Tsakthan Daily -9 Αυγούστου 2011-Ανανέωση του ερωτήματος: Άκρα ή ριζοσπαστική δεξιά;

Tsakthan Daily

9 Αυγούστου 2011

Ανανέωση του ερωτήματος: Άκρα ή ριζοσπαστική δεξιά;

Σήμερα συμπληρώνονται 67 χρόνια από τη ρίψη της 2^ης ατομικής βόμβας με την επωνυμία Fat Man στην ιστορική Ιαπωνική πόλη Ναγκασάκι με την οποία τερματίστηκε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. 73.884 άνθρωποι σκοτώθηκαν ακαριαία και 74.909 τραυματίστηκαν ενώ αρκετές εκατοντάδες προσβλήθηκαν από ασθένειες εξαιτίας  της ραδιενέργειας και πέθαναν στα επόμενα χρόνια. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν «έργο» της άκρας δεξιάς με κυρίαρχες μορφές της το ναζισμό και το φασισμό.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τα κινήματα της άκρας δεξιάς, συνθέτοντας προϋπάρχουσες ιδεολογικές κατασκευές και ιδεοληψίες και προσθέτοντας νέα πολιτικά και πολιτισμικά στοιχεία που αναδύθηκαν, έκαναν πιο δύσκολη τη συμφωνία για το τι είναι αυτή η περιβόητη πολιτική άκρα ή εξτρεμιστική ή ριζοσπαστική δεξιά, όπως έχει αρχίσει να κυριαρχεί στη σχετική φιλολογία, αρχής γενομένης από το έργο The Radical Right του Daniel Bell (1955).

O D. Bell αναλύει τις κύριες θέσεις και τη σύνθεση συγκεκριμένων δυνάμεων της δεξιάς στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1950 και της επόμενης. Αναγνωρίζει την παθιασμένη και βίαιη αντίθεση της «ριζοσπαστικής δεξιάς» προς τον εγχώριο (αμερικανικό) και διεθνή κομμουνισμό, την κάθετη απόρριψη του New Deal και την δυσκολία της να ξεχωρίσει τον (σοσιαλδημοκρατικό αλά ΗΠΑ) φιλελευθερισμό, το σοσιαλιστικό λαϊκισμό και τον κομμουνισμό. Η αμφιλεγόμενη αντίληψη του Bell εκφράζεται από τη βασική του θέση ότι η «ριζοσπαστική δεξιά» ορίζεται ως η υπερβολική εκτίμηση της «κομμουνιστικής απειλής» και η μη ρεαλιστική απόρριψη του New Deal. Θεωρεί ότι η «ριζοσπαστική δεξιά» ξέφυγε από το επίσημο Ρεπουμπλικανικό πλαίσιο που προσδιόριζαν οι ηγετικές ομάδες του κόμματος.  Η εξήγηση που δίνεται για τον Μακαρθισμό και τις παραφυάδες του (κι όσες ακολούθησαν) είναι ότι επρόκειτο ουσιαστικά για σύγκρουση για το κοινωνικό στάτους και τη διαμόρφωση της Αμερικανικής κουλτούρας. Ο Daniel Bell εστιάζει στην κοινωνική αποδιάρθρωση σημαντικών ομάδων κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν το New Deal. Πολλά μέλη αυτών των ομάδων θεώρησαν τους εαυτούς τους στερημένα θύματα των πρόσφατων αλλαγών, παρ’ όλο που δύσκολα θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν ως θύματα που υποφέρουν.

Σίγουρα η «ριζοσπαστική δεξιά» έχει πολλά κοινά με την μεσοπολεμική «άκρα δεξιά» αλλά δεν διέθετε τα στοιχεία εκείνα που συνέβαλαν στο να γίνει μαζικό κοινωνικό κίνημα που να φτάσει αυτοτελώς στην κρατική και κοινωνική εξουσία.

