Immanuel Maurice Wallerstein - Το κοσμοσύστημα

 Immanuel Maurice Wallerstein

Το κοσμοσύστημα

Ο Immanuel Maurice Wallerstein ήταν Αμερικανός της θεωρίας του περί «κοσμο-συστήματος». Υπήρξε ανώτερος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Yale από το 2000 μέχρι το θάνατό του το 2019.

 Οι γονείς του ήταν Πολωνοί Εβραίοι και οι δύο προέρχονταν από τη Γαλικία. Λόγω του 1oυ Παγκοσμίου Πολέμου μετακόμισαν στο Βερολίνο, όπου παντρεύτηκαν το 1919. Δύο χρόνια αργότερα, η Σάρα γέννησε στον πρώτο τους γιο, τον Σολομώντα. Το 1923, η οικογένεια Wallerstein μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη, όπου γεννήθηκε ο Immanuel.

Έχοντας μεγαλώσει σε μια πολιτικά ενεργή οικογένεια, ο Wallerstein ενδιαφέρεται για τις παγκόσμιες υποθέσεις ως έφηβος ενώ ζούσε στην πόλη της Νέας Υόρκης. Έλαβε και τα τρία πτυχία του από το Πανεπιστήμιο Columbia: BA το 1951, ΜΑ το 1954 και Διδακτορικό δίπλωμα το 1959. Επίσης σπούδασε σε άλλα πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (1955-56) , του Université libre de Brxelles, του Université Paris 7 Denis Diderot και του Universidad Nacional Autónoma de México.

Η ακαδημαϊκή και επαγγελματική σταδιοδρομία του άρχισε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου ξεκίνησε ως λέκτορας και αργότερα έγινε αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας από το 1958 έως το 1971.Εκεί έγινε σημαντικός υποστηρικτής των φοιτητών κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια του 1968. Το 1971 μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στο Μόντρεαλ, όπου δίδαξε στο Πανεπιστήμιο McGill για πέντε χρόνια.

Αρχικά, ο τομέας του δεν ήταν η αμερικανική πολιτική, αλλά η πολιτική του μη ευρωπαϊκού κόσμου, ιδιαίτερα η Ινδία και η Αφρική. Για δύο δεκαετίες μελέτησε την Αφρική, δημοσιεύοντας πολυάριθμα βιβλία και άρθρα και το 1973 έγινε πρόεδρος της Ένωσης Αφρικανικών Σπουδών.

Το 1976 του προσφέρθηκε η ευκαιρία να ακολουθήσει ένα νέα δρόμο έρευνας και έτσι ανέλαβε τη θέση του επικεφαλής του «Κέντρου Μελέτης για τις Οικονομίες, τα Ιστορικά Συστήματα και τον Πολιτισμό Fernand Braudel» στο Πανεπιστήμιο Binghamton της Νέας Υόρκης, το οποίο έχει ως αποστολή την ανάλυση της κοινωνικής αλλαγής μεγάλης κλίμακας για μακρές ιστορικές περιόδους. Το Κέντρο άνοιξε με την έκδοση νέου περιοδικού, Review  (του οποίο ήταν ο ιδρυτικός συντάκτης), και θα συνέχιζε να παράγει ένα σύνολο έργων που συνέβαλε στην αναζωογόνηση της κοινωνιολογίας καθώς  και της ιστορίας και της πολιτικής οικονομίας. Συνέχισε ως διακεκριμένος καθηγητής της κοινωνιολογίας στο Binghamton μέχρι την αποχώρησή του το 1999.

Στη διάρκεια της καριέρας του κατείχε θέσεις  επισκέπτη καθηγητή στο Chinese University of Hong Kong, και στα πανεπιστήμια British Columbia, και Amsterdam, μεταξύ άλλων. Βραβεύθηκε  με διάφορους τίτλους και διετέλεσε Διευθυντής σπουδών της École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι, καθώς και Πρόεδρος της International Sociological Association (1994-1998). Στη διάρκεια της δεκαετίας του΄90 ήταν πρόεδρος της Επιτροπής για την Ανασυγκρότηση των Κοινωνικών Επιστημών.

Στη δεκαετία του ‘60 άρχισε να διακρίνεται ως ιστορικός και θεωρητικός της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας σε μακροσκοπικό επίπεδο. Η πρώιμη κριτική του για τον παγκόσμιο καπιταλισμό και η συμμετοχή του στα "αντι-συστημικά κινήματα" τον έκαναν σημαντικό παράγοντα στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης εντός και εκτός της ακαδημαϊκής κοινότητας, μαζί με τον Noam Chomsky και τον Pierre Bourdieu. Το σημαντικότερο έργο του, «Το Σύγχρονο Κόσμο-σύστημα» κυκλοφόρησε σε τέσσερις τόμους μεταξύ 1974 και 2011. Στο έργο διακρίνονται πολλές πνευματικές επιρροές:

- Karl Marx: έμφαση στους υποκείμενους οικονομικούς παράγοντες και την κυριαρχία τους στους ιδεολογικούς παράγοντες στην παγκόσμια πολιτική και του οποίου την οικονομική σκέψη υιοθέτησε με ιδέες όπως η διχοτόμηση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.

-Θεωρία της εξάρτησης: οι έννοιές του "κέντρου" και της "περιφέρειας".

O ίδιος ο Wallerstein θεωρούσε ότι τον επηρέασαν οι Frantz Fanon, Fernand Braudel, και Ilya Prigogine.

Υποστηρίζει ότι το σύγχρονο κόσμο-σύστημα διακρίνεται από τις αυτοκρατορίες λόγω της εξάρτησής του από τον οικονομικό έλεγχο της παγκόσμιας τάξης από ένα κυρίαρχο καπιταλιστικό κέντρο (πυρήνα) σε συστημική οικονομική και πολιτική σχέση με περιφερειακές και ημι-περιφερειακές περιοχές του κόσμου. Απέρριψε την έννοια του «Τρίτου Κόσμου» ισχυριζόμενος ότι υπάρχει μόνο ένας κόσμος που συνδέεται με ένα πολύπλοκο δίκτυο σχέσεων οικονομικής ανταλλαγής - δηλαδή μια «παγκόσμια οικονομία» ή «κοσμοσύστημα» στο οποίο δεσπόζει  η «διαίρεση  κεφαλαίου και της εργασίας» και η αμείωτη  συσσώρευση κεφαλαίου από ανταγωνιζόμενους φορείς (ιστορικά συμπεριλαμβανομένων, αλλά όχι περιοριστικά, κρατών-μελών) που προκαλούν συγκρούσεις. Αυτή η προσέγγιση είναι γνωστή ως η θεωρία του κόσμο-συστήματος.

Ο Wallerstein θεωρεί ότι η προέλευση του σύγχρονου κόσμο-συστήματος βρίσκεται στη Δυτική Ευρώπη του 16ου αιώνα και στην Αμερική. Μια αρχικά μικρή πρόοδος στη συσσώρευση κεφαλαίων στη Βρετανία, την Ολλανδική Δημοκρατία και τη Γαλλία, λόγω συγκεκριμένων πολιτικών συνθηκών στο τέλος της περιόδου της φεουδαρχίας, έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία σταδιακής επέκτασης. Ως αποτέλεσμα, στη σύγχρονη κοινωνία υπάρχει μόνο ένα παγκόσμιο δίκτυο ή σύστημα οικονομικών ανταλλαγών. Μέχρι τον 19ο αιώνα, ουσιαστικά κάθε περιοχή στη γη ενσωματώθηκε στην καπιταλιστική παγκόσμια οικονομία.

Το καπιταλιστικό παγκόσμιο σύστημα δεν είναι πολύ ομοιογενές από πολιτιστική, πολιτική και οικονομική άποψη. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται από θεμελιώδεις διαφορές στην κοινωνική ανάπτυξη, τη συσσώρευση πολιτικής εξουσίας και το κεφάλαιο.

1.       Για να Καταλάβουμε τον Κόσμο μας-Εισαγωγή στην Ανάλυση Κοσμοσυστημάτων Εκδότης: ΘΥΡΑΘΕΝ, 2009

2.       Σύγκρουση Πολιτισμών; η Μεγάλη Εικόνα και το Μελλοντικό Σύστημα, Εκδότης: ΘΥΡΑΘΕΝ, 2011

3.       Ουτοπιστική: ή Αλλιώς Ιστορικές Επιλογές για τον 21ο Αιώνα, Εκδότης: ΚΕΔΡΟΣ, 2007

4.       Αντισυστημικα Κινήματα Χθες και Σήμερα, Εκδότης: ΚΟΥΚΚΙΔΑ, 2016

5.       Ευρωπαϊκός Οικουμενισμός: η Ρητορική της Δύναμης, Εκδότης: ΘΥΡΑΘΕΝ, 2010 

6.       Η Παρακμή της Αμερικάνικης Ισχύος: Οι ΗΠΑ σε ένα χαοτικό κόσμο, Εκδότης: ΕΞΑΝΤΑΣ, 2005

7.       Μετά τον Φιλελευθερισμό, Εκδότης: ΗΛΕΚΤΡΑ, 2004

8.       Ιστορικός Καπιταλισμός, Εκδότης: ΘΕΜΕΛΙΟ, 1987

                                                                                                                 Θανάσης Τσακίρης

Tsakthan Daily 9/5/2018--Κράτος και Παγκοσμιοποίηση: Τα "νέα" ρούχα του αυτοκράτορα

ΣΗΜΕΡΑ  9 Μαΐου
-Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών
-Ημέρα της Ευρώπης (Ευρωπαϊκή Ένωση)


"Οι φιλόσοφοι έχουν μονάχα ερμηνεύσει τον κόσμο, με διάφορους τρόπους. Το θέμα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε.
--Καρλ Μαρξ

Στα όρια του αυτόνομου μαρξισμού, ο Τζων Χαλλαγουέι διερευνά μια νέα εκδοχή δομικής αντιπαλότητας και υπέρβασης του κράτους τονίζοντας ότι η δυνατότητα της επανάστασης δεν προκύπτει από την κατάληψη των «χειμερινών ανακτόρων» του κρατικού μηχανισμού αλλά από την καθημερινή δράση με βάση την άρνηση της μιζέριας της καπιταλιστικής κοινωνίας στην προοπτική της αντι-εξουσίας ή «κραυγής».  Κατά την άποψή του, εκ φύσεως οι καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις υπερβαίνουν τους εδαφικούς περιορισμούς. Πριν από την επικράτηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής οι σχέσεις μεταξύ φεουδάρχη και δουλοπάροικου -και όλων των προηγούμενων μορφών- ήταν πάντοτε εδαφικά προσδιορισμένες και περιορισμένες. Ο καπιταλισμός απελευθέρωσε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο από τους εδαφικούς περιορισμούς της. Στον καπιταλισμό πλέον η σχέση εργοδότη και εργάτη διαμεσολαβείται από το χρήμα, που σημαίνει ότι οι κοινωνικές σχέσεις ήταν πλέον απολύτως αποεδαφικοποιημένες. Γι’ αυτό μας τονίζει ο Χαλλαγουέι, ότι αφού οι καπιταλιστικές σχέσεις δεν περιορίζονται από τα κρατικά σύνορα δεν πρέπει να θεωρούμε τον καπιταλιστικό κόσμο ως το άθροισμα ιδιαίτερων και διαφορετικών εθνικών κοινωνιών αλλά να τον συλλάβουμε ως παγκόσμιο δίκτυο, το δίκτυο των κοινωνικών σχέσεων στο πλαίσιο του οποίου τα ιδιαίτερα εθνικά κράτη είναι πιασμένα ήδη από τις απαρχές του καπιταλισμού.

