Tsakthan Daily
17 Μαΐου 2011
Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς
Λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας δεν ήμασταν στις διαδικτυακές επάλξεις το περασμένο Σ/Κ και χτες. Όμως, παρ’ όλο που σε κάποια στιγμή μάζεψα υλικό για να το επεξεργαζόμουν μόλις τέλειωνα τη δουλειά, έπεσε πρωί-πρωί «βόμβα» για την «περιπέτεια» του Μεγάλου Τιμονιέρη του ΔΝΤ κυρίου DSK. Έτσι, πήγε περίπατο το υλικό. Με το που έστειλα το πρώτο SMS μου ήρθε η απάντηση: «δάκτυλος Σαρκοζί». Σκέφτηκα όσο πέρναγαν οι ώρες να μάζευα υλικό για τις «θεωρίες συνομωσίας» και να σας τις παρουσίαζα. Με πρόλαβε, όμως, ο γνωστός τοις πάσι “Πιτσιρίκος”. Διαβάστε τον. Αξίζει.
http://pitsirikos.net/2011/05/%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bd%cf%89%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82/#more-10119
«Οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν μεγάλη πέραση. Βέβαια, δεν είναι δημοφιλείς μόνο στη χώρα μας – είναι δημοφιλείς σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με τις θεωρίες συνωμοσίας, ο Στρος Καν έπεσε θύμα των εχθρών του. Οι εχθροί του του έστειλαν την καμαριέρα για να του κάνει τα γλυκά μάτια, αυτός να τσιμπήσει το δόλωμα, να την κουτουπώσει και μετά αυτή να τον καταγγείλει για βιασμό. Ή μπορεί να μην υπήρξε καμία σεξουαλική επαφή, ο Στρος Καν να μην συναντήθηκε ποτέ με την καμαριέρα, και οι εχθροί του να την έβαλαν να κάνει ψευδή καταγγελία σε βάρος του.
Ποιοι είναι, όμως, αυτοί οι εχθροί του Ντομινίκ Στρος Καν που του την έστησαν; Σύμφωνα με μια θεωρία συνωμοσίας, είναι ο Νικολά Σαρκοζί που θέλει να τον ξεφορτωθεί από αντίπαλο στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία συνωμοσίας, πρόκειται για παγίδα των Αμερικανών που δεν θέλουν έναν Γάλλο μέσα στα πόδια τους, ενώ, παράλληλα, στέλνουν και ένα μήνυμα στους υπόλοιπους Ευρωπαίους πως το αφεντικό στο παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι είναι οι ΗΠΑ.Μια τρίτη θεωρία συνωμοσίας θέλει τους Γερμανούς να κρύβονται πίσω από την υπόθεση Στρος Καν, αφού μένουν οι μόνοι παίκτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υπάρχουν και άλλες θεωρίες συνωμοσίας για την υπόθεση Στρος Καν. Γιατί, όμως, είναι τόσο δημοφιλείς οι θεωρίες συνωμοσίας; Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι αποκλείουν το ενδεχόμενο ο Ντομινίκ Στρος Καν να είναι ένοχος; Κατά την ταπεινή μου γνώμη –και δεν είμαι ειδικός επί του θέματος- οι θεωρίες συνωμοσίας είναι πολύ δημοφιλείς σε όσους δεν θέλουν να έχουν καμία ευθύνη. Είναι πολύ βολικό να πιστεύεις πως είσαι αδύναμος, αφού όλα είναι κανονισμένα από τους «μεγάλους». Τίποτα δεν είναι στο χέρι σου – όλα είναι στημένα.
Οι θεωρίες συνωμοσίας μας αθωώνουν όλους. Είμαστε όλοι αθώοι. Οι άλλοι, οι δυνατοί, τα έχουν κανονίσει όλα, οπότε εμείς είμαστε τα πιόνια στο παιχνίδι τους. Ό,τι και να κάνουμε είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Μιας και όλα είναι στημένα –στα πλαίσια της παγκόσμιας συνωμοσίας σε βάρος μας, έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε τα πάντα για να υποστηρίξουμε το ατομικό μας συμφέρον. Άλλωστε –εκτός από την παγκόσμια συνωμοσία σε βάρος μας-, υπάρχουν και μικρότερες συνωμοσίες που κάνουν οι γύρω μας εναντίον μας. Και –να το επαναλάβω- εμείς είμαστε αθώοι. Όσα τυχόν απαράδεκτα και παράνομα κάνουμε είναι απόλυτα δικαιολογημένα από τις συνωμοσίες των άλλων σε βάρος μας. Στα πλαίσια των θεωριών συνωμοσίας, η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα –ενός μαύρου ταπεινής καταγωγής- στην προεδρία των ΗΠΑ έχει ως σκοπό να μας ρίξει στάχτη στα μάτια. Από την άλλη, η εκλογή του Καραμανλή και του Παπανδρέου –που προέρχονται από πολιτικές δυναστείες- είναι κι αυτή μια συνωμοσία. Το γεγονός ότι εσύ τους έχεις ψηφίσει αποτελεί μια μικρή λεπτομέρεια. Οι θεωρίες συνωμοσίας τυγχάνουν εξαιρετικής απήχησης και στα κυρίαρχα ΜΜΕ. Προφανώς, για να πειστούν όσο περισσότεροι πολίτες γίνεται πως είναι αδύναμοι και ανήμποροι να αλλάξουν τα πράγματα.
Παρακολούθησα αυτές τις ημέρες τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, και ειδικά τις αναφορές στην υπόθεση Στρος Καν. Από τις αναφορές των πολιτικών και των δημοσιογράφων –που αντιμετώπισαν με έκπληξη αλλά και οργή την εικόνα του βλοσυρού Ντομινίκ Στρος Καν να μεταφέρεται από αστυνομικούς με χειροπέδες- ήταν ολοφάνερο πως έβλεπαν στην εικόνα του τους εαυτούς τους. Αν οι «ισχυροί» -όπως ο Στρος Καν- αντιμετωπίζονται από την αστυνομία και τη δικαιοσύνη με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι κοινοί θνητοί, φοβούνται πως μπορεί να έρθει και η σειρά τους – αυτός είναι ο λόγος που επέδειξαν τόση συμπάθεια στον Στρος Καν και δεν αναφέρθηκαν καν στην Αφρικανή καμαριέρα. Πραγματικά, πρώτη φορά στη ζωή μου είδα να υπάρχει καταγγελία για βιασμό και οι τηλεοπτικοί σχολιαστές να δείχνουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την κακή ψυχολογική κατάσταση αυτού που κατηγορείται για τον βιασμό, αγνοώντας παντελώς το φερόμενο ως θύμα του βιασμού. Μέχρι τώρα, εγώ ήξερα πως είναι το θύμα του βιασμού που βρίσκεται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση.
Καινούργιο στοιχείο ήταν και η προσπάθεια να «εξηγηθεί» με λογικό τρόπο η συμπεριφορά του Στρος Καν – στην περίπτωση, βέβαια, που έχει διαπράξει αυτά για τα οποία κατηγορείται. Βέβαια, όταν οι τηλεδημοσιογράφοι αναφέρονται σε άλλους «ταπεινούς» κατηγορούμενους τους αντιμετωπίζουν ως γεννημένους εγκληματίες και δολοφόνους – λες και δεν είναι παιδιά της ίδιας κοινωνίας που γέννησε και όλους εμάς και σαν να μην υπάρχουν εξηγήσεις για τη συμπεριφορά τους. Επίσης, ποτέ άλλοτε δεν είδα τέτοιο ενδιαφέρον και ευαισθησία για το τεκμήριο της αθωότητας από Έλληνες τηλεδημοσιογράφους. Οι τηλεδικαστές που εξευτελίζουν καθημερινά διάφορους συλληφθέντες και τους συγγενείς τους θυμήθηκαν –εξαιτίας της σύλληψης του Στρος Καν- πως κάποιος είναι αθώος μέχρι να αποδειχτεί η ενοχή του. Είδατε τι κάνει ο φόβος;
Η ηθική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας μας δεν οφείλεται σε μια συνωμοσία σε βάρος μας – ούτε στον ανάδρομο Ερμή. Η χρεοκοπία της χώρας μας έχει ονόματα – έχει ονοματεπώνυμα. Δεν ξέρω αν ο Ντομινίκ Στρως Καν είναι ένοχος για όσα κατηγορείται. Αυτό είναι υπόθεση της αμερικανικής δικαιοσύνης. Δική μας υπόθεση και ευθύνη είναι να αποκτήσουμε πρώτα δικαιοσύνη και να οδηγηθούν επιτέλους κάποτε σε αυτή τη δικαιοσύνη αυτοί που ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας μας.»
Κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να πουν ότι για όλα φταίνε οι…Αρειανοί. Λέχθηκε από τον κ. Κ. Βελόπουλο του ΛΑ.Ο.Σ. ότι ο Στρως Καν είναι «Εβραίος της Θεσσαλονίκης» και μάλιστα διεκδικεί έκταση στην περιοχή Τσαϊρ κοντά στην Περαία της Θεσσαλονίκης (http://olympia.gr/2011/05/17/%ce%af-%ce%af-%cf%8c/). Είχαν φαίνεται πληροφορίες ότι ο Στρως Καν είναι…ΠΑΟΚτζής.
Πλάκα-πλάκα, όμως, να και αναλύσεις που λένε ότι ο DSK θα έπειθε τη Μέρκελ να μας επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής του δανείου, ενώ τώρα το ΔΝΤ θα «αλλάξει» γραμμή. Δεν θα είναι «πιο ήπιο» σε σχέση με την ΕΚΤ όσον αφορά την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων, όπως, δήθεν, ήταν επί Στρως Καν καθώς ο τελευταίος θα είχε στο νου του τον προεκλογικό αγώνα του για το χρίσμα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις Προεδρικές Εκλογές του 2012.
Ποια «θεωρία συνομωσίας» θα διαλέγατε; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα! «Καμία», είπατε; Και τι θέλετε να πείτε δηλαδή; Πάρτε τον αγώνα σας στα χέρια σας; Βρε, τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr/
http://tsakthan.blogspot.com/
http://tsakthan.wordpress.com/
http://antiracistes.wordpress.com/
http://homoecologicus.wordpress.com/
http://leftypedia.wordpress.com/
http://greekunions.wordpress.com/
http://femininmasculin.wordpress.com/
http://ilioupoli.wordpress.com/
http://homopolitics.wordpress.com/
http://politicalperson.wordpress.com/
http://cantpaydontpay.wordpress.com/
http://pringkipessa.wordpress.com/
http://adotoe.wordpress.com/
http://easpemporiki.wordpress.com/
http://www.easp.gr/
Όπως έστρωσες
Στίχοι: Μιχάλης Τσακίρης
Μουσική: Μιχάλης Τσακίρης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Τσακίρης
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=12753
Έχεις ξεχάσει τι σημαίνει πια αγάπη
και τη καρδιά σου έχεις κλειδώσει δυο φορές
της ευτυχίας λες πως έχεις βρει το χάπι
πως ότι ζήσαμε ανήκει πια στο χθες .
Τι περιμένεις πες μου τι απ' τη ζωή σου
ξέρω ότι δεν τα εννοείς αυτά που λες
πως είναι ψέματα φαίνεται στη φωνή σου
τέτοια ναζάκια έχουμε δει από πολλές .
Το κεφαλάκι σου στο τοίχο θα χτυπάς
θα 'ρθει κι η ώρα που θα με παρακαλάς
μα θα 'ναι αργά όταν με ξαναθυμηθείς
έτσι όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς .
Αν θέλεις φύγε πια κανείς δεν σε κρατάει
πάνω στη πόρτα είναι ακόμη τα κλειδιά
μη τη χτυπήσεις μόνο πίσω σου όταν φεύγεις
και μη φοβάσαι είναι δεμένα τα σκυλιά .
Εσύ το διάλεξες και στο 'χα πει αν θυμάσαι
να το σκεφτόσουνα λιγάκι πιο καλά
και τώρα αν τις νύχτες δύσκολα κοιμάσαι
δικό σου πρόβλημα και δεν με αφορά .
Το κεφαλάκι σου στο τοίχο θα χτυπάς
θα 'ρθει κι η ώρα που θα με παρακαλάς
μα θα 'ναι αργά όταν με ξαναθυμηθείς
έτσι όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
Δεν έχει σινεμά απόψε λόγω…απογραφής!
Αντ’ αυτού, μετά τη συνέντευξη με τον/την απογραφέα σας συνιστώ να δείτε στο DVD την εκπληκτική ταινία του Λουΐ Μπουνιουέλ «Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας» με την Ζαν Μορό να ξεσκεπάζει την υποκρισία της κοινωνίας των ακροδεξιών καθολικών εθνικιστών της μεσοπολεμικής Γαλλίας. Και δείτε τις αναλογίες με το σήμερα αν υπάρχουν.
Διαβάστε την ανάλυση στο ιστολόγιο
http://antipera-oxthi-culture.blogspot.com/2009/02/1963.html
Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας είναι η πρώτη γαλλική ταινία του Μπουνιουέλ. Ο Μπουνιουέλ διασκεύασε το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιρμπό, αλλάζοντάς το αρκετά. Η σημαντικότερη μετατροπή ήταν πως μετέφερε τη δράση, από τα τέλη του 19ου αιώνα στα 1930, στην εποχή της ανόδου των ακροδεξιών δυνάμεων στη Γαλλία. Πολιτικός στόχος του ήταν το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών του με τους σοβινιστές και αντιδραστικούς δεξιούς.
Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας ξεκινά με την άφιξη, από το Παρίσι, της γοητευτικής καμαριέρας Σελεστίν. Ο Μπουνιουέλ περιγράφει την επαρχιώτικη αστική οικογένεια ως ένα κατάλοιπο της τάξης πραγμάτων των παλαιών γαιοκτημόνων, ένα συνονθύλευμα καθολικών, παρακμασμένων και γελοίων ανθρώπων. Η τοιχογραφία του Μπουνιουέλ περιλαμβάνει τόσο τα αφεντικά όσο και το υπηρετικό προσωπικό, όλους βυθισμένους στις ίδιες αντιδραστικές, δεξιές ιδέες. Πρόκειται για ένα μικρόκοσμο μαλθακών, παρακμιακών και συντηρητικών ατόμων. Ο σκ ηνοθέτης ασχολείται, για άλλη μια φορά, με την απατηλή αρμονία της αστικής τάξης διαμέσου της προβληματικής αστικής οικογένειας. Σκιαγραφεί λεπτομερώς, από κοινωνική και πολιτική άποψη, τα πρόσωπα, ασχολούμενος επίσης με την ερωτική ζωή τους. Η προσέγγιση του Μπουνιουέλ θέτει, άρα, θέματα σεξουαλικής πολιτικής. Είναι, λοιπόν, μια ταινία κοινωνικοπολιτικής σκέψης, η οποία καταπιάνεται κυρίως με την ιδιωτική ζωή των αντιδραστικών.
Η παρουσία της καμαριέρας Σελεστίν στο χώρο και τη μυθοπλαστική εξέλιξη είναι καταλυτική. Αμέσως γίνεται το επίκεντρο των ορέξεων όλων των αντρών της βίλας. Πρώτου απ’όλους, του πεινασμένου για σεξ και ανικανοποίητου, στερημένου συζύγου (Μισέλ Πικολί), που αδυνατεί να κάνει έρωτα με την αξιοπρεπέστατη, θεοσεβούμενη και ψυχρή γυναίκα του. Κατά συνέπεια, στρέφεται στο κυνήγι πουλιών και ζώων και στις υπηρέτριες, άσχημες ή ωραίες, στις οποίες σερβίρει ανούσιες φλυαρίες προκειμένου να τις στριμώξει στο στάβλο.
Τη Σελεστίν, ομοίως, πλευρίζει και ο βιτσιόζος, ηλικιωμένος πατέρας της κυρίας του σπιτιού, ο οποίος με τη σειρά του επιζητεί τη μυστική ικανοποίηση των σεξουαλικών πόθων του. Ο καπριτσιόζος γέρος θυμίζει τους υπόλοι πους διεστραμμένους μεσήλικες και υπερήλικες του Μπουνιουέλ. Φετιχιστής σαν τον Αρτσιμπάλντο ντε λα Κρουζ ή τον Ντον Τζέμε της Βιριδιάνας, ζει με μια έμμονη ιδέα που θυμίζει αυτή του Φρανσίσκο του Ελ: τα πόδια των υπηρετριών και τα μποτίνια με τα οποία τα ντύνει. Όπως κι ο ήρωας του Σκοτεινού αντικειμένου του πόθου, πάσχει από βαθύτατο μαζοχισμό. Καθαρίζει και στιλβώνει τα παπούτσια των υπηρετριών, για να ταπεινώνεται και να γίνεται, μ’ αυτό τον τρόπο, κατώτερος από το πιο βρόμικο μέρος του σώματος των κατώτερων στην ιεραρχία ανθρώπων του σπιτιού (βλέπε Ζορζ Μπατάιγ). Μην αντέχοντας περισσότερο την ένταση του φετιχιστικού πάθους του, παθαίνει συγκοπή, αγκαλιασμένος με τα αγαπημένα του μποτίνια της Σελεστίν. Ο Μπουνιουέλ σκιαγραφεί με συμπάθεια τον αριστοκρατικό κι ευγενικό γέροντα, παρ’ όλο που τον φορτώνει με τέτοιο παρακμιακό ταμπεραμέντο. Ο γέρος αποδέχεται τον ισχυρισμό του συγγραφέα Huysmans, πως οι κυρίαρχες τάξεις δεν μπορούν να είναι σεβαστές. Οι διαστροφές του είναι ανώδυνες για τους άλλους, στρέφονται μόνον εναντίον του και τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή του.
Αντιθέτως, οι διαστροφές του φασίστα επιστάτη Ζοζέφ είναι επικίνδυνες για τον περίγυρό του. Είναι στερημένος από σεξ, πουριτανός (δέχεται να κάνει έρωτα με τη Σελεστίν μονάχα αφού δώσουν λόγο πως θα παντρευτούν), και πνιγμένος στις βίαιες, ανεξέλεγκτες παρορμήσεις του (σκοτώνει αργά και σαδιστικά τις χήνες του κτήματος). Οι παρορμήσεις του βρίσκουν διέξοδο στην πολιτική, φασιστική βία, αλλά και στη σεξουαλική βία, πιο συγκεκριμένα στο βιασμό και το φόνο ενός μικρού κοριτσιού στο δάσος. Ο Μπουνιουέλ, επιτιθέμενος σ’αυτό το μιαρό κι αντιδραστικό πρόσωπο, χλευάζει την πίστη του στην τάξη, στο στρατό και τη θρησκεία, με γνήσιο σουρεαλιστικό και ανατρεπτικό πνεύμα.
17 Μαΐου 2011
Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς
Λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας δεν ήμασταν στις διαδικτυακές επάλξεις το περασμένο Σ/Κ και χτες. Όμως, παρ’ όλο που σε κάποια στιγμή μάζεψα υλικό για να το επεξεργαζόμουν μόλις τέλειωνα τη δουλειά, έπεσε πρωί-πρωί «βόμβα» για την «περιπέτεια» του Μεγάλου Τιμονιέρη του ΔΝΤ κυρίου DSK. Έτσι, πήγε περίπατο το υλικό. Με το που έστειλα το πρώτο SMS μου ήρθε η απάντηση: «δάκτυλος Σαρκοζί». Σκέφτηκα όσο πέρναγαν οι ώρες να μάζευα υλικό για τις «θεωρίες συνομωσίας» και να σας τις παρουσίαζα. Με πρόλαβε, όμως, ο γνωστός τοις πάσι “Πιτσιρίκος”. Διαβάστε τον. Αξίζει.
http://pitsirikos.net/2011/05/%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bd%cf%89%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82/#more-10119
«Οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν μεγάλη πέραση. Βέβαια, δεν είναι δημοφιλείς μόνο στη χώρα μας – είναι δημοφιλείς σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με τις θεωρίες συνωμοσίας, ο Στρος Καν έπεσε θύμα των εχθρών του. Οι εχθροί του του έστειλαν την καμαριέρα για να του κάνει τα γλυκά μάτια, αυτός να τσιμπήσει το δόλωμα, να την κουτουπώσει και μετά αυτή να τον καταγγείλει για βιασμό. Ή μπορεί να μην υπήρξε καμία σεξουαλική επαφή, ο Στρος Καν να μην συναντήθηκε ποτέ με την καμαριέρα, και οι εχθροί του να την έβαλαν να κάνει ψευδή καταγγελία σε βάρος του.
Ποιοι είναι, όμως, αυτοί οι εχθροί του Ντομινίκ Στρος Καν που του την έστησαν; Σύμφωνα με μια θεωρία συνωμοσίας, είναι ο Νικολά Σαρκοζί που θέλει να τον ξεφορτωθεί από αντίπαλο στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία συνωμοσίας, πρόκειται για παγίδα των Αμερικανών που δεν θέλουν έναν Γάλλο μέσα στα πόδια τους, ενώ, παράλληλα, στέλνουν και ένα μήνυμα στους υπόλοιπους Ευρωπαίους πως το αφεντικό στο παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι είναι οι ΗΠΑ.Μια τρίτη θεωρία συνωμοσίας θέλει τους Γερμανούς να κρύβονται πίσω από την υπόθεση Στρος Καν, αφού μένουν οι μόνοι παίκτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υπάρχουν και άλλες θεωρίες συνωμοσίας για την υπόθεση Στρος Καν. Γιατί, όμως, είναι τόσο δημοφιλείς οι θεωρίες συνωμοσίας; Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι αποκλείουν το ενδεχόμενο ο Ντομινίκ Στρος Καν να είναι ένοχος; Κατά την ταπεινή μου γνώμη –και δεν είμαι ειδικός επί του θέματος- οι θεωρίες συνωμοσίας είναι πολύ δημοφιλείς σε όσους δεν θέλουν να έχουν καμία ευθύνη. Είναι πολύ βολικό να πιστεύεις πως είσαι αδύναμος, αφού όλα είναι κανονισμένα από τους «μεγάλους». Τίποτα δεν είναι στο χέρι σου – όλα είναι στημένα.
Οι θεωρίες συνωμοσίας μας αθωώνουν όλους. Είμαστε όλοι αθώοι. Οι άλλοι, οι δυνατοί, τα έχουν κανονίσει όλα, οπότε εμείς είμαστε τα πιόνια στο παιχνίδι τους. Ό,τι και να κάνουμε είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Μιας και όλα είναι στημένα –στα πλαίσια της παγκόσμιας συνωμοσίας σε βάρος μας, έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε τα πάντα για να υποστηρίξουμε το ατομικό μας συμφέρον. Άλλωστε –εκτός από την παγκόσμια συνωμοσία σε βάρος μας-, υπάρχουν και μικρότερες συνωμοσίες που κάνουν οι γύρω μας εναντίον μας. Και –να το επαναλάβω- εμείς είμαστε αθώοι. Όσα τυχόν απαράδεκτα και παράνομα κάνουμε είναι απόλυτα δικαιολογημένα από τις συνωμοσίες των άλλων σε βάρος μας. Στα πλαίσια των θεωριών συνωμοσίας, η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα –ενός μαύρου ταπεινής καταγωγής- στην προεδρία των ΗΠΑ έχει ως σκοπό να μας ρίξει στάχτη στα μάτια. Από την άλλη, η εκλογή του Καραμανλή και του Παπανδρέου –που προέρχονται από πολιτικές δυναστείες- είναι κι αυτή μια συνωμοσία. Το γεγονός ότι εσύ τους έχεις ψηφίσει αποτελεί μια μικρή λεπτομέρεια. Οι θεωρίες συνωμοσίας τυγχάνουν εξαιρετικής απήχησης και στα κυρίαρχα ΜΜΕ. Προφανώς, για να πειστούν όσο περισσότεροι πολίτες γίνεται πως είναι αδύναμοι και ανήμποροι να αλλάξουν τα πράγματα.
Παρακολούθησα αυτές τις ημέρες τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, και ειδικά τις αναφορές στην υπόθεση Στρος Καν. Από τις αναφορές των πολιτικών και των δημοσιογράφων –που αντιμετώπισαν με έκπληξη αλλά και οργή την εικόνα του βλοσυρού Ντομινίκ Στρος Καν να μεταφέρεται από αστυνομικούς με χειροπέδες- ήταν ολοφάνερο πως έβλεπαν στην εικόνα του τους εαυτούς τους. Αν οι «ισχυροί» -όπως ο Στρος Καν- αντιμετωπίζονται από την αστυνομία και τη δικαιοσύνη με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι κοινοί θνητοί, φοβούνται πως μπορεί να έρθει και η σειρά τους – αυτός είναι ο λόγος που επέδειξαν τόση συμπάθεια στον Στρος Καν και δεν αναφέρθηκαν καν στην Αφρικανή καμαριέρα. Πραγματικά, πρώτη φορά στη ζωή μου είδα να υπάρχει καταγγελία για βιασμό και οι τηλεοπτικοί σχολιαστές να δείχνουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την κακή ψυχολογική κατάσταση αυτού που κατηγορείται για τον βιασμό, αγνοώντας παντελώς το φερόμενο ως θύμα του βιασμού. Μέχρι τώρα, εγώ ήξερα πως είναι το θύμα του βιασμού που βρίσκεται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση.
Καινούργιο στοιχείο ήταν και η προσπάθεια να «εξηγηθεί» με λογικό τρόπο η συμπεριφορά του Στρος Καν – στην περίπτωση, βέβαια, που έχει διαπράξει αυτά για τα οποία κατηγορείται. Βέβαια, όταν οι τηλεδημοσιογράφοι αναφέρονται σε άλλους «ταπεινούς» κατηγορούμενους τους αντιμετωπίζουν ως γεννημένους εγκληματίες και δολοφόνους – λες και δεν είναι παιδιά της ίδιας κοινωνίας που γέννησε και όλους εμάς και σαν να μην υπάρχουν εξηγήσεις για τη συμπεριφορά τους. Επίσης, ποτέ άλλοτε δεν είδα τέτοιο ενδιαφέρον και ευαισθησία για το τεκμήριο της αθωότητας από Έλληνες τηλεδημοσιογράφους. Οι τηλεδικαστές που εξευτελίζουν καθημερινά διάφορους συλληφθέντες και τους συγγενείς τους θυμήθηκαν –εξαιτίας της σύλληψης του Στρος Καν- πως κάποιος είναι αθώος μέχρι να αποδειχτεί η ενοχή του. Είδατε τι κάνει ο φόβος;
Η ηθική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας μας δεν οφείλεται σε μια συνωμοσία σε βάρος μας – ούτε στον ανάδρομο Ερμή. Η χρεοκοπία της χώρας μας έχει ονόματα – έχει ονοματεπώνυμα. Δεν ξέρω αν ο Ντομινίκ Στρως Καν είναι ένοχος για όσα κατηγορείται. Αυτό είναι υπόθεση της αμερικανικής δικαιοσύνης. Δική μας υπόθεση και ευθύνη είναι να αποκτήσουμε πρώτα δικαιοσύνη και να οδηγηθούν επιτέλους κάποτε σε αυτή τη δικαιοσύνη αυτοί που ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας μας.»
Κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να πουν ότι για όλα φταίνε οι…Αρειανοί. Λέχθηκε από τον κ. Κ. Βελόπουλο του ΛΑ.Ο.Σ. ότι ο Στρως Καν είναι «Εβραίος της Θεσσαλονίκης» και μάλιστα διεκδικεί έκταση στην περιοχή Τσαϊρ κοντά στην Περαία της Θεσσαλονίκης (http://olympia.gr/2011/05/17/%ce%af-%ce%af-%cf%8c/). Είχαν φαίνεται πληροφορίες ότι ο Στρως Καν είναι…ΠΑΟΚτζής.
Πλάκα-πλάκα, όμως, να και αναλύσεις που λένε ότι ο DSK θα έπειθε τη Μέρκελ να μας επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής του δανείου, ενώ τώρα το ΔΝΤ θα «αλλάξει» γραμμή. Δεν θα είναι «πιο ήπιο» σε σχέση με την ΕΚΤ όσον αφορά την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων, όπως, δήθεν, ήταν επί Στρως Καν καθώς ο τελευταίος θα είχε στο νου του τον προεκλογικό αγώνα του για το χρίσμα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις Προεδρικές Εκλογές του 2012.
Ποια «θεωρία συνομωσίας» θα διαλέγατε; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα! «Καμία», είπατε; Και τι θέλετε να πείτε δηλαδή; Πάρτε τον αγώνα σας στα χέρια σας; Βρε, τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr/
http://tsakthan.blogspot.com/
http://tsakthan.wordpress.com/
http://antiracistes.wordpress.com/
http://homoecologicus.wordpress.com/
http://leftypedia.wordpress.com/
http://greekunions.wordpress.com/
http://femininmasculin.wordpress.com/
http://ilioupoli.wordpress.com/
http://homopolitics.wordpress.com/
http://politicalperson.wordpress.com/
http://cantpaydontpay.wordpress.com/
http://pringkipessa.wordpress.com/
http://adotoe.wordpress.com/
http://easpemporiki.wordpress.com/
http://www.easp.gr/
Όπως έστρωσες
Στίχοι: Μιχάλης Τσακίρης
Μουσική: Μιχάλης Τσακίρης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Τσακίρης
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=12753
Έχεις ξεχάσει τι σημαίνει πια αγάπη
και τη καρδιά σου έχεις κλειδώσει δυο φορές
της ευτυχίας λες πως έχεις βρει το χάπι
πως ότι ζήσαμε ανήκει πια στο χθες .
Τι περιμένεις πες μου τι απ' τη ζωή σου
ξέρω ότι δεν τα εννοείς αυτά που λες
πως είναι ψέματα φαίνεται στη φωνή σου
τέτοια ναζάκια έχουμε δει από πολλές .
Το κεφαλάκι σου στο τοίχο θα χτυπάς
θα 'ρθει κι η ώρα που θα με παρακαλάς
μα θα 'ναι αργά όταν με ξαναθυμηθείς
έτσι όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς .
Αν θέλεις φύγε πια κανείς δεν σε κρατάει
πάνω στη πόρτα είναι ακόμη τα κλειδιά
μη τη χτυπήσεις μόνο πίσω σου όταν φεύγεις
και μη φοβάσαι είναι δεμένα τα σκυλιά .
Εσύ το διάλεξες και στο 'χα πει αν θυμάσαι
να το σκεφτόσουνα λιγάκι πιο καλά
και τώρα αν τις νύχτες δύσκολα κοιμάσαι
δικό σου πρόβλημα και δεν με αφορά .
Το κεφαλάκι σου στο τοίχο θα χτυπάς
θα 'ρθει κι η ώρα που θα με παρακαλάς
μα θα 'ναι αργά όταν με ξαναθυμηθείς
έτσι όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
Δεν έχει σινεμά απόψε λόγω…απογραφής!
Αντ’ αυτού, μετά τη συνέντευξη με τον/την απογραφέα σας συνιστώ να δείτε στο DVD την εκπληκτική ταινία του Λουΐ Μπουνιουέλ «Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας» με την Ζαν Μορό να ξεσκεπάζει την υποκρισία της κοινωνίας των ακροδεξιών καθολικών εθνικιστών της μεσοπολεμικής Γαλλίας. Και δείτε τις αναλογίες με το σήμερα αν υπάρχουν.
Διαβάστε την ανάλυση στο ιστολόγιο
http://antipera-oxthi-culture.blogspot.com/2009/02/1963.html
Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας είναι η πρώτη γαλλική ταινία του Μπουνιουέλ. Ο Μπουνιουέλ διασκεύασε το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιρμπό, αλλάζοντάς το αρκετά. Η σημαντικότερη μετατροπή ήταν πως μετέφερε τη δράση, από τα τέλη του 19ου αιώνα στα 1930, στην εποχή της ανόδου των ακροδεξιών δυνάμεων στη Γαλλία. Πολιτικός στόχος του ήταν το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών του με τους σοβινιστές και αντιδραστικούς δεξιούς.
Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας ξεκινά με την άφιξη, από το Παρίσι, της γοητευτικής καμαριέρας Σελεστίν. Ο Μπουνιουέλ περιγράφει την επαρχιώτικη αστική οικογένεια ως ένα κατάλοιπο της τάξης πραγμάτων των παλαιών γαιοκτημόνων, ένα συνονθύλευμα καθολικών, παρακμασμένων και γελοίων ανθρώπων. Η τοιχογραφία του Μπουνιουέλ περιλαμβάνει τόσο τα αφεντικά όσο και το υπηρετικό προσωπικό, όλους βυθισμένους στις ίδιες αντιδραστικές, δεξιές ιδέες. Πρόκειται για ένα μικρόκοσμο μαλθακών, παρακμιακών και συντηρητικών ατόμων. Ο σκ ηνοθέτης ασχολείται, για άλλη μια φορά, με την απατηλή αρμονία της αστικής τάξης διαμέσου της προβληματικής αστικής οικογένειας. Σκιαγραφεί λεπτομερώς, από κοινωνική και πολιτική άποψη, τα πρόσωπα, ασχολούμενος επίσης με την ερωτική ζωή τους. Η προσέγγιση του Μπουνιουέλ θέτει, άρα, θέματα σεξουαλικής πολιτικής. Είναι, λοιπόν, μια ταινία κοινωνικοπολιτικής σκέψης, η οποία καταπιάνεται κυρίως με την ιδιωτική ζωή των αντιδραστικών.
Η παρουσία της καμαριέρας Σελεστίν στο χώρο και τη μυθοπλαστική εξέλιξη είναι καταλυτική. Αμέσως γίνεται το επίκεντρο των ορέξεων όλων των αντρών της βίλας. Πρώτου απ’όλους, του πεινασμένου για σεξ και ανικανοποίητου, στερημένου συζύγου (Μισέλ Πικολί), που αδυνατεί να κάνει έρωτα με την αξιοπρεπέστατη, θεοσεβούμενη και ψυχρή γυναίκα του. Κατά συνέπεια, στρέφεται στο κυνήγι πουλιών και ζώων και στις υπηρέτριες, άσχημες ή ωραίες, στις οποίες σερβίρει ανούσιες φλυαρίες προκειμένου να τις στριμώξει στο στάβλο.
Τη Σελεστίν, ομοίως, πλευρίζει και ο βιτσιόζος, ηλικιωμένος πατέρας της κυρίας του σπιτιού, ο οποίος με τη σειρά του επιζητεί τη μυστική ικανοποίηση των σεξουαλικών πόθων του. Ο καπριτσιόζος γέρος θυμίζει τους υπόλοι πους διεστραμμένους μεσήλικες και υπερήλικες του Μπουνιουέλ. Φετιχιστής σαν τον Αρτσιμπάλντο ντε λα Κρουζ ή τον Ντον Τζέμε της Βιριδιάνας, ζει με μια έμμονη ιδέα που θυμίζει αυτή του Φρανσίσκο του Ελ: τα πόδια των υπηρετριών και τα μποτίνια με τα οποία τα ντύνει. Όπως κι ο ήρωας του Σκοτεινού αντικειμένου του πόθου, πάσχει από βαθύτατο μαζοχισμό. Καθαρίζει και στιλβώνει τα παπούτσια των υπηρετριών, για να ταπεινώνεται και να γίνεται, μ’ αυτό τον τρόπο, κατώτερος από το πιο βρόμικο μέρος του σώματος των κατώτερων στην ιεραρχία ανθρώπων του σπιτιού (βλέπε Ζορζ Μπατάιγ). Μην αντέχοντας περισσότερο την ένταση του φετιχιστικού πάθους του, παθαίνει συγκοπή, αγκαλιασμένος με τα αγαπημένα του μποτίνια της Σελεστίν. Ο Μπουνιουέλ σκιαγραφεί με συμπάθεια τον αριστοκρατικό κι ευγενικό γέροντα, παρ’ όλο που τον φορτώνει με τέτοιο παρακμιακό ταμπεραμέντο. Ο γέρος αποδέχεται τον ισχυρισμό του συγγραφέα Huysmans, πως οι κυρίαρχες τάξεις δεν μπορούν να είναι σεβαστές. Οι διαστροφές του είναι ανώδυνες για τους άλλους, στρέφονται μόνον εναντίον του και τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή του.
Αντιθέτως, οι διαστροφές του φασίστα επιστάτη Ζοζέφ είναι επικίνδυνες για τον περίγυρό του. Είναι στερημένος από σεξ, πουριτανός (δέχεται να κάνει έρωτα με τη Σελεστίν μονάχα αφού δώσουν λόγο πως θα παντρευτούν), και πνιγμένος στις βίαιες, ανεξέλεγκτες παρορμήσεις του (σκοτώνει αργά και σαδιστικά τις χήνες του κτήματος). Οι παρορμήσεις του βρίσκουν διέξοδο στην πολιτική, φασιστική βία, αλλά και στη σεξουαλική βία, πιο συγκεκριμένα στο βιασμό και το φόνο ενός μικρού κοριτσιού στο δάσος. Ο Μπουνιουέλ, επιτιθέμενος σ’αυτό το μιαρό κι αντιδραστικό πρόσωπο, χλευάζει την πίστη του στην τάξη, στο στρατό και τη θρησκεία, με γνήσιο σουρεαλιστικό και ανατρεπτικό πνεύμα.
No comments:
Post a Comment