanis.

Along with the screenings the programme includes Q&As with directors, as well as panel discussions with filmmakers, actors and activists:
Wednesday 30.10 at 21:00 | The unfelt presence of domestic workers
Thursday 31.10 at 20:00 | Image production, politics and exile: the case of Syria
Friday 1.11 at 22:00 | Death in custody: institutional racism as an accessory
Sunday 3.11 at 19:00 | Calling for peace in Turkey and from Exile
Finally, Melissa-Network of Migrant Women in Greece will present its filmclub and Action for Women will present the photo exhibition “Seen”. All screenings are with Greek and English subtitles. Entrance is free.

MOViEMENT film festival is an iniative of the Rosa-Luxemburg Stiftung Office in Greece.
moviement.gr

Tsakthan Weekly 26/8/2018 -- Οικολογία, Κοινωνία και Εργασία 5

Τι είναι αυτό που ονομάζουμε «περιβάλλον»; Πρόκειται για αμφίσημη έννοια. Συχνά μιλάμε για «φυσικό περιβάλλον», δηλαδή για το φυσικό κόσμο που περιβάλλει μια κοινότητα, και για «φύση» εννοώντας τον ευρύτερο φυσικό κόσμο. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, μιλάμε για «οικολογία», «οικολογικό περιβάλλον», «οικοκρίση» κ.ο.κ.

Εδώ πρέπει να κάνουμε μια μικρή παρένθεση για να δούμε τι σημαίνει η λέξη «κρίση» για την οποία θα διαβάσουμε πολλά στη συνέχεια.  Η λέξη «κρίση» αποτελείται από πολλά σημαινόμενα. Εδώ θα αναφερθούμε σε τέσσερις βασικές κατηγορίες σηματοδοτήσεων που θεωρούμε ότι μπορούν να μας προσφέρουν τα πλαίσια μέσα στα οποία μπορούμε να κινηθούμε για να προχωρήσουμε στην εξέλιξη του θέματός μας.

Κατ’ αρχήν πρέπει να γίνει αναφορά στους «διαδικαστικούς ορισμούς» της κρίσης (Wiener and Kahn, 1962).[1] Καταχωρούμε τους εξής ορισμούς που εντάσσονται στα πλαίσια της πολιτικής επιστήμης.

          - Η κρίση είναι συχνά σημείο καμπής σε μίαν αναπτυσσόμενη διαδοχή γεγονότων και πράξεων.

          -Η κρίση είναι μία κατάσταση στην οποία απαιτείται υψηλός βαθμός δραστηριοποίησης των συμμετεχόντων.

          -Η κρίση απειλεί τους στόχους και τους σκοπούς των συμμετεχόντων.

          -Η κρίση ακολουθείται από ένα σημαντικό αποτέλεσμα του οποίου οι συνέπειες μορφοποιούν το μέλλον των συμμετεχόντων.

          -Η κρίση αποτελείται από τη σύγκλιση γεγονότων που καταλήγει σε ένα νέο σύνολο γεγονότων.

          -Η κρίση παράγει αβεβαιότητες στην εκτίμηση μίας κατάστασης και στο σχηματισμό εναλλακτικών λύσεων για την αντιμετώπισή της.

          -Η κρίση μειώνει τον έλεγχο επί των γεγονότων και των αποτελεσμάτων τους.

          -Η κρίση εντείνει την πίεση, που συχνά παράγει το στρες και την αγωνία των συμμετεχόντων.

          -Η κρίση είναι μία περίπτωση κατά την οποία η πληροφορία που διατίθεται στους συμμετέχοντες είναι, συνήθως, ανεπαρκής.

          -Η  κρίση αυξάνει τις χρονικές πιέσεις για τους συμμετέχοντες.

          -Η κρίση χαρακτηρίζεται από αλλαγές στις σχέσεις ανάμεσα στους συμμετέχοντες.

          -Η κρίση αυξάνει τις εντάσεις ανάμεσα στους συμμετέχοντες.

Σε κάποιες από τις θέσεις του «δωδεκάλογου» της «διαδικασιολογικής» θεωρίας για την κρίση συμπίπτουν και οι διαπιστώσεις των Μiller and Iscoe (1963), που προέρχονται από το χώρο των κοινωνιολογικών και ψυχολογικών ερευνών:[2]

          -Μία κατάσταση κρίσης είναι μάλλον οξεία                                                                                                                                                                                                                                                     παρά χρόνια, αν και η διάρκειά της είναι συνήθως απροσδιόριστη.

          -η κρίση καταλήγει συχνά σε συμπεριφορές «παθολογικές», όπως η ανικανότητα και η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων.

          -η κρίση απειλεί τους στόχους των εμπλεκομένων ατόμων.

          -η  κρίση είναι σχετική:αυτό που είναι κρίση για κάποιον μπορεί να μην είναι για κάποιον άλλο.

          -η κρίση προκαλεί ένταση στον οργανισμό και άγχος.

          Τέλος, η «ντεσιζιονιστική» θεωρία του C.Barnard (1962)  αναφέρεται σε τρεις διαστάσεις της έννοιας «κρίση»:[3]

          -αναγνώριση της φύσης του γεγονότος: εξωγενές ή ενδογενές για τους «παραγωγούς αποφάσεων».

          -εκτίμηση του χρόνου απόφασης: βραχεία, μέση, μακρά διάρκεια.

          -εκτίμηση της σχετικής σημασίας των αξιών για τους συμμετέχοντες: υψηλή ή χαμηλή.

Επίσης και για τον Barnard ισχύει η θέση ότι η κρίση για το ένα μέρος ενδέχεται να μην εκλαμβάνεται ως τέτοια από το άλλο μέρος. Τέλος, δίδεται ιδιαίτερο βάρος στο ερώτημα: «η μονάδα απόφασης προκάλεσε την κρίση ή προκλήθηκε απ’ αυτήν;"

---

[1] Wiener A.J. and Kahn H., 1962, Crisis and Arms Control, Hudson Institute, Hudson-on-Hudson , New York.

[2] Miller Kent and Iscoe Ira, 1963, «The Concept of Crisis : Current Status and Mental Health Implications» , Human Organization , 22, p.p.195-201.

[3] Barnard Chester, 1962, The Functions of the Executive , Harvard University Press, Cambridge Mass

Θανάσης Τσακίρης



Κρίση - 1994     
 
Στίχοι:   Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική:   Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Νανά Μούσχουρη

Κρίση την είπαν τη στιγμή
Σαν εκοιμήθης πλάι μου με χάρη
Την ώρα που ξεχύθηκαν μ’ ορμή
Χίλια πουλιά να σκίσουν το φεγγάρι

Κρίση την είπαν την πηγή
Που πάνε τ’ άστρα να λουστούν το βράδυ
Να πιουν νερό να χτενιστούν στη γη
Και να πλαγιάσουν στης αυλής μου το πηγάδι

Κρίση την είπαν την ορμή
Που φτιάχνει η αγάπη μέσα στο λιβάδι
Κ’ η αναπνοή σου γίνεται στιγμή

Που μ’ ακουμπά τ’ αγέρι του Θεού σαν χάδι

https://youtu.be/0SzdybvxSH0


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ   29/08/2018  " Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ"  του Άκι Καουρισμάκι

ΤΕΤΑΡΤΗ   29/08/2018       Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ (TOIVON TUOLLA PUOLEN)

                                                     του Άκι Καουρισμάκι (ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ, 2017, έγχρωμη, 98΄)

Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου




Η ταινία του Άκι Καουρισμάκι πραγματεύεται με μοναδικό και πρωτότυπο τρόπο, μέσα από την ιδιαίτερη, μινιμαλιστική ματιά του σκηνοθέτη, το προσφυγικό ζήτημα, ένα από τα πιο φλέγοντα θέματα της εποχής μας. Ένας πωλητής αντρικών πουκαμίσων εγκαταλείπει τη γυναίκα, το σπίτι και την εταιρεία του, κερδίζει ένα σεβαστό ποσό σε μια παρτίδα πόκερ και αγοράζει ένα εστιατόριο. Παράλληλα, δίνει δουλειά και βοηθά έναν Σύρο πρόσφυγα κι έτσι δύο άντρες που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για διαφορετικούς λόγους αλλάζουν μαζί τις ζωές του.



