Συνδικαλιστική Δημοκρατία - 9ο μέρος (του Θανάση Τσακίρη)

Συνέχεια από το προηγούμενο http://tsakthan.blogspot.gr/2017/03/8.html

 Από την πλευρά του ο C. Summers θεωρεί ότι η αντιπροσωπευτικότητα και η ανταποκρισιμότητα αποτελούν ουσιαστικά τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πρόκειται, δηλαδή, για αλληλένδετες έννοιες. Η συνδικαλιστική δημοκρατία εμπεριέχει τόσο την αρχή της ανταποκρισιμότητας όσο και την αρχή του σεβασμού των δικαιωμάτων των μελών, όπως η ελευθερία του συνέρχεσθαι, η ίση μεταχείριση και οι δίκαιες διαδικασίες. Η ουσία του επιχειρήματος είναι ότι η αντιπροσωπευτικότητα είναι στοιχείο της ανταποκρισιμότητας. Οι δύο μορφές της αντιπροσωπευτικότητας είναι η ανακλαστική (reflective) αντιπροσώπευση και η προστακτική (authoritative) αντιπροσώπευση. Η πρώτη είναι η διαδικασία λήψης αποφάσεων με βάση τις επιθυμίες των μελών ενώ η δεύτερη είναι η διαδικασία λήψης αποφάσεων με βάση ποιες νομίζουν τα στελέχη των διοικήσεων των συνδικαλιστικών οργανώσεων ότι είναι οι επιθυμίες των μελών. Το δίδυμο των αρχών αυτών είναι, συνεπώς, η αποδοχή και η νομιμοποίηση των διοικητικών στελεχών των συνδικάτων από τα μέλη τους. [1]

Το 1979 E. Davis μελέτησε οχτώ συνδικάτα με βάση τρία ερωτήματα στηριζόμενα στην υπάρχουσα τότε συνδικαλιστική βιβλιογραφία: τύποι αποφάσεων που παίρνουν τα ηγετικά στελέχη των συνδικάτων και κατά πόσο εκφράζουν τις επιθυμίες των μελών (τη «βάση του συνδικάτου»), τρόποι λήψης αποφάσεων και κατά πόσο μπορούν και συμμετέχουν τα μέλη σ’ αυτή, ποιοι λαμβάνουν τις αποφάσεις και κατά πόσο είναι αντιπροσωπευτικές των επιθυμιών των μελών.

Οι S. Lipset, M. Crow και J. Coleman μελετώντας το συνδικάτο των τυπογράφων των Η.Π.Α. συμπέραναν ότι η συνδικαλιστική δημοκρατία αρχίζει από τη στιγμή που ένας απερχόμενος αξιωματούχος του συνδικάτου μπορεί να ηττηθεί σε μια εκλογική διαδικασία. Την εποχή της έρευνας αυτής, στο συνδικάτο των τυπογράφων των Η.Π.Α. (ITU) ίσχυε εκλογικό σύστημα με δύο ψηφοδέλτια. Κατά τους εν λόγω ερευνητές, ο ανταγωνισμός αυτός για τις ανώτερες θέσεις εξουσίας στο μηχανισμό του συνδικάτου αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα που συντελεί στην ύπαρξη συνθηκών συνδικαλιστικής δημοκρατίας. Σε άλλη μελέτη του, ο Lipset αμφισβήτησε τη σχέση μεταξύ συνδικαλιστικής δημοκρατίας και ανταποκρισιμότητας με το αιτιολογικό ότι υπάρχει συνεχής σύγκρουση μεταξύ της ανάγκης για δράση υπέρ των βραχυπρόθεσμων (ανταποκρισιμότητα) συμφερόντων και της ανάγκης για δράση υπέρ των μακροπρόθεσμων (δημοκρατία) συμφερόντων των μελών. Στηρίχτηκε στη βάση μιας στενής αντίληψης για τη δημοκρατία υπονοώντας ότι η ανταποκρισιμότητα δεν αποτελεί σύγχρονη αρχή στο βαθμό που υπάρχουν συνθήκες για την εκδήλωση της πάλης για την εξουσία στο πλαίσιο των συνδικάτων. [1]

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

---

 [1] Summers. C. (1988) “Trade Union Democracy and Industrial Relations”, Bulletin of Comparative

Labour Relations, No.17, σελ 146-148.

