Κυκλοφόρησε το 6ο τεύχος του "Κόκκινου"

Το παρόν τεύ­χος του πε­ριο­δι­κού «Κόκ­κι­νο» κυ­κλο­φο­ρεί καθώς είναι σε εξέ­λι­ξη οι συ­ζη­τή­σεις για μια κά­ποια «λύση» στο κυ­πρια­κό. Ο Σταύ­ρος Το­μπά­ζος γρά­φει για το ιστο­ρι­κό, ο Ηλίας Ιω­α­κεί­μο­γλου για την κα­τά­στα­ση της κυ­πρια­κής οι­κο­νο­μί­ας και ο Αντώ­νης Ντα­βα­νέ­λος για τον ελ­λη­νο­τουρ­κι­κό αντα­γω­νι­σμό.

Ευ­ρύ­τε­ρα η ανα­το­λι­κή Με­σό­γειος βρί­σκε­ται σε μια άγρια κρίση, που έχει τις ρίζες (και) στην υπο­χώ­ρη­ση των αρα­βι­κών εξε­γέρ­σε­ων, 6 χρό­νια μετά το ξέ­σπα­σμά τους. Ανοί­γου­με τη σχε­τι­κή συ­ζή­τη­ση, που θε­ω­ρού­με ση­μα­ντι­κή, με μια συ­νέ­ντευ­ξη του Ζιλ­μπέρ Ασκάρ για τη στάση της Αρι­στε­ράς απέ­να­ντι στον ισλα­μι­κό φο­ντα­με­ντα­λι­σμό και ένα κεί­με­νο του Ουράζ Αϊ­ντίν για τη Ρο­ζά­βα και τους Κούρ­δους της Συ­ρί­ας.

Συ­νε­χί­ζο­ντας να φι­λο­ξε­νού­με αρ­θρο­γρα­φία για την κρίση και το σύγ­χρο­νο κα­πι­τα­λι­σμό, πα­ρου­σιά­ζου­με το άρθρο του Νιλ Ντέι­βιν­τσον για τον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό ως «πα­ρά­γο­ντα αυ­τό-κα­τα­στρο­φής του κα­πι­τα­λι­σμού».

Ένας από τους υπο­ψή­φιους «αδύ­να­μους κρί­κους» στην ευ­ρω­παϊ­κή αλυ­σί­δα, πα­ρα­μέ­νει το Ισπα­νι­κό Κρά­τος. Ο Χάιμε Πα­στόρ γρά­φει για το βάθος και την πολ­λα­πλό­τη­τα της πο­λι­τι­κής κρί­σης εκεί, που έχει πάρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά «κρί­σης κα­θε­στώ­τος» (του κα­θε­στώ­τος της «Με­τά­βα­σης» του 1978).

Καθώς στην Ευ­ρώ­πη ση­κώ­νει απει­λη­τι­κά κε­φά­λι η ακρο­δε­ξιά, δη­μο­σιεύ­ου­με ένα χρή­σι­μο κεί­με­νο του Μπερ­νάρ Σμιντ για την ιστο­ρία και την απει­λη­τι­κή άνοδο του Εθνι­κού Με­τώ­που, στη­ριγ­μέ­νο στην πα­ρέμ­βα­σή του στη διε­θνή συ­νά­ντη­ση της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς που ορ­γά­νω­σε το Rproject στην Αθήνα το Νο­έμ­βρη του 2016.  

Από τα «υλικά» της ίδιας διε­θνούς συ­νά­ντη­σης, δη­μο­σιεύ­ου­με κεί­με­νο στη­ριγ­μέ­νο στην ομι­λία της Μα­ρί­ας Μπό­λα­ρη. Είναι μια συ­νέ­χεια της συ­ζή­τη­σης που έχου­με ανοί­ξει σε αυτό το πε­ριο­δι­κό για τα «πλα­τιά κόμ­μα­τα» της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς γε­νι­κά, αλλά και μια συ­νέ­χεια της προ­σπά­θειάς μας να κά­νου­με/πα­ρου­σιά­σου­με τους ανα­γκαί­ους απο­λο­γι­σμούς για την εμπει­ρία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Η Κα­τε­ρί­να Γιαν­νού­λια γρά­φει για ρεύμα του «προ­στα­τευ­τι­σμού», σε κεί­με­νο στη­ριγ­μέ­νο σε ένα ευ­ρύ­τε­ρο αφιέ­ρω­μα του πε­ριο­δι­κού του NPA στη Γαλ­λία. Πρό­κει­ται για ένα νέο φαι­νό­με­νο που απο­κτά ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία μετά το Brexit, την άνοδο της Λεπέν, την νίκη του Τραμπ. Πρό­κει­ται επί­σης για μια συ­ζή­τη­ση που έχει ανοί­ξει και στις γραμ­μές της Αρι­στε­ράς, που ανα­ζη­τά στρα­τη­γι­κές απα­ντή­σεις καθώς η κρίση πα­ρα­τεί­νε­ται.

Καθώς η εποχή «πιέ­ζει» για συ­ζη­τή­σεις στρα­τη­γι­κής και τα­κτι­κής, είναι απο­λύ­τως χρή­σι­μη και κα­λο­δε­χού­με­νη η διε­θνής τάση ανα­ζω­πύ­ρω­σης του εν­δια­φέ­ρο­ντος για το έργο της πε­ρα­σμέ­νης γε­νιάς μαρ­ξι­στών δια­νο­ου­μέ­νων. Σε αυτό το πλαί­σιο, πα­ρου­σιά­ζου­με δύο κρι­τι­κές προ­σεγ­γί­σεις για το έργο του Λουί Αλ­του­σέρ: ένα κεί­με­νο του Άντριου Ρί­ντερ και την απά­ντη­ση του Τζόρ­νταν Χάμ­φρεϊς.  

Τη με­γά­λη συ­ζή­τη­ση για τη στρα­τη­γι­κή αφορά και το άρθρο που ολο­κλη­ρώ­νει την ύλη αυτού του τεύ­χους, με τον Πάνο Κοσμά να πα­ρου­σιά­ζει μια κρι­τι­κή στη «θε­ω­ρία των στα­δί­ων», πα­ραλ­λα­γές της οποί­ας συ­νε­χί­ζουν να επη­ρε­ά­ζουν ση­μα­ντι­κά αρ­κε­τές δυ­νά­μεις της ελ­λη­νι­κής Αρι­στε­ράς: πρό­κει­ται για το πρώτο μέρος μιας συ­νο­λι­κό­τε­ρης ερ­γα­σί­ας, που αφορά συ­γκε­κρι­μέ­να την εμπει­ρία των τριών ρω­σι­κών επα­να­στά­σε­ων (1905, Φλε­βά­ρης και Οκτώ­βρης 1917). 

Καλή ανά­γνω­ση.