Showing posts with label Νέα Υόρκη. Show all posts
Showing posts with label Νέα Υόρκη. Show all posts

Friday, October 07, 2011

Tsakthan Daily - Η πάλη των τάξεων επιστρέφει στις ΗΠΑ - 7/10/2011

7 Οκτωβρίου 2011

Η πάλη των τάξεων επιστρέφει στις ΗΠΑ

Το κίνημα για την κατάληψη της  Wall Street δεν έχει μόνο μέλη, φίλους, «συμβουλάτορες» και δεν αντιμετωπίζει μόνο το θέμα της αλλαγής της γνώμης των ουδέτερων της σύγκρουσης και να τους κερδίσει με το μέρος της. Ήδη τα ποσοστά των ουδέτερων (40%) και των «υπέρ» 33% του κινήματος ξεπερνούν αυτό των «κατά» (27%) σύμφωνα  με τις έρευνες κοινής γνώμης. Αυτό σημαίνει ότι θα δοθεί μεγάλη μάχη για να κερδηθούν ακόμα περισσότεροι από των χώρο των ουδέτερων [1]. Γι’ αυτό λυσσάνε οι εκπρόσωποι των «κατά» που δεν είναι άλλοι από τους βαθιά συντηρητικούς και αντιδραστικούς του Tea Party που έχουν καταφέρει να ηγεμονεύσουν στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.  Και λυσσάνε ακόμα πιο πολύ όταν τα νούμερα των ερευνών δείχνουν ότι το 79% των ερωτηθέντων απαντά ότι συμφωνεί (79%) με την άποψη ότι διασώθηκαν οι μεγάλες τράπεζες και η «μεσαία τάξη» χάνεται. Ο πιο καθαρός στην εκτίμησή του εχθρός του κινήματος, ο υποψήφιος για το Ρεπουμπλικανικό χρίσμα για την προεδρία των ΗΠΑ Μιτ Ρόμνεϋ, δήλωσε ότι οι διαδηλώσεις στη Νέα Υόρκη και τις άλλες μεγαλουπόλεις είναι «πάλη των τάξεων». Αν αυτός ήταν σαφής και ξεκάθαρος στην αντίθεση του μιας και είναι συνεπής υπερασπιστής της δικής του κοινωνικής τάξης ως βιομήχανος, τι να πει κανείς για τους διαμορφωτές της κοινής γνώμη όπως το αμερικανο-εβραϊκό περιοδικό Commentary.  Ο αρχιεκδότης του περιοδικού την «είπε» στους celebrities ότι τάχα μου οι ίδιοι δαιμονοποιούν τους εαυτούς τους και, κατά συνέπεια, «μειώνουν» το Δημοκρατικό Κόμμα που υποστηρίζουν.[2] Η δε συντηρητική αρθρογράφος Ann Coulter τώρα κατάλαβε τι σημαίνει «όχλος» καθώς οι διαδηλωτές «κατουράνε δημοσίως» αν δεν συγκρούονται με την αστυνομία, ενώ οι του Tea Party είναι πιο «κόσμοι» και το βράδυ πάνε στο σπίτι τους προσεύχονται και κοιμούνται για να ξυπνήσουν για δουλειά. Στην γραμμη Ρόμνεϋ παίζει κι ο άλλος υποψήφιος για το Ρεπουμπλικανικό χρίσμα, Χέρμαν Κέιν, δήλωσε ότι το κίνημα είναι «αντικαπιταλιστικό» -νομίζοντας ότι αυτό θα μειώσει τους καταληψίες στα μάτια του κόσμου. Και, βεβαίως, φρόντισε να ρίξει και τη σαφή ιδεολογική «μπηχτή» του κλασικού καπιταλιστή: «Μη τα βάζετε με την Wall Street, μη τα βάζετε με τις μεγάλες τράπεζες, αν δεν έχετε δουλειά και αν δεν είστε πλούσιοι, να τα βάλετε με τον εαυτό σας». Το γνωστό «ηθικό δίδαγμα»που πρέπει να εσωτερικεύσουν οι losers: «ας προσέχατε», όπως είπε και στα καθ’ ημάς ο Κ. Σημίτης όταν εκατοντάδες χιλιάδες παρασυρμένοι από τις σειρήνες του εκσυγχρονισμού τα έπαιξαν όλα στο χρηματιστήριο και έγινε μια από τις μαζικότερες μεταφορές πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους από τη γερμανική κατοχή και ύστερα.

Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ




















H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (και της εβδομάδας)

«"Στην Ελλάδα έχουμε Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και θεσμούς που προστατεύουν τους εργαζόμενους. Δεν είμαστε "Ινδία" και ούτε πρόκειται να γίνουμε".». Γεώργιος Α. Παπανδρέου, Πρωθυπουργός.



ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σπύρος Κουζινόπουλος, (2011) Δράμα 1941: Μια παρεξηγημένη εξέγερση. Αθήνα: Καστανιώτης, σελ. 480 Περιλαμβάνεται ένα ένθετο 8σέλιδο με φωτογραφικό υλικό, € 22,00

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1941 μια φούχτα τολμηροί επαναστάτες προχώρησαν σε ένα μοναδικό ηρωικό, αλλά άγνωστο στο ευρύ κοινό, εγχείρημα: άρπαξαν τα όπλα στον νομό Δράμας, ανατίναξαν το εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού, εξουδετέρωσαν τις βουλγαρικές δυνάμεις, κατέλαβαν δημαρχεία και αστυνομικά τμήματα και πήραν την εξουσία στα χέρια τους για λίγες ώρες, οργανώνοντας την πρώτη εξέγερση σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τις δυνάμεις του Άξονα Ευρώπη. Οι βουλγαρικές αρχές κατοχής απάντησαν με ένα ολοκαύτωμα, με ένα πραγματικό λουτρό αίματος στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Τα επόμενα χρόνια η εξέγερση της Δράμας κατασυκοφαντήθηκε από πολλές πλευρές, άλλοτε ως «προβοκάτσια» και άλλοτε ως «υποκινούμενη», ρίχτηκε ο λίθος του αναθέματος στους πρωταγωνιστές της, και η υπόθεση θάφτηκε στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας. Ο συγγραφέας, ιχνηλατώντας επί 35 χρόνια το ηρωικό αυτό κίνημα, ανασυνθέτει όλες τις ψηφίδες του. Και φέρνει στο φως άγνωστα στοιχεία, ντοκουμέντα και μαρτυρίες που τεκμηριώνουν απόλυτα την άποψη πως επρόκειτο για μια πρόωρη μεν, πλην όμως ηρωική επαναστατική ενέργεια. Η οποία συν τοις άλλοις συνέβαλε τα μέγιστα στη διατήρηση της ελληνικότητας της περιοχής τα δύσκολα εκείνα, πέτρινα χρόνια.

Ο Σπύρος Κουζινόπουλος γεννήθηκε στις Σέρρες και, στα 45 χρόνια που άσκησε το δημοσιογραφικό λειτούργημα, εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ως συντάκτης, αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης, ενώ επί δεκαπενταετία υπήρξε ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων στη Βόρεια Ελλάδα, με αρμοδιότητα και στα Βαλκάνια. Για τις ιδέες και την αρθρογραφία του συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε από τη Χούντα. Το 1974 ήταν υποψήφιος βουλευτής με την Ενωμένη Αριστερά στον νομό Σερρών. Διετέλεσε μέλος του προεδρείου της ΕΣΗΕΜΘ και πήρε μέρος σε διεθνή δημοσιογραφικά συνέδρια και συναντήσεις. Τιμήθηκε με μετάλλια και διακρίσεις για τη συμβολή του στη διαβαλκανική συνεργασία και τη βοήθειά του στην ομογένεια. Σε δική του ιδέα στηρίχθηκε η δημιουργία, το 1991, του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, του οποίου υπήρξε γενικός διευθυντής μέχρι τη συνταξιοδότησή του, τον Δεκέμβριο του 2008. Το 1994 ίδρυσε την Ένωση των Βαλκανικών Πρακτορείων Ειδήσεων, της οποίας διετέλεσε επί δεκαπενταετία γενικός γραμματέας. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: Ο ηρωικός Μάης της Θεσσαλονίκης(1976), Φάκελος Τουρκία (1983), «Ελευθερία» – Η άγνωστη ιστορία της πρώτης παράνομης οργάνωσης και εφημερίδας της Κατοχής (1986), Η εκτέλεση της Ειρήνης (Υπόθεση Νικηφορίδη) (1988), Το μεγάλο άλμα: Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης(1997), Γκεόργκι Δημητρόφ – Σελίδες από το απόρρητο ημερολόγιο (1999), Υπόθεση Αλόις Μπρούνερ – Ο δήμιος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης (2005), Τα παρασκήνια του Μακεδονικού ζητήματος (Μαρτυρίες πρωταγωνιστών, άγνωστα έγγραφα και ντοκουμέντα) (2008). Υπό έκδοση είναι τα βιβλία του: Ο Κωστής Παλαμάς και η Θεσσαλονίκη και Η ιστορία του Γεντί-Κουλέ.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Συχνάζεις στο Μικρό Καφέ

Χειμερινοί κολυμβητές




Συχνάζεις στο "Μικρό καφέ"
κι εγώ στη Μυροβόλο
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Εγώ ξυπνάω απ' τις εφτά
κι εσύ το μεσημέρι
κι όταν τινάζω τα χαλιά
στο βόλεϊ πάντα τρέχεις

Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά
κι εγώ έντεκα με μία
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Μα πού θα πάει ο καιρός
κι οι βουρλισμένοι χρόνοι
θε να 'ρθει κάποιο σούρουπο
ξανά ν' ανταμωθούμε

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ 3


MIDNIGHT IN PARIS
Κωμωδία | 2011 | Έγχρ. | Διάρκεια: 94'

Αμερικανοισπανική ταινία σε σκηνοθεσία Γούντι Αλεν με τους: Όουεν Γουίλσον, Ρέιτσελ Μακ Άνταμς, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κάθι Μπέιτς, Κάρλα Μπρούνι

Ένας Αμερικανός σεναριογράφος, λάτρης της ρομαντικής και μποέμικης ζωής, επισκέπτεται με την πραγματίστρια γυναίκα του το Παρίσι. Ένα βράδυ, όταν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα, θα βρεθεί ξαφνικά πίσω στην μπελ επόκ.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση


ΜΕ ΤΗΝ "ΥΠΟΥΛΑ" ΚΑΡΤΠΟΣΤΑΛΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ "VICKY CRISTINA BARCELONA", Ο ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ ΥΜΝΕΙ, ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΕΙ, ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ ΦΟΛΚΛΟΡ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΠΑΡΙΣΙ. ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΩΣ ALTER EGO ΤΟΥ Ο ΟΟΥΕΝ ΓΟΥΙΛΣΟΝ ΚΑΙ ΑΜΙΜΗΤΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ" ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΪ, ΤΟΝ ΝΤΑΛΙ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΡΤΡΟΥΔΗ ΣΤΑΙΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΚΟΟΥΛ ΠΟΡΤΕΡ, ΤΟΝ ΜΠΟΥΝΙΟΥΕΛ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΙΚΑΣΟ) ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝ.

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο κλέφτης, ο Αντώνης και ο…Σωτήρης

Πάει ένας κλέφτης να μπουκάρει σε ένα σπίτι! Απενεργοποιεί τον συναγερμό, παραβιάζει την πόρτα και μπαίνει μέσα. Μέσα στο σπίτι επικρατεί απόλυτο σκοτάδι! Αρχίζει λοιπόν να ψηλαφίζει προκειμένου να βρει κάτι να αρπάξει ...; Ψηλαφίζει λοιπόν ...; ψηλαφίζει ...; και βρίσκει ένα ντουλάπι ...; ανοίγει το ντουλάπι και συνεχίζει να ψηλαφίζει ...; ώσπου ακούει μια φωνή να του λέει ...; "πρόσεχε ...; σε βλέπει ...; ο Σωτήρης ...;" Σταματά να ψηλαφίζει ο κλέφτης ...; περιμένει λίγο και συνεχίζει να ψηλαφίζει ...; σε λίγο ακούει πάλι μια φωνή μέσα από το ντουλάπι να του λέει ...; "πρόσεχε ...; σε βλέπει ο Σωτήρης" Τρελαίνεται ο κλέφτης ...; τί να κάνει ...; τί να κάνει ...; αποφασίζει να ανάψει τον φακό για να δει τί παίζεται! Ανάβει τον φακό και βλέπει μέσα στο ντουλάπι ένα παπαγάλο!!! Τον ρωτάει λοιπόν τον παπαγάλο, "ποιος είσαι εσύ;" Ο παπαγάλος του λέει: "Είμαι ο Αντώνης!" Βάζει τα γέλια ο κλέφτης ...; και του λέει: "Καλά είναι το Αντώνης όνομα για παπαγάλο; χαχαχαχαχα" Και του απαντά ο παπαγάλος: "Γιατί, είναι το Σωτήρης όνομα για Ντόπερμαν

Wednesday, October 05, 2011

Tsakthan Daily - Δε χρειάζεσαι μετεωρολόγο, για να σου πει προς τα πού φυσά ο άνεμος - 5/10/2011



                                                5 Οκτωβρίου 2011

Δεν χρειάζεσαι μετεωρολόγο, για να
σου πει προς τα πού φυσά ο άνεμος



Ας ρίξουμε σήμερα μια διαφορετική ματιά στην κατάληψη της Wall Street. O Βρετανός συγγραφέας και ακτιβιστής Ταρίκ Αλί, σε άρθρο του στην επιθεώρηση London Review of Books που αναδημοσιεύεται στο Red Notebook, τονίζει ([1]):

Συνειδητά ή ασύνειδα, όσοι συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες του Occupy Wall Street διαδηλώνουν ενάντια σε ένα δεσποτικό σύστημα υπό την κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου - αυτού του αδηφάγου βρυκόλακα που πρέπει να ρουφάει το αίμα των μη πλούσιων για να επιβιώσει. Οι διαδηλωτές δείχνουν την περιφρόνησή τους για τους τραπεζίτες, τους κερδοσκόπους και τα έμμισθα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ, που επιμένουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Οι νέοι που η αστυνομία της Νέας Υόρκης ψεκάζει με πέπερ-σπρέι μπορεί να μην έχουν επεξεργασίες γι΄ αυτό που θέλουν. Ξέρουν όμως τι στα κομμάτια δεν θέλουν. Αυτό είναι μια σημαντική αρχή.



Επισημαίνει, επίσης, ότι στη Βρετανία, όπου άκρα δεξιά και άκρα αριστερά δεν έχουν σοβαρή εκπροσώπηση από πλευράς ψήφων στις γενικές εκλογές, το ρόλο του κυρίαρχου οικονομικο-πολιτικού μπλοκ παίζει το «ακραίο κέντρο» είτε με την κεντροδεξιά του έκφραση στη κυβέρνηση συνασπισμού Συντηρητικών-Φιλελευθέρων είτε με την κεντροαριστερή έκφρασή του στην αντιπολίτευση των Εργατικών.

Από την τοποθέτηση του Ταρίκ Αλί κρατάμε ως πιο σημαντική την θέση ότι η κατάληψη είναι «μια σημαντική αρχή». Αυτό σημαίνει ότι με τον τρόπο του λέει στους ποικίλους επαναστάτες-«συμβουλάτορες» να χαλαρώσουν την ιδεολογική πίεση που ασκούν στο κίνημα περί της «πολιτικής ορθότητας» της «αποκλειστικής αλήθειας».

Στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού και στην «καρδιά του κτήνους», δηλαδή στη Νέα Υόρκη, αρχίζει να εγείρεται θέμα με τους «συμβουλάτορες». Ένας ζητάει από τους καταληψίες να γράψουν εκλογικό πρόγραμμα. Άλλος θέλει να βρεθεί «ηγέτης», άλλη θέλει να διατυπωθούν συγκεκριμένα και τεκμηριωμένα αιτήματα στα πανό κι όχι γενικά, κι άλλος τους λέει να ντύνονται…κομψότερα για να «γράφουν» στην τηλεοπτική εικόνα και ό,τι βάλει ο νους του «επαναστάτη» συμβουλάτορα που θέλει να ελέγξει το κίνημα. Εν ολίγοις, υπάρχουν πολλές απαιτήσεις (demands) για αιτήματα (demands), όπως γράφει η Betsy Reed στo αριστερό περιοδικό The Nation.[2] Η οκτάχρονη κόρη της που βρέθηκε στη Liberty Plaza έμαθε πολύ καλύτερα από τους «συμβουλάτορες» τα αιτήματα των καταληψιών, ειδικά διαβάζοντας τα πανό: «Διδάξτε τα παιδιά σας να μοιράζονται» και «Επιστρέψτε στη μαμά μου τα χρήματά της. Μια μονογονεϊκή εργαζόμενη μαμά …κι αυτό δεν είναι σωστό»



Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ




















H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Δυστυχώς δεν έχουμε δικτατορία για να προωθήσουμε τις αλλαγές». Έλενα Παναρίτη, βουλευτής επικρατείας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος Ακούστε το ηχητικό ντοκουμέντο http://left-news.blogspot.com/2011/10/blog-post_1150.html

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Howard Zinn (2008) Μια κοινωνική ιστορία της Αμερικής από την εποχή του Κολόμβου ώς τις αρχές του 21ου αιώνα. Μετάφραση Θεόδωρος Καλύβας, Αθήνα:Αιώρα, σελ.779, τιμή 38,70 ευρώ

Μια ιστορία της Αμερικής που έρχεται να φωτίσει, να τεκμηριώσει, αλλά και να ανατρέψει τις μέχρι τώρα πληροφορίες μας γι αυτήν. Ο Χάουαρντ Ζιν δεν παγιδεύεται στους εθνικούς μύθους της «επίσημης» ιστορίας, που γράφεται «από την οπτική γωνία των κυβερνήσεων, των κατακτητών, των διπλωματών και των ηγετών» και η οποία «όχι μόνο παρουσιάζει μία στρεβλή εικόνα του παρελθόντος, αλλά δημιουργεί και μια παραπλανητική εικόνα για το παρόν». Εκείνος επιλέγει να αφηγηθεί την αμερικανική ιστορία όπως την έζησαν οι γυναίκες, οι εργάτες, οι μαύροι, οι Ινδιάνοι, οι φτωχοί, οι μετανάστες. Παραθέτει τα γεγονότα χωρίς να αγνοεί τις συγκρούσεις ανάμεσα σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, ενώ παράλληλα δεν παραβλέπει ότι οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ δημίων και θυμάτων είναι συχνά δυσδιάκριτες οδηγώντας τα θύματα –απελπισμένα και επηρεασμένα από το σύστημα που τα καταπιέζει– να στρέφονται εναντίον άλλων θυμάτων και να διαπράττουν ωμότητες. Όπως όμως λέει και το απόφθεγμα που επικαλείται ο συγγραφέας: Η κραυγή των φτωχών δεν είναι πάντα δίκαιη, αλλά αν δεν την έχεις ακούσει, δεν θα καταλάβεις ποτέ τι σημαίνει Δικαιοσύνη.

Η Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών κυκλοφόρησε το 1984 και εξελίχθηκε σε διαχρονικό μπεστ σέλερ, με πωλήσεις που, μόνο στις ΗΠΑ, έχουν ξεπεράσει το 1.000.000 αντίτυπα. Διδάσκεται σε εκατοντάδες πανεπιστήμια και κολέγια της Αμερικής και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται νέα κεφάλαια τα οποία καλύπτουν τις τελευταίες παγκόσμιες εξελίξεις του αιώνα που διανύουμε.

«Ο Χάουαρντ Ζιν συνέβαλε σημαντικά στην αφύπνιση και στην αλλαγή του τρόπου που ζει και σκέφτεται μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών. Σ όλους τους αγώνες για δικαιοσύνη και ελευθερία, ο Χάουαρντ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή – με την ενεργή συμμετοχή του, αλλά και ως δάσκαλος που έδινε έμπνευση, μια φωνή σοφίας και ένα φωτεινό παράδειγμα αξιοπρέπειας και ακεραιότητας».
Noam Chomsky


«Η Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών με επηρέασε βαθιά. Με έκανε να νιώσω πως συμμετέχω σε αυτή τη χρονική στιγμή της Ιστορίας, όπως όλοι μας, και πως αυτή η στιγμή είναι δική μου. Με έκανε να πιστέψω ότι, με τις μικρές μου έστω δυνάμεις, μπορούσα να καταφέρω κάτι. Ένιωσα ότι συμμετέχω στην Ιστορία».
Bruce Springsteen


ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Subterranean Homesick Blues»



Bob Dylan (1965)





Johnny’s in the basement
Mixing up the medicine
I’m on the pavement
Thinking about the government
The man in the trench coat
Badge out, laid off
Says he’s got a bad cough
Wants to get it paid off
Look out kid
It’s somethin’ you did
God knows when
But you’re doin’ it again
You better duck down the alley way
Lookin’ for a new friend
The man in the coon-skin cap
By the big pen
Wants eleven dollar bills
You only got ten

Maggie comes fleet foot
Face full of black soot
Talkin’ that the heat put
Plants in the bed but
The phone’s tapped anyway
Maggie says that many say
They must bust in early May
Orders from the D.A.
Look out kid
Don’t matter what you did
Walk on your tiptoes
Don’t try “No-Doz”
Better stay away from those
That carry around a fire hose
Keep a clean nose
Watch the plain clothes
You don’t need a weatherman
To know which way the wind blows

Get sick, get well
Hang around a ink well
Ring bell, hard to tell
If anything is goin’ to sell
Try hard, get barred
Get back, write braille
Get jailed, jump bail
Join the army, if you fail
Look out kid
You’re gonna get hit
But users, cheaters
Six-time losers
Hang around the theaters
Girl by the whirlpool
Lookin’ for a new fool
Don’t follow leaders
Watch the parkin’ meters

Ah get born, keep warm
Short pants, romance, learn to dance
Get dressed, get blessed
Try to be a success
Please her, please him, buy gifts
Don’t steal, don’t lift
Twenty years of schoolin’
And they put you on the day shift
Look out kid
They keep it all hid
Better jump down a manhole
Light yourself a candle
Don’t wear sandals
Try to avoid the scandals
Don’t wanna be a bum
You better chew gum
The pump don’t work
’Cause the vandals took the handles



ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Τίτλος: ΑΜΝΗΣΤΙΑ


Σκηνοθέτης: Μπουγιάρ Αλιμάνι


Ένας καινούργιος νόμος που επιτρέπει για πρώτη φορά ερωτική επαφή ανάμεσα σε συζύγους στις φυλακές των Τιράνων. Η Έλσα ταξιδεύει από το μακρινό Πόγκραντετς μια φορά τον μήνα για να συναντήσει τον άντρα της στην φυλακή. Ο Σπετίμ επίσης επισκέπτεται την φυλακή για να δει την γυναίκα του. Μια ιστορία αγάπης ανάμεσα τους θα αρχίσει να ζει έξω από την φυλακή μέχρι που τα πράγματα μετά από την Αμνηστία θα γίνουν πολύ δύσκολα και για τους δυο.
Η Αμνηστία είναι μια παραγωγή του Μπουγιάρ Αλιμάνι (90 Productions) σε συνεργασία με τον Θάνο Αναστόπουλο (Φαντασία Οπτικοακουστική) του οποίου η ταινία Διόρθωση, στην οποία κρατούσε ένα μικρό ρόλο ο Μπουγιάρ Αλιμάνι, έκανε επίσης την διεθνή της πρεμιέρα στο Φόρουμ του Φεστιβάλ Βερολίνου το 2008.
Την συμπαραγωγή συμπληρώνει ο γάλλος παραγωγός Guillaume de Seille (Arizona Films). H ταινία συνολικού προϋπολογισμού 800.000 ευρώ έχει την ενίσχυση του Αλβανικού Κέντρου Κινηματογράφου, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του Ευρωπαικού Ταμείου Eurimages.

ΣΤΟ ΣΙΝΕ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ http://www.mikrokosmos.gr/ 

ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ: 29/09 - 05/10

ΩΡΑ ΠΡΟΒΟΛΗΣ: 18:00 - 19:30 - 21:00 - 22:40 | ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 86'

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Λεφτά υπάρχουν! Έχει ο Θεός



Μια κοπέλα φέρνει σπίτι το φίλο της να τον γνωρίσει στους γονείς της , μια που αποφάσισαν να παντρευτούν .
- Ποια είναι λοιπόν τα σχέδιά σου ; ρώτησε ο πατέρας της κοπέλας .
- Έχω πάρει υποτροφία για το Πανεπιστήμιο , απάντησε ο νεαρός .
- Υποτροφία .... μμμμμ .... Αξιοθαύμαστο , αλλά...
πως θα μπορέσεις να παράσχεις στην κόρη μου ένα σπίτι για να ζήσει όπως έχει συνηθίσει ;
- Θα μελετήσω σκληρά κι έχει ο θεός .
- Και τι θα κάνεις για να προσφέρεις στην κόρη μου το δαχτυλίδι αρραβώνων που της αξίζει ;
- Θα αφοσιωθώ στις σπουδές μου κι έχει ο θεός .
- Και παιδιά ; Πως θα μπορέσεις να συντηρήσεις παιδιά ;
- Μην ανησυχείτε κύριε , έχει ο θεός .
Η όλη συζήτηση συνεχίστηκε έτσι και κάθε φορά που ο πατέρας της κοπέλας ρωτούσε κάτι , ο ιδεαλιστής γαμπρός επέμενε ότι έχει ο θεός . Αργότερα η
μητέρα της κοπέλας ρώτησε τον άντρα της :
- Πως πήγε η κουβέντα σας ;
- Δεν έχει δουλειά , δεν έχει σχέδια για το μέλλον και πιστεύει ότι είμαι Θεός.





[1] Ταρίκ Αλί , «Ενάντια στο Ακραίο Κέντρο», http://www.rednotebook.gr/details.php?id=3311

[2] Betsy Reed. “Occupy Wall Street: Why So Many Demands for Demands?” http://www.thenation.com/blog/163762/occupy-wall-street-why-so-many-demands-demands?rel=emailNation


Tuesday, October 04, 2011

Tsakthan Daily - New New York, New New York - 4 Οκτωβρίου 2011



                                                4 Οκτωβρίου 2011

New New York, New New York



Θυμάστε τη βραδιά με τη Ρίτα στις αρχές της κινητοποίησης των αγανακτισμένων; Ένα θέμα που ανέδειξε τότε η συζήτηση ήταν η επιφυλακτικότητα ή το σνομπάρισμα της κινητοποίησης  που έδειχναν πολλοί/ές από το χώρο της αριστεράς. «Πού ήταν όλοι αυτοί εδώ και τριανταπέντε χρόνια όταν εμείς βγαίναμε στους δρόμους;». Ε, λοιπόν, αυτό συμβαίνει και εις Εσπερίας και δη στη Νέα Υόρκη όπου δεκάδες χιλιάδες αμερικανοί αγανακτισμένοι έχουν καταλάβει χώρους στην περιοχή της Wall Street, όπως λέγαμε χτες. Τι εννοώ; Μα ότι πολλοί απογοητεύτηκαν από την «έλλειψη στόχων του κινήματος». Βλέπετε «πούροι» επαναστάτες που θέλουν να «διδάξουν» το άβγαλτο πόπολο υπάρχουν παντού.

Για παράδειγμα, ο πολιτικός γελοιoγράφος Ted Rall και συγγραφέας του βιβλίου  Wake Up, You're Liberal!: How We Can Take America Back from the Right,[1] σε άρθρο του που δημοσίευσε στο δικό του διαδικτυακό τόπο θεωρεί πως γι’ αυτόν και τους πιο μεγάλους σε ηλικία που είναι «ψημένοι» βετεράνοι αγωνιστές της αριστεράς η «κατάληψη της Wall Street» ήταν χαμένη από χέρι, αφήνοντας άλλη μια ευκαιρία να πάει χαμένη η προπαγάνδα για μια πραγματική αλλαγή. [2]Μπορεί να υποστηρίζει τη γενική διάθεση  του κόσμου αλλά τους θέτει πολύ ψηλά τον πολιτικό πήχη. Σας θυμίζει κάτι;

Άλλοι κατηγορούν το κίνημα ότι ξεχνά τα πραγματικά θύματα της Wall Street, δηλαδή τους φτωχούς, τους «έγχρωμους» και τις μειονότητες και αρνείται να συμμαχήσει με την εργατική τάξη για την εξάλειψη του καπιταλισμού. Ακόμα κι ο σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ με τις αναδημοσιεύσεις που αναρτά στο διαδικτυακό του τόπο δείχνει να θεωρεί ότι το κίνημα χρειάζεται οργάνωση και, κυρίως, ηγέτη, μη κατανοώντας ότι πρόκειται για ένα κίνημα που πρωτίστως αντιδρά στους «ηγέτες».[3] Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, είναι σωστή η εκτίμησή τους ότι το παράδειγμα που εμπνέει τώρα το κίνημα είναι αυτό της Ισπανίας και όχι αυτό της Αιγύπτου.

Teachers, leave them kids alone! Μπείτε στο κίνημα, φέρτε ιδέες, γνώση και εμπειρία. Αλλά μη σνομπάρετε το κίνημα. Μην ειρωνεύεστε τους νέους και τις νέες που κινητοποιήθηκαν από τον Ομπάμα και τώρα νιώθουν απογοητευμένοι. Είναι και αυτοί/ες κομμάτι του κόσμου που δεν αντέχει τον πόλεμο, το νεοφιλελευθερισμό και την ολοένα και πιο έντονη πίεση που τους ασκεί η ανεργία, η επισφάλεια και η έλλειψη μέλλοντος.   

                                                                                                Συνεχίζεται…..



ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ


















H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Είναι πιο εύκολο να κατασχέσω το σπίτι του κ. Πάγκαλου, παρά το φαΐ του». Παντελής Οικονόμου. Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ναόμι Κλάιν (2011) Φράχτες και παράθυρα  Άι στο διάολο, ΔΝΤ: Ανταποκρίσεις από την πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης για την παγκοσμιοποίηση. Αθήνα: Εκδ. Λιβάνης-Νέα Σύνορα, Μετάφραση Άγγελος Φιλιππάτος, σελ.336 τιμή 13,50 ευρώ

Χάρη στη διασυνοριακή ανταλλαγή πληροφοριών, έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι τα προβλήματα κάθε χώρας είναι οι τοπικές επιπτώσεις μιας συγκεκριμένης παγκόσμιας ιδεολογίας, την οποία επιβάλλουν οι πολιτικοί κάθε χώρας, αλλά η οποία έχει επινοηθεί σε κεντρικό επίπεδο από μια ομάδα κορπορατικών συμφερόντων και διεθνών θεσμών, συμπεριλαμβανομένων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Τα κείμενα του βιβλίου περιέχουν τα πιο καταδικαστικά στοιχεία που η συγγραφέας κατάφερε να συγκεντρώσει για να αντιμετωπίσει δημόσια τους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους, αλλά καταγράφουν επίσης τις πιο συγκινητικές εμπειρίες που έζησε στους δρόμους δίπλα σε συντρόφους της ακτιβιστές, συνειδητοποιώντας ότι ήταν αυτόπτες μάρτυρες ενός μοναδικού συμβάντος: της συναρπαστικής στιγμής όπου οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι προσπαθούσαν να εισβάλουν στην κλειστή λέσχη των ειδικών όπου καθορίζεται η συλλογική μοίρα μας.
Προκλητικό, οξυδερκές και παθιασμένο, το Φράχτες και Παράθυρα αποτελεί την καταγραφή της κοσμοϊστορικής έναρξης του κινήματος κατά του νεοφιλελευθερισμού. Τα κείμενα δεν είναι παρά φωτογραφίες δραματικών στιγμών μέσα στο χρόνο, μια καταγραφή του πρώτου κεφαλαίου της πολύ παλιάς και επαναλαμβανόμενης ιστορίας της ανθρωπότητας η οποία αγωνίζεται να γκρεμίσει φράχτες μέσα στους οποίους προσπαθούν να την κλείσουν, να ανοίξει παράθυρα, να ανασάνει βαθιά, να δοκιμάσει την ελευθερία.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

NEW YORK, NEW YORK

Frank Sinatra



Songwriters: BERNSTEIN, LEONARD / COMDEN, BETTY / GREEN, ADOLPH






Start spreading the news, I’m leaving today

I want to be a part of it - new york, new york

These vagabond shoes, are longing to stray

Right through the very heart of it - new york,

new york



I wanna wake up in a city, that doesn’t sleep

And find I’m king of the hill - top of the heap



These little town blues, are melting away

I’ll make a brand new start of it - in old new

york

If I can make it there, I’ll make it anywhere

It’s up to you - new york, new york



New york, new york

I want to wake up in a city, that never sleeps

And find I’m a number one top of the list, king

of the hill

A number one



These little town blues, are melting away

I’m gonna make a brand new start of it - in old

new york

And if I can make it there, I’m gonna make it

anywhere



It up to you - new york new york



New york



ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Διαλέξτε με τη βοήθεια του Στράτου Κερσανίδη


«Colombiana» του Ολιβιέ Μαγκατόν: Η Καταλέγια Ρεσπέρο, ψυχρή εκτελέστρια, όταν ήταν κοριτσάκι είδε τους γονείς της να δολοφονούνται μπροστά στα μάτια της. Τώρα θέλει να πάρει την εκδίκησή της.

«Όχι μόνο φίλοι» του Γουίλ Γκλουκ: Αισθηματική κωμωδία βασισμένη στο γνωστό ερώτημα: «Μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε έναν άνδρα και μία γυναίκα;»

 «Ένας χωρισμός» του Ασγκάρ Φαρχαντί: Η γυναίκα του Νατέρ, η Σιμίν, έχει φύγει προσωρινά. Έτσι προσλαμβάνει μια γυναίκα για να τον βοηθά στη φροντίδα της κόρης και του άρρωστου πατέρα του. Δεν γνωρίζει όμως πως η γυναίκα αυτή εργάζεται χωρίς την άδεια του συζύγου της και επί πλέον, είναι έγκυος. Χωρίς να το καταλάβει μπλέκει σε έναν ιστό που οδηγεί τη ζωή του στην καταστροφή. Το ιρανικό σινεμά σε μια ακόμη μεγάλη στιγμή.

«Ο βετεράνος» του Μάθιου Χόουπ: Ένας βετεράνος του πολέμου στο Αφγανιστάν βρίσκεται μπροστά σε μια φοβερή υπόθεση και αποφασίζει να την αποκαλύψει. Πρόκειται για μια συνωμοσία στην οποία εμπλέκονται οι μυστικές υπηρεσίες και μια συμμορία εμπόρων ναρκωτικών.

«3-D sex and zen: extreme ecstasy» του Κρίστοφερ Σαν Λαπ Κι: Από το Χονγκ Κονγκ έρχεται αυτή η παράξενη δραματική ταινία. Μελετητής της δυναστείας των Μινγκ, γοητεύεται από την κόρη ενός ταοϊστή ιερέα. Η εγκράτεια της κοπέλας δεν του επιτρέπει να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ανάγκες. Ανακαλύπτει το Βασίλειο της Ευδαιμονίας, όπου άνδρες και γυναίκες απολαμβάνουν ελευθέρα σεξουαλικά όργια και μια μάγισσα τον συμβουλεύει να αλλάξει το μόριό του με να αλογίσιο…

«Νικόστρατος, ένα ξεχωριστό καλοκαίρι» του Ολιβιέ Ορλέ: Ο 14χρονος Γιάννης ζει με τον πατέρα του, Δημοσθένη, σε ένα γραφικό νησάκι στις Κυκλάδες. Η παρουσία ενός λευκού πελεκάνου και η τρυφερή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο αγόρι και το έξυπνο πτηνό θα παίξει καταλυτικό ρόλο στη σχέση του με τον πατέρα του αλλά και στην καθημερινότητα της μικρής νησιώτικης κοινότητας. Τρυφερή ταινία γυρισμένη στην Ελλάδα με τον Εμίρ Κουστουρίτσα σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

«Ανώνυμοι ρομαντικοί» του Ζαν Πιέρ Αμερίς: Ο Ζαν Ρενέ είναι διευθυντής στην παραπαίουσα σοκολατοποιία του. Η Αντζελίκ είναι μία ανασφαλής σοκολατοποιός. Το πάθος τους για τη σοκολάτα θα τους φέρει κοντά, όμως η δειλία να εξομολογηθούν τον αμοιβαίο έρωτα που νιώθουν δημιουργεί προβλήματα στη σχέση τους.

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ – ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ κ. Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗ

Είναι λοιπόν ένας τύπος σε ένα ταξί , οπότε θέλει να πει κάτι στον ταξιτζή . Όπως είναι από πίσω του λοιπόν , κάνει λίγο μπροστά και τον χτυπάει ευγενικά στον ώμο με τα δάχτυλα . Ο ταξιτζής τρελαίνεται ! Χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου , πέφτει πάνω σε ένα σκουπιδοτενεκέ , ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο , περνάει ξυστά από μία γριούλα , και σταματάει λίγα εκατοστά μπροστά από μία βιτρίνα σε ένα μαγαζί . Γυρίζει στον πελάτη έξαλλος και του λέει :

" Μα είσαι τρελός ; Κόντευα να πάθω καρδιακή προσβολή ! "

" Μα κύριε , απλά σας ακούμπησα λίγο στον ώμο για να σας μιλήσω ! "

" Χμ .. Ναι , ξέρετε , δίκιο έχετε , αλλά είναι η πρώτη μέρα που δουλεύω ταξιτζής . Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια οδηγούσα νεκροφόρα ! "





[1] Rall Ted (2004) Wake Up, You're Liberal!: How We Can Take America Back from the Right, Νew York, Ν.Υ.: Soft Skull Press
[2] http://www.rall.com/rallblog/2011/09/26/syndicated-column-occupy-main-street
[3]http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5i_YupXQAzyaIXDv_SWiTtXAXiEXA?docId=CNG.109ada98ca83da06e3e584c9aeb960ba.7e1

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...