Στην περίφημη Αυτοκρατορία τους οι Τόνι Νέγκρι και Μάικλ Χαρντ τονίζουν πως η μορφή της κυριαρχίας σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης δεν είναι άλλη παρά αυτή που λέει ο τίτλος του πολυδιαβασμένου βιβλίου τους, δηλαδή η Αυτοκρατορία.  Και όσον αφορά το «έθνος-κράτος», τι; Αυτό μαραίνεται, σβήνει, παρακμάζει. Δεν συμβαίνει το ίδιο με την «κυριαρχία» που αναβαθμίζεται σε «παγκόσμια». Τα κράτη συνεχίζουν να παρεμβαίνουν, όχι όμως με τη λογική και στο όνομα του έθνους αλλά της Αυτοκρατορίας. Λένε, λοιπόν, ότι η «Αμερική» είναι μια εδαφικά διαμορφωμένη εθνική ταυτότητα ενώ, ως παγκόσμια, η Αυτοκρατορία είναι αποεδαφικοποιημένη. Τι στέκεται απέναντι στην Αυτοκρατορία και τι κινείται εναντίον της; Το Πλήθος, λένε οι Νέγκρι και Χάρντ. Η αυτοκρατορία και το κεφάλαιο διαπερνούν τα εθνικά σύνορα και οργανώνουν την εκμετάλλευση της εργασίας σε παγκόσμια βάση, συντονίζουν τις δραστηριότητές τους μέσω των πληροφοριακών επικοινωνιακών δικτύων, διαπερνώντας και διασπώντας τις εθνοκρατικές ενότητες και θολώνοντας τις διαχωριστικές γραμμές οικίας και χώρου εργασίας ή εργοστασίου. Αναπτύσσοντας ολοένα και πιο ιβρυδικά και μετακινούμενα υποκείμενα για την ικανοποίηση των αναγκών τους, η αυτοκρατορία και το κεφάλαιο ανοίγουν το δρόμο στα πλήθη για να κινηθούν προς την κατεύθυνση μιας αληθινά παγκόσμιας δημοκρατίας χωρίς τους εθνικού τύπου περιορισμούς:  οργάνωση της διαμαρτυρίας σε παγκόσμια βάση, παγκόσμιες διαδηλώσεις, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, και τα παγκόσμια δίκτυα οργάνωσης και επικοινωνίας. Οι αγώνες του πλήθους συντονίζονται έτσι και προσανατολίζονται με την αυτοοργάνωση της δημοκρατικής δράσης στο παγκόσμιο επίπεδο. Επομένως, το Πλήθος είναι το νέο (επαναστατικό) πολιτικό υποκείμενο. 

Ιδιαίτερη άποψη για την παγκοσμιοποίηση και το έθνος-κράτος έχει ο Μανιουελ Καστέλς. Παρ’ ότι έχει διανύσει πολύ δρόμο από τις αρχικές μαρξιστικές απόψεις του δεν θεωρεί ότι δεν διαπνέεται ακόμη σε ένα βαθμό από αυτές. Πρώτα απ’ όλα δεν ξεγράφει το κράτος από τη χάρτη της «δικτυακής κοινωνίας» την οποία ανάγει στο κυρίαρχο μοντέλο με το οποίο θεωρεί ότι λειτουργούν οι σημερινές κοινωνίες της παγκοσμιοποίησης. Εκείνο που αναγνωρίζει είναι η εκπληκτική σμίκρυνσή του σε αρκετές χώρες του κόσμου -ειδικά στην  περίπτωση της Ε.Ε-.και η αλλαγή του ρόλου του. Οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. ενώθηκαν ώστε να πετυχαίνουν καλύτερους όρους διαπραγμάτευσης και να ασκούν ως ένα βαθμό έλεγχο πάνω στις παγκόσμιες ροές πλούτου, πληροφοριών και δύναμης, χωρίς να γίνουν ομοσπονδιακό κράτος. Στηρίζονται ακόμη στα έθνη-κράτη αλλά και στους υπερεθνικούς θεσμούς με τις οποίες γίνεται η κατανομή κυριαρχίας καθώς και στις αποκεντρωμένες υποεθνικές περιφέρειες. Κάποια από αυτά έχουν εκχωρήσει εξουσίες και αρμοδιότητές τους σ άλλους υπερεθνικούς θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ. Η Ε.Ε. είναι το καλύτερο παράδειγμα της λογικής του Καστέλς με την έννοια ότι αποτελούν ένα σύνθετο σύστημα θεσμικών σχέσεων δημιουργώντας το «δικτυακό κράτος», δηλαδή ένα συνεργατικό    δίκτυο με κοινή κυριαρχία. Άλλα τέτοια δικτυακά συστήματα κρατών υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως στη Λατινική Αμερική, τα οποία όμως εργάζονται σε οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται από τη σύνδεσή τους με διεθνείς θεσμούς, όπως το ΔΝΤ. Ακόμη και οι ίδιες οι ΗΠΑ αποτελούν ένα τέτοιο δίκτυο όπου ακόμη και σήμερα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση δύσκολα καταφέρνει να επιβληθεί της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve). Το ίδιο θεωρεί ότι ισχύει για τα τεχνολογικά δίκτυα που λειτουργούν εν μέσω εμπορικών και πληροφοριακών ροών.

Έτσι, λοιπόν, δε θεωρεί ότι εξαφανίζεται το κράτος αλλά μετασχηματίζονται τα κράτη σε μορφή αλληλοεξαρτώμενων δικτύων και δίνει έμφαση στην παγκόσμια οικονομία των πληροφοριών  που έχει την ικανότητα να εργάζεται ως μία ενιαία μονάδα σε πραγματικό επίπεδο σε πλανητική κλίμακα. 

Holloway J. (2002) Change the World Without Taking Power: The Meaning of Revolution Today. London: Pluto Press

 Hardt M. and Negri A. (2000) Empire. Cambridge, MA: Harvard University Press. 

 Passavant P. & Dean J. (2004)  Empire’s New Clothes: Reading Hardt and Negri. New York, ΝΥ: Routledge.

 Identity and Change in the Network Society: Conversation with Manuel Castells.  Conversations with History. Institute of International Studies, UC Berkeley http://globetrotter.berkeley.edu/people/Castells/castells-con4.html

  Castells M. (1996). The Rise of the Network Society, The Information Age: Economy, Society and Culture Vol. I. Cambridge, MA and Oxford, UK: Blackwell. Βλ. επίσης του ιδίου:

· Castells, Manuel (1997) The Power of Identity, The Information Age: Economy, Society and Culture Vol. II. Cambridge, MA and Oxford, UK: Blackwell..

· Castells, Manuel (1998). End of Millennium, The Information Age: Economy, Society and Culture Vol. III. Cambridge, MA and Oxford, UK: Blackwell.

Θανάσης Τσακίρης

Φαλτσέτα - 1998     
 
Στίχοι:   Μάνος Ξυδούς
Μουσική:   Μάνος Ξυδούς
Ερμηνεία: Πυξ Λαξ  

Θυμάμαι απόψε που τ’ αστέρια με κυκλώσανε
ένα juke box με φαντασία να καλπάζει
Τόσα τραγούδια που τα χείλη μας προδώσανε
όπως σε πρόδωσα και εγώ για κάποιον άλλη

Ήρθε κι εκείνος ο μουστάκιας ο απότομος
όλο εγκρίνιαζε πως να κρατάς τις στέκες
Στου Jimmy Hendrix τις χαβάγιες εχανότανε
καθώς οι μπίλιες ετρακάρανε σαν πέτρες

Ήρθε και ο Μπίλυ ο αράπης που εμίλαγε
χωρίς να νοιάζεται αν κάποιος του μιλούσε
"Ξυπνάτε βρε μαλάκες απ’ την κούνια σας"
κι ύστερα αμίλητος τις τράπουλες βροντούσε

Σ’ ένα τραπέζι που εφώτιζαν τα ξέφωτα
σαν αυτοκράτορας ο Βάγγος αραδιάζει
Στρωμένη είναι η δουλειά στης Τρούμπας τα περίχωρα
με τα αζήτητα κομμάτια μιας τσατσόγριας που προστάζει

Μια Τετάρτη που τα ξύδια τους εξέραναν
δίπλα στη στάση της Λιοσίων σταματάνε
Ένα ταξί τους παίρνει προς τις γέφυρες
και κατηφόρα για το σπίτι τους τραβάνε

Φράγκα δεν έχω να πληρώσω τα ετίναξα
για μια βρωμιάρα με ακούς μα δεν πειράζει
στραβομουτσούνιασε ο τύπος και σταμάτησε
κατέβα κάτω και τον πιάνει απ’ το κεφάλι

Τραβάει ο Βάγγος τη φαλτσέτα από την κάλτσα του
και την κολλάει στο πρόσωπο του μάγκα
Μα είχανε ήδη μαζευτεί οι χωροφύλακες
και τους επήγαν σηκωτούς πίσω από τη μάντρα

Τόπι στο ξύλο τους εκάνανε και φύγανε
Μα εκείνοι από μέσα τους γελούσαν
αύριο θα κάναν πάλι τη φιγούρα τους
σε έναν κόσμο που αγαπούσαν και μισούσαν

Θυμάμαι απόψε που τ’ αστέρια με κυκλώσανε
ένα juke box με φαντασία να καλπάζει
τόσα τραγούδια που τα χείλη μας προδώσανε
όπως σε πρόδωσα και εγώ για κάποιον άλλη

  

https://www.youtube.com/watch?v=1Wq3ZcEiiMo


Γιορτάζουν σήμερα Τετ 09 Μαι 18 : Ησαΐας, Ησαΐα, Ησαΐτσα, Σίτσα, Χριστόφορος, Χριστοφόρης, Χριστοφόρα, Φόρης, Φόρα, Χριστόφης, Χριστοφία, Χριστοφίνα, Χριστοφίτσα  www.eortologio. (source ©: www.eortologio.gr)

ΕΞΟΔΟΣ

Ο ζωγράφος Γρηγόρης Παπαμαλής, από τα Μοσχονήσια στη Λήμνο
Διοργανωτές: Centre for Asia Minor Studies

Σήμερα στις 6 μ.μ. - 7:30 μ.μ.

Centre for Asia Minor Studies
11 Kydathinaion Str., 10558 Αθήνα

Λεπτομέρειες
Ο Γρηγόριος Παπαμαλής (1871 - 1941) ήταν Έλληνας λαϊκός ζωγράφος και αγιογράφος από τα Μοσχονήσια, ο οποίος το μεγαλύτερο μέρος της ζωής έζησε και εργάστηκε στη Λήμνο.

Σήμερα μεγάλο μέρος του έργου του είναι χαμένο ή τραυματισμένο είτε από αδιαφορία είτε από άγνοια. Σώζονται κυρίως αγιογραφίες του σε ναούς και ελάχιστες «κοσμικές» ζωγραφιές του, οι οποίες έτυχε να βρεθούν σε ευγενικά χέρια. Κάποια έργα του, ίσως τα σπουδαιότερα, είναι γνωστά μόνο από φωτογραφίες, αφού οι τοίχοι τους οποίους κοσμούσαν είτε ασβεστώθηκαν είτε μετατράπηκαν σε μπάζα!

Η Άσπα Αρώνη, από το 1988, καταγράφει το έργο του Παπαμαλή το οποίο και ανακάλυψε τυχαία περπατώντας στην ενδοχώρα της Λήμνου.