Davis E. (1979) “A Decision-Making Approach to Trade Union Democracy”, New Zealand Journal of Industrial Relations, Vol.4, No.2, σελ. 26-39.

Davis E. (1986) “Unions and Industrial Democracy” στο E. Davis and R. Lansbury (eds), Democracy and Control in the Workplace, Melbourne: Longman Chesire,  133-145

Davis E.M. (1987), Democracy in Australian Unions: A Comparative Study of Six Unions, Sydney, Allen and Unwin.

  Lipset S.M., Trow M.A. & Coleman J.S. (1956), Union Democracy: The Internal Politics of the International Typographical Union, Glencoe, Free Press.

Lipset  S. (1960), «The Political Process in Trade Unions: A Theoretical Statement», στο W. Galenson and Lipset  S.  (eds), Labor and Trade Unionism: An Interdisciplinary Reader, NY and London: John Wiley and Sons Ltd,σελ.. 216-242.

---

Eκδήλωση της Συνέλευσης Πολιτών Δράμας, στο Εργατικό Κέντρο, για την δημιουργία κοινωνικού ιατρείου-φαρμακείου

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία χθες το Σάββατο 04/02 η εκδήλωση της Συνέλευσης Πολιτών Δράμας, στο Εργατικό Κέντρο, για την δημιουργία κοινωνικού ιατρείου-φαρμακείου.


Η εκδήλωση ξεκίνησε λίγο μετά της 19:00 στην κατάμεστη αίθουσα και μετά από μια σύντομη εισήγηση μέλους της Συνέλευσης, τον λόγο πήραν οι γιατροί του Κοινωνικού Ιατρείου Θεσσαλονίκης Θοδωρής Σδούκος & Χρυσάνθη Μπουσγιάννη, που ήταν καλεσμένοι, για να ενημερώσουν κάτω από ποιες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες ξεκίνησαν το εγχείρημα τους και πως το (αυτο)οργάνωσαν, όπως επίσης και ποια προβλήματα αντιμετώπισαν. Έπειτα έγινε συζήτηση και λύθηκαν απορίες τόσο από υγειονομικούς της Δράμας που ενδιαφέρθηκαν να στελεχώσουν κάτι αντίστοιχο στην πόλη μας, όσο κι από αλληλέγγυους που θα'θελαν να προσφέρουν με οποιονδήποτε τρόπο. Επίσης δόθηκε έκταση στο πολιτικό περιεχόμενο της προσπάθειας.

Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν για αναμονή ή αναβολή της προσπάθειας, όπως επίσης και οι επιφυλάξεις, υπερκεράσθηκαν από την κοινή πεποίθηση πως, οι καιροί καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη μιας τέτοιας δομής.

Ο κόσμος και οι υγειονομικοί της Δράμας έδειξαν ότι και ενδιαφέρονται να στηρίξουν μια δομή που προωθεί την αλληλεγγύη, αναδεικνύοντας το γεγονός ότι η υγεία είναι πάνω απ'όλα αγαθό κι όχι εμπόρευμα, αλλά και να πάρουν την ευθύνη να λειτουργήσουν το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο από μόνοι τους, με σκοπό να παρέχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους άνεργους, τους ανασφάλιστους, τους μετανάστες.

Στο τέλος της εκδήλωσης, δηλώθηκαν συμμετοχές και το εγχείρημα ξεκινάει αμέσως την Δευτέρα 06/02 με την πρώτη Συνέλευση των συμμετέχοντων για να συντονίσουν τις επόμενες κινήσεις για την οργάνωση και την διαμόρφωση του χώρου που ανέλαβε να παραχωρήσει το Εργατικό Κέντρο Δράμας, στο κτίριο του.



