Showing posts with label ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Show all posts
Showing posts with label ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Show all posts

Wednesday, April 22, 2020

Καπιταλισμός, σοσιαλισμός & κορονοϊός (Ανάλυση του Γιάννη Κουρή)

Καπιταλισμός, σοσιαλισμός & κορονοϊός | Ανάλυση στο ΕΝΑ





H ανάλυση των πολιτικών που εφαρμόζονται για να περιορίσουν τις οικονομικές και κοινωνικές
συνέπειες του Covid-19 παρουσιάζει ενδιαφέρον από πλευράς πολιτικής θεωρίας.

Οι πολιτικές που προωθούν συντηρητικές κυβερνήσεις ‒όπως η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα ή οι Συντηρητικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο‒ είναι ξένες προς την ιδεολογική ταυτότητά τους και τους φέρνουν σε αντίθεση με όσα μέχρι πρότινος υποστήριζαν. Προφανώς, δεν ενστερνίστηκαν όλοι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες προσεγγίσεις κεϋνσιανής καταγωγής ή εκ νέου έλκονται από πρακτικές της σοσιαλδημοκρατίας προ της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης. Αντιθέτως, θεωρούν ότι αυτές οι πολιτικές συνιστούν τη μόνη προσωρινή λύση στο εξωγενές πρόβλημα του ιού.

Αν οι κοινωνίες μας ήταν βασισμένες σε ένα δημοκρατικό σοσιαλιστικό μοντέλο διακυβέρνησης θα αντεπεξέρχονταν καλύτερα στην κρίση που βιώνουμε σήμερα. Οι κεϋνσιανές ή και «αριστερόστροφες» σε ορισμένες περιπτώσεις πολιτικές που σπεύδουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να υλοποιήσουν, μετά το ξέσπασμα της κρίσης COVID-19 και της αδυναμίας των υφιστάμενων εργαλείων πολιτικής να την αντιμετωπίσουν, θα ήταν προτιμότερο να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Η αποδοχή του καπιταλισμού ως το ιδανικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας δεν μπορεί να βρίσκεται στο απυρόβλητο. Υπάρχει ανάγκη να υιοθετήσουμε ένα πιο δίκαιο και βιώσιμο μοντέλο πολιτικής οικονομίας που θα μας οπλίσει απέναντι στις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.


https://www.enainstitute.org/wp-content/uploads/2020/04/upd-21042020_02.pdf
* Ανάλυση του

Γιάννη Κουρή, Διδάκτορα Φιλοσοφίας του King’s College London, Επιστημονικού Συνεργάτη ΕΝΑ

Wednesday, December 04, 2019

Ακροδεξιά, φασισμός, σύγχρονος καπιταλισμός-Ανατομία μιας άρρηκτης σχέσης-Eκδήλωση ΤΕΤΡΑΔΙΩΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Το θεωρητικό-πολιτικό περιοδικό  ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ  για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΨΜ, διοργανώνουν  εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: 
Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 18.30 μμ, Polis Art Café (Πεσματζόγλου 5)
Ομιλητές:
Γρηγορόπουλος Δημήτρης, Διδάκτορας Φιλοσοφίας, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής των ΤΜ
Καμπαγιάννης Θανάσης, Δικηγόρος, πολιτική αγωγή στη δίκη της “Χρυσής Αυγής”
Κωστόπουλος Τάσος, δημοσιογράφος και συγγραφέας
Παρασκευά-Βελουδογιάννη Δέσποινα, Φιλόλογος, συγγραφέας, υποψήφια Διδακτόρισσα Κοινωνικής Θεωρίας



Monday, September 30, 2019

Immanuel Maurice Wallerstein - Το κοσμοσύστημα


 Immanuel Maurice Wallerstein

Το κοσμοσύστημα




Ο Immanuel Maurice Wallerstein ήταν Αμερικανός της θεωρίας του περί «κοσμο-συστήματος». Υπήρξε ανώτερος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Yale από το 2000 μέχρι το θάνατό του το 2019.
 Οι γονείς του ήταν Πολωνοί Εβραίοι και οι δύο προέρχονταν από τη Γαλικία. Λόγω του 1oυ Παγκοσμίου Πολέμου μετακόμισαν στο Βερολίνο, όπου παντρεύτηκαν το 1919. Δύο χρόνια αργότερα, η Σάρα γέννησε στον πρώτο τους γιο, τον Σολομώντα. Το 1923, η οικογένεια Wallerstein μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη, όπου γεννήθηκε ο Immanuel.
Έχοντας μεγαλώσει σε μια πολιτικά ενεργή οικογένεια, ο Wallerstein ενδιαφέρεται για τις παγκόσμιες υποθέσεις ως έφηβος ενώ ζούσε στην πόλη της Νέας Υόρκης. Έλαβε και τα τρία πτυχία του από το Πανεπιστήμιο Columbia: BA το 1951, ΜΑ το 1954 και Διδακτορικό δίπλωμα το 1959. Επίσης σπούδασε σε άλλα πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (1955-56) , του Université libre de Brxelles, του Université Paris 7 Denis Diderot και του Universidad Nacional Autónoma de México.

Η ακαδημαϊκή και επαγγελματική σταδιοδρομία του άρχισε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου ξεκίνησε ως λέκτορας και αργότερα έγινε αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας από το 1958 έως το 1971.Εκεί έγινε σημαντικός υποστηρικτής των φοιτητών κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια του 1968. Το 1971 μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στο Μόντρεαλ, όπου δίδαξε στο Πανεπιστήμιο McGill για πέντε χρόνια.

Αρχικά, ο τομέας του δεν ήταν η αμερικανική πολιτική, αλλά η πολιτική του μη ευρωπαϊκού κόσμου, ιδιαίτερα η Ινδία και η Αφρική. Για δύο δεκαετίες μελέτησε την Αφρική, δημοσιεύοντας πολυάριθμα βιβλία και άρθρα και το 1973 έγινε πρόεδρος της Ένωσης Αφρικανικών Σπουδών.