29/08/2018 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

                                     (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,

Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr

Ιστοσελίδα: www.klh.gr

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 29/08/2018 " Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ" του Άκι Καουρισμάκι

ΤΕΤΑΡΤΗ   29/08/2018       Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ (TOIVON TUOLLA PUOLEN)

                                                     του Άκι Καουρισμάκι (ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ, 2017, έγχρωμη, 98΄)

• Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

Η ταινία του Άκι Καουρισμάκι πραγματεύεται με μοναδικό και πρωτότυπο τρόπο, μέσα από την ιδιαίτερη, μινιμαλιστική ματιά του σκηνοθέτη, το προσφυγικό ζήτημα, ένα από τα πιο φλέγοντα θέματα της εποχής μας. Ένας πωλητής αντρικών πουκαμίσων εγκαταλείπει τη γυναίκα, το σπίτι και την εταιρεία του, κερδίζει ένα σεβαστό ποσό σε μια παρτίδα πόκερ και αγοράζει ένα εστιατόριο. Παράλληλα, δίνει δουλειά και βοηθά έναν Σύρο πρόσφυγα κι έτσι δύο άντρες που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για διαφορετικούς λόγους αλλάζουν μαζί τις ζωές του.

29/08/2018 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

                                     (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,

Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr

Ιστοσελίδα: www.klh.gr

Tsakthan Daily 8/5/2018--Κράτος και Παγκοσμιοποίηση:10 μικροί Κάρολοι;

"Οπουδήποτε πηγαίνω, βρίσκω πως ένας ποιητής είχε έρθει εκεί πριν από εμένα".
― Sigmund Freud

Στην καθαρά μαρξιστική συζήτηση η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η απορρύθμιση των διεθνών ροών χρήματος και κεφαλαίων, θεωρείται μέσο για την αναδιοργάνωση του παγκόσμιου καπιταλισμού μετά την κρίση της δεκαετίας του 1970. Η αναδιοργάνωση αυτή συνεπάγεται την αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων και των πολιτικών συστημάτων. Γι’ αυτό η παγκοσμιοποίηση γίνεται αντιληπτή ως στρατηγική ταξικής πάλης. Οι μαρξιστές της Σχολής της Ρύθμισης θεωρούν ότι κεντρικός στόχος αυτής της στρατηγικής είναι η διάλυση των πολιτικών δομών και των ταξικών σχέσεων που διαμορφώθηκαν ως χαρακτηριστικά στοιχεία της περιόδου του μεταπολεμικού φορντιστικού μοντέλου καπιταλισμού.  Κατά τον M. Aglietta, όπως και για τον Καρλ Μαρξ θεμέλιος λίθος του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι η «μισθωτή εργασία» που είναι η βάση της εκμετάλλευσης και, ως εκ τούτου, της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Η παγκοσμιοποίηση είναι η εδαφική επέκταση της μισθωτής εργασίας και της εκμετάλλευσης σε πλανητικό επίπεδο. Όμως, η παρέμβαση του κράτους είναι προϋπόθεση για την επέκταση του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο και δεν είναι δυνατή χωρίς αυτή. Το κράτος  διευρύνει την κοινωνία των πολιτών και αναδιαρθρώνει τις νόρμες της με νόμους, καταπίεση, εξαναγκασμό αλλά και κίνητρα. Για το λόγο αυτό προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ισχυρών κρατών που θα εξασφαλίζουν τη διαχείριση των εγχώριων συγκρούσεων αλλά και των μεταξύ τους διαμαχών.

Έχοντας αυτή την προβληματική υπόψη, ας δούμε πώς βλέπει ο μεγάλος μαρξιστής ιστορικός Έρικ Χομπσπωμ την ιστορική εξέλιξη του κράτους στον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση. Στην Εποχή των Επαναστάσεων ο Χόμπσπωμ περιέγραψε την ανάδειξη των κύριων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του σύγχρονου νεωτερικού κράτους: συνεκτική και αδιάσπαστη επικράτεια, που διαθέτει σαφώς καθορισμένα σύνορα κυβερνώμενη από μία και μοναδική κυρίαρχη εξουσία, σύμφωνα με ένα ενιαίο θεμελιακό νομικό και διοικητικό σύστημα. Στην Εποχή του Κεφαλαίου δείχνει πώς αυτή η πολιτική υπερδομή διαδόθηκε και καθιερώθηκε σε όλη την Ευρώπη και πώς αλληλοκαλύφθηκαν συμπληρωματικά η οικοδόμηση του κράτους-έθνους και η ανάπτυξη και διάδοση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Στην Εποχή της Αυτοκρατορίας εξιστορεί τη διαδικασία με την οποία ο κόσμος της καπιταλιστικής οικονομίας που διευρυνόταν «ως την άκρη αυτού του κόσμου» τεμαχίστηκε σε εχθρικές εθνικές οικονομίες που ανταγωνίζονταν για τα άμεσα υλικά οικονομικά κέρδη και συμφέροντά τους αλλά και για την εξίσου υλική πολιτική επιρροή στον κόσμο. Εκφράστηκε έτσι το «τέλος» της εντελώς ελεύθερης αγοράς και την ανάπτυξη του προστατευτισμού ως κρατικής πολιτικής και η αρχή της καπιταλιστικής οικονομικής συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης μέσω της κεφαλαιακής συσσώρευσης και, βεβαίως, του ιμπεριαλισμού ως άνοιγμα του δρόμου για την ανάφλεξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της υλικής οικονομικής αυτάρκειας των κρατών που χαρακτήριζε την μεσοπολεμική περίοδο. Στην Εποχή των Άκρων ξεκινά με την οικονομική κρίση, την άνοδο του Φασισμού και του Ναζισμού, τη διεξαγωγή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και καταλήγει με την «παρακμή-διάλυση» της εθνικής οικονομίας και του έθνους κράτους.  Συγκεκριμένα, ο Χομπσπωμ έγραψε: «…το εθνικό κράτος βρισκόταν σε άμυνα απέναντι σε μια παγκόσμια οικονομία που δεν μπορούσε να ελέγξει˙ απέναντι σε θεσμούς που είχε κατασκευάσει για να θεραπεύσει τη δική του διεθνή αδυναμία, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση˙ απέναντι στην εμφανή χρηματοοικονομική του ανικανότητα να διατηρήσει τις υπηρεσίες του προς τους πολίτες που τόση αυτοπεποίθηση ανέλαβε μερικές δεκαετίες νωρίτερα˙ απέναντι στην πραγματική ανικανότητά του να διατηρήσει αυτό που, κατά τους ίδιους τους πολίτες του, ήταν μια κύρια λειτουργία του: τη διατήρηση του νόμου και της τάξης».


Hirsch J. (2000) “The concept of materialist state theory and regulation theory” στο Johannes Schmidt D. and Hersh J. (επιμ.) Globalization and Social Change. London, UK: Routledge.
  Aglietta M. (2000) A Theory of Capitalist Regulation: The US Experience.  London, UK: Verso.
  Eric Hobsbawm (1962) The Age of Revolution: Europe, 1789-1848. London, UK: Weidenfeld & Nicolson.
– (1975) The Age of Capital:1850-1875. London, UK: Weidenfeld & Nicolson.
– (1987) The Age of Empire: 1875-1914. London, UK: Abacus Books.
– (1994) The Age of Extremes: The Short Twentieth Century 1914-1991. New York, NY: Pantheon Books.
 
