Zygmunt
Bauman (1998) Freedom, Minneapolis:
University of Minnesota Press
·
Σε αυτό το βιβλίο o Μπάουμαν ασχολείται με την παρακμή της δημόσιας σφαίρας
και τις βαθιές αντιφάσεις της ελευθερίας στη σημερινή κοινωνία. Θέτει ένα θεμελιακό ερώτημα. Πώς μπορούμε οι περισσότεροι από εμάς να θεωρούμε
τους εαυτούς μας ελεύθερους και ακόμα πιστεύουμε εξίσου ακράδαντα ότι υπάρχει ελάχιστη
δυνατότητα να αλλάξουμε-μεμονωμένα ή όλοι μαζί, τους τρόπους με τους οποίους
διευθύνονται οι υποθέσεις του κόσμου;
·
Από αυτό προκύπτουν νέα ερωτήματα. Γιατί η αύξηση της ατομικής ελευθερίας
συνέπεσε με την αύξηση της συλλογικής ανικανότητας, σε βαθμό που να μην
υπάρχει εύκολος και σαφής τρόπος για να μεταφραστούν οι ιδιωτικές ανησυχίες
σε δημόσια ζητήματα και,
αντιστρόφως, τα δημόσια θέματα να γίνουν ιδιωτικά προβλήματα; Υπό αυτές τις συνθήκες, τι είναι αυτό που μπορεί να μας φέρει
σε επαφή και να συνενώσει;
·
Περιστασιακά, οι παρορμήσεις μας προς την
κοινωνικότητα καταλήγουν σε βραχύβιες εκρήξεις, μερικές φορές σε επιδείξεις συμπόνιας
και φιλανθρωπίας, άλλοτε σε ξεσπάσματα έντονων επιθέσεων εναντίον ενός εχθρού
που πρόσφατα ανακαλύψαμε. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι η
ένταση ξεθυμάνει γρήγορα, και όταν επιστρέψουμε στις καθημερινές μας ασχολίες ο
κοινός μας κόσμος, που προς στιγμήν φάνηκε λαμπερός και φωτισμένος, τώρα
μοιάζει πιο σκούρος από πριν.
·
Η πιθανότητα να αλλάξει αυτή την κατάσταση
εξαρτάται απ’ την Αγορά-έναν χώρο, ούτε ιδιωτικό ούτε δημόσιο, αλλά ακριβέστερα
ιδιωτικό και δημόσιο ταυτόχρονα. Σε αυτό το χώρο, τα ιδιωτικά προβλήματα αντιμετωπίζονται
με ένα ουσιαστικό τρόπο -όχι μόνο για
λόγους ναρκισσιστικών απολαύσεων ή αναζήτησης κάποιας θεραπείας μέσω της
δημόσιας επίδειξης αλλά και γιατί αναζητούνται συλλογικές μέθοδοι
αρκετά ισχυρες ώστε να βγάλουν τα άτομα από τις ιδιωτικές δυστυχίες τους και
να τα ωθήσουν να δημιουργήσουν "δημόσια αγαθά", "δίκαιη κοινωνία", ή "κοινές
αξίες". Το πρόβλημα είναι σήμερα ότι έχουν απομείνει μόνο λίγοι παλαιού τύπου ιδιωτικοί / δημόσιοι χώροι
·
Σε αυτό το βιβλίο, ο Μπάουμαν ταυτόχρονα
διερευνά τα προβλήματα αυτά και σκιαγραφεί λύσεις για αυτά. Υποστηρίζει πως δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τη συλλογική μας ανικανότητα, χωρίς να καταφεύγουμε
στην Πολιτική και να κάνουμε χρήση του οχήματος της πολιτικής δράσης.
·
Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, ο Μπάουμαν
επικεντρώνεται σε τρία σημεία προσανατολισμού για την ανασυγκρότηση της
πολιτικής:
· - το
ρεπουμπλικανικό μοντέλο του κράτους και της ιδιότητας του πολίτη,
· - το βασικό εισόδημα ως καθολικό δικαίωμα,
· - την
προσπάθεια να ενεργοποιηθούν ξανά τα θεσμικά όργανα της αυτόνομης κοινωνίας και
ως αντίβαρο στις εξωτερικές εξουσίες που έχουν τον έλεγχο στην εποχή της
παγκοσμιοποίησης.
Θανάσης Τσακίρης
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν γεννήθηκε στο Πόζναν της Πολωνίας το 1925. Σε ηλικία 18 ετών κατετάγη στον Ελεύθερο Πολωνικό Στρατό και πολέμησε ενάντια στη ναζιστική κατοχή. Παρέμεινε στο στρατό και μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά τελικά αποστρατεύτηκε εξαιτίας της αντισημιτικής εκκαθάρισης. Ο Μπάουμαν ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στις κοινωνικές επιστήμες και το 1954 έγινε λέκτορας στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Ζει από το 1968 στην Αγγλία. Από το 1972 μέχρι το 1990 διετέλεσε καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Λιντς. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια του Λιντς και της Βαρσοβίας. Η σκέψη του Μπάουμαν έχει δεχτεί επιρροές από σημαντικούς διανοούμενους του 19ου αιώνα, όπως τον Καρλ Μαρξ και τον Μαξ Βέμπερ, αλλά και του 20ού αιώνα, όπως τον Τεοντόρ Αντόρνο, τον Κορνήλιο Καστοριάδη και τον Εμανουέλ Λεβινάς. Ο Μπάουμαν πιστεύει ότι η κοινωνιολογία είναι υπόθεση ηθική: "Το να σκεφτόμαστε κοινωνιολογικά σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας, κατανοούμε τις ελπίδες τους και τις επιθυμίες τους, τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους". Έχει τιμηθεί με τα βραβεία European Amalfi Prize for Sociology & Social Sciences (1990) και Adorno (1998).
Πηγή: http://www.biblionet.gr/author/14515/Zygmunt_Bauman
No comments:
Post a Comment