Το 1976 του προσφέρθηκε η ευκαιρία να ακολουθήσει ένα νέα δρόμο έρευνας και έτσι ανέλαβε τη θέση του επικεφαλής του «Κέντρου Μελέτης για τις Οικονομίες, τα Ιστορικά Συστήματα και τον Πολιτισμό Fernand Braudel» στο Πανεπιστήμιο Binghamton της Νέας Υόρκης, το οποίο έχει ως αποστολή την ανάλυση της κοινωνικής αλλαγής μεγάλης κλίμακας για μακρές ιστορικές περιόδους. Το Κέντρο άνοιξε με την έκδοση νέου περιοδικού, Review  (του οποίο ήταν ο ιδρυτικός συντάκτης), και θα συνέχιζε να παράγει ένα σύνολο έργων που συνέβαλε στην αναζωογόνηση της κοινωνιολογίας καθώς  και της ιστορίας και της πολιτικής οικονομίας. Συνέχισε ως διακεκριμένος καθηγητής της κοινωνιολογίας στο Binghamton μέχρι την αποχώρησή του το 1999.
Στη διάρκεια της καριέρας του κατείχε θέσεις  επισκέπτη καθηγητή στο Chinese University of Hong Kong, και στα πανεπιστήμια British Columbia, και Amsterdam, μεταξύ άλλων. Βραβεύθηκε  με διάφορους τίτλους και διετέλεσε Διευθυντής σπουδών της École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι, καθώς και Πρόεδρος της International Sociological Association (1994-1998). Στη διάρκεια της δεκαετίας του΄90 ήταν πρόεδρος της Επιτροπής για την Ανασυγκρότηση των Κοινωνικών Επιστημών.

Στη δεκαετία του ‘60 άρχισε να διακρίνεται ως ιστορικός και θεωρητικός της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας σε μακροσκοπικό επίπεδο. Η πρώιμη κριτική του για τον παγκόσμιο καπιταλισμό και η συμμετοχή του στα "αντι-συστημικά κινήματα" τον έκαναν σημαντικό παράγοντα στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης εντός και εκτός της ακαδημαϊκής κοινότητας, μαζί με τον Noam Chomsky και τον Pierre Bourdieu. Το σημαντικότερο έργο του, «Το Σύγχρονο Κόσμο-σύστημα» κυκλοφόρησε σε τέσσερις τόμους μεταξύ 1974 και 2011. Στο έργο διακρίνονται πολλές πνευματικές επιρροές:
- Karl Marx: έμφαση στους υποκείμενους οικονομικούς παράγοντες και την κυριαρχία τους στους ιδεολογικούς παράγοντες στην παγκόσμια πολιτική και του οποίου την οικονομική σκέψη υιοθέτησε με ιδέες όπως η διχοτόμηση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.
-Θεωρία της εξάρτησης: οι έννοιές του "κέντρου" και της "περιφέρειας".
O ίδιος ο Wallerstein θεωρούσε ότι τον επηρέασαν οι Frantz Fanon, Fernand Braudel, και Ilya Prigogine.
Υποστηρίζει ότι το σύγχρονο κόσμο-σύστημα διακρίνεται από τις αυτοκρατορίες λόγω της εξάρτησής του από τον οικονομικό έλεγχο της παγκόσμιας τάξης από ένα κυρίαρχο καπιταλιστικό κέντρο (πυρήνα) σε συστημική οικονομική και πολιτική σχέση με περιφερειακές και ημι-περιφερειακές περιοχές του κόσμου. Απέρριψε την έννοια του «Τρίτου Κόσμου» ισχυριζόμενος ότι υπάρχει μόνο ένας κόσμος που συνδέεται με ένα πολύπλοκο δίκτυο σχέσεων οικονομικής ανταλλαγής - δηλαδή μια «παγκόσμια οικονομία» ή «κοσμοσύστημα» στο οποίο δεσπόζει  η «διαίρεση  κεφαλαίου και της εργασίας» και η αμείωτη  συσσώρευση κεφαλαίου από ανταγωνιζόμενους φορείς (ιστορικά συμπεριλαμβανομένων, αλλά όχι περιοριστικά, κρατών-μελών) που προκαλούν συγκρούσεις. Αυτή η προσέγγιση είναι γνωστή ως η θεωρία του κόσμο-συστήματος.

Ο Wallerstein θεωρεί ότι η προέλευση του σύγχρονου κόσμο-συστήματος βρίσκεται στη Δυτική Ευρώπη του 16ου αιώνα και στην Αμερική. Μια αρχικά μικρή πρόοδος στη συσσώρευση κεφαλαίων στη Βρετανία, την Ολλανδική Δημοκρατία και τη Γαλλία, λόγω συγκεκριμένων πολιτικών συνθηκών στο τέλος της περιόδου της φεουδαρχίας, έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία σταδιακής επέκτασης. Ως αποτέλεσμα, στη σύγχρονη κοινωνία υπάρχει μόνο ένα παγκόσμιο δίκτυο ή σύστημα οικονομικών ανταλλαγών. Μέχρι τον 19ο αιώνα, ουσιαστικά κάθε περιοχή στη γη ενσωματώθηκε στην καπιταλιστική παγκόσμια οικονομία.

Το καπιταλιστικό παγκόσμιο σύστημα δεν είναι πολύ ομοιογενές από πολιτιστική, πολιτική και οικονομική άποψη. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται από θεμελιώδεις διαφορές στην κοινωνική ανάπτυξη, τη συσσώρευση πολιτικής εξουσίας και το κεφάλαιο.


2.       Σύγκρουση Πολιτισμών; η Μεγάλη Εικόνα και το Μελλοντικό Σύστημα, Εκδότης: ΘΥΡΑΘΕΝ, 2011
3.       Ουτοπιστική: ή Αλλιώς Ιστορικές Επιλογές για τον 21ο Αιώνα, Εκδότης: ΚΕΔΡΟΣ, 2007
4.       Αντισυστημικα Κινήματα Χθες και Σήμερα, Εκδότης: ΚΟΥΚΚΙΔΑ, 2016
5.       Ευρωπαϊκός Οικουμενισμός: η Ρητορική της Δύναμης, Εκδότης: ΘΥΡΑΘΕΝ, 2010 
6.       Η Παρακμή της Αμερικάνικης Ισχύος: Οι ΗΠΑ σε ένα χαοτικό κόσμο, Εκδότης: ΕΞΑΝΤΑΣ, 2005
7.       Μετά τον Φιλελευθερισμό, Εκδότης: ΗΛΕΚΤΡΑ, 2004
8.       Ιστορικός Καπιταλισμός, Εκδότης: ΘΕΜΕΛΙΟ, 1987


                                                                                                                 Θανάσης Τσακίρης


Monday, September 14, 2015

1000 βιβλία που πρέπει να διαβάσετε πριν πεθάνετε. Νο 2 "To Κεφάλαιο" του Καρλ Μαρξ



