ΟΤΑΝ η στρατιωτική χούντα κατέλυσε δια της βίας το δημοκρατικό πολίτευμα την 21/4/67 το πρώτο που έκανε μετά τις 5.000 συλλήψεις πολιτών (και τον πατέρα μου Βαγγέλη Τσακίρη) ήταν να θέσει εκτός νόμου τα πολιτικά κόμματα. Άλλοι πολιτικοί θεσμοί δεν τέθηκαν εκτός νόμου. Τα ΜΜΕ λογοκρίθηκαν αλλά δεν καταργήθηκαν. Τα εργατικά συνδικάτα το ίδιο. Τι είναι, όμως, τα κόμματα που 51 χρόνια μετά συκοφαντούνται ξανά;
«Η σύγχρονη πολιτική είναι η πολιτική των κομμάτων. Τα πολιτικά κόμματα είναι οι κύριοι δρώντες στο σύστημα που συνδέει το σώμα των πολιτών με την κυβερνητική διαδικασία…Τα πολιτικά κόμματα συναρθρώνουν τα αιτήματα σε συνεκτικά πακέτα πολιτικής -μια διαδικασία που προσφέρει στους ψηφοφόρους μια επιλογή στις εκλογές. Τα πολιτικά κόμματα σχηματίζουν κυβερνήσεις και δρουν ως αντιπολιτεύσεις στα νομοθετικά σώματα…Έτσι είναι κρίσιμη η σημασία τους στη διαδικασία λήψης και εφαρμογής πολιτικών αποφάσεων. Από την άποψη αυτή, τα πολιτικά κόμματα…είναι οι κύριοι δρώντες στα δημοκρατικά συστήματα αντιπροσώπευσης όταν πρόκειται για επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων.» [1]
O Εντμουντ Μπερκ όρισε ως κόμμα ένα σώμα ανθρώπων που ενώνονται με στόχο την προώθηση μέσω των κοινών προσπαθειών τους των εθνικών συμφερόντων στηριζόμενοι σε ορισμένη ιδιαίτερη αρχή με την οποία όλοι συμφωνούν. Πολλοί μελετητές των κομμάτων, ακολουθώντας την άποψη του Μπερκ, τα αντιλαμβάνονται ως ομάδες «ιδεών» που αφορούν το κοινό συμφέρον ή το χαρακτήρα και την επιθυμητή μορφή των ανθρωπίνων σχέσεων στο πλαίσιο της κοινωνίας. Έτσι, τα πολιτικά κόμματα μελετώνται ως προς τις ιδέες που εκφράζουν και αναλύονται με όρους συμβολικού, ρηματικού περιεχομένου της κομματικής ιδεολογίας ή του δόγματος.
Το κόμμα μπορεί να γίνει αντιληπτό και ως τμήμα της γενικής κοινής γνώμης που μετριέται με τον αριθμό των ψήφων τις οποίες είναι σε θέση να κατακτήσει στις γενικές βουλευτικές εκλογές ή στις ευρωκοινοβουλευτικές και άλλες δευτέρας τάξεως εκλογές.
Τα πολιτικά κόμματα μπορούν επίσης να μελετηθούν και από την άποψη της κοινωνικής σύνθεσης του πλήθους των υποστηρικτών του. Έτσι, ερευνάται η δημογραφική (ηλικία, φύλο, φυλή, εθνότητα, θρησκεία, εκπαίδευση, εισόδημα) και ταξική (αστική, μικροαστική και εργατική) σύνθεσή των μελών και των υποστηρικτών του.
Το κόμμα μπορεί, τέλος, να ερευνηθεί στις δυναμικές του διαστάσεις με τη μελέτη της οργάνωσής του, της δομικής σχέσης μεταξύ των αξιωματούχων του, των εργαζομένων του και του πλήρους απασχόλησης προσωπικού του και της γραφειοκρατίας. Όπως τόνισε ο μελετητής των πολιτικών κομμάτων Άντζελα Πανεμπιάνκο η εσωτερική οργάνωση των κομμάτων είναι θέμα κλειδί για την μελέτη των κομμάτων και αυτή η μελέτη πρέπει να έχει ιστορικό χαρακτήρα, δηλαδή να τοποθετεί τη μορφή οργάνωσης στα χρονοχωρικά πλαίσια μέσα στα οποία αναπτύσσεται.[1]
Ο πρώτος που διατύπωσε μια θεωρία των πολιτικών κομμάτων ήταν ο Μωυσής Οστρογκόρσκι. Στην πρώτη έκδοση του σχετικού έργου τουέγραφε ότι «σ’ αυτό το βιβλίο ερευνώ τις λειτουργίες της δημοκρατικής κυβέρνησης, αλλά δεν είναι οι θεσμοί που αποτελούν το αντικείμενο της έρευνάς μου: δεν είναι στις πολιτικές μορφές αλλά στις πολιτικές δυνάμεις που επιμένω.» Ο Οστρογκόρσκι ήταν ένας από τους πρώτους πολιτικούς στοχαστές που αντιλήφθηκαν το ζωτικότατο ρόλο των πολιτικών κομμάτων για τη λειτουργία των δημοκρατικών καθεστώτων του 20ου αιώνα,
Με την ανάπτυξη της ζωής των πολιτικών κομμάτων αναπτύσσονται και αποκτούν προσανατολισμό η εστίαση των πολιτικών αισθημάτων και οι ενεργές βουλήσεις των πολιτών μιας δημοκρατικής πολιτείας. Για πρώτη φορά στην ιστορία αποκαλύπτονται οι μηχανισμοί της εξουσίας και της διαχείρισης στη νεότερη κοινωνία και εμφανίζονται καθαρά οι αντιφάσεις μεταξύ των αρχών της δημοκρατίας και της πραγματικής λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων. Η πολύ γρήγορη μετάβαση από την παραδοσιακή κοινωνία στη δημοκρατική που συνέβαλε στην μετατροπή των μαζών σε παράγοντα της πολιτικής διαδικασίας δημιούργησε την ίδια στιγμή και τις βάσεις ενός νέου τύπου αυταρχισμού που προέκυπτε από την υπερίσχυση της ολιγαρχίας των κομμάτων έναντι της πλειοψηφίας. Ο Οστρογκόρσκι ήταν από τους πρώτους ερευνητές που μίλησαν για την μετάβαση σε μια κατάσταση «χειραγώγησης της θέλησης των ψηφοφόρων» και «γραφειοκρατικοποίησης των κομμάτων υπό συνθήκες βίαιης αντιπαράθεσης για την εξουσία». Δεν δείχνει μόνο τις αρνητικές όψεις της νεότερης πολιτικής κοινωνίας αλλά και τρόπου υπέρβασής τους, ανοίγοντας το δρόμο για την ανάπτυξη του κλάδου της πολιτικής κοινωνιολογίας. Η εκτίμησή του για την ανάπτυξη και μαζικοποίηση των κομμάτων ως απαραίτητων μέσων για την εδραίωση και απρόσκοπτη λειτουργία της δημοκρατίας, ιδιαίτερα στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όπου τα «κόμματα μαζών» ανταγωνίζονται για την προσέλκυση των ψηφοφόρων, που αυξάνονταν συνεχώς λόγω της σταδιακής κατάργησης των εισοδηματικών και άλλων περιορισμών με αποτέλεσμα την καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας ανδρών και γυναικών. Ακόμη και εκεί όπου τυπικές ελευθερίες δεν υπήρχαν, τα καθεστώτα στα ναζιστικά, φασιστικά και σταλινικά κράτη χρησιμοποίησαν τη μαζική δύναμη των ιδεολογικών αυτών κομμάτων για την ¨αναθεμελίωση των κοινωνιών¨. Επίσης τα αντιαποικιακά κινήματα εξελίχθηκαν σε μαζικά πολιτικά κόμματα που χρησίμευσαν ως εργαλεία για την εκδίωξη των αποικιοκρατικών δυνάμεων και για την οικοδόμηση των νέων εθνικών κρατών. Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό στοιχείο που πρέπει να αναγνωρίζουμε είναι η ένταξη ολόκληρων πληθυσμών στο εκλογικό σώμα και στην μαζική κινητοποίησή του.
Θανάσης Τσακίρης
[1] Βλ. Panebianco, A. (1988) Political Parties: Political Organization and Power. Cambridge, UK and New York, NY: Cambridge University Press.
Ostrogorsky, M. (1902) Democracy and the Organisation of Political Parties. London:
Macmillan. Στην ίδια τη χώρα του Οστρογκόρσκι όπου τα κόμματα αναπτύχθηκαν ραγδαία κατά τη διάρκεια των επαναστατικών εξελίξεων μεταξύ 1905 και 1917, ο Βλάντιμιρ Ι. Λένιν στην πολεμική του κατά των «δεξιών οπορτουνιστών» του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στηρίζεται στο συγκεκριμένο βιβλίο για να δείξει την αναγκαιότητα για την «προλεταριακή δημοκρατία (…) να καταπιέσει τη μπουρζουαζία». Βλ. Lenin, V.I. (1918/1974) «The Proletarian Revolution and the Renegade Kautsky» στο Lenin’s Collected Works. Moscow: Progress Publishers, Τόμος 28, σελ 104-112http://marxists.org/archive/lenin/works/1918/prrk/append02.htm#bk43
[1] Βλ. Klingemann, H.D., Hofferbert, R.I. and Budge, I. (1994) Parties, Policies and Democracy. Boulder, CO: Westview Press, σελ.5
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τα «καμπανάκια» των δημοσκοπήσεων για ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Αλλαγής
© Sofokleousin.gr
https://www.msn.com/el-gr/news/politics/%CF%84%CE%B1-%C2%AB%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1%C2%BB-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B4-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE%CF%82/ar-AAw7Xlg?li=BBqxHCu&ocid=UP97DHP
Τα «καμπανάκια» των δημοσκοπήσεων για ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Αλλαγής
Η μείωση της «ψαλίδας» ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και το χαμηλό ποσοστό του Κινήματος Αλλαγής είναι το κοινό χαρακτηριστικό των τελευταίων σφυγμομετρήσεων.
Τα ευρήματα αποτελούν καμπανάκια και για το τρία κόμματα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν ανακάμπτει με την ταχύτητα που θα ήθελε και βλέπει τη διαφορά να μειώνεται μεν, αλλά να παραμένει. Στόχος είναι πλέον να ανακτήσει τους ψηφοφόρους που φαίνεται να χάνει, καθώς η συσπείρωσή τους είναι περίπου στο 32%. Για τη Νέα Δημοκρατία, που βλέπει τα όποια δημοσκοπικά κέρδη είχε αποκομίσει μέχρι και το καλοκαίρι του 2017, σταδιακά να εξανεμίζονται, αλλά να διατηρεί την πρωτιά. Κίνδυνο αποτελεί η αποσυσπείρωση που καταγράφει, καθώς δείχνει πως έπιασε δημοσκοπικό ταβάνι και αρχίζουν να υποχωρούν τα ποσοστά της. Το Κίνημα Αλλαγής φαίνεται να διαψεύδει τις προσδοκίες της ηγεσίας του και πραγματοποιεί "χαμηλή πτήση" με ποσοστά κοντά σε εκείνα του ΚΚΕ. Πιθανότατ μετράει αρνητικά στην κοινή γνώμη η ασάφεια και η διγλωσσία, για τις μελλοντικές συνεργασίες, καθώς οι μισοί βλέπουν προς τα δεξιά, με τη ΝΔ και οι άλλοι μισοί προς τα αριστερά, με το ΣΥΡΙΖΑ.
Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν και από τις δύο νέες δημοσκοπήσεις που ανακοινώθηκαν τα τελευταία 24ωρα, της Palmos Analysis και της Alco, οι διαπιστώσεις των οποίων θα αναγκάσουν τα δύο κόμματα σε αλλαγή στρατηγικής.
Αναλυτικότερα, η ΝΔ διατηρεί το προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου, αλλά η διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ μειώνεται, καθώς παρατηρούνται τάσεις αποσυσπείρωσης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από 82% πριν από ένα χρόνο, έχει πέσει στο 66%, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Palmos Analysis.
Παράλληλα, μειωμένη ψαλίδα στην πρόθεση ψήφου ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφεται και στη δημοσκόπηση της Alco για το Νews 24/7 που διενεργήθηκε το χρονικό διάστημα 11-16 Απριλίου, με τη διαφορά να περιορίζεται στις 4,7 μονάδες έναντι 4,9 τον Φεβρουάριο του 2018, στην αντίστοιχη μέτρηση της ίδιας εταιρείας.
Αναλυτικότερα, σε ότι αφορά στην έρευνα της Palmos Analysis, η διαπίστωση σημαίνει ότι περίπου ένας στους πέντε από αυτούς που δήλωναν ότι θα ψηφίσουν ΝΔ, εμφανίζεται τώρα αναποφάσιστος, ή έχει στραφεί σε άλλο κόμμα.
Είναι ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της δημοσκόπησης που διενήργησε η Palmos Analysis για το tvxs.gr και δίνει μία λεπτομερή εικόνα για τις τάσεις στο εκλογικό σώμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται οριακά, αλλά εμφανίζει ακόμη πολύ χαμηλό ποσοτό συσπείρωσης: 32%, από 28% πριν από ένα χρόνο.
Τα στοιχεία αυτά σε συνδυασμό με τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστό αδιευκρίνιστης πρόθεσης ψήφου, καθιστούν αβέβαια οποιαδήποτε πρόβλεψη για την έκβαση των επόμενων εκλογών. Η αβεβαιότητα αφορά κυρίως τους συσχετισμούς δυνάμεων που θα προκύψουν από τις κάλπες - δεν τίθεται ζήτημα για το ποιό θα ήταν πρώτο κόμμα αν γινόταν τώρα εκλογές
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστό 20,8% στην πρόθεση ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ 11,9%, το ΚΚΕ και το Κίνημα Αλλαγής από 5,2% και η Χρυσή Αυγή 5%.
Αν γινόταν τώρα εκλογές, η νέα Βουλή θα ήταν πεντακομματική, ενώ οι AN.EΛ και η Ενωση Κεντρώων δεν θα έπιαναν το όριο του 3%
Περίπου 1 στους 4 ερωτηθέντες δήλωσε ότι δεν ξέρει τι θα ψήφιζε αν γινόταν τώρα εκλογές: Το ποσοστό των αναποφάσιστων είναι 23,8% στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, ενώ 6,8% δήλωσαν ότι θα ψήφιζαν άκυρο ή λευκό.
Σε χαμηλά επίπεδα διαμορφώνονται τα ποσοστά των κομμάτων τα οποία - με βάση τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης - θα έμεναν εκτός Βουλής:
• Ένωση Κεντρώων 1,9%
• Εθνική Ενότητα – ΛΑΟΣ 1,2%
• Ανεξάρτητοι Έλληνες 1,1%
• ΑΝΤΑΡΣΥΑ 0,8%
• Λαϊκή Ενότητα 0,7%
• Δημιουργία Ξανά 0,7% και
• Πλεύση Ελευθερίας 0,6%
Επισημαίνεται ότι όλα τα αναφερόμενα ποσοστά αφορούν δοθείσεις απαντήσεις για πρόθεση ψήφου και δεν έχει γίνει αναγωγή επί των εγκύρων.
Η δημοσκόπηση της ALCO
Μειωμένη ψαλίδα στην πρόθεση ψήφου ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφεται στη δημοσκόπηση της Alco για το Νews 24/7 που διενεργήθηκε το χρονικό διάστημα 11-16 Απριλίου, με τη διαφορά να περιορίζεται στις 4,7 μονάδες έναντι 4,9 τον Φεβρουάριο του 2018, στην αντίστοιχη μέτρηση της ίδιας εταιρείας.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η ΝΔ συγκεντρώνει στην πρόθεση ψήφου ποσοστό 21,4% - ακριβώς το ίδιο ποσοστό που εμφανιζόταν και στην προηγούμενη αντίστοιχη μέτρηση της ίδιας εταιρίας – ενώ το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ αυξάνεται κατά 0,2% και φθάνει στο 16,7% του δείγματος.
Ποσοστό πάνω από το όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης συγκεντρώνουν η Χρυσή Αυγή (6%), το Κίνημα Αλλαγής (5,4%) και το ΚΚΕ (5,3%), ενώ κάτω από το όριο που προβλέπεται για είσοδο στη Βουλή βρίσκονται τα ποσοστά των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της Ενωσης Κεντρώων, της Λαϊκής Ενότητας (που ωστόσο εμφανίζεται να ενισχύει το ποσοστό της από 2% τον Φεβρουάριο σε 2,5%) και της Πλεύσης Ελευθερίας(1,3%).
Σταθερά υψηλά παραμένουν τα ποσοστά της απροσδιόριστης ψήφου, (με ένα μεγάλο μέρος των “αναποφάσιστων” να προέρχεται – σύμφωνα με την έρευνα – από πολίτες που επέλεξαν το ΣΥΡΙΖΑ το 2015), επιβεβαιώνοντας την ρευστότητα της εικόνας που αποτυπώνει η δημοσκόπηση, αφού η τελική επιλογή του ενός στους τρεις ψηφοφόρους (ποσοστό 31,9%) αποτελεί, προφανώς, κρίσιμη παράμετρο για τη διαμόρφωση του εκλογικού χάρτη, σε όλα τα επίπεδα.
Ποδόσφαιρο στὰ χρόνια της χούντας
2009
Στίχοι: Αργύρης Μπακιρτζής
Μουσική: Αργύρης Μπακιρτζής
Ερμηνεία:
Χειμερινοί Κολυμβητές
Τρικαλινές μου ὄμορφες, μὴν κλαῖτε τὸν καλό σας,
τοῦ πήραμε τὸ στέφανο γιὰ τὸ συμφέρον τὸ δικό σας.
Φτωχολογιὰ τρικαλινή, ποὺ σὲ τραβᾶνε σὰν τ᾿ ἀρνί,
μὲ τὸν καιρὸ θ᾿ ἀντιληφθεῖς πὼς ἱερὴ εἶν᾿ αὐτὴ ἡ στιγμή.
Μὲ τὴ δική σου συμβολή, χωρὶς νὰ ξέρεις τὸ γιατί,
δώσαμε στὸν ἀγώνα καινούργιο φῶς, καινούργιο χρώμα.
https://www.youtube.com/watch?v=TM2n0Ji1Qg0
ΕΞΟΔΟΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ «Μια Αιωνιότητα και Ένας Αιώνας: Μπέργκμαν 1918 - 2018», που θα διαρκέσει έως την Κυριακή (22/4) στους κινηματογράφους Ανδόρα και Άστορ
ΣΑΒΒΑΤΟ 21.04
ΑΣΤΟΡ
16.45 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΟΝΑΤΑ
19.00 Συζήτηση: «Οι δύο αγάπες του Μπέργκμαν: Το θέατρο και ο
κινηματογράφος». Mikael Timm (συγγραφέας και βιογράφος του
Μπέργκμαν).
20.30 PERSONA (προλογίζει ο Νίκος Πάστρας, σκηνοθέτης)
22.30 Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ (προλογίζει η Ρέα Βαλντέν, θεωρητικός
κινηματογράφου)
ΑΝΔΟΡΑ
17.00 ΦΑΝΙ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
20.15 ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ (προλογίζει η Μαρία Παραδείση, Ιστορικός
Κινηματογράφου, Πάντειο Πανεπιστήμιο)
22.15 PERSONA (προλογίζει ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, Kαλλιτεχνικός Διευθυντής
του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)
I.P.A.S. FILM FESTIVAL
«Booze Cooperativa», Κολοκοτρώνη 57, 2114053733. Είσοδος ελεύθερη. Προβολές ταινιών μικρού μήκους.
17.30 Huicholes del Tabaco (Σέζαρ Ροντρίγκεζ) / IN GOD WE TRUST (Ελευθέριος Ζαχαρόπουλος) / Differences (Τσουν-Τζου Τσανγκ) / SCORE (Τζόρντι Σελέν) / RIOT (Μοντ Μαρτίν) / New Neighbors (Ε. Τζ. Μπέιλι) / Champions (Αναστάζια Μπραούνιγκερ)
19.00 Erdogan's referendum - Path to dictatorship? (Σαμπίνε Κούπερ - Μπους) / Buffet (Αλεσάντρο Ρικάρντι) / AnorMal (Λουίς Γκαλάν) / A Job Interview (Αντώνης Γλαρός)
20.30 Rhizophora (Ντάβιντε ντε Λίλις) / Oh! Uganda (Λουσιάνα Φαρά) / Cowboys & Indians (Εμίλια Ρουίζ) / RIPrivacy (Αϊτσάν Μπασάρ) / LISTEN (Μιν Μιν Χέιν) / Everything is allowed (Αναίς Μπλαν Ζιράρ) / Animal Park (Αντόνιο Σπανό)
22.00 Are You Volleyball?! (Μοχάμαντ Μπάκσι) / Mary Mother (Σαντάμ Γουαχίντι) / Brainwash (Χάνα Γκότρεϊ) / Calamity (Μαξίμ Φεγιέρ) / FIFO (Σάσα Φέρμπους)
ΕΝΤΟΣ
Boys Don’t Cry
Βιογραφική 1999 | Έγχρ. | Διάρκεια: 118' ΣΚΑΙ 03:30
Αμερικανική ταινία της Κίμπερλι Πιρς, με τους Χίλαρι Σουόνκ, Κλοέ Σεβινί, Πίτερ Σάρσγκαρντ.
Στη Νεμπράσκα του 1993, μια νεαρή κοπέλα με δυσφορία φύλου μεταμφιέζεται σε αγόρι και έχει πολλές κατακτήσεις στον γυναικείο πληθυσμό. Όταν αποκαλύπτεται, οι συνέπειες είναι τραγικές.
Η πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτις Κίμπερλι Πιρς καταγράφει με ευαισθησία τις τελευταίες μέρες του τρανσέξουαλ άντρα Μπράντον Τίνα. Η Χίλαρι Σουόνκ βραβεύτηκε με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα.
