Tsakthan Daily
3 Αυγούστου 2011
Το τατουάζ του λαού και το κλάμα του Νίτσε
Σκεφτήκατε ποτέ πως αντιδράτε όταν βλέπετε ένα νέο ή μια νέα που έχει τρυπημένα όχι μόνο τα αυτιά αλλά τα ρουθούνια, τα χείλη, τον αφαλό της και άλλα μέρη του σώματος και φοράει σκουλαρίκια παραμάνες ή άλλα μεταλλικά στολίδια; ή όταν βλέπετε τατουάζ χαραγμένα σε ολόκληρο το κορμί ενός αθλητή ή και παίκτριας του βόλεϊ; Το body piercing και το τατουάζ ήταν κάποτε μια εντελώς περιθωριακή τεχνική ενώ σήμερα γύρω από αυτά έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία και αγορά υπηρεσιών με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους και υπαλλήλους και βεβαίως με τεράστια κέρδη που προέρχονται από την τάση πολλών νέων να ξοδεύουν μεγάλα ποσά γι’ αυτή τη δουλειά. Σε μια περίπτωση μια 23χρονη φοιτήτρια ξόδεψε πάνω από 6.000 ευρώ για τα τρυπήματα στα αυτιά στη μύτη στη γλώσσα στις βλεφαρίδες και στο στήθος της καθώς και να γεμίσει το ύψος 1,85 εκ κορμί της.
Τι φαινόμενο έχουμε μπροστά μας λοιπόν; Θα μπορούσαμε με ελάχιστη σκέψη να πούμε ότι η υπόθεση ενάγεται στα προσωπικά χαρακτηριστικά της κάθε ξεχωριστής περίπτωσης ατόμου: θα λέγαμε, δηλαδή, ότι το άτομο είναι παράξενο εγωπαθές που θέλει να τραβάει τη προσοχή των άλλων αυτοκαταστροφικά μαζοχιστικά κλπ.
Αν, όμως, σκεφτούμε με όρους κοινωνιολογίας θα αναζητούσαμε τους λόγους αυτής της συμπεριφοράς στην ευρύτερη συλλογικότητα που λέγεται κοινωνία. Θα εντάξουμε δηλαδή την ατομική συμπεριφορά στο συγκεκριμένο κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο.
Μπορούμε ακόμη πάλι να θεωρήσουμε ότι είναι μια μυσταγωγία, μια πνευματική διέξοδος σε μια κοινωνία που έχει από καιρό τυποποιηθεί ή απολέσει τα δραματικά και εντυπωσιακά τελετουργικά στοιχεία της και τις διαδικασίες περάσματος από την πρώιμη εφηβεία στην ενηλικίωση. Όπως έλεγε ο Φρ. Νίτσε «ο Θεός είναι νεκρός». Νόημα της ζωής δεν υπάρχει ενιαίο για όλους, για να εμπνεύσει όλους αυτούς τους νέους που αφήνονται στην τύχη τους στη «μεταμοντέρνα κοινωνία». Και αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο για την κοινωνιολογία και τη φιλοσοφία. Είναι για όλους. Αυτό, ίσως, ήταν και το θέμα της Ζαν, του ρόλου που ενσάρκωσε (στην κυριολεξία) η Μαρία Σνάιντερ στο «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι. Άραγε η Ζαν της εποχής μας θα είχε αφήσει σημείο του κορμιού της ακάλυπτο από….τατουάζ; Γιατί στην Ελλάδα …Μπερτό υπήρξαν πολλοί τα τελευταία χρόνια!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Σε δηλώσεις του στον ραδιοφωνικό σταθμό "Ράδιο 9", ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βόλου, Γιώργος Τόρης, εξέφρασε τη σιγουριά ότι η ομάδα "δεν θα υποβιβαστεί", ενώ για τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Σοφοκλή Πιλάβιο και το γεγονός ότι κάνει διακοπές, σχολίασε:" Όταν φλέγεται το ελληνικό ποδόσφαιρο γίνεται ο Άρχων του να κάνει διακοπές;" http://www.sportdog.gr/article/46353/otan-phlegetai-elleniko-podosphairo-ginetai-o-arhon-tou-na-kanei-diakopes
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Είμαι του έρωτα παιδί
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Στίχοι: Θεόδωρος Ποάλας
Είμαι του έρωτα παιδί
Στου πόθου το μπαλκόνι
Σαν σπουργίτι ξαγρυπνώ
Γυρεύω γη και ουρανό
Κι’ ο κόσμος με μαλώνει
Και συ θεέ από ψηλά
Δεν ρίχνεις ένα βλέμμα
Να βγει στον κόσμο