Το Κεφάλαιο, ένα από τα σημαντικότερα και  πλέον διαβασμένα έργα του Καρλ Μαρξ, ήταν το προϊόν τριάντα ετών βαθιάς μελέτης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στην Αγγλία, που ήταν η πιο προηγμένη βιομηχανική κοινωνία της εποχής του. Ο ίδιος έγραψε στον 1ο τόμο : "Το έργο που τον πρώτο του τόμο παραδίδω στο κοινό αποτελεί τη συνέχεια του συγγράματός μου "Zur Kritik der Politischen Oekonomie" ["Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας"] που εκδόθηκε το 1859. Το μεγάλο διάλειμμα ανάμεσα στην αρχή και στη συνέχεια οφείλεται σε μια μακρόχρονη αρρώστια που κάθε τόσο διέκοπτε την εργασία μου. Το περιεχόμενο του προηγούμενου εκείνου συγγράμματος συνοψίζεται στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του τόμου. Αυτό δεν έγινε μόνο για λόγους συνοχής και πληρότητας. Η περιγραφή καλυτέρεψε. Όσο το επέτρεπαν κάπως τα πράγματα, πολλά σημεία που προηγούμενα απλώς θίγονταν, εδώ αναπτύσσονται περισσότερο, ενώ αντίστροφα, σημεία που εκεί αναπτύσσονται διεξοδικά, εδώ απλώς θίγονται. Φυσικά, παραλείπονται τώρα τα μέρη για την ιστορία της θεωρίας της αξίας και του χρήματος. Ωστόσο ο αναγνώστης του προηγούμενου συγγράμματος βρίσκει στις υποσημειώσεις του πρώτου κεφαλαίου ν' ανοίγονται νέες πηγές για την ιστορία αυτής της θεωρίας. (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)".


Ο 2ος τόμος του Κεφάλαιου, με τον υπότιτλο "Η διαδικασία της κυκλοφορίας του κεφαλαίου" συντάχθηκε από τον Φρίντριχ Ένγκελς από σημειώσεις που άφησε ο Μαρξ και δημοσιεύθηκε το 1885.
ΜΕΡΟΣ 1ο: ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ Η ΚΥΚΛΗΣΗ ΤΟΥΣ
1. Η ΚΥΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Ι. Πρώτο στάδιο Χ-Ε
ΙΙ. Δεύτερο στάδιο. Λειτουργία του παραγωγικού κεφαλαίου
III. Τρίτο στάδιο Ε-Χ
IV. Η συνολική κύκληση
2. Η ΚΥΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Ι. Απλή αναπαραγωγή
II. Συσσώρευση και αναπαραγωγή σε διευρυμένη κλίμακα
III. Συσσώρευση χρήματος
IV. Το αποθεματικό
3. Η ΚΥΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
4. ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΣΕΣ ΚΥΚΛΗΣΗΣ
5. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
6. ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Ι. Καθαρά έξοδα κυκλοφορίας
Χρόνος αγοράς και χρόνος πούλησης
Λογιστική
Χρήμα
ΙΙ. Έξοδα φύλαξης
Ο σχηματισμός αποθεμάτων γενικά
Το καθαυτό εμπορευματικό απόθεμα
III. Έξοδα μεταφοράς
ΜΕΡΟΣ 2ο: Η ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
7. ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΩΝ
8. ΠΑΓΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ι. Οι διαφορές μορφής
II. Συστατικά μέρη, αναπλήρωση, επισκευή, συσσώρευση του πάγιου κεφαλαίου
9. Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΒΛΗΜΕΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. ΚΥΚΛΟΙ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗΣ
10. ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. ΟΙ ΦΥΣΙΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΑΜ ΣΜΙΘ
11. ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Ο ΡΙΚΑΡΝΤΟ
12. Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
13. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
14. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
15. ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Ι. Η περίοδος εργασίας είναι ίση με την περίοδο κυκλοφορίας
II. Η περίοδος εργασίας είναι μεγαλύτερη από την περίοδο κυκλοφορίας
III. Η περίοδος εργασίας είναι μικρότερη από την περίοδο κυκλοφορίας
IV. Συμπεράσματα
V. Συνέπεια της αλλαγής των τιμών
16. Η ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Ι. Το χρονιάτικο ποσοστό της υπεραξίας
II. Η περιστροφή του μεμονωμένου μεταβλητού κεφαλαίου
III. Η περιστροφή του μεταβλητού κεφαλαίου από κοινωνική άποψη
17. Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ
Ι. Απλή αναπαραγωγή
II. Συσσώρευση και διευρυμένη αναπαραγωγή
ΜΕΡΟΣ 3ο: Η ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
18. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ι. Αντικείμενο της έρευνας
II. Ο ρόλος του χρηματικού κεφαλαίου
19. ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ
Ι. Οι φυσιοκράτες
ΙΙ. Ο Άνταμ Σμιθ
Οι γενικές απόψεις του Σμιθ
Η ανάλυση της ανταλλαχτικής αξίας σε μ + υ από τον Σμιθ
Το σταθερό μέρος του κεφαλαίου
Κεφάλαιο και εισόδημα για τον Άνταμ Σμιθ
Συνόψιση
III. Οι κατοπινοί οικονομολόγοι
20. ΑΠΛΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ
Ι. Τοποθέτηση του ζητήματος
ΙΙ. Οι δύο υποδιαιρέσεις της κοινωνικής παραγωγής
III. Η ανταλλαγή ανάμεσα στις δυο υποδιαιρέσεις: Ι(μ+υ) με ΙΙσ
IV. Η ανταλλαγή μέσα στα πλαίσια της "υποδιαίρεσης II". Αναγκαία μέσα συντήρησης και είδη πολυτελείας
V. Η πραγματοποίηση των ανταλλαγών με τη μεσολάβηση της χρηματικής κυκλοφορίας
VI. Το σταθερό κεφάλαιο της "υποδιαίρεσης Ι"
VII. Μεταβλητό κεφάλαιο και υπεραξία και στις δυο υποδιαιρέσεις
VIII. Το σταθερό κεφάλαιο και στις δυο υποδιαιρέσεις
IX. Αναδρομική ματιά στους Ά. Σμιθ, Στορχ και Ράμσαιη
Χ. Κεφάλαιο και εισόδημα: μεταβλητό κεφάλαιο και μισθός εργασίας
XI. Αναπλήρωση του πάγιου κεφαλαίου
Αναπλήρωση με χρηματική μορφή του μέρους της αξίας που φθείρεται
Αναπλήρωση in natura του πάγιου κεφαλαίου
Αποτελέσματα
XII. H αναπαραγωγή του χρηματικού υλικού
XIII. Η θεωρία της αναπαραγωγής του Ντιεστύτ ντε Τρασύ
21. ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ
Ι. Συσσώρευση στην "υποδιαίρεση Ι"
Θησαυρισμός
Το πρόσθετο σταθερό κεφάλαιο
Το πρόσθετο μεταβλητό κεφάλαιο
II. Συσσώρευση στην "υποδιαίρεση II"
III. Σχηματική παράσταση της συσσώρευσης
Πρώτο παράδειγμα
Δεύτερο παράδειγμα
Ανταλλαγή του IIσ σε συνθήκες συσσώρευσης
IV. Συμπληρωματικά
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Βιβλιογραφία
Έργα αναφερομένων συγγραφέων
Ανώνυμα έργα
Περιοδικά και εφημερίδες
Κοινοβουλευτικές εκθέσεις και δημοσιεύσεις των αρχών
Ευρετήρια
Ερμηνεία ορισμένων λέξεων
ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ
-Εξώφυλλο της 2ης γερμανικής έκδοσης του II τόμου του "Κεφαλαίου"