   (Συνεχίζεται…)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr 
http://tsakthan.blogspot.com 
http://tsakthan.wordpress.com 
http://antiracistes.wordpress.com 
http://homoecologicus.wordpress.com 
http://leftypedia.wordpress.com 
http://greekunions.wordpress.com 
http://femininmasculin.wordpress.com 
http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο Υπουργός Πολιτισμού Π. Γερουλάνος απαντά στο ερώτημα αν οι «αγανακτισμένοι» θα επιστρέψουν δριμύτεροι τον Σεπτέμβριο;

Ø  Θα δούμε. Οι διακοπές απαξίωσαν τη φρεσκάδα τους. Τι αξιοπιστία έχει η αγανάκτηση που πήγε διακοπές;

http://www.yeroulanos.gr/2011/08/07/2206/ 

 

 

 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Alan Tansman (επιμ.) The Culture of Japanese Fascism (Asia-Pacific: Culture, Politics, and Society) . Durham, NC and London, UK: Duke University Press, 2001, σελ. 458, τιμή 27,95 δολ.ΗΠΑ

Αυτή η τολμηρή συλλογή δοκιμίων καταδεικνύει την ανάγκη κατανόησης του φασισμού στο πολιτιστικό επίπεδο και όχι μόνο, ή κυρίως, από την άποψη των πολιτικών δομών και γεγονότων. Στον τόμο συμμετέχουν ερευνητές από διάφορους επιστημονικούς κλάδους: ιστορία, λογοτεχνία, κινηματογράφο, ιστορία τέχνης, ανθρωπολογία. Περιγράφουν έναν «πολιτισμό του φασισμού» στην Ιαπωνία στις δεκαετίες πριν από το τέλος του Πολέμου στις περιοχές της Ασίας και του Ειρηνικού. Με τον τρόπο αυτό, αμφισβητούν την επιστημονική φιλολογία του παρελθόντος, η οποία απέρριπτε εν γένει περιγραφές που θεωρούσαν την πριν από το 1945 Ιαπωνία φασιστική. Οι αρθρογράφοι του τόμου εξηγούν πώς μια φασιστική ιδεολογία ήταν διάχυτη σε όλο τον ιαπωνικό πολιτισμό μέσω της λογοτεχνίας, της λαϊκής κουλτούρας, του κινηματογράφου, του design αλλά και μέσω του καθημερινού λόγου. Στην εισαγωγή ο Alan Tansman εντάσσει τα δοκίμια στο ιστορικό τους  πλαίσιο και τα τοποθετεί σε σχέση με την προηγούμενη επιστημονική έρευνα για την ύπαρξη του φασισμού στην Ιαπωνία. Αρκετοί εξετάζουν τους τρόπους με τους οποίους έγινε αντιληπτός ο φασισμός το 1930, για παράδειγμα, από σημαίνοντες θεωρητικούς, από μια αντιφασιστική λογοτεχνική ομάδα, και από καθοδηγητές  διανοούμενους που απάντησαν στον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό. Άλλοι διερευνούν την ιδέα ότι η λύση του φασισμού στην αποξένωση και την εκμετάλλευση συνίστατο στην προσπάθεια εξωραϊσμού της εργασίας, του χώρου δουλειάς και της καθημερινής ζωής. Άλλοι αναλύουν την υλοποίηση αλλά και τα όρια της φασιστικής αισθητικής στον κινηματογράφο, στο σχεδιασμό των μνημείων, στην αρχιτεκτονική, ένα στρατιωτικό μουσείο και μια εθνική έκθεση. Επίσης αξιολογούν τις απεικονίσεις της φασιστικής ιδεολογίας (και την αντίσταση σ’ αυτές)  στο έργο διάσημων συγγραφέων όπως ο νομπελίστας μυθιστοριογράφος και συγγραφέας διηγημάτων Kawabata Yasunari και οι συγγραφείς έργων μυστηρίου Edogawa Ranpo και Hamao Shiro. Στο έργο των τελευταίων, τα μοτίβα της σεξουαλικής διαστροφής και της παράνοιας ανοίγουν μια νέα προοπτική για τη φασιστική νοοτροπία. Ο τόμος αυτός καθιστά τον ιαπωνικό φασισμό προσβάσιμο ως ένα κρίσιμο σημείο σύγκρισης για τους μελετητές του φασισμού σε όλο τον κόσμο. Το τελευταίο δοκίμιο προβαίνει στην αντίστοιχη σύγκριση ισπανικού και ιαπωνικού φασισμού.

Οι συγγραφείς των άρθρων είναι οι ακόλουθοι:Noriko Aso, Michael Baskett, Kim Brandt, Nina Cornyetz, Kevin M. Doak, James Dorsey, Aaron Gerow, Harry Harootunian, Marilyn Ivy, Angus Lockyer, Jim Reichert, Jonathan Reynolds, Ellen Schattschneider, Aaron Skabelund, Akiko Takenaka, Alan Tansman, Richard Torrance, Keith Vincent, Alejandro Yarza

 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο φασισμός

Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Στίχοι: Φώντας Λάδης

http://www.youtube.com/watch?v=ID8h-RrGn-0  

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον

καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει

Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του, το ξέρω

καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν

και χάνονται βαθιά στα περασμένα

Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν

μα όχι και το μίσος του για μένα

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον

Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος

που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι

Το κουρασμένο βήμα του το ξέρω

και την περίσσια νιότη μας την ξέρει

Μα πάλι θε ν' απλώσει σα χολέρα

πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου

Και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα

αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου

..

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία

MELI (BAL) του Σεμίχ Καπλάνογλου

(ΤΟΥΡΚΙΑ, 2010, έγχρωμη, 103)

Τρίτη, 9 Αυγούστου 2011 στις 9:00 και 11:00 μμ

Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη

Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Μετρό Στάση Δάφνης)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:  http://tsakthan.blogspot.com/2011/08/9-2011.html

 ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Μοναχική διαμαρτυρία

Αποφασίζει ένας τύπος να μονάσει και μετά απο πολύ ψάξιμο βρίσκει και αυτός μια μονή να αποσυρθεί. Εγκαταλείπει τον κόσμο και τελικά μια μέρα μπαίνει μέσα στην μονή. Βρίσκει πολλούς ακόμα μοναχούς που όλοι τον βλέπαν και του κουνούσαν το κεφάλι χαμογελώντας.
"Γειά σας", "Καλημέρα", έλεγε αυτός και πάλι οι μοναχοί του κουνούσαν το κεφάλι συγκαταβατικά, χωρίς να μιλάνε.
Με τα πολλά βρίσκει τον υπεύθυνο της μονής ο οποίος τον καλωσόρισε θερμά. Με την κουβέντα λοιπόν ο τύπος δεν κρατήθηκε και ρώτησε τον ηγούμενο γιατί κανείς δεν του μιλάει και ο ηγούμενος απάντησε:
- Α, ναι. Λοιπόν τέκνον μου, στην μονή μας πιστεύουμε ότι η πραγματική γαλήνη έρχεται με την απόλυτη σιωπή. Να ξέρεις λοιπόν ότι εδώ πέρα αφού αποφάσισες να μονάσεις σου επιτρέπονται μόνο 3 λέξεις κάθε 5 χρόνια. Είσαι έτοιμος να δεχθείς αυτήν την δοκιμασία;
Δέχεται ο τύπος και έτσι ξεκίνησε να μην μιλάει καθόλου.
Πέντε χρόνια αργότερα πλησιάζει τον ηγούμενο και του λέει:
- Κρεβάτι... Πολύ σκληρό...
- Ααααα, λέει ο ηγούμενος, ο δρόμος για την σωτηρία σου είναι δύσκολος και επίπονος. Αλλά συνέχισε τέκνον μου. Τα πας πολύ καλά...
Τι να κανει και ο τύπος συνέχισε.
Πέντε χρόνια αργότερα πλησιάζει πάλι τον μοναχό και του λέει:
- Φαγητό... Πολύ άνοστο.
Ξανα τα ίδια ο ηγούμενος...
- O δρόμος για την σωτηρία σου είναι δύσκολος και επίπονος. Αλλά συνέχισε, τέκνον μου. Τα πας πολύ καλά...
Πέντε χρόνια αργότερα ο τύπος ξαναπλησιάζει τον ηγούμενο και του λέει αγανακτισμένος:
- Την κάνω... Γειά..."
Οπότε ο ηγούμενος απαντάει...
- Το περίμενα. Όλο παράπονα ήσουν...

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Infotainment and Politics = Infopolitainment

Γιατί μόνο ένας γάιδαρος έχει αυτιά περικαλώ;

Άλλος ένας γνωστός έπεσε θύμα απάτης! Ο Γιώργος Αυτιάς έπεσε θύμα απάτης στο Διαδίκτυο. Ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας, ενώ βρίσκεται στις καλοκαιρινές του διακοπές με την οικογένειά του, ενημερώθηκε για το γεγονός από φίλους του. Κάποιος έχει ανοίξει σελίδα στο twitter χρησιμοποιώντας το όνομά του. Ο Αυτιάς αντέδρασε άμεσα! Επικοινώνησε με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και όπως τον διαβεβαίωσαν σε μερικές ώρες θα έχει εντοπιστεί αυτός που χρησιμοποιεί το όνομά του.

http://www.gossip-tv.gr/story/126004/thuma-apates-o-giorgos-autias