ΕΝΤΟΣ

ΕΡΤ2
Μικροφίλμ
09/05/2018 22:30 - 22:45 ( 15') κατάλληλο, επιθυμητή η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Ταινία, Σκηνοθεσία: Νικόλας Κολοβός, Ηθοποιοί: Ελευθερία Γεροφωκά,Δημήτρης Λάλος,Άννυ Λούλου,Ντόρα Σιμοπούλου
'Σήμερα Γάμος Γίνεται'. Η Σοφία πανικοβάλλεται κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του γάμου της. Ένα μπέρδεμα σκέψεων και εικόνων ενεργοποιούν το άγχος της, αλλά η Σοφία προσπαθεί να το ξεπεράσει. (60')


ΕΡΤ3
Jimi Hendrix: The Isle Of Wight
09/05/2018 23:00 - 00:30 ( 90') κατάλληλο, επιθυμητή η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Ντοκιμαντέρ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ. Ο Jimi Hendrix σε μία από τις σημαντικότερες συναυλίες της ζωής του, 18 μέρες πριν τον θάνατό του. Ο βραβευμένος με όσκαρ σκηνοθέτης Murray Lerner σκηνοθετεί το ντοκιμαντέρ αυτό, για τη συναυλία που έμεινε στην ιστορία.

SundanceTV
No No: A Dockumentary
09/05/2018 21:20 - 23:00 ( 100') κατάλληλο, επιθυμητή η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Ντοκιμαντέρ, Σκηνοθεσία: Τζεφ Ράντις
Εξερευνούμε τη ζωή του Αμερικανού παίχτη του μπέιζμπολ Ντοκ Έλις, συμπεριλαμβανομένου του εθισμού του στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ και πώς βοήθησε άλλους με παρόμοια προβλήματα μέχρι τον θάνατό του το 2008. (2014)

Tsakthan Daily 8/5/2018--Κράτος και Παγκοσμιοποίηση:10 μικροί Κάρολοι;

"Οπουδήποτε πηγαίνω, βρίσκω πως ένας ποιητής είχε έρθει εκεί πριν από εμένα".
― Sigmund Freud

Στην καθαρά μαρξιστική συζήτηση η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η απορρύθμιση των διεθνών ροών χρήματος και κεφαλαίων, θεωρείται μέσο για την αναδιοργάνωση του παγκόσμιου καπιταλισμού μετά την κρίση της δεκαετίας του 1970. Η αναδιοργάνωση αυτή συνεπάγεται την αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων και των πολιτικών συστημάτων. Γι’ αυτό η παγκοσμιοποίηση γίνεται αντιληπτή ως στρατηγική ταξικής πάλης. Οι μαρξιστές της Σχολής της Ρύθμισης θεωρούν ότι κεντρικός στόχος αυτής της στρατηγικής είναι η διάλυση των πολιτικών δομών και των ταξικών σχέσεων που διαμορφώθηκαν ως χαρακτηριστικά στοιχεία της περιόδου του μεταπολεμικού φορντιστικού μοντέλου καπιταλισμού.  Κατά τον M. Aglietta, όπως και για τον Καρλ Μαρξ θεμέλιος λίθος του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι η «μισθωτή εργασία» που είναι η βάση της εκμετάλλευσης και, ως εκ τούτου, της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Η παγκοσμιοποίηση είναι η εδαφική επέκταση της μισθωτής εργασίας και της εκμετάλλευσης σε πλανητικό επίπεδο. Όμως, η παρέμβαση του κράτους είναι προϋπόθεση για την επέκταση του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο και δεν είναι δυνατή χωρίς αυτή. Το κράτος  διευρύνει την κοινωνία των πολιτών και αναδιαρθρώνει τις νόρμες της με νόμους, καταπίεση, εξαναγκασμό αλλά και κίνητρα. Για το λόγο αυτό προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ισχυρών κρατών που θα εξασφαλίζουν τη διαχείριση των εγχώριων συγκρούσεων αλλά και των μεταξύ τους διαμαχών.

Έχοντας αυτή την προβληματική υπόψη, ας δούμε πώς βλέπει ο μεγάλος μαρξιστής ιστορικός Έρικ Χομπσπωμ την ιστορική εξέλιξη του κράτους στον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση. Στην Εποχή των Επαναστάσεων ο Χόμπσπωμ περιέγραψε την ανάδειξη των κύριων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του σύγχρονου νεωτερικού κράτους: συνεκτική και αδιάσπαστη επικράτεια, που διαθέτει σαφώς καθορισμένα σύνορα κυβερνώμενη από μία και μοναδική κυρίαρχη εξουσία, σύμφωνα με ένα ενιαίο θεμελιακό νομικό και διοικητικό σύστημα. Στην Εποχή του Κεφαλαίου δείχνει πώς αυτή η πολιτική υπερδομή διαδόθηκε και καθιερώθηκε σε όλη την Ευρώπη και πώς αλληλοκαλύφθηκαν συμπληρωματικά η οικοδόμηση του κράτους-έθνους και η ανάπτυξη και διάδοση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Στην Εποχή της Αυτοκρατορίας εξιστορεί τη διαδικασία με την οποία ο κόσμος της καπιταλιστικής οικονομίας που διευρυνόταν «ως την άκρη αυτού του κόσμου» τεμαχίστηκε σε εχθρικές εθνικές οικονομίες που ανταγωνίζονταν για τα άμεσα υλικά οικονομικά κέρδη και συμφέροντά τους αλλά και για την εξίσου υλική πολιτική επιρροή στον κόσμο. Εκφράστηκε έτσι το «τέλος» της εντελώς ελεύθερης αγοράς και την ανάπτυξη του προστατευτισμού ως κρατικής πολιτικής και η αρχή της καπιταλιστικής οικονομικής συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης μέσω της κεφαλαιακής συσσώρευσης και, βεβαίως, του ιμπεριαλισμού ως άνοιγμα του δρόμου για την ανάφλεξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της υλικής οικονομικής αυτάρκειας των κρατών που χαρακτήριζε την μεσοπολεμική περίοδο. Στην Εποχή των Άκρων ξεκινά με την οικονομική κρίση, την άνοδο του Φασισμού και του Ναζισμού, τη διεξαγωγή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και καταλήγει με την «παρακμή-διάλυση» της εθνικής οικονομίας και του έθνους κράτους.  Συγκεκριμένα, ο Χομπσπωμ έγραψε: «…το εθνικό κράτος βρισκόταν σε άμυνα απέναντι σε μια παγκόσμια οικονομία που δεν μπορούσε να ελέγξει˙ απέναντι σε θεσμούς που είχε κατασκευάσει για να θεραπεύσει τη δική του διεθνή αδυναμία, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση˙ απέναντι στην εμφανή χρηματοοικονομική του ανικανότητα να διατηρήσει τις υπηρεσίες του προς τους πολίτες που τόση αυτοπεποίθηση ανέλαβε μερικές δεκαετίες νωρίτερα˙ απέναντι στην πραγματική ανικανότητά του να διατηρήσει αυτό που, κατά τους ίδιους τους πολίτες του, ήταν μια κύρια λειτουργία του: τη διατήρηση του νόμου και της τάξης».


Hirsch J. (2000) “The concept of materialist state theory and regulation theory” στο Johannes Schmidt D. and Hersh J. (επιμ.) Globalization and Social Change. London, UK: Routledge.
  Aglietta M. (2000) A Theory of Capitalist Regulation: The US Experience.  London, UK: Verso.
  Eric Hobsbawm (1962) The Age of Revolution: Europe, 1789-1848. London, UK: Weidenfeld & Nicolson.
– (1975) The Age of Capital:1850-1875. London, UK: Weidenfeld & Nicolson.
– (1987) The Age of Empire: 1875-1914. London, UK: Abacus Books.
– (1994) The Age of Extremes: The Short Twentieth Century 1914-1991. New York, NY: Pantheon Books.
 
Θανάσης Τσακίρης




Για λόγους ταξικούς     
 
Στίχοι:   Χατζηφραγκέτα
Μουσική:   Χατζηφραγκέτα
Ερμηνεία: Χατζηφραγκέτα

Φέρνω ζάλη, λυρικά τεχνάσματα και πάλι σου'κανα τανα-που και μπουρδέλο το κεφάλι σε κόπαναν’ οι ρίμες μου σαν τον Μοχάμεντ Άλι και άμα δε σ'αρέσει άλλαξε κανάλι όπως πρώτα τα flows σκάνε σαν τα βαρελότα στις παραγωγές του Rasta όλοι κάνουνε την κότα κάνει τακουνάκι ο Ματεράτσι στον Ζαμπρότα πετάγεται ο Ντελ Πιέρο κι η μπάλα μπαίνει γκολ kill `em all παλιά όλοι ακούγανε metallica το ρίξαμε στους μπάφους στα συρτά και τα αμπντάλικα πήγα διακοπές στην Αστυπάλαια και κάηκα με τον Ντε Λα Φου μέσα σε κάτι ψαροκάικα που θα καταλήξει η κουβέντα με το Χάρη του είπα του μαλάκα πως δεν ξέρει να ραπάρει καλύτερα να πιάσει καμιά τίγρη σε σαφάρι να πίει κανένα γαρο-τσι με τον Μπουτάρη μακάρι να έφερνα εξάρες μ’ ενα ζάρι να σούταρα τη μπάλα και να πήγαινε δοκάρι και μέσα θέλω αβλέπει τη Βίκυ Φλέσσα να με ψήνει να με λιώνει σαν τοστάκι στη φριτέζα έχω σε αφίσα τον Τάκη, τον Φύσσα, τον Ζήση, τον Βρύζα, τη Λίζα κορνίζα θα πάω ν’ αγοράσω τον πύργο στην Πίζα, έμεινε τ'αμάξι γιατί χάλασε το τσοκ διαβάζει η Μαρία συνεχώς Καστοριάδη αυτή θα κάνει ντόκτορα και εγώ βαθιά στον Άδη μήπως παίζει κανά ζεζαλιζλε γι'αυτό το βράδυ;

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο, τρελό μωράκι του ουρανού για σένα λιώνω και το κεφάλαιο του Μαρξ που πήρα στην γιορτή σου εάν του είχες ρίξει μια ματιά, θα ήμουνα μαζί σου.

Είναι τα ρεφρέν μου σουξεδιάρικα το ξέρω, τι να κάνω ρε Μαρία που μακριά σου υποφέρω σ'είδα με ένα μαλάκα στο suzuki το pajero να σου απαγγέλει Ελύτη και Μολιέρο μα δε θα βρεις το νόημα μες στον Ουμπέρτο Έκο δε θέλει ο Χατζήγιαννος κομπρέσορα και echo, τσάμπα θέλει να τα δώσει και τον κόσμο να πορώσει απλό ο Βαγγελάκης θέλει πάλι να τα χώσει zero, zero, zero από Μαρόκο, τα μπιτ του Κατωμέρη θα σ'αφήσουνε στον τόπο δε θέλει γρηγοράδα μα το ραπ θέλει τρόπο το ξέρει ο Βαγγελάκης γι'αυτό τον πούλο μόκο τα τραγούδια σας χειρότερα και απ'το φορτούνε φόκο ακούνε τη δισκάρα κ έχουν πάθει κοκομπλόκο mc's κολλάνε εύκολα στον τοίχο με στόκο αναλαμβάνουν άλλοι μην μπαίνετε στον κόπο αν θέλεις να με φτάσεις πιες κανά red bull Billar (do) a tres bandas και όχι pool που το βρήκες ρε λαμόγιο του κουστούμι πιρ ντε πουλ ό,τι και να κάνεις ο Χάτζη θα'ναι κουλ

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο, τρελό μωράκι του ουρανού για σένα λιώνω και το κεφάλαιο του Μαρξ που πήρα στην γιορτή σου εάν του είχες ρίξει μια ματιά, θα ήμουνα μαζί σου.

Λοσπούα και πουλέπα και τη κότα λακαμάδες σκάει ο χατζήγιαννος που κάνει τους ραπάδες τανάπου, τα χώνει και αυτός στο κάπου κάπου του τελείωσαν τα ακόρντα και ξεκίνησε τα μπιτ, μου το είπαν δύο κουμούνια πως άλλο είναι η τρόικα και άλλο η περεστρόικα, τα βράδια με τακούνια όλοι σε φωνάζουν Μόνικα κινείσαι με ψευδώνυμα σου κλείνουνε το μάτι Γιαννάκη κάτσε φρόνιμα.
Welcome to the rock από τον Τζον Μέισον, τρέχεις να γλεντήσεις και φωνάζεις κύριε λέησον, έριξε χυλόπιτα η Λόλα στον Καρνέισον, σε κυνηγάνε οι ρίμες μου σαν ρόπαλο του baseball. Χι και Φι επιστροφή κινούμαι υπογείως θα με βρεις στα μπιλιαρδάδικα κυρίως ή στους αγανακτισμένους να πίνω καμιά μπύρα να κάνω πάντα τράκα χαρτάκια και αναπτήρα. Με Βύρων Φιδετζή και Σελιμά στο Ιεμά, Ραστά στην παραγωγή θα σε πείσω λακαμά. Άκου τα τραγουδάκια μας και άραξε μήπως παίζει κανά ζεζαλιζέ

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο, τρελό μωράκι του ουρανού για σένα λιώνω και το κεφάλαιο του Μαρξ που πήρα στην γιορτή σου εάν του είχες ρίξει μια ματιά, θα ήμουνα μαζί σου.
Τρώω τα μακαρόνια σαν τον Καπαμαρούν , πήγα τις προάλλες να πάρω μια βερμούδα και τρωω τα μακαρόνια σαν τον Καπαμαρούν.

https://www.youtube.com/watch?v=wbQTMfk_3vk


EΞΟΔΟΣ

ΙΔΡΥΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΟΓΓΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Δημοκρατίας 49, Π. Ψυχικό, 2106712210.

«Ουγκέτσου Μονογκατάρι» (Κέντζι Μιζογκούτσι, 1953) την Τρίτη 8/5, στις 17.30. Είσοδος ελεύθερη

Απόψε αυτοσχεδιάζουμε
Κωμωδία
«Θέατρο εν θεάτρω», με την υπόθεση να εκτυλίσσεται εντός κι εκτός σκηνής κατά τη διάρκεια των προβών μιας παράστασης
Studio Κυψέλης  αθηνόραμα Club

Μέχρι 13/5 Απόψε αυτοσχεδιάζουμε
Αρπακτικά
Κοινωνικό
Η Φ. βλέπει ένα όνειρο ή μήπως εφιάλτη; Μια σειρά απρόσμενων γεγονότων την οδηγούν σε μια περιπέτεια και η λογική της δοκιμάζεται...
Skrow

Μέχρι 5/6


ΕΝΤΟΣ

Τρίτη 8 Μαΐου
ALPHA
23:50
SNAKE EYES
Θρίλερ 1998 | Έγχρ. | Διάρκεια: 98'
Αμερικανο-καναδική ταινία του Μπράιαν Ντε Πάλμα με τους Νίκολας Κέιτζ, Γκάρι Σινίζ, Τζον Χερντ.Ένας διεφθαρμένος αστυνομικός με πολιτικές φιλοδοξίες που ερευνά τη δολοφονία του Υπουργού Άμυνας στη διάρκεια ενός πυγμαχικού αγώνα, ξεσκεπάζει μια συνωμοσία.

Με αδιαμφισβήτητη βιρτουοζιτέ (όπως στο μονοπλάνο της έναρξης), ο Μπράιαν Ντε Πάλμα επιχειρεί να δημιουργήσει μια φιλμική συμφωνία πάνω στο θέμα της προδοσίας και της διαφθοράς, αλλά και της σχετικότητας της αλήθειας. Μόνο που όλη αυτή η εκπληκτική σκηνοθετική ακρίβεια υπηρετεί ένα προβλέψιμο σενάριο, με αρκετές αναληθοφάνειες και χωρίς την αναμενόμενη κλιμάκωση της έντασης.

Tsakthan Daily 7/5/2018 -- Κράτος και Παγκοσμιοποίηση: "Οι θεσμοί θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν το πρόβλημα στο οποίο είναι η λύση;

"Η φιλία βελτιώνει την ευτυχία και μειώνει τη δυστυχία, διπλασιάζοντας τις χαρές μας και διαιρώντας τη θλίψη μας".
- Μάρκος Τουλίους Κικέρωνας


Οι θεωρητικοί της «νέας θεσμικής ανάλυσης», όπως λέει το όνομά της, θέλουν να επαναφέρουν την θεσμική ανάλυση στην μελέτη της πολιτική και της οικονομίας και συγκεκριμένα στην έρευνα του φαινόμενου της παγκοσμιοποίησης. Παρ’ ότι όλες οι κοινωνίες του κόσμου αντιμετωπίζουν την ίδια πίεση στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης καθεμία ξεχωριστά την αντιμετωπίζει με διαφορετικούς τρόπους στηριζόμενη στη διαφορετικότητα των θεσμικών και πολιτισμικών πλαισίων μέσα στα οποία λειτουργεί. Οι διαφορετικοί εγχώριοι θεσμοί έχουν τα δικά τους ξεχωριστά χαρακτηριστικά καθιστώντας έτσι το κράτος δυνατό (ή αδύναμο) να αντιμετωπίσει (ή να αντιμετωπίζει αρνητικά ή να υποχωρεί μπροστά) την παγκοσμιοποίηση, τις νέες προκλήσεις και καθήκοντα, και, τελικά, να παράγει διαφορετικά κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά αποτελέσματα.

Αυτοί οι συγγραφείς θεωρούν ότι το έθνος-κράτος μπορεί να επωφεληθεί από την παγκοσμιοποίηση υπερβαίνοντας τους περιορισμούς που του θέτει. Αυτό συμβαίνει καθότι, κατά τη γνώμη τους, η παγκοσμιοποίηση ευνοεί τη συγκρότηση και εφαρμογή συνεκτικών στρατηγικών -είτε νεοφιλελεύθερων είτε σοσιαλδημοκρατικών. Σε χώρες όπου η σοσιαλδημοκρατία προωθεί συναινετικούς θεσμούς τριμερούς συνεργασίας κράτους, εργοδοτών και εργαζομένων και υπάρχει υψηλά ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, οι επιχειρήσεις κερδίζουν από την επένδυση και όχι λόγω ύπαρξης χαμηλών φορολογικών συντελεστών ή φτηνών χεριών. Έτσι, συμφωνούν με τους σκεπτικιστές όσον αφορά τη δυνατότητα παρέμβασης του κράτους στις οικονομικές και κοινωνικές υποθέσεις αλλά διαφωνούν με αυτούς όσον αφορά την απόρριψη της παγκοσμιοποίησης ως «μύθου» καθώς θεωρούν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι κρίσιμης σημασίας παράγοντας και προωθητική δύναμη για την κοινωνική αλλαγή.

Θανάσης Τσακίρης

Για έναν ελεύθερο άνθρωπο - 1983     
 
Στίχοι:   Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική:   Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Βασίλης Λέκκας

Τραγουδάς άλλο σκοπό:
δεν μπορεί να `σαι δικός μας.
Μέθυσε με το κρασί.
Έμαθα να σ’ αγαπώ,
αν και είσ’ αντίθετός μας.
Μάθε το καλά κι εσύ:

είτε λίγοι, είτε πολλοί,
είναι κρίμα την ψυχή μας
να τη λιώνουν σαν κερί.
Ας κοιτάξουμε μαζί
να σκοτώσουμ’ ένα τέρας,
που παντού μάς απειλεί.

Γιατί, αλήθεια, Ελευθερία,
γεννημένη από σεισμούς,
είναι έξω από τα κράτη
κι έξω απ’ τους θεσμούς.
Έχει απ’ τον ήλιο κάτι
κι από τους αστερισμούς.

Γιατί, αλήθεια, Ελευθερία,
γεννημένη από σεισμούς,
είναι έξω από τα κράτη
κι έξω απ’ τους θεσμούς.
Έχει απ’ τον ήλιο κάτι
κι από τους αστερισμούς.

Είναι άδικο οι πολλοί
να μισούν το πέταγμά μου.
Άσε να `μ’ ένα πουλί.
Ούτ’ εγώ δεν ωφελεί
να σε καίω με τη φωτιά μου.
Σβήσε με μ’ ένα φιλί.

Είναι άδικο οι πολλοί
να μισούν το πέταγμά μου.
Άσε να `μ’ ένα πουλί.
Ούτ’ εγώ δεν ωφελεί
να σε καίω με τη φωτιά μου.
Σβήσε με μ’ ένα φιλί.

Γιατί, αλήθεια, Ελευθερία,
γεννημένη από σεισμούς,
είναι έξω από τα κράτη
κι έξω απ’ τους θεσμούς.
Έχει απ’ τον ήλιο κάτι
κι από τους αστερισμούς.

Γιατί, αλήθεια, Ελευθερία,
γεννημένη από σεισμούς,
είναι έξω από τα κράτη
κι έξω απ’ τους θεσμούς.
Έχει απ’ τον ήλιο κάτι
κι από τους αστερισμούς.


https://www.youtube.com/watch?v=4VuFLsLoaMQ




ΕΞΟΔΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Είσ.: € 5.

Δευτέρα 7

Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21, Βικτώρια, 2108215469.

19.00 Δαμάζοντας τα Κύματα (Λαρς φον Τρίερ, 1996)


ΑΛΚΥΟΝΙΣ
Ιουλιανού 42-46, Βικτώρια, 2108220008.

«Η Γη» (Αλεξάντρ Ντοβζένκο, 1930) τη Δευτέρα 7/5, στις 21.00, συνοδεία ζωντανής μουσικής από τους Silent Move. Είσ.: € 7.



Η Καταγωγή των Σάμι
Sameblod / Sami Blood

Δραματική 2016 | Έγχρ. | Διάρκεια: 110'
Νορβηγοσουηδική ταινία, σκηνοθεσία Αμάντα Κέρνελ με τους: Λένε Σεσίλια Σπάροκ, Μία Έρικα Σπάροκ, Μάι - Ντόρις Ρίμπι
Επιστρέφοντας απρόθυμα στη Λαπωνία για την κηδεία της αδερφής της, με την οποία ήταν εντελώς αποξενωμένες, η Κριστίνα θυμάται τα παιδικά της χρόνια εκεί, στο ειδικό οικοτροφείο που σπούδαζε μαζί με τα άλλα κορίτσια της φυλής της.

Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο
Δραματοποιημένο Μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ
Διαρκεια : 70 '
Σκηνοθ.:Δ. Κίτσος
Ερμηνεύουν: Θ. Τζήμου, Β. Δημητριάδου, Χρ. Κοτταράκου. Κοστ.: Ελ. Αράπογλου.

Ένα συμβολικό παραμύθι για τη δύναμη της αγάπης και την ευτυχία που βρίσκεται στα απλά πράγματα


ΕΝΤΟΣ


ΕΡΤ2
Μεγάλες Νύχτες, Μικρές Μέρες του '68
07/05/2018 21:00 - 22:45 ( 105') κατάλληλο, επιθυμητή η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Ντοκιμαντέρ, Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Κλάιν
Ντοκιμαντέρ γαλλικής παραγωγής, 2007. Ο Μάης του '68, μέσα από την ματιά του Αμερικανού φωτογράφου Γουίλιαμ Κλάιν. Η κάμερα του φωτογράφου μας μεταφέρει με μοναδικό τρόπο μέσα στην ατμόσφαιρα των δρόμων του Παρισιού.

SundanceTV
The Queen Of Ireland
07/05/2018 23:00 - 00:25 ( 85') κατάλληλο, απαραίτητη η γονική συναίνεση
Κατηγορία: Ντοκιμαντέρ, Σκηνοθεσία: Κόνορ Χόργκαν
Ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Ιρλανδής drag queen Ρόρι Ονίλ, της γνωστής ως Πάντι Μπλις, με φόντο το ιστορικό δημοψήφισμα σχετικά με την ισότητα του γάμου για ζευγάρια του ίδιου φύλου στην Ιρλανδία. (2015)

Tsakthan Daily 6/5/2018 --Κράτος και Παγκοσμιοποίηση: Μια διαδικασία εν τω γίγνεσθαι

"Ο δογματισμός και ο σκεπτικισμός είναι και οι δύο, κατά μία έννοια, απόλυτες φιλοσοφίες. Κάποιος είναι βέβαιος ότι γνωρίζει, ο άλλος δεν ξέρει. Αυτό που η φιλοσοφία πρέπει να διαλύσει είναι η βεβαιότητα, είτε της γνώσης είτε της άγνοιας. "– Bertrand Russell

Οι θεωρητικοί της τάσης της «πολυσύνθετης παγκοσμιοποίησης» τονίζουν ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια παγιωμένη κατάσταση αλλά μια διαδικασία εν τω γίγνεσθαι. Συμφωνούν με τους σκεπτικιστές ότι το εμπόριο και οι επενδύσεις δεν ρέουν παρά μόνο στο τρίγωνο Βόρεια Αμερική-Ευρώπη-Ιαπωνία αλλά τονίζουν ότι η άνοδος των εμπορικών περιφερειακών μπλοκ αποτελεί μέρος της ευρύτερης διαδικασίας παγκοσμιοποίησης.  Από αυτή την άποψη, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ε.Ε. που απαιτεί το άνοιγμα των αγορών των κρατών που έχουν ζητήσει να ενταχτούν σε αυτήν και την υιοθέτηση των νεοφιλελεύθερων επιλογών πολιτικής. Συμφωνούν, επίσης, ότι ο βαθμός ολοκλήρωσης των οικονομιών βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με αυτό των αρχών του 20ού αιώνα μόνο που τώρα είναι πολύ βαθύτερη καθόσον δεν πρόκειται απλώς για το άνοιγμα των αγορών για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες αλλά για την παραγωγή τους στις τρίτες χώρες. Π.χ. η παραγωγή των αυτοκινήτων της Ford γίνεται μόνο κατά το ¼ στις ΗΠΑ ενώ τα ¾ στις χώρες του τρίτου κόσμου και είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα μοντέλο δόθηκε η ονομασία Mondeo. Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν σύνορα.

Υπάρχουν ακόμη σημαντικές ανισότητες στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη και κάθε δραστηριότητα «γειώνεται» σε συγκεκριμένο τόπο. Πρόκειται, λοιπόν, για μια αναδιαμόρφωση της εξουσίας και των συσχετισμών δύναμης σε όλα τα επίπεδα.  Άλλοι συγγραφείς αυτής της τάσης εξετάζουν τις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο και όχι μόνο στο οικονομικό, όπως κάνουν οι globalists. Ένα βασικό στοιχείο που διαμορφώνεται στη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών είναι η δημιουργία και αφύπνιση μιας «παγκόσμιας συνείδησης», κάτι που φαίνεται με τις παγκόσμιου χαρακτήρα κινητοποιήσεις για μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, για τις παγκόσμιες αντιπολεμικές πορείες, τις οικολογικές εξεγέρσεις εναντίον της επιδείνωσης της περιβαλλοντικής κρίσης που εντείνεται με την ανεξέλεγκτη δράση πολυεθνικών εταιριών, όπως για παράδειγμα οι διεθνείς κινητοποιήσεις εναντίον των μεταλλείων χρυσού. Όλα αυτά έχουν συνέπειες για το κράτος-έθνος.

 Οι συγγραφείς της τάσης απορρίπτουν έντονα την άποψη των globalists για το «τέλος του έθνους-κράτους» αλλά δεν παραβλέπουν τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στο ρόλο του κράτους. Το κράτος δεν παραχωρεί μόνο προς τα πάνω, δηλαδή στις περιφερειακές ενώσεις ή στις διεθνείς ΜΚΟ, δικαιώματα, εξουσίες και αρμοδιότητες αλλά και προς τα κάτω αποκεντρώνοντας τες είτε σε νομαρχίες, δήμους και περιφέρειες είτε σε σε ομάδες της λεγόμενης «κοινωνίας πολιτών» όπως τα επιμελητήρια, τα εργατικά συνδικάτα και οι εργοδοτικές ενώσεις που τους έχουν εκχωρηθεί αρμοδιότητες διαχείρισης και λειτουργίας προγραμμάτων επαγγελματικής επιμόρφωσης και εκπαίδευσης. Πλαγίως δε, εξουσίες και αρμοδιότητες αποκτούν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που μπαίνουν στους τομείς της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της πληροφορικής. Το πέρασμα εξουσιών στις δυνάμεις της αγοράς σημαίνει πως ασκούνται συνεχείς πιέσεις για την αύξηση της έντασης του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών ώστε να δίνεται έμφαση και προτεραιότητα στην (ανταγωνιστική) οικονομία και όχι στην ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών και στην αναδιανομή του πλούτου.  Γι’ αυτό θεωρούν λανθασμένη τη θεωρία των σκεπτικιστών και όσον αφορά την άποψή του για τη «γενναιοδωρία» του κράτους ως προς τις κυβερνητικές δαπάνες που αφορούν το περασμένο στάδιο της ανάπτυξης του κράτους πρόνοιας το οποίο οι νεοφιλελεύθεροι συρρίκνωσαν σε συνδυασμό με τη δημογραφική πίεση και τη  χαμηλή αύξηση των οικονομικών μεγεθών.

Held D., McGrew, Goldblatt D., Perraton J. (1999) Global Transformations: Politics, Economics and Culture. Cambridge, UK: Cambridge University Press
Breslin S. and Higgott R. (2000) “Studying Regions: Assessing the New, Learning from the Old” in New Political Economy 5 (3) November σελ 333-353
 Dicken P. (2003) Global Shift: Reshaping the Global Economic Map in the 21st Century,  London, UK: Sage..
 Τσακίρης Θ. (2008) « Ό,τι είναι χρυσό δεν λάμπει: διεθνείς κοινωνικές κινητοποιήσεις ενάντια στα χρυσορυχεία». Περ. Προσεχώς, τεύχος 19, σελ. 8-10.
 Cerny P.G. (1997) “Paradoxes of the Competition State: The Dynamics of Political Globalization”, Government and Opposition, 32 (2) σελ. 251-74.
  Hall P. and Soskice D. (2001) “Introduction” in Hall P. and Soskice D. (eds.) Varieties of Capitalism: The Institutional Foundation of Comparative Advantage. Oxford, UK: Oxford University Press
Weiss L. (2003) States in the Global Economy: Bringing Domestic Institutions Back In. Cambridge, UK: Cambridge University

Θανάσης Τσακίρης




Σιγουριά - 1996     
 
Στίχοι:   Active Member
Μουσική:   B.D Foxmoοr
Ερμηνεία: Active Member


Κακό πράγμα η σιγουριά τελικά άκου που σου λέω
εγώ που πληρώνω ακόμα για όλα εκείνα που δε φταιω
δεν άραξα ποτέ να βολευτώ σε όσα είχα κοντά μου
δε μοιράστηκα ποτέ τα όνειρά μου.
Με εκείνους και καλά τους βολεμένους
εγώ έψαχνα το δάκρυ κάπου αλλού, στους πληγωμένους
απ’ όλα εκείνα που μουλιάζουν το μυαλό μας
που γεμίζουν ένα ψέμα με χαρά για το εγώ μας.

Στάθηκα απέναντι από εκείνα που μου `τάζαν
που μου χαλάγαν τη ζωή και με τρομάζαν
γιατί είναι τόσο ψυχρό και βέβαιο το πάθος
που δε σηκώνει λάθος.
Και με απόγνωση βαθιά κοιτάω να μην καταντήσω
να πληρώνω λύτρα για να πάρω τη ζωή μου πίσω
Βάζω στοίχημα λοιπόν όλα τα όνειρά μου
και τρέχω πάλι μακριά απ’ τη σιγουριά μου.

Και έτσι στο έργο που κυλάει σήκωσε λίγο τη ματιά σου
είναι ο ρόλος σου μικρός βάλε λόγια ρε δικά σου
ζήσε περήφανη ζωή και άσε το δράμα
Διώξε το φόβο μακριά δεν έχει όρια το θαύμα.
Πες ότι θέλεις να πετάξεις κι ας μεγάλωσες στο χώμα
πάρε μαύρο και λευκό, φτιάξε ένα δικό σου χρώμα
κάνε φίλους που δεν έχουν λησμονήσει
εκείνο το παιδί που δεν έχει ακόμα αρχίσει
να μετράει τις αναμνήσεις και τη λύπη του να φτύνει
να ζητάει απ’ τη στιγμή μεγαλείο και να κρίνει
ό, τι του δίνει μια εικόνα τυλιγμένη μ’ ένα ψέμα
ένα τίποτα που αρκεί για να γίνει πρώτο θέμα.
Μα εκεί χαμένος στην ασφάλεια της λήθης
να φωνάζει η ψυχή του «Ρε, ηλίθιε, δε με πείθεις!»

Θέλω μια άνοιξη από δάκρυα, πίστεψέ το, είναι η σειρά σου
σ’ αγαπάει η ζωή φύγε ρε απ’ τη σιγουριά σου.

Τη σιγουριά που μου έδινες Θεέ μου δεν πήρα ποτέ μου
είχα παρέα τον πόνο στα ταξίδια μου εγώ
τριγύρω μου όλα γνωστά σαν το αύριο, το χθες μου
να μου κλείνουν το στόμα μα δεν λέω να πνιγώ.



https://www.youtube.com/watch?v=Mc9DELD6qKw



ΕΞΟΔΟΣ

Ο Κύριος και η Κυρία Αντελμάν 
Monsieur et Madame Adelman


Δραματική κομεντί 2017 | Έγχρ. | Διάρκεια: 120'
Γαλλοβελγική ταινία, σκηνοθεσία Νικολά Μπεντός με τους: Ντενί Πονταλιντές, Πιέρ Αρντιτί, Ντοριά Τιλιέ, Νικολά Μπεντός

Η σύζυγος ενός διάσημου συγγραφέα, ο οποίος μόλις έχει πεθάνει, διηγείται σε έναν δημοσιογράφο την κοινή τους ζωή για σχεδόν μισό αιώνα και την αλήθεια πίσω από το λογοτεχνικό θρύλο που συνοδεύει τον άντρα της.

Από κοινού 
Performance
Μια διαδραστική παράσταση στην οποία ηθοποιοί και θεατές δημιουργούν επιτόπου μια αυτοσχεδιαστική ιστορία και την παρουσιάζουν
Παλμός Χώρος Έκφρασης & Θεραπείας

Από 6/5 Μέχρι 25/6
Πρεμιέρα: 6/5/2018


ΕΝΤΟΣ


Κυριακή 6 Μαΐου
COSMOTE CINEMA 1HD/COSMOTE TV
21:00
Η Τριλογία της Απόκλισης: Αφοσίωση
The Divergent Series: Allegiant
Περιπέτεια 2016 | Έγχρ. | Διάρκεια: 110'
Αμερικανική ταινία του Ρόμπερτ Σβέντκε, με τους Σάιλιν Γούντλι, Τέο Τζέιμς, Οκτάβια Σπένσερ.Παρά τις αυστηρές απαγορεύσεις του νέου καθεστώτος, η Τρις, ο Φορ και τρεις ακόμα σύντροφοί τους περνούν στην εξωτερική πλευρά του φράκτη και περιπλανιούνται σε μια έρημη, κατεστραμμένη γη. Όμως, κάποιοι τους περιμένουν εκεί έξω…

Tsakthan Daily 5/5/2018 -- Κράτος και Παγκοσμιοποίηση: Τα κυδώνια μυρίζουνε ακόμα!

Αν οι παραπάνω λάτρεις της παγκοσμιοποίησης έχουν φτάσει στο σημείο να αφήνουν την τύχη του κράτους στα χέρια των εργολάβων κηδειών, υπάρχουν και οι σκεπτικιστές που κάνουν πως δεν βλέπουν -και κάποιοι εξ αυτών δε μπορούν να δουν- τις όποιες αλλαγές έχουν συντελεστεί. Προχωρούν τόσο  πολύ ώστε να θεωρούν  ότι στην πραγματικότητα η παγκόσμια οικονομία είναι πιο κλειστή και από την προ-1984 περίοδο ανάπτυξης του καπιταλισμού. Ούτε θεωρούν ότι υπάρχει υψηλότερο επίπεδο ολοκλήρωσης όπως τότε. Τέλος, αμφισβητούν την άποψη για την ύπαρξη κόσμου χωρίς σύνορα. Θεωρείται ότι υπό το μανδύα της παγκοσμιοποίησης επιχειρείται να επιβληθεί ως αναπόφευκτη η σκόπιμη ιδεολογικά διαδικασία της οικονομικής φιλελευθεροποίησης που υποτάσσει τα κράτη και τα άτομα στις ολοένα και πιο επιθετικές δυνάμεις της αγοράς. Υπάρχει και μια ακόμη άποψη στην τάση αυτή που δέχεται ότι έχουν γίνει βήματα προς την παγκοσμιοποίηση αλλά δεν ήταν τόσο στέρεα με αποτέλεσμα σε κάθε αποτυχία να υπάρχει η αντίστροφή πορεία προς το «τέλος της παγκοσμιοποίησης». Οι εμπορικές και επενδυτικές ροές απέχουν πολύ από το να είναι παγκόσμιες. Αντιθέτως, σε πολύ υψηλό βαθμό συγκεντρώνονται στο τρίγωνο Βόρεια Αμερική-Ευρώπη-Ιαπωνία, αφήνοντας απ’ έξω τις αναπτυσσόμενες χώρες για τις οποίες υπάρχουν μόνο ψίχουλα: μόνο 16% των άμεσων ξένων επενδύσεων πήγαν στα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού στις αρχές της περασμένης δεκαετίας. Οι επιχειρήσεις δεν πηγαινοέρχονται ανενόχλητες από χώρα σε χώρα γιατί το κόστος απεγκατάστασης/αποεπένδυσης, από μια χώρα όπου μια επιχείρηση έχει επενδύσει πολύ χρόνο και χρήμα σε ουσιαστικές δαπάνες όπως η εκπαίδευση του προσωπικού, στην πραγματικότητα μπορεί να είναι υψηλότερο από το κέρδος λόγω διαφοράς φορολογίας. Επομένως, αυτές οι επιχειρήσεις δεν είναι πραγματικά παγκόσμιες αλλά λειτουργούν με μια ξεχωριστή και ισχυρή εθνική βάση.

Συμπεραίνουν, λοιπόν, οι σκεπτικιστές, ότι πρόκειται για μια «ανοιχτή διεθνή οικονομία που ακόμη, στη βάση της, χαρακτηρίζεται από συναλλαγές μεταξύ σχετικά ξεχωριστών εθνικών οικονομιών και όπου πολλά αποτελέσματα, όπως η ανταγωνιστική επίδοση των επιχειρήσεων και των τομέων, καθορίζονται ουσιαστικά από διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο εθνικό επίπεδο. Όσον αφορά το μέλλον του κράτους θεωρούν ότι η αναγγελία του θανάτου του ιστορικού αυτού θεσμού είναι «πρώιμη» ή «ανεπαρκώς θεμελιωμένη», καθώς ακόμη και στη δεκαετία του 1990, όταν όλα ιδιωτικοποιούνταν στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, το μερίδιο των κυβερνητικών δαπανών ως προς το ΑΕΠ ανερχόταν σε μέσους όρους σε 47% έναντι 21% στην προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου περίοδο.

.
O’ Brien R. (1992) Global Financial Integration:  The End of Geography. New York, NY: Council on Foreign Relations Press.
 Friedman Th. (1999) The Lexus and the Olive Tree. London, UK: HarperCollins.
 Hirst P. and Thompson G. (1996) Globalization in Question: The International Economy and the Possibilities of Governance. Cambridge, UK: Polity Press και  McMichael P. (2000) Development and Social Change. A Global Perspective. Thousand Oaks, CA: Pine Forge Press.
Rugman A. (2000) The End of Globalization. London: Random House.

Θανάσης Τσακίρης




Μια χωριανή μου πέρδικα - 1975     
 
Στίχοι:   Ερρίκος Θαλασσινός
Μουσική:   Νίκος Ξυλούρης
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

"Μια χωριανή μου πέρδικα
του κήπου μου τση βιόλες,
άλλες τσιμπά κι άλλες μαδεί
κι εξέρανέ τση όλες".

Να τη χαλάσεις τη φωλιά,
την πέρδικα να διώξεις.
Το νου σου στο κεφάλι σου
να τον αναμαζώξεις.

Μια χωριανή μου πέρδικα
ξεσήκωσε το νου μου
και δεν αναμαζώνομαι
στο σπίτι του κυρού μου.

Θα την ταΐζω ζάχαρη
να μην την αγριέψω
κι όντε κοιμάται η μάνα τζη
τη νύχτα θα την κλέψω.

Να την εκλέψεις δε βαστάς,
είναι μικρή και κλαίει
κι ανε της πεις και τίποτα
της μάνας της το λέει.

Χαθήκανε τ’ άλλα πουλιά
που λεύτερα πετούνε;
Υπάρχουνε πολλώ λογιώ
και με παρακαλούνε.

Το σείσμα και το λύγισμα
άλλη καμιά δεν το `χει,
μόνο η πετροπέρδικα
που είναι στο μετόχι.

Πέμψε να βρεις τη μάνα τση,
κυδώνι στο μαντήλι,
να γίνετε δικολογιά
και μπιστεμένοι φίλοι.

Πέμπω τση ξαναπέμπω τση,
μα δε μου λέει πράμα.
Για δε διαβάζει τη γραφή,
για χάνεται το γράμμα.

https://www.youtube.com/watch?v=sS0ZwPomnbI


Περί Ρητορικής

"Υπάρχουν, λοιπόν, αυτοί οι τρεις τρόποι να επιτύχουμε την πειθώ. Ο άνθρωπος που πρόκειται να διευθύνει ανθρώπους πρέπει, όπως είναι σαφές, να μπορεί να επιχειρηματολογεί λογικά, να κατανοεί τον ανθρώπινο χαρακτήρα και την καλοσύνη στις διάφορες μορφές τους και να κατανοεί τα συναισθήματα ... "

Αριστοτέλης,  Η τέχνη της ρητορικής

ΕΞΟΔΟΣ

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

7η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
19.00  Γλυκό άρωμα της Άνοιξης «Ζίζου»/ Sweet smell of Spring «Zizou» (2016, 95’) Σκηνοθεσία: Φερίντ Μπουγκεντίρ
           Ελληνικοί & Αγγλικοί υπότιτλοι.
21.00  Μαντέλα: Ο μακρύς δρόμος προς την ελευθερία/ Mandela: long walk to freedom (2013, 146’) Σκηνοθεσία: Τζάστιν Τσάντγουικ
           Ελληνικοί υπότιτλοι


ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
Ινστιτούτο Γκαίτε, Ομήρου 14-16, Κολωνάκι, 2103661000. Είσοδος ελεύθερη.

Σάββατο 5

10.00-14.00 Οι μουζικάντηδες της Βρέμης (Ντιρκ Ρέγκελ, 2009) / Η Κυρά Καλή (Μπόντο Φιρνέισεν, 2008) / Ο Γενναίος Ραφτάκος (Κρίστιαν Τέντε, 2008) / Τραπεζάκι στρώσου (Ούλριχ Κένινγκ, 2008)

Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης

7 μ.μ. - 8 μ.μ.
Ιστορία της Τέχνης: Ρεαλισμός

Η Ομάδα "Μάθε ό,τι ξέρω" φιλοξενεί τον ζωγράφο - εκπαιδευτικό Κώστα Φραγκόπουλο

https://web.facebook.com/pages/%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%9B%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B7-%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%A3%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%82/1215297598581851

ΕΝΤΟΣ

Διαβάζουμε 

ΕπιθυμητόΑγαπημένο βιβλίο

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

της Ευγενίας Φακίνου

 Ένα χωριό, όπου οι παππούδες μεταδίδουν στα εγγόνια τους τη μελαγχολία και τη θλίψη.
Η Φεοδώρα με φι, που μεγαλώνει με αλήτικα ζώα.
Η νεαρή Ελένη με τη γατίσια όραση και τη σκυλίσια ακοή.
Ο Μάξιμος, που της αφηγείται υπέροχες ιστορίες φαροφυλάκων με αντίδωρο ερωτικά χάδια.
Ο βίαιος χωρισμός τους.
Οι δίδυμες μοδίστρες Σία και Σία με τις εμμονές τους.
Ο Λουκάε, τζογαδόροε ολκής, δάσκαλος οδήγησης αλλά και ερωτικών μαθημάτων.
Η Αθήνα αποκλεισμένη από τα χιόνια.
Η Αμαλίτσα, ορφανή εξήντα ετών, και ο αρτοποιός "Κοσμάς ο Αιτωλός".
Η νοσοκόμα "η Αντ' αυτής" και ο "Ιώβ ο υπομονετικός" με τα δελτία καιρού από τα ημερομήνια.
Η παροπλισμένη λαϊκή τραγουδίστρια, που λέει πάντα το ίδιο ρεφρέν.
Ο νταλικέρης "Άρχοντας της Εθνικής" και ο ερημίτης με το σκύλο του που έχει όνομα πόλης.
Άνθρωποι με ματαιωμένες ελπίδες και ακυρωμένα πάθη, στωικοί αλλά όχι παραιτημένοι, που τους συνδέει το ραδιόφωνο και οι νυχτερινές εκπομπές, στις οποίες βρίσκουν ένα αντίδοτο στη μοναξιά, μια ελπίδα για την επόμενη μέρα και την προσδοκία μιας φωτεινής ανατροπής.
Η Νυχτερινή ακρόαση είναι ένα εγκώμιο στο όνειρο, στους αφηγητές φανταστικών ιστοριών και στις αγάπες που κρατάνε μια ζωή.