Ο 3ος Τόμος, με τον υπότιτλο "Κριτική της πολιτικής οικονομίας - το συνολικό προτσές της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής", συντάχθηκε από τον Φρίντριχ Ένγκελς από σημειώσεις που άφησε ο Μαρξ που δημοσιεύθηκε το 1894. (. . .) "Η σημασία του 3ου τόμου φαίνεται από τα ζητήματα με τα οποία ασχολείται, όπως η μετατροπή της υπεραξίας σε κέρδος, η διαμόρφωση του μέσου ποσοστού του κέρδους, τα ζητήματα του βιομηχανικού και εμπορικού κέρδους, του τόκου και της γαιοπροσόδου, γενικά της κατανομής της υπεραξίας ανάμεσα στις διάφορες μερίδες των κυρίαρχων τάξεων και του κράτους, ο οικονομικός ρόλος του οποίου αυξάνει σε τεράστιο βαθμό στις συνθήκες του κρατικού μονοπωλιακού καπιταλισμού και της ύπαρξης των δυο παγκόσμιων κοινωνικο-οικονομικών συστημάτων, του σοσιαλιστικού και του καπιταλιστικού, και του αναπόφευκτου συναγωνισμού ανάμεσά τους, τέλος τα ζητήματα της κρίσης, και του εθνικού εισοδήματος. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)"

Θα βρείτε τους τρεις τόμους στις εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ.

Επίσης μπορείτε να επισκεφθείτε τον διαδικτυακό τόπο http:/www.marxists.org


Καλή ανάγνωση


Θανάσης Τσακίρης

Saturday, November 30, 2013

O ΠΑΠΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ «ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΑΓΟΡΑΣ»

O ΠΑΠΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ «ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΑΓΟΡΑΣ»

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Συγκλονιστικό είναι το κοινωνικό περιεχόμενο της «αποστολικής παραίνεσης» του πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος εξελέγη προκαθήμενος της καθολικής εκκλησίας φέτος στις 13 Μαρτίου. Εχοντας γεννηθεί το 1936 στην Αργεντινή από γονείς Ιταλούς μετανάστες, ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο (όπως είναι το όνομα του πάπα Φραγκίσκου) προκάλεσε τρομερή αμηχανία στην ευρωπαϊκή Δεξιά και τη συνεργαζόμενη μαζί της εκφυλισμένη Κεντροαριστερά με τον ριζοσπαστισμό των θέσεων που παρουσίασε στην εγκύκλιό του. Δεν πρόκειται για κάποιο τυχαίο κείμενο. «Αυτό που θέλω να εκφράσω εδώ έχει προγραμματικό νόημα και σημαντικές συνέπειες» γράφει ο ίδιος ο Φραγκίσκος στο κείμενό του. Μάλιστα η εφημερίδα «Οσερβατόρε Ρομάνο», επίσημο όργανο του Βατικανού, χαρακτήρισε την «αποστολική παραίνεση» του Φραγκίσκου «Μάγκνα Κάρτα της σημερινής Εκκλησίας», υπογραμμίζοντας έτσι τον βαρυσήμαντο «συνταγματικό» χαρακτήρα του έργου αυτού. Ο πάπας Φραγκίσκος είναι όντως καταπέλτης στο κείμενό του, το οποίο έτυχε πανευρωπαϊκής προβολής. «Ο κόσμος ζει σε μια νέα τυραννία της θεοποιημένης αγοράς» γράφει προκαλώντας σάλο. «Δημιουργήσαμε νέα είδωλα. Η λατρεία του αρχαίου χρυσού μόσχου έχει βρει μια νέα και άσπλαχνη μορφή στον φετιχισμό του χρήματος και στη δικτατορία μιας οικονομίας χωρίς πρόσωπο και χωρίς πραγματικό ανθρώπινο σκοπό» προσθέτει. «Αυτή η οικονομία του αποκλεισμού και της ανισότητας σκοτώνει!» συνεχίζει ακάθεκτος ο πάπας Φραγκίσκος.
Η κριτική του καπιταλιστικού συστήματος από τον πάπα Φραγκίσκο είναι ανελέητη: «Σήμερα παίζονται τα πάντα με τον κανόνα του ισχυρότερου, όπου ο δυνατός εξοντώνει τον πιο αδύναμο» υπογραμμίζει και συνεχίζει: «Σε αυτό το σύστημα, το οποίο έχει την τάση να απορροφά τα πάντα για να αυξήσει το κέρδος, οποιοσδήποτε αδύναμος, όπως το περιβάλλον, βρίσκεται ανυπεράσπιστος απέναντι στα συμφέροντα της θεοποιημένης αγοράς, τα οποία έχουν αναγορευθεί στον απόλυτο κανόνα». Εχοντας ζήσει όλη τη ζωή του στην πολύπαθη Αργεντινή και προφανώς επηρεασμένος από τις ευαισθησίες της «θεολογίας της απελευθέρωσης» που άνθησε επί δεκαετίες στη Λατινική Αμερική, ο πάπας Φραγκίσκος αποδεικνύει με το γραπτό του ότι αφενός γνωρίζει τις αιτίες του κακού και αφετέρου -πράγμα πολύ σημαντικότερο από το πρώτο- ότι δεν διστάζει να καταγγείλει την κοινωνική αδικία. «Η οικονομία δεν μπορεί πια να υιοθετεί ως φάρμακα νέα δηλητήρια, όπως είναι η προσπάθεια αύξησης των κερδών μέσω της μείωσης του εργατικού δυναμικού, που πυκνώνει τις τάξεις των αποκλεισμένων» τονίζει.
Επιμένει στο θέμα αυτό: «Μερικοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη βάσει των κανόνων της οικονομίας της αγοράς θα φέρει στον κόσμο περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς. Αυτή η άποψη, η οποία δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ από τα γεγονότα, εκφράζει μια χοντροκομμένη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη όσων έχουν οικονομική ισχύ και στον καθαγιασμό της λειτουργίας του ισχύοντος οικονομικού συστήματος. Στο μεταξύ, οι αποκλεισμένοι συνεχίζουν να περιμένουν» επισημαίνει με έμφαση. «Η ανισότητα είναι η ρίζα των κοινωνικών προβλημάτων» αποφαίνεται κατηγορηματικά ο πάπας Φραγκίσκος, θέτοντας το δάκτυλό του επί τον τύπον των ήλων. «Τα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας που καλύπτουν άμεσες ανάγκες πρέπει να θεωρούνται προσωρινές απαντήσεις. Οσο τα προβλήματα των φτωχών δεν λύνονται ριζικά, όσο δεν απορρίπτεται η απόλυτη αυτονομία της αγοράς και του χρηματοπιστωτικού τζόγου και όσο δεν εξαπολύουμε επίθεση εναντίον των δομικών αιτιών της ανισότητας, λύση στα προβλήματα του κόσμου δεν θα βρεθεί!» αναλύει ο πάπας με εξαιρετική διαύγεια.
Δείχνει βαθύτατα οργισμένος με αυτά που βλέπει γύρω του: «Είναι απίστευτο να μην προκαλεί αίσθηση όταν πεθαίνει από το κρύο ένας άνθρωπος που έχει υποχρεωθεί να ζει στον δρόμο, ενώ μια πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες να προκαλεί τίτλους. Αυτός είναι ο αποκλεισμός» γράφει. Επικεφαλίδες τμημάτων της «αποστολικής παραίνεσης» του πάπα Φραγκίσκου, όπως τις αναφέρει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» δίνουν αποκαλυπτικά τη δική του προσέγγιση: «Οχι σε μια οικονομία του αποκλεισμού και της ανισότητας των εισοδημάτων», «Οχι στη θεοποίηση του χρήματος», «Οχι στο χρήμα που κυβερνά αντί να υπηρετεί» και «Οχι στην κοινωνική ανισότητα που προκαλεί βία». Πρόκειται όντως για ένα ανατρεπτικό κείμενο με βαρύνουσα πολιτική σημασία.
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Tuesday, October 20, 2009

