Tsakthan Daily - Ο κόσμος της επισφάλειας Μέρος 1ον - 13/10/2011

13 Οκτωβρίου 2011

Ο κόσμος της επισφάλειας

Μέρος 1ον

H Amazon.com (η εδρεύουσα στο Σιάτλ εταιρεία πώλησης βιβλίων μέσω ταχυδρομείου) στην πραγματικότητα στηρίζεται σε ένα σύστημα διανομής με βάση την εντατική εργασία το οποίο εξαρτάται από χιλιάδες χαμηλόμισθους, συχνά προσωρινούς εργαζόμενους. Για 7 μόνο δολάρια την ώρα, αυτοί οι εργαζόμενοι στα γρήγορα πακετάρουν βιβλία προς αποστολή ενώ την ίδια στιγμή εκατοντάδες αγχωμένοι υπάλληλοι εξυπηρέτησης περνούν τη μέρα τους σε λιλιπούτεια γραφειάκια-κουβούκλια απαντώντας σε ηλεκτρονικά μηνύματα πελατών. Και αυτοί πληρώνονται με μικρότερους μισθούς από τους κανονικούς.

Επισφάλεια είναι μια γενικευμένη συνθήκη ζωής που δεν σου επιτρέπει να σχεδιάσεις το μέλλον σου, να κάνεις όνειρα, να είσαι σίγουρος για την επιβίωσή σου, να μπορείς να δημιουργήσεις ανθρώπινες σχέσεις με συνέχεια στο χρόνο, να μπορείς να μοιράζεσαι όμορφα συναισθήματα χωρίς τον φόβο της απώλειάς τους. Η επισφάλεια σχετίζεται άμεσα με τις νέες εργασιακές σχέσεις –τα μερικά, ελαστικά ωράρια, την προσωρινή εργασία, την συνεχή κατάρτιση, την αποσύνδεση πτυχίου και εργασίας, τους αυξανόμενους ρυθμούς παραγωγικότητας. Η κρίση ταυτότητας των φοιτητών – νοημένη σαν υπαρξιακή κρίση – είναι παράγωγο της επισφαλειοποίησης των ζωών μας. Τα στάνταρτς που υπόσχονταν το κοινωνικό κράτος δεν ισχύουν πια και πολύ πιθανό να μην ξαναϊσχύσουν ποτέ…

Καμπάνια αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) θεωρήθηκε επικίνδυνη από την εργοδοσία, γιατί βρίσκεται στη διοίκηση ενός σωματείου ταξικού, μαχητικού, που έχει αγκαλιάσει Ελληνίδες και Έλληνες μαζί με μετανάστριες και μετανάστες και που διεκδικεί χωρίς συμβιβασμούς τα δικαιώματα τους.

Τώρα που η εργοδοτική τρομοκρατία και η επισφάλεια είναι το οδυνηρό παρόν για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες, Έλληνες και μετανάστες, αλλά και το αύριο των σημερινών νέων που εξεγείρονται ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την κλοπή των δικαιωμάτων τους και του μέλλοντος τους, είναι η ώρα που πρέπει να εκφραστεί το πιο πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στο σωματείο της.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα «Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την εργασιακή επισφάλεια» σας καλεί όλους και όλες σε ανοιχτή εκδήλωση την Τρίτη 10/2/09 και ώρα 7:30 μμ στην αίθουσα των εργαζομένων του ΗΣΑΠ (1ος στο κτήριο του σταθμού του ΗΣΑΠ στον Πειραιά).

Θα μιλήσουν:

Σίσσυ Βωβού, μέλος της Επιτροπής

Λία Φράγκου, Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων

Έχει κληθεί για χαιρετισμό το Σωματείο Καθαριστριών (ΠΕΚΟΠ).