Γιορτάζουν σήμερα Σαβ 05 Μαι 18 : Ειρηναίος, Ειρηναία, Ειρήνη, Ειρήνα, Ρένα, Ρήνα, Ρηνιώ, Ρηνούλα, Ειρήνγκω, Ρένια, Ευφραίμ, Ευφραίμιος, Ευφραίμης, Ευφραιμάκης, Ευφραιμία, Ευφραιμίτσα, Εφραίμ  www.eortologio.gr (source ©: www.eortologio.gr)

Tsakthan Daily 4/5/2018 -- Κράτος και Παγκοσμιοποίηση: Έχει δίκιο ο Παρτσαλάκης;

Αν πιστέψουμε τον Αντρέα Γεωργίου ηθοποιό-σκηνοθέτη-χορευτή-παραγωγό της τηλεοπτικής σειράς "Το Τατουάζ" η γραμμή Μπουένος Άιρες-Αίγινα-Πειραιάς-Αθήνα-Καλαμπάκα-Λονδίνο είναι κάτι σαν τη διαδημοτική λεωφορειακή γραμμή 140 Πολύγωνο-Γλυφάδα.

Παγκοσμιοποίηση:Διαδικασία που ενθαρρύνεται από (αλλά και που καταλήγει σε) αύξηση των διασυνοριακών ροών αγαθών, υπηρεσιών, χρημάτων, ανθρώπων, πληροφοριών και πολιτιστικών στοιχείων.[δημοσιογραφικός ορισμός]

Άντονυ Γκίντενς. Η βασική του προσέγγιση στηρίζεται στην έννοια της αποσύνδεσης του χρόνου από το χώρο. Αυτή είναι και η αρχή της παγκοσμιοποίησης στο έργο του Μάνιουελ Καστέλς, ο οποίος μιλάει για τη «συμπύκνωση του χωροχρόνου» με αποτέλεσμα τη «σμίκρυνση του κόσμου».

Ο James Mittelman δεν θεωρεί ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ενιαίο φαινόμενο αλλά μάλλον ένα «σύνδρομο διαδικασιών και δραστηριοτήτων: ένα σύνολο ιδεών και ένα πλαίσιο πολιτικών». 

Στη συμπίεση το υχωροχρόνο ως χαρακτηριστικό στοιχείο της εποχής της παγκοσμιοποίησης αναφέρεται κι ο μαρξιστής γεωγράφος David Harvey:πρόκειται για τη διαδικασία επαναστατικοποίησης των αντικειμενικών ιδιοτήτων του χώρου και του χρόνου. 

Έτσι, καλύπτεται η ανάγκη υπέρβασης των χωρικών συνόρων, του ανοίγματος και της δημιουργίας νέων αγορών, επιτάχυνσης των κύκλων παραγωγής και μείωσης του χρόνου ανακύκλυσης (turn-over) του κεφαλαίου.

Η παγκοσμιοποίηση επιδρά ιδιαίτερα έντονα στο κράτος, στους θεσμούς, στις λειτουργίες και τους λειτουργούς του. 

Όσον αφορά την προστασία και την προώθηση των φτωχών και μη προνομιούχων στρωμάτων το κράτος χάνει την αποκλειστική αρμοδιότητα και εξουσία του σε αυτό τον τομέα.

 Ένα τμήμα των αρμοδιοτήτων και λειτουργιών του παραχωρείται σε άλλους κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. 

Όσο πιο ενσωματωμένο οικονομικά είναι ένα κράτος  τόσο ανοιχτό είναι στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. 

Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά την εκχώρηση εξουσιών και αρμοδιοτήτων σε διεθνή όργανα λήψης αποφάσεων 

Στο στάδιο της μετάβασης αυτά τα κράτη αντιμετωπίζουν βραχυπρόθεσμα προβλήματα, όπως απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας λόγω της εξόδου των επιχειρήσεων ή της μείωσης των εισοδημάτων ορισμένων ομάδων εργαζομένων καθώς ξένα προϊόντα και υπηρεσίες είναι πιο ανταγωνιστικά από υψηλού κόστους εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες

Hyperglobalists

Yποστηρίζουν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτη διαδικασία και ότι εκεί όπου μέχρι προ μιας τριακονταετίας κυριαρχούσαν τα έθνη-κράτη στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη, σήμερα κυριαρχεί η αγορά «χωρίς σύνορα». 

Βασικοί υποστηρικτές αυτής της άποψης είναι ο Ρόμπερτ Ραιχ, πάλαι ποτέ Υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης Κλίντον, και ο Κενίτσι Ομέ.

 Bλέπoυν μέσα από ένα οικονομίστικο πρίσμα τον κόσμο και την παγκοσμιοποίηση ως προϊόν κατά κύριο λόγο της δράσης των οικονομικών δυνάμεων και μηχανισμών. 

Αναφέρεται στην υπεραυξημένη κυκλοφορία και ροή αγαθών, κεφαλαίου, εργασίας και πληροφοριών διαμέσου και πέραν των εθνικών συνόρων που καταργούνται ντεφάκτο και δια παντός. 

Το κύριο οικονομικό στοιχείο αναφοράς είναι οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις

Βοηθούσης και της νέας πληροφορικής τεχνολογίας ο κόσμος είναι απείρως μικρότερος σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, καθώς το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο αντικαθιστά το παραδοσιακό (snail mail) και το διαδίκτυο αντικαθιστά την εφημερίδα, το περιοδικό και το βιβλίο. 

Άρα οδηγούμαστε στο «τέλος της γεωγραφίας» γιατί, σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα, οι εταιρείες είναι εκείνες που θα επιλέγουν και θα αποφασίζουν πού θα επενδύουν δίχως να υπολογίζουν τη γεωγραφία και συνήθως η επιλογή τους είναι η προσφυγή σε χώρες όπου διαβλέπουν τεράστια περιθώρια κερδών λόγω ύπαρξης πάμφθηνων εργατικών χεριών και φθηνών από άποψη κόστους ενεργειακών πηγών, και λόγω φορολογικών κινήτρων, ελαφρύνσεων και απαλλαγών. 

Πιέζονται, έτσι, οι εθνικές κυβερνήσεις να χαμηλώνουν τα μέτρα και σταθμά της φορολογίας, της εργασιακής νομοθεσίας και να ρίχνουν το επίπεδο ζωής και το επίπεδο του φυσικού περιβάλλοντος.

Αλλάζει συντριπτικά ο συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων και εξουσίας μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων σε βάρος των κατώτερων λαϊκών τάξεων. 

Λόγω των φορολογικών κινήτρων και απαλλαγών χάνονται έσοδα που θα χρησιμοποιούνταν για την ενίσχυση δημοσίων επενδύσεων στους κοινωνικούς τομείς του κράτους πρόνοιας και ιδιαίτερα για την υγεία και την παιδεία. 

Μαζί με το «τέλος της γεωγραφίας» ήλθε και το «τέλος των εθνικών κρατών», σύμφωνα με τη διατύπωση του Ομέ.

Giddens A. (2001) Οι συνέπειες της νεωτερικότητας. Αθήνα: Εκδ.Κριτική.
  Castells M.  (1996) The Rise of the Network Society. Cambridge, MA: Blackwell
  Mittelman J. (2000) The Globalization Syndrome: Transformation and Resistance. Princeton, NJ: Princeton University Press.
  Harveγ, D. (1990) The Condition of Postmodernίty: Αn Enquiry into the Origins of Cultural Change. Cambridge ΜΑ & Oxford UK: Blackwell.March D., Smith N., and Hothi N. (2006) “Globalization and the State.” στο Hay C., Lister M., March D. (eds) The State: Theories and Issues. Basingstoke, UK and New York, USA: Palgrave Macmillan,  σελ. 172-189.
  Reich R. (1991) The Work of Nations: Preparing Ourselves for 21st Century Capitalism. New York, NY: Knorf
   Ohmae K. (1996) The End of the Nation-State: The Rose of Regional Economics. London: HarperCollins.


Θανάσης Τσακίρης





ΚΑΡΑΒΙ ΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΞΕΝΗ


Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Καράβι με σημαία ξένη
που πας ταξίδι μακρινό,
αγάπη πια δεν με προσμένει,
το σπίτι άδειο κι ορφανό.
Αγάπη πια δεν με προσμένει,
μαζί σου πάρε με,
μαζί σου πάρε με,
να μην πονώ.

Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη,
Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά.
Ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι,
αχ! να τα ξέχναγα εκεί μακριά.

Του έρωτά μου η ορφάνια
κάνει το δάκρυ μου καυτό.
Μόνο σε μακρινά λιμάνια
εκεί μπορεί να γιατρευτώ,
να φύγω λίγο απ την αφάνεια,
να λησμονήσω,
να λησμονήσω,
να ξεχαστώ.

Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη,
Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά.
Ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι,
αχ! να τα ξέχναγα εκεί μακριά.

https://www.youtube.com/watch?v=w8p91kq0hRc




ΕΞΟΔΟΣ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, ΤΗΝ ΟΥΡΟΓΟΥΑΗ ΚΑΙ ΤΗ ΧΙΛΗ
Στη εκδήλωση θα παρουσιασθούν οι εμπειρίες που είχε η Εναλλακτική Δράση από την επικοινωνία και τις επαφές που είχε με αυτοδιαχειροζόμενα εγχειρήματα στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη και τη Χιλή
Όπως είναι γνωστό η Εναλλακτική Δράση εκπροσωπούμενη από το μέλος της Μάκη Σταύρου ήταν καλεσμένη και συμμετείχε στην 6η Διεθνή Συνάντηση για την Οικονομία των Εργαζομένων που έγινε στο Μπουένος Άιρες στα τέλη του Αυγούστου του 2017. Το θέμα που παρουσίασε ήταν “Η διαχείριση των ιστορικών μνημείων από την ίδια την κοινωνία.”
Κατά τη δίμηνη παραμονή μας στη Λατινική Αμερική είχαμε πολλές επαφές με συλλογικότητες και κινήματα που λειτουργούν με αυτοδιαχείριση. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις επισκέψεις και τις συζητήσεις με εργάτες και άλλους εργαζόμενους, αλλά και απλούς πολίτες σε αυτοδιαχειρζόμενα εργοστάσια και επιχειρήσεις, όπως το εργοστάσιο υφαντουργίας στο Πιγουέ, το ξενοδοχείο Μπάουεν στην καρδιά του Μπουένος Άιρες, το συνεταιρισμό ανακύκλωσης Reciclando Sueños, τα τυπογραφεία Campichuelo, και Chilavert, τα εστιατόρια Bataglia και Alen-Alen, τον κατασκευαστικό και οικοδομικό συνεταιρισμό Quilmes, το αυτοδιαχειριζόμενο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Bachillerato Popular Dario Sautillan, την αυτοδιαχειριζόμενο καταναλωτικό συνεταιρισμό mercado popular de subsistencia στο Μοντεβίδεο (Ουρουγουάη), την cooperativa Coenergia με τα εργοτάξιά της στο Σαντιάγο (Χιλή), το αυτοδιαχειριζόμενο από την τοπική κοινωνία, με ανοιχτή συνέλευση ιστορικό μνημείο της βασιλικής Capilla Santa Ana, στη συνοικία Κορδιγέρα του Βαλ Παραϊσο στη Χιλή κ.α.
Τις εμπειρίες αυτές θα παρουσιάσει ο Μάκης Σταύρου στην προαναφερόμενη εκδήλωση, ενώ στην εκδήλωση και στη συζήτηση που θα ακολουθήσει θα συμμετέχει και ο Βασίλης Διαμάντης, εργαζόμενος στο αυτοδιαχεριζόιμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ.



ΕΝΤΟΣ

Διαβάζουμε

Μυρωδιά από σανίδι
του Κώστα Κρομμύδα

 

Στην Αθήνα του ’40, ένας έρωτας γεννιέται στο σανίδι, όταν η Δωδέκατη Nύχτα ενώνει τον Νικόλα και τη Λυδία στη σκηνή και τη ζωή. Ένας έρωτας που θα κρατήσει δεκαετίες, κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και με πτυχές που μένουν κρυφές, μέχρι τη μέρα που ο Νικόλας αποφασίζει να αποκαλύψει στη Μάρω τα κρυμμένα μυστικά.

Μια ζωή σαν θέατρο, γεμάτη ένταση, πάθος και δημιουργία, συνδέει τους δύο πρωταγωνιστές μέχρι την τελική αυλαία. Μια ζωή όπου «Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή. Κι όλοι οι άντρες κι οι γυναίκες είν’ απλώς ηθοποιοί». Μια ζωή γεμάτη μυρωδιά από σανίδι.

Μια ιστορία εμπνευσμένη από τους αξέχαστους έρωτες του θεάτρου και της μεγάλης οθόνης

Καθηλωτικό και άκρως ατμοσφαιρικό, το Μυρωδιά από Σανίδι του Κώστα Κρομμύδα τον καθιερώνει πλέον ως έναν από τους πιο δυναμικούς συγγραφείς της γενιάς του. Ο ίδιος καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να πλημμυρίσει τον αναγνώστη με εικόνες και συναισθήματα, δημιουργώντας ένα τρυφερό και συναρπαστικό αφήγημα, όπου η ιστορική προσέγγιση μπλέκεται αρμονικά με τη μυθοπλασία.
Δημήτρης Κοτταρίδης, δημοσιογράφος

Καθηλωτικό και άκρως, ατμοσφαιρικό το Μυρωδιά από σανίδι του Κώστα Κρομμύδα τον καθιερώνει πλέον ως έναν από τους πιο δυναμικούς συγγραφείς της γενιάς του. Ο ίδιος καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να πλημμυρίσει τον αναγνώστη με εικόνες και συναισθήματα δημιουργώντας ένα τρυφερό και συναρπαστικό αφήγημα όπου η ιστορική προσέγγιση μπλέκεται αρμονικά με τη μυθοπλασία.
Δημήτρης Κοτταρίδης, Δημοσιογράφος

Ζίγκμουντ Μπάουμαν (19-11-1925/9-1-2017) Η ρευστότητα της ανθρώπινης υπόστασης

Ζίγκμουντ Μπάουμαν (19-11-1925/9-1-2017)

Η ρευστότητα της ανθρώπινης υπόστασης

Γεννήθηκε στην πόλη Πόζναν. Οι γονείς ήταν Ισραηλίτες. Κατά την διάρκεια της εφηβείας του, η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία (1939), γεγονός που ανάγκασε την οικογένειά του να προσφύγει στη Σοβιετική Ένωση. Αργότερα στρατολογήθηκε στον υπό Σοβιετική επίβλεψη Πολωνικό Κόκκινο Στρατό, ως καθοδηγητής πολιτικής εκπαίδευσης. Πήρε μέρος στις μάχες του Κόλμπεργκ (Πολωνία)  και του Βερολίνου. Τον Μάιο του 1945 του απονεμήθηκε ο Στρατιωτικός Σταυρός Ανδρείας. Στη συνέχεια εργάστηκε στη Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών από το 1945 έως το 1948. Ενόσω ήταν στο στρατό, σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και το 1948 παντρεύτηκε τη Τζανίνα Λέβινσον. Οι γνώσεις του σχετικά με το Ολοκαύτωμα προήλθαν κατ’αρχάς από τη σύζυγό του, η οποία είχε επιζήσει από τον πόλεμο ως φυγάς, ενώ έχασε το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς της. Το 1986 η Τζανίν δημοσίευσε τις αναμνήσεις της με το βιβλιο    Winter in the Morning (το 2006 εξέδωσε το βιβλίο Beyond These Walls: Escaping the Warsaw Ghetto – A Young Girl’s Story, μια αναθεωρημένη έκδοση του πρώτου).

Ο αντισημιτισμός στάθηκε εμπόδιο στην ακαδημαϊκή του πρόοδο και οδήγησε στην απόλυσή του από τον στρατό το 1954. Παράλληλα αυξανόταν η απογοήτευσή του από τον «κομμουνισμό» κι έτσι οι παράγοντες αυτοί διαμόρφωσαν την απόφασή του να φύγει από την Πολωνία το 1968. Πρώτος προορισμός του ήταν το Ισραήλ. Δεν αποδέχτηκε να γίνει σιωνιστής, και σύντομα αναχώρησε για το Λιντς της Αγγλίας το 1972. Μέχρι τότε ο Μπάουμαν μπορούσε να επιλέξει μια σπουδαία ακαδημαϊκή θέση οπουδήποτε, αλλά το Λιντς τον βόλευε. Του προσέφερε μια σταθερή θέση για να σκεφτεί, να γράψει και να διδάξει, όπως ο ίδιος επιθυμούσε, με καλούς συναδέλφους, αφοσιωμένη οικογένεια, φίλους και άξιους φοιτητές. Από το 1972 μέχρι το 1990 διετέλεσε καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Λιντς. Από τη «συνταξιοδότηση» το 1990 και μετά, είχε δημοσιεύσει περίπου 40 σημαντικά βιβλία και συνέχιζε να παραδίδει μαθήματα σε όλο τον κόσμο.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής στο London School of Economics, έγραψε μια  σημαντική μελέτη για το βρετανικό εργατικό σοσιαλιστικό κίνημα και τη σχέση του με την ταξική και κοινωνική διαστρωμάτωση. Συνέχισε να δημοσιεύει εργασίες του για το θέμα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ενώ τα μεταγενέστερα του βιβλία δεν ασχολούνται άμεσα με τα θέματα της τάξης, συνέχισε να περιγράφει τον εαυτό του ως σοσιαλιστή και ποτέ δεν απέρριψε τον μαρξισμό. Ο μαρξιστής θεωρητικός Αντόνιο Γκράμσι άσκησε πάνω του πολύ ισχυρή επιρροή. Επίσης δέχτηκε επιρροές από τον Γκεόργκ Ζίμμελ και τον Μαξ Βέμπερ, αλλά και από τους Θίοντορ Αντόρνο, Κορνήλιο Καστοριάδη και Εμανυέλ Λεβινάς. Μελέτησε εμβριθώς τη ρευστότητα της ανθρώπινης ταυτότητας, το Ολοκαύτωμα, το φαινόμενο του καταναλωτισμού και την παγκοσμιοποίηση.

Υποστηρίζει ότι καθώς οι άνθρωποι επιλέγουν να διαχειριστούν τα ατομικά ζητήματά τους ως καταναλωτές, ελπίζοντας να βρουν λύσεις στα ιδιωτικά τους προβλήματα ψωνίζοντας παύουν σε μεγάλο βαθμό να ενεργούν συλλογικά ως πολίτες που μοιράζονται τα κοινές δημόσιες υποθέσεις.

Ο Μπάουν επεσήμανε ότι η διάσωση των τραπεζών το 2007-08 ήταν επί της ουσίας  στιγμιαία δημιουργία ενός «κράτους πρόνοιας για τους πλούσιους». Έχοντας ζήσει δύο μορφές ολοκληρωτισμού, προειδοποίησε ότι η επερχόμενη αλλαγή θα ήταν αυταρχική. Με βάση τα βιβλία της Χάνα Άρεντ και του Αντόρνο  σχετικά με τον ολοκληρωτισμό και τον Διαφωτισμό, ανέπτυξε το επιχείρημα ότι το Ολοκαύτωμα δεν πρέπει απλώς να θεωρείται απλώς ως ένα γεγονός στην εβραϊκή ιστορία ούτε μια επιστροφή στην προνεωτερική βαρβαρότητα. Αντίθετα, το Ολοκαύτωμα θα πρέπει να θεωρηθεί βαθιά συνδεδεμένο με τον εκσυγχρονισμό και τις προσπάθειες επιβολής τάξης. Oι σύγχρονες μορφές γραφειοκρατίας την καθιστούν δυνατή. Ήταν απαραίτητο, για τους διοργανωτές του Ολοκαυτώματος, να βρουν τρόπους για να απομακρυνθούν όσοι ασκούν τη βία από τα θύματα - έτσι ώστε να μην υπάρχει περιθώριο για «εκρήξεις» ηθικής ευθύνης. Ήταν απαραίτητο να απομακρύνουν τους συμμετέχοντες από τα "πρόσωπα" των θύματος και να τα κατασκευάσουν ως "αντικείμενα" ελέγχου, χειραγώγησης και εξόντωσης. Παράγοντες όπως ο διαδικαστικός ορθολογισμός, ο καταμερισμός της εργασίας σε ολοένα μικρότερα και απλούστερα καθήκοντα, η ταξινομική κατηγοριοποίηση των διαφορετικών ειδών και η τάση  υπακοής στους κανόνες ως ηθικώς σωστή,  έπαιξαν το ρόλο τους στο ολοκαύτωμα. Υποστήριξε ότι για το λόγο αυτό οι σύγχρονες κοινωνίες δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος. Οι Εβραίοι έγιναν οι κατ’ εξοχήν «ξένοι», οι «άλλοι» στην Ευρώπη. Η Τελική Λύση απεικονίστηκε από αυτόν ως ακραίο παράδειγμα της προσπάθειας που έκανε η κοινωνία να εξαλείψει τα «δυσάρεστα», τα «άβολα» και «αμφίσημα» στοιχεία που υπάρχουν στο εσωτερικό της.

            Έργα του μεταφρασμένα στα ελληνικά κατά χρονολογική σειρά

•          (1994) Ο πολιτισμός ως πράξη

•          (1998) Και πάλι μόνοι

•          (2002) Η μετανεωτερικότητα και τα δεινά της

•          (2004) Παγκοσμιοποίηση

•          (2004) Η εργασία, ο καταναλωτισμός και οι νεόπτωχοι

•          (2005) Σπαταλημένες ζωές

•          (2006) Ρευστή αγάπη

•          (2007) Ρευστός φόβος

•          (2008) Ζωή για κατανάλωση

•          (2009) Ρευστοί καιροί

•          (2012) Παράπλευρες απώλειες

•          (2013) Πλούτος και ανισότητα

Επιλογή έργων του συγγραφέα στα Αγγλικά

·        1972 Between Class and Elite: Evolution of the British Labour Movement. 

·        1973: Culture as Praxis.

·        1976: Socialism: The Active Utopia.

·        1976: Towards a Critical Sociology: An Essay on Common-Sense and Emancipation.

·        1978: Hermeneutics and Social Science: Approaches to Understanding.

·        1982: Memories of Class: The Pre-history and After-life of Class.

·        1985 Stalin and the peasant revolution: a case study in the dialectics of master and slave.

·        1987: Legislators and interpreters: On Modernity, Post-Modernity, Intellectuals.  

·        1988: Freedom.

·        1989: Modernity and the Holocaust

·        1990: Paradoxes of Assimilation.

·        1990: Thinking Sociologically. An introduction for Everyone.  

·        1991: Modernity and Ambivalence.

·        1992: Intimations of Postmodernity.

·        1992: Mortality, Immortality and Other Life Strategies.

·        1999: In Search of Politics.

·        2001: Community. Seeking Safety in an Insecure World.

·        2001: The Individualized Society.

·        2002: Society Under Siege.

·        2003: City of fears, city of hopes.

·        2004: Europe: An Unfinished Adventure.

·        2008: Does Ethics Have a Chance in a World of Consumers?

·        2008: The Art of Life.

·        2010: 44 Letters from the Liquid Modern World

·        2011: Culture in a Liquid Modern World.

·        2012: This is Not a Diary.

·        2013: Does the Richness of the Few Benefit Us All?

·        2016: Strangers at Our Door.

·        2017: Retrotopia.

·        2017: A Chronicle of Crisis: 2011—2016.