Tsakthan Daily, 21 October 2009 -- ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ (Μέρος 2ο)-Αυτός ο «άλλος».

Tsakthan Daily, 21 October 2009

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ (Μέρος 2ο)

Αυτός ο «άλλος»
.
Η πρώτη εικόνα που αναζητούμε στο συγκεκριμένο έργο να ανιχνεύσουμε είναι πώς ο συγγραφέας φτιάχνει τη δική του ταυτότητα σε αντιπαράθεση με τον «άλλο». Αυτός, ο πρωταγωνιστής, είναι ο Ευρωπαίος ναυτικός που μια «ωραία πρωία» μπαρκάρει με ένα πλοίο από ένα Αγγλικό λιμάνι και που σε κάποια επιδρομή πειρατών αιχμαλωτίζεται. Ο Ροβινσώνας γίνεται ο σκλάβος του καπετάνιου των Μαυριτανών πειρατών. Μονολογεί : «Δε χρειάζεται να πω πως τα είχα εντελώς χαμένα με τούτο το ξαφνικό γύρισμα της μοίρας, που μ’ έκανε απότομα από έμπορο σκλάβο. Και στο μυαλό μου έρχονται τα προφητικά λόγια του πατέρα μου». Πρόσεξε μια βασική λεπτομέρεια : ο Ροβινσώνας είναι «έμπορος» και το επάγγελμα αυτό είναι που την εποχή εκείνη δοξάζει τη Βρετανική αυτοκρατορία δημιουργώντας με τη συσσώρευση κεφαλαίων τις προϋποθέσεις για την πρώτη βιομηχανική επανάσταση σε χώρα της Δύσης . Η κοινωνική τάξη των αστών έχει ως δύναμη κρούσης τους εμπόρους. Ας δούμε τώρα τι παθαίνει ο Ροβινσώνας. Βρέθηκε αιχμάλωτος και αμέσως υποβιβάστηκε σε δούλο του Μαυριτανού πειρατή. Η πρώτη εικόνα που σχηματίζουμε είναι ενός ανθρώπου ο οποίος ως απόγονος του Σημ, γεννήθηκε και ζει εκτός του πλαισίου της Χριστιανοσύνης και της Ευρώπης . Σύμφωνα με την κυρίαρχη λογική των ανθρώπων της εποχής που ήταν ακόμη υπό την επήρεια των θρησκευτικών αντιλήψεων του Καθολικισμού - αλλά και των Προτεσταντών και των διαφόρων «αιρέσεών» τους - όσοι δεν ανήκαν στην περιούσια Ευρωπαϊκή φυλή που ταυτιζόταν ακόμη με το Χριστιανισμό και τη Χριστιανοσύνη, ήταν ατελείς, ουσιαστικά, άνθρωποι και οι οποίοι έπρεπε να είναι υπηρέτες και όχι αφεντικά. Γι’ αυτό και ο Ροβινσώνας εκπλήσσεται για το ότι αυτός ο «κύριος» βρίσκεται τώρα «υπηρέτης» του «υπηρέτη» και εύχεται συνέχεια να τον πάρει μαζί του σε κάποιο ταξίδι ο πειρατής ούτως ώστε κάποια στιγμή να κυριέψουν Ισπανοί ή Πορτογάλοι - αδιάφορο του είναι- το καράβι και να τον ελευθερώσουν. Όμως ο Ροβινσώνας μη μπορώντας να κάτσει με σταυρωμένα χέρια σχεδιάζει έναν τρόπο απόδρασης. Η προτεσταντική του πίστη τον έχει «καταστήσει ικανό» να ελευθερωθεί μόνος του . Η φυγή προς την ελευθερία είναι αναπόφευκτη και η προσπάθειά του αποτελεσματική. Βρίσκει έναν «πονηρό» τρόπο να κλέψει ένα από τα πειρατικά καράβια. Πριν όμως ξεκινήσει και πριν ξεκόψει αρκετά από την περιοχή του «αφεντικού» του με το κλεμμένο καράβι έχει ήδη κάνει δύο «πονηριές» απέναντι στο Μαυριτανό ναύτη, τον Ισμαήλ, που του εμπιστεύθηκε το «αφεντικό» νομίζοντας ότι επρόκειτο για μια εκδρομή για ψάρεμα. Τον στέλνει για να φέρει «μπαρούτι και μολύβι, μπας και σκοτώσουμε τίποτα τουρλουλήδες ». Αφού το καράβι ξανοίχτηκε κάπως τον πετάει στη θάλασσα «κατά λάθος» και ο Ισμαήλ κολυμπώντας σαν χέλι ξαναφθάνει το καράβι παρακαλώντας το Ροβινσώνα να τον πάρει επάνω και θα τον ακολουθούσε ως την άκρη του κόσμου δείχνοντας τελικά ότι ο «άλλος», δηλαδή ο μη Ευρωπαίος είναι πρόθυμος να υποδουλωθεί σε κάθε περίπτωση γιατί είναι «στη φύση του» .
Στη δε θέα το ντουφεκιού του Ροβινσώνα που τον απείλησε ότι θα του «ρίξει στο κεφάλι» έτσι και προσέγγιζε περισσότερο διάλεξε τη μοναδική «εναλλακτική» λύση : να κολυμπήσει στη στεριά για να γλυτώσει αποδεικνύοντας την «έμφυτη» δειλία του. Στη συνέχεια ανοίγει τα πανιά του με κατεύθυνση βόρεια προς το Γιβραλτάρ. Θεωρεί ότι αυτό ήταν πιο λογικό. «Γιατί ποιος θα έβαζε στο μυαλό του ότι εμείς μπορεί να τραβούσαμε νότια, στην αληθινή ακτή της Μπαρμπαριά, όπου έθνη ολόκληρα νέγρων θα μας έζωναν με τα κανό τους και θα μας σκότωναν ; Ή όπου θα μας καταβρόχθιζαν άγρια θηρία κι ανθρωποφάγοι ιθαγενείς έτσι και τολμούσαμε να βγούμε στη στεριά ;». Η προκατάληψη του Ευρωπαίου Χριστιανού είναι καθαρή. Οι νέγροι θα τους σκότωναν και οι ιθαγενείς θα τους καταβρόχθισαν ως άλλα άγρια θηρία. Ποιες είναι όμως οι ρίζες της προκατάληψης αυτής για τους Αφρικανούς με μαύρου χρώματος δέρμα ; Κατ’ αρχήν τονίστηκε ότι οι Αφρικανοί, ως απόγονοι του Χαμ, σύμφωνα με τη Γέννηση καταδικάστηκαν να είναι αιώνια «υπηρέτες των υπηρετών», άρα καταραμένοι.
Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει και κάτι άλλο : οι Ευρωπαίοι διεκδικούσαν και διεκδικούν, όχι μόνο την καταγωγή τους από τη γενιά του Ιάφεθ αλλά και, μεγάλο μερίδιο από την αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή πολιτιστική κληρονομιά. Όμως έχουμε ήδη διαβεί τα χρόνια της Αναγέννησης με το Ροβινσώνα και, συνεπώς, η αρχαιολατρία έχει αρχίσει να υποχωρεί παραχωρώντας τη θέση της σ’ ένα σκεπτικισμό απέναντί της. Οι «άλλοι», οι μη Ευρωπαίοι θεωρούνται ως «αρχαίοι», «παγανιστές». Κάνουν ανθρωποθυσίες, πιστεύουν σε ανύπαρκτους θεούς, είναι γυμνοί, είναι άσχετοι με τη χρήση του σίδερου, δεν γνωρίζουν τι είναι το γραπτό αλφάβητο είναι, με λίγα λόγια, «τέρατα». Είναι, ουσιαστικά, ο Διάβολος των Χριστιανών, που παίρνει ανθρώπινη μορφή. Ο «άλλος» σχετίζεται, λοιπόν, με την έλλειψη Χριστιανικότητας. Το κλειδί της κατανόησης αυτής της πρώτης ιδέας της ιδιότητας του «Άλλου» είναι η κατανόηση του πώς αυτή η φιγούρα συγκροτήθηκε μέσα από μια διανοητική διαδικασία της αντιστροφής. Από τη στιγμή που ουσιαστικά ταυτίζεται η έννοια του έλλογου όντος με αυτήν του Χριστιανού ανθρώπου με το σχήμα της αντιστροφής συνεπάγεται ότι ο «άλλος» είναι «άλογος». Και αφού είναι «άλογος» είναι ένα απλό ζώο. Και αφού είναι ζώο δεν έχει ούτε και την αίσθηση του ότι ανήκει σε μια κοινότητα. Ζει μόνο και μόνο για την ικανοποίηση των άγριων ένστικτων του. Είναι λοιπόν από τη σκοπιά του Ευρωπαίου και Χριστιανού Ροβινσώνα να ταυτίζονται οι άγριοι «άλλοι» με τα άγρια ζώα : «αν πέφταμε στα χέρια κάποιων άγριων ιθαγενών, θα ήταν μοίρα εξίσου φρικαλέα με το να πέσουμε στα νύχια λιονταριών και τίγρεων».
Η κοσμογραφία ως επιστήμη δεν είχε προχωρήσει σε σχέση με τη γεωγραφία των αρχαίων. Έξω από τα ανεξερεύνητα όρια του γνωστού κόσμου της αρχαιότητας κατοικούσαν «τέρατα». Έξω από το γνωστό χώρο της Χριστιανοσύνης κατοικούν νέγροι και άγρια θηρία. Ο Ροβινσώνας θέλει να είναι ασφαλής. Γι’ αυτό θέλει να πλεύσει τουλάχιστον προς το Πράσινο Ακρωτήρι και τα Κανάρια Νησιά έτσι ώστε κάποιοι Άγγλοι έμποροι που εμπορεύονται εκεί να τον έπαιρναν μαζί τους. Σε κάποια στιγμή ο Ροβινσώνας σκοτώνει με το ντουφέκι ένα λιοντάρι. Ο νεαρός Μαυριτανός που ήταν μαζί του αναλαμβάνει να το γδάρει. «Ο Ξούρυ αποδείχτηκε πολύ καλύτερος από μένα, που δεν είχα ιδέα από τέτοια πράγματα». Ο Ροβινσώνας, ως Ευρωπαίος Χριστιανός, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει να κάνει τέτοιες «βάρβαρες» πράξεις ενώ ο Μαυριτανός είναι, παρά το νεαρό της ηλικίας του ικανός γιατί είναι «μέσα στη φύση του». Ένα ακόμη περιστατικό στο οποίο ο λευκός Ευρωπαίος Χριστιανός θα «σηκώσει το φορτίο του» σώζοντας ανθρώπινες ζωές, έστω και αν είναι «αγρίων», είναι εκείνο όπου ο Ροβινσώνας με το ντουφέκι του δύο θηρία που κατατρόμαξαν τους ιθαγενείς στην παραλία κοντά στην οποία είχε προσαράξει το καράβι. Ο ανώτερος τεχνικός πολιτισμός του Ευρωπαίου θα αποδειχτεί σωτήριος απέναντι στα ψευτοακόντια των ιθαγενών που του έδωσαν καρπούς, ρίζες και νερό σε ανταπόδοση του γεγονότος πως και τις ζωές τους έσωσε και τροφή τους έδωσε σκοτώνοντας τα θηρία. Από τη στιγμή όμως που διαπίστωσε ιδίοις όμμασι ότι δεν πρόκειται για ανθρωπόμορφα τέρατα μιλά για «φιλικούς νέγρους» του. Η συνάντηση του καραβιού τους με το καράβι των Πορτογάλων θα έχει ενδιαφέρον. Κατ’ αρχήν για άλλη μια φορά ο Ευρωπαίος αποδεικνύεται γνώστης των πραγμάτων ενώ ο νεαρός Μαυριτανός «ήταν ξετρελαμένος από το φόβο του, γιατί πίστευε ότι θα ήταν κάποιο από τα καράβια του παλιού του αφέντη, που τα είχαν στείλει να μας κυνηγήσουν. Δεν ήξερε, σαν εμένα, πως βρισκόμασταν μακριά απ’ τις αρπάγες τους». Ο καπετάνιος υπόσχεται στο Ροβινσώνα ότι θα τον πάρει μαζί του από «φιλανθρωπία» και πως, παρά τις παρακλήσεις του Ροβινσώνα, του αντιτάσσει ότι δεν θέλει να του χαρίσει τα υπάρχοντά του επειδή τον έσωσε, γιατί κάτι τέτοιο θα ακύρωνε τη φιλανθρωπική πράξη. Σαν καλοί Ευρωπαίοι έμποροι συμφωνούν να γίνει καταμέτρηση των όσων έχει στην κατοχή του ο Ροβινσώνας και ο καπετάνιος να αγοράσει απ΄αυτόν όσα του χρειάζονται. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε στην περίπτωση του νεαρού Μαυριτανού που ο καπετάνιος ήθελε να τον αγοράσει κι αυτόν. Ο Ροβινσώνας ξαφνιάζεται και προβληματίζεται. «Εγώ όμως ένιωθα φρίκη στην ιδέα να τον πουλήσω, ύστερα από τόση βοήθεια που μου είχε προσφέρει το παιδί. Όταν το είπα στον καπετάνιο, εκείνος μου πρότεινε να κάνει ένα συμβόλαιο στο παιδί, για να τον απελευθερώσει σε δέκα χρόνια, αν θα γινόταν χριστιανός. Αφού ο Ξούρυ συμφώνησε στην ιδέα αυτή, τον έδωσα κι εγώ στον καπετάνιο». Λαμπρά ! Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν πλέον τύψεις. Ο νεαρός Μαυριτανός αποδεχόμενος τη μοίρα που του ορίζουν συναινεί, το συμβόλαιο, αυτή η κλασική νομική μορφή της σχέσης εργασίας στον ανερχόμενο την εποχή εκείνη καπιταλισμό, θα καλύψει τη σκληρή πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από τη 10χρονη δουλεία με την προϋπόθεση - καταναγκασμό - της υποταγής στη Χριστιανική θρησκεία. Ο «άλλος» σε δέκα χρόνια ίσως πάψει να είναι «άλλος» και να ενταχθεί στο «εμείς», δηλαδή στις γραμμές της Χριστιανικής Ευρώπης.
Συνεχίζεται

