Το παρόν τεύχος του περιοδικού «Κόκκινο» κυκλοφορεί καθώς είναι σε εξέλιξη οι συζητήσεις για μια κάποια «λύση» στο κυπριακό. Ο Σταύρος Τομπάζος γράφει για το ιστορικό, ο Ηλίας Ιωακείμογλου για την κατάσταση της κυπριακής οικονομίας και ο Αντώνης Νταβανέλος για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.
Ευρύτερα η ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται σε μια άγρια κρίση, που έχει τις ρίζες (και) στην υποχώρηση των αραβικών εξεγέρσεων, 6 χρόνια μετά το ξέσπασμά τους. Ανοίγουμε τη σχετική συζήτηση, που θεωρούμε σημαντική, με μια συνέντευξη του Ζιλμπέρ Ασκάρ για τη στάση της Αριστεράς απέναντι στον ισλαμικό φονταμενταλισμό και ένα κείμενο του Ουράζ Αϊντίν για τη Ροζάβα και τους Κούρδους της Συρίας.
Συνεχίζοντας να φιλοξενούμε αρθρογραφία για την κρίση και το σύγχρονο καπιταλισμό, παρουσιάζουμε το άρθρο του Νιλ Ντέιβιντσον για τον νεοφιλελευθερισμό ως «παράγοντα αυτό-καταστροφής του καπιταλισμού».
Ένας από τους υποψήφιους «αδύναμους κρίκους» στην ευρωπαϊκή αλυσίδα, παραμένει το Ισπανικό Κράτος. Ο Χάιμε Παστόρ γράφει για το βάθος και την πολλαπλότητα της πολιτικής κρίσης εκεί, που έχει πάρει χαρακτηριστικά «κρίσης καθεστώτος» (του καθεστώτος της «Μετάβασης» του 1978).
Καθώς στην Ευρώπη σηκώνει απειλητικά κεφάλι η ακροδεξιά, δημοσιεύουμε ένα χρήσιμο κείμενο του Μπερνάρ Σμιντ για την ιστορία και την απειλητική άνοδο του Εθνικού Μετώπου, στηριγμένο στην παρέμβασή του στη διεθνή συνάντηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που οργάνωσε το Rproject στην Αθήνα το Νοέμβρη του 2016.
Από τα «υλικά» της ίδιας διεθνούς συνάντησης, δημοσιεύουμε κείμενο στηριγμένο στην ομιλία της Μαρίας Μπόλαρη. Είναι μια συνέχεια της συζήτησης που έχουμε ανοίξει σε αυτό το περιοδικό για τα «πλατιά κόμματα» της ριζοσπαστικής Αριστεράς γενικά, αλλά και μια συνέχεια της προσπάθειάς μας να κάνουμε/παρουσιάσουμε τους αναγκαίους απολογισμούς για την εμπειρία ΣΥΡΙΖΑ.
Η Κατερίνα Γιαννούλια γράφει για ρεύμα του «προστατευτισμού», σε κείμενο στηριγμένο σε ένα ευρύτερο αφιέρωμα του περιοδικού του NPA στη Γαλλία. Πρόκειται για ένα νέο φαινόμενο που αποκτά ιδιαίτερη σημασία μετά το Brexit, την άνοδο της Λεπέν, την νίκη του Τραμπ. Πρόκειται επίσης για μια συζήτηση που έχει ανοίξει και στις γραμμές της Αριστεράς, που αναζητά στρατηγικές απαντήσεις καθώς η κρίση παρατείνεται.
Καθώς η εποχή «πιέζει» για συζητήσεις στρατηγικής και τακτικής, είναι απολύτως χρήσιμη και καλοδεχούμενη η διεθνής τάση αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος για το έργο της περασμένης γενιάς μαρξιστών διανοουμένων. Σε αυτό το πλαίσιο, παρουσιάζουμε δύο κριτικές προσεγγίσεις για το έργο του Λουί Αλτουσέρ: ένα κείμενο του Άντριου Ρίντερ και την απάντηση του Τζόρνταν Χάμφρεϊς.
Τη μεγάλη συζήτηση για τη στρατηγική αφορά και το άρθρο που ολοκληρώνει την ύλη αυτού του τεύχους, με τον Πάνο Κοσμά να παρουσιάζει μια κριτική στη «θεωρία των σταδίων», παραλλαγές της οποίας συνεχίζουν να επηρεάζουν σημαντικά αρκετές δυνάμεις της ελληνικής Αριστεράς: πρόκειται για το πρώτο μέρος μιας συνολικότερης εργασίας, που αφορά συγκεκριμένα την εμπειρία των τριών ρωσικών επαναστάσεων (1905, Φλεβάρης και Οκτώβρης 1917).
Καλή ανάγνωση.
