Tsakthan Daily
15 Σεπτεμβρίου 2011
Imagine!
Ο καυτός Αύγουστος του Λονδίνου και των άλλων βρετανικών πόλεων που έζησαν τις σοβαρότερες «ταραχές» από το 1981 έληξε. Οι ψύχρες και οι βροχές άρχισαν, τα μαθητούδια πήγαν στο πρώτο μάθημα με τα βιβλία τους και τα iPod τους, τα πανεπιστήμια ξεκίνησαν κι αυτά, αλλά με τις περικοπές τμημάτων και την αύξηση των διδάκτρων δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα γίνουν ξανά μαζικές καταλήψεις. Όμως, τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Η εξέγερση των "chavs" (charvers στο Yorkshire και στη Β.Α. Αγγλία), δηλαδή των «επιθετικών και εγωιστών εφήβων και νέων ενηλίκων» που ντύνονται με αθλητικά ρούχα, και οι οποίοι, σύμφωνα με το στερεότυπο, κατ’ επανάληψη επιδεικνύουν αντικοινωνικές συμπεριφορές (π.χ. κατανάλωση αλκοολούχων ποτών στο δρόμο, χρηση ναρκωτικών, διατάραξη κοινής ησυχίας και άλλες μορφές νεανικής παραβατικότητας) έσπασε τη βιτρίνα του κυβερνητικού συνασπισμού και του συντηρητικού κομφορμισμού του συνόλου των πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων, εκτός εξαιρέσεων. Όσοι ξαφνιάστηκαν δείχνουν την επιφανειακότητα της σκέψης τους. Δείχνουν επίσης την άγνοιά τους για την μακρά ιστορική παράδοση του «όχλου» και των κοινωνικών εκρήξεών του στη Βρετανία εδώ και μια χιλιετία.
Ας θυμίσουμε σε όλους αυτούς, που κλεισμένοι στους χρυσελεφάντινους πύργους του Γουέστμινστερ και του Σίτυ αφορίζουν τους εξεγερμένους, ότι η ιστορία των εξεγέρσεων ξεκινά την άνοιξη του 1196. Οι φτωχοί του Λονδίνου συγκέντρωσαν όπλα και με ηγέτη τον Γουίλιαμ Φιτζ Οσβερτ (Γουίλιαμ ο Μακρυγένης) και προσπάθησαν να οργανώσουν εξέγερση και να λεηλατήσουν τα σπίτια των πλουσίων. Ο Μακρηγένης είχε συγκεντρώσει πάνω από 50.000 φτωχούς σε αυτή την προσπάθεια. Βασιλιάς, αριστοκράτες και εκκλησία τον εξόντωσαν μαζί με τους ακόλουθούς του καίγοντάς τους στην εκκλησία St. Mary-le-Bow του Λονδίνου όπου είχαν καταφύγει. Έκτοτε δεκάδες εξεγέρσεις φτωχών αναστάτωναν τη Βρετανία μέχρι τη δεκαετία του 1780 όταν ορισμένοι ηγέτες των κινημάτων των φτωχών άρχισαν να κάνουν προεκλογικές εκστρατείες για να μεταφέρουν τα αιτήματά τους στο κοινοβούλιο. Δύο αιώνες μετά, οι εξεγέρσεις των φτωχών συνδυάζονται με τις αγωνιώδεις προσπάθειες των μεταναστών, που έχουν φτάσει στη βρετανική επικράτεια από τις πρώην αποικίες, να αποκτήσουν δικαιώματα και να βγουν από τη μιζέρια του γκέτο. Έτσι από τη δεκαετία του 1970 κι ύστερα ο συνδυασμός φτώχειας και φυλής μη βρίσκοντας διέξοδο στο πολιτικό σύστημα οδηγεί στις εκρήξεις και στις εξεγέρσεις.
.
Οι πολιτικές ελίτ της Βρετανίας θορυβήθηκαν τόσο πολύ που ξέχασαν τα περί δημοκρατίας και «μεγάλης κοινωνίας» παχύτατα λόγια και παρά λίγο να καταφύγουν στο έσχατο στήριγμα του κράτους, δηλαδή το στρατό. Ειδικά η φούρια του πρωθυπουργού Ντείβιντ Κάμερον να κλείσει το θέμα σε ελάχιστο χρόνο οδήγησε την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη να παραβεί κάθε δικονομικό κανόνα και επί συνεχή 24ωρα καταδίκαζε με ιδιαίτερη σκληρότητα τους συλληφθέντες στα επεισόδια. Έτσι, επιβεβαιώθηκε η θέση του Λουί Αλτουσέρ για την πραγματική λειτουργία του «σκληρού πυρήνα του κράτους» που κατέχει και εμπεριέχει την φυσική δύναμη του μηχανισμού καταστολής (Βλ. «Γιατί το κράτος είναι μία μηχανή», Θέσεις, τ. 113, Οκτ-Δεκ.2010). Κι αυτό που έδειξε την πλήρη ενσωμάτωση του αστικού πολιτικού κόσμου στη λογική του κράτους και της καταστολής ήταν η πρόταση των πολιτικών να χρησιμοποιηθούν τα οχήματα εκτόξευσης νερού για τη διάλυση των εξεγερμένων που λεηλατούσαν τα μαγαζιά. Ακόμη και οι αρχηγοί των σωμάτων ασφαλείας αρνήθηκαν τη χρήση τους δίχως τη συναίνεση της κοινωνίας ενώ ο «κόκκινος» πρώην δήμαρχος του Λονδίνου Κεν Λίβινγκστον μεταμορφώθηκε σε «Ηρακλή Μαινόμενο» κατά των εξεγερμένων και δικαιολόγησε τη χρήση τους λόγω της «σοβαρότητας της κατάστασης».
Μόνο η αριστερά τόνισε τις αιτίες της εξέγερσης αλλά κι αυτή δεν ήταν σε θέση να βρεθεί μαζικά στους δρόμους και να υπερασπίσει τους φτωχούς απέναντι στο επίσημο κράτος και την ακροδεξιά που βγήκε για συμβάλει στην άγρια καταστολή. Η English Defence League, του Stephen Yaxley-Lennon ομοϊδεάτη και συντρόφου του χασάπη της Νορβηγίας Anders Behring Breivik, θεώρησε ότι της δίνεται μια πρώτης τάξης ευκαιρία να χύσει αίμα μουσουλμάνων, «εγχρώμων» και εν γένει μεταναστών που τους χαλάνε την εικόνα μιας «μονοπολιτισμικής» Βρετανίας που ποτέ δεν υπήρξε και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Φανταστείτε, λοιπόν, πως υπάρχουν κράτη μας λέει ο σημερινός Λέννον σε αντίθεση με τον χτεσινό Λέννον που 40 χρόνια μας πρότρεπε να φανταστούμε πως δεν θα υπάρχουν κράτη. Πού θα πάει, όμως; Πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει. Η κοινωνία μπορεί να ξαναβρεί το δρόμο της.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Naomi Klein (2010) Το δόγμα του Σοκ: H άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής. Αθήνα: Εκδ. Λιβάνης-Νέα Σύνορα, σελ. 720, τιμή 18,08 ευρώ
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Το Δόγμα του Σοκ είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία που μας βοηθούν να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη ανάλυση της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ. Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εναλλακτική ιστορία της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των ελεύθερων αγορών του Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική. Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, ικανό να προκαλέσει τσουνάμι ντροπής-αλλά και πολιτικής δράσης, για να σταματήσει επιτέλους η θεραπεία – σοκ.
Η Naomi Klein γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1970. Είναι Καναδή συγγραφέας, δημοσιογράφος και κοινωνική ακτιβίστρια, γνωστή για τις πολιτικές αναλύσεις και την κριτική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Βιβλιογραφία
2000. No Logo, No Space, No Choice, No Jobs.
2002. Fences and Windows: Dispatches from the Front Lines of the Globalization Debate.
2003. Άρθρο στο συλλογικό: Wrestling with Zion: Progressive Jewish-American Responses to the Israeli-Palestinian Conflict
2007. The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism.
2009. Άρθρο στο συλλογικό: Going Rouge: Sarah Palin An American Nightmare
Φιλμογραφία:
The Corporation (συνέντευξη)
The Take
The Shock Doctrine
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Imagine
Στίχοι: Τζων Λέννον
Μουσική: Τζων Λέννον
Imagine there's no Heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace
You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one
Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world
You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
ΗΜΕΡΕΣ ΙΑΠΩΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (15-17/9)
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου
19.30 Έναρξη
19.30 Έναρξη
20.00 Η Μπαλάντα του Ναραγιάμα (Σοχέι Ιμαμούρα, 1983, ελληνικοί υπότιτλοι)
22.15 Σημείο Βρασμού (Τακέσι Κιτάνο, 1990, αγγλικοί υπότιτλοι)
Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου
20.00 Οι Θερμές Πηγές του Ακίτσου (Γιοσίντα Γιοσισίγκε, 1962, ελληνικοί υπότιτλοι)
20.00 Οι Θερμές Πηγές του Ακίτσου (Γιοσίντα Γιοσισίγκε, 1962, ελληνικοί υπότιτλοι)
22.00 Βίαιος Μπάτσος (Τακέσι Κιτάνο, 1989, αγγλικοί υπότιτλοι)
Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου
18.00 Κόκκινο Μαντίλι (Τόσιο Μασούντα, 1964, αγγλικοί υπότιτλοι)
18.00 Κόκκινο Μαντίλι (Τόσιο Μασούντα, 1964, αγγλικοί υπότιτλοι)
20.00 Ο Άνθρωπος Που Σήκωσε Καταιγίδα (Ινόουε Ουμετσούγκου, 1957, ελληνικοί υπότιτλοι)
22.00 Θα Πάρετε Κάτι; (Τακέσι Κιτάνο, 1994, αγγλικοί υπότιτλοι)
Στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, Κεραμεικός, 2103609695. Είσοδος ελεύθερη.
Στον Θερινό Κινηματογράφο στην Παραλία Ελευσίνας, 2105543865. Είσ.: € 5.
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου
Μαχαιροβγάλτης (Γιάννης Οικονομίδης, 2010)
Μαχαιροβγάλτης (Γιάννης Οικονομίδης, 2010)
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου
Νήσος (Χρήστος Δήμας, 2009)
Νήσος (Χρήστος Δήμας, 2009)
Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα, 2103418550, φαξ 2103418570. Είσοδος ελεύθερη. Κρατήσεις με σειρά προτεραιότητας, 2103418579 Πεμ.-Παρ. 10.00-14.00.
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου
20.30 Βυσσινόκηπος (1999)
20.30 Βυσσινόκηπος (1999)
Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου
20.30 Ιωσήφ και Ιακώβ (1974). Τηλεοπτική παραγωγή στα αγγλικά, χωρίς υπότιτλους.
20.30 Ιωσήφ και Ιακώβ (1974). Τηλεοπτική παραγωγή στα αγγλικά, χωρίς υπότιτλους.
Το ανέκδοτο της ημέρας
Ένας ταβερνιάρης είχε ένα παπαγάλο και του λέει:
- "Φεύγω για μια ώρα από το μαγαζί. Αν έρθει το βυτίο με το πετρέλαιο πες τους να βάλουν 1 τόνο".
Έρχεται το βυτίο, βλέπουν τον παπαγάλο και του λένε:
- "Πού είναι το αφεντικό;"
- "Έφυγε", τους λέει αυτός, "βάλτε 3 τόνους και αφήστε το τιμολόγιο στο τραπέζι."
Γυρνάει ο ταβερνιάρης βλέπει ότι αγόρασε 3 τόνους και ουρλιάζει στο παπαγάλο:
- "Ένα τόνο δε σου είπα ρε, γιατί τους είπες 3;"
Τον αρπάζει και το σταυρώνει με τα φτερά ανοιχτά. Έπειτα του λέει:
- "Μια βδομάδα θα μείνεις εκεί."
Ο παπαγάλος βλέπει απέναντι του μια εικόνα του Χριστού στο σταυρό και ακούει μέσα από την εικόνα μια φωνή:
- "Πλάσμα του Θεού, πόσο καιρό θα είσαι σταυρωμένο;"
Λέει ο παπαγάλος:
- "Μια βδομάδα, εσύ πόσο καιρό είσαι στο σταυρό;"
Του απαντάει η φωνή:
- "2000 χρόνια!"
Έκπληκτος ο παπαγάλος του λέει:
- "Καλά ρε μεγάλε πόσο πετρέλαιο παράγγειλες;"
- "Φεύγω για μια ώρα από το μαγαζί. Αν έρθει το βυτίο με το πετρέλαιο πες τους να βάλουν 1 τόνο".
Έρχεται το βυτίο, βλέπουν τον παπαγάλο και του λένε:
- "Πού είναι το αφεντικό;"
- "Έφυγε", τους λέει αυτός, "βάλτε 3 τόνους και αφήστε το τιμολόγιο στο τραπέζι."
Γυρνάει ο ταβερνιάρης βλέπει ότι αγόρασε 3 τόνους και ουρλιάζει στο παπαγάλο:
- "Ένα τόνο δε σου είπα ρε, γιατί τους είπες 3;"
Τον αρπάζει και το σταυρώνει με τα φτερά ανοιχτά. Έπειτα του λέει:
- "Μια βδομάδα θα μείνεις εκεί."
Ο παπαγάλος βλέπει απέναντι του μια εικόνα του Χριστού στο σταυρό και ακούει μέσα από την εικόνα μια φωνή:
- "Πλάσμα του Θεού, πόσο καιρό θα είσαι σταυρωμένο;"
Λέει ο παπαγάλος:
- "Μια βδομάδα, εσύ πόσο καιρό είσαι στο σταυρό;"
Του απαντάει η φωνή:
- "2000 χρόνια!"
Έκπληκτος ο παπαγάλος του λέει:
- "Καλά ρε μεγάλε πόσο πετρέλαιο παράγγειλες;"
No comments:
Post a Comment