Στην “Εποχή” της Κυριακής: “Οι τράπεζες σώθηκαν, οι πολίτες πληρώνουν, η κρίση συνεχίζεται”

Η εποxή

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γραφεία: Ακαδημίας 62,  10679 Αθήνα

τηλ. 210-36 19 513 - 14,  Fax : 210- 36 19 610

www.epohi.grwww.epohi.gr www.epohi.gr

Στην “Εποχή” της Κυριακής:

Κεντρικός τίτλος: “ Παρέλασε η κοινωνία”. Πολίτες ακύρωσαν τις παρελάσεις.

“Οι τράπεζες σώθηκαν, οι πολίτες πληρώνουν, η κρίση συνεχίζεται”

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

“Σώζουν τις τράπεζες, διαλύουν τα ταμεία”, του Θ. Μιχόπουλου

«Τα μετέωρα βήματα των ευρωηγετών», του Χ. Γεωργούλα

“Η ΝΔ, καταψηφίζει, αλλά…” του Σ. Κουτρουβίδη.

«Διακριτή φωνή, αλλά και βαθιά ενωτική»: απόφαση του πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΚΟΑ

«Λυπηθείτε μας», του Γιώργου Οικονόμου (Μπελατσάος)

«Να συνεχίσουμε», του Ανέστη Ταρπάγκου

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ

Σύνοδος Κορυφής

• Αιμίλιος Αυγουλέας: “Μνημόνιο και νέα συμφωνία οδηγούν σε καταστροφή και έξοδο από το ευρώ”. Συνέντευξη του καθηγητή διεθνών χρηματοοικονομικών αγορών στον Π. Κλαυδιανό.

• Γίωργος Σταθάκης: “Στην ίδια μοίρα με αυτή της 21ης Ιουλίου”

• “Οι εξελίξεις για την Ελλάδα αφορούν όλα τα γουρουνάκια”, του Αργ. Παναγόπουλου

• Γ. Γκίζι: “ Οι τράπεζες σώθηκαν η κρίση συνεχίζεται”

• “Πρώτα ήλθαν οι τράπεζες”, του Δ. Σμυρναίου

• “θεσμοθετείται η υποταγή του ευρωπαικού Νότου”, του Αργ. Παναγόπουλου

«Ποια οικονομική κρίση;», του Αλέξανδρου Αστρινάκη

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ: «Ειδική οικονομική ζώνη ή ειδική «αποικιοκρατική ζώνη;» του Στάθη Κουτρουβίδη

ΔΙΕΘΝΗ

«Η Τυνησία στον αστερισμό του Ισλάμ», του Νικόλα Βουλέλη

ΛΙΒΥΗ: “ Το μέλλον της εξουσίας προδιαγράφεται σκληρό', συνέντευξη με τον απεσταλμένο της ΝΕΤ, Πάνο Χαρίτο στον Κ. Σαρακηνό.

«Το μέλλον στα χέρια των φυλών…» της Ρένας Δούρου

ΗΠΑ: Εκδίωξαν τους διαδηλωτές από τις καταλήψεις

Ιταλία: “Ο Μπερλουσκόνι με δώρα σφάζει την κοινωνία”

«Η Die Linkeμε νέο πρόγραμμα σε θέση μάχης», του Μπ. Κοβάνη

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: «Εκλογές με υποψίες για νοθεία στο φόντο της πλήρους ευρωπαϊκής ένταξης», του Δημ. Γκιβίση

Τουρκία: Εθνική έξαρση πάνω από τα συντρίμμια των 7,2 ρίχτερ, γράφουν Ανδριάνα Πεταλά και Θ. Μιχόπουλος

Ερυθροί Χμερ: Η Δίκη των για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Κατάφεραν να ενώσουν τους οπαδούς όλων των ομάδων», του Νίκου Γιαννόπουλου

Ερωτήματα για τη διαχείριση στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας (Πρωτοβουλία Οικοδόμων και Εργαζομένων στις Κατασκευές)

«Η κρίση ως ευκαιρία» για τη θεμελίωση του Πανεπιστημίου, του Ευάγγελου Νικολαΐδη

“Προς κατάργηση ο θεσμός των κρατικών υποτροφιών”,από τον Σύλλογο Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτου»

Υγεία: “Βάζουν λουκέτο στη καρδιοχειρουργική του Παίδων”, των Αντ. Καλλικούρδη και Γ. Καλαβρουζιώτη, καρδιοχειρουργών.

“Μαμά πεινάω”. Η Ελλάδα σε ανθρωπιστική κρίση. Της Αφρ. Μπαμπάση.

“Καψόνια σε μουσουλμάνους φαντάρους στο Μεσολλόγι”, από το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος.

«Το ταλέντο του ελληνικού κράτους», της Ιωάννας Μπαρτζίδη

ΘΕΜΑΤΑ

«Στα άδυτα της ιστορίας: Οι αντιφάσεις ενός κόμματος ή ενός προσώπου;».Με αφορμή την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου, γράφει ο Κώστας Κοροντζής.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

“Το πουλί και ο βασιλιάς”. Όταν η αθωότητα καταργεί την εξουσία, του Θωμά Τσαλαπάτη

“Ρίτερ, Ντένε, Φος…” Η παράσταση του Τ. Μπέρχαρντ της Κατερίνας Νοτοπούλου

Λεία Βιτάλη:«Ο συγγραφέας αγωνίζεται με όπλο του τις λέξεις», συζήτηση με τη συγγραφέα στην Μαρώ Τριανταφύλλου

'52^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης”, γράφει ο Στ. Κερσανίδης

ΙΔΕΕΣ

«Το κίνημα των Λουδιτών», του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου

Μάικ Χαρντ: «Το διάχυτο αίτημα για πραγματική δημοκρατία», συνέντευξη με τον γνωστό διανοούμενο.

ΟΙ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ:

«Ξούθου και Μενάνδρου γωνία» του Κ. Κρεμμύδα

«Αφρόδιχτα της Αριστερής όχθης» του Γεράσιμου του Aλιέα

«Στα δίκτυα του κόσμου» του Δημήτρη Γκιβίση

«Ό,τι συμβεί στα πέριξ» της Γωγώς Παυλοπούλου

Η σελίδα της Θεσσαλονίκης

Μουσικές Προτάσεις από τη Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Εικαστικός Χάρτης από την Κατερίνα Αναστασίου

Κινηματογράφος: Κριτική-Παρουσίαση από τον Στράτο Κερσανίδη

Ex libris: Βιβλιοκριτική από τη Μ. Θεοδοσοπούλου

Η Εποχή της Κυριακής, μέσα στα κινήματα, στην Αριστερά

Διαβάστε στο Δρόμο της Παρασκευής 28/10 Οι παρελάσεις να γίνουν διαδηλώσεις του ΟΧΙ της κοινωνίας

Διαβάστε στο Δρόμο της Παρασκευής 28/10

 

«Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας»

Οι παρελάσεις να γίνουν διαδηλώσεις του ΟΧΙ της κοινωνίας

 

• Γενικεύεται το πολιτικό, του Κώστα Ανδριανόπουλου
  
• Επιστροφή στον 19ο αιώνα, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
  
• 17 χρόνια από το θάνατο του Γιάννη Χοντζέα
  
• Η άδικη λήξη του αγώνα στους ΟΤΑ γεννά αντιδράσεις, του Γιώργου Κατερίνη
  
• Τα νέα αίσχη του κ. Λοβέρδου
  
• Φεύγουν… μένοντας οι Αμερικανοί στο Ιράκ, της Αριάδνης Αλαβάνου
  
• Σόλο της Φερνάντες στην Αργεντινή, Ισλαμιστές πρώτοι στην Τυνησία
  

 


ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΥΛΗ



 

editorial


Αντίσταση και πάλι



 

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ


Μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο - Να ανακόψουμε την… κάθοδο στον Άδη, του Ρούντι Ρινάλντι


Το εθνικό διαπλέκεται με το ταξικό - Μόνο ο λαός μπορεί να υπερασπίσει τα συμφέροντα της χώρας, του Χρίστου Καραμάνου


 


ΠΟΛΙΤΙΚΗ


Γενικεύεται το πολιτικό, του Κώστα Ανδριανόπουλου


Επιστροφή στον 19ο αιώνα, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου


Στην ποδιά της Μέρκελ θυσιάζουν τα ασφαλιστικά Ταμεία, της Μαίρης Ευθυμιάτου


Γνώμη: Η μέρα της Μαρμότας, του Δημήτρη Υφαντή


Κατηφόρα Καμίνη με αφορμή τα σκουπίδια, του Μάριου Διονέλλη


Η παύση πληρωμών μπορεί να γίνει παλλαϊκό αίτημα άμεσης δράσης


Προϋποθέσεις ανεξαρτησίας και επιβίωσης, της Χριστίνας Σουλτανίδου


Endl ö sung κούρεμα, του Γιώργου Τσίπρα


 


Scripta Manent , Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός


Κωστής Παλαμάς (1859-1943): Στ ᾽ ἀ κάθαρτα κυλε ῖ στε μας


 


Αριστερά


Με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές – Υπάρχει θέμα για την Αριστερά, του Δημήτρη Υφαντής


Αποκαταστάσεις και πολιτικοί χειρισμοί – Πού στοχεύει η «επιστροφή στο μέλλον» από το ΚΚΕ; Του Γιάννη Σκαλιδάκη


17 χρόνια από το θάνατο του Γιάννη Χοντζέα


Διπλή Ταρίφα : «Αυτοί τα κάνουν όλα»


 


ΔΙΕΘΝΗ


Φεύγουν… μένοντας οι Αμερικανοί στο Ιράκ, της Αριάδνης Αλαβάνου


Βρετανία: Δυσώδης Τύπος


ΗΠΑ: Γιατί τώρα το κίνημα του 99%;


Σόλο της Φερνάντες στην Αργεντινή, Ισλαμιστές πρώτοι στην Τυνησία


Πώς οι φτωχές χώρες επιδοτούν τις πλούσιες, της Αλίκης Βεγίρη


Θα επιτρέψουμε τη συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ;



 

ΕΡΓΑΣΙΑ


Η άδικη λήξη του αγώνα στους ΟΤΑ γεννά αντιδράσεις, του Γιώργου Κατερίνη


 


Στα γρανάζια του άρθρου 99 οι 1.400 εργαζόμενοι της Alapis


 


Η εργοδοσία στήνει επιχειρησιακά σωματεία – Καταγγελία για την εταιρία security ICTS στο «Ελ. Βενιζέλος»


Καταδίκη Επιθεωρητών Εργασίας! Μετά από μήνυση εργοδότη


Από ενοικιαζόμενοι… μετακινούμενοι – Νέα αντεργατική μεθόδευση στον Όμιλο της Εθνικής



 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ


Φοβήθηκε τα γιαούρτια και του έστειλε το ΣΔΟΕ – Απειλές και διώξεις από τον υπουργό Άμυνας εναντίον γιατρού στο Κιάτο, του Μάριου Διονέλλη


Ο ρόλος των κυβερνητικών βουλευτών σήμερα ­– Μήπως έχουν μεταβληθεί σε «πτυελοδοχείο της κοινής γνώμης»; Του Ηλία Τσολακίδη


Το ματς παίζεται στις εξέδρες πλέον, του Κώστα Μαραγκάκη


Τα νέα αίσχη του κ. Λοβέρδου - Σκοπός το κλείσιμο της Καρδιοχειρουργικής Μονάδας του «Αγ. Σοφία»


Η φάμπρικα των ερωτήσεων, του Μάριου Διονέλλη


 


Media λογώντας: Σφαγή για το στήσιμο της νέας διαπλοκής, της Ματίνας Παπαχριστούδη


 


Η άλλη Θεσσαλονίκη


Ο καλός, ο κακός και ο μπερδεμένος… Του Λευτέρη Αρβανίτη


Έξω οι κλέφτες από την πόλη


Ποιος ωφελείται από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες στη Χαλκιδική - Ακόμα ένα οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό έγκλημα κατά του τόπου, της Πέτης Πέρκα


Ναι στην καύση νεκρών από το Δήμο Θεσσαλονίκης


Η εξαθλίωση δεσπόζει στα δημοτικά κολυμβητήρια - Άγνωστες λέξεις η υγιεινή, η συντήρηση και το προσωπικό, της Αθηνάς Τέσκου


 


ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ


Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως λέμε Ελλάδα, του Βασίλη Κεχαγιά


Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη με τον Αντώνη Αντωνίου – Ένα λυτρωτικό έργο στη θεατρική σκηνή της οδού Νάξου, συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή


Κόντρα στον καιρό: Η δυναστεία των τεχνών


Το βιβλίο Χ, του Γιώργου Κοροπούλη


Ο οργανοπαίχτης της οδού Αριστοτέλους, της Μαρίας Πετρίτση


Πολιτισμός και βαρβαρότητα, του Ηρόστρατου


Παρέμβαση: Αλήθειες και ψέματα για τα χαράτσια – Μια κατατοπιστική και άκρως χρήσιμη ανακοίνωση της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας


 


ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ του Στέλιου Ελληνιάδη


Αριστεροί προδότες και αναρχικοί χαφιέδες;


 


Εναλλάξ του ΚΙΜΠΙ


Η εκδίκηση του δωσιλογισμού


 


Όσα θάφτηκαν


Γκρηχενλαίντερ!


 


Εν τέλει


Ας συμφωνήσουμε σε μια κοινή Αντίσταση, της Βέρας Δαμόφλη


 


Σκιτσάρουν ο Στάθης, ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, αύριο Σάββατο 29 Οκτωβρίου [κυκλοφορούν εκτάκτως το Σάββατο]

Στα περίπτερα εντός της "Κυριακάτικης Αυγής" και στο διαδίκτυο: στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Γιάνη Βαρουφάκη, Νικόλα Βαγδούτη, Φάνη Παπαγεωργίου, Σλάβοϊ Ζίζεκ, Georges Haupt, Βαγγέλη Καραμανωλάκη, Μαρίας Καραμεσίνη, Πολυμέρη Βόγλη, Αγγέλικας Ψαρρά

Μια ακόμα μεγαλειώδης τρύπα στο νερό: Ο Γιάνης Βαρουφάκης σχολιάζει το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους

Η «ελληνική έκδοση» της Occupied Wall Street Journal. Ήρθαμε σε επαφή με τους καταληψίες του Occupy Wall Street και συγκροτήσαμε ελληνική μεταφραστική ομάδα, για τη μετάφραση της εφημερίδας και υλικών του κινήματος.

Το νέο νομικό πλαίσιο για την έρευνα. Αναπαραγωγή του κυρίαρχου Παραδείγματος και κατακερματισμός. Ο Φάνης Παπαγεωργίου και ο Νικόλας Βαγδούτης εξετάζουν τις επιπτώσεις του νόμου Διαμαντοπούλου στην έρευνα.

Πρώτα η κατάληψη, μετά τα αιτήματα. Καθώς το Occupy Wall Street διανύει την έκτη εβδομάδα του, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ προτείνει ιδέες για το μετά

140 χρόνια από την Παρισινή Εξέγερση. Η ηττημένη Κομμούνα έγινε σύμβολο. O μεγάλος ιστορικός Georges Haupt γράφει για την επίδραση της Κομμούνας στη συλλογική συνείδηση

Η εικόνα της βαρβαρότητας και η βαρβαρότητα της εικόνας. Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης, στην τακτική του στήλη «Στην αρχή των τραγουδιών» γράφει για το νεκρό Καντάφι και τη βάρβαρη διαχείριση της εικόνας του.

Κρίση, γυναίκες, ανδρική ταυτότητα. Η Μαρία Καραμεσίνη αναλύει τις επιπτώσεις της κρίσης και της ανεργίας στις γυναίκες και στις σχέσεις των δύο φύλλων.

Η ενδημική βία. Ο Πολυμέρης Βόγλης, με αφετηρία τα γεγονότα της περασμένης Πέμπτης, καταθέτει τις σκέψεις του για τον ανασχετικό ρόλο της βίας στην ανάπτυξη του κινήματος

«Αποκαταστάσεις» με νόημα. Η Αγγέλικα Ψαρρά εγκαινιάζει την τακτική της συνεργασία με τα «Ενθέματα» την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα, με τη στήλη «Διαφορίδια. Φεμινιστικά και άλλα». Μας εξηγεί τι σημαίνει ο τίτλος «Διαφορίδια» και, εγκαινιάζοντας τη στήλη της, γράφει για την τριπλή «αποκατάσταση» Βαβούδη-Βελουχιώτη-Ζαχαριάδη από το ΚΚΕ.

KOE: ΒΡΟΝΤΕΡΟ «ΟΧΙ» ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

27^η Οκτωβρίου 2011

ΒΡΟΝΤΕΡΟ «ΟΧΙ» ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. βάζει τη σφραγίδα της στη νεοελληνική χρεοκοπία και τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Οι αποφάσεις της Συνόδου σημαίνουν τη μόνιμη εγκατάσταση της τρόικας στην Ελλάδα, και ουσιαστικά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους διεθνείς «προστάτες».








Εβδομήντα ένα χρόνια μετά την 28^η Οκτωβρίου του 1940 επιβάλλεται στη χώρα μια νέα κατοχή και καταλύεται κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Οι ηγέτες της ευρωζώνης διατάζουν το άμεσο ξεπούλημα της χώρας και κάνουν σαφές σε όλους τους τόνους ότι ο ελληνικός λαός θα πληρώσει ακριβά, με μόνιμη εποπτεία και οικονομική εξαθλίωση.








Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχει χάσει κάθε ίχνος ντροπής. Αφού έπαιξε το ρόλο του φτωχού συγγενή και κομπάρσου στη Σύνοδο, τώρα δεν διστάζει να πανηγυρίσει που η χώρα μπαίνει κάτω από τη μπότα της μόνιμης επιτροπείας. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να μιλάμε για «κυβέρνηση» αλλά για μια εθελόδουλη κλίκα που βλέπει τον εαυτό της μόνο σαν τοπικό συνεργάτη των νέων κατακτητών.








Ο λαός δεν μπορεί να ανεχτεί άλλη προσβολή της αξιοπρέπειάς του. Δεν μπορεί να ζήσει σαν δούλος, σαν υπήκοος ενός προτεκτοράτου της Γερμανίας. Υπάρχει διέξοδος για τη χώρα: Εκδίωξη της τρόικας και της κυβέρνησης, στάση πληρωμών στους δανειστές, ανεξαρτησία, δημοκρατία, παραγωγική ανασυγκρότηση, ο λαός στο προσκήνιο. Είναι μια διέξοδος δύσκολη και με ρήξεις. Ταυτόχρονα όμως είναι ο μοναδικός δρόμος που δεν οδηγεί στην κοινωνική εξαθλίωση και την εθνική καταστροφή.








Οι παρελάσεις για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου πρέπει να μετατραπούν σε βροντερές λαϊκές διαδηλώσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Με μαύρες σημαίες και πλακάτ «ΟΧΙ» στους δρόμους, τα μπαλκόνια, παντού. Με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς στην πρώτη γραμμή της αντίστασης. Με την ενεργητική άρνηση να αμαυρωθούν οι παρελάσεις από την παρουσία όσων υποστηρίζουν την τρόικα και τη νέα κατοχή.








Γραφείο Τύπου ΚΟΕ

Encore, ακόμη 1972-1973: Σεμινάριο εικοστό Ζακ Λακάν

Encore, ακόμη


1972-1973: Σεμινάριο εικοστό



Ζακ Λακάν



μετάφραση: Βλάσης Σκολίδης

επιμέλεια σειράς: Βλάσης Σκολίδης



Ψυχογιός, 2011

376 σελ.

ISBN 978-960-453-667-2, [Κυκλοφορεί]

Τιμή € 18,80











Ψυχανάλυση [DDC: 150.195]

Ψυχολογία των φύλων [DDC: 155.3]

Lacan, Jacques, 1901-1981 [DDC: 150.195 092]





Το θέμα, θρυλικό: η απόλαυση, η αγάπη, η γυναικεία σεξουαλικότητα. Σε αυτό το σεμινάριο ο Λακάν διερευνά το ανέφικτο της σχέσης των δύο φύλων, την αυτιστική πρόσδεση του καθενός στην απόλαυση, τη γυναίκα ως "μη όλη", τον ερωτικό λόγο ως υποκατάστατο επαφής, την απολαυσιακή διάσταση της ασυνείδητης γνώσης.



Το ύφος, συναρπαστικό: ουδέποτε ψυχαναλυτικό κείμενο αξιοποίησε σε τέτοιο βαθμό την αμφισημία της γλώσσας, τη δυναμική του αποφθέγματος, τη μπαρόκ πολυφωνία των αναφορών.



Η θεωρητική στιγμή, μεταιχμιακή: ο Γάλλος ψυχαναλυτής κλείνει τους λογαριασμούς του με τα μαθηματικά και τη δομική γλωσσολογία, εντείνοντας παράλληλα την ανίχνευση της τοπολογίας και του πραγματικού. Μέσα από την αντιπαράθεση του Φρόιντ με τον Αριστοτέλη και τον Μαρξ αναδύεται η προβληματική της ύστερης, τόσο επίκαιρης στις μέρες μας, λακανικής διδασκαλίας.



Η ελληνική έκδοση, δίγλωσση και σχολιασμένη: πολύτιμο εργαλείο για τον μελετητή του Λακάν, παρέχοντας τη δυνατότητα άμεσης αντιπαραβολής με το γαλλικό πρωτότυπο.







Κριτικές - Παρουσιάσεις

Γιάννης Ασδραχάς, Encore, ακόμη, "Εξπρές", 9.10.2011

--------------------------------------------------------------------------------

ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΠΑΜ .... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ BAN ( ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΩΝ )

ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΠΑΜ .... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ BAN ( ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΩΝ )

της Νάνσυ Πανταζή

Το άρθρο 14 παρ. 2 του ελληνικού συντάγματος για την ελευθερία του τύπου προβλέπει ότι: «Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται».
Σε μια εποχή που οι τοίχοι διαδικτυακά βοούν σε "επαναστατικό" κρεσέντο για μια Κυβέρνηση που δρα μη δημοκρατικά, που καταστρατηγεί θεσμούς, "τρομοκρατεί" τους πολίτες είτε με τις κατασταλτικές μεθόδους που χρησιμοποιεί είτε αποδίδοντας τις ευθύνες σε ένα λαό για μία πιθανή χρεωκοπία της χώρας μας, βιώνουμε την πολιτική φίμωση μέσα από συντονισμένα ή μη κέντρα κυβερνητικών, δεξιών και εθνικιστικών μηχανισμών αλλά και τη λογοκρισία από αυτοαποκαλούμενους "επαναστάτες" και "υπερασπιστές" της δημοκρατίας.
Ξεκαθαρίζω εξαρχής προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης ότι το Facebook όπως και τα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν φέρουν καμία ουσιαστική ευθύνη όταν δέχονται ομαδικές αναφορές και πράττουν αυτά που έχουν θέσει ως όρους ασφαλείας. Ας γίνει, επίσης, σαφές ότι ένα προφίλ για να πέσει αλλά και για να αποκλειστεί απαιτεί μαζικές αναφορές... άρα δεν είναι τόσο απλό.
Όλα αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξυπηρετούν πολύ απλά τη διαδικτυακή φιλία αλλά και την ανταλλαγή απόψεων. Είναι απλά μέσα που σε καμία των περίπτωσεων δεν πρέπει να υπερτιμηθούν και πόσο μάλλον όταν η επιλογή των διαδικτυακών μας φίλων που θα αλληλεπιδράσουμε είναι προσωπική μας επιλογή και με το δικαίωμα ανά πάσα στιγμή τόσο να διαγράψουμε όσο και να μπλοκάρουμε.
Όταν, λοιπόν, δεν συντρέχουν λόγοι όπως λεκτική βία ή σελίδες με παράνομο περιεχόμενο ο χρήστης δεν έχει κανένα λόγο αλλά και κανένα ουσιαστικό δικαίωμα να προβεί σε λογοκρισία των γραφόμενων ενός άλλου χρήστη. Μου προκαλεί εντύπωση η ευκολία των τοποθετήσεων πολλών χρηστών όσον αφορά το περιεχομένο ή το στυλ αναρτήσεων άλλων χρηστών και πολύ περισσότερο αυτών που ένθερμα διατυμπανίζουν τη δημοκρατικότητά τους και εκείνη τη στιγμή επί της ουσίας λογοκρίνουν μία μορφή έκφρασης, όποια και αν είναι αυτή που στην τελική δεν είναι και υποχρεωμένοι να διαβάσουν διότι πολύ απλά έχουν το δικαίωμα της διαγραφής.
Αυτόματα γίνονται "συνήγοροι" όλων αυτών των κέντρων πολιτικών μηχανισμών που μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνουν πολύ συγκεκριμένη και στοχευμένη προπαγάνδα και αντίστοιχα φιμώνουν τις αντίθετες φωνές που κρίνουν ότι μπορεί να ασκήσουν την όποιου είδους πολιτική επιρροή.
Στις 6 Οκτώβρη έριξαν το πρώτο προφίλ μου, ένα προφίλ με διάρκεια 2 ετών και 5000 διαδικτυακούς φίλους, από τους οποίους μόνο με 1000 ξαναβρεθήκαμε, και ακόμα και σήμερα δεν έχω λάβει απάντηση. Χθες προχώρησαν αρχικά σε 3ωρο αποκλεισμό και μέσα σε μία ώρα σε 3μερο αποκλεισμό από κάθε είδους σχολιασμό και ανάρτηση για υλικό που είχα ανεβάσει στο νέο προφίλ μου. Μένω άναυδη διότι τη μία μέρα αναρτούσα ποίηση Ελύτη και την προηγούμενη μέρα άρθρα από site γενικού περιεχομένου. Στην πορεία ανακάλυψα ότι είχαν κατεβάσει συγκεκριμένη πολιτική-χιουμοριστική ανάρτηση με μία φωτό, η οποία είχε κυκλοφορήσει διαδικτυακά σε πολλούς τοίχους άλλων φίλων και ποτέ δεν έγινε αποκλεισμός.
Καταλήγω, λοιπόν, σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα... Δυστυχώς, έχει χαθεί κάθε μέτρο δημοκρατικότητας και ελευθερίας λόγου τόσο από τα κυβερνητικά, δεξιά και εθνικιστικά κέντρα φίμωσης όσο και από μεμονωμένους χρήστες που κάτω από ένα μανδύα ψευτοεπαναστατικό, ψευτοδημοκρατικό και κριτή παντών έχουν αναγάγει εαυτούς σε κουκουλοφόρους και δοσίλογους με τη ρουφιανιά ... κυβερνητικά εξωραϊσμένη σαν ένδειξη ενεργού και υπεύθυνου πολίτη.
Ας αντιληφθούν όλοι ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπάρχει η ελευθερία επιλογής των φίλων μας και το δικαίωμα διαγραφής και ότι η όποιου είδους φίμωση και για όποιο λόγο είναι απαξίωση τόσο της ελευθερίας λόγου όσο και της ίδιας της δημοκρατίας.
Τέλος, ας αντιληφθούν οι φιλοκυβερνητικοί και οι δεξιοί και εθνικιστές ότι οι ελεύθερες φωνές δεν φιμώνονται... απεναντίας ατσαλώνονται και γίνονται πιο βροντερές... Άλλωστε όλο αυτό υποδηλώνει και την απόγνωση στην οποία βρίσκονται... είναι τακτική ήττας και ενίσχυσης της πεποίθησης μας και του αγώνα μας για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού...
"Μια τρικυμισμένη θάλασσα είναι η ελευθερία. Οι άτολμοι προτιμούν την ηρεμία του δεσποτισμού..." ~ Θ. Τζέφερσον

Judith Butler at Occupy WSP - Δείτε το βίντεο

http://www.youtube.com/watch?v=rYfLZsb9by4&feature=youtube_gdata_player

Για τον θάνατο του Δημήτρη Κοτζαρίδη (20 Οκτωβρίου 2011 - )ΔΣ του Συλλόγου Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών

Το ΔΣ του Συλλόγου Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους φίλους και τους συντρόφους του αγωνιστή Δημήτρη Κοτζαρίδη, γραμματέα του Παραρτήματος Βύρωνα του Συνδικάτου Οικοδόμων, που βρήκε τραγικό θάνατο στην πλατεία Συντάγματος κατά την απεργιακή συγκέντρωση της 20ής Οκτωβρίου.




Ο χαμός του Δημήτρη Κοτζαρίδη, στο κέντρο μιας πόλης που ασφυκτιούσε επί δύο ημέρες από τα δακρυγόνα και τα χημικά, ενόσω παλλόταν από τις διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ας μείνει στη μνήμη όλων μας ως σύμβολο της βίας με την οποία ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας κι εκμετάλλευσης στρέφεται εδώ και δύο χρόνια κατά των εργασιακών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.



Ο χαμός του Δημήτρη Κοτζαρίδη, την ώρα που στην ελληνική Βουλή ψηφιζόταν ένα ακόμα νομοσχέδιο λεηλασίας της ζωής μας και στους δρόμους της Αθήνας εκτυλισσόταν μια παράλογη αντιπαράθεση μεταξύ πατρώνων της συλλογικής αντίστασης και διαμαρτυρίας, ας χαραχτεί στο μυαλό μας ως μια μεγάλη ήττα την οποία θα υπερβούμε μόνο ενωμένοι απέναντι στον κοινό εχθρό.



Μπροστά στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε, δεν χωρούν φατριαστικές αντιπαλότητες πολιτικών χώρων και σεχταριστικοί υπολογισμοί. Στην κρατική κι εργοδοτική τρομοκρατία που βιώνουμε καθημερινά, θα αντιτάσσουμε ανυποχώρητα την ενότητα όλων των εργαζομένων, όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων – μέχρι τέλους, μέχρι να ξανακερδίσουμε ακέραια τη ζωή μας.



Το ΔΣ





--

Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών



Μαυρικίου 8 & Μαυρομιχάλη

Αθήνα

Δώδεκα πρωτότυπες προσεγγίσεις για την έννοια του κράτους (του Κώστα Ελευθερίου από την Καθημερινή)

Δώδεκα πρωτότυπες προσεγγίσεις για την έννοια του κράτους


Από τις κλασικές θεωρήσεις πολιτικών επιστημόνων στην εποχή της παγκοσμιοποίησης

Του Κωστα Eλευθεριου*

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_23/10/2011_459921

COLIN HAY, MICHAEL LISTER, DAVID MARSH (επιμ.)



Το Κράτος: Θεωρίες και Προσεγγίσεις



μετ.: Γ. Αντωνίου, Αλ. Κουτσογιάννης



εκδ. Σαββάλας - σελ. 464



Τι είναι το «κράτος»; Η σύγχρονη πολιτική επιστήμη φαίνεται να ακολουθεί μια ιδιόμορφη ερευνητική πορεία: ανακαλύπτει θεματικούς «θησαυρούς» σε δευτερεύοντα ζητήματα και την ίδια στιγμή αποφεύγει να ασχοληθεί με τις «βαριές μεταβλητές» του αντικειμένου -το κράτος, τα κόμματα, τα συνδικάτα, τη σχέση του πολιτικού με το κοινωνικό- «δηλώνοντας» ότι έχουν φθάσει σε ένα απώτατο σημείο κορεσμού και πλέον τίποτε το πρωτότυπο δεν μπορεί να ειπωθεί γι’ αυτές.



Ταυτόχρονα, όμως, εκείνο που εκπέμπεται από την ερευνητική κοινότητα φαίνεται να είναι μία απλουστευτική θέση για το περιεχόμενο και τη σημασία αυτών των μεταβλητών. Αυτό που δεν μπορούν να φανταστούν ορισμένοι είναι πως αυτή η εννοιολογική αποχύμωση της πολιτικής επιστήμης συνεισφέρει στη σταδιακή μεταμόρφωσή της σε ένα light αντικείμενο στο οποίο θα περισσεύουν οι «επιστημονικές» μέθοδοι και θα λείπει το θεωρητικό βάθος. Η αναζήτηση της «επιστημοσύνης» στην άκριτη ποσοτικοποίηση των δεδομένων των πολιτικών διαδικασιών -ξεχνώντας ότι η πολιτική είναι η κατεξοχήν ανθρώπινη δραστηριότητα από τον Πλάτωνα και έπειτα- θέτει, πλέον, σε δεύτερη μοίρα την «αφήγηση» του πολιτικού φαινομένου ως μία σύνθεση θεωρητικών σχηματοποιήσεων, ιστορικών διαισθήσεων, ανθρωπολογικών παρατηρήσεων και -γιατί όχι;- πολιτικών σχολίων. Κατ’ επέκταση, έννοιες όπως το κράτος πέρασαν από την «κλίνη του Προκρούστη» για να είναι επιχειρησιακές για τις νέες πιο «επιστημονικές» μεθοδολογίες, ενώ, εν πολλοίς, το γενικότερο πολιτικό κλίμα δημιούργησε την πεποίθηση «και γιατί να μελετηθεί το κράτος, αφού εξαφανίζεται» - όπου πια το φαινόμενο που καλείται ένας επιστήμονας να μελετήσει προσδιορίζει και τους όρους της μελέτης του. Οπως περιγράφεται πολύ παραστατικά από τους Colin Hay και Michael Lister «...η θεωρία του κράτους μετατράπηκε από έναν ορμητικό χείμαρρο σε στάσιμα νερά, όχι κάτι περισσότερο από ένα νοητικό τέλμα που το διατρέχουν μόνο σκληραγωγημένοι θεωρητικοί...».



Πολυπλοκότητα ερμηνειών



Ο συλλογικός τόμος «Το Κράτος: Θεωρίες και Προσεγγίσεις» των Colin Hay, Michael Lister και David Marsh διαπνέεται από μία πολύ συγκεκριμένη λογική: επιχειρεί να καταδείξει την πολυπλοκότητα των ερμηνειών σχετικά με το κράτος, προτείνοντας μία πολυθεματική κατόπτευση του κρατικού φαινομένου βασισμένη στις διάφορες ερευνητικές «πειθαρχίες» της πολιτικής επιστήμης. Υπ’ αυτή την έννοια, δεν αφορά τόσο την ιστορική εξέλιξη του κράτους, όσο τους πολλούς και διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι πολιτικοί επιστήμονες επιχείρησαν και επιχειρούν να αναδείξουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου πολιτικού θεσμού και να μελετήσουν τη δυναμική και την επίδρασή του στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και στην κοινωνία. Το εγχείρημα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, διότι λειτουργεί αφενός ως ένα πλήρες διδακτικό εγχειρίδιο και αφετέρου ως επιστημονικός αντίλογος σε όσους εσφαλμένα θεωρούν ότι η πολιτική επιστήμη είναι κυρίως μία «υψηλή» μορφή πολιτικής αρθρογραφίας. Το έργο αρθρώνεται εξελικτικά, όπου οι πιο κλασικές θεωρήσεις περί κράτους ακολουθούνται από τις πιο σύγχρονες. Ωστόσο, όλες οι συνεισφορές στον τόμο έχουν ως κοινή έδρα την ανάγκη επικαιροποίησης του θεωρητικού προβληματισμού στο σήμερα. Κατ’ αυτό τον τρόπο, το έργο δεν συνιστά μία ιστορία των θεωριών περί κράτους, αλλά μία ζώσα αναδιαπραγμάτευση ζητημάτων του παρόντος από μία ευρυγώνια οπτική γωνία.



Πανσπερμία προσεγγίσεων



Το βιβλίο αποτελείται από δώδεκα πρωτότυπες συνεισφορές πολιτικών επιστημόνων που καλύπτουν διαφορετικές προσεγγίσεις του κρατικού φαινομένου: τον «σκληρό» πυρήνα των θεωριών περί κράτους (πλουραλισμός, ελιτισμός, μαρξισμός, δημόσια επιλογή και θεσμισμός)· τις «αιρετικές» προσεγγίσεις (φεμινισμός, πράσινη θεωρία και μεταδομισμός) και τη σύγχρονη συζήτηση όπου αναδεικνύονται ζητήματα όπως η θέση του κράτους στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, η μετάβαση από την κυβέρνηση στη διακυβέρνηση, ο διάλογος για το αν το κράτος παρακμάζει ή απλά μετασχηματίζεται, η επίδραση των υπερεθνικών ολοκληρώσεων στη λειτουργία του εθνικού κράτους και η σταδιακή «ιδιωτικοποίηση» των, μέχρι πρότινος, «δημόσιων» υπηρεσιών. Στο τελικό συμπέρασμα του τόμου οι Lister και Marsh αναζητούν κοινά σημεία στις διάφορες προσεγγίσεις και διατυπώνουν τη δική τους θεωρία, επισημαίνοντας και τις θεματικές οι οποίες, κατά τη γνώμη τους, θα μονοπωλήσουν την επιστημονική συζήτηση στο επόμενο διάστημα.



Τα τελευταία χρόνια η πολιτική επιστήμη «βασανίζεται» από το «σύνδρομο» των εύκολων απαντήσεων στα πλέον σύνθετα ερωτήματα. Η θεωρία του κράτους περιλαμβάνει μία πανσπερμία προσεγγίσεων διαφορετικών μεταξύ τους, οι οποίες «αποκαλύπτουν» πτυχές του φαινόμενου, ενίοτε συμπληρωματικές. Το παρόν βιβλίο φαίνεται να αμφισβητεί καθησυχαστικές βεβαιότητες και να ευνοεί πολυπρισματικές οπτικές. Σε κάθε περίπτωση, συνιστά ένα ανάγνωσμα που θέλγει με τη σαφήνειά του και εντυπωσιάζει με την επιστημονική του πληρότητα.



* Ο κ. Κώστας Ελευθερίου είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Red Notebook του Σαββατοκύρ​ιακου

Καλωσήρθατε στο Μεσοπόλεμο, του Νικόλα Σεβαστάκη http://rednotebook.gr/details.php?id=3498








Tα πολλά πρόσωπα της 20ης Οκτώβρη http://rednotebook.gr/details.php?id=3491





Όταν η ιστορία σταματά να γράφεται, της Ευγενίας Μυλωνάκη http://rednotebook.gr/details.php?id=3490





Να ποιος είναι ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης, του Μόδεστου Σιώτου





Από τον Μαρξ στον Χαρδαβέλλα. Η παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα στο Μega λίγο μετά τις συμπλοκές ΠΑΜΕ-αναρχικών στο Σύνταγμα

http://rednotebook.gr/details.php?id=3504





Σκέψεις για το χειρότερο σενάριο (και τον εντοπισμό κάποιων αδυναμιών του, ευτυχώς), των Α. Πορείας και Δ.Ι. Εξόδου http://rednotebook.gr/details.php?id=3496



Περί Καθημερινής, διαφθοράς, και ραβδογραμμάτων, του Μιχάλη Βεληζιώτη http://rednotebook.gr/details.php?id=3497



OCCUPY WALL STREET JOURNAL

Τα Ενθέματα και το Red Notebook επιμελήθηκαν την ελληνική έκδοση της εφημερίδας του ΟWS. Δείτε την εδώ: http://rednotebook.gr/details.php?id=3503  



Η απίστευτη επιτυχία του Occupy Wall Street, του Ιμάνουελ Βαλερστάιν http://rednotebook.gr/details.php?id=3506

Παρουσίαση βιβλίου Χρήστου Λάσκου και Ευκλείδη Tσακαλώτου «Χωρίς επιστροφή: Από τον Κέυνς στη Θάτσερ. Καπιταλιστικές Κρίσεις, Κοινωνικές Ανάγκες, Σοσιαλισμός».

Χωρίς επιστροφή




Μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις ΚΨΜ, το βιβλίο των οικονομολόγων Χρήστου Λάσκου και Ευκλείδη Tσακαλώτου «Χωρίς επιστροφή: Από τον Κέυνς στη Θάτσερ. Καπιταλιστικές Κρίσεις, Κοινωνικές Ανάγκες, Σοσιαλισμός». Το Red Notebook δημοσιεύει τον πρόλογο της ενδιαφέρουσας έκδοσης, η παρουσίαση της οποίας θα γίνει την Τρίτη 25 Οκτωβρίου στις 7 μ.μ. στο καφέ Φλοράλ (πλ. Εξαρχείων)



Των Χρήστου Λάσκου και Ευκλείδη Τσακαλώτου





Οι γραμμές που ακολουθούν γράφονται σε μια στιγμή, κατά την οποία η κρίση στην Ευρωζώνη τείνει να αποκτήσει τερατώδεις διαστάσεις, με την επικείμενη είσοδο στο κάδρο της Ιταλίας και της Ισπανίας, ενώ η «χρεοκοπία», λέξη αυστηρώς απαγορευμένη μέχρι σήμερα, αρχίζει να κυκλοφορεί με τον πλέον επίσημο τρόπο στα ευρωπαϊκά διαβούλια.



Ένα είδος «θείας δίκης» αποδίδεται, λοιπόν. Γιατί στις αρχές του 2010, εκείνες τις ταραχώδεις μέρες στην Ελλάδα που προηγήθηκαν του Μνημονίου, η Αριστερά έθετε, μεταξύ άλλων, τα εξής ζητήματα:



Πρώτον, πως η αναγγελλόμενη τότε πολιτική δεν αφορούσε την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, αλλά την εξόντωση της εργατικής τάξης, με την επιβολή μέτρων που η ελληνική αστική τάξη επεδίωκε από δεκαετίες.



Δεύτερον, πως η χρεοκοπία θα έρχονταν ακριβώς λόγω της εφαρμογής των μέτρων, που οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε μια θανάσιμη υφεσιακή περιδίνηση την ελληνική οικονομία.



Τρίτον, πως η κυβέρνηση συνειδητά ενέπλεξε τον ελληνικό λαό σε μια εξοντωτική περιπέτεια δίνοντας με μεγάλη προθυμία τη δυνατότητα στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο να έχει ένα ιδανικό πειραματόζωο, που άνοιγε δρόμο για την επιβολή παντού στην Ευρώπη των πιο άγριων ταξικών πολιτικών ενός ολόκληρου αιώνα.



Τέταρτον, πως η ελληνοποίηση των προβλημάτων, τη στιγμή που προφανώς βρισκόμαστε στο εσωτερικό μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, η οποία είναι πολύ πιθανό πως θα αποδειχτεί ιστορικής σημασίας για την πορεία της ανθρωπότητας, τα έκανε απολύτως μη επιλύσιμα. Η τωρινή συζήτηση σχετικά με πιθανή στάση πληρωμών της κυβέρνησης των ΗΠΑ το αναδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο.



Το βιβλίο μας είναι μια προσπάθεια να δοθεί η μεγάλη εικόνα μέσα στην οποία εξελίσσονται τα γεγονότα που τόσο δραματικά μας απασχολούν σήμερα. Ο στόχος μας είναι να δώσουμε ένα βοήθημα πολιτικής περισσότερο παρά μια εκτεταμένη τεχνική ανάλυση. Γι’ αυτό και το βιβλίο, αν κριθεί με βάση το εύρος των ζητημάτων που αναλύει, είναι μάλλον πολύ συνοπτικό. Δεν σημαίνει, ωστόσο, αυτό πως λείπει και η τεχνική τεκμηρίωση – το αντίθετο. Απλώς, φροντίσαμε όσο μπορούσαμε να είναι τέτοια, ώστε να μπορεί να την παρακολουθήσει –καταβάλλοντας τον κόπο, που απαιτείται πάντοτε- ο μη ειδικός αναγνώστης.



Επιλέξαμε να αναλύσουμε τα χρόνια από την κρίση της μεταπολεμικής εποχής και μέχρι τις μέρες μας ως μια ενιαία περίοδο και η επιλογή αυτή μπορεί να δικαιωθεί μόνο μέσα από την ίδια την ανάλυση. Εάν η ενιαία ερμηνεία είναι λογικά και πραγματολογικά συνεκτική, όπως νομίζουμε πως συμβαίνει, έχουμε μια επιβεβαίωση της ορθότητας της επιλογής. Αιτία αυτής της επιλογής υπήρξε η αρχική αίσθηση πως όσα συμβαίνουν στον κόσμο μετά από το 2008 είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις μεθόδους που επιλέχθηκαν ως απάντηση στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση των χρόνων της δεκαετίας του ’70. Αν ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός επιβλήθηκε ως η «λύση» εκείνης της συστημικής κρίσης, η σημερινή κρίση θα μπορούσε να θεωρηθεί προανάκρουσμα μετασχηματισμών τεραστίων διαστάσεων, χωρίς τους οποίους τίθεται σε αμφισβήτηση ίσως και η ίδια η βιωσιμότητα του καπιταλισμού. Βέβαια, σε αυτά τα πρώτα χρόνια η κατάσταση φαίνεται να εξελίσσεται προς την ενίσχυση των πιο άγριων πλευρών του νεοφιλελευθερισμού. Είναι δύσκολο, ωστόσο, να αποδειχτεί διατηρήσιμη μια τέτοια πορεία του συστήματος στο μέτρο που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα νομιμοποίησης. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως ο άνεμος της ιστορίας νομοτελειακά ευνοεί τις προοδευτικές δυνάμεις, εν τέλει. Κάθε άλλο. Καταστροφικές εξελίξεις, με την πιο ζοφερή έννοια της λέξης, δεν αποκλείονται καθόλου. Αυτό που λέμε είναι πως επιστροφή σε μια κατάσταση σαν αυτή που επικρατούσε πριν από το 2008 έστω, δεν φαίνεται να είναι εφικτή.



Η ανάλυσή μας δεν είναι αποκλειστικά –ούτε και κυρίως– οικονομική. Βεβαίως, η οικονομική πλευρά έχει την θέση που της ανήκει. Είναι, όμως, βασική μεθοδολογική μας επιλογή να θεωρούμε την οικονομική ως μια στιγμή ανάμεσα σε άλλες, με τις οποίες διαρκώς διαπλέκεται, τις επηρεάζει και επηρεάζεται –καθοριστικά, πολλές πλευρές– από αυτές. Έτσι, δίνουμε αντίστοιχο βάρος στην πολιτική και την ιδεολογική στιγμή της κρίσης, χωρίς τις οποίες η οποιαδήποτε συνεκτική ερμηνεία μας φαίνεται αδύνατη.



Γι’ αυτό και θεωρούμε προβληματικές όλες τις μονοπαραγοντικές εξηγήσεις των καπιταλιστικών κρίσεων, που περισσότερο θολώνουν παρά ξεκαθαρίζουν την εικόνα. Αν οι καπιταλιστικοί κοινωνικοί σχηματισμοί είναι σύνθετες ολότητες, που δεν υπακούουν σε γραμμικές αιτιότητες, δεν μπορεί να εντοπιστεί μια «μοναδική» αιτία των καπιταλιστικών κρίσεων ή των όποιων άλλων κοινωνικών φαινομένων. Και, κυρίως, στο μέτρο που, ως μαρξιστές, αναγνωρίζουμε τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας, δεν θα μπορούσαμε να μην θέτουμε την ταξική σύγκρουση -με τις διακριτές, αλλά ισχυρά συνδεδεμένες, πολιτικές και ιδεολογικές διαστάσεις της- στο κέντρο κάθε ερμηνευτικής προσπάθειας. Αν η ταξική πάλη, δηλαδή το πολιτικό και ιδεολογικό στοιχείο, είναι η «απούσα αιτία» των ιστορικών συμβάντων, τότε το αστάθμητο έχει ένα ρόλο καθοριστικό.



Επιπλέον, τα ζητήματα που αφορούν τις ταξικές σχέσεις είναι κεντρικής σημασίας και γιατί στις εποχές μεγάλων μετασχηματισμών το ποιός είναι με ποιόν και ποιός είναι αντίπαλος είναι το θεμελιώδες ερώτημα. Και, παρ’ όλες τις διακηρύξεις, η πρόσφατη ιστορία της Αριστεράς δείχνει πως τα ζητήματα αυτά λύνονται με τρόπο εμπειρικό και εύκολο –βάσει, πολύ συχνά, όχι αυτού που ισχύει, αλλά αυτού που φαίνεται να συμφέρει συγκυριακά. Αν σε αυτό προστεθεί και το βάρος της κυρίαρχης αντιμονοπωλιακής παράδοσης της Αριστεράς, που συμπιέζει το πλήθος των αντιπάλων σε πολύ περιορισμένες διαστάσεις, κατανοούμε τη στρατηγική σημασία αυτού του στοιχείου. Γιατί προϋπόθεση για οποιαδήποτε αποτελεσματική πολιτική οικοδόμησης κοινωνικών συμμαχιών είναι η διασφάλιση της ταξικής συνοχής των εκμεταλλευομένων.



Τέλος, αλλά όχι το λιγότερο σημαντικό, η έρευνα επιβεβαίωσε την πεποίθησή μας πως η διεθνιστική οπτική είναι η περισσότερο αποδοτική –και όχι μόνο πολιτικά– στο μέτρο που αντιστοιχεί στις καταστατικά παγκόσμιες προκείμενες των όσων εκτυλίσσονται. Η φύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε –οι διαστάσεις και αλληλοδιαπλοκές της κρίσης, η απόλυτη σχεδόν ελευθερία του κεφαλαίου να διαμορφώνει το δικό του χωροχρόνο σε πλανητικό επίπεδο, το διατροφικό και ενεργειακό αδιέξοδο, ο οικολογικός εφιάλτης– μας αναγκάζουν να σκεφτόμαστε παγκόσμια και να επιδιώκουμε, ως όρο για στοιχειώδη αποτελεσματικότητα των προσπαθειών μας, τη διεθνή δράση των εργαζομένων. Αν δεν υπήρχαν, όπως αποδείχτηκε, εθνικές απαντήσεις στην αρχή της περιόδου, στην δεκαετία του ’70, σήμερα δεν υφίστανται τέτοιες σε πολλαπλάσιο βαθμό.

Ασύνταχτα (από το f/b Wall της Ρένας Δούρου)

Ασύνταχτα


.by Rena Dourou on Saturday, October 22, 2011 at 3:23pm.
 
 
Τρεις μέρες εκτός διαδικτύου




τρεις μέρες εκτός facebook, twitter, gmail και yahoo



και η επιστροφή μαύρη σαν τον καπνό που υψώθηκε στην πλατεία



και πόναγε λαιμούς κι οισοφάγο.



Υπάρχει νεκρός κι όλοι εκείνοι οι κονδυλοφόροι που έχυσαν πολύ μαύρη μελάνη



για τα όσα φρικτά έγιναν στη MARFIN, δεν βρίσκουν τρεις σειρές



για το νεκρό της προχθεσινής πορείας.







Με τι συμψηφίζεται άραγε τούτη η απώλεια;







Τι ποιο σημαντικό την υπερκαλύπτει;







Κι όλοι εκείνοι οι αντιεξουσιαστές ηλεκτρονικοί φίλοι γιατί "αποχώρησαν";







Τι περίσσευμα δυνάμεων είναι τούτο αυτές τις ώρες για να γράφονται όλα εκείνα τα σχόλια



που μπερδεύουν ύπουλα κι επικίνδυνα τακτικές ηγεμονίας κι απομονωτισμού με την απώλεια ζωής;







Που ουσιαστικά κι εν τέλει βοηθούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην πρώτη γραμμή να είναι μια ενδοαριστερή σύρραξη



κι όχι η ελληνική κοινωνία -θύμα της κυβερνητικής πολιτικής(μη βιαστείτε ποτέ δεν τη θεώρησα εννιαία κι αδιαίρετη);







Δεν υπήρξα ποτέ μέλος του ΚΚΕ και το τελευταίο σημαίνει πολλά



αλλά δε θέλω να μετρώ κανένα νεκρό δικό μου κι μέχρι να ανακτήσω ψυχραιμία αντιγράφω τα λόγια ενός πραγματικού κι όχι μόνο ηλεκτρονικού φίλου, του Θανάση Τσακίρη:



"Με ποια ιδιότητα να μιλήσω για αυτά που έζησα την Πέμπτη και για τα όσα απαράδεκτα έκτροπα έγιναν κι από τις δύο πλευρές, για τα αίσχη των μεν και των δε, για όσα υποστήκαμε εμείς που διαδηλώναμε και παρα λίγο να μας εξοντώσετε και οι μεν και οι δε, για τα όσα γράφετε και οι μεν και οι δε στα πηγαδάκια του facebook εκτοξεύοντας πραγματικές απειλές όπως ότι επόμενοι νεκροί θα είναι από τη δική σας πλευρά; Με ποια ιδιότητα να μιλήσω λοιπόν;"







Ο Θανάσης είναι αισιόδοξος κι σε μία άλλη αποστροφή γράφει:







"Με το δικό μου τρόπο θα αγωνιστώ για την ενότητα της Αριστεράς για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού και οικονομικού συστήματος και για την οικοδόμηση μιας αυτοδιαχειριζόμενης αταξικής κοινωνίας ελεύθερα σκεπτόμενων και δρώντων πολιτών, δίχως διακρίσεις φύλου, φυλής, εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε κοινωνικής ανισότητας. Και κάποτε, ναι, θα νικήσουμε. VENCEREMOS! "







Μα με αυτά που διαβάζω κι ακούω μου φαίνεται ότι στην πλημμύρα του άνοου, όπως μας θύμισε ο Α. Μαγκάκης ελάχιστες οι ελπίδες.







Θανάση μην ανησυχείς, πίσω όμως δεν κάνω

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η: “Κρίση, απεχθές χρέος και αθέτηση πληρωμών. Το ελληνικό… δίλημμα!”

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η




Σας καλούμε στην εκδήλωση - συζήτηση που θα γίνει με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Γιάννη Τόλιου “Κρίση, απεχθές χρέος και αθέτηση πληρωμών. Το ελληνικό… δίλημμα!” σχετικά με την οικονομική κρίση και την οικονομική ισοπέδωση στη χώρα μας.



Θα μιλήσουν οι: Δημήτρης Καζάκης, Οικονομολόγος

Γιάννης Τόλιος, Οικονομολόγος – συγγραφέας





Η εκδήλωση θα γίνει την Τρίτη 25 Οκτωβρίου, στις 8 το βράδυ στο βιβλιοπωλείο σύρτις, Υμηττού 9 στο Χολαργό.

Red NoteBook - Καλωσήλθατε στον Μεσοπόλεμο

Red NoteBook - Καλωσήλθατε στον Μεσοπόλεμο
Καλωσήλθατε στον Μεσοπόλεμο




Του Νικόλα Σεβαστάκη







Δεν ήμουν στην Αθήνα τις δυο μέρες της γενικής απεργίας. Αυτά που είδα όμως και άκουσα, αλλά ιδίως αυτά που διαβάζω εδώ και δυο μέρες σε ανακοινώσεις, καταγγελίες, κάθε λογής μηνύματα και σχολιασμούς με κάνουν να ανησυχώ. Βλέπω ας πούμε ότι το τραύμα της Μάρφιν, ενώ είχε απελευθερώσει ενδιαφέρουσες αυτοκριτικές δυνάμεις στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, δεν γέννησε μια άλλη αντίληψη συλλογικής πρακτικής. Για ένα κομμάτι της αναρχίας, η «αδιαμεσολάβητη οργή» συνοδεύεται από την ίδια ερεβώδη αδιαφορία απέναντι στις συνέπειες χάριν της επιβεβαίωσης της μοναδικής συγκρουσιακής αλήθειας (όπως την εννοούν). Ο ακραίος υποκειμενισμός εν μέσω χιλιάδων ανθρώπων λειτουργεί εντέλει ως ένα αντικοινωνικό πραξικόπημα που δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τον αγώνα εναντίον του καθεστώτος ούτε με τη διαμαρτυρία για τις πρακτικές της «εξουσιαστικής» Αριστεράς και ειδικά του ΚΚΕ.



Αλλά αυτό που φοβάμαι είναι κάτι μεγαλύτερο από τον πόλεμο του μαύρου μπλοκ με το ΚΚΕ και την απολύτως ανόητη επένδυσή του με όλες τις μνήμες της ιστορίας που έφερε σε ρήξη τους δύο χώρους, όχι μόνο στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, αλλά από καταβολής. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι ενώ ζούμε ένα νέο καθεστώς πολιτικής, οικονομικής και ηθικής βίας, ενώ βρισκόμαστε σε κρίση νομιμοποίησης της μνημονιακής αυταρχίας, ο χώρος των αντιστάσεων υφίσταται ένα ακόμα εσωτερικό σοκ. Οι δεκάδες χιλιάδες που απεργούν και βγαίνουν στο δρόμο εξαναγκάζονται σε φυγή, σε απόσυρση, σε κατάθλιψη: όχι μόνο με ευθύνη των κρατικών δυνάμεων καταστολής, αλλά και με ευθύνη όσων θέλουν να επιβάλλουν στην πολλαπλότητα τη δική τους θέαση, να κάνουν το κομμάτι τους, να παίξουν τη δική τους φαντασίωση εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα.



Αλλά βλέπω και κάτι άλλο: ότι απέναντι στη σημερινή κρίση που έχει, όπως λένε, μεσοπολεμικό άρωμα, ένας ορισμένος κόσμος, είτε από την ριζοσπαστική αριστερά είτε από την αναρχία, αναστηλώνει τον πραγματικό ιστορικό μεσοπόλεμο. Η θεμιτή αναλογία ή μεταφορά (κρίση των μεσαίων στρωμάτων, αίσθηση παρακμής, κρίση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος) λειτουργεί δυστυχώς ως πραγματική ανάκληση και παράδοξη, αν όχι παράλογη, μίμηση. Οι μιμητές του ΄20 ανακαλύπτουν λ.χ., το «τάξη εναντίον τάξης» ή μιλούν για εργατικές πολιτοφυλακές και σοσιαλφασισμούς. Οι μιμητές του ΄30 ξαναζεσταίνουν τον αντιφασισμό. Ταξικές καθαρολογίες και λαϊκομετωπισμοί επανέρχονται για να ξαναδώσουν ζωή στα παλιά εσωτερικά δράματα του κινήματος και στις άλυτες διαφορές ενός αιώνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η μεγαλύτερη δύναμη της ελληνικής Αριστεράς έχει πια ολοκληρώσει την επιστροφή της στη σταλινική δεκαετία του ΄30 με επιλογές καθαγιασμού των χειρότερων στιγμών της σοβιετικής εποχής.



Δυστυχώς, όμως, αυτό το παιχνίδι με τα αναμνηστικά του κινήματος παίζεται σε ένα κοινωνικό τοπίο υπό διάλυση και σε μια συγκυρία ακραίας ολιγαρχικής αυτονόμησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τεχνοκρατικής και «διανοούμενης» κάστας.



Αλλά οι άνθρωποι που ασφυκτιούν και αναζητούν έναν ορίζοντα εξόδου κατεβαίνοντας στο δρόμο, δεν είναι αναλώσιμο υλικό σε μια παράσταση με αντικείμενο την επιβεβαίωση αριστερών ή αναρχικών ταυτοτήτων. Ο δημόσιος χώρος των αντιστάσεων δεν μπορεί να είναι αρένα και δοκιμαστήριο για το αναγκαστικό πέρασμα γραμμών και επιτελικών αποφάσεων, για τις διάφορες επαναστατικές ρήτρες, εξεγερσιακές μανιέρες ή για τους σχεδιασμούς του ενός ή άλλου υποσυνόλου. Ο δημόσιος χώρος της αντίστασης δεν μπορεί να είναι το θέατρο για την κωμωδία του «αυθόρμητου-αδιαμεσολάβητου» ή για τη πρόζα της «σιδερένιας οργάνωσης».



Πάνω από όλα, η στιγμή που ζούμε δεν χρειάζεται την αναβάπτιση στην κουλτούρα των οδομαχιών του μεσοπολέμου ούτε τη φαντασιακή ανάκληση της Βαστίλης, της Κομμούνας και όλων των ανατρεπτικών σκηνών που επιλέγονται για να σκεπάσουν τη γύμνια του παρόντος. Είναι μια στιγμή συγκρουσιακή, αλλά με τρόπους που μένουν να επινοηθούν πέρα και έξω από τα καδρόνια και τις γροθιές, πέρα και έξω από τους αγώνες αυτοσυντήρησης και τις επιθυμίες συμβολικής υπεροχής.



Στη νέα διάταξη της «αστικής διακυβέρνησης», καμιά ταυτότητα δεν θα διασωθεί μέσα από ενέσεις ηρωικού ή βίαιου αρχαϊσμού

Πεσ' τα Παντελή "Ένα παιδί πέτρες" Του Παντελη Mπουκαλα

Ενα παιδί πετάει πέτρες


Του Παντελη Mπουκαλα

Κι εκείνο το πιτσιρίκι, θα ’ταν - δεν θα ’ταν δώδεκα χρονών, πότε πρόλαβε να ξεκόψει από το σπίτι του, αν έχει σπίτι, πότε πρόλαβε να δει τη ζωή του σε ερείπια, να οπλιστεί πέτρες από αυτά τα ερείπια και να τις πετάξει όχι πάνω σε «μπάτσους», σε «μπασκίνες» ή σε «λίτες», που μπορεί και κάπου να τον στρίμωξαν, αλλά πάνω σε διαδηλωτές που είχαν άλλου χρώματος λάβαρα από αυτά που κρατούσε η παρέα του; Οι κάμερες έφεραν το πρόσωπό του ώς το σπίτι του καθενός μας. Κι έτσι όπως τα χαρακτηριστικά του ήταν καλυμμένα, να μην αναγνωρίζονται, θα μπορούσε ο καθείς να το υιοθετήσει, να πει πως θα μπορούσε και να ’ταν το δικό του παιδί αυτό που, σαν να παίζει, μετείχε στις συγκρούσεις των ενηλίκων προχθές στο Σύνταγμα, όπως άλλα πιτσιρίκια δυο-τρία χρόνια πριν στη Θεσσαλονίκη.

Να το υιοθετήσει ο καθείς και να αναλογιστεί πόση βία ρουφάνε τα παιδιά μας με τα νύχια τους ακόμα μαλακά και την ψυχή τους άγουρη: τη βία των λέξεων (των δικών μας, των γονεϊκών, ή των τρίτων, που γίνονται όλο και πιο επιθετικοί, δίχως λόγο), των εικόνων που καταβροχθίζουν (στην οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή αλλά και στον δρόμο), του άξενου σχολείου που καμιά απόλαυση δεν προσφέρει, των μικροσυμμοριών (μοιρασμένων κατά φυλή ή μεικτών), των γηπέδων, του ρυπαρού καταθλιπτικού περιβάλλοντος, μιας κοινωνίας που συνήθισε πια να εχθρεύεται την παιδική ηλικία. Οβερντόουζ βίας με ισόβιο κόστος.

Αλλά και πάλι η εικόνα του ανήλικου λιθοβόλου σοκάρισε. Οπως σοκάρισε και ο θάνατος του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ από τους τόνους των χημικών που κάθε φορά φιλεύει τους διαμαρτυρόμενους πολίτες το υπουργείο που τους προστατεύει διά του τίτλου του. Οπως σοκάρισαν (ακόμα κι όσους ξέρουν ότι αυτή η αντιπαλότητα κρατάει χρόνια) οι άγριες οδομαχίες μεταξύ «μαύρων» και «κόκκινων». Κι αν ακόμα θεωρήσουμε παρακρατικούς και προβοκάτορες όλους τους «μαύρους», όπως τους θέλει μια ερμηνεία που εφαρμόζει εργαλεία του 1960 σε συμβάντα του 2010, και πάλι για άτυπο ή κακέκτυπο μικροεμφύλιο θα πρέπει να μιλήσουμε. Και δεν είναι οι λέξεις αυτές που πρέπει να μας ανησυχούν, αλλά τα πράγματα.



http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/10/2011_460095

Στην “Εποχή” της Κυριακής: Κεντρικός τίτλος: “ Κοινωνική σφαγή στο κουρείο”

Η εποxή


ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γραφεiα: Ακαδημiας 62, 10679 Αθhνα

τηλ. 210-36 19 513 - 14, Fax : 210- 36 19 610

www.epohi.gr



Στην “Εποχή” της Κυριακής





Κεντρικός τίτλος: “ Κοινωνική σφαγή στο κουρείο”





''Γατζωμένοι στην Τρόικα και στη διαπλοκή”





ΠΟΛΙΤΙΚΗ





Αλέξης Τσίπρας: «Να τα αλλάξουμε όλα»,

Συνέντευξη του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στον Θ. Μιχόπουλο.





“Στη Σύνοδο η Κυβέρνηση πολιτικά εξαντλημένη, κοινωνικά απομονωμένη”, του Π.Κλαυδιανού.





«Είμαστε όλοι μια συντεχνία…» του Χ. Γεωργούλα





Α.Π.Θάνος: “Και το ΔΝΤ στο EFSE ;





“ Η ιταλική συνταγή της έντασης, εγχειρίδιο και για την Ελλάδα”. Συνέντευξη του αρχιτέκτονα της Φρ. Κοσσίγκα.

Σ. Σακοράφα:”Είναι η στιγμή για ανατροπή”





ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ





Κώστας Βεργόπουλος: «Η Ευρώπη στενάζει από τις τράπεζες,που είναι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης ταυτόχρονα», συνέντευξη στον Παύλο Κλαυδιανό.





Σύνοδος Κορυφής: “Μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις, αντί για ριζικές αλλαγές”, του Αργ. Παναγόπουλου





«Χωρίς επιστροφή», μια πρόγευση από το βιβλίο του Ευ. Τσακαλώτου και Χρ. Λάσκου









ΔΙΕΘΝΗ





ΒΕΡΟΛΙΝΟ:

«Η γαλλογερμανική διένεξη δεν έχει ακόμα λυθεί», του Δημήτρη Σμυρναίου





Πορτογαλία

«Η Πορτογαλία οδηγείται στη βαθύτερη ύφεση», του Φρανσίσκο Λούσα, βουλευτή του «Μπλόκο». Συνέντευξη με τον Αργ. Παναγόπουλο.





ΙΤΑΛΙΑ

Μετά τα επεισόδια της 15ης Οκτωβρίου «Η ιταλική κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της», γράφει η Τόνια Τσίτσοβιτς





Λιβύη

«Η δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι και το τέλος του πολέμου », της Βιβής Κεφαλά





ΓΑΛΛΙΑ





“Προβλέπεται νίκη της αριστεράς, αλλά μετά τι;» του Μ. Κοβάνη





Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα: Στον προεκλογικό αγώνα αλλά με εσωτερικές διαφορές, γράφει ο Μ. Αρβανίτης





Τυνησία

“Η επόμενη μέρα θα φέρει τη δημοκρατία;”, της Ιωαν. Διαλεισμά





ΚΟΙΝΩΝΙΑ





“Τι έγινε στο Σύνταγμα”. Ρεπορτάζ, άρθρα από Β. Ζέρβα, Κ. Νικολός, Στρ. Νούρος, Θ. Παρασκευόπουλος.

«Οι Ρομπέν… της Βέροιας αποφάσισαν να δράσουν», του Σ.Κ.





28 Οκτώβρη: Να βγούμε όλοι στους δρόμους να διαδηλώσουμε. Από την Ενωτική Πρωτοβουλία του Σύλλογου Εργαζομένων στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής.





«Οι κολασμένοι της Πατησίων», του Αντώνη Κακαρά





Στέφανος Βελδεμίρης: «Μια δολοφονία ορόσημο για την «ελληνική άνοιξη» της δεκαετίας του ’60, γράφει ο Στάθης Κουτρουβίδης





“Εμποδίζουν τις δωρεάν ιατρικές εξετάσεις”, της Ιωαν. Δρόσου





ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ





“Οι κοινωνικοί αγώνες δεν καταπνίγονται, δικαιώνονται!”





ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ





ΒΙΒΛΙΟ: Βραβεία Λογοτεχνίας, της Μ. Θεοδοσοπούλου





ΘΕΑΤΡΟ

Στο Studio Χατζημιχάλη, «Οι δύο θεοί» γράφει η Μαρώ Τριανταφύλλου





ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

«ΤΟ ΧΡΕΟΣ», εξόφληση μετά 30 χρόνια, «CONTAGION», η μετάδοση του τρόμου, «Το δέρμα που κατοικώ» του Στρ. Κερσανίδη





ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Επιμέλεια Λιάνα Μαλανδρενιώτη

«Το μπλουζ είναι το πιο άμεσο είδος μουσικής», συνέντευξη με τον νέο μουσικό Σπύρο Χατζηαντωνίου





Συνέντευξη με τους μουσικούς Αντώνη Ανδρέου και Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη: «Κάθε μέρα καλύτεροι από χθες»





«Μεσάνυχτα στο Παρίσι», γράφει ο Θωμάς Τσαλαπάτης





«’Ενας χωρισμός», γράφει η Εύη Στάμου





ΙΔΕΕΣ





Μίκαελ Σλέχ: “Το καζάνι σιγοβράζει”





Κ. Δουζίνας:” Το κατηγορώ της άλλης Ελλάδας”





ΟΙ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ:

«Ξούθου και Μενάνδρου γωνία» του Κ. Κρεμμύδα

«Αφρόδιχτα της Αριστερής όχθης» του Γεράσιμου του Aλιέα

«Στα δίκτυα του κόσμου» του Δημήτρη Γκιβίση

«Ό,τι συμβεί στα πέριξ» της Γωγώς Παυλοπούλου

Η σελίδα της Θεσσαλονίκης

Μουσικές Προτάσεις από τη Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Κινηματογράφος: Κριτική-Παρουσίαση από τον Στράτο Κερσανίδη

Ex libris: Βιβλιοκριτική από τη Μ. Θεοδοσοπούλου





Η Εποχή της Κυριακής, μέσα στα κινήματα, στην Αριστερά

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, αύριο Κυριακή 16 Οκτωβρίου με μια ιδιαίτερη προσφορά

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, αύριο Κυριακή 16 Οκτωβρίου


Στα περίπτερα εντός της "Κυριακάτικης Αυγής" και στο διαδίκτυο: στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

μια ιδιαίτερη προσφορά:η Occupied Wall Street Journal, το εφημεριδάκι της Κατάληψης της Γουόλ Στριτ, μεταφρασμένο στα ελληνικά και στημένο πανομοιότυπα με το πρωτότυπο, στα ελλληνικά (βλ. στο τέλος του e-mail)









Γράφουν: Στρατής Μπουρνάζος, Χρήστος Λάσκος, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Μάνος Αυγερίδης, Τόνια Κατερίνη, Ιμάνουελ Βαλερστάιν, Νina Martyris, Δήμητρα Μακρυνιώτη, Θοδωρής Σπύρος



Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Οκτωβρίου: δυο συγκλονιστικές μέρες (για διαφορετικούς όμως λόγους η καθεμιά)

Ντουμπλ φας: Στρατής Μπουρνάζος

Ποια ιδεολογία; Μάνος Αυγερίδης

Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα: Τόνια Κατερίνη

Ο Μ. Αυγερίδης, η Τ. Κατερίνη και ο Σ. Μπουρνάζος αποτιμούν, τα γεγονότα των δύο ημερών, συζητάνε ποιος ευθύνεται για τη θλιβερή κατάληξη της Πέμπτης και καταλήγουν σε διαφορετικό συμπέρασμα.



Η Ευρώπη χωρίς επιστροφή. Ο Χρήστος Λάσκος και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος συνοψίζουν την προβληματική του καινούργιου τους βιβλίου «Χωρίς επιστροφή. Από τον Κέυνς στη Θάτσερ. Καπιταλιστικές κρίσεις, κοινωνικές ανάγκες, σοσιαλισμός» (εκδ. ΚΨΜ).

OCCUPY WALL STREET

Η απίστευτη επιτυχία του κινήματος Οccupy Wall Street. Ο Ιμμάνουελ Βαλερστάιν αποτιμά το κίνημα και εξηγεί τους λόγους της επιτυχίας του.

Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς: ένας προστάτης άγιος για το Οccupy Wall Street. Η δημοσιογράφος Nina Martyris ανακαλύπτει, στο περίφημο διήγημα του Χέρμαν Μέλβιλ, έναν πρόδρομο της πολιτικής ανυπακοής και των σημερινών καταληψιών.



Επαναπροσδιορίζοντας το ευάλωτο την εποχή της κρίσης. Η Δήμητρα Μακρυνιώτη συνεχίζει τη συζήτηση για τα δικαιώματα την εποχή της κρίσης, που εγκαινίασαν ο Δημήτρης Χριστόπουλος και ο Μάκης Κουζέλης, σε προηγούμενα φύλλα των «Ενθεμάτων».



Εργοτέλης 1919-2009. Ψηφίδες αθλητικής κα κοινωνικής ιστορίας ενός φιλοπρόοδου σωματείου. Ο Θοδωρής Σπύρος, με αφετηρία τη μελέτη του Γιάννη Ζαϊμάκη για τον «Εργοτέλη» του Ηρακλείου.



Ακόμα, σε τέσσερις επιπλέον σελίδες μια σπάνια προσφορά:

Η Occupied Wall Street Journal, η εφημερίδα του κινήματος Occupy Wall Street, στα ελληνικά. Ένα πανόραμα του κινήματος, μεταφρασμένο στα ελληνικά.

Κυκλοφορούμε στα ελληνικά (σε συνεργασία με το RedNotebook) την Occupied Wall Street Journal: τη στήσαμε ακριβώς όπως το πρωτότυπο (ίδιες γραμματοσειρές, φωτογραφίες, κασέ) και την προσφέρουμε στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες της "Κυριακάτικης Αυγής"



Στις τέσσερις σελίδες της Occupied Wall Street Journal:

Άρθρα για: το ελληνικό κίνημα των πλατειών, την ιστορία της Λίμπερτι Σκουέρ, τη συμμετοχή Μαύρων στο κίνημα, αναλύσεις για την κατάληψη.

Ακόμα: η διακήρυξη του Occupy Wall Street, οι Αρχές της Αλληλεγγύης, Πέντε πράγματα που μπορείς να κάνεις αμέσως, κατάλογος μη αιτημάτων, δηλώσεις υποστήριξης εργατικών συνδικάτων, χρονολόγιο.

Ακόμα, σύντομες δηλώσεις των τριών συνεκδοτών του φύλλου Arun Gupta, Michael Levitin και Jed Brandt για τη σημασία και τους στόχους της έκδοσης

Παρουσίαση του βιβλίου «Ημερολόγιο Πολέμου (1940-1941)»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ




Tα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας και οι εκδόσεις Βιβλιόραμα σας

καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου «Ημερολόγιο Πολέμου (1940-1941)»

του Γρηγόρη Αγγελόπουλου (μεταγραφή-επιμέλεια: Κώστας Γ. Τσικνάκης,

σειρά: Μαρτυρίες, αρ. 4).



Για τον Γρηγόρη Αγγελόπουλο και το βιβλίο θα μιλήσουν ο Σπύρος Ι.

Ασδραχάς, ο Ευτύχης Μπιτσάκης, ο Προκόπης Παπαστράτης, ο Δημήτρης

Πλουμπίδης, ο Κώστας Τσικνάκης.



Η παρουσίαση γίνεται στο Αμφιθέατρο Δρακοπούλου στο κεντρικό κτίριο

του Πανεπιστημίου Αθηνών (Προπύλαια), την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011,

στις 7 μ.μ., με τη συνεργασία του Τομέα Κοινωνικής Θεωρίας και

Κοινωνιολογίας του Τμήματος ΠΕΔΔ του Πανεπιστημίου Αθηνών.







Πληροφορίες: ΑΣΚΙ, Πλατεία Ελευθερίας 1, τηλ. 210-3223062 και Εκδόσεις

Βιβλιόραμα, Στουρνάρη 51, τηλ. 210-5221112

Διαβάστε στο Δρόμο του Σαββάτου 22/10 - Δεν θα βουλιάξουμε μαζί τους

Διαβάστε στο Δρόμο του Σαββάτου 22/10




Δεν θα βουλιάξουμε μαζί τους

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις δείχνουν το

δρόμο του παρατεταμένου αγώνα



ΈΤΣΙ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ

Τα μάτια όλου του κόσμου στραμμένα στο πειραματόζωο Ελλάδα



«Θάνατος» από σύνοδο σε σύνοδο: Ο γαλλογερμανικός διαγκωνισμός συνεχίζεται για κούρεμα και ενίσχυση τραπεζών, η Μέρκελ φέρνει την Ελλάδα πιο κοντά στη χρεοκοπία και η εγχώρια ολιγαρχία, ξαφνικά, νιώθει πως απειλείται.

Αλήθειες και ψέματα για το κούρεμα του δημόσιου χρέους



Για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

Π. Κεφαλληνός: Η επιστράτευση και η τρομοκρατία δεν τρομάζουν τους εργαζόμενους

Η θεσμολαγνεία έχει και τα όριά της

Η βιολογική εκτέλεση του Καντάφι

Άκραμ Ισμαήλ Μοχάμεντ: Καμιά πολιτική δύναμη δεν μπορεί να ελέγξει την Αίγυπτο



ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΥΛΗ



editorial

Μιλάει ο Έλληνας;



ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Παρατεταμένος λαϊκός αγώνας, του Ρούτνι Ρινάλντι

Μαζικό κίνημα, μπάχαλοι και μηχανισμοί



ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σε «χαμηλούς τόνους» και με περίεργη θολούρα. Ερωτηματικά προκαλεί η στάση του ΚΚΕ

«Θάνατος» από σύνοδο σε σύνοδο, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ο Σαμαράς προαλείφεται την εναλλαγή

Για την ελληνική ΑΟΖ. Οι γεωπολιτικές αντιθέσεις και η στάση της Ελλάδας, του Γιάννη Τόλιου Αλήθειες και ψέματα για το κούρεμα του δημόσιου χρέους. Μερικές αναγκαίες διευκρινήσεις που αναδεικνύουν την … κρυμμένη πραγματικότητα, του Γιώργου Τοζίδη Λαϊκό τσουνάμι έπνιξε την Αθήνα και όλη τη χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές απαίτησαν να φύγουν κυβέρνηση και τρόικα, του Νίκου Ταυρή

Scripta Manent , Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός

Νορμπέρτο Μπόμπιο (1909-2004): Ισότης εν ελευθερία

Αριστερά Μπροστά στην πρώτη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μέρες μεγάλων ξεσηκωμών και μεγάλων ευθυνών για την Αριστερά, του Παναγιώτη Σωτήρη Η θεσμολαγνεία έχει και τα όριά της. Οι ηγεσίες της Αριστεράς και οι συναντήσεις με τον πρωθυπουργό Η 6η δόση και γιατί πρέπει να την αρνηθούμε

Ζητούμενο η κοινή δράση και η πολιτική συνεργασία. Συνεχίζονται οι διερευνητικές επαφές του ΣΥΡΙΖΑ

Διπλή Ταρίφα : Όλα συμβολικά!



ΕΡΓΑΣΙΑ Το τέλος της σεζόν φέρνει βαρύ χειμώνα στο Ηράκλειο. Ο ΟΑΕΔ πετά στο δρόμο τους εποχικούς του αεροδρομίου, του Μάριου Διονέλλη

Να δεις τι σου ‘χω για μετά. Η επιστροφή στον 19ο αιώνα σε ένα… άρθρο

Παναγιώτης Κεφαλληνός: Η επιστράτευση και η τρομοκρατία δεν τρομάζουν τους εργαζόμενους, συνέντευξη στη Μαίρη Ευθυμιάτου

ΔΙΕΘΝΗ Λιβύη: Η βολική εκτέλεση του Καντάφι

Οι… 99 δρόμου του κινήματος 99%. Όποια κι αν είναι η συνέχεια ο σπόρος έπεσε, της Αλίκης Βεγίρη

Της Καγκελαρίας το κάγκελο. Ιδού ο υγιής καπιταλισμός, της Αλίκης Βεγίρη

15 Οκτωβρίου: Ένα εκατομμύριο «αγανακτισμένοι» σε πέντε ηπείρους, σε 80 χώρες, σε 1.000 πόλεις «Ενωμένοι για την παγκόσμια αλλαγή» αλλά στο βάθος φαίνεται ο ένοχος: ο καπιταλισμός.

Άκραμ Ισμαήλ Μοχάμεντ: Καμιά πολιτική δύναμη δεν μπορεί να ελέγξει την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή, συνέντευξη στον Γιάννη Αλμπάνη Free Palestine :

Η μοίρα των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.





ΚΟΙΝΩΝΙΑ Κολαστήρια οι γυναικείες φυλακές. Ανατριχιαστικές καταγγελίες που παραπέμπουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, του Νίκου Ταυρή.

Κυνήγι μαγισσών κατά της Μάγερ. Για να βρεις δουλειά θέλεις και την άδεια της ασφάλειας, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη Για την επέτειο της απελευθέρωσης της Λαμίας

Ολυμπιακός και Γιωργάκης. Απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις μετά τη νίκη του επί της Ντόρτμουντ, του Κώστα Στοφόρου

Τις πταίει; Του Κωνσταντίνου Σταυρουλάκη

Επι-κοινωνια: Ναι σε όλα, του Μάριου Διονέλλη



Η άλλη Θεσσαλονίκη

Φυσάει… βοριάς: Και οι εργαζόμενοι του δήμου στον αγώνα, του Νίκου Δασκάλου Σινεμά, εκεί που δεν φτάνει ο ήλιος. Ένας μήνας κινηματογραφικής δραστηριότητας στην περιφέρεια, του Βασίλη Κεχαγιά

Πενήντα χρόνια από το θάνατο του Στέφανου Βελδεμίρη. Μια πολιτική δολοφονία στις εκλογές της βίας και νοθείας, του Λευτέρη Αρβανίτη Εισβολή της αστυνομίας στο Εργατικό Κέντρο



Media-λογώντας

Τους παρέδωσε την πολιτική ισχύ , της Ματίνας Παπαχριστούδη



ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βαγγέλης Ταμβάκος: Ζητούμενο της φωτογραφίας είναι το …ταξίδι, συνέντευξη στον Νίκο Ταυρή

Κόντρα στον καιρό: 32 χρόνια από το Νόμπελ στον Ελύτη, του Σωτήρη Αργυρού Μια νεαρή συγγραφέας – ένα ώριμο μυθιστόρημα. Θυμάμαι της Βασιλική Πέτσα, συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο

Ηπειρώτικη τριλογία του αίματος, του Στρατή Αρτεμισιώτη

Ο πόλεμος, η Κατοχή και όσα ακολούθησαν… παρουσιάσεις τριών βιβλίων

Πολιτισμός και βαρβαρότητα, του Ηρόστρατου Παρέμβαση: Δημιουργοί της ιστορίας δεν είναι οι θεατές, αλλά οι ανατροπείς. Αυτός που βγαίνει στο δρόμο δεν γκρεμίζει μόνο το κράτος, μεταβάλλει και τον εαυτό του, του Dogan

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ του Στέλιου Ελληνιάδη

Γεια σου, Μεγάλε!

Αριστερά: Χωρίς όραμα δεν υπάρχει μέλλον

Η δολοφονία Καντάφι και η ανθρωπιστική τύφλωση κάποιων αριστερών!



Εναλλάξ του Ν. Κουνενή

Briefing News ( Πηγές : αθηναϊκό Πρακτορείο , MEGAromaximou Channel, Psihari’s Prop a Ganda, Bobola’s Diaplecoments)



Όσα θάφτηκαν

Ο κύκλος του αίματος



Εν τέλει

Ο λαός σάς είπε φύγετε, ακούστε τον… του Βασίλη Μουλόπουλου



Σκιτσάρουν ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα - Να τελειώνουμε με την κυβέρνηση και με το Μνημόνιο

Να τελειώνουμε με την κυβέρνηση και με το Μνημόνιο






Η μεγαλειώδης συμμετοχή των εργαζόμενων και της νεολαίας στην απεργία και τα απεργιακά συλλαλητήρια της 19ης και 20ης Οκτώβρη απέδειξε ότι η κυβέρνηση έχει κλείσει τον πολιτικό κύκλο της. Στο βαθμό που η λαϊκή αντίσταση και η γενικευμένη ανυπακοή συνεχιστούν, το οριστικό τέλος της είναι θέμα χρόνου. Οφείλουμε όμως να υπογραμμίσουμε ότι η τελική πτώση της καταρρέουσας κυβέρνησης δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκη με την αναίρεση της κοινωνικής λεηλασίας που έχει επιφέρει το Μνημόνιο. Για να πάρουμε πίσω όσα μας έχουν αρπάξει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, θα χρειαστούμε μια συνεκτική στρατηγική λαϊκής κοινωνικής αντιπολίτευσης, καθώς και τακτικές δρόμου που θα συνδυάζουν τη μαζικότητα με τη μαχητικότητα.





Ειδικά για τα γεγονότα της 20ης Οκτώβρη έχουμε να παρατηρήσουμε ότι το ΚΚΕ επέδειξε για μια ακόμα φορά λογικές καθεστωτισμού και «ιδιοκτησίας» του κινήματος, στήνοντας μπροστά στη Βουλή ζώνη αποκλεισμού των υπόλοιπων διαδηλωτών, μεταξύ των οποίων κι εργατικών σωματείων, τα οποία πρωτοστατούν στους αγώνες της περιόδου. Ωστόσο, η στάση του ΚΚΕ επ' ουδενί δικαιολογεί τις βάρβαρες επιθέσεις διαδηλωτών του αναρχικού μπλοκ με μολότοφ και πέτρες εναντίον διαδηλωτών του ΠΑΜΕ. Πέρα από την αυτονόητη ηθική απαξία τους, τέτοιες ενέργειες λειτουργούν διαλυτικά για το κίνημα, ενισχύουν το συντηρητισμό και υποδαυλίζουν την αναρχοφοβική προβοκατορολογία. Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι ο αναρχικός χώρος πολύ συχνά επιδεικνύει τις ίδιες ακριβώς «ιδιοκτησιακές» λογικές για τις οποίες εγκαλεί τώρα το ΚΚΕ.







Η έκφραση των θερμών συλλυπητήριων προς την οικογένεια του Δημήτρη Κοτζαρίδη δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την παρατήρηση ότι Κοτζαρίδης πέθανε αγωνιζόμενος για έναν καλύτερο κόσμο.





Παρά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από 153 διαπλεκόμενους, ο αγώνας θα συνεχιστεί. Με ενίσχυση των λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές καθώς και των πρωτοβάθμιων σωματείων, με ξετύλιγμα σε όλη τη χώρα εκστρατειών πολιτικής ανυπακοής «Δεν Πληρώνω», με τη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης, καθώς και με το συντονισμό των επιμέρους αντιστάσεων, έχουμε τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε ένα καινούργιο κοινωνικό τοπίο. Ο μόνος τρόπος που έχουμε για να επιβιώσουμε, είναι να φτάσουμε τη λαϊκή αντίσταση ως το τέλος, ως την εξέγερση και την ανατροπή.





Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα (Κίνηση Αθήνας)

21/10/11

ΜΕ ΠΟΙΑ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ;

Με ποια ιδιότητα να μιλήσω για αυτά που έζησα την Πέμπτη και για τα όσα απαράδεκτα έκτροπα έγιναν κι από τις δύο πλευρές, για τα αίσχη των μεν και των δε, για όσα υποστήκαμε εμείς που διαδηλώναμε και παρα λίγο να μας εξοντώσετε και οι μεν και οι δε, για τα όσα γράφετε και οι μεν και οι δε στα πηγαδάκια του facebook εκτοξεύοντας πραγματικές απειλές όπως ότι επόμενοι νεκροί θα είναι από τη δική σας πλευρά; Με ποια ιδιότητα να μιλήσω λοιπόν;


Με την ιδιότητα του ανθρώπου, θα έπρεπε να σας διαολοστείλω όλους και όλες και να μη θέλω να ξανακούσε για αριστερά ή αναρχία και να φύγω γι' άλλη και γι' άλλα μέρη, γιατί στην ψωροκώσταινα της ελληνικής ψωροαριστεράς δεν αξίζει να ζει κανείς.

Με την ιδιότητα του πολιτικού και κοινωνικού επιστήμονα; Βούτυρο στο ψωμί μου είναι όλα αυτά. Να οι δημοσιεύσεις, τα συνέδρια, τα βιβλία, τα λεφτά από τα εκδοτικά δικαιώματα, οι μεταφράσεις κ.ο.κ. Πράγματι, και οι μεν και οι δε είστε τα καταλληλότερα πειραματόζωα για τη μελέτη και τους πειραματισμούς στους τομείς της πολιτικής φιλοσοφίας, της πολιτικής θεωρίας, της πολιτικής κοινωνιολογίας, της πολιτικής ψυχολογίας, ακόμα για τη μελέτης της πολιτικής σάτιρας.

Με την ιδιότητα του Πολίτη, όμως, δε θα σας κάνω το χατήρι να αποχωρήσω από το πεδίο της Πολιτικής. Με το δικό μου τρόπο θα αγωνιστώ για την ενότητα της Αριστεράς για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού και οικονομικού συστήματος και για την οικοδόμησης μιας αυτοδιαχειριζόμενης αταξικής κοινωνίας ελεύθερα σκεπτόμενων και δρώντων πολιτών, δίχως διακρίσεις φύλου, φυλής, εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε κοινωνικής ανισότητας. Και κάποτε, ναι, θα νικήσουμε. VENCEREMOS!

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr/

http://tsakthan.blogspot.com/

Υ.Γ.

Διαβάζω ότι πολλοί διαγράφουν από τους friends όσους/ες διαφωνούν. Δεν έχετε καταλάβει τι σημαίνει διάλογος και πάνω απ' όλα τη φύση του συγκεκριμένου μέσου που βοηθάει το διάλογο. Ξανασκεφτείτε το διπλά πριν διαγράψετε κάποιον. Στο τέλος θα καταλάβετε ότι δε ζούμε στην εποχή της μονομερούς πληροφόρησης και των κλειστών σεκτών αλλά σε μια κοινωνία που θέλει όσο ποτέ να μαθαίνει και να δημιουργεί ελεύθερα.

http://www.youtube.com/watch?v=qxba6jjAdW0&feature=player_embedded

Ανακοινώσεις και σκέψεις για το διήμερο της γενικής απεργίας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ


ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

21η Οκτωβρίου 2011

Η κινητοποίηση του λαού στις 19 και 20 Οκτώβρη ήταν συγκλονιστική και πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαγαζιά έκλεισαν, εκατομμύρια απέργησαν στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση των υπαλλήλων της τρόικας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Η γενική απεργία ήταν μια βροντερή πολιτική παλλαϊκή δήλωση: «Να φύγουν εδώ και τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα». Τίποτα λιγότερο. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί.

Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της. Δεν θα τη ρίξουν οι «για τελευταία φορά» διαρκώς συναινούντες βουλευτές της. Δεν αρκούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και έριδες. Η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκτελούν συμβόλαιο εξόντωσης της κοινωνίας, στηριζόμενες αποκλειστικά στην ξένη τρόικα, την εγχώρια διαπλοκή και την καταστολή. Αυτή η λαομίσητη κυβέρνηση θα πέσει κάτω από το βάρος του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Είναι χρέος κάθε αντιστεκόμενης δύναμης να συμβάλλει στον ξεσηκωμό, στην κλιμάκωση του αγώνα, σε ένα λαϊκό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, που θα ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού.

Υπεύθυνη για τον θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ, είναι η κυβέρνηση, οι δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικοί της μηχανισμοί. Η μετατροπή της Αθήνας σε θάλαμο χημικών αερίων, αυτή τη φορά είχε αβάσταχτο κόστος. Η αδίστακτη κυβέρνηση Παπανδρέου δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές προκειμένου να φέρει σε πέρας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει. Η θλίψη και η οργή για τον θάνατο του 53χρονου διαδηλωτή πρέπει να γίνει πείσμα και θέληση για τη συνέχιση του αγώνα. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους διώξουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Το μαζικό λαϊκό κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μέρες βρέθηκε στους ίδιους δρόμους. Με διαφορετικές σημαίες, διαφορετικά σχέδια, διαφορετικούς ίσως στόχους. Είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Το κίνημα της πλατείας, οι αγανακτισμένοι, όλες οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όλες οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πάντες πρέπει να συσπειρωθούν κόντρα στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρέπει να λειτουργήσουν σε βάρος αυτής της ανάγκης.

Το ΠΑΜΕ δέχτηκε μια δολοφονική επίθεση από ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Είδαμε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ να εκτοξεύονται πάνω σε σώματα και κεφάλια απεργών και διαδηλωτών. Αυτές οι πρακτικές θυμίζουν μόνο παρακρατικούς μηχανισμούς. Η πολιτικά απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να περιφρουρηθεί η Βουλή, κρατώντας μακριά διαδηλωτές άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων και τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Την προηγούμενη μέρα εκπαιδευτικοί πήγαν στον νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια πάλι από τις ίδιες ομάδες βίας. Πριν ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία πάγωσε στο άκουσμα τριών νεκρών στην Marfin και η κυβέρνηση διασώθηκε. Είναι άλλης τάξης ζήτημα η αντιπαράθεση με μαζικούς και πολιτικούς όρους, και άλλης τάξης πρόβλημα το δολοφονικό αμόκ του απολίτικου χουλιγκανισμού. Αυτές οι ομάδες εξ αντικειμένου λειτουργούν συμπληρωματικά και υποβοηθητικά στους αστικούς και κρατικούς σχεδιασμούς.

Η πλατεία Συντάγματος είναι ο χώρος έκφρασης του αγωνιζόμενου λαού. Σαν τέτοιος πρέπει να διαφυλαχθεί και να έχει χαρακτήρα επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής. Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Η πλατεία μπορεί να λειτουργήσει ξανά σαν χώρος πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, πραγματικής και όχι εικονικής περικύκλωσης της Βουλής, πραγματικού και όχι εικονικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων μπορεί να διαφυλαχθεί μόνο από τον ίδιο τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό είναι βασικό δίδαγμα όλης της τελευταίας εμπειρίας του κινήματος. Ας θυμηθούμε πώς όλη την περίοδο του κινήματος των πλατειών από τις 25 Μάη και ειδικά στην τεράστια συγκέντρωση της 5ης Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού επέβαλλαν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης από κανέναν, τον ειρηνικό χαρακτήρα που είχαν επιλέξει να έχουν οι κινητοποιήσεις τους. Η πιο πλατιά δημοκρατία, η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, η ενεργητική συμμετοχή και ενημέρωση όλων, η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες για το νέο μαζικό λαϊκό κίνημα που θα βρει τρόπους, μορφές και υποδομές για να ξεπεράσει όσα το καθυστερούν και το συγκρατούν.

Ο θάνατος ενός διαδηλωτή, οι εικόνες της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, η ψήφιση του νομοσχεδίου δημιουργούν μια πικρή αίσθηση σε χιλιάδες αγωνιζόμενο κόσμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρύψει. Όμως ο λαός έδειξε και τις διαθέσεις του και τη δύναμή του και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο κανείς να το διαστρεβλώσει, να το κρύψει, να το αποσιωπήσει. Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει με νύχια και με δόντια να εκτελεί το συμβόλαιο εξόντωσης αλλά σε ένα περιβάλλον πλήρους διάλυσης και απονομιμοποίησης. Τα κύματα του ξεσηκωμού, από τις 5 Μάη του 2010, προχωρούν και υποχωρούν για να ξαναγυρίσουν κάθε φορά πιο φουσκωμένα μέχρι να πνίξουν όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο το μέλλων των σημερινών και των αυριανών γενιών.

Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του λαού και παράλληλα της κλιμάκωσης του πολιτικού αγώνα. Σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη θα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη. Να δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο δοκιμαζόμενο λαό. Να δυναμώσουν οι αγώνες. Να συναντηθούν όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα, οι εργατικοί αγώνες, οι τοπικές αντιστάσεις, τα κινήματα ανυπακοής. Να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες ενότητας και συντονισμού πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών πρωτοβουλιών και προσπαθειών. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απομάκρυνση της κυβέρνησης, της τρόικας και του συνένοχου πολιτικού συστήματος.

ΚΟΕ



21/10/2011
 
Θλιβερό δώρο στην κυβέρνηση. Ένα πρώτο σχόλιο




Μετά την πρωτοφανή επιτυχία της 48ωρης αντιμνημονιακής πολιτικής απεργίας, η ατζέντα αλλάζει. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό







Δεδομένο 1ο: Ήταν οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις που θυμόμαστε τα τελευταία πολλά χρόνια και η πρώτη φορά που, επί δύο συνεχόμενες ημέρες, βγήκε τόσος κόσμος στο δρόμο για να αμφισβητήσει ευθέως και συνολικά την πολιτική της μνημονιακής εξουσίας.







Δεδομένο 2ο: Ήταν η πρώτη φορά που οι συγκεντρώσεις όλων των πολιτικών χώρων και φορέων του λαϊκού κινήματος συμπορεύτηκαν στον ίδιο χώρο και με παρόμοια συνθηματολογία, παρά τις διαφορετικές ιδεολογικές αντιλήψεις και πρακτικές στο δρόμο. Να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ παρά την «ατσαλένια» και μιλιταριστική αντίληψή του περί της περιφρούρησης (που όμως πάντα είχε), αποδέχτηκε σιωπηρά την επί της ουσίας συμπόρευση με όλο το υπόλοιπο κίνημα, ακόμη και δια της συνθηματολογίας που υιοθέτησε την ώρα της πορείας.







Δεδομένο 3ο: Το κίνημα έχει την εμπειρία να απαντά και να αντιστέκεται στην καταστολή και στο φόβο που δημιουργεί η κυβέρνηση. Έχει όμως και την εμπειρία από τη Marfin για το πού μπορεί να οδηγήσει η μιλιταριστική πρόσληψη της πολιτικής σύγκρουσης.







Συμπέρασμα: Μετά την πρωτοφανή επιτυχία της 48ωρης αντιμνημονιακής πολιτικής απεργίας, αντί απόψε να επικρατεί το χτεσινό κλίμα της γενικευμένης απονομιμοποίησης της κυβέρνησης, κλίμα που τις δύο αυτές μέρες ανάγκασε ακόμη και τον ΔΟΛ να μιλά για λαοθάλασσα, αντί η κοινωνία να πανηγυρίζει ως κεκτημένο της το ενιαίο λαϊκό μέτωπο που στήθηκε στο δρόμο, η ατζέντα αλλάζει. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό.



***



Η πολιτική κριτική σε χώρους και οργανώσεις δεν έχει καμία σχέση με ρίψεις μολότοφ σε άοπλους διαδηλωτές (ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης), επιθέσεις που θέτουν ευθέως και αναντίρρητα τη ζωή των τελευταίων σε κίνδυνο. Η κριτική, ειδικότερα, όψεων της γραμμής και της πρακτικής του ΚΚΕ δεν δικαιολογεί ούτε κατά διάνοια τη φονική πλειοδοσία μιλιταρισμού στην οποία επιδόθηκαν σήμερα διάφορες ομάδες διαδηλωτών. Πρόκειται για πλειοδοσία τόσο βαθιά αντικοινωνική, που καταλήγει να μην έχει καμία σχέση, όχι μόνο με την αποτελεσματικότητα ως προς τους στόχους της πολιτικής μας δράσης (να ανατραπεί η κυβέρνηση και να στηθεί ένα ενιαίο μέτωπο από τα κάτω), αλλά με οποιοδήποτε απελευθερωτικό ή χειραφετητικό πρόταγμα, όπως και αν το έχει ο καθένας στο κεφάλι του.







Υ.Γ.: Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι υπάρχει νεκρός και μάλιστα έπειτα από αυτό το πρωτοφανές διήμερο για το λαϊκό κίνημα. Η ζωή του Δημήτρη Κοτσαρίδη οπωσδήποτε δεν χωρά σε ένα υστερόγραφο, γι’ αυτό θα θέλαμε να επανέλθουμε στο θέμα μόλις εξακριβωθούν οι συνθήκες που τον οδήγησαν στο θάνατο.





RNB



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ


Για δεύτερη συνεχή ημέρα το λαϊκό κίνημα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία πλημμύρισαν το Σύνταγμα και με ειρηνικό, ενωτικό, μαζικό τρόπο έδωσαν απάντηση στην ανάλγητη και κοινωνικά καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης.



Για μια ακόμη φορά συγκεκριμένες ομάδες κουκουλοφόρων επιχείρησαν να στραφούν εναντίον δυνάμεων του κινήματος. Την αντικειμενικά προβοκατόρικη δράση τους την γνωρίζουμε και την έχουμε καταδικάσει.



Σε σχέση με τις σημερινές δηλώσεις της κας Παπαρήγα, το μόνο σχόλιό μας είναι πως σήμερα οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι ανάμεσα στις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος.



Τούτη την ώρα αυτό που χρειάζεται ο λαός και ο τόπος είναι ενότητα και κοινός αγώνας απέναντι στον κοινό εχθρό και όχι τεχνητή αντιπαλότητα.



Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, η νεολαία με τον ενωτικό τους αγώνα μπορούν να πετύχουν μια ιστορική νίκη ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής.



Ας δώσουμε όλοι και όλες τις δυνάμεις μας σ΄ αυτό το στόχο.



To Γραφείο Τύπου

tsakthan daily - Αι γενεαί πάσαι στη μεγαλύτερη διαδήλωση της μεταπολίτευσης - 19/10/2011

19 Οκτωβρίου 2011

Αι γενεαί πάσαι στη μεγαλύτερη διαδήλωση της μεταπολίτευσης

Στη μνήμη του πατέρα μου και της μητέρας μου που αγωνίστηκαν σε όλη τη ζωή τους βάζοντας το δικό τους λιθαράκι της οικοδόμησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η σημερινή μέρα της ειρηνικής εξέγερσης της εργατικής τάξης αφιερώνεται σε αυτούς και σε όλους/ες αγωνιστές/τριες που δεν είναι πια μαζί μας.



Ω, γλυκύ μου έαρ! Η ανοιξιάτικη Τετάρτη που ζήσαμε σήμερα ήταν ανεπανάληπτη. Η καλή μέρα φαινόταν από νωρίς το πρωί. Τα γιασεμιά της απέναντι αυλής μοσχοβολούσαν μεθυστικά. Τα μαγαζιά της γειτονιάς μου κλειστά από μόνα τους «για να μη τους τα κλείσουν». Τα 16άρικα αγόρια και κορίτσια που γελαστά ξεκινούσαν για τη διαδήλωση στο λεωφορείο και στο μετρό. Ο χαρούμενος κόσμος που ανέβαινε με κόκκινα λουλούδια τις κυλιόμενες σκάλες στο σταθμό της Ακρόπολης. Τα συνθήματα του ΠΑΜΕ που φώναζε ολόκληρη η διαδήλωση και όχι μόνο τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ: «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Τα τεράστια μπλοκ της ΠΟΕ-ΟΤΑ, της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, των Υγειονομικών κα των Υπουργείων που το καθένα απλωνότανε σε 2-3 τετράγωνα το καθένα. Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι που έπιαναν ολόκληρα τα Χαυτεία, την Πανεπιστημίου ως τα Προπύλαια. Εκεί ήταν οι Σύλλογοι των Εργαζομένων στο Εθνικό Καποδιστριακό και των άλλων πανεπιστήμιων της Αθήνας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες των καταλήψεων. Ήταν ακόμα το κίνημα της Πραγματικής Δημοκρατίας, των επιτροπών «Δεν Πληρώνω». Τα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία, νέα και παλιά, και οι κινήσεις και τα δίκτυα για τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα. Διάσπαρτοι μέσα στα συνδικάτα δεξιοί συνδικαλιστές και εργαζόμενοι που δεν είχαν ποτέ ξαναπάει σε διαδήλωση, Πασοκτζήδες που θυμήθηκαν τα νιάτα τους. Είδα, όμως, και νέα παιδιά που δεν πήγαν για μια μέρα στην καφετέρια αλλά παρέες-παρέες κατέβηκαν για να έχουν να λένε «ήμουν κι εγώ εκεί». Είδα φίλους που δουλεύουν σε συνθήκες επισφάλειας. Είδα και ανέργους. Μπορεί να ξεχνάω και κάποια κοινωνική κατηγορία και ομάδα αλλά δεν πειράζει. Σημασία έχει αυτό που ζήσαμε, η εμπειρία μας. Το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος. Και μην ξανακούσω μιζέριες του τύπου «γιατί δεν κατεβαίνει ένα εκατομμύριο στους δρόμους», «γιατί δε σηκώνονται από τον καναπέ του;». Συνήθως αυτοί που ακούω να εκστομίζουν αυτές τις κουβέντες είναι εκείνοι που τα περιμένουν από τους άλλους να βγουν μπροστά για να σηκωθούν αυτοί από τους καναπέδες τους. Τα ακούμε αυτά και από ανθρώπους της αριστεράς, που θα περίμενε κανείς να επεξεργάζονται στο μυαλό τους τις κουβέντες τους προτού τις ρίξουν στο τραπέζι.



Ας τους αφήσουμε ακόμη ένα 24ωρο να τα σκεφτούν στην μεγάλη περικύκλωση της Βουλής όταν θα διευρύνονται τα ρήγματα στο κυβερνητικό κόμμα λόγω των αγώνων του εργατικού κινήματος και του λαού. Θα θυμίζουμε πάντα ότι ήταν η μεγαλύτερη διαδήλωση της μεταπολίτευσης: 500.000 διαδηλωτές/τριες στην Αθήνα, 50.000 στη Θεσσαλονίκη, 30.000 στην Πάτρα, 15.000 στο Βόλο, 10.000 στα Χανιά, 15.000 στο Ηράκλειο, 8.000 στα Γιάννενα, 3.500 στην Κέρκυρα, 3.000 στη Χίο. Αναφορά για τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις και πορείες όλων των εποχών γίνεται για την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα, την Πάρο, τη Λειβαδιά, την Καλαμάτα, την Πρέβεζα, το Ρέθυμνο, τη Ρόδο και τις Σέρρες. Έγιναν και διαδηλώσεις κι εκεί ποτέ δεν είχαν γίνει, όπως η Σκόπελος.







Ανακοινώσεις έβγαλαν, συνδικάτα, ομοσπονδίες, κόμματα και οργανώσεις για τις σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις. Από τον εναλλακτικό ιστότοπο www.

"Οι εργαζόμενοι, τα Συνδικάτα και το σύνολο της κοινωνίας, αντιδρούν στις Νεοφιλελεύθερες πολιτικές κυβέρνησης και Τρόικα που ευνοούν τους Τραπεζίτες, τους κερδοσκόπους και τους αεριτζήδες τζογαδόρους . Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική όσο θα αγνοούνται. H ανακοίνωση της η ΓΣΕΕ και κάλεσε αύριο δεύτερη ημέρα της 48ωρης Γενικής Απεργίας ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ σε συγκέντρωση των απεργών στις 11:00 π.μ. στην Πλατεία Συντάγματος, μπροστά από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

«Απέναντι στον ατελείωτο πολιτικό κατήφορο της κυβέρνησης οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση απάντησαν με την πρωτοφανή, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, συμμετοχή τους στην προσυγκέντρωση της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. στην Πλατεία Καραϊσκάκη.» αναφέρει σε ανακοίνωση της η ΠΟΕ-ΟΤΑ ενώ προσθέτει «Οι πάνω από 30.000 εργαζόμενοι-απεργοί των Ο.Τ.Α. θα συμμετέχουν μαζικά στην προσυγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί και αύριο στις 10.30 το πρωί, στα γραφεία της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α., στην Πλατεία Καραϊσκάκη.»



«Το μνημόνια και το μεσοπρόθεσμο, είναι γραμμένα με τις πένες των τραπεζιτών, των τοκογλύφων και των δανειστών. Ζητούν «αίμα» από την εργατική τάξη και της επιφυλάσσουν φτώχια και εξαθλίωση.» ανέφερε ο Γ. Χαρίσης, αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ.

«Αυτό το τεράστιο ποτάμι που σήμερα πλημμυρίζει την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, όλες τις πόλεις της χώρας, είναι σημάδι ότι τα ρυάκια και οι χείμαρροι που δημιουργήθηκαν από τους αγώνες την προηγούμενη περίοδο μαζεύονται σε ένα μεγάλο ποτάμι που θα παρασύρει και θα σαρώσει τις πολιτικές της Κυβέρνησης και της τρόικας.» ανέφερε.

«Η εκτελεστική γραμματεία του ΠΑΜΕ χαιρετίζει -τα εκατομμύρια των εργαζομένων, παντού, στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα που μετείχαν στην απεργία ξεπερνώντας απειλές, εκβιασμούς, τρομοκρατία από εργοδότες και κυβέρνηση. -τους 10αδες χιλιάδες εργαζομένων ανέργων συνταξιούχων αυτοαπασχολούμενων, Ε.Β.Ε, φτωχών αγροτών, νέων συνταξιούχων και μεταναστών, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και διαδήλωσαν μαζικά αποφασιστικά με τα λάβαρα και τα αιτήματα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.» αναφέρει το ΠΑΜΕ ενώ καλεί για την επιτυχία και της δεύτερης ημέρας της 48ωρης απεργίας καθώς και της περικύκλωσης της βουλής.

«Οι ημέρες της κυβέρνησης, της τρόικας και των κατεδαφιστικών πολιτικών τους είναι μετρημένες. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε.» αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ καλεί στις αυριανές συγκεντρώσεις αναφέροντας «Ο αγώνας συνεχίζεται αύριο 20 Οκτωβρίου, με πανεργατική, πανελλαδική απεργία και περικύκλωση της Βουλής από το πρωί μέχρι όσο χρειαστεί.»

«Με τη σημερινή συγκλονιστική απεργία γυρίζουμε σελίδα, δίνεται το σύνθημα της αντεπίθεσης των εργαζομένων. Η κυβέρνηση της εξαθλίωσης και της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης θα πέσει από τη δυναμική του λαϊκού κινήματος, παίρνοντας μαζί της και όλα τα άθλια μέτρα που πέρασε, όλα τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τα πολυνομοσχέδια.» αναφέρει σε ανακοίνωση της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενώ προσθέτει «Με τη μαζική συμμετοχή και στην αυριανή απεργία, με την αταλάντευτη περικύκλωση – αποκλεισμό της βουλής και με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με απεργίες, καταλήψεις, αποκλεισμούς και μετά την Πέμπτη, σε ένα αγώνα διαρκείας μέχρι να πέσει η κυβέρνηση, να ανατραπούν τρόικα, ΕΕ, ΔΝΤ και να επιβληθεί η θέληση του λαού. Σε ένα αγώνα που θα τον πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, με συνελεύσεις βάσης και επιτροπές αγώνα.»

«Η κατάργηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και η καταστολή εκ μέρους της αστυνομίας συμβαίνουν ταυτόχρονα αλλά δεν καταφέρνουν να κάμψουν την οργή του κόσμου. Σήμερα στους δρόμους όλης της χώρας διαδήλωσε η κοινωνία της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης δίνοντας την εντολή παραίτησης της κυβέρνησης και την ανατροπή όλων των εκφραστών της πολιτικής της.» αναφέρει η νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΝ Θεσσαλονίκης.

«Οι μέρες της κυβέρνησης, της τρόικας και των ισοπεδωτικών πολιτικών τους είναι μετρημένες. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε.» αναφέρει η δημοτική παράταξη Θεσσαλονίκη- Ανοιχτή πόλη.

«Καταγγέλλουμε την εισβολή ΜΑΤ στο ΕΚΘ. Είναι η δεύτερη φορά που η Αστυνομία καταλύει το άσυλο του κορυφαίου συνδικαλιστικού χώρου στην πόλη, μετά την πρόσφατη σύλληψη συνδικαλιστή και τον προπηλακισμό της διοίκησης του ΕΚΘ από μοτοσικλετιστές των ομάδων «Δ» και «Ζήτα» επισημαίνει η δημοτική κίνηση αναφερόμενη στο περιστατικό της εισβολής αστυνομικών στο Εργατικό κέντρο.

Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr

http://tsakthan.blogspot.com

http://tsakthan.wordpress.com

http://antiracistes.wordpress.com

http://homoecologicus.wordpress.com

http://leftypedia.wordpress.com

http://greekunions.wordpress.com

http://femininmasculin.wordpress.com

http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr







ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Hessel, Stephane (2011) Αγωνιστείτε! Αθήνα: Εκδ. Πατάκη Σελ. 122, τιμή 5,85 ευρώ



"Το "Αγανακτήστε!" του Στεφάν Εσσέλ, που πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2010, έγινε ένα τεράστιο ευρωπαϊκό εκδοτικό φαινόμενο, και ενέπνευσε τα λαϊκά κινήματα σε όλη την Ευρώπη. Η οικονομική κρίση ήταν μια αφορμή για να αποκαλυφθεί η κρίση της πολιτικής, των θεσμών και των ιδεολογιών που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος.



Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, ο Στεφάν Εσσέλ, 94 ετών σήμερα, συζητεί με τον εικοσιπεντάχρονο δημοσιογράφο Ζιλ Βαντερπότεν γύρω από τα ζητήματα της πολιτικής ηθικής και της στάσης που πρέπει να κρατήσει ο σημερινός πολίτης. Δεν αρκεί να αγανακτούμε: ο καθένας μας οφείλει, ανάλογα με τις ευαισθησίες του, να δεσμευτεί στις μάχες της εποχής μας• στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην υπεράσπιση των αδυνάτων, εναντίον των ανισοτήτων και της καταστροφής του περιβάλλοντος....



Σταθερά αισιόδοξος, ο Στεφάν Εσσελ πιστεύει στην ανθρώπινη φύση και καλεί τις νέες γενιές να αγανακτήσουν και να αντισταθούν στις σκανδαλώδεις συνθήκες που τους επιβάλλονται. Μια άκρως ενδιαφέρουσα, ζωηρή και βαθυστόχαστη συζήτηση.



Το νέο μανιφέστο του μοναδικού Εσσέλ: Αγωνιστείτε!"



("Le Nouvel Observateur")



"Καθώς το "Αγανακτήστε!" μεταφράζεται μέχρι την Κίνα, ο Στεφάν Εσσέλ στο νέο του βιβλίο μάς λέει: Αγωνιστείτε! Μέσα στους θεσμούς, μέσα στη δημοκρατία."



("Die Zeit")







ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

El pueblo unido jamás será vencido

mp3

________________________________________



El pueblo unido jamás será vencido,

el pueblo unido jamás será vencido... The people united will never be defeated,

The people united will never be defeated...



De pie, cantar

que vamos a triunfar.

Avanzan ya

banderas de unidad.

Y tú vendrás

marchando junto a mí

y así verás

tu canto y tu bandera florecer,

la luz

de un rojo amanecer

anuncia ya

la vida que vendrá.



De pie, luchar

el pueblo va a triunfar.

Será mejor

la vida que vendrá

a conquistar

nuestra felicidad

y en un clamor

mil voces de combate se alzarán

dirán

canción de libertad

con decisión

la patria vencerá.



Y ahora el pueblo

que se alza en la lucha

con voz de gigante

gritando: ¡adelante! Arise, sing

We are going to win.

Flags of unity

are now advancing.

And you will come

marching together with me,

and so you'll see

your song and your flag blossom.

The light

of a red dawn

already announces

the life to come.



Arise, fight

the people are going to win.

The life to come

will be better.

To conquer

our happiness.

and a clamor

of a thousand fighting voices will rise,

speaking

a song of freedom.

With determination

the fatherland will win.



And now the people,

who are rising in struggle

with a giant voice

crying out: Forward!



El pueblo unido jamás será vencido,

el pueblo unido jamás será vencido... The people united will never be defeated,

The people united will never be defeated...



La patria está

forjando la unidad

de norte a sur

se movilizará

desde el salar

ardiente y mineral

al bosque austral

unidos en la lucha y el trabajo

irán

la patria cubrirán,

su paso ya

anuncia el porvenir.



De pie, cantar

el pueblo va a triunfar

millones ya,

imponen la verdad,

de acero son

ardiente batallón

sus manos van

llevando la justicia y la razón

mujer

con fuego y con valor

ya estás aquí

junto al trabajador.



The fatherland is

forging unity,

from north to south

they're mobilizing.

From the salt mines

burning and mineral

to the southern forests.

united in struggle and labor

they go

covering the fatherland.

Their steps already

Announce the future.



Arise, sing

the people are going to win

millions now

are imposing the truth

Their steel battalions

are on fire,

taking in their hands

justice and reason.

Woman

with fire and courage

is already here

Along side the worker.