Θεωρία στον Αέρα: Έννοιες – Ιδέες – Κριτική. Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται: Μια συζήτηση για τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές στο εργασιακό υπόδειγμα - Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016, ώρα 20:00-21:00. Στο Κόκκινο 105,5

Θεωρία στον Αέρα: Έννοιες – Ιδέες – Κριτική

με τη στήριξη του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς

3^η περίοδος

Στο Κόκκινο  105,5

Θεσσαλονίκη 93,40 – Πάτρα 107,7 – Ρόδος 96,9 – Καβάλα 102,8 – Λαμία 88.00

Ηλεκτρονική διεύθυνση εκπομπής: theoriastonaera@gmail.com

Παρασκευή 18 Μαρτίου  2016, ώρα 20:00-21:00

15 ^η εκπομπή

Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται: Μια συζήτηση για τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές στο εργασιακό υπόδειγμα

Συζητούν οι

Μαρία Καραμεσίνη, καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας και

Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, διοικήτρια του ΟΑΕΔ

και

Γιώτα Λαζαροπούλου, συνδικαλίστρια

Συντονίζει

ο Νάσος Ηλιόπουλος, υποψήφιος διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αρχείο προηγούμενων εκπομπών:

http://poulantzas.gr/ekpompes/

3 του Σεπτέμβρη, να ξεχνάς ή να μην ξεχνάς;ΠΑΣΟΚ: Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ (;) ΕΝΟΣ ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

3 του Σεπτέμβρη, να ξεχνάς ή να μην ξεχνάς;

ΠΑΣΟΚ: Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ (;) ΕΝΟΣ ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Των Κώστα Ελευθερίου και Χρύσανθου Τάσση, από τις Εκδόσεις  Σαββάλας

Ήταν εκείνο το φθινόπωρο του 1974 που άνοιγα τα φτερά μου στον κόσμο της Πολιτικής. Παρ’ ότι μόλις είχα κλείσει τα 14 μου χρόνια η δίωξη που είχε υποστεί η οικογένειά μου επί δεκαετίες από το κράτος της δεξιάς και της ακροδεξιάς στρατιωτικής δικτατορίας είχε επηρεάσει τη βασική μου ιδεολογική κατάσταση: αριστερά. Η παρακολούθηση, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα το σύντομο αλλά καυτό πολιτικά καλοκαίρι, του τύπου της ανανεωτικής αριστεράς (Θούριος, Αυγή) και του ευρύτερου χώρου του τότε ΚΚΕ (Νέα Ελλάδα, Ριζοσπάστης) με έκανε να γείρω  προς το ΚΚΕ εσωτερικού, μολονότι για 1,5 χρόνο ήμουν μέλος της ΜΟΔΝΕ.

 Δίπλα μας, όμως, έτρεχε με δαιμονισμένη ταχύτητα ένα «πράσινο άλογο», το οποίο θα σάρωνε όλα τα πολιτικά εμπόδια που όρθωνε το κράτος της νέας δεξιάς του αστικού εκσυγχρονισμού  και  θα έφτανε στο θρίαμβο μέσα σε μια επταετία.  Η αμήχανη αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, ανανεωτική και δογματική, παρακολουθούσε άναυδη και ανίκανη  να καταλάβει τι γινόταν. Από πού προέκυψε ένα κόμμα-κίνημα που θα της «έκλεβε» τα αιτήματα και τα συνθήματα ενσωματώνοντάς στην περιβόητη  «Διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη» και θα καθίστατο «κυρίαρχο κόμμα» στο ελληνικό κομματικό σύστημα;.[1] Γιατί η Αριστερά έχανε το ένα ραντεβού με την Ιστορία μετά το άλλο και  ο κόσμος της προτιμούσε ένα «αρχηγικό» και «λαϊκιστικό» ΠΑΣΟΚ;[2]

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, βασίστηκε στην αδυναμία της αριστεράς και στην προτίμηση που του έδειξε ο λαϊκός – εργατικός κόσμος πιστεύοντας ότι θα επέλθει επιτέλους η «αλλαγή» και το γκρέμισμα του κράτους της δεξιάς μαζί με την αποκατάσταση των εισοδημάτων της μισθωτής εργασίας από τον στασιμο-πληθωρισμό και την μείωση της ανεργίας που είχε αυξηθεί λόγω της πετρελαϊκής κρίσης η οποία μαζί με την κακοδιαχείριση επέφερε το κλείσιμο ολόκληρων βιομηχανικών εγκαταστάσεων των «προβληματικών επιχειρήσεων». Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ έχοντας βάλει πλώρη για την κυβερνητική εξουσία αναδιατάσσει την οργάνωση και διαμορφώνει κατάλληλα τον πολιτικό λόγο του ώστε να εξελιχθεί σε πολυσυλλεκτικό κόμμα. Από το 1974 ως το 1981 το ΠΑΣΟΚ διέτρεξε τον ιστορικό πολιτικό χρόνο που τα κλασικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα διάνυσαν σε περισσότερο από έναν αιώνα. Μετεξελίχθηκε από κόμμα στελεχών (1974) σε κόμμα μαζών και, βαίνοντας προς το θρίαμβο του 1981, σε πολυσυλλεκτικό ενσωματώνοντας στις γραμμές του ανταγωνιστικά κοινωνικά συμφέροντα .[3]

Από το σημείο αυτό και πέρα το ΠΑΣΟΚ γίνεται το μαζικό «κόμμα του κράτους»[4] και οικοδομεί  το κομματικό σύστημα-καρτέλ.[5] Όλες αυτές οι μεταβολές δημιουργούσαν , όπως ήταν λογικό, διαφορετικές εσωτερικές «αντιπολιτεύσεις» αριστερής διαμαρτυρίας, που στις περισσότερες περιπτώσεις απομονώνονταν , εν ονόματι της προσμονής της κυβερνητικής αλλαγής και της διατήρησης της κυβέρνησης της αλλαγής. Κοινός ιδεολογικός παρονομαστής των διαφωνούντων ήταν η Διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη. Η μαζικότερη αμφισβήτηση ήταν η  δημιουργία της ΣΣΕΚ καθώς ήταν σύγκρουση για την ακολουθητέα κυβερνητική πολιτική  το 1985 μιας και  με την έναρξη της δεύτερης θητείας το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ είχε αρχίσει να υπηρετεί το κράτος και όχι την κοινωνία. Η ρήξη του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνική του βάση δεν ήταν ευθύγραμμη. Οι γενιές των μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ που προσδοκούσαν «τις καλύτερες μέρες» (σύνθημα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1985) δεν έλκονταν από την αναποτελεσματικότητα της διασπασμένης αριστεράς και την απειλητική επανεμφάνιση της Μητσοτακικής ΝΔ που δήλωνε ανοιχτά ότι θα επιβάλει νεοφιλελεύθερη πολιτική ακυρώνοντας τις όποιες κοινωνικές κατακτήσεις της περιόδου 1981-1985. Γι’ αυτό και το ΠΑΣΟΚ, παρά το λεγόμενο «βρώμικο ’89», κατάφερε να αντέξει στις τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και να επανέλθει θριαμβευτικά στις εκλογές του 1993 μετά από τις σκληρές κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις, ειδικά του τελευταίου έτους προτού καταρρεύσει η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ.  Όμως, η επάνοδος στην κυβερνητική θητεία δεν είχε τον ίδιο χαρακτήρα σε σχέση με την περίπτωση του 1981. Η ανάγκη της προσαρμογής της οικονομίας στη βάση της πολιτικής της Συμφωνίας του Μάαστριχτ οδηγούσε σε οδυνηρές μεταλλάξεις της πολιτικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ που θα εμπεδώνονταν μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας και της προεδρίας του κόμματος από τον «εκσυγχρονιστή» Κ. Σημίτη με τη βοήθεια του των τεχνοκρατικών στελεχών και την κρίσιμη υποστήριξή του από το συνδικαλιστικό σύμπαν του ΠΑΣΟΚ (συνέβαλε και με την άνοδο μελών του σε κυβερνητικά αξιώματα). Όμως, οι ταξικές κοινωνικές συγκρούσεις που ακολούθησαν ειδικά μετά το 2000 (π.χ. γενικές απεργίες για το Ασφαλιστικό) έδειξαν καθαρά ότι το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα του κράτους ήταν πια πολύ μακριά από την κοινωνία και τις διαθέσεις της. Η ήττα του 2003 επισημοποίησε αυτή την ρήξη. Η απόπειρα του Γ. Παπανδρέου να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα προσπαθώντας να συμβολίσει τη σύζευξη του παλιού (ΠΑΣΟΚ της δεκαετία του ’80) με το νέο («συμμετοχική δημοκρατία») οδηγήθηκε εκ των πραγμάτων σε αδιέξοδα που οδήγησαν στη νέα ήττα. Η εμφάνιση του Ε. Βενιζέλου το βράδυ της εκλογικής ήττας του 2007 έδειξε ότι ετοιμαζόταν εφεδρική κατάσταση που θα χρησίμευε στο κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας καθώς τα σημάδια της επερχόμενης οικονομικής κρίσης ήταν ορατά και η Νέα Δημοκρατία θα έχανε «πανηγυρικά» την κυβερνητική εξουσία έχοντας στην πλάτη της την πρώτη μαζική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Το 2009 παραλαμβάνει την κυβέρνηση και την «καυτή πατάτα» το ΠΑΣΟΚ, το κατ’ εξοχήν «κόμμα-καρτέλ» του ελληνικού κομματικού συστήματος.[6] Εξάντλησε πολύ γρήγορα τα αποθέματα πολιτικής και κοινωνικής δύναμης που διέθετε τόσα χρόνια, ως πολιτικός Ιανός, τόσο λόγω της πρόσδεσής του στο κράτος όσο και της διαρκούς ανανέωσής της στήριξής του από τις ανερχόμενες κοινωνικές ταξικές μερίδες αλλά και από ευρέα εργατικά-λαϊκά στρώματα που το χρησιμοποιούσαν ως «αποκούμπι» κόντρα στις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η επιτάχυνση του πολιτικού χρόνου μεταξύ της υπογραφής του πρώτου μνημονίου και της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου 2011 ήταν μοιραία για το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ οδηγώντας το σε σπασμωδικές αντιδράσεις (βλ. χειρισμός της ιδέας για δημοψήφισμα) απέναντι στην ολοένα και εντεινόμενη αγανάκτηση του ίδιου του κόσμου που δεχόταν τη μία νεοφιλελεύθερη πολιτική επίθεση μετά την άλλη από τα πολιτικά κέντρα της τρόικας και της κυβέρνησης με αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Η 28η Οκτωβρίου βιώθηκε ως Βατερλό του ΠΑΣΟΚ όταν οι επίσημες αρχές εξαφανίστηκαν από προσώπου γης καθώς οι εξεγερμένοι πολίτες πήραν τις παρελάσεις στα χέρια τους. Γράφτηκαν και ορισμένες υπερβολές όπως αυτή περί Βαστίλης του 2011 αλλά σημασία έχει πως το «σύστημα» θορυβήθηκε και οι βασικοί του εκφραστές αποφάσισαν να πάρουν κι αυτοί την τύχη του στα χέρια τους επιβάλλοντας στον Γ. Παπανδρέου να φύγει ταπεινωμένος από την κυβέρνηση και να μην μπορεί να ελέγξει ούτε τη διαδοχή του στην πρωθυπουργία. Ακόμη και η «θεσμική» λύση με τον Φ. Πετσάλνικο «αποτεφρώθηκε» άρον-άρον. Ο εκλεκτός του συστήματος ήταν ο Λ. Παπαδήμος που επιβλήθηκε ως «μεταβατική» κατάσταση σε ένα νέο πολιτικό τοπίο.

Από εκεί και πέρα, και με τον Ε. Βενιζέλο στην προεδρία του άρχισε η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο ως «κόμμα καρτέλ» αλλά και ως «αποκούμπι». Προσωρινά παίζει το ρόλο του «κόμματος-μπαλαντέρ» ή καλύτερα του «κόμματος εκβιαστή» (κατά την έκφραση του Giovanni Sartori έχει τη «δυνατότητα εκβιασμού») για να παίζει σημαντικό παιχνίδι εξουσίας μολονότι δεν έχει πια την δύναμη των μαζών με το μέρος του.[7] Ίσως είναι νωρίς να θεωρούμε εντελώς «τελειωμένο» το ΠΑΣΟΚ. Όλα θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα των εκλογικών ρυθμίσεων, τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και της υπόλοιπης αριστεράς, τις ανάγκες και τις στρατηγικές των κυρίαρχων μερίδων της άρχουσας τάξης αλλά και από τις μνήμες και τις διαθέσεις των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται βάναυσα και μαζικά από την οικονομική κρίση και τις πολιτικές των μνημονίων και της τρόικας, εσωτερικής και εξωτερικής.

Αυτή η τελευταία παράγραφος συμβολίζεται με το ερωτηματικό που έβαλαν οι Ελευθερίου και Τάσσης στον τίτλο του βιβλίου τους που σας προτείνω ανεπιφύλαχτα. Οι συγγραφείς ασχολούνται πρώτα-πρώτα με την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του ως την σημερινή του καχεξία. Καταλαβαίνω πως θα ξενίσει όσους/ες τους φαίνεται τόσο βαρετή η ενασχόληση με τα οργανωτικά που σημαίνει καταστατικά, νομικισμός φορμαλισμός και όλα τα ταπεινά καθήκοντα της έρευνας αυτής. Σκεφτείτε, όμως, τις μάχες που δίνονται για μια παραμικρή διατύπωση μιας υποπαραγράφου αλλά και για μείζονος σημασίας διακυβεύματα, όπως οι συνιστώσες ή οι τάσεις. Δεν είναι συναρπαστικές; Ή θυμηθείτε τη σύγκρουση για τους φίλους και τα μέλη που στο ΠΑΣΟΚ διαρκεί ήδη από το 1990, όπως μας θυμίζουν οι συγγραφείς. Δεύτερον, μας δίνουν, έστω και πιο «μαζεμένα» τις κάθε φορά μεταλλαγές των πολιτικών που άσκησε το ΠΑΣΟΚ είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση και το πολιτικό-κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της κάθε εποχής. Τρίτον, δεν είναι ένα δοκίμιο που κλείνεται στα εγχώρια δεδομένα καθώς εντάσσει την άνοδο και κάθοδο της δύναμης και της επιρροής του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή το πλάτος και βάθος της κοινωνικής κινητοποίησης επιτύγχανε, στα πλαίσια του γενικότερου ευρωπαϊκού γίγνεσθαι και των εξελίξεων της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας.

Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω και να δώσω το λόγο στους συγγραφείς και το διάλογο που θα πρέπει να κάνετε με το κείμενο (και με τους συγγραφείς), γιατί η υπόθεση δεν αφορά απλώς ένα κόμμα, αλλά γιατί η ιστορία ενός (μαζικού) κόμματος είναι η ιστορία του έθνους  από μια συγκεκριμένη σκοπιά. Στο πρόσφατο ήμισυ του αιώνα την έγραψε το ΠΑΣΟΚ και οι «συνιστώσες» του. Ανήκει σ’ εμάς να γράψουμε την ιστορία του άμεσου και, γιατί όχι, του μακρινού μέλλοντος. Κι όπως γράφει ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης στον πρόλογο του βιβλίου: (πρόκειται) «ένα εγχειρίδιο-οδηγό ώστε να αποφευχθούν λάθη και παραλείψεις από τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς και θεσμούς που φιλοδοξούν να μετασχηματίσουν την κρίση σε ευκαιρία... για την αρχή μιας νέας Μεταπολίτευσης...».

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΜΙΧΑΛΗ ΣΠΟΥΡΔΑΛΑΚΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

2. Η ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ (1974-2004)

Το ΠΑΣΟΚ ως το κατεξοχήν κόμμα του κράτους

1974 - 1981

1981 - 1993

1993 - 2004

Το ΠΑΣΟΚ ως το ηγεμονικό κόμμα του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος

Η "κοινωνική συμμαχία" του ΠΑΣΟΚ

Το αντιδεξιό επιχείρημα

3. ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ (2004 - 2012)

2004 - 2009: το κόμμα ως "πειραματικός σωλήνας"

2009 - 2012: το Μνημόνιο και τα κληροδοτήματα του "συμμετοχικού εγχειρήματος"

Οι εκλογές του 2012: ρέκβιεμ για το ηγεμονικό κόμμα;

Η μετεκλογική συνθήκη

ΑΝΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

---

[1] Blondel, J. (1990) “Types of Party Systems” στο Peter Mair (ed.) The West European Party System Oxford, UK: Oxford University Press, σελ. 302-310

[2] Ελεφάντης, Α. (1991) Στον αστερισμό του λαϊκισμού. Αθήνα: Εκδ. Ο Πολίτης

[3] Βλ. Ντυβερζέ, Μ. (1985) Εισαγωγή στην Πολιτική. Αθήνα: Εκδ. Παπαζήση καθώς και  Kirchheimer, Ο. (1991) «Ο μετασχηματισμός των κομματικών συστημάτων στην Δυτική Ευρώπη»,. Λεβιάθαν, Τχ. 11.

[4] Βερναρδάκης, Χ. (2011) Πολιτικά Κόμματα, Εκλογές και Κομματικό σύστημα – Οι μετασχηματισμοί της πολιτικής αντιπροσώπευσης 1990-2010. Αθήνα-Θεσσαλονίκη: Εκδ. Σάκκουλας

[5] Σπουρδαλάκης, Μ. (1998) «Από το “Κίνημα Διαμαρτυρίας” στο “Νέο ΠΑΣΟΚ”» στο Μ. Σπουρδαλάκης (επιμ.), ΠΑΣΟΚ: Κόμμα-Κράτος-Κοινωνία. Αθήνα: Εκδ. Πατάκης

[6] Katz, R..S and Mair, Μ. (1995) «Changing Models of Party Organization and Party Democracy: the emergence of the cartel part»y, Party Politics,Τόμ.l. 1, No. 1, σελ. 5-31.

[7] Sartori, G. (1976) Parties and Party Systems: A Framework for Analysis. Cambridge: Cambridge University Press

Ακροδεξιά και κυβερνητικός εξτρεμισμός - Του Μιχάλη Σπουρδαλάκη (στην Αυγή της Κυριακής, 23/9/2012)

Ακροδεξιά και κυβερνητικός εξτρεμισμός - Του Μιχάλη Σπουρδαλάκη


Το διαβόητο ιδεολόγημα των δύο άκρων αναπαράγεται από έγκριτους (;) δημοσιογράφους, επιστήμονες και πολιτικούς που με περισσή αυταρέσκεια αυτοαναγορεύονται σε «δυνάμεις της ευθύνης». Ο Λόγος τους αυτός αποκαλύπτει, εκτός των άλλων, με τρόπο κραυγαλέο τον πανικό και τη βαθιά κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. Κατά συνέπεια πρόκειται για μια πολυσύνθετη όσο και ενδιαφέρουσα συζήτηση που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε λίγες γραμμές. Αφοριστικά, ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να σημειώσει:




1. Καθώς κάθε μάχη για την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία προετοιμάζεται σε ομαλές και ειρηνικές περιόδους, οι σημερινές «θεωρίες» των δύο άκρων έλκουν την καταγωγή τους από το ρεύμα της αναθεώρησης της Ιστορίας, που εμφανίζεται στη χώρα μας ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Παρά τις ιστορικές αυθαιρεσίες, αποσιωπήσεις και μεθοδολογικά κενά, το ρεύμα αυτό κατάφερε να νομιμοποιηθεί ακόμη κι από όσους του άσκησαν κριτική, αφού ο διάλογος μαζί του το βοήθησε να καταλάβει περίοπτη θέση στα σαλόνια εφημερίδων και να δεξιωθεί ακόμη και σε πανεπιστημιακά τμήματα.



2. Όταν τα σύννεφα από την κρίση της νομιμοποίησης έφεραν τη βροχή της εξέγερσης του Δεκέμβρη, το ιδεολόγημα για τα δύο άκρα φάνηκε ήδη έτοιμο και προσέφερε τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Στις μέρες μας πια, με το ξέσπασμα της κοινωνικής καταιγίδας, που προκαλούν οι γνωστές πολιτικές της επιθετικής λιτότητας, οι απόψεις αυτές πλέον αναπαράγονται σε τόνους που αγγίζουν συχνά την υστερία.



Η συστηματική παραβίαση των αρχών του κράτους δικαίου από πολιτικούς και διανοούμενους που είτε μας τρομοκρατούν για την «υγειονομική βόμβα στην Αθήνα» είτε προβλέπουν, με ανατριχιαστικό κυνισμό, ότι «υπάρχει πολύ λίπος να καεί ακόμα» αποτελούν το απαραίτητο ισοδύναμο ανάπτυξης της Ακροδεξιάς.



3. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, πιεζόμενες από την κραυγαλέα έλλειψη νομιμοποίησης για τις ακολουθούμενες πολιτικές τους, στράφηκαν στην γνωστή μέθοδο της κατασκευής του εσωτερικού εχθρού. Έτσι εξισώνουν τη νόμιμη κοινωνική διαμαρτυρία με την εγκληματική και πολύσημα ρατσιστική δραστηριότητα. Το εγχείρημα όμως αυτό έχει κοντόθωρα αποτελέσματα: Προσφέρει μεν άλλοθι για την επιβολή ρυθμίσεων εκτάκτου ανάγκης, που φαίνεται να είναι απαραίτητες για την επιβολή της κυβερνητικής πολιτικής, ωστόσο θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τη Δημοκρατία, αλλά ακόμα και τις στοιχειώδεις συνθήκες κοινωνικής ασφάλειας.



Αλήθεια, τι θα συνέβαινε αν τα θύματα των ρατσιστικών επιθέσεων αντιδρούσαν με τον ίδιο βίαιο τρόπο; Η νομιμοποίηση της ακροδεξιάς δράσης και από την κατ’ ουσία, εξτρεμιστική πολιτική που ασκεί το «όλον» του εσμού των κυβερνητικών δυνάμεων, οδηγεί, φευ, στο ορατό μέλλον σε ανεξέλεγκτες και βίαιες καταστάσεις εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα.



4. Κατά συνέπεια, στο όνομα ενός ακραίου και ιδιοτελούς οικονομικού φιλελευθερισμού, οι κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές, ελίτ με τη θλιβερή σύμπραξη των νέας κοπής οργανικών τους διανοούμενων, επιχειρούν να ακυρώσουν το φιλελεύθερο, δημοκρατικό και κοινωνικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης. Για το εγχείρημα αυτό η κατασκευή της «θεωρίας» των δύο άκρων μοιάζει να τους είναι όχι απλά χρήσιμη, αλλά απαραίτητη.



Ωστόσο δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι πριονίζουν το κλαδί στο οποίο και οι ίδιοι κάθονται. Αφού μέσα από την ασφάλεια που τους παρέχει ο έλεγχος του επικοινωνιακού παιχνιδιού δεν βλέπουν ότι σύντομα οι πληττόμενοι πολίτες θα ανακαλύψουν στον καθρέφτη της καθημερινότητας πως το νεοναζιστικό σκιάχτρο είναι το πραγματικό είδωλο της κυβερνητικής ανευθυνότητας.



* Ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεστήμιο Αθηνών

tsakthan daily 06/04/2009

Όταν αγρίεψε κι ο…Τριάντης (με τον Νίκο Κούνδουρο)

Ω καιροί, ώ ήθη. Θυμίζοντάς μας εκείνη την αποκρουστική σκηνή του «1992» του, στην οποία πρωταγωνιστούσαν (στη συγκεκριμένη σκηνή) ο Γκουσγκούνης και ο Βασίλης), ο Νίκος Κούνδουρος αποκάλεσε «αρχ...» τον καθηγητή του Παντείου Παναπιστημίου Αλέξη Ηρακλείδη σε βαρυσήμαντη δήλωσή του στην εφημερίδα «Πρώτο Ψέμα» (με το μπαρντόν, «Πρώτο Θέμα»), η οποία σε μία ένδειξη «πλέριας δημοκρατίας» και «υπερ-ανώτατου μορφωτικού επιπέδου» των συντακτών της ζητούν να ριχτεί στο πυρ το εξώτερον τόσο ο Ηρακλείδης και ο Στέφανος Παπαγεωργίου, πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου όσο και η μεταπτυχιακή φοιτήτρια που υπέβαλε σχέδιο διδακτορικής διατριβής με τίτλο «Εθνοτικές σχέσεις στη Δημοκρατία της Μακεδονίας» προς χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα «Ηράκλειτος ΙΙ του ΥΠΕΠΘ. Οι φοβεροί και τρομεροί «δημοσιογράφοι» δεν άφησαν ούτε λέξη να δημοσιευθεί από την πλευρά των «κατηγορουμένων». Όμως, παρελαύνουν όλοι οι «αστέρες της ταβέρνας». «Είναι άσχετος, απαράδεκτος και ανθέλληνας» λέει γραβατωμένος γαλαζοπουκαμισάς ονόματι Γιώργος Καμπάνης (φοιτητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου). «Απορώ πώς δεν λύντσαραν τον Ηρακλείδη οι φοιτητές του!» προτρέπει ο ίδιος ο Κούνδουρος. Και συνεχίζει ο «γραμματέας της ΠΑΣΠ» Μιχάλης Νικηφόρος «αυτές οι πράξεις είναι εμπρηστικές και απαράδεκτες» (αυτός είναι ο «ήπιος» της παρέας των εθνικοφρόνων-βαρελοφρόνων). Τέλος, για να «δέσει η σάλτσα» με τους μαϊντανούς, να’ σου κι ο Νεοκλής Σαρρής. Aλλά πώς; Μέσω τρίτου: «Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο κ. Παπαγεωργίου –όπως επισημαίνει ο συνάδελφός του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Νεοκλής Σαρρής- έχει γράψει μελέτη όπου ισχυρίζεται ότι οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες και ότι αναγκάστηκαν να δηλώσουν Έλληνες το 1912!». Όλα αυτά, έτσι, χωρίς αντίλογο, προς δόξαν της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του έθνους, και της επιστήμης βεβαίως, βεβαίως! Ελπίζω να μην υπογράψει ο εν λόγω σκηνοθέτης καμιά προεκλογική διακήρυξη «ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών» υπέρ του … ΣΥΡΙΖΑ. Είναι too much για να το αντέξω(ουμε)…

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com

ΤΑ ΝΕΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ
«Όχι στα ιδιοκτησιακά ΣΥΝδρομα»
«Να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες για μια μεγάλη, σύγχρονη Αριστερά»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ειρήνη Καρανασοπούλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 6 Απριλίου 2009


Για μια «ιστορική ευκαιρία» που χάθηκε κάνει λόγο ο Δημήτρης Παπαδημούλης, όταν ερωτάται για την πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, την οποία εμμέσως αποδίδει στην αδυναμία του σχηματισμού να ανταποκριθεί στις προσδοκίες για μια μεγάλη, σύγχρονη Αριστερά.

O ευρωβουλευτής του ΣΥΝ λέει ότι «μετά τις ευρωεκλογές θα κάνουμε τον απολογισμό μας»- και τονίζει πως «στον ΣΥΝ δεν χωρούν ιδιοκτησιακά σύνδρομα» όταν τίθεται θέμα να βγουν εκτός κόμματος τα στελέχη των Ανανεωτών. Προειδοποιεί μάλιστα για τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα συγκεντρωτικό υπερκόμμα.

Για την οικονομική κρίση, στελέχη του κόμματός σας έχουν προτείνει από το πάγωμα μέχρι την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Εσείς ποια νομίζετε ότι είναι η ευρωπαϊκήκαι αριστερή- απάντηση;

Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ένας δογματικός νεοφιλελεύθερος κορσές.

Σχεδιάστηκε σε περιόδους υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Νοιάζεται μόνο μην ξεφύγει ο πληθωρισμός, το έλλειμμα και το χρέος. Σε εποχές μεγάλης κρίσης, ύφεσης και ανεργίας, το Σύμ-φωνο αυτό α-ποδεικνύεται «ανόητο» κατά τον κ. Κρούγκμαν, «ηλίθιο» κατά τον κ. Πρόντι. Χρειάζεται να αντικατασταθεί επειγόντως από ένα νέο σύμφωνο που θα θέτει την έμφαση στην αειφόρο ανάπτυξη, στην απασχόληση και την κοινωνική συνοχή.

Αυτή είναι η θέση του ΣΥΝ και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Επιβάλλεται μια ριζική στροφή, μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό. Με επιτάχυνση της πολιτικής ενοποίησης, με διαφορετικές προτεραιότητες και ισχυρά δημοκρατικά, κοινωνικά και οικολογικά χαρακτηριστικά.

Ο Ομπάμα, χωρίς να είναι ούτε καν σοσιαλδημοκράτης, υιοθετεί για τις ΗΠΑ μέτρα
ΕΙΠΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΟΖΟ
Είναι ένας επικίνδυνος νεοφιλελεύθερος λιμοκοντόρος και πρέπει να αποτραπεί η επανεκλογή του στο τιμόνι της Κομισιόν. Σε αυτό το κορυφαίο ζήτημα εν όψει ευρωεκλογών, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και φυσικά το ΠΑΣΟΚ οφείλουν μια καθαρή θέση. Το έχουν κάνει ήδη, με ένα δυνατό “όχι”, η Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι Πράσινοι. Γιατί, αλήθεια, ο κ. Παπανδρέου αποφεύγει μια σαφή θέση, συνεπή και με την αντιδεξιά ρητορεία του;
που η ευρωπαϊκή ελίτ ούτε καν τολμά να σκεφτεί.

Πώς αξιολογείτε τη θητεία του κ.Μπαρόζο;

Ο κ. Μπαρόζο είναι ένας επικίνδυνος νεοφιλελεύθερος λιμοκοντόρος. Πρέπει να αποτραπεί η επανεκλογή του στο τιμόνι της Κομισιόν. Παρ΄ όλ΄ αυτά πληροφορούμαι ότι ο άφωνος και ουσιαστικά απών από συνόδους κορυφής κ. Καραμανλής έχει ήδη δηλώσει ένθερμος υποστηρικτής του, μαζί με τους κ.κ. Μπράουν και Θαπατέρο. Σε αυτό το κορυφαίο ζήτημα εν όψει ευρωεκλογών, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και φυσικά το ΠΑΣΟΚ οφείλουν μια καθαρή θέση. Το έχουν κάνει ήδη, με ένα δυνατό «όχι», η Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι Πράσινοι. Γιατί, αλήθεια, ο κ. Παπανδρέου αποφεύγει μια σαφή θέση, συνεπή και με την αντιδεξιά ρητορεία του.
ΕΙΠΕ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
Λέμε “ναι” στην κοινή δράση της αντιπολίτευσης, όπου αυτό είναι δυνατό. Οι σχέσεις μας όμως με το ΠΑΣΟΚ, όπως και με το ΚΚΕ, παραμένουν ανταγωνιστικές, γιατί εξακολουθούν να μας χωρίζουν σοβαρές διαφορές
ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και πρέπει να παραμείνει μια πολιτική συμμαχία. Να διευρυνθεί προς τον οικολογικό και τον σοσιαλιστικό χώρο. Να λειτουργήσει με τη μέθοδο της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης, πιο δημοκρατικά και πιο αποκεντρωμένα και όχι ως ένα συγκεντρωτικό υπερκόμμα

ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΡΩΤΟΥΝ

Τάσος Βασιλειάδης
Θεωρείτε ότι η δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα ελλιπούς προγραμματικού λόγου ή αλαζονικής συμπεριφοράς που επιδείξατε; Δυστυχώς δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που έθεσε η δημοσκοπική μας «άνοιξη». Όταν οι πολίτες επί μήνες μάς έδιναν υψηλά διψήφια ποσοστά, είχα επισημάνει: «Έχουν αέρα τα πανιά μας, αλλά δεν παίρνουν αέρα τα μυαλά μας». Φοβάμαι πως η έμμεση αυτή προτροπή δεν εισακούστηκε επαρκώς.

Ο «οργανωμένος» ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε ανέτοιμος να απαντήσει στις προγραμματικές και πολιτικές απαιτήσεις της κοινωνίας. Χάθηκε μία ιστορική ευκαιρία για μια μεγάλη, σύγχρονη Αριστερά, ανταγωνιστική προς τον δικομματισμό και τις δεξιόστροφες πολιτικές, ικανή να προωθήσει σήμερα μεγάλες προοδευτικές αλλαγές στην ασκούμενη πολιτική και το πολιτικό σύστημα.

Ακόμη και τώρα πάντως υπάρχουν τα περιθώρια για την ανακοπή και την αντιστροφή αυτής της πτωτικής πορείας. Αρκεί όλοι, και πρωτίστως η ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, να πάρουμε το μήνυμα.

Δημήτρης Γκαλαφάγκας
Οι βάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται μαζί σε αγώνες, σε διεκδικήσεις, σε συνεχή διάλογο. Με ποιο δικαίωμα οι δύο ηγεσίες, και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, τορπιλίζουν τις συνεργασίες αυτές; Ασφαλώς μας ενδιαφέρει ο στόχος μιας προοδευτικής διακυβέρνησης, για να προωθηθούν λύσεις υπέρ των αδυνάτων. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Το στοίχημα μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας με ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ χάθηκε την περασμένη άνοιξη. Τώρα πλέον η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εκμεταλλευόμενη την παταγώδη αποτυχία της Ν.Δ. αλλά και δικές μας αδυναμίες και λάθη, κυνηγάει την αυτοδυναμία. Κάνει ουσιαστικά ανοίγματα προς τα δεξιά και ψάχνει απλώς δεκανίκια στα αριστερά της. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να φύγει το συντομότερο. Λέμε «ναι» στην κοινή δράση της αντιπολίτευσης, όπου αυτό είναι δυνατό. Οι σχέσεις μας όμως με το ΠΑΣΟΚ, όπως και με το ΚΚΕ, παραμένουν ανταγωνιστικές, γιατί εξακολουθούν να μας χωρίζουν σοβαρές διαφορές. Μαρίνος Μαρκεζίνης
Ο λόγος σας διακρίνεται για τη σαφήνεια και την απλότητά του. Όμως γιατί, όταν το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΝ δεν ήταν υπέρ σας, ουσιαστικά το υποβαθμίσατε;

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Δήλωσα όμως από την πρώτη στιγμή ότι τόσο το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών όσο και η απόφαση να είμαι τρίτος στο ευρωψηφοδέλτιο είναι απολύτως σεβαστά. Προσωπικά δεν ζήτησα και δεν ζητώ να αλλάξει τίποτε στις σχετικές αποφάσεις. Θα κάνω ό,τι μπορώ, στο μέτρο που μου αναλογεί, για να πάμε καλά στις ευρωεκλογές. Φοβάμαι όμως ότι η μονομέρεια ορισμένων ηγετικών επιλογών έχει κάνει ζημιά στην εικόνα και την απήχησή μας. Μακάρι να διαψευστώ.

Ε. Ουρανός
Εάν ο 2ος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να αποχωρήσει η Ελλάδα από την Ε.Ε. δεν θα αποτελεί έναν παράγοντα σύγχυσης;

Ο αριστερός ευρωπαϊσμός του ΣΥΝ είναι γερά «κλειδωμένος» σε όλες τις συνεδριακές μας αποφάσεις. Είναι σαφής και στο πρόγραμμα που ψηφίσαμε μόλις πριν από έναν μήνα. Δεσμεύει όλα τα μέλη και στελέχη του ΣΥΝ. Θέλω να πιστεύω ότι οι διαδικασίες στην κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει ευρωεκλογών θα οδηγήσουν σε ένα μίνιμουμ κοινό πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων για μια αριστερή, αντινεοφιλελεύθερη παρέμβαση μέσα κι έξω από το Ευρωκοινοβούλιο. Ότι δεν θα μετατραπούν σε όχημα για την εγκατάλειψη ομόφωνα ψηφισμένων θέσεων του ΣΥΝ.

Προσωπικά θα συμβάλω όπως πάντα με όλες μου τις δυνάμεις στον εκλογικό αγώνα, με απόλυτο σεβασμό στο «συνασπισμικό κεκτημένο». Τώρα προέχει η συλλογική κινητοποίηση για να πάμε καλά στις ευρωεκλογές. Μετά τις εκλογές, θα κάνουμε τον απολογισμό μας.

Ανδρέας Βαρελάς
Παρακολουθώ ως ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ την προσπάθεια κάποιων «να τελειώνουμε με την Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ». Πιστεύετε ότι ορισμένοι θα προτιμούσαν να ήσασταν εκτός ΣΥΝ;

Αν κάποιοι στην ηγετική ομάδα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ το σκέφτονται ή το επιχειρούν, κάνουν τεράστιο λάθος και αναλαμβάνουν πελώρια ευθύνη. Το 99% των μελών και των φίλων μας ζητούν σύνθεση απόψεων. Χωρίς αυτήν είναι αδύνατο να υπάρξει ισχυρός ΣΥΝ αλλά και ΣΥΡΙΖΑ. Ο Συνασπισμός που ιδρύσαμε πριν από περίπου είκοσι χρόνια είναι ένα κόμμα της σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς κι όχι ένα ακόμη κομμουνιστικό κόμμα. Με βάση το ομόφωνο ιδρυτικό μας συμβόλαιο αλλά και το πρόγραμμά μας, αγωνιζόμαστε για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τη βία ως μέσο πολιτικής δράσης.

Επιδιώκουμε και με συνεργασίες την προώθηση των στόχων μας. Έχουμε σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και έντονα οικολογικά χαρακτηριστικά. Ο ΣΥΝ είναι το κοινό μας σπίτι, όπου δεν χωρούν ιδιοκτησιακά σύνδρομα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και πρέπει να παραμείνει μια πολιτική συμμαχία. Να διευρυνθεί προς τον οικολογικό και τον σοσιαλιστικό χώρο. Να λειτουργήσει με τη μέθοδο της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης, πιο δημοκρατικά και πιο αποκεντρωμένα κι όχι ως ένα συγκεντρωτικό υπερκόμμα.

[ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ] Δημοτική Αγορά Κυψέλης
ΤηςΆννας Δαμιανίδη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 6 Απριλίου 2009


Για μια φορά που κατάφερε να στηθεί κάτι καλό σε αυτή την υποβαθμισμένη γειτονιά. Για μια φορά που κατάφεραν κάποιοι άνθρωποι να κάνουν αλήθεια όλα αυτά τα σπουδαία που επαγγέλλονται οι δημοτικοί σύμβουλοι και οι δήμαρχοι σε κάθε εκλογές, μόνο και μόνο για να μη μας πιάνει κατάθλιψη όταν πάμε να ψηφίσουμε. Για μια φορά που φτιάχτηκε ο περίφημος «πυρήνας κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής στη γειτονιά» - ένας χώρος όπου όντως συναντιούνται οι γείτονες και διοργανώνουν εκθέσεις, και ομιλίες, και καλλιτεχνικά εργαστήρια, και παίζουν σκάκι, και κάθε Σάββατο έχει αγορά βιολογικών προϊόντων, και κάθε βράδυ έχει σχολείο Ελληνικών για μετανάστες μόνο από εθελοντές, οι οποίοι έχουν αγοράσει τα πάντα με λεφτά δικά τους και «προάγουν την ελληνομάθεια» ακριβώς όπως το λέει το Παιδείας, χωρίς να ζητάνε τίποτα από κανένα υπουργείο, μόνο και μόνο για να ραγίσει λίγο αυτός ο τοίχος δυσπιστίας που δηλητηριάζει τη ζωή όλων μας, ειδικά σε γειτονιές γεμάτες μετανάστες όπως η Κυψέλη. Για μια φορά που κατάφεραν και τα έκαναν πράξη τα ωραία λόγια στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, τι νομίζετε ότι αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο στην τελευταία συνεδρίαση; Να σταματήσει η αυτοδιαχείριση του χώρου και όταν αναπλαστεί και ευπρεπιστεί, να δοθεί προς ενοικίαση σε καταστήματα.

Πού αυτό; Σε μια συνοικία όπου τα μισά μαγαζιά είναι ξενοίκιαστα. Και όχι μόνο τώρα με την κρίση αλλά εδώ και δεκαετίες, ακριβώς επειδή χτίστηκαν τόσα πολλά που είναι αδύνατον να δουλεύουν όλα. Που κανονικά πρέπει να βρουν λύση, πώς θα κάνουν πάρκινγκ μερικά. Αντί να τρέξουν να βοηθήσουν αυτή τη μοναδική προσπάθεια, να την αντιγράψουν, να στήσουν τέτοια κέντρα σε όλες τις γειτονιές, να την ενισχύσουν, να την προβάλουν, όχι, εμπορικά καταστήματα. Τι να πεις;

Ζούμε σε άλλη πόλη...



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αντιδράσεις ΚΚΕ-ΣΥΝ στις δηλώσεις Πάγκαλου
Έντονη ήταν η αντίδραση τόσο του ΚΚΕ, όσο και του ΣΥΝ αναφορικά με τη συνέντευξη του Θεόδωρου Πάγκαλου στην εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, στην οποία εξαπέλυσε δριμεία επίθεση εναντίον των δύο κόμματων.
"Το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου, μέσω του κ. Πάγκαλου, εξυμνεί την εργασιακή βαρβαρότητα, προωθεί τη ξενοφοβία και επιτίθεται με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς στην Αριστερά, στοιχεία που δεν συνάδουν με το ήθος και τις ευαισθησίες του κόσμου του ΠΑΣΟΚ και αποδεικνύουν περίτρανα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί λύση για το μέλλον της χώρας", δήλωσε ο Ανδρέας Καρίτζης, υπεύθυνος Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ.
Από το δημοτικό γυμναστήριο του Αιγάλεω, η γ.γ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα σε ομιλία της, εγκαινιάζοντας την προεκλογική της εκστρατεία, αναφέρθηκε στις δηλώσεις Πάγκαλου, κάνοντας λόγο για "ανερχόμενο, ωμό και άγριο αντικομμουνισμό", που εκπέμπεται από ένα πρόσωπο" το οποίο, όπως χαρακτηριστικά είπε,έχει "καταμερισμό ρόλου από την ηγεσία του κόμματός του".

Ο εκλεκτός του Γκρούεφσκι Πρόεδρος της ΠΓΔΜ
Ο υποψήφιος του κυβερνώντος VMRO-DPMNΕ, Γκιόργκι Ιβάνοβ, απέσπασε μεγάλη νίκη στον χθεσινό β΄γύρο των προεδρικών εκλογών στην ΠΓΔΜ. Δεσμεύτηκε για την ευρωατλαντική πορεία της χώρας και την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας.
Άνετη νίκη για τον Γ. Ιβανόφ Με καταμετρημένο το 97,5% των ψήφων, ο κ. Ιβάνοβ συγκεντρώνει ποσοστό 63,26% έναντι 36,74% που αποσπά ο υποψήφιος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «Σοσιαλδημοκρατική Ένωση» (SDSM), Λιούμπομιρ Φρίτσκοφσκι.
Το ποσοστό συμμετοχής στον β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών ανέρχεται σε 42,89%. Σύμφωνα με την ισχύουσα εκλογική νομοθεσία, για την εγκυρότητα της εκλογής του προέδρου της χώρας, απαιτείτο ποσοστό συμμετοχής τουλάχιστον 40% στον β΄γύρο, κάτι που τελικά επετεύχθη και έτσι ο κ.Ιβάνοβ θα είναι ο νέος πρόεδρος της ΠΓΔΜ για τα επόμενα 5 χρόνια.
Ο κ. Ιβάνοβ, στις πρώτες του δηλώσεις μετά τη νίκη του στον χθεσινό β΄γύρο των προεδρικών εκλογών, επεσήμανε ότι από τη θέση του προέδρου της χώρας θα εργαστεί για την προώθηση της ευρωατλαντικής προοπτικής της ΠΓΔΜ και για την επίλυση της εκκρεμότητας της ονομασίας.
Ο κ. Φρίτσκοφσκι συνεχάρη τον κ. Ιβάνοβ για τη νίκη του, ενώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναγνώρισε τη νίκη του υποψηφίου του VMRO-DPMNE, αν και κατήγγειλε περιστατικά εκφοβισμού ψηφοφόρων και ορισμένες παρατυπίες στην εκλογική διαδικασία.
Ο 48χρονος Γκιόργκι Ιβάνοβ, καθηγητής της νομικής σχολής στο πανεπιστήμιο των Σκοπίων, θα διαδεχτεί στο αξίωμα του προέδρου της χώρας τον Μπράνκο Τσερβένκοφσκι, ο οποίος δεν έθεσε υποψηφιότητα για την επανεκλογή του.
Ο κ. Τσερβένκοφσκι, μετά τη λήξη της θητείας του, στις 12 Μαϊου, θα επανέλθει στην ηγεσία του SDSM, με στόχο να αντιμετωπίσει τον κ. Γκρούεφσκι και το κόμμα του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Δημοτικές εκλογές
Παράλληλα με τον β΄γύρο των προεδρικών εκλογών διεξήχθη χθες και ο β΄γύρος των δημοτικών εκλογών στους δήμους όπου δεν εξελέγη δήμαρχος από τον α΄γύρο.
Το κόμμα του κ. Γκρούεφσκι, το VMRO-DPMNE, απέσπασε μεγάλη νίκη, καθώς επικράτησε σε 55 δήμους- από τους 85 συνολικά δήμους της χώρας- μεταξύ άλλων και στον μητροπολιτικό δήμο των Σκοπίων.
Ο κ. Γκρούεφσκι έκανε λόγο για τη «μεγαλύτερη νίκη» που έχει σημειώσει ποτέ το κόμμα του σε δημοτικές εκλογές. Ο υποψήφιος του VMRO-DPMNE στον μητροπολιτικό δήμο των Σκοπίων, Κότσε Τραγιάνοφσκι, επικράτησε με ποσοστό 62,13% έναντι 37,87% που απέσπασε ο υποψήφιος του SDSM, Τίτο Πέτκοφσκι.
Στο αλβανικό πολιτικό μπλοκ, ο μεγάλος χαμένος των προεδρικών και δημοτικών αυτών εκλογών πρέπει να θεωρηθεί το συγκυβερνών κόμμα «Ένωση για την Δημοκρατική Ένωση» (DUI) του Αλί Αχμέτι.
Ο υποψήφιος του κόμματος αυτού στις προεδρικές εκλογές, Άγκρον Μπουτζάκου, κυριολεκτικά «καταποντίστηκε» στον α΄γύρο που διεξήχθη στις 22 Μαρτίου, συγκεντρώνοντας ποσοστό μόλις 7,5% έναντι 15% που απέσπασε ο αρχηγός του νεοϊδρυθέντος αλβανικού κόμματος, «Νέα Δημοκρατία», Ίμερ Σελμάνι.
Στον χθεσινό β΄γύρο των δημοτικών εκλογών, το κόμμα του κ. Αχμέτι έχασε στους δύο μεγάλους δήμους στην ΠΓΔΜ, όπου κυριαρχεί το αλβανικό στοιχείο, στο Τέτοβο και στο Γκόστιβαρ. Στον δήμο του Τετόβου νίκησε ο υποψήφιος του αντιπολιτευόμενου «Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανών (DPA), ενώ στον δήμο του Γκόστιβαρ επικράτησε ο ανεξάρτητος Αλβανός υποψήφιος, Ρούφι Οσμάνι. Στους δύο αυτούς δήμους, το DUI είχε κερδίσει με μεγάλη διαφορά στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

Αποφασίζουν την Δευτέρα για την κατάληψη του ΑΠΘ
Δευτέρα, 06.04.09


Με το βλέμμα στραμμένο στη σημερινή γενική συνέλευση των νεαρών που κρατούν την «τύχη» του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στα χέρια τους για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα βρίσκονται οι πρυτανικές αρχές, οι ακαδημαϊκοί, οι υπάλληλοι του ιδρύματος και οι φοιτητές. Το κτίριο διοίκησης και πρυτανικών αρχών του ΑΠΘ τελεί υπό κατάληψη από τα μέσα Μαρτίου από ομάδες νεαρών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υπόθεση της Κούνεβα και για την ανάθεση της καθαριότητας των χώρων του πανεπιστημίου σε ιδιώτες εργολάβους.

Οι καταληψίες αναμένεται σήμερα να αποφασίσουν για το αν θα αποχωρήσουν από το διοικητικό κτίριο, ενώ ταυτοχρόνως αναμένεται να ολοκληρωθούν και τα έργα αποκατάστασης των υλικών φθορών που προκάλεσαν στο Κέντρο Ηλεκτρονικού Δικτύου του πανεπιστημίου.

Εν τω μεταξύ η Αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη των γνωστών αγνώστων, που λίγο μετά τις δώδεκα το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής εισέβαλαν σε εταιρία καθαρισμού στην οδό Φιλήντα Μένου στην περιοχή της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη προκαλώντας υλικές ζημιές. Οι αστυνομικές δυνάμεις που έσπευσαν στο σημείο δεν κατάφεραν να προβούν σε συλλήψεις, καθώς οι δράστες μετά την πράξη τους διέφυγαν στα γύρω στενά. Ευτυχώς, κανένας υπάλληλος δεν βρισκόταν στα γραφεία κατά τη διάρκεια της επίθεσης.

Η κατάληψη του κτιρίου διοίκησης του ΑΠΘ ξεκίνησε από τις 16 Μαρτίου από φοιτητές του Βιολογικού, του Γεωπονικού, των Ηλεκτρολόγων και των Μηχανολόγων Μηχανικών με κεντρικό σύνθημα «Αλληλεγγύη στην Κούνεβα» και «Εξω οι εργολαβίες από το ΑΠΘ». Εκτός από τους φοιτητές η κίνηση διαμαρτυρίας «προσέλκυσε» το ενδιαφέρον και εξωπανεπιστημιακών ομάδων.


Ελεύθερος Τύπος

Φιλικά χαμόγελα, κρυφές ελπίδες
Δευτέρα, 06.04.09


Η επιδίωξη του πρωθυπουργού να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον στις αρχές του φθινοπώρου, σε μια θερμή πολιτικά συγκυρία με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, έχει περισσότερες πιθανότητες να πραγματοποιηθεί μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, έπειτα από την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Ηταν μια συνάντηση που κράτησε σαράντα λεπτά και πραγματοποιήθηκε σε θερμή ατμόσφαιρα, όπως συνηθίζει ο Αμερικανός ηγέτης που επενδύει στην «ήπια διπλωματία». Σύμφωνα με πληροφορίες τα θέματα που κυριάρχησαν ήταν η ελληνική συμμετοχή στο Αφγανιστάν, η οικονομική κρίση, η συνεργασία στον τομέα της ενέργειας και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας με βάση την ανησυχία της Ουάσιγκτον ότι βρίσκονται στην Ελλάδα λαθρομετανάστες που συνδέονται με εξτρεμιστικές οργανώσεις.

Οπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, ο πρωθυπουργός ζήτησε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ να μεταφέρει στην Αγκυρα μήνυμα για την εκτόνωση της έντασης στο Αιγαίο και τον ενημέρωσε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο από την τουρκική ηγεσία.

Τα ευρωτουρκικά κυριάρχησαν και στη συνάντηση και μακρά συνομιλία που είχε ο Κ. Καραμανλής με την καγκελάριο Μέρκελ, χθες στην Πράγα.

«Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι σημαντικός για όλους μας», φέρεται από συνεργάτες του να είπε στον πρόεδρο Ομπάμα ο πρωθυπουργός, ενώ εξήγησε τις ελληνικές θέσεις για το Κυπριακό και για το Σκοπιανό. Κατά τις ίδιες ελληνικές πηγές ο κ. Μπαράκ Ομπάμα έδειξε ενδιαφέρον να ενημερωθεί για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στην περιοχή και φέρεται να είπε ότι θέλει «να βοηθήσει». Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός απέφυγε στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου να απαντήσει εάν εισέπραξε κατανόηση στο θέμα της ΠΓΔΜ είναι ενδεικτικό τού ότι η στάση της Ουάσιγκτον δεν έχει αλλάξει. Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ απευθυνόμενος στη Συμμαχία αναφέρθηκε στην ΠΓΔΜ χρησιμοποιώντας το συνταγματικό της όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά επίσης από τη συμμετοχή στις συνομιλίες του αξιωματούχου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Ντανιέλ Φριντ, ο οποίος επί των ημερών Μπους πρωταγωνίστησε στη διαχείριση του Σκοπιανού. Πηγές του Μεγάρου Μαξίμου πάντως επισήμαιναν ως θετική εξέλιξη πως ο κ. Ομπάμα επιβεβαίωσε τις αποφάσεις του Βουκουρεστίου σχετικά με τις προϋποθέσεις ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, κάτι που έκανε και η Χίλαρι Κλίντον στη Σύνοδο των Υπουργών Εσωτερικών. Η κ. Κλίντον μίλησε και για αμοιβαία αποδεκτή λύση στο θέμα του ονόματος.

Η ελληνική πλευρά υπενθύμισε την εμπλοκή της στο Αφγανιστάν από το 2002, το γεγονός ότι θα αναλάβει τη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ από τον προσεχή Απρίλιο και την απόφαση να μετακινηθεί δυτικά το τάγμα μηχανικού που βρίσκεται στην Καμπούλ, να εκτεθεί δηλαδή σε ζώνες πυρός.

Η ενεργειακή συνεργασία είναι επίσης σημαντική για την Ουάσιγκτον, που επιθυμεί την ελληνική συμμετοχή στον αγωγό Ναμπούκο, την όσο το δυνατό μεγαλύτερη προώθηση του αζερικού φυσικού αερίου και τη διείσδυση αμερικανικών εταιριών στην αγορά των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Η οικονομική κρίση απασχόλησε τη συνάντηση των δύο ηγετών, με δεδομένη την επιθυμία της ελληνικής πλευράς για την κάμψη των ενστάσεων της Γερμανίας, που αντιτίθεται σε ένα ευρωπαϊκό σχέδιο εγγυοδοσίας για τις ασθενείς οικονομίες της ευρωζώνης.

Στις δημόσιες δηλώσεις του πριν από τη συνάντηση με τον κ. Κ. Καραμανλή ο Αμερικανός πρόεδρος εξήρε το ρόλο της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ, αναφέρθηκε στις κοινές αξίες που μοιράζονται οι δύο χώρες και είπε ότι «θα πορευτούμε δίπλα δίπλα στον 21ο αιώνα». Κυβερνητικοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι αποδέχθηκε την πρόσκληση του πρωθυπουργού να επισκεφθεί σύντομα την Αθήνα. Κατά τους ίδιους κύκλους και μόνο το γεγονός ότι έγινε μία 40λεπτη συνάντηση σηματοδοτεί καλές προθέσεις για αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.


Στρασβούργο, της απεσταλμένης μας Αγγελικής Σπανού

Ελεύθερος Τύπος


Πόση καλοσύνη

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χορωδία

Πόση καλοσύνη γύρω μου και εντός
από του παντώς τη μεγαλοσύνη
Βάρκα με προσμένει μ’ ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι

Πόση καλοσύνη γύρω μου και εντός
από του παντώς τη μεγαλοσύνη
Βάρκα με προσμένει μ’ ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι

Πόση καλοσύνη γύρω μου και εντός
από του παντώς τη μεγαλοσύνη
Βάρκα με προσμένει μ’ ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι

Το όνειρο του κάθε Καραμανλή και όλων των νεοφιλελεύθερων

http://www.bepress.com/cas/vol2/iss1/art4/

Ray Fisman, Columbia Business School & Eric Werker, Harvard Business School

Το link που παραθέτω πιο πάνω οδηγεί στο άρθρο “Local Company Politics: A Proposal” (στο οποίο αναφέρεται σήμερα ο Μιχαηλίδης στην Ελευθεροτυπία) που υπογράφουν οι Ray Fisman και Eric Werker, και το οποίο καταγράφει το βαθύτερο όνειρο του κάθε νεοφιλελεύθερου: δώστε την πολιτική στις επιχειρήσεις. Αυτή είναι η πραγματική «κρυφή ατζέντα» του κάθε Καραμανλή.

Καλό θα είναι να το «σηκώσει» ο ΣΥΡΙΖΑ, και οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς και οικολογίας, έστω και τις τελευταίες ώρες της προεκλογικής εκστρατείας.

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr/