Tsakthan Daily 26/5/2018 --Απεργία μου, αμαρτία μου!

"Μη κλαίτε γιατί τελείωσε, χαρείτε γιατί συνέβη."
- Δρ Seuss

Τα χαρακτηριστικά της απεργίας σύμφωνα με την θεωρία του Richard Hyman.

 Η απεργία είναι «μια προσωρινή διακοπή της εργασίας από μια ομάδα εργαζομένων που αποσκοπεί στην έκφραση δυσαρέσκειας ή στην ικανοποίηση αιτημάτων».[1] Αυτό σημαίνει ότι είναι μια προσωρινή διακοπή συγκεκριμένης εργασίας και όχι αποχώρηση από τη συγκεκριμένη επιχειρηματική ή διοικητική μονάδα˙ είναι διακοπή εργασίας που διαφέρει από άλλες μορφές έκφρασης δυσαρέσκειας/διαφωνίας, όπως η επιβράδυνση της εργασίας, η δουλειά με αυστηρή τήρηση των κανονισμών (work-to-rule) και η απαγόρευση υπερωριών. Είναι, επίσης, ενέργεια συλλογική μισθωτών απασχολούμενων και διαφέρει από ενέργειες όπως η αποχή των φοιτητών από τα μαθήματά τους ή η στάση πληρωμής ενοικίων. Τέλος, μια απεργία είναι υπολογισμένη πράξη που αποσκοπεί να εκφράσει παράπονα ή να επιβάλει ικανοποίηση αιτημάτων.[2]

Υπάρχουν διαφόρων ειδών απεργίες. Ο πιο κοινός είναι η απεργία ή η στάση εργασίας (walkout). Οι εργάτες ή δεν πηγαίνουν στη δουλειά ή φεύγουν από τη δουλειά. Το συνδικάτο οργανώνει μικρές ομάδες απεργών που περιφρουρούν την απεργία εμποδίζοντας την είσοδο απεργοσπαστών στους χώρους εργασίας (ομάδες περιφρούρησης, απεργιακές φρουρές-pickets). Ένα άλλο είδος είναι η κατάληψη (sit-down strike) του χώρου εργασίας και η παρεμπόδιση της χρήσης απεργοσπαστών και συναλλαγών με το κοινό –ιδιαίτερη μέριμνα σε επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών. Άλλα είδη είναι αυτά που προαναφέραμε, δηλαδή οι απεργίες αλληλεγγύης και η γενική απεργία.

---

[1] Hyman R. (1989) Strike. London: MacMillan Press, σελ. 17.

[2] John I. Griffin (1939) Strikes: A Study in Quantitative Economics

New York, NY: AMS Press.

Θανάσης Τσακίρης

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Η κοκόνα η Μαριγώ - 1990     
 
Στίχοι:   Θόδωρος Ποάλας
Μουσική:   Θόδωρος Ποάλας
Ερμηνεία: Κατερίνα Κούκα

Η κοκόνα η Μαριγώ
με μαντήλι κλαρωτό
τα ογδόντα πριν πατήσει
είπε κόσμο να γνωρίσει,
κόσμο και λαό
κόσμο και λαό.

Πρώτη θέση στην ταχεία,
ένα βήμα η Βουργαρία
κι άιντε στο καλό
κι άιντε στο καλό.

Στα σύνορα την πιάσανε
ένα, δυο, τρία, τέσσερα,
στην πόλη τη δικάσανε
πέντε, έξι, εφτά.
Πού τα ’κρυψες, πού τα ’κρυψες,
κυρά μου, τα λεφτά;

Τα ’κρυψα στη ζακέτα μου,
στη μαύρη καλτσοδέτα μου.
Τι με ρωτάς κι εσύ;
Και να χαρείς, ματάκια μου,
άσε τα μπογαλάκια μου,
άσε τα μπογαλάκια μου
και πιάσε ένα κρασί.

Η κοκόνα η Μαριγώ
είχε φήμη στο χωριό.
Πέρναγε από την πλατεία
και γινόταν απεργία.
Το ’γραψαν κι αυτό,
το ’γραψαν κι αυτό.

Πρώτη θέση στην ταχεία,
ένα βήμα η Βουργαρία
κι άιντε στο καλό
κι άιντε στο καλό

Στα σύνορα την πιάσανε
ένα, δυο, τρία, τέσσερα,
στην πόλη τη δικάσανε
πέντε, έξι, εφτά.
Πού τα ’κρυψες, πού τα ’κρυψες,
κυρά μου, τα λεφτά;

Τα ’κρυψα στο κορμάκι μου,
στο ροζ το κορδελάκι μου.
Τι με ρωτάς, καλέ;
Και μη βαράς, πατρίδα μου,
πάρε τα δαχτυλίδια μου,
πάρε τα δαχτυλίδια μου,
και δε γυρνώ ποτέ.

https://www.youtube.com/watch?v=gJyvjBvRbFY














ΕΞΟΔΟΣ

Βλέπε και φεύγα
Κοινωνικό της Ιωάννας Μαστοράκη
Διαρκεια : 90 '
Σκηνοθ.:Θ. Σάλτας
Ερμηνεύουν: Ι. Προσμίτη, Γ. Λεβέντης, Ι. Μαστοράκη.

Ηθογραφία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσης των ιερόδουλων στα Βούρλα Δραπετσώνας το 1929

Παραμυθίας
Παραμυθιάς 27,Μεταξουργείο
Τηλ.: 2103457904

ΕΝΤΟΣ


Σάββατο 26 Μαΐου
ΒΟΥΛΗ
22:00
Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας
THE LAST EMPEROR
Ιστορική 1987 | Έγχρ. | Διάρκεια: 163'
Διεθνής συμπαραγωγή του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, με τους Τζον Λον, Τζόαν Τσεν, Πίτερ Ο' Τουλ.Η ιστορία του Που-Γι, ο οποίος ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο σε ηλικία μόλις 3 ετών για να κυβερνήσει τον κινέζικο λαό ακολουθώντας μια παράδοση χιλιετιών.
Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι απομονώνει την αφήγησή του στο δράμα που ζει το άτομο (ο τελευταίος αυτοκράτορας) όταν έρχεται σε σύγκρουση με την ισοπεδωτική ορμή της Ιστορίας (η μαοϊκή επανάσταση). Μέσα από αυτήν τη διαδικασία φανερώνεται η διαλεκτική σχέση ατομικού - συλλογικού αλλά και η διαβρωτική δράση της απόλυτης εξουσίας, η οποία οδηγεί σε σύμβολα-καρικατούρες. Φωτογραφία-όνειρο από τον Βιτόριο Στοράρο σε μια απερίγραπτου εικαστικού κάλλους ιστορική εξτραβαγκάντζα, που θα μπορούσε βέβαια να είναι λιγότερο στομφώδης και περισσότερο περιεκτική και σύντομη. Η ταινία βραβεύτηκε με εννιά Όσκαρ.