Θανάσης Τσακίρης




Για λόγους ταξικούς     
 
Στίχοι:   Χατζηφραγκέτα
Μουσική:   Χατζηφραγκέτα
Ερμηνεία: Χατζηφραγκέτα

Φέρνω ζάλη, λυρικά τεχνάσματα και πάλι σου'κανα τανα-που και μπουρδέλο το κεφάλι σε κόπαναν’ οι ρίμες μου σαν τον Μοχάμεντ Άλι και άμα δε σ'αρέσει άλλαξε κανάλι όπως πρώτα τα flows σκάνε σαν τα βαρελότα στις παραγωγές του Rasta όλοι κάνουνε την κότα κάνει τακουνάκι ο Ματεράτσι στον Ζαμπρότα πετάγεται ο Ντελ Πιέρο κι η μπάλα μπαίνει γκολ kill `em all παλιά όλοι ακούγανε metallica το ρίξαμε στους μπάφους στα συρτά και τα αμπντάλικα πήγα διακοπές στην Αστυπάλαια και κάηκα με τον Ντε Λα Φου μέσα σε κάτι ψαροκάικα που θα καταλήξει η κουβέντα με το Χάρη του είπα του μαλάκα πως δεν ξέρει να ραπάρει καλύτερα να πιάσει καμιά τίγρη σε σαφάρι να πίει κανένα γαρο-τσι με τον Μπουτάρη μακάρι να έφερνα εξάρες μ’ ενα ζάρι να σούταρα τη μπάλα και να πήγαινε δοκάρι και μέσα θέλω αβλέπει τη Βίκυ Φλέσσα να με ψήνει να με λιώνει σαν τοστάκι στη φριτέζα έχω σε αφίσα τον Τάκη, τον Φύσσα, τον Ζήση, τον Βρύζα, τη Λίζα κορνίζα θα πάω ν’ αγοράσω τον πύργο στην Πίζα, έμεινε τ'αμάξι γιατί χάλασε το τσοκ διαβάζει η Μαρία συνεχώς Καστοριάδη αυτή θα κάνει ντόκτορα και εγώ βαθιά στον Άδη μήπως παίζει κανά ζεζαλιζλε γι'αυτό το βράδυ;

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο, τρελό μωράκι του ουρανού για σένα λιώνω και το κεφάλαιο του Μαρξ που πήρα στην γιορτή σου εάν του είχες ρίξει μια ματιά, θα ήμουνα μαζί σου.

Είναι τα ρεφρέν μου σουξεδιάρικα το ξέρω, τι να κάνω ρε Μαρία που μακριά σου υποφέρω σ'είδα με ένα μαλάκα στο suzuki το pajero να σου απαγγέλει Ελύτη και Μολιέρο μα δε θα βρεις το νόημα μες στον Ουμπέρτο Έκο δε θέλει ο Χατζήγιαννος κομπρέσορα και echo, τσάμπα θέλει να τα δώσει και τον κόσμο να πορώσει απλό ο Βαγγελάκης θέλει πάλι να τα χώσει zero, zero, zero από Μαρόκο, τα μπιτ του Κατωμέρη θα σ'αφήσουνε στον τόπο δε θέλει γρηγοράδα μα το ραπ θέλει τρόπο το ξέρει ο Βαγγελάκης γι'αυτό τον πούλο μόκο τα τραγούδια σας χειρότερα και απ'το φορτούνε φόκο ακούνε τη δισκάρα κ έχουν πάθει κοκομπλόκο mc's κολλάνε εύκολα στον τοίχο με στόκο αναλαμβάνουν άλλοι μην μπαίνετε στον κόπο αν θέλεις να με φτάσεις πιες κανά red bull Billar (do) a tres bandas και όχι pool που το βρήκες ρε λαμόγιο του κουστούμι πιρ ντε πουλ ό,τι και να κάνεις ο Χάτζη θα'ναι κουλ

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο, τρελό μωράκι του ουρανού για σένα λιώνω και το κεφάλαιο του Μαρξ που πήρα στην γιορτή σου εάν του είχες ρίξει μια ματιά, θα ήμουνα μαζί σου.

Λοσπούα και πουλέπα και τη κότα λακαμάδες σκάει ο χατζήγιαννος που κάνει τους ραπάδες τανάπου, τα χώνει και αυτός στο κάπου κάπου του τελείωσαν τα ακόρντα και ξεκίνησε τα μπιτ, μου το είπαν δύο κουμούνια πως άλλο είναι η τρόικα και άλλο η περεστρόικα, τα βράδια με τακούνια όλοι σε φωνάζουν Μόνικα κινείσαι με ψευδώνυμα σου κλείνουνε το μάτι Γιαννάκη κάτσε φρόνιμα.
Welcome to the rock από τον Τζον Μέισον, τρέχεις να γλεντήσεις και φωνάζεις κύριε λέησον, έριξε χυλόπιτα η Λόλα στον Καρνέισον, σε κυνηγάνε οι ρίμες μου σαν ρόπαλο του baseball. Χι και Φι επιστροφή κινούμαι υπογείως θα με βρεις στα μπιλιαρδάδικα κυρίως ή στους αγανακτισμένους να πίνω καμιά μπύρα να κάνω πάντα τράκα χαρτάκια και αναπτήρα. Με Βύρων Φιδετζή και Σελιμά στο Ιεμά, Ραστά στην παραγωγή θα σε πείσω λακαμά. Άκου τα τραγουδάκια μας και άραξε μήπως παίζει κανά ζεζαλιζέ

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο, τρελό μωράκι του ουρανού για σένα λιώνω και το κεφάλαιο του Μαρξ που πήρα στην γιορτή σου εάν του είχες ρίξει μια ματιά, θα ήμουνα μαζί σου.
Τρώω τα μακαρόνια σαν τον Καπαμαρούν , πήγα τις προάλλες να πάρω μια βερμούδα και τρωω τα μακαρόνια σαν τον Καπαμαρούν.

https://www.youtube.com/watch?v=wbQTMfk_3vk


EΞΟΔΟΣ

ΙΔΡΥΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΟΓΓΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Δημοκρατίας 49, Π. Ψυχικό, 2106712210.

«Ουγκέτσου Μονογκατάρι» (Κέντζι Μιζογκούτσι, 1953) την Τρίτη 8/5, στις 17.30. Είσοδος ελεύθερη

Απόψε αυτοσχεδιάζουμε
Κωμωδία
«Θέατρο εν θεάτρω», με την υπόθεση να εκτυλίσσεται εντός κι εκτός σκηνής κατά τη διάρκεια των προβών μιας παράστασης
Studio Κυψέλης  αθηνόραμα Club

Μέχρι 13/5 Απόψε αυτοσχεδιάζουμε
Αρπακτικά
Κοινωνικό
Η Φ. βλέπει ένα όνειρο ή μήπως εφιάλτη; Μια σειρά απρόσμενων γεγονότων την οδηγούν σε μια περιπέτεια και η λογική της δοκιμάζεται...
Skrow

Μέχρι 5/6


ΕΝΤΟΣ

Τρίτη 8 Μαΐου
ALPHA
23:50
SNAKE EYES
Θρίλερ 1998 | Έγχρ. | Διάρκεια: 98'
Αμερικανο-καναδική ταινία του Μπράιαν Ντε Πάλμα με τους Νίκολας Κέιτζ, Γκάρι Σινίζ, Τζον Χερντ.Ένας διεφθαρμένος αστυνομικός με πολιτικές φιλοδοξίες που ερευνά τη δολοφονία του Υπουργού Άμυνας στη διάρκεια ενός πυγμαχικού αγώνα, ξεσκεπάζει μια συνωμοσία.

Με αδιαμφισβήτητη βιρτουοζιτέ (όπως στο μονοπλάνο της έναρξης), ο Μπράιαν Ντε Πάλμα επιχειρεί να δημιουργήσει μια φιλμική συμφωνία πάνω στο θέμα της προδοσίας και της διαφθοράς, αλλά και της σχετικότητας της αλήθειας. Μόνο που όλη αυτή η εκπληκτική σκηνοθετική ακρίβεια υπηρετεί ένα προβλέψιμο σενάριο, με αρκετές αναληθοφάνειες και χωρίς την αναμενόμενη κλιμάκωση της έντασης.

Τsakthan Daily 2/5/2018 -- Ο πλουραλισμός κι οι επικριτές του

Οι κάτοχοι των θέσεων στην κυβέρνηση έρχονται και παρέρχονται με αποτέλεσμα την μερική ή αλλαγή των συγκεκριμένων πολιτικών (policies) που εφαρμόζονται λόγω προσωπικών στυλ, προοπτικών, κομματικών εξαρτήσεων, συμφερόντων κ.ο.κ.

Όμως, σχετικά σταθερή παραμένει  η δομή των πολιτικών σχέσεων (εκλογικές διαδικασίες, διαδικασίες λήψης αποφάσεων για την εφαρμοστέα πολιτική, σχέσεις κυβέρνησης με μεγάλες εταιρείες, την οργανωμένη εργασία, καταναλωτές κ.ά.).

Οι πλουραλιστές μελετούν τις μικρές αυτές ομάδες προσώπων και προσπαθούν να τις γενικεύσουν στο κοινωνικό επίπεδο. Την ομάδα ως μονάδα ανάλυσης όρισε πρώτος ο Ντέηβιντ Τρούμαν στηριζόμενος σε μεγάλο βαθμό στο έργο του Άρθουρ Μπέντλευ ο οποίος τονίζει χαρακτηριστικά ότι «η ισορροπία των πιέσεων των ομάδων είναι η υφιστάμενη κατάσταση της κοινωνίας». 

Η πολιτική δεν μπορεί να εξηγηθεί με όρους αισθημάτων, στάσεων ή ιδεών στο βαθμό που αυτοί απορρέουν από την ζωή των ομάδων˙ ούτε μπορεί να εξηγηθεί με την μελέτη των ηγετών αφού αυτοί εκφράζουν τα συμφέροντα των ομάδων.Η πλουραλιστική άποψη θεωρεί ότι το κράτος είναι η ενσάρκωση της εξουσίας/δύναμης στην καπιταλιστική πολιτική οικονομία.

Βρίσκεται υπεράνω των επιρροών που ασκούνται από την πίεση όλων των ομάδων συμφερόντων, ενδεχομένως και των οικονομικών.

- Το κράτος είναι «ουδέτερος διαιτητής» που σταθμίζει όλα τα ανταγωνιζόμενα συμφέροντα και νομοθετεί για το «κοινό καλό» εξισορροπώντας τα αντικρουόμενα αιτήματα αυτών των συμφερόντων.

Πληθώρα ανταγωνιζόμενων κυβερνητικών φορέων, διευθύνσεων και τοπικών αρχών, 

ύπαρξη πολιτικών κομμάτων, συνδικάτων, κινήσεων πολιτών

=>άτομα και οι ομάδες μπορούν να έχουν στη διάθεσή τους διάφορα σημεία πρόσβασης στους φορείς λήψης αποφάσεων.

Η θεωρία του πλουραλισμού θέτει σε ίση θέση τόσο τα οικονομικά όσο και τα μη οικονομικά, υποδηλώνοντας έτσι ότι όλα έχουν ίση ικανότητα επιρροής και δύναμη μπορώντας να ικανοποιήσουν τα αιτήματά του μέσω του κράτους.

Νεοπλουραλισμός. Αποδέχεται ότι στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για την εφαρμόσιμη πολιτική συχνότερα επιβάλλουν τις απόψεις τους οι επιχειρηματικές ομάδες συμφερόντων.

Ο πλουραλισμός είναι αποτελεί απολογία υπέρ του στάτους-κβο, υπεράσπιση του ισχύοντος πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, τοπικιστική επικέντρωση που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ευρέως. Στην πραγματικότητα οι εθελοντικές ενώσεις του πλουραλισμού δεν αποτελούν παρά ένα ακόμη επίπεδο της γραφειοκρατίας.  Επίσης, στην πράξη, οι ΗΠΑ δεν αποτελούν μια κοινωνία όπου όλοι είναι οργανωμένοι σε ομάδες˙ αντιθέτως, λίγοι είναι μέλη τους και, ως επί το πλείστον, προέρχονται από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα των πλουσίων και μορφωμένων λευκών. 

Το κράτος δεν είναι ένας ουδέτερος μεσολαβητής.  Οι πλουραλιστές θεωρούν ότι υπάρχει ευρεία συναίνεση στους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού παραβλέποντας την πραγματικότητα της άρνησης αποδοχής του που παρουσιάζεται είτε με τη μορφή της αποχής στις προεδρικές εκλογές είτε με τη μορφή της ειρηνικής ή βίαιης κινητοποίησης των κοινωνικών κινημάτων της εργατικής τάξης, των μειονοτήτων, των γυναικών, της νεολαίας και των οικολογικών οργανώσεων. Κι αυτό γιατί στη σκέψη τους δεν υπάρχει χώρος για τις κοινωνικές τάξεις και για την παρέμβαση και συμμετοχή των μαζών στην πολιτική.

Οι πλουραλιστές εστιάζουν τους φακούς της ανάλυσής τους περισσότερο στην πολιτική της κυβέρνησης και των δημοσίων θεσμών αφήνοντας εκτός οπτικής γωνίας την πολιτική του ιδιωτικού τομέα. Είναι απορροφημένοι με την ανάλυση των τυπικών πολιτικών θεσμών και αγνοούν τη διάσταση μεταξύ των υποθετικών και των πραγματικών λειτουργιών τους υπό συνθήκες καπιταλισμού.

Οι εθελοντικές ενώσεις στις οποίες αναφέρονται οι συγκεκριμένοι πλουραλιστές δεν αποτελούν πολιτικές ομάδες αλλά κοινωνικές, πολιτιστικές κλπ που δεν διακρίνονται για την εντελώς δημοκρατική λειτουργία τους καθώς είναι γραφειοκρατικά και ιεραρχικά δομημένες.

 Οι πόροι και η ισχύς των ενώσεων είναι άνιση στο θεσμικό επίπεδο πχ μεγαλοεπιχειρηματικές ενώσεις σε σχέση π.χ. με τα συνδικάτα.

Θανάσης Τσακίρης

Ελευθερία - 2006     
 
Στίχοι:   Γιώργος Χατζόπουλος
Μουσική:   Δημήτρης Ζερβουδάκης
Ερμηνεία: Παντελής Θεοχαρίδης

Ελευθερία το τραγούδι σου κ η σιωπή στον πόνο των ματιών σου
ο πιο μικρός μας ο καημός άστρο στην όχθη των χειλιών σου

Ελευθερία το μυστικό σου τον ψίθυρο στην ηχώ των αναστεναγμών σου
το πιο γλυκό μας όνειρο τάμα στις χούφτες των χεριών σου

Ελευθερία το θαύμα σου κι η πατρίδα που δε χάνεται
δελφίνι στο ταξίδι σου η πιο όμορφη μοίρα μας ναυάγιο
στου σκότους της ψυχής σου
η πιο όμορφη μοίρα μας ναυάγιο
στου σκότους της ψυχής σου

Ελευθερία το σημάδι σου άλλη μια μέρα στους κάμπους των παιδιών σου
η πιο γυμνή αλήθεια μας πέτρα βαριά για να τη ζήσεις..

Ελευθερία το τραγούδι μου δάκρυ που κρύφτηκε στο πιο παλιό μου σπίτι
η πιο βρώμικη λέξη μου φορτίο φορτίο πέρασμα κι αγρίμι

Ελευθερία το θαύμα σου κ η πατρίδα που δε χάνεται
δελφίνι στο ταξίδι σου η πιο όμορφη μοίρα μας ναυάγιο
στου σκότους της ψυχής σου
η πιο όμορφη μοίρα μας ναυάγιο

στου σκότους της ψυχής σου

https://www.youtube.com/watch?v=j02EBoXHd_g

ΕΞΟΔΟΣ

My journey to feminism - Το ταξίδι μου στον φεμινισμό
A talk by Zilka Siljak - Μια ομιλία της Zilka Siljak

Zilka Spahic-Siljak spent her years as student on the front line of the Bosnian war. During that time, she supported many children and women who survived war rape.

In her talk, Zilka tells us the story of her personal journey
to feminism and how women bore witness to incredible humanity during the war and after.

Zilka Spahic-Siljak is a Bosnian scholar of gender, politics and religion and research associate at Stanford University. For the past two decades she has worked as a human rights activist
on the promotion of women’s human rights, multi-religious dialogue and reconciliation.

Η Zilka Spahic-Siljak πέρασε τα χρόνια της ως φοιτήτρια στην πρώτη γραμμή του πολέμου στη Βοσνία.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υποστήριξε πολλά παιδιά και γυναίκες που επέζησαν των βιασμών κατά την διάρκεια του πολέμου.
Στην ομιλία της, η Ζίλκα μας λέει την ιστορία της προσωπικής της πορείας προς τον φεμινισμό και πώς οι γυναίκες έγιναν μάρτυρες απίστευτης ανθρωπιάς κατά τη διάρκεια του πολέμου και μετά.

Η Zilka Spahic-Siljak είναι Βόσνια ερευνήτρια σε θέματα φύλου (gender), πολιτικής και θρησκείας και επιστημονικός συνεργάτης/ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Στάφορντ. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, εργάστηκε ως ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών, του πολυθρησκευτικού διαλόγου και της συμφιλίωσης.

Wednesday 2nd of May, 19:00 - Τετάρτη 2 Μαίου, 19:00
Exarchia, Tsamadou (garden) Athens
Κηπάκι (Τσαμαδού) Εξάρχεια


Μαρξισμός και Θρησκεία

Αίθουσα Β2, Νέο κτίριο (2ος όροφος)

Η σχέση του μαρξισμού με τη θρησκεία και ιδιαίτερα το χριστιανισμό, είναι ένα θέμα που προκαλεί έντοντες συζητήσεις. Η αστική και εκλησιαστική προπαγάνδα εμφανίζει τους μαρξιστές ως βέβηλους των «ιερών και οσίων» και όχι σπάνια ως φυσικούς εξολοθρευτές των πιστών… Στον αντίποδα, διατυπώνονται απόψεις που φτάνουν μέχρι και στο να ταυτίσουν το περιεχόμενο του μαρξισμού και του χριστιανισμού. Ποιο είναι όμως το θρησκευτικό περιεχόμενο του χριστιανισμού και τι πρέσβευε το επαναστατικό κίνημα των πρώτων χριστιανών; Έχει κάποια σύνδεση με το σημερινό κήρυγμα της επίσημης χριστιανικής εκκλησίας; Ποια είναι η σχέση της μαρξιστικής φιλοσοφίας με τη θρησκεία και πιο συγκεκριμένα με το χριστιανισμό;

Νεολαία ενάντια στον Καπιταλισμό - ομάδα Παντείου


ΕΝΤΟΣ

COSMOTE CINEMA 1HD
Η Κατάρα του Πράσινου Σκορπιού (The Curse of the Jade Scorpion)
02/05/2018 19:10 - 21:00 ( 110') κατάλληλο, επιθυμητή η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Κωμωδία, Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν, Ηθοποιοί: Γούντι Άλεν,Έλεν Χαντ,Νταν Άκροϊντ
(2001). Νέα Υόρκη, δεκαετία του 1940: Ένας κορυφαίος ντετέκτιβ ασφαλιστικής εταιρείας, που υπερηφανεύεται ότι μπορεί να εντοπίσει οποιαδήποτε απάτη, πέφτει θύμα ενός πανούργου υπνωτιστή και χωρίς να το καταλάβει γίνεται υποχείριό του... Παραγωγή: ΗΠΑ, Γερμανία. (97')

COSMOTE CINEMA 2 HD
Δύο Αποφασισμένες Γυναίκες (Decoding Annie Parker)
02/05/2018 22:00 - 23:40 ( 100') κατάλληλο, απαραίτητη η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Δραματική, Σκηνοθεσία: Στίβεν Μπέρνσταϊν, Ηθοποιοί: Έλεν Χαντ,Σαμάνθα Μόρτον,Άαρον Πολ
Α' Προβολή. Ladies First. (2014). Η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία της καρκινοπαθούς Άνι Πάρκερ, που βγήκε τρεις φορές νικήτρια από τη μάχη με την ασθένεια, και της γενετίστριας Μέρι Κλερ Κινγκ, που έκανε μια σημαντική ανακάλυψη για τον καρκίνο του μαστού. Παραγωγή: ΗΠΑ. (90')


Village Cinema HD
Θα Μείνει Μεταξύ Μας (One Wild Moment)
02/05/2018 22:45 - 00:40 ( 115') κατάλληλο για ανήλικους άνω των 15 ετών
Κατηγορία: Κωμωδία, Σκηνοθεσία: Ζαν-Φρανσουά Ρισέ, Ηθοποιοί: Βενσάν Κασέλ,Φρανσουά Κλουζέ
(2015). Κωμωδία, παραγωγής 2015. Δύο φίλοι πηγαίνουν καλοκαιρινές διακοπές παρέα με τις κόρες τους. Σύντομαι βρίσκονται σε μια περίπλοκη κατάσταση. Παραγωγή: Γαλλία.

ΕΡΤ2
Στον Κόσμο της Κοκό Σανέλ (Coco Before Chanel)
02/05/2018 21:00 - 22:45 ( 105') κατάλληλο, απαραίτητη η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Κοινωνική, Σκηνοθεσία: Αν Φοντέιν, Ηθοποιοί: Οντρέ Τοτού,Μπενουά Πελβούρντ,Αλεσάντρο Νιβόλα,Μαρί Γκιλέν
(2009). Η Γκαμπριέλ Σανέλ με την αδελφή της εγκαταλείπουν το ορφανοτροφείο και τραγουδούν σε καμπαρέ. Η Γκάμπριελ, γνωστή πια ως 'Κοκό', μετά τις αποτυχημένες απόπειρες καλλιτεχνικής καριέρας, βρίσκει καταφύγιο στην αγκαλιά ενός πλούσιου και αργόσχολου αριστοκράτη και σχεδιάζει τα πρώτα της ρούχα. (105')

Τsakthan Daily 1/5/2018 --Κράτος και Κυβέρνηση

Το Κράτος
Συνδέεται με την ΑΓΟΡΑ και την ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ
-Ανάγκη διευκόλυνσης της οικονομικής μεγέθυνσης που διαμορφώνει τη φορολογική βάση για την υποστήριξη του κρατικού μηχανισμού, την παροχή υποδομών και αγαθών για την συντήρηση του πληθυσμού που με τη σειρά του αποτελεί εργατικό δυναμικό, τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης και την ικανότητα διατήρησης της άμυνας και της προστασίας από εξωτερική επέμβαση. Τόσο η ανάγκη όσο και η ικανότητα μεταβάλλονται συχνά.
Χαρακτηριστικά του κράτους

-Ιστορικά διαμορφούμενο

-Εκπροσωπεί (θεωρητικά) το σύνολο της κοινωνίας

-Συγχωνεύει την εξουσία από την κοινωνία σε έναν τόπο
-Επινοεί νέες εξουσίες (συγκεντρώνοντας πολιτικές δομές ή νέες κοινωνικές λειτουργίες για τις οποίες πρέπει να αναλάβει την ευθύνη),δημιουργία νέα οργανωτική δομή.
-Εγγυάται κι υπερασπίζεται τα φυσικά και τα κοινωνικο-πολιτισμικά σύνορα.
-Προσφέρει στους ανθρώπους ταυτότητα και συμβάλλει στον καθορισμού ενός λαού.
-Κατέχει το μονοπώλιο στα μέσα βίας και καταστολής στο πλαίσιο της επικράτειάς του
Η αξίωσή του αυτή χρονολογείται από την φάση της κατάργησης της φεουδαρχίας και την διάλυση των προηγούμενων ιδιωτικών στρατών των φεουδαρχών και την δικαιοδοσία της εκκλησίας σε ζητήματα ζωής ή θανάτου επί των πολιτών του κράτους (π.χ. αιρέσεις).  Η αποτυχία του κράτους να διατηρήσει τον έλεγχο σημαίνει ότι χάνει εδάφη της επικράτειας ή διαλύεται.

Το κράτος είναι η οργάνωση των πολιτικών θέσεων (αξιώματα/θέση ισχύος) και η δομή των πολιτικών σχέσεων στο πλαίσιο της κοινωνίας.

Το κράτος διαφέρει από την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση είναι τα άτομα που κατέχουν τις ανώτερες θέσεις εξουσίας στο κράτος.

Θανάσης Τσακίρης

Ήταν του Μάη το πρόσωπο - 1961 

 

Στίχοι:   Νίκος Γκάτσος

Μουσική:   Μάνος Χατζιδάκις

Ερμηνεία: Νανά Μούσχουρη και Harry Belafonte

Ήταν του Μάη το πρόσωπο

του φεγγαριού η ασπράδα

ένα περπάτημα ελαφρύ

σαν σκίρτημα του κάμπου

Κι αν θα διψάσεις για νερό

θα στίψουμε ένα σύννεφο

κι αν θα πεινάσεις για ψωμί

θα σφάξουμε ένα αηδόνι

https://www.youtube.com/watch?v=Go3TjD_0i-w

ΕΞΟΔΟΣ

Ο Βύρων Θεοδωρόπουλος και ο Μιχάλης Μαθιουδάκης έρχονται στον Κύριο Χου Τρίτη 1η Μαίου στις 21:00 για μια βραδιά stand up comedy με λίγα παλιά και κυρίως πολλά καινούρια κείμενα.
Ελάτε να ακούσετε κομμάτια που αγαπήσατε αλλά και κομμάτια που θα δοκιμαστούν για πρώτη φορά μπροστά σας και που με βάση τις αντιδράσεις σας θα συνθέσουν την παράσταση της επόμενης σαιζόν. 
Όλα τα υπόλοιπα θα τα πούμε από κοντά…


ΕΝΤΟΣ

Second Coming
01/05/2018 20:25 - 22:10 ( 105') κατάλληλο, επιθυμητή η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Δραματική, Σκηνοθεσία: Ντέμπι Τάκερ Γκριν, Ηθοποιοί: Ναντίν Μάρσαλ,Ίντρις Έλμπα,Κάι Φράνσις Λιούις,Σαρλίν Γουάιτ,Σερόκα Ντέιβις
(2014). Ο Idris Elba πρωταγωνιστεί σε αυτό το δυνατό δράμα για τη ζωή και τις δοκιμασίες μιας οικογένειας στον ασυμβίβαστο και σκληρό κόσμο του σύγχρονου Λονδίνου. (105')


·
Γιορτάζουν σήμερα Τρι 01 Μαι 18 : Ιερεμίας, Ισιδώρα, Δώρα, Φιλόσοφος, Φιλοσοφία, Φιλοσοφή, Σοφός, Σοφία, Σόφη, Τάμαρα, Ταμάρα www.eortologio.gr (source ©: www.eortologio.gr)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Tsakthan Daily, 22/4/2018 -- Κόμμα και Παραλλαγή

Η προϊστορία των κομμάτων



Τα κόμματα είναι θεσμοί που ο πρωταρχικός σκοπός τους είναι η οργανωμένη ομαδοποίηση πολιτών, οι οποίοι στοχεύουν στην άσκηση εξουσίας στο πλαίσιο του κράτους. Στην αρχαία Ελληνική «πόλη–κράτος» συναντάμε ομάδες ελεύθερων πολιτών που οργανώνονταν με σκοπό να πετύχουν κάποιο σκοπό και έρχονταν σε αντίθεση με άλλες ομάδες που είχαν διαφορετικα συμφέροντα. Το ίδιο ισχύει για την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία απαντώνται τα «κόμματα» του «Πομπηίου» και του «Καίσαρα». Η πρώτη μορφή κόμματος απαντάται με τη μορφή της «φατρίας» (λατ. “facere”, δηλ. «πράττειν») που δεν είχε και την καλύτερη φήμη καθώς εθεωρείτο πολιτική ομάδα που προέβαινε σε διασπαστικές και επιζήμιες πράξεις σε βάρος του συνόλου.Στο Βυζάντιο συναντάμε τους «Πράσινους» και τους «Βένετους» (Στάση του Νίκα). Όλες αυτές οι πολιτικές ομάδες οργανώνονταν (και ως κόμματα σήμερα) για διάφορους λόγους: στήριξη ενός συγκεκριμένου πολιτικού προοσώπου, προώθηση συγκεκριμένης πολιτικής (policy) ή γενικής ιδεολογικής θέσης, πολιτική βοήθεια σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, ακόμη και για βραχυπρόθεσμα πολιτικά πλέονεκτήματα. Στην Ιταλία του 17ου αιώνα αναπτύχθηκαν πολιτικές ομαδοποιήσεις με σκοπό να επηρεάσουν την επιλογή ατόμων και μηχανισμών, ταυτίστηκαν όμως με την έννοια της μηχανορραφίας και της παρασκηνιακής δράσης. Για πολλούς αιώνες το κόμμα θεωρείται διασπαστικό πολιτικό μόρφωμα και γι’ αυτό και αποκαλείτο «σέκτα» (τελικά μόνο για τις θρησκευτικές επικράτησε ο όρος αυτός).

Η λέξη party (κόμμα), που εμφανίστηκε στην Εγκυκλοπαίδεια δια χειρός Βολτέρου, είναι δίσημη: διαίρεση αλλά και συμμετοχή. Ο Μακιαβέλλι, παρότι δεν χρησιμοποίησε τον όρο και τις θεωρούσε καταστρεπτικές για την «πόλη», μας μίλησε για τους Ευγενείς και τους Πληβείους, τις δύο μεγάλες πολιτικές ομάδες της Ρώμης που λόγω των τεράστιων διαμαχών τους καθιερώθηκαν όλοι οι νόμοι υπέρ της ελευθερίας. Ο Μοντεσκιέ, εκ πρώτης όψεως, το τράβηξε στα άκρα το επιχείρημα του Μακιαβέλλι, μιλώντας για την αρμονία του συνόλου που πρέπει να την υπηρετούν τα μέρη, όπως οι παραφωνίες στη μουσική. Ακόμη και οι Διαφωτιστές, όμως, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν την ύπαρξη και αναγκαιότητα των κομμάτων. Παραδείγματος χάριν, ο Ζαν Ζακ Ρουσώ προέκρινε την ενότητα του έθνους από την διασπαστική φύση των κομμάτων. Στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» ο Ρουσσώ υπογράμμιζε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν επιμέρους σύλλογοι στο κράτος που θα διασπούσαν τη γενική βούληση και ότι ο κάθε πολίτης θα έπρεπε να εκφράζει μόνο τη δική του άποψη. Ο πρώτος μεγάλος συντηρητικός στοχαστής που θα αναγνωρίσει την ύπαρξη των κομμάτων είναι ο Έντμουντ Μπερκ που θα ορίσει το κόμμα «ως ένα σώμα ανθρώπων που ενώνονται για την προώθηση του εθνικού συμφέροντος μέσω των κοινών τους προσπαθειών με βάση ορισμένες ιδιαιτέρες αρχές πάνω στις οποίες όλοι συμφωνούν». Το κόμμα τύπου Μπερκ υλοποιήθηκε ιστορικά στις ΗΠΑ το 1800 με τον Thomas Jefferson που οργάνωσε ενώσεις για την υποστήριξη του τότε Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Από το σημείο αυτό και ύστερα, κατά τη διάρκεια της αστικής βιομηχανικής επανάστασης και την συγκρότηση των αντιμαχόμενων κοινωνικών τάξεων των καπιταλιστών και του προλεταριάτου που διεκδίκησαν τα πολιτικά δικαιώματά τους, τα κόμματα βρίσκουν ολοένα και μεγαλύτερα ακροατήρια με την σταδιακή καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας ανδρών και γυναικών χωρίς οικονομικές προϋποθέσεις. Κι εκεί όπου μια μικρή ομάδα του πληθυσμού ενός κράτους αποκτούσε -με τη βία ή μέσω κληρονομικής διαδοχής- την κρατική εξουσία και την κυβέρνηση και αξίωνε να κυβερνά λόγω «δικαιωμάτων» ελέω Θεού, θρησκείας, γέννησης οικογένειας, τάξης και πλούτου, η απαίτηση ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του λαού να επιλέγουν την κυβέρνηση της αρεσκείας τους και να υπερισχύει ο κανόνας της «συναίνεσης» σε βάρος της «καταστολής», οδήγησε στη συγκρότηση και νομιμοποίηση των κομμάτων στη βάση διαφορετικών και ανταγωνιστικών προγραμμάτων.



Τα κόμματα γίνονται εκφραστές κοινωνικών διαιρετικών τομών, δηλαδή μακροχρόνιων ρηγμάτων στην κοινωνική δομή που χωρίζουν σε διάφορες τάξεις και ομάδες τον πληθυσμό, καθώς και μορφές πολιτικής συγκρότησης κοινωνικών κινημάτων. Το κόμμα ως πολιτικός θεσμός λειτουργεί στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος σε αντίθεση με την ομάδα πίεσης που είναι εξωτερική του πολιτικού συστήματος και προσπαθεί να επηρεάσει την εξουσία αλλά δεν επιδιώκει να την κατακτήσει. Παράγει, δηλαδή, εκροές του πολιτικού συστήματος.

Θανάσης Τσακίρης




Η επίσκεψη του Καίσαρα - 2003      
 
Στίχοι:   Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική:   Φοίβος Δεληβοριάς
Ερμηνεία: Φοίβος Δεληβοριάς

Ήμουν κι εγώ στο Μέγαρο Μαξίμου
Συγχάρηκα τον Καίσαρα κι εγώ
Με τη γυναίκα μου και την υπέρτασή μου
Και την αθόρυβη Αμερική μου
στο σχολείο με φωνάζανε μουγκό
Τσακώθηκα με τη Δαφνούλα μου
Την αγαπούλα μου
Πριν έρθω εδώ
Την ώρα που δοκίμαζε το μαύρο φουστάνι της
Είδε μες στη ντουλάπα το στεφάνι της
Μου το `πε μα δεν πρόσεχα εγώ
Και μου είναι θυμωμένη τώρα εδώ.

Για κοίτα με τι κομπορρημοσύνη
Μιλάει κι αλλού κοιτάζει ο εκλεκτός.
Τι νόημα έχει να ζητήσω ελεημοσύνη
Σ’ αυτόν που πάει για πλάκα στη Σελήνη
στο στρατό ήμουνα πάντα ο ντροπαλός
Κρατάει ένα ποτό στο χέρι της
Και το μαχαίρι της
Στο άλλο κρυφά
Πως έλαμπε τη μέρα που τη γνώρισα
Απ’ τη δουλειά ποτέ μου δεν τη χώρισα
Ήθελα να την προστατέψω απλά
Από τη χούντα κι απ’ τον θώκο μου μετά.

Τριγύρω οι φίλοι μου και οι εχθροί μου
Κι έξω ο λαός να καίει και να βογκά
Λες να την πήρα λάθος τη ζωή μου;
Λες να `χει λάθη η αριθμητική μου;
στα κάλαντα κρατούσα τα λεφτά
Αυτός παντρεύτηκε μια αδίστακτη
Ξανθιά λαλίστατη
Τον κυβερνά.
Του βάζει υπουργούς τις φίλες της
Νόμοι και ζωδια οι πρώτες ύλες της
Η αγάπη μου γκριζάρει και γερνά
Της λέω "θα βγούμε όταν θα φτάνουν τα λεφτά".

Πιστεύω σ’ ένα σπίτι σαν των άλλων
Κι ας είναι ιδιοκτήτης πάντα αυτός
Νοίκια, κοινόχρηστα και ρήτρες άλλ’ αντ’ άλλων
Κι είμαι πολύ χλωμός εκτός των άλλων
Κινέζο με φωνάζει ο λαός
Θα φύγει πάλι ο Καίσαρ αύριο
Κι από μεθαύριο ξανά γυμνός
Πλησιάζω, την χαϊδεύω ήσυχα
Κάποτε δε θα ζούμε τόσο αφύσικα
Θέλω να κλάψω μα είμαι γελαστός
Είμαι ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Κάπου στη γη στα βάθη της νυκτός

Είμ’ ένας Έλληνας πρωθυπουργός.

https://www.youtube.com/watch?v=Tnsju17HP4s


ΕΞΟΔΟΣ

I.P.A.S. FILM FESTIVAL

«Booze Cooperativa», Κολοκοτρώνη 57, 2114053733. Είσοδος ελεύθερη. Προβολές ταινιών μικρού μήκους.
19.00 Everything is allowed (Αναίς Μπλαν Ζιράρ) / Common Ground (Σίλβια Νικολαίδη) / Cowboys & Indians (Εμίλια Ρουίζ) / The Tyranny of Distance (Γκάμπριελ Ντάιμοντ) / Champions (Αναστάζια Μπράουνιγκερ)



Αναζήτηση
Υποβολή αθηνόραμααθηνόραμα travel | αθηνόραμα umami | αθηνόραμα digital | αθηνόραμα Club | Alpha Guide


αθηνόραμα
ΣΙΝΕΜΑ
ΘΕΑΤΡΟ
ΜΟΥΣΙΚΗ
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ
BARS & CLUBS
NIGHT LIVE
CITY VIBE
ΠΑΙΔΙ
SHOPPING & STYLE
TECH
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ


ΦΕΣΤΙΒΑΛ
I.P.A.S. FILM FESTIVAL
«Booze Cooperativa», Κολοκοτρώνη 57, 2114053733. Είσοδος ελεύθερη. Προβολές ταινιών μικρού μήκους.

Πέμπτη 19

17.30 Something in the Water (Λίο Χάιντ) / Not One of Us (Μπιλ Τζάρκο) / Animal Park (Αντόνιο Σπάνο) / The Box (Αλέν Μποϊβέρ) / The Departure (Μίλαν Μπαθ) / A Letter from Leticia (Ιρένε Μπλέι) / RIPrivacy (Αϊτσάν Μπασάρ) / Brainwash (Χάνα Γκότρεϊ)

19.00 Blessed Days (Βαλεντίνα Κασάντεϊ) / Feeding Back (Or: And Still We Keep Holding On To Our Spoons) (Στεφανί Ραού) / Separate Sentences (Όστιν Φόρντμπορντ) / The Yard (Ελισάβετ Τσουχτίδη)

20.30 Erdogan's referendum - Path to dictatorship? (Σαμπίνε Κούπερ - Μπους) / Light Sight (Σεγιέντ Μ. Ταμπάταμπεϊ) / Differences (Τσουν-Τζου Τσανγκ) / No Exit (Σαμπρίνα Γκιτάρ) / SCORE (Τζόρντι Σελέν)

22.00 Mary Mother (Σαντάμ Γουαχίντι) / Not Acceptable (a transsexual rejection) (Σαμάν Χαγκιγκιβάντ) / AnorMal (Λουίς Γκαλάν) / A Lifetime Later (Άντριεν Λέβι) / Sawubona (Λουνγκέλο Κουζάγιο) / Champions (Αναστάζια Μπραούνιγκερ)

Παρασκευή 20

17.30 Lines in the Sand (Τζο Μπράνγουιν) / Sea (Ρίτα Τσικάνοβιτς) / Feeding Back (Or: And Still We Keep Holding On To Our Spoons) (Στεφανί Ραού) / Mary Mother (Σαντάμ Γουαχίντι) / Schirkoa (Ισάν Σούκλα) / Still I Rise (Γκάμπριελ Ντάιμοντ)

19.00 REFERENDUM (Έκτορ Σουνιόλ) / The Departure (Μίλαν Μπαθ) / The Tyranny of Distance (Γκάμπριελ Ντάιμοντ) / Sawubona (Λουνγκέλο Κουζάγιο) / FIFO (Σάσα Φέρμπους) / Calamity (Μαξίμ Φεγιέρ)

20.30 FEDRA (Μπάρα Μάλο) / Aufseherin (Βίλμπερτ Βελντούιζεν) / Timbo (Φιφθ Σίζον) / Are You Volleyball?! (Μοχάμαντ Μπάκσι) / IN GOD WE TRUST (Ελευθέριος Ζαχαρόπουλος) / Not One of Us (Μπιλ Τζάρκο) / Street Workers Unite! (Γκάμπριελ Ντάιμοντ)

22.00 Sweetheart and Money (Τζούλια Λις) / Don't let them kill the olive trees (Νέιλα Οσεϊράν) / RIOT (Μοντ Μάρτιν) / A Job Interview (Αντώνης Γλαρός) / New Neighbors (Ε. Τζ. Μπέιλι) / Buffet (Αλεσάντρο Ρικάρντι)

Σάββατο 21

17.30 Huicholes del Tabaco (Σέζαρ Ροντρίγκεζ) / IN GOD WE TRUST (Ελευθέριος Ζαχαρόπουλος) / Differences (Τσουν-Τζου Τσανγκ) / SCORE (Τζόρντι Σελέν) / RIOT (Μοντ Μαρτίν) / New Neighbors (Ε. Τζ. Μπέιλι) / Champions (Αναστάζια Μπραούνιγκερ)

19.00 Erdogan's referendum - Path to dictatorship? (Σαμπίνε Κούπερ - Μπους) / Buffet (Αλεσάντρο Ρικάρντι) / AnorMal (Λουίς Γκαλάν) / A Job Interview (Αντώνης Γλαρός)

20.30 Rhizophora (Ντάβιντε ντε Λίλις) / Oh! Uganda (Λουσιάνα Φαρά) / Cowboys & Indians (Εμίλια Ρουίζ) / RIPrivacy (Αϊτσάν Μπασάρ) / LISTEN (Μιν Μιν Χέιν) / Everything is allowed (Αναίς Μπλαν Ζιράρ) / Animal Park (Αντόνιο Σπανό)

22.00 Are You Volleyball?! (Μοχάμαντ Μπάκσι) / Mary Mother (Σαντάμ Γουαχίντι) / Brainwash (Χάνα Γκότρεϊ) / Calamity (Μαξίμ Φεγιέρ) / FIFO (Σάσα Φέρμπους)

Κυριακή 22

19.00 Everything is allowed (Αναίς Μπλαν Ζιράρ) / Common Ground (Σίλβια Νικολαίδη) / Cowboys & Indians (Εμίλια Ρουίζ) / The Tyranny of Distance (Γκάμπριελ Ντάιμοντ) / Champions (Αναστάζια Μπράουνιγκερ)


ΑΑΒΟΡΑ
Ιπποκράτους 180, Νεάπολη, 2106423271.

«Witchfinder General» (Μάικλ Ριβς, 1968) το Σάββατο 21/4, στις 00.30, μεταμεσονύχτια προβολή της κινηματογραφικής λέσχης Midnight Express. Είσ.: € 5. «Gold Dawn Girls» (Χάβαρντ Μπούστνες, 2017) την Κυριακή 22/4, στις 18.30, στο πλαίσιο του κύκλου προβολών CineDoc. Είσ.: € 6.

ΑΛΚΥΟΝΙΣ
Ιουλιανού 42-46, Βικτώρια, 2108220008.

«Χάος» (Πάολο & Βιτόριο Ταβιάνι, 1984) την Κυριακή 22/4, στις 12.00. «Αλονζανφάν» (Πάολο & Βιτόριο Ταβιάνι, 1974) τη Δευτέρα 23 και την Τρίτη 24/4, στις 18.30.



ΕΝΤΟΣ
ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

STAR TV 22:20

Ο στρατιώτης Γιάννης Παπαδόπουλος μετατίθεται από τα ελληνο-βουλγαρικά  σύνορα στη Διεύθυνση Κινηματογραφίας των Ενόπλων Δυνάμεων, στην Αθήνα.

Σ’ αυτή την προνομιακή θέση, πολύ κοντά στο σπίτι του, τη σύζυγό του και τις δίδυμες κόρες τους, περνά ευχάριστες μέρες, σκαρώνοντας διάφορες φάρσες με τους συναδέλφους του – μια ομάδα στρατιωτών ενταγμένων στην τότε νεοϊδρυθείσα Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων, έναν καινούριο τηλεοπτικό σταθμό, που δημιουργήθηκε για τους πολίτες, αλλά που το προσωπικό του αποτελείτο κυρίως από στρατιώτες, που είχαν προϋπηρεσία στον κινηματογράφο πριν την κατάταξή τους.

Ωστόσο, αυτή η τρελή παρέα των φαντάρων καταφέρνει να βγάζει και χρήματα, γυρίζοντας… σεξοταινίες με υλικό του στρατού, ώσπου το πρωινό της 21ης Απριλίου του 1967, το στρατιωτικό πραξικόπημα ενός άλλου Παπαδόπουλου, μόνιμου συνταγματάρχη, έρχεται να τους κόψει τα φτερά…

ΣΕΝΑΡΙΟ: Νίκος Περάκης

•    Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1984-1985 και έκοψε 395.374 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 38 ταινίες.
•    Απέσπασε τέσσερα βραβεία στο "Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1984" : "Βραβείο καλύτερης ταινίας", "Βραβείο σεναρίου", "Βραβείο μοντάζ", "Βραβείο ερμηνείας Α' ανδρικού ρόλου" (Νίκος Καλογερόπουλος).
•    Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ Valencia.
•    Υποψηφιότητα για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου.