"Δεν κάνει να μιλάς για τα όνειρα και να ξεχνάς να ζήσεις."
- J.K. Rowling,
Οι παλιότερες μορφές συλλογικής δράσης χαρακτηρίζονταν από το στοιχείο της
τελετουργίας και, συχνά, της επισημότητας, δηλαδή της υποχρεωτικής έγκρισής του
από τις δημόσιες αρχές, Έτσι,
…εγκεκριμένες δημόσιες συγκεντρώσεις, όπως π.χ. οι γιορτές, οι κηδείες και οι
ενοριακές συνελεύσεις, επί μακρόν παρείχαν ευκαιρίες στους πολίτες να εκφράσουν
παράπονα καθώς και να υποστηρίξουν λαϊκούς ηγέτες. Εντός ορίων, οργανωμένοι
μάστορες και λόχοι εθνοφυλάκων ασκούσαν το δικαίωμά τους να παρελαύνουν κατά
τις δικές τους εορτές και ορισμένες φορές χρησιμοποιούσαν αυτό το δικαίωμα για να
δηλώνουν την αντίθεσή τους σε ισχυρές προσωπικότητες ή καταπιεστικά
προγράμματα. Με τις δέουσες εκδηλώσεις σεβασμού, μπορούσαν επίσης να στέλνουν
ταπεινές αντιπροσωπείες για να ζητήσουν επανόρθωση συλλογικών αδικιών. (…) Οι
τελετουργίες αντιποίνων (…) διέφεραν εντυπωσιακά στις λεπτομέρειες από τόπο σε
τόπο. Δεν μπορούσαν να μεταφερθούν από τόπο σε τόπο – δυνατότητα
προτυποποίησης – όπως οι μεταγενέστερες εκδηλώσεις των κοινωνικών κινημάτων,
π.χ. διαδηλώσεις και δημιουργία ενώσεων ειδικού σκοπού.6
Η ανάπτυξη των διαδηλώσεων δεν ακολούθησε μια ενιαία και γραμμική ανοδική
πορεία, καθόσον ότι,
…σύντομα οι λαϊκές πορείες και συγκεντρώσεις στους δρόμους σταμάτησαν υπό το
βάρος της καταστολής. Οι διαδηλώσεις εξαφανίστηκαν επί δεκαπέντε περίπου χρόνια.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της Δεύτερης Αυτοκρατορίας του
Λουδοβίκου Βοναπάρτη, εποχή ραγδαίας εκβιομηχάνισης στη Γαλλία, το καθεστώς
άρχισε να χαλαρώνει ορισμένους από τους ελέγχους του πάνω στις οργανώσεις και τις
ενέργειες των εργατών. Το 1864, η αυτοκρατορία χορήγησε ένα περιορισμένο
δικαίωμα στην απεργία. Το 1868, νομιμοποιήθηκαν οι εργάτες να οργανώνουν
δημόσιες συγκεντρώσεις χωρίς προηγούμενη έγκριση από την κυβέρνηση. Αργότερα
τον ίδιο χρόνο, αυτοκρατορικό διάταγμα επέτρεπε την οργάνωση συνδικάτων, με την
προϋπόθεση να εγκρίνονται τα καταστατικά τους από τις Αρχές, να κατατίθενται σ’
αυτές τα πρακτικά των συνελεύσεών τους και να επιτρέπεται στους αστυνομικούς να
παρευρίσκονται και να παρακολουθούν.7
6 Tilly Ch. (2004) Social Movements, 1768-2004. Boulder, CO and London, UK: Paradigm
Publishers,σελ. 20. Ο Tilly αναφέρεται μεν στην Αγγλία, αλλά τονίζει την ύπαρξη παρόμοιων στοιχείων και στη γαλλική περίπτωση.
7 Στο ίδιο, σελ. 40.
Θανάσης Τσακίρης
Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Άλκης Παπαδόπουλος & Δήμητρα Καραμπεροπούλου
Ερμηνεία: Πυξ Λαξ
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή τη νύχτα απ’ την ψυχή μου
σ’ ευχαριστώ για ό,τι περάσαμε μαζί
Όμως θα φύγω γιατί αυτή είν’ η ζωή μου
να κλείνω γέφυρες με πέτρες της σιωπής
Σ’ ευχαριστώ για ό,τι μου χάρισες απόψε
μα τα λουλούδια κοιμούνται το πρωί
Ένα "αντίο" που θυμάμαι πότε πότε
κλείνει τις γέφυρες με πέτρες της σιωπής
Είναι αργά, πολύ αργά κι έχω ξεχάσει
της φαντασίας μου τα σκίτσα έχουν ξεβάψει
"Ναι" είναι αργά, πολύ αργά να ζωντανέψει
Ό,τι εφτιάξαμε κι αφήσαμε στη μέση
ΕΞΟΔΟΣ
ΕΝΤΟΣ
Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο
Les Neiges Du Kilimandjaro
Κοινωνική 2011 | Έγχρ. | Διάρκεια: 90'
Action24 22:00
Το Βάθος Τ' Ουρανού Είναι Κόκκινο
Ντοκιμαντέρ 1977 | Έγχρ. | Διάρκεια: 244'
ΕΡΤ1 22:00
No comments:
Post a Comment