Tsakthan Daily - 1/9/2011 - Τα όμορφα τα τεχνητά σου μάτια

Tsakthan Daily

1 Σεπτεμβρίου 2011

Τα όμορφα τα τεχνητά σου μάτια

Σύνδεση με τα προηγούμενα: Los Angeles, 2019. Αν ο Γιώργος Κοινούσης ζει τότε ας αναθεωρήσει τους στίχους του για τη Νέα Υόρκη. Το Los Angeles θα τον εμπνέει περισσότερο γιατί θα είναι η πραγματική κατάσταση που αντανακλάται στους στίχους και στις στροφές του. Στις κυρίαρχες ποσοτικά φυσιογνωμίες των Ασιατών, και ιδιαίτερα των Κινέζων, που βλέπει κανείς ανάμεσα στο πολυπληθές ανθρώπινο ποτάμι που κατακλύζει τους δρόμους της πόλης εντοπίζει κανείς έναν "τρίτο κόσμο" στον κόσμο της Καλιφορνέζικης μεγαλούπολης. Είναι ο κόσμος των μικρών επιχειρήσεων που οι άνθρωποί του  μιλούν μια νέα μικτή γλώσσα που αποτελείται από παραφθαρμένες Γιαπωνέζικες, Αγγλικές, Ισπανικές, Γερμανικές και άλλες λέξεις και νοήματα. Είναι ο κόσμος των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων που δουλεύει με το νέο οργανωτικό σχήμα, τις υπεργολαβίες που αποτελούσαν μορφές οργάνωσης της εργασίας στον τέως "υπαρκτό τριτοκοσμισμό". Σ’ ένα go-go club, που θυμίζει όμως και καμπαρέ της δεκαετίας του 1920, το δέρμα του φιδιού που τυλίγει το γυμνό λαιμό της Zhora, και του οποίου η γλώσσα κατεβαίνει επικίνδυνα, είναι παρασκευασμένο γενετικά σ’ ένα μικρό εργαστήριο όπου παράγονται γενετικά και τα μάτια και άλλα όργανα των "αντιγράφων". Η Zhora, όμως, με τα όμορφα τα τεχνητά τα γαλανά μάτια, τα γενετικώς παρασκευασμένα την 1η Σεπτεμβρίου 2011 δεν θα γιορτάσει τη γιορτή της μαζί με τη Μαντώ, την Αφροδίτη, τη Χάιδω, τη Μαριάνθη και τις άλλες γυναίκες του εορτολογίου της Χριστιανικής Ορθοδοξίας (www.eortologio.net). Η ιδιότητά της ως «αντίγραφο» αντιστοιχεί στην ευέλικτη απασχόληση χωρίς ασφάλεια, απλώς τερματίζεται οριστικά. Ούτε εφεδρεία ούτε τίποτα. Ούτε για τα όμορφά της μάτια. Αυτά κι όλα τα μάτια των αντιγράφων βρίσκονται στο οπτικό πεδίο του Tyrell, ος τα πανθ’ ορά. Μόνο που κι αυτού τα μάτια είναι ραγισμένα, γεμάτα στίγματα και καταρράκτες, γιατί είναι κι αυτά μάτια τεχνητά και ο εργοδότης Tyrell είναι τεχνητός κι όχι ο πραγματικός θεός. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να εμπνέει ταυτόχρονα φόβο και σεβασμό γιατί έχει το δικαίωμα να αποφασίσει τη λήξη της ζωής των αντιγράφων, άρα τη σύμβαση εργασίας τους. Τα γυαλιά του έχουν μεγάλους και πολύ χοντρούς φακούς. Τα μάτια του έτσι προστατεύονται και δείχνουν απόμακρα, άρα κανείς δεν μπορεί να τα προσεγγίσει και ο απόμακρος εξουσιαστής εμπνέει ταυτόχρονα φόβο και σεβασμό. Λένε πως τα μάτια είναι η πύλη της ψυχής του ανθρώπου. Για το λόγο αυτό λέμε στον άλλο να μας κοιτάξει ίσια στα μάτια και να μας πει την αλήθεια. Επίσης, τα μάτια είναι συνδεδεμένα με την αντίληψη και τη μνήμη. Τα «αντίγραφα» δεν έχουν μνήμη κι αυτές που τα ίδια αντιλαμβάνονται ως μνήμες τους είναι εμφυτευμένες από τον κατασκευαστή τους τον Roy, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο προϊστάμενος του ευέλικτα εργαζόμενου που του αναθέτει τη δουλειά, του μαθαίνει τα λίγα εφόδια (skills) που χρειάζεται για αυτή και μόνο τη δουλειά κι όταν το project τελειώσει απολύεται και ψάχνει για άλλη δουλειά, κατά τα νέα πρότυπα της «δια βίου μάθησης», δηλαδή να είναι «απασχολήσιμος» αλλά χωρίς επιστημονικό βάθος και αντίληψη. Σας θυμίζει κάτι πρόσφατο;

                                                                                    Συνεχίζεται……

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr 
http://tsakthan.blogspot.com 
http://tsakthan.wordpress.com 
http://antiracistes.wordpress.com 
http://homoecologicus.wordpress.com 
http://leftypedia.wordpress.com 
http://greekunions.wordpress.com 
http://femininmasculin.wordpress.com 
http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένα κοινόβιο όπου οι φοιτητές αποφασίζουν πότε θα γίνουν εξετάσεις» Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων (http://www.nooz.gr/greece/diamantopoilou-to-panepistimio-den-einai-koinovio)

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

John-Henry Harter. New Social Movements, Class, and the Environment: A Case Study of Greenpeace Canada. Newcastle upon Tyne, UK: Cambridge Scholars Publishing, 2011, σελ. 90, τιμή 44,95 δολάρια ΗΠΑ (σκληρό εξώφυλλο)

Ο συγγραφέας  εξερευνά την ιστορία της καναδικής Greenpeace από το 1971 ως το 2010 και τη σχέση της με την εργατική τάξη. Για να κατανοήσει την ιδεολογία που βρίσκεται πίσω από την Greenpeace ερευνά τη δομή της, το προσωπικό και τη δράση της. Αυτή η μελέτη περίπτωσης δείχνει τις σημαντικές αντιφάσεις μεταξύ της θεωρίας των νέων κοινωνικών κινημάτων και της πράξης και τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι αντιφάσεις επηρεάζουν την εργατική τάξη. Ειδικότερα, η δράση της εναντίον του κυνηγιού της φώκιας και της δασοκομίας στη Βρετανική Κολούμπια, των ίδιων των εργαζόμενων της στο Τορόντο αναδεικνύουν ορισμένα εμπόδια στην συγκρότησης μιας κοινής ατζέντας εργασίας και οικολογίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 υπήρξε έκρηξη του ακτιβισμού στο πλαίσιο των νέων κοινωνικών κινημάτων. Από τη διάλυση της Νέας Αριστεράς προέκυψαν πολλές μονοθεματικές ομάδες αντιπροσωπεύοντας κινήματα όπως το αντιπολεμικό-ειρηνιστικό, των γυναικών, των ομοφυλόφιλων κ.ά. Αυτή η έκρηξη του νεοκινηματικού ακτιβισμού χαιρετίστηκε ως μια νέα εποχή ριζοσπαστικής πολιτικής.  Πολλοί θεωρητικοί και ακτιβιστές έβλεπαν –κι ακόμα βλέπουν- τα νέα κοινωνικά κινήματα και διακυβεύματα ή τις ταυτότητες που εκπροσωπούν,  ως εναλλακτικούς φορείς προοδευτικής κοινωνικής αλλαγής στη θέση της εργατικής τάξης. Η εργασία αυτή εξετάζει αυτές τις αιτιάσεις μέσα από μια μελέτη περίπτωσης της πεμπτουσίας του νέου κοινωνικού κινήματος όπως από πολύ κόσμο θεωρείται η Greenpeace.

Ο John-Henry Harter διδάσκει Labour Studies στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser του Καναδά. Έχει διδάξει Καναδική Ιστορία στο Douglas College και στο University College της Fraser Valley. Είναι ενεργό μέλος και στα δύο κινήματα, εργατικό και οικολογικό. Τώρα γράφει τη διδακτορική του διατριβή για την ιστορία των εργατών ως περιβαλλοντιστών.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Μάτια μπλε

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος 

http://www.youtube.com/watch?v=qzAPuv8O9mE

Μάτια μπλε καλοκαιρινά
σαν δυο στάλες Αιγαίο
Μάτια μπλε που τα δειλινά
τα θυμάμαι και κλαίω

Ποιος ταξιδεύει στα μάτια σου
Και ποιος ξαγρυπνά στο κορμί σου
Μάτια μπλε στα μεγάλα ταξίδια σου
Θα 'μαι εδώ θα 'μαι πάντα μαζί σου

Μάτια μπλε φθινοπωρινά
τυλιγμένα σε πάχνη
Μάτια μπλε που παντοτινά
η καρδιά θα σας ψάχνει

 

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

DOS. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ

Δραματική | 2011 | Έγχρ. | Διάρκεια: 95'

Eλληνική ταινία σε σκηνοθεσία Στάθη Αθανασίου με τους: Μαρίνα Καλογήρου, Γιώργο Καραμίχο, Σταύρο Γιαγκούλη, Δαβίδ Φερνάντεζ Φάμπου

Ο Έκτορ και η Νερέα έρχονται από τη Μαδρίτη, ο Ιππόλυτος και η Φαίδρα από την Αθήνα. Θα συναντηθούν και θα ερωτευτούν στη Βαρκελώνη, με τις ιστορίες τους να ακολουθούν μια παράξενα παράλληλη διαδρομή.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10008219

ΣΤΙΛΑΤΟ ΔΡΑΜΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ ΒΙΡΤΟΥΟΖΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ, ΑΛΛΑ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΕΣ ΙΔΕΕΣ. ΤΟ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ, Η ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ, ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΤΑΙΝΙΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ, ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟΥ ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΛΙΝΤΣ.

Το ανέκδοτο της ημέρας

Ένας μαθηματικός, ένας βιολόγος και ένας φυσικός κάθονται σε ένα καφέ και βλέπουν κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει από το σπίτι απέναντι.
Πρώτα βλέπουν 2 ανθρώπους να μπαίνουν. Περνάει η ώρα και μετά από λίγο 3 άνθρωποι βγαίνουν από το σπίτι.
"Η μέτρηση δεν ήταν ακριβής" λέει ο φυσικός,
"Πρέπει να έκαναν αναπαραγωγή" επισημαίνει ο βιολόγος,
και ο μαθηματικός: "Αν μπει ένα ακόμα άτομο το σπίτι θα είναι άδειο".