Θανάσης Τσακίρης

http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com

Ο Άμλετ Της Σελήνης

Χρήστος Θηβαίος

Μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχοι Μάνου Ελευθερίου,


Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή

Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς

Τι ζήλεψες τι τα 'θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές

Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ' ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής


ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Προβάδισμα Ντ. Μπακογιάννη για την αρχηγία της ΝΔ
NAFTEMPORIKI.GR Τρίτη, 20 Οκτωβρίου 2009 20:29
Τελευταία Ενημέρωση : 20/10/2009 20:32
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1731098

Προβάδισμα για την αρχηγία της ΝΔ διατηρεί η Ντόρα Μπακογιάννη, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Marc για τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha.
Αναλυτικότερα, στην ερώτηση «ποιόν επιθυμείτε για αρχηγό της ΝΔ», το 34,7% των ψηφοφόρων της ΝΔ απαντούν τη Ντόρα Μπακογιάννη, 25,8% τον Αντώνη Σαμαρά, 19,8% το Δημήτρη Αβραμόπουλο και 9,4% τον Παναγιώτη Ψωμιάδη.
Σε ό,τι αφορά την πρόθεση των ψηφοφόρων της ΝΔ να πάνε να ψηφίσουν, 45% απαντούν ότι θα πάνε, 34,1 ότι δεν θα πάνε και 20,9% ότι θα το σκεφτούν.
Ίδια είναι η κατάταξη των υποψηφίων και μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ που λένε ότι θα πάνε να ψηφίσουν σίγουρα, με τα ποσοστά, ωστόσο, της κ. Μπακογιάννη και του κ. Ψωμιάδη να είναι πιο χαμηλά, σε σχέση με το σύνολο των ψηφοφόρων της ΝΔ, και εκείνα των κ.κ. Σαμαρά και Αβραμόπουλου υψηλότερα. Ειδικότερα, η κ. Μπακογιάννη συγκεντρώνει ποσοστό 32,7%, ο κ. Σαμαράς 28,3%, ο κ. Αβραμόπουλος 22% και ο κ. Ψωμιάδης 8,9%.
Σημειώνεται ότι η δημοσκόπηση της Marc διεξήχθη από τις 18 έως τις 20 Οκτωβρίου σε δείγμα 813 ψηφοφόρων της ΝΔ σε όλη την Ελλάδα με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων.

ΤΟ ΒΗΜΑ
Ο ΟΗΕ καταγγέλλει την τρέλα των βιασμών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό
Αθήνα - Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
Ο ΟΗΕ έκρουσε σήμερα τον κώδωνα του κινδύνου εναντίον της «τρέλας» των βιασμών που διαπράττουν οι αντιμαχόμενες δυνάμεις στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, καταγγέλλοντας τη χρήση τους ως «πολεμικό μέσο» στην συνεχιζόμενη σύρραξη. «Ακόμα μία φορά καταγγέλλουμε την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις αντιμαχόμενες δυνάμεις στο Κονγκό, φαίνεται ότι αυτή η τρέλα συνεχίζεται», εξήγησε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου η εκπρόσωπος του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA) Ελίζαμπεθ Μπιρς.

Αντιμέτωπος με την αναζωπύρωση των εχθροπραξιών ο ΟΗΕ ζήτησε να σταματήσει η χρήση του βιασμού ως «πολεμικό μέσο», πρόσθεσε η Μπιρς. «Ζητάμε να παραδοθούν οι ένοχοι στη δικαιοσύνη. Στις 5 Οκτωβρίου στο Μπουνγιακίρι (ανατολικό Κονγκό) πέντε γυναίκες βιάστηκαν από, όπως πιστεύουμε, μέλη του εθνικού στρατού και μία γυναίκα σκοτώθηκε», πρόσθεσε η Μπιρς.

Το λιγότερο 5.387 περιπτώσεις βιασμών έχουν αναφερθεί στην επαρχία του νότιου Κίβου τους έξι πρώτους μήνες του 2009, ενώ περίπου το 90% από αυτούς διαπράχθηκαν από ένοπλες ομάδες ή τον στρατό της χώρας, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Πολλές περιπτώσεις δεν έχουν καταγραφεί, υπογράμμισε η εκπρόσωπος Τύπου του OCHA, αλλά ο αριθμός των βιασμών έχει σίγουρα αυξηθεί από τον Μάρτιο, οπότε και ξεκίνησε μια επιχείρηση εναντίον των ανταρτών χούτου στο βόρειο και νότιο Κίβου.

Οι βιασμοί είναι «εντελώς απαράδεκτοι και δεν παίζει κανέναν ρόλο το ποιος τους διαπράττει. Ο ΟΗΕ πάντα έλεγε ότι εφαρμόζει πολιτική μηδενικής
ανοχής για την σεξουαλική βία», υπενθύμισε η Μπιρς.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=294966&dt=20/10/2009

«Ξεπούλημα» δημόσιου πλούτου
«Θα διαψευστεί η κυβέρνηση για όσα έλεγε προεκλογικά» εκτιμά ο Αλέξης Τσίπρας
Αθήνα - Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
Το φόβο ότι θα διαψευστούν οι προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης εξέφρασε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, σε συνάντησή του με την επιτροπή απολυμένων συμβασιούχων της Ολυμπιακής την Τρίτη.
«Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθεί ο φόβος μας» είπε, προσθέτοντας ότι «όλες οι ενδείξεις δείχνουν όμως ότι αναμένεται σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης σε μια σειρά από προεκλογικές εξαγγελίες που άφηναν ένα παράθυρο ελπίδας».
«Έχει δημιουργηθεί ένας νέος εργασιακός μεσαίωνας» δήλωσε αναφερόμενος στην Ολυμπιακή καθώς, όπως είπε χαρακτηριστικά μετά τη συνάντησή του με την Επιτροπή Απολυμένων συμβασιούχων της Ολυμπιακής «προχθές είχαμε στο αεροδρόμιο τη φιέστα της νέας Ολυμπιακής. Πίσω όμως από τις φιέστες, τα τραγούδια και τα πολύχρωμα μπαλόνια υπάρχει μια οδυνηρή πραγματικότητα. 800 συμβασιούχοι εργαζόμενοι, που πολλοί απ΄ αυτούς εργάζονται πάνω από δέκα χρόνια, έχουν χάσει τη δουλειά τους, είναι στο δρόμο. Χιλιάδες εργαζόμενοι που βγαίνουν στη σύνταξη περιμένουν ακόμα. Χιλιάδες εργαζόμενοι που είναι για μετάταξη περιμένουν ακόμα».
Ο Αλ.Τσίπρας τόνισε επίσης ότι «όταν ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος, όταν νευραλγικοί τομείς της οικονομίας περνάνε υπό ιδιωτικό έλεγχο στην Ολυμπιακή, στα λιμάνια, στον ΟΤΕ, τότε η ανεργία θα διογκώνεται και ο εργασιακός μεσαίωνας, τον οποίο περιέγραψε προεκλογικά και ο Γ.Παπανδρέου, θα είναι μια πραγματικότητα για ευρύτερους τομείς της εργασίας».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=41&nid=1066035

ΤΑ ΝΕΑ
«Δεν έχουμε ασανσέρ, δεν εγγράφουμε ανάπηρους»!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

«ΕΠΕΙΔΗ δεν έχουμε ασανσέρ, ούτε ειδικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, δεν δεχόμαστε τυφλούς και άτομα με κινητικά προβλήματα για σπουδές στο Τμήμα μας». Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, αυτή ακριβώς ήταν η αιτιολογία για να αποθαρρυνθούν άτομα με ειδικές ανάγκες να υποβάλουν αιτήσεις για μετεγγραφή στο Τμήμα Πληροφορικής του ΤΕΙ Αθήνας!

Όπως αποκάλυψε χθες με επιστολή της προς τον Πρωθυπουργό και την υπουργό Παιδείας η Εθνική συνομοσπονδία ατόμων με ειδικές ανάγκες, ο προϊστάμενος του Τμήματος Πληροφορικής του ΤΕΙ της Αθήνας αποφάσισε, παρά την ύπαρξη του νόμου που ορίζει τα δικαιώματα των ατόμων αυτών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (εισάγονται με ποσόστωση κ.λπ.), να αποκλείσει από το Τμήμα του κινητικά ανάπηρους και τυφλούς, με την απίθανη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν ασανσέρ και γενικά λείπουν οι κατάλληλες υποδομές για την εκπαίδευσή τους!

Δηλαδή αποφάσισε ότι για τις όποιες ελλείψεις του ΤΕΙ σχετικά με τις υποδομές που απαιτούνται για τους φοιτητές με αναπηρίες, έπρεπε να την πληρώσουν οι ίδιοι οι ανάπηροι, παρότι έχουν εκ του Συντάγματος και του νόμου δικαίωμα να εγγραφούν...

Για απαράδεκτη και προσβλητική απόφαση έκανε λόγο ο πρόεδρος των ατόμων με αναπηρία κ. Ι. Βαρδακαστάνης, ζητώντας την άμεση ανάκλησή της. Ανακλήθηκε από τον πρόεδρο
Ο πρόεδρος του ΤΕΙ της Αθήνας κ. Δημήτρης Νίνος με τον οποίον επικοινώνησαν «ΤΑ ΝΕΑ», δήλωσε αρχικά έκπληκτος από αυτή την ανακοίνωση, η οποία είχε μάλιστα δημοσιευθεί και στην ιστοσελίδα του ΤΕΙ. Με πρωτοβουλία του κ. Νίνου η απόφαση ανακλήθηκε και αμέσως κατέβηκε από την ιστοσελίδα. «Αν είχα ερωτηθεί, θα είχα εξηγήσει ότι αυτή την εποχή βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία τοποθέτησης 10 ασανσέρ και για άτομα με αναπηρίες που λύνουν το πρόβλημα, άρα δεν χρειαζόταν καν να τεθεί τέτοιο ζήτημα. Όσο για τους τυφλούς, προφανώς δεν φταίνε εκείνοι αν το ΤΕΙ δεν έχει ειδικό υλικό και υπολογιστές για τη διδασκαλία τους, όμως εάν χρειαστεί θα το αγοράσουμε. Δεν είναι δυνατόν να αποκλείονται εκ προοιμίου οι φοιτητές με ειδικές ανάγκες. Πάντως στο Τμήμα αυτό έχουν κατατεθεί ήδη 28 αιτήσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες και θα εξεταστούν όλες», τόνισε ο κ. Νίνος. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο νόμος προβλέπει πράγματι την πιθανότητα άρνησης ενός Τμήματος να δεχθεί για σπουδές μια ειδική κατηγορία ατόμων, εφόσον όμως η αναπηρία αυτή εμποδίζει προφανώς την ενασχόληση του φοιτητή με το αντικείμενο σπουδών και όχι επειδή το Τμήμα έχει ελλείψεις υποδομών.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4542171&ct=1

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...