Ασύνταχτα
.by Rena Dourou on Saturday, October 22, 2011 at 3:23pm.
Τρεις μέρες εκτός διαδικτύου
τρεις μέρες εκτός facebook, twitter, gmail και yahoo
και η επιστροφή μαύρη σαν τον καπνό που υψώθηκε στην πλατεία
και πόναγε λαιμούς κι οισοφάγο.
Υπάρχει νεκρός κι όλοι εκείνοι οι κονδυλοφόροι που έχυσαν πολύ μαύρη μελάνη
για τα όσα φρικτά έγιναν στη MARFIN, δεν βρίσκουν τρεις σειρές
για το νεκρό της προχθεσινής πορείας.
Με τι συμψηφίζεται άραγε τούτη η απώλεια;
Τι ποιο σημαντικό την υπερκαλύπτει;
Κι όλοι εκείνοι οι αντιεξουσιαστές ηλεκτρονικοί φίλοι γιατί "αποχώρησαν";
Τι περίσσευμα δυνάμεων είναι τούτο αυτές τις ώρες για να γράφονται όλα εκείνα τα σχόλια
που μπερδεύουν ύπουλα κι επικίνδυνα τακτικές ηγεμονίας κι απομονωτισμού με την απώλεια ζωής;
Που ουσιαστικά κι εν τέλει βοηθούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην πρώτη γραμμή να είναι μια ενδοαριστερή σύρραξη
κι όχι η ελληνική κοινωνία -θύμα της κυβερνητικής πολιτικής(μη βιαστείτε ποτέ δεν τη θεώρησα εννιαία κι αδιαίρετη);
Δεν υπήρξα ποτέ μέλος του ΚΚΕ και το τελευταίο σημαίνει πολλά
αλλά δε θέλω να μετρώ κανένα νεκρό δικό μου κι μέχρι να ανακτήσω ψυχραιμία αντιγράφω τα λόγια ενός πραγματικού κι όχι μόνο ηλεκτρονικού φίλου, του Θανάση Τσακίρη:
"Με ποια ιδιότητα να μιλήσω για αυτά που έζησα την Πέμπτη και για τα όσα απαράδεκτα έκτροπα έγιναν κι από τις δύο πλευρές, για τα αίσχη των μεν και των δε, για όσα υποστήκαμε εμείς που διαδηλώναμε και παρα λίγο να μας εξοντώσετε και οι μεν και οι δε, για τα όσα γράφετε και οι μεν και οι δε στα πηγαδάκια του facebook εκτοξεύοντας πραγματικές απειλές όπως ότι επόμενοι νεκροί θα είναι από τη δική σας πλευρά; Με ποια ιδιότητα να μιλήσω λοιπόν;"
Ο Θανάσης είναι αισιόδοξος κι σε μία άλλη αποστροφή γράφει:
"Με το δικό μου τρόπο θα αγωνιστώ για την ενότητα της Αριστεράς για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού και οικονομικού συστήματος και για την οικοδόμηση μιας αυτοδιαχειριζόμενης αταξικής κοινωνίας ελεύθερα σκεπτόμενων και δρώντων πολιτών, δίχως διακρίσεις φύλου, φυλής, εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε κοινωνικής ανισότητας. Και κάποτε, ναι, θα νικήσουμε. VENCEREMOS! "
Μα με αυτά που διαβάζω κι ακούω μου φαίνεται ότι στην πλημμύρα του άνοου, όπως μας θύμισε ο Α. Μαγκάκης ελάχιστες οι ελπίδες.
Θανάση μην ανησυχείς, πίσω όμως δεν κάνω
.by Rena Dourou on Saturday, October 22, 2011 at 3:23pm.
Τρεις μέρες εκτός διαδικτύου
τρεις μέρες εκτός facebook, twitter, gmail και yahoo
και η επιστροφή μαύρη σαν τον καπνό που υψώθηκε στην πλατεία
και πόναγε λαιμούς κι οισοφάγο.
Υπάρχει νεκρός κι όλοι εκείνοι οι κονδυλοφόροι που έχυσαν πολύ μαύρη μελάνη
για τα όσα φρικτά έγιναν στη MARFIN, δεν βρίσκουν τρεις σειρές
για το νεκρό της προχθεσινής πορείας.
Με τι συμψηφίζεται άραγε τούτη η απώλεια;
Τι ποιο σημαντικό την υπερκαλύπτει;
Κι όλοι εκείνοι οι αντιεξουσιαστές ηλεκτρονικοί φίλοι γιατί "αποχώρησαν";
Τι περίσσευμα δυνάμεων είναι τούτο αυτές τις ώρες για να γράφονται όλα εκείνα τα σχόλια
που μπερδεύουν ύπουλα κι επικίνδυνα τακτικές ηγεμονίας κι απομονωτισμού με την απώλεια ζωής;
Που ουσιαστικά κι εν τέλει βοηθούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην πρώτη γραμμή να είναι μια ενδοαριστερή σύρραξη
κι όχι η ελληνική κοινωνία -θύμα της κυβερνητικής πολιτικής(μη βιαστείτε ποτέ δεν τη θεώρησα εννιαία κι αδιαίρετη);
Δεν υπήρξα ποτέ μέλος του ΚΚΕ και το τελευταίο σημαίνει πολλά
αλλά δε θέλω να μετρώ κανένα νεκρό δικό μου κι μέχρι να ανακτήσω ψυχραιμία αντιγράφω τα λόγια ενός πραγματικού κι όχι μόνο ηλεκτρονικού φίλου, του Θανάση Τσακίρη:
"Με ποια ιδιότητα να μιλήσω για αυτά που έζησα την Πέμπτη και για τα όσα απαράδεκτα έκτροπα έγιναν κι από τις δύο πλευρές, για τα αίσχη των μεν και των δε, για όσα υποστήκαμε εμείς που διαδηλώναμε και παρα λίγο να μας εξοντώσετε και οι μεν και οι δε, για τα όσα γράφετε και οι μεν και οι δε στα πηγαδάκια του facebook εκτοξεύοντας πραγματικές απειλές όπως ότι επόμενοι νεκροί θα είναι από τη δική σας πλευρά; Με ποια ιδιότητα να μιλήσω λοιπόν;"
Ο Θανάσης είναι αισιόδοξος κι σε μία άλλη αποστροφή γράφει:
"Με το δικό μου τρόπο θα αγωνιστώ για την ενότητα της Αριστεράς για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού και οικονομικού συστήματος και για την οικοδόμηση μιας αυτοδιαχειριζόμενης αταξικής κοινωνίας ελεύθερα σκεπτόμενων και δρώντων πολιτών, δίχως διακρίσεις φύλου, φυλής, εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε κοινωνικής ανισότητας. Και κάποτε, ναι, θα νικήσουμε. VENCEREMOS! "
Μα με αυτά που διαβάζω κι ακούω μου φαίνεται ότι στην πλημμύρα του άνοου, όπως μας θύμισε ο Α. Μαγκάκης ελάχιστες οι ελπίδες.
Θανάση μην ανησυχείς, πίσω όμως δεν κάνω
No comments:
Post a Comment