Καμπάνια αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Οι καθηγητές δεν είναι πια άνετοι ή επιτηδευμένα ανεπιτήδευτοι με την (βαθύτερη έννοια του όρου αυτού). Ολοένα και περισσότερο παίρνουν τη μορφή κακοπληρωμένων μεταπτυχιακών φοιτητών ή μερικής απασχόλησης λεκτόρων που τρέχουν από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο. Το σώμα των καθηγητών δεν αποτελεί «κοινότητα λογίων» που αυτοδιοικούνται. Αντιθέτως, η δουλειά τους επιθεωρείται από διοικητές που απαγγέλλουν ρυθμικά το σλόγκαν «λογοδοσία» ενώ ρίχνουν μπόνους ατομικής απόδοσης σε όσους τυχερούς έχουν ακόμη πλήρη απασχόληση. Οι πανεπιστημιακοί ηγέτες δεν χλευάζουν τους κερδοσκόπους που είναι προ των πυλών. Αντιθέτως, τους υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες, περικόπτοντας συμβόλαια, δημιουργώντας πρωτοποριακά υψηλής τεχνολογίας σχήματα που βγάζουν τα μαθήματα στο διαδίκτυο, με φτηνό πακετάρισμα για παγκόσμια κατανάλωση. Καλώς ορίσατε στο πανεπιστήμιο του στυλ του 21ου αιώνα.

Παίρνουν πτυχίο στην ώρα τους. Πριν κλείσουν τα 25 το έχουν ήδη σε πάπυρο. Προσθέτουν στο σακίδιό τους μεταπτυχιακούς τίτλους αλλά για να δουλέψουν τους ζητάνε «δίπλωμα για μηχανάκι». Ενας στους τέσσερις Ελληνες πτυχιούχους ετεροαπασχολείται. Και ένας στους τρεις έχει επισφαλή απασχόληση. Δεν ξέρει τι του ξημερώνει όταν λήξει η σύμβασή του.

Για ποσοστό μεγαλύτερο από το 30% οι μηνιαίες αποδοχές δεν ξεπερνούν τα 900 ευρώ, ενώ το 8% δήλωσε καθαρές αποδοχές «περιπτέρου», για τσιγάρα-εφημερίδα αγγελιών. Λιγότερα από 500 ευρώ. Αυτός είναι ο λόγος που οι νέοι κουρνιάζουν στο πατρικό παρατείνοντας μετά τα 30 τους τη συγκατοίκηση με τους γονείς, φοβούνται να κάνουν δική τους οικογένεια και αναβάλλουν για πολύ αργότερα την απόφαση να γίνουν γονείς οι ίδιοι.

Σε πανελλαδική έρευνα που βασίστηκε στα πρωτογενή στοιχεία των γραφείων διασύνδεσης 18 από τα 21 πανεπιστήμια της χώρας (δεν συμπεριελήφθησαν το Ανοικτό και τα Πανεπιστήμια Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας), μόνο το 20% των γυναικών με μέση ηλικία τα 29 έτη βρέθηκε να έχει παιδιά πέντε έως και επτά χρόνια μετά την αποφοίτησή του.

Η μεγαλύτερη έρευνα για την απορρόφηση των πτυχιούχων από την αγορά εργασίας διεξήχθη με δείγμα 13.612 αποφοίτων της τριετίας 1998-2000, σχεδόν το ? του συνολικού πληθυσμού αποφοίτων που πήραν πτυχίο τη συγκεκριμένη περίοδο. Διερευνήθηκε η επαγγελματική τους κατάσταση πέντε έως και επτά χρόνια από την αποφοίτησή τους, δηλαδή η μέση ηλικία του δείγματος τη στιγμή της έρευνας ήταν τα 30 έτη.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των πτυχιούχων που κατέγραψε η έρευνα δεν είναι η ανεργία αλλά η επισφαλής απασχόλησή τους. Σε ποσοστό 43% βρέθηκαν να μην είναι «επαγγελματικά ενταγμένοι», όρος που περικλείει τους ετεροαπασχολουμένους, τους επισφαλώς απασχολουμένους και τους ανέργους.

Τους υψηλότερους δείκτες ετεροαπασχόλησης και επισφαλούς απασχόλησης παρουσιάζουν οι λεγόμενες καθηγητικές σχολές (θεολόγοι, φυσικομαθηματικοί, φιλόλογοι, γυμναστές, ιστορικοί-αρχαιολόγοι, βιολόγοι), οι πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες και ο κλάδος της επικοινωνίας.

«Η έλλειψη σταθεροποίησης στην απασχόληση και θετικών προοπτικών επαγγελματικής εξέλιξης, η εμπλοκή σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα -για χρονικά διαστήματα πολύ μεγαλύτερα της αρχικής περιόδου εισόδου στην αγορά εργασίας- και η ετεροαπασχόληση είναι τα βασικά προβλήματα των πτυχιούχων σήμερα» όπως υπογράμμισε χθες συνοψίζοντας τα συμπεράσματα της έρευνας η επιστημονική της υπεύθυνη, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Παντείου, κυρία Μαρία Καραμεσίνη.

Για την ερευνητική ομάδα, αλλά και για πολλούς από τους πανεπιστημιακούς που πήραν το λόγο κατά τη διάρκεια ειδικής ημερίδας στο Πάντειο, «οι δυσκολίες εργασιακής και επαγγελματικής ένταξης των πτυχιούχων δεν είναι μόνο μακροοικονομικής, αλλά και διαρθρωτικής φύσης. Εχουν δηλαδή να κάνουν με τη διαρθρωτική αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για εργατικό δυναμικό υψηλής εκπαίδευσης».

Το 40% των πτυχιούχων βρέθηκε με μεταπτυχιακούς τίτλους επιβεβαιώνοντας ότι «οι μεταπτυχιακές σπουδές εντάσσονται πλέον ενεργά στις ατομικές στρατηγικές επαγγελματικής ένταξης των πτυχιούχων επαναπροσδιορίζοντας τους επαγγελματικούς στόχους. (http://www.alfavita.gr/typos/typos080215p.php)

Με βάση τα παραπάνω, θα ασχοληθούμε με τις νέες εργασιακές σχέσεις που φαίνεται να διαμορφώνονται τα τελευταία χρόνια στο χώρο της εργασίας στα πλαίσια του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και θα εστιάσουμε τους φακούς μας στο συνδικαλιστικό κίνημα των επισφαλώς εργαζόμενων. Η κοινωνική κατάσταση των επισφαλώς εργαζομένων (προσωρινότητα της απασχόλησης, διασπορά των θέσεων μερικής και προσωρινής απασχόλησης σε όλο το χώρο της οικονομίας από την εποχική εργασία στη συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων, κάτι που γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων, στην εργασία των ανειδίκευτων του δευτερογενούς τομέα ως την εργασία στις υπηρεσίες είτε αυτή αφορά παροχή υπηρεσιών οικιακής βοήθειας και καθαριότητας χώρων είτε εργασία επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης) αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της συνδικαλιστικής οργάνωσής τους, καθώς δεν είναι σε (εύκολη) θέση ώστε να αντιληφθούν τη σημασία της αλληλεγγύης, εάν δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί πολιτικά σε κατάλληλα περιβάλλοντα (μαθητική κοινότητα, φοιτητικό σύλλογο, ομάδες διεκδίκησης, και κοινωνικά κινήματα).



Ο προβληματισμός σχετικά με την «ανασφάλεια» δεν είναι καινούργιος αλλά κατά καιρούς επανέρχεται στο προσκήνιο της συζήτησης. Στην εποχή του ο Κομφούκιος διαπίστωνε ότι «η ανασφάλεια είναι χειρότερη από τη φτώχεια». Ακόμη και στην Αγία Γραφή γίνεται αρκετή συζήτηση για τα θέματα της ανασφάλειας και δίνονται οδηγίες προς αποφυγή καταστάσεων που δεν ταιριάζουν με το ρόλο που αναθέτει στους ενάρετους Χριστιανούς. Οι έννοιες της ασφάλειας και του ελέγχου είναι οι βασικές σε αυτή τη συζήτηση. Ως ασφάλεια ορίζεται η δυνατότητα κάποιου να ελέγχει ο ίδιος τον εαυτό του. Στον 20ό αιώνα, ο όρος «επισφάλεια» (precarity) πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον πρώην αναρχοσυνδικαλιστή και μετέπειτα Καθολικό μοναχό Λεόνς Κρενιέ (Léonce Crenier, 1888-1963). Στο πλαίσιο της Καθολικής κοινωνικής θεωρίας που αναπτύχθηκε στη Γαλλία και την Ιταλία και αποκρυσταλλώθηκε οργανωτικά στην οργάνωση “Catholic Workers”, χρησιμοποιήθηκε ο όρος για την έννοια της «εθελοντικής επισφάλειας» ως ιδέα της «ηθικής οικονομίας» .



Κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής τριακονταπενταετίας το κυρίαρχο πρότυπο στη Δυτική Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική ήταν ο φορντισμός τόσο ως σύστημα μαζικής παραγωγής όσο και ως σύστημα μαζικής κατανάλωσης, με στόχο την επίτευξη βιώσιμης οικονομικής μεγέθυνσης και ανάπτυξης και την ευρεία διάχυση της υλικής προόδου. Η εργασιακή διαδικασία στο πλαίσιο του φορντιστικού προτύπου αποτελεί «ένα σύστημα εργασίας που μετατρέπει την εργατική ενέργεια σε τελικό προϊόν». Θεωρήθηκε από την κυρίαρχη αντίληψη ως μια από τις πλέον επιτυχημένες μεθόδους ελέγχου και μείωσης της δυσκολίας πρόβλεψης της ανθρώπινης εργασιακής συμπεριφοράς και αύξησης της παραγωγικότητας και της αξιοπιστίας της.



Με την οικονομική επιβράδυνση που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 το σύστημα αυτό πέρασε από διάφορες φάσεις μετασχηματισμού που θα έδινε την υπόσχεση για την επίτευξη μιας νέας οικονομικής ανόδου. Μία από τις φάσεις αυτές ήταν το σύστημα της «ευέλικτης παραγωγής» ή αλλιώς «ιαπωνικό σύστημα διαχείρισης». Από την πλευρά της παραγωγής η «ευέλικτη παραγωγή» χαρακτηρίστηκε από δραματική μείωση του κόστους πληροφόρησης και των γενικών εξόδων, την Διοίκηση Ολικής Ποιότητας, την άμεση (just-in-time) παραγωγή και παράδοση των ζητούμενων εμπορευμάτων και των άνευ ηγεσίας ομάδων εργασίας. Από την πλευρά της κατανάλωσης, η «ευέλικτη παραγωγή» χαρακτηριζόταν από την παγκοσμιοποίηση των αγορών καταναλωτικών αγαθών, τη συντόμευση του κύκλου ζωής των προϊόντων, καθώς και πολύ πιο έντονη διαφοροποίηση και τμηματοποίηση των προϊόντων και των αγορών.

Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr

http://tsakthan.blogspot.com

http://tsakthan.wordpress.com

http://antiracistes.wordpress.com

http://homoecologicus.wordpress.com

http://leftypedia.wordpress.com

http://greekunions.wordpress.com

http://femininmasculin.wordpress.com

http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr



H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Παπανδρέου: Να αλλάξουμε την ψυχολογία» http://www.ert.gr/index.php/eidiseis/ellada/politiki/29948-2011-10-12-12-42-09.html

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Δημόσια πολιτική θεωρία και πράξη στην εποχή της κρίσης»

Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011, 19.00,

Πολιτιστικό κέντρο-Εντευκτήριο,

κτήριο «Κωστής Παλαμάς» του Πανεπιστημίου Αθηνών

( Ακαδημίας 48 και Σίνα )

διαβάστε περισσότερα...

http://www.hpsa.gr/Portals/0/Ladi_Dalakou_Spanou_teliko.qxd-1[1].pdf

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Γιάννης Μηλιός, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος. (2011) Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση, Αθήνα: Εκδ. Νήσος, σελ.: 528, τιμή: 22,00 €



Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο παρέχει μια πλήρη επισκόπηση σε υψηλό επιστημονικό επίπεδο όλων των θεωριών του ιμπεριαλισμού, τόσο των κλασικών θέσεων όσο και των σύγχρονων ερμηνειών. Ανατέμνει με μεγάλη διορατικότητα και επάρκεια τις θεωρητικές υποθέσεις των διαφόρων προσεγγίσεων. Για να αποτιμήσουν τις θεωρίες που εξετάζουν, οι συγγραφείς συνθέτουν με εξαιρετική αποτελεσματικότητα αφενός την έννοια του συλλογικού-κοινωνικού κεφαλαίου που θεμελίωσε ο Μαρξ και αφετέρου την άποψη για την ιμπεριαλιστική αλυσίδα που ανέπτυξαν ο Λένιν και ο Πουλαντζάς. Γραμμένο με εξαιρετικό τρόπο, το βιβλίο αυτό πρόκειται να αποτελέσει τη βάση για τις ακαδημαϊκές συζητήσεις στα χρόνια που έρχονται.

Kees Van Der Pijl

Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Sussex



Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σημαντική συμβολή, καθώς προσεγγίζει τον «ιμπεριαλισμό» όχι ως προς τις φαινομενολογικές του εκφάνσεις, αλλά σε αναφορά με τις κατηγορίες της ανάλυσης του Μαρξ. Αυτό αφενός επιτρέπει τη σε βάθος κριτική των τρεχουσών θεωριών του ιμπεριαλισμού και αφετέρου θέτει τις βάσεις για μια εμπειρική ανάλυση των σύγχρονων διαδικασιών κρίσης που εδράζεται στις έννοιες της θεωρητικής ανάλυσης. Μια πραγματική πρόοδος στον διεθνή διάλογο σχετικά με τον ιμπεριαλισμό.



Michael Heinrich

Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας

στο Hochschule für Technik und Wirtschaft του Βερολίνου,

διευθυντής της τριμηνιαίας επιθεώρησης PROKLA



ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η λίμνη κι ο ποταμός



Στίχοι: Λευτέρης Σταυρινουδάκης

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός



http://www.youtube.com/watch?v=F_Z4XVTdfCA

Η λίμνη η πεντάμορφη χρύσωσε τα νερά της

και άρπαξε τον ποταμό στο σφιχταγκάλιασμά της



Μες τη σιωπή ερίγησαν οι ίσκιοι από τα πεύκα

και σαν νεράιδα έγειρε το σώμα της η λεύκα



Πως τραγουδούνε οι καρδιές σ' αυτό το πανηγύρι

και λούζεται ο έρωτας των λουλουδιών τη γύρη



Ο ποταμός ερωτικές ματιές στη λίμνη ρίχνει

και τρεμοσβήνουνε γλυκά των αστεριών οι λύχνοι



Απλώθηκε στον ουρανό μια θεία μελωδία

σαν δαγκωθήκαν οι ψυχές στα χείλη με μανία



Πως τραγουδούνε οι καρδιές σ' αυτό το πανηγύρι

και λούζεται ο έρωτας των λουλουδιών τη γύρη



Πλημμύρισε από ηδονή το ιδρωμένο χώμα

κι η λίμνη και ο ποταμός φιλήθηκαν στο στόμα







Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 1917

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ

THE IDES OF MARCH

Πολιτικό Θρίλερ
2011
Έγχρ.
Διάρκεια: 101'

Aμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Τζορτζ Κλούνεϊ με τους: Ράιαν Γκόσλινγκ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Φίλιπ Σέιμορ Χόφμαν, Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ

Ένα νεαρό στέλεχος της προεκλογικής καμπάνιας ενός προοδευτικού κυβερνήτη για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών ανακαλύπτει τη σκοτεινή, γεμάτη σκληρά παζάρια και φονικούς εκβιασμούς πλευρά της πολιτικής.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10008812

Ο ΚΛΟΥΝΕΪ ΠΑΤΑ ΓΕΡΑ ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΡΙΛΕΡ ΤΩΝ '70S ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΞΟΧΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΖΥΓΙΖΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΟΝ ΚΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΔΡΑΜΑ. ΣΤΙΛΑΤΗ ΑΦΗΓΗΣΗ, ΠΕΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΟΣΚΑΡ.



ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο ορειβάτης



Ενώ ανεβαίνει ένα βουνό, ένας ορειβάτης χάνει το κράτημα του και γλιστράει σε έναν απότομο βράχο. Ευτυχώς καταφέρνει να σταματήσει ακριβώς στην άκρη ενός γκρεμού. Αδυνατώντας να ανεβεί με τις δικές του δυνάμεις, αρχίζει να φωνάζει.

- Βοήθεια! Είναι κανείς εκεί;

Απο ψηλά μια δυνατή φωνή απαντά:

- Είμαι εγώ.

- Μα δε σε βλέπω... Ποιός είσαι; ρωτάει ο ορειβάτης.

- Είμαι ο Θεός. Έχε πίστη και κάνε ό,τι σου λέω, άρχισε να πέφτεις στον γκρεμό και θα στείλω δυο αγγέλους να σε πιάσουν στον αέρα.

Ο ορειβάτης μένει άφωνος για λίγο και μετά απο λίγο φωνάζει:

- Υπάρχει κανένας άλλος;