Οι οικονομικές κρίσεις στην ιστορία - Διήμερη Επιστημονική Συνάντηση

Οι οικονομικές κρίσεις στην ιστορία


ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ



ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ



ΤΟΜΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ



















Διήμερη Επιστημονική Συνάντηση







Οι οικονομικές κρίσεις



και η αντιμετώπισή τους στο μακρό ιστορικό χρόνο















4-5 Νοεμβρίου 2011



Αμφιθέατρο «Ι. Δρακόπουλος»



Κεντρικό Κτήριο Πανεπιστημίου Αθηνών



Πανεπιστημίου 30







Η σημερινή οικονομική κρίση μάς προκαλεί να αναρωτηθούμε για αντίστοιχα φαινόμενα στο παρελθόν. Ποια μορφή είχαν σε κοινωνίες διαφορετικές από τις δικές μας, πώς αντιμετωπίστηκαν, με ποιες πολιτικές, ποιες ήταν οι κοινωνικές τους συνέπειες; Αναλύθηκαν και πώς από τους στοχαστές της εποχής; Αν ως όρος και εννοιολογικό πλαίσιο η «οικονομική κρίση» είναι προϊόν των τελευταίων αιώνων, τι σημαίνει τελικά οικονομική κρίση σε παλαιότερες εποχές; Η γνώση αυτή είναι απαραίτητη όχι για να εμπνευστούμε λύσεις, αλλά για να μπορέσουμε να σκεφτούμε τις οικονομικές κρίσεις ως ιστορικό και όχι ως συγκυριακό φαινόμενο. Οι οικονομικές κρίσεις κατά την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα, στον ανατολικό και δυτικό μεσαίωνα, στην εποχή της δημιουργίας του νέου οικονομικού συστήματος που ενοποίησε τον κόσμο, στη σύγχρονη βιομηχανική εποχή, στην Ελλάδα από το 19ο αιώνα. Οι κρίσεις παραγωγής, οι σιτοδείες και οι λοιμοί, οι νομισματικές μεταρρυθμίσεις, οι κοινωνικές πολιτικές αντιμετώπισης της εκπτώχευσης του πληθυσμού, καθώς και ο θεωρητικός στοχασμός για τις κρίσεις είναι θέματα ανακοινώσεων.























Οργανωτική Επιτροπή:



Αντώνης Λιάκος



Κατερίνα Νικολάου



Βάσω Σειρηνίδου



Σελήνη Ψωμά















Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011







15.45-16.00







Έναρξη:

Κατερίνα Νικολάου, Πανεπιστήμιο Αθηνών







Χαιρετισμοί Πανεπιστημιακών Αρχών







16.00-17.45



1η συνεδρία







Κ. Κοπανιάς,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Ν. Μπιργάλιας,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Σελήνη Ψωμά,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Συντονίστρια





Συστήματα οικονομικής διαχείρισης στη Μεσοποταμία (4η-2η χιλ. π.Χ.)







Κρίσεις και μεταρρυθμίσεις στην αρχαϊκή Αθήνα: ο «διαλλακτής» Σόλωνας







Εγχειρίδια αντιμετώπισης των οικονομικών κρίσεων και αύξησης των εσόδων του κράτους στην Αθήνα του 4ου π.Χ. αιώνα



Κατερίνα Παναγοπούλου, Πανεπιστήμιο Κρήτης





17.45-18.15: Διάλειμμα – Καφές



18.15-20.30



2η συνεδρία







Γ. Μέργιανος,



Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών



Τριανταφυλλίτσα Μανιάτη-Κοκκίνη,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Π. Γουναρίδης,



Παν/μιο Θεσσαλίας



Αντωνία Κιουσοπούλου,



Πανεπιστήμιο Κρήτης



Συντονίστρια





H κρίση του ύστερου 11ου αιώνα και η ανασυγκρότηση της βυζα­ντι­νής κρατικής οικονομίας από τον Αλέξιο Α΄ Κομνηνό



Διαχείριση της δημόσιας περιουσίας σε περίοδο ελλειμματικής οι­κο­νομίας: μια δύσκολη ισορροπία. Το παράδειγμα των τελευταί­ων βυζαντινών αιώνων



Η κρίση μετά έναν εμφύλιο











Η βυζαντινή οικονομία το 15ο αιώνα



Χριστίνα Αγγελίδη, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών









Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011







10.00-11.45



3η συνεδρία







Μαρία Ευθυμίου,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Νικολέττα Γιαντσή,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Κ. Γαγανάκης,.



Πανεπιστήμιο Αθηνών







Συντονίστρια





Οι θεωρίες του Κομφούκιου και οι κρίσεις στην Κίνα και την Α. Ασία







Οικονομική κρίση στα χρόνια του «Μαύρου Θανάτου»







Θεωρήσεις της οικονομικής κρίσης στο 16ο αιώνα. Jean Bodin



Βάσω Σειρηνίδου, Πανεπιστήμιο Αθηνών









11.45-12.15: Διάλειμμα – Καφές







12.15-14.30



4η συνεδρία







Μαρία-Χριστίνα Χατζηιωάννου,



Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών



Γ. Κοκκινάκης,



Πανεπιστήμιο Κρήτης



Σ. Πετμεζάς,



Πανεπιστήμιο Κρήτης



Σπ. Πλουμίδης,



Πανεπιστήμιο Αθηνών







Συντονίστρια





Τα δάνεια του αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας: η κρίση, οι δια­με­σολαβητές και η αγορά του Λονδίνου το 19ο αιώνα







Νομισματική πολιτική, τράπεζες και οικονομία, στη μεγάλη ύφεση 1870-1900 και στην παγκόσμια οικονομική κρίση της εποχής μας



Η πρώτη παγκοσμιοποίηση και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα (ca. 1893-1910)



Η αγροτική κρίση στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου και η αντιμετώ­πισή της



Κατερίνα Γαρδίκα, Πανεπιστήμιο Αθηνών













14.30-15.30: Διάλειμμα – Γεύμα







15.30-17.15



5η συνεδρία







Κ. Ράπτης,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Ευ. Χατζηβασιλείου,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Χ. Χατζηιωσήφ,



Πανεπιστήμιο Κρήτης



Συντονίστρια

Η κρίση του 1929-32 στην Κεντρική Ευρώπη







Υπάρχουν μηχανισμοί για την υπέρβαση των οικονομικών κρίσεων; Μια συζήτηση με αφορμή την ελληνική εμπειρία του 1932-1959



Από την αναζήτηση του «γερού» νομίσματος στην παύση πληρωμών και τα πολιτικά τους συμφραζόμενα



Δήμητρα Λαμπροπούλου, Πανεπιστήμιο Αθηνών









17.15-17.45: Διάλειμμα – Καφές



17.45-19.30



6η συνεδρία







Χρ. Ιορδάνογλου,



Πάντειο Πανεπιστήμιο



Ν. Χριστοδουλάκης,



Οικονομικό Παν/μιο



Α. Λιάκος,



Πανεπιστήμιο Αθηνών



Συντονιστής

Tsakthan Daily - V for Vangelis - 22 Σεπτεμβρίου 2011-

Tsakthan Daily

22 Σεπτεμβρίου 2011

V for Vangelis

Μέρος Πρώτον. Λίγο μετά τις 8 το βράδυ, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Ηλίας Μόσιαλος εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση (ACHTUNG) :

Η Κυβερνητική Επιτροπή εξειδίκευσε σήμερα τα μέτρα που οδηγούν στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2011 και του 2012 και επιτρέπουν την ολοκληρωμένη εφαρμογή του προγράμματος στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας μέχρι το 2014.

Οι συζητήσεις με την Τρόικα θα ολοκληρωθούν – όπως ανακοινώθηκε χθες – μετά την άφιξη των επικεφαλής της στην Αθήνα στην αρχή της επόμενης εβδομάδας.

Είναι όμως απολύτως δεδομένη η θεμελιώδης στρατηγική επιλογή της χώρας να καταστεί και πάλι μια δημοσιονομικά ανεξάρτητη και ισότιμη χώρα – μέλος της ευρωζώνης φτάνοντας το ταχύτερο δυνατόν σε πρωτογενή πλεονάσματα. Οι επιλογές αυτές στέλνουν και στους εταίρους μας και στις αγορές το μήνυμα πως η Ελλάδα και θέλει και μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, μένοντας πάντα στον σκληρό πυρήνα του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επειδή οι έλληνες πολίτες πρέπει να έχουν μια σαφή εικόνα για μια σειρά από θέματα που γίνονται αντικείμενα ανεξέλεγκτης φημολογίας, η Κυβέρνηση ανακοινώνει ήδη από σήμερα το σαφές πλαίσιο των κρίσιμων αποφάσεων:

Α) Το αφορολόγητο όριο τοποθετείται στις 5.000 χιλιάδες ευρώ, δηλαδή στο μέσο επίπεδο των κρατών της ευρωζώνης.

Β) Το νέο μισθολόγιο – βαθμολόγιο θα είναι πραγματικά, ενιαίο, αξιοκρατικό, διαφανές και δίκαιο δίνοντας ταυτόχρονα κίνητρα για αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας της δημόσιας διοίκησης και των στελεχών της.

Γ) Δεν επέρχεται καμία μείωση στις συντάξεις ύψους μέχρι 1.200 ευρώ. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό θα περικοπεί το 20% του ποσού που υπερβαίνει τα 1.200 ευρώ, ώστε να διασφαλίζεται η αναλογικότητα και η εσωτερική  δικαιοσύνη του συστήματος.

Ειδικά για τους συνταξιούχους κάτω των 55 ετών και ωσότου αυτοί φτάσουν στην ηλικία των 55 ετών, θα περικοπεί κατά 40% το τμήμα της σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ.

Δ) Ο θεσμός της εργασιακής εφεδρείας θα εφαρμοστεί με στόχο έως το τέλος του 2011 να υπαχθούν σε αυτή 30.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα με την εφαρμογή αξιοκρατικών και διαφανών κριτηρίων υπό τον έλεγχο του ΑΣΕΠ ώστε να εντοπιστεί το πραγματικά πλεονάζον προσωπικό.  Αυτό αφορά δηλαδή συνολικά το 3% περίπου των εργαζομένων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα.

Ε) Η Κυβερνητική επιτροπή έλαβε επίσης μια σειρά αποφάσεων για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και κυρίως των ιδιωτικοποιήσεων , του ανοίγματος των επαγγελμάτων και της αγοράς εργασίας και την αναδιάρθρωση των φορέων του ευρύτερου Δημόσιου τομέα.

ΣΤ) Το εθνικό φορολογικό σύστημα που θα ψηφιστεί μέχρι το τέλος Οκτωβρίου θα δώσει οριστικό τέλος σε μια σειρά από αδικίες και ανισότητες που κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες και οι οποίες υπονομεύουν  την κοινωνική και αναπτυξιακή  συνοχή της χώρας.

Μέρος Δεύτερον.

Χτες το βράδυ παραλίγο να χάσω το τελευταίο λεωφορείο από τη Δάφνη για το σπίτι και πώς θα πήγαινα 4 χιλιόμετρα ανηφόρα με τα πόδια και άντε να σηκωθώ στις 6 να ξεκινήσω με τα πόδια για το κέντρο όπου δουλεύω (11 χιλιόμετρα). Η συζήτηση στο καφέ είχε ξεφύγει από τον αρχικό της στόχο που ήταν να κατανοήσουμε την πολιτική κατάσταση όπως διαμορφώνεται στις ημέρες μας όπου ο «πολιτικός χρόνος» έχει επιταχυνθεί τόσο πολύ που ζαλίζει και το πιο ορθολογικό μυαλό. Κάποια στιγμή έγινε μια «έκρηξη» όλων των συνομιλητών σε μια δική μου προσπάθεια να τους εξηγήσω ότι δεν πρέπει να χαρακτηρίζουμε τόσο αβασάνιστα την κατάσταση σκέτη δικτατορία και ότι δεν κυβερνά το αμερικάνικο Tea Party την Ελλάδα. Ήταν τέτοιας έντασης η  «έκρηξη» που ακόμη και τα καρχαριάκια του ενυδρείου του καφέ τρόμαξαν!  Και τότε με τι λέξεις θα ντύσουμε την διαφωνία μας με την πολιτική εκτροπή που επιχειρεί το ΠΑΣΟΚ, η Τρόικα, το ΔΝΤ, η ΕΕ, και όλη η σάρα και η μάρα και το κακό συναπάντημα; Αυτό το ερώτημα μού έθεσαν.

Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσεις με σκέτους ορισμούς, πόσο δε μάλλον με αφορισμούς. Η πολιτική θεωρία, η πολιτική κοινωνιολογία και όλα τα παράγωγά τους δεν είναι κόμιξ. Όσο και να μας συνάρπαζε ο Αστερίξ στα πρώτα μας νιάτα δεν μπορούμε να σκεπτόμαστε και να ενεργούμε έτσι. Ένα χαρακτηριστικό αυτού του τρόπου σκέψης είναι κι ένα προχτεσινό άρθρο της Wall Street Journal που ο συντάκτης έγραφε για πιθανό στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα. Έχει παρελθόν με τα στρατιωτικά πραξικοπήματα η Ελλάδα λέει ο τύπος αυτός, άρα είναι πιθανή η κάθοδος των τανκς στην Αθήνα αν δεν μπορέσει το κομματικό σύστημα να κυβερνήσει τη χώρα. Κάτι σα φυσικό φαινόμενο δηλαδή. Ανάλυση χωρίς δομές, συγκυρία, πλαίσια, πολιτική δημοκρατική κουλτούρα και τέτοιες ενοχλητικές λεπτομέρειες.    

Πάμε παρακάτω. Οι φίλοι αυτοί τονίζουν πως η κατάσταση είναι «φασισμός» ή κάπως πιο light μια «δικτατορία». Σε πρώτη φάση κι επειδή βιαζόμουνα για το τελευταίο λεωφορείο, όπως σας έλεγα, τους «σφύριξα» να δουν σε dvd ή torrent ή άλλο πρόγραμμα την ταινία “V for Vendetta” . Θα μου πείτε πως απάντησα κι εγώ με κόμιξ που έγινε φιλμ. Βεβαίως, όχι όμως για να κάνουν πολιτική ανάλυση της σημερινής συγκυρίας, αλλά για τους επιστήσω την προσοχή ότι δεν πρέπει να προδικάζουμε εξελίξεις ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Για τα υπόλοιπα αύριο πάλι.

Συνεχίζεται….      

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr

http://tsakthan.blogspot.com

http://tsakthan.wordpress.com

http://antiracistes.wordpress.com

http://homoecologicus.wordpress.com

http://leftypedia.wordpress.com

http://greekunions.wordpress.com

http://femininmasculin.wordpress.com

http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr

H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Ο Αντώνης (Σαμαράς) έδωσε άλλον αέρα στη ζωή μου». ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ

«Δεν μπορεί να βρεθεί λύση ούτε δημοκρατικά ούτε μέσα από τις εκλογές, που είναι αξιόπιστη». ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Daron Acemoglu and James A. Robinson (2009) Economic Origins of Dictatorship and Democracy.  Cambridge, UK and New York, NY: Cambridge University Press, σελ.432, τιμή 15,19 λίρες Αγγλίας

Το βιβλίο αυτό αναπτύσσει ένα πλαίσιο για την ανάλυση της δημιουργίας και της εδραίωσης της δημοκρατίας. Διαφορετικές κοινωνικές ομάδες προτιμούν διαφορετικούς πολιτικούς θεσμούς, λόγω του τρόπου με τον οποίο κατανέμουν πολιτική εξουσία και πόρους. Έτσι, η δημοκρατία είναι προτιμότερη από την πλειοψηφία των πολιτών σε αντίθεση, όμως με τις ελίτ. Παρ 'όλα αυτά η δικτατορία δεν είναι σταθερή όταν οι πολίτες μπορούν να απειλήσουν με κοινωνική αναταραχή και επανάσταση. Σε απάντηση, όταν το κόστος της καταστολής είναι αρκετά υψηλό και οι υποσχέσεις περί παραχωρήσεων δεν είναι αξιόπιστες, οι ελίτ μπορεί να εξαναγκαστούν να δημιουργήσουν τη δημοκρατία. Με τον εκδημοκρατισμό, οι ελίτ μεταφέρουν αξιόπιστα την πολιτική εξουσία στους πολίτες, διασφαλίζοντας την κοινωνική σταθερότητα. Η δημοκρατία σταθεροποιείται όταν οι ελίτ δεν έχουν ισχυρό κίνητρο για να την ανατρέψουν. Οι διαδικασίες αυτές εξαρτώνται από (1) τη δύναμη της κοινωνίας των πολιτών, (2) τη δομή των πολιτικών θεσμών, (3) τη φύση των πολιτικών και οικονομικών κρίσεων, (4) το επίπεδο της οικονομικής ανισότητας, (5) τη δομή της οικονομίας και (6), τη μορφή και την έκταση της παγκοσμιοποίησης.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Κι αν περπατώ

Γιάννης Πουλόπουλος

Μουσική/Στίχοι: Γιάννης Σπανός/Άκος Δασκαλόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=fK8weeT88yI  

Κι αν περπατώ, κι αν περπατώ, ω, ω, ω

Δεν ξέρω πού πηγαίνω

Ο δρόμος με ακολουθεί, Χριστέ και Παναγιά  | 2x

Κοντά σου πάντα μένω, ω, ω, ω              | 2x

Δέντρο καμένο απ’ τη φωτιά, ω, ω, ω

Γίνηκε το κορμί μου

Μα στην καρδιά μου έχω δροσιά, Χριστέ και Παναγιά  | 2x

Όταν σε δω καλή μου, ω, ω, ω                       | 2x

Φαρμάκι μου ’γινε η ζωή, ω, ω, ω

στο δρόμο που πηγαίνω

Ο πόνος με ακολουθεί, Χριστέ και Παναγιά  | 2x

Μακριά σου αργοπεθαίνω, ω, ω, ω           | 2x

  

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

1. ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ

LE MEPRIS

Δραματική | 1963 | Εγχρ. | Διάρκεια: 103' | επανέκδοση

Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ζ. Λ. Γκοντάρ με τους: Μπριζίτ Μπαρντό, Μισέλ Πικολί, Τζακ Πάλανς, Φριτς Λανγκ

Δυσαρεστημένος από την καλλιτεχνική προσέγγιση του σκηνοθέτη του, ένας Αμερικανός παραγωγός προσλαμβάνει έναν Γάλλο συγγραφέα για να διασκευάσει σεναριακά την «Οδύσσεια» με εμπορικότερο πνεύμα. Ο τελευταίος θα παγιδευτεί δημιουργικά, οδηγώντας σε αδιέξοδο ακόμη και την προσωπική του ζωή.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=1000327

"ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ", ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ ΜΟΥ". ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ, Ο ΓΚΟΝΤΑΡ ΔΙΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΜΟΡΑΒΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '60.

2. THE BANG BANG CLUB

Δραματική | 2010 | Έγχρ. | Διάρκεια: 106'

Καναδική ταινία σε σκηνοθεσία Στίβεν Σίλβερ με τους: Ράιαν Φιλίπε, Μαλίν Άκερμαν, Τέιλορ Κιτς

Τέσσερις φωτογράφοι, που θα γίνουν γνωστοί ως «The Bang Bang Club», αποτυπώνουν και κάνουν γνωστό σε όλο τον κόσμο τον αιματηρό εμφύλιο που ξέσπασε στη Νότια Αφρική τις τελευταίες μέρες του απαρτχάιντ.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡΙΣΤΙΚΗ, ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΓΕΜΑΤΗΣ ΒΙΑΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΠΟΧΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ "THE BANG BANG CLUB" ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΟΥΝ ΣΕ ΒΑΘΟΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ Η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΥΛΙΚΟ

Το ανέκδοτο της ημέρας

ΑΝ ΠΕΤΑΕΙ Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ, ΛΕΕΙ….

Ο πατέρας, μεγάλος φαν του ΚΚΕ, κομμουνιστής μέχρι κόκκαλο. Αραχτός, βλέπει στην τηλεόραση την Καννέλη με το τσιγάρο στο χέρι να βριζει τους πάντες και τα πάντα.

Ο πιτσιρίκος του τον πλησιάζει με ένα βλέμμα απορίας.

- Μπαμπά, πετάει ο ελέφαντας;

- Τι μαλακίες ρωτάς ρε; Χάζεψες; Κάνεις παρέα με τίποτα δεξιούς στο σχολείο και σε ποτίζουν τίποτα;

- Ρε μπαμπά, μια ερώτηση σου κάνω, πετάει ο ελέφαντας;

- Καλά, χαζό είσαι; Είναι δυνατόν να πετάει ο ελέφαντας;

- Μα ρε μπαμπά, εγώ διάβασα ότι πετάει!

- Στο σχολείο στις μαθαίνουν αυτές τις μαλακίες; Που διάβασες εσύ ότι πετάει ο ελέφαντας;

- Στον Ριζοσπάστη!

- Καλά τωρα... Πετάει... Που λέει ο λόγος πετάει, δέκα μέτρα πάει και μετά πέφτει

Επιμένει η Ζωή Γεωργαντά στις καταγγελίες για το "φουσκωμένο" έλλειμμα

http://news247.gr/oikonomia/oikonomika/epimenei_stis_kataggelies_gia_to_foyskwmeno_elleimma.1373033.html?service=print

Σε νέες καταγγελίες προχώρησε το πρώην μέλος της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωή Γεργαντά, μιλώντας το πρωί του Σαββάτου στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA.
Η κα Γεωργαντά αφού επέμεινε στους ισχυρισμούς της περί εσκεμμένης διόγκωσης του ελλείμματος, σημείωσε ότι προσπάθησε να ενημερώσει, ωστόσο τα ΜΜΕ δεν δέχθηκαν να δημοσιεύσουν τις απόψεις της.
Απαντώντας στις κατηγορίες ότι θυμήθηκε να μιλήσει μόλις "ξηλώθηκε" από την ΕΛΣΤΑΤ, απάντησε ότι δεν επιδίωξε να έρθει στον τύπο τώρα και ότι δεν είναι η πρώτη φορά που λέει αυτά τα πράγματα.
Μάλιστα σημείωσε, ότι τα είχε πει νωρίτερα αλλά καμία εφημερίδα δεν δέχθηκε να δημοσιεύσει, ενώ κατήγγειλε ότι είχε δώσει συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό η οποία λογοκρίθηκε. Η συνέντευξη σύμφωνα με την κα Γεωργαντά είχε δοθεί ένα μήνα πριν ανακοινωθεί το έλλειμμα.
"Προσέγγισα ανθρώπους και επειδή δεν ήθελα να εκτεθεί η Ελλάδα, δεν πήγα στο εξωτερικό, αλλά προσπάθησα να ενημερώσω το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ. Κανείς δεν δεχόταν να βάλει τις ανακοινώσεις. Ρωτούσαν τον κ. Παπακωνσταντίνου να το βάλουμε ή να μην το βάλουμε" σημείωσε.
Δεν τηρήθηκαν τα κριτήρια
Η κα Γεωργαντά αναφερόμενη στην ουσία της υπόθεσης, τόνισε ότι υπάρχουν σειρά κριτηρίων τα οποία πρέπει να ταυτοποιηθούν αποδεδειγμένα, για να ενταχθούν τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ. Γι' αυτό πρέπει να γίνει έρευνα και μελέτη, η οποία δεν έγινε.
Η ίδια υποστηρίζει ότι αν ήταν η ίδια υπουργός θα έλεγε να βγει όπως είναι στην πραγματικότητα το έλλειμμα και τόνισε ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου υπέκυψε στις ασφυκτικές πιέσεις των Γερμανών
Μάλιστα όταν εξέφρασε τις ενστάσεις της στον πρόεδρο της Eurostat, κ. Ράντερμάχερ, εκείνος απάντησε:
"Μη μιλάς καθόλου η χώρα σου βρίσκεται κάτω από πίεση και θα πρέπει να κάνεις ότι λέει ο πρόεδρος της Στατιστικής Αρχής".
Τόνισε ότι η ΕΛΣΤΑΤ δεν συνεδρίαζε και "υποτίθεται ότι ήταν ανεξάρτητη και πρόσθεσε ότι ποτέ δεν πήραν απαντήσεις από την Eurostat για το πώς κατέληξαν στο 15,4% για τον αριθμό του ελλείμματος.
"Είναι απαράδεκτο, επιστήμονες με διεθνή γνώση στην επεξεργασία στοιχείων να μην απαντούν. Θέσαμε ζητήματα πώς βγήκε αυτό το νούμερο και γιατί έμπαιναν σε αυτόν τον αριθμό ΔΕΚΟ εν μία νυκτί" είπε χαρακτηριστικά.
Επίθεση στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ
Η κα Γεωργαντά αναφέρθηκε και στην ποινική δίωξη προς τον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος κατηγορείται για παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Σχετικά με τα e-mail του προέδρου, η κα Γεωργαντά χαρακτήρισε ψέμματα τις κατηγορίες και τόνισε ότι ο κ. Λογοθετης είναι αξιόλογος, του οποίου του αφαίρεσαν τις αρμοδιότητες και τις έδωσαν σε ξένους.
Πρόσθεσε ότι υπήρχε ένα λάπτοπ, που ήταν ανοικτό και το χρησιμοποιούσαν όλοι και βρέθηκαν ίχνη πρόσβασης στα e-mail του προέδρου με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ο αντιπρόεδρος.
Η κα Γεωργαντά απέδωσε τις κατηγορίες στις διαφωνίες σχετικά με τη διόγκωση του ελλείμματος.

Tsakthan Daily - ΓΑΠ has a Dream! - 12 Σεπτεμβρίου 2011

Tsakthan Daily

12 Σεπτεμβρίου 2011

ΓΑΠ has a Dream!

Τα όνειρά του εφιάλτες των ανέργων, των εργαζομένων και των οικογενειών τους

- Κοινωνική χρεοκοπία η οικογένεια με έναν μισθό

 -  ''Θα κάνουμε τα πάντα να μείνουμε στο ευρώ'' σημαίνει παραδοχή για απολύσεις στο Δημόσιο και νέα μέτρα

 - Διαβάστε όλη την ομιλία ενώ διαδηλωτές πολιορκούσαν το Βελλίδειο

 - ''Ανακοινώνω έναρξη ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης

 - ''Ζητώ από τους ελεύθερους επαγγελματίες να πληρώνουν τους φόρους τους''

Πολλές οι προσδοκίες που διαψεύστηκαν παταγωδώς. Μπροστά στους παραγωγικούς φορείς της χώρας που περίμεναν συγκεκριμένα και χειροπιαστά μέτρα, ο Πρωθυπουργός επιδόθηκε σε μία συνθηματολογία.

Όμως το αίμα μας πάγωσε όταν ακούσαμε την ΑΛΓΕΙΝΉ ΑΠΟΣΤΡΟΦΉ-ΥΠΟΣΧΕΣΗ ''Θα αγωνιστώ να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια''. Πόσο μεγαλεπήβολος στόχος, πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει ακόμα ο πήχης;

Και με τη φράση θα κάνουμε τα πάντα για να μείνουμε στο ευρώ ο Πρωθυπουργός ουσιαστικά απαντά και στα τελεσίγραφα από το εξωτερικό αλλά και προετοιμάζει το έδαφος στο εσωτερικό για αυτά που έρχονται, δηλαδή απολύσεις στο Δημόσιο τομέα και όποια μέτρα μας ζητήσει ακόμα η τρόικα.

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=95243&catid=9

http://www.youtube.com/watch?v=EjQoCKGRvf4

Όταν σημάνει η ώρα

Πανελλαδική τηλεφωνική έρευνα, χωρίς κάλπη σε δείγμα 1.216 ατόμων, ηλικίας 18 ετών και άνω που διαθέτει το εκλογικό δικαίωμα, 02-07/09/2011. Πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ και της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Σταχυολογώ ορισμένα ενδιαφέροντα ευρήματα:

-          77% απογοητευμένοι από τη ζωή

-          84% δυσαρεστημένοι με τη λειτουργία της δημοκρατίας

-          87% κοινωνικά ανασφαλείς

-          80% με χειρότερη προσωπική οικονομική κατάσταση από πριν

-          65% προβλέπουν χειροτέρευση της προσωπικής οικονομικής κατάστασης

-          43% ο Κανένας είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός  και έπονται Σαμαράς και Παπανδρέου

http://www.publicissue.gr/1874/varometro-sept-2011/

Άννα, κλαις;

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους στην πόλη

(Άννα, κλαις;)

θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον βιβλιοπώλη

Μιλάνε για του βιβλίου, ξανά, την τιμή

(Άννα, κλαις;)

στο ντουλάπι δεν υπάρχει ούτε ντι-βι-ντι

Μιλάνε για βιβλία που ο χειμώνας θα φέρει

(Άννα, κλαις;)

Και μένα μου βάζουν iPad στο χέρι.

Η χρονιά ξεκινά

(Άννα, κλαις;)

Σαν γυρίσω ξανά

θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.

Η χρονιά ξεκινά

Άννα, κλαις;

Ε, είναι απ’ τα δακρυγόνα…

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr 
http://tsakthan.blogspot.com 
http://tsakthan.wordpress.com 
http://antiracistes.wordpress.com 
http://homoecologicus.wordpress.com 
http://leftypedia.wordpress.com 
http://greekunions.wordpress.com 
http://femininmasculin.wordpress.com 
http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr

ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«…τέλος στην ακίνητη περιουσία μεσοσταθμικά 4 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ»

 

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

http://arenpolitikou.blogspot.com/2011/09/blog-post_2875.html

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Terry Eagleton  (2011) Why Marx was Right?  New Haven, CT and London, UK: Yale University Press, σελ. 272, τιμή 12,40 λίρες Αγγλίας

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας αποδομεί την άποψη-προκατάληψη ότι ο Μαρξισμός είναι ξεπερασμένος, τελειωμένος και νεκρός. Πιάνει μία – μία δέκα συνηθισμένες αντιρρήσεις για τον Μαρξισμό, δηλαδή ότι οδηγεί σε πολιτική τυραννία, ανάγει τα πάντα στο οικονομικό επίπεδο, ότι είναι μια μορφή ιστορικού ντετερμινισμού και τα συναφή ιδεολογήματα. Για κάθε μία από αυτές τις απόψεις δείχνει ότι αρπάζει μια καρικατούρα που αποτελεί «διαστροφή» των σκέψεων του Μαρξ αποσκοπώντας στην συκοφάντησή τους. Σε έναν κόσμο τσακισμένο από την κρίση, δηλαδή από τις συνέπειες της ίδιας της λογικής του καπιταλισμού ως τρόπου παραγωγής και ιδεολογίας, το έργο «Γιατί ο Μαρξ είχε Δίκιο» είναι έγκαιρο, έγκυρο, τολμηρό και ξεκάθαρο. Γραμμένο με το γνωστό ύφος, χιούμορ και πάνω απ’ όλα με την πνευματική διαύγεια και την ευρυμάθεια του Eagleton δεν αφορά μόνο τους πανεπιστημιακούς αλλά κάθε πολίτη που ασχολείται με τα κοινά και θέλει να αλλάξει αυτό τον κόσμο.

Ο Terry Eagleton είναι Καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του  Lancaster (Αγγλία) και Πολιτισμικής Θεωρίας του Εθνικού Πανεπιστημίου Ιρλανδίας (Galway). Κατοικεί στο Δουβλίνο.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Χαράτσι

Στίχοι: Τάκης Σιμώτας
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου

http://www.youtube.com/watch?v=LITKNYOy-kY

Όσοι διαβάτες περπατούν στο σκοτεινό δρομάκι

Μοιάζουν με κλέφτες που άνεργους τους βρήκε το βραδάκι

Έτσι και ‘γω στο σπίτι μου σαν κλέφτης τριγυρίζω

και τις φωτογραφίες σου τις βλέπω και δακρύζω

Όλα τ’ αλλάζει ο καιρός, όλα θα τα ρημάξει

Μα οι κλέφτες που παραφυλάν τού παίρνουνε χαράτσι

Στολίζονται και όμορφοι βγαίνουνε στα σοκάκια

Φύσα αγέρα πάρε τα, χόρεψ’ τα τα παιδάκια 

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

 

«Στις παρυφές» (Periferic)

 

Μπογντάν Γκεόργκ Απέτρι

Ερμηνεία: Άννα Ουλάρου, Ιωάννα Φλόρα, Άντι Βασλουιάνου, Μίμι Μπρανέσκου, Τιμοτέι Ντούμα

Εντυπωσιακό ντεμπούτο από έναν ακόμη Ρουμάνο σκηνοθέτη, που «συμπληρώνει» το σπουδαίο ρεύμα του σύγχρονου ρουμάνικου κινηματογράφου. Είκοσι τέσσερις ώρες από τη ζωή μιας νέας κοπέλας, της Ματίλντας, που βγαίνει με άδεια από τη φυλακή. Ταινία σκληρή, «στον δρόμο», με τα συναισθήματα γυμνά, εκτεθειμένα σε ένα νυστέρι που σκίζει την επιφάνεια της καθημερινής σύμβασης... Η Ματίλντα έχει περάσει ήδη δύο χρόνια στη φυλακή, και δεν έχει σκοπό να μείνει άλλο εκεί μέσα. Με αφορμή τον θάνατο της μητέρας της, παίρνει μία μέρα άδεια. Συναντά τον αδερφό της, είναι παρούσα όταν θάβουν τη μητέρα της, εισπράττει ένα χρέος από τον εραστή της... Ο προορισμός της; Ένα φορτηγό - πλοίο και η ελευθερία της θάλασσας. Αλλά ο «σκόπελος» που δεν υπολόγισε είναι η μητρότητα, το παιδί της, που είχε αφήσει στον πατέρα του. Χρυσός Αλέξανδρος στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=637426

Το ανέκδοτο της ημέρας

ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ

Ένας εγγαστρίμυθος, έκανε περιοδεία στην ύπαιθρο. Ένα απόγευμα, βγήκε για

βόλτα στα χωράφια. Κάτω από ένα δέντρο, βρίσκει έναν νεαρό βοσκό που φύλαγε

τα πρόβατά του παρέα με ένα σκυλί και το μουλάρι του. Αποφασισμένος να του

κάνει πλάκα, τον πλησιάζει και λέει στο σκύλο:

ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: -Γεια σου σκύλε!

ΒΟΣΚΟΣ: -Τι λιες ρε, ου σκύλους δεν μιλάει!

ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: -Πως τα πας σκύλε;

ΣΚΥΛΟΣ: -Θαυμάσια!

Ο βοσκός μένει εμβρόντητος!

ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: -Καλό τ' αφεντικό σου; Σε φροντίζει;

ΣΚΥΛΟΣ: -Πρώτο! Με φροντίζει, με ταΐζει και βγάζει συχνά έξω!

Ο βοσκός δεν πιστεύει στ' αυτιά του!

ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Σε πειράζει να μιλήσω με το μουλάρι σου;

ΒΟΣΚΟΣ: -Τα μ'λάρια δεν μ'λάνε!

ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Γεια σου μουλάρι! Πώς τα πας;

ΜΟΥΛΑΡΙ: -Θαυμάσια!

Ο βοσκός τα' χει παίξει!

ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Σε προσέχει τ' αφεντικό σου;

ΜΟΥΛΑΡΙ: Βέβαια! Με ταΐζει, με ποτίζει, με βουρτσίζει και δεν με φορτώνει

πολύ!

Ο βοσκός έχει πάρει την πιο αποβλακωμένη έκφραση!

ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Σε πειράζει να μιλήσω και με τα πρόβατά σου;

Κι ο βοσκός σε κατάσταση πανικού:

ΒΟΣΚΟΣ: -Τα παλιουπρόβατα είν' σκέτ' ψιφταράδες! Ότ' κι να σι πουν, μην τα

πιστέψεις!

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ auf Wiedersehen

Trade Unions and Economic Crisis: the Case of Greece

http://telem.fr/bin/genpdf/UIE10/UIE2010

Trade Unions and Economic Crisis: the Case of Greece

By Athanasios Tsakiris

The aim of this paper is to identify the strategies and actions of the trade union movement in Greece vis-à-vis the economic crisis which is developing as a social crisis leading not only to the submission of the Greek socialist government’s economic policy to the commands of the so called Troika (IMF, European Union, European Central Bank) but also to the social reconstruction of the ruling political class. This situation intensifies the anger of the lower social classes and strata who feel alienated from the political and the party system as well as from the social organizations such as trade unions.   

In a capitalist system of production the main characteristic of each crisis is the general renegotiation of the correlation of forces between two worlds, the world of working classes and the world of capitalist classes. During the past two decades neoliberal policies followed by either socialist or conservative governments successively have resulted in the adjustment of the collaboration of forces to the detriment of the working class and poor strata.  Especially in 2010 the public debt crisis is used as a political tool for the rapid overthrow of the working class rights and benefits. These rights and benefits were gained following decades of struggle against the state’s austerity policies and greedy employers who were taking advantage of employer-friendly laws, such as L. 3239/1955 on arbitration between employers and trade unions. The political environment that prevailed between 1974 (collapse of the dictatorship) and 1985 (beginning of PASOK’s second tenure) favoured trade union action grace to the”social democratic” nature of governmental policies, mainly of the first PASOK governments.  Since 1985 all governments followed a path leading to the restructuring of the capitalist mode of production at the expense of the working classes. Workers were turned into measurable resources that are now considered expendable. This can be seen in the use of the term “human resources” instead  of “personnel” in the business language.  This model is not implemented without resistance on behalf of the working classes causing delays in the course of the Greek society’s “capitalist modernization” which experiences mini crises combined with the increases in historically low levels of private capitalist accumulation.  During this period capitalist accumulation increases at the expense of wages and salaries, new capitalist enterprises acquire older firms or establish new ones through mergers mainly in the banking sector, and many groups of companies are created through taking advantage of the privatizations of former public-owned  utilities or through the deregulation of whole industries. For example, in the telecommunications sector at least two corporate giants such as Vodafone or WIND compete with each other and the public-owned OTE (telephony and IT) and CosmOTE (mobile telephony) in a rapidly growing market since 1993. Likewise, in the energy sector the public corporation is facing private operators in traditional as well new markets of alternative energy sources. These sectors are setting the pace for the flexibilization of labor relations. In the beginning of their operation these companies did not face any problems since they were operating in non-union conditions. Except for a core of well-paid employees who enjoy high wages, benefits and pension schemes the great majority of the workers of these enterprises work under precarious employment terms. Many workers work in outsourced operations or in subcontractor companies while others work as agency workers (“rented employees). Banking, financial, post office and telecommunications sectors use thousands of precariously employed workers. Despite the general financial and economic crisis these companies benefit from the low-cost employees’ work making big profits.

Having to face a very difficult field of action the Greek unions are challenged by many sides and have to solve their own serious problems. Despite all messages coming from below, the official bodies of workers’ representation (confederations, labour centers, federations and company-level unions) never tried to contemplate the crisis by incorporating all workers in their rank regardless of the type of work contract.  This means that many workers were left out of existing unions and were driven to create and establish new unions at first outside the official network of unions.  When the crisis struck hard during the last two years the traditional unions were not ready to fight back. The new unions either in new workplaces (telecommunications, delivery services, couriers etc) or in older sectors (private tutoring schools, book sellers etc) operate having different political value systems either inscribed in the organization’s charter or inspiring their daily actions.  Many new unions have institutionalized direct democracy in their decision-making procedures and have widened their repertoires of action proceeding to strike activities as well to other non-strike actions, such as store blockades and boycotts, workplace occupations and sit-ins, petitions, and events for informing the public opinion and raising public awareness (mainly customers of a shop or users of services of telecommunications and other types of companies) regarding their causes.  

In view of the debt crisis that affects almost all sectors in the Greek economy both public sector and private sector unions had to revise their previous strategies of social dialogue and compromising politics. The Greek government’s policy was to turn to the IMF without neither searching for alternative methods for the administration of the public debt within the framework of the EU nor trying to proceed to talks for the prolongation of the debt repayment period and similar solutions. The requirements of this solution inscribed in the Memorandum imposed by the Troika were the implantation of a very strict austerity economic program, the further deregulation of labor relations, and the privatization of public enterprises (banks, energy, telecommunications, ports, etc). The majority of the unions’ officers who are mainly members and high-ranking executives of the governing party as well as those who are members of the official opposition party (Nea Dimokratia) prioritize “social dialogue” as their main strategic goal.

This strategy is regarded by many trade unionists, not only from the traditional and radical left, at least as unsuccessful due to the aggressiveness of the government’s policy and the employers’ impatience for profitability not considering the needs of their employees. An exception to the employers’ aggressiveness comes at present from the part of small and medium enterprises and their collective organizations. For example, the merchant and craftsmen unions (National Confederation of Hellenic Commerce-ESEE and General Confederation of Professionals, Craftsmen and Merchants- GSEVEE respectively) experience the burdens of the economic crisis since their profits have fallen rapidly due to the decrease of the purchasing power of workers and employees. The latter have to face lay-offs and wage losses. Prices of basic goods (food, education, health, transportation etc.) have risen and inflation stands at 5.5%. Bazaars, flea markets, and cheap Chinese products are now the “main street” characteristic features. Despite this tension between industrialists and bankers on the one side and SMEs and workers on the other the big unions and the General Confederation of Greek Workers (GSEE) signed a three-year collective labor agreement with 0% wage increases in the name of maintaining jobs. Thus, the majority of the first and second-degree unions (federations and labor centers) were left to fight against the second reform imposed by the Troika’s memorandum that is the social security bill. During the period between February and July 2010 several one-day general strikes were organized mainly by public employees’ unions (ADEDY is their confederation) and GSEE which were unsuccessful protests because they were not incorporated in a strategic plan for escalating the struggle towards the overthrow of the government’s policies.

Workers and employees were disappointed and with the exception of the huge demonstration on May 5^th, the strikes were not accompanied by mass marches or occupations and other protest activities. As a result, for the time being, the main way for the majority of workers and employees to express their dissatisfaction against the government’s and the employers’ policies is through elections. On November 7 and 14 at the regional and local elections, new political formations created by former and existing members of PASOK are expected to gain a great part of PASOK’s votes on a “Down With the Memorandum” political platform. This kind of worker electoralism is a long-term historical political phenomenon in Greece, since the post-WW II period. Trade unions went through hard times during this period (lay-offs, exiles, expatriations or/and incarcerations of trade unionists, union-busting by governments and employer-driven thugs etc) leading them to seek protection by left-wing and political center parties in exchange for their submission to the party’s policy goals. Following the 1974 regime change this condition did not change. Even the conservative party (Nea Dimokratia) created its own trade union factions when it lost government power in 1981. With a few exceptions such as the new unions of precariously working people this is the prevailing order in the Greek union sector. And it is not encouraging for the workers.