Κυριακή, 05/02/2012

Συνέλευση Πολιτών Δράμας

Tsakthan Daily - OCCUPY WALL STREET - 3 Σεπτεμβρίου 2011

3 Οκτωβρίου 2011

OCCUPY WALL STREET

Θυμάστε που, επί δεκαετίες, όσο κυριαρχούσε η αντιαμερικανική υστερία στην Ελλάδα, οι περισσότεροι νομίζανε ότι ΗΠΑ ήταν μια αλλοτριωμένη κοινωνία με ανθρώπους κοιμισμένους από την τηλεόραση που ψήφιζαν -όσοι ψήφιζαν- σαν να αγοράζανε κάποιο προϊόν από ράφι σουπερμάρκετ; Ήταν τόσο ισοπεδωτική αυτή η άποψη που εμπόδιζε όσους την ασπάζονταν να δουν ότι όπως κάθε κοινωνία διαπερνάται από αντιθέσεις έτσι και οι ΗΠΑ σπαράσσονται από βαθιές ταξικές, φυλετικές, εθνοτικές συγκρούσεις και τα κοινωνικά κινήματα δρουν όπως σε κάθε άλλη χώρα με τις νίκες και τις ήττες τους. Στην πραγματικότητα του πιο «καθαρόαιμου» νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα γιατί δεν ευδοκίμησε η σοσιαλιστική και κομμουνιστική ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση, όπως στην Ευρώπη, διαμορφώνοντας την λεγόμενη «αμερικανική εξαίρεση».(2)



Αυτή τη φορά η μαζική κοινωνική διαμαρτυρία για την κατάσταση της αμερικανικής κοινωνίας δεν χειραγωγήθηκε από το Tea Party που δίνει την εντύπωση πως τα πάντα κινούνται στον ακροδεξιό, ρατσιστικό και νεοφιλελεύθερο αντικρατισμό του. Οι νέοι και νέες που πολιτικοποιούνται εδώ και μερικά χρόνια στο αντιπολεμικό κίνημα, στις οικολογικές κινητοποιήσεις, στο κίνημα υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας και υγείας, ακόμα και στην προεκλογική εκστρατεία του Ομπάμα, ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους και στα πάρκα (που εκεί παίζουν το ρόλο των πλατειών όπου μαζεύονται οι άνθρωποι) για να αγωνιστούν εναντίον της παραπέρα υποβάθμισης της ζωής τους. Όμως, οι δρόμοι αυτοί δεν είναι όποιοι κι όποιοι. Είναι η Wall Street. Είναι το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού και, για την ακρίβεια, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για την τροπή, την έκταση και την έντασης της οικονομικής κρίσης. Η Wall Street έγινε η Πλατεία Ντελ Σολ των ΗΠΑ, η Πλατεία Συντάγματος της Νέας Υόρκης.



Η πρόταση για την ειρηνική κατάληψη της Wall Street έγινε στα μέσα Ιουλίου στην ηλεκτρονική ταχυδρομική λίστα των φίλων του Καναδικού περιοδικού Adbusters που εδώ και χρόνια ειδικεύεται στην αντικαταναλωτική πρακτική του πολιτιστικού αντάρτικου με διαστρέβλωση των συμβόλων και των logo των οικονομικών και πολιτικο-ιδεολογικών θεσμών του καπιταλιστικού συστήματος. Ένα μέλος της συντακτικής επιτροπής τόνισε ότι η ιδέα «υποστηρίχθηκε αυθόρμητα από όλον τον κόσμο και από εκεί κι ύστερα λειτούργησε σα χιονοστιβάδα».(2)

Το κίνημα είναι αρκετά πλουραλιστικό καθώς στις γραμμές προς το παρόν συστεγάζεται ένα πλήθος κόσμου με πολλαπλές και αντιφατικές ή αλληλοκαλυπτόμενες ταυτότητες. Ο κοινός στόχος γύρω από τον οποίο συγκεντρώνονται εκφράζεται με τη δήλωση: «Το κυριότερο κοινό σημείο που έχουμε είναι πως είμαστε το 99% που δεν μπορεί πια να ανεχτεί την απληστία και τη διαφθορά του 1%.» Έτσι, η γκάμα των πολιτικών και ιδεολογικών καταβολών των διαδηλωτών/τριών ποικίλλει από τους αναρχικούς και τους σοσιαλιστές ως ρεπουμπλικάνους και ελευθεριακούς, περιλαμβάνει Χριστιανούς, Εβραίους. Μουσουλμάνους και Άθεους. Χριστιανούς. Τα αιτήματα είναι: αυξήστε τους φόρους για τους πλούσιους και στις μεγάλες επιχειρήσεις, καταργήστε τα προνόμια των μεγάλων επιχειρήσεων, υποστηρίξτε τα εργατικά συνδικάτα, υπερασπίστε τη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση. Οι Ελευθεριακοί που είναι ένας συνδυασμός αναρχοκαπιταλιστών και υπέρμαχων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαιτούν την κατάργηση του συστήματος της Κεντρικής Τράπεζας (Federal Reserve). Και σχεδόν όλοι/ες συμφωνούν στο αίτημα τερματισμού όλων των πολέμων και στην καταδίκη της εκτέλεσης του Troy Davis (εκτελέστηκε στις 21/9).

Συνεχίζεται….

Σημειώσεις-παραπομπές:

1) Βλ. Lipset, Martin Seymour (1997) American Exceptionalism: A Double-Edged Sword. New York, NY: W.W.Norton.


2) Fleming, Andrew (2011). "Adbusters sparks Wall Street protest Vancouver-based activists behind street actions in the U.S" The Vancouver Courier, 27/9/2011. http://www.vancourier.com/Adbusters+sparks+Wall+Street+protest/5466332/story.html.


ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr/

http://tsakthan.blogspot.com/

http://tsakthan.wordpress.com/

http://antiracistes.wordpress.com/

http://homoecologicus.wordpress.com/

http://leftypedia.wordpress.com/

http://greekunions.wordpress.com/

http://femininmasculin.wordpress.com/

http://ilioupoli.wordpress.com/

http://homopolitics.wordpress.com/

http://politicalperson.wordpress.com/

http://cantpaydontpay.wordpress.com/

http://pringkipessa.wordpress.com/

http://redferryman.wordpress.com/

http://adotoe.wordpress.com/

http://easpemporiki.wordpress.com/

http://www.easp.gr/





ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ



Iris Marion Young (2011/1990) Justice and the Politics of Difference (νέος πρόλογος από την Danielle Allen). Μαλακό εξώφυλλο $24,95 / £16,95 και e-book $24,95



Σε αυτό το κλασικό έργο φεμινιστικής πολιτικής σκέψης, η Iris Marion Young αμφισβητεί την επικρατούσα αναγωγή της κοινωνικής δικαιοσύνης στη διανεμητική δικαιοσύνη. Αναλύει κριτικά βασικές έννοιες των περισσότερων θεωριών περί δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένων των ιδεών της τυπικής ισότητας, της ουδετερότητας και της ενιαίας ηθικής υποκειμενικότητας. Το σημείο εκκίνησης για την κριτική της είναι η εμπειρία, οι ανησυχίες και τα ενδιαφέροντα των νέων κοινωνικών κινημάτων για τη λήψη αποφάσεων, την πολιτιστική έκφραση καθώς και τον καταμερισμό της εργασίας - που δημιουργήθηκαν από περιθωριακές και αποκλεισμένες ομάδες, όπως οι γυναίκες, οι Αφροαμερικανοί, και Ινδιάνοι των ΗΠΑ, καθώς και οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες. Βασίζοντας το όραμά της για την καλή και δίκαιη κοινωνία στα πολλαπλά διαφοροποιημένα πολιτισμικά δίκτυα της σύγχρονης ζωής στις πόλεις, υποστηρίζει την αρχή της κατά ομάδες εκπροσώπησης στη δημοκρατική δημόσια ζωή και την ανάγκη χάραξης πολιτικών με βάση την πολλαπλότητα των ομάδων. «Πρόκειται για ένα καινοτόμο έργο, μια σημαντική συμβολή στην φεμινιστική θεωρία και πολιτική σκέψη, και μια από τις πιο εντυπωσιακές δηλώσεις της σχέσης μεταξύ των μεταμοντερνιστικών κριτικών της οικουμενικότητας και της συγκεκριμένης σκέψης ....Η Iris Young κάνει την πιο πειστική, απ’ όσο γνωρίζω, για τις χειραφετητικές συνέπειες μεταμοντερνισμού ». Seyla Benhabib, State University of New York at Stony Brook -

.



Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ



"Προσωπικά, οφείλω να δεχτώ ταπεινώσεις, αν αυτές ωφελούν τη χώρα. Σημασία έχει η χώρα μου να μην ταπεινώνεται...". Ευάγγελος Βενιζέλος (Άνευ συστάσεων πλέον)



ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ





I'd love to change to world

Στίχοι και μουσική:Ten years after
http://www.youtube.com/watch?v=jzrUqAtUcpU


Everywhere is freaks and hairies

Dykes and fairies, tell me where is sanity

Tax the rich, feed the poor

Till there are no rich no more



I'd love to change the world

But I don't know what to do

So I'll leave it up to you



Population keeps on breeding

Nation bleeding, still more feeding economy

Life is funny, skies are sunny

Bees make honey, who needs money, Monopoly



I'd love to change the world

But I don't know what to do

So I'll leave it up to you



World pollution, there's no solution

Institution, electrocution

Just black and white, rich or poor

Them and us, stop the war



I'd love to change the world

But I don't know what to do

So I'll leave it up to you





ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ





ΤΟ ΓΑΛΑ

Δραματική
2011
Έγχρ.
Διάρκεια: 99'

Ακατάλληλη κάτω των 13 ετών



Eλληνική ταινία σε σκηνοθεσία Γιώργο Σιούγα με τους: Όμηρο Πουλάκη, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Προμηθέα Αλειφερόπουλο

Τα μέλη μιας τριμελούς οικογένειας μεταναστών από την Τιφλίδα προσπαθούν, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα και να παλέψουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Τη στιγμή που ο μεγαλύτερος γιος Αντώνης βρίσκεται λίγα βήματα πριν από ένα βολικό για όλους γάμο, ο Λευτέρης παλεύει να σταθεί όρθιος στον αδυσώπητο ενήλικο κόσμο.

Η κριτική του "α" από τον Γιάγκο Αντίοχο

http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10008618

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΕΣΗ ΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ ΤΟΥ, Ο ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΖΩΟΓΟΝΗΣΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΛΟΓΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΕΚΑΝΣ ΤΟΥ. ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΟΤΑΝ Η ΔΡΑΣΗ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ, Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΟΥΓΑΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΥ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΠΛΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ ΤΟ ΦΙΛΜ ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΕΣΤΙΚΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟ. ΜΕ ΕΝΑ ΔΕΜΕΝΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΡΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ, Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙ ΣΤΗ ΛΕΠΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΗΣ.





ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ξέρετε ότι βλέπετε αμερικάνικη ταινία όταν..



01 . Ο αριθμός των σωζόμενων ανθρωπίνων ζωών είναι μεταξύ 2 - 6 δισεκατομμυρίων .

02 . Πριν εκτελέσει τον κακό ο ήρωας οπωσδήποτε του διαβάζει ολιγόλεπτο κήρυγμα για να μπορέσει ο κακοποιός να επινοήσει έναν τρόπο να διαφύγει .

03 . Τα εξάσφαιρα όπλα μπορούν να πυροβολούν 30 - 40 φορές .

04 . Όταν ο κακοποιός μπαίνει στο σπίτι του θύματος το τελευταίο πάντα κάνει ντους σε μπανιέρα που καλύπτεται από ένα διαφανές κουρτινάκι .

05 . Για το ξεκαθάρισμα , τους ήρωες αναγκάζουν να κρυφτούν σε κάποιο παλιό παρατημένο εργοστάσιο .

06 . Οι χήρες δολοφονημένων αστυνομικών παίρνουν πάντα μερικά εκατομμύρια δολάρια ηθική αποζημίωση .

07 . Μετά από 15 χρόνια συζυγικής ζωής , οι σύζυγοι φιλιούνται παθιασμένα κάθε 5 λεπτά με δυνατά ρουφήγματα .

08 . Οι κακοποιοί έχουν τόσο εγκληματικά χαρακτηριστικά που πρέπει να τους συλλαμβάνουν μονό και μόνο για την φάτσα τους .

09 . Σε δύσκολες στιγμές δίπλα στον ήρωα υπάρχει πάντα μία βάνα ανοίγοντας την οποία ο ήρωας λούζει τον κακοποιό με ζεστό ατμό .

10 . Μπορείς να εκδικηθείς τον κακοποιό διαλύοντας το πανάκριβο αυτοκίνητό του με μπουλντόζα .

11 . Οι κακοποιοί συνηθίζουν να ελέγχουν του εκρηκτικούς μηχανισμούς όταν το χρονόμετρο δείχνει κάπου 00 : 0 ; και κάτι

12 . Στη τελική μάχη πριν ο ήρωας αρχίσει να κουνάει τα χέρια και τα πόδια του τρώει πάντα μια καλή δόση από κλωτσιές και μπουνιές .

13 . Η κοκαΐνη μεταφέρεται σε τόνους .

Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.

Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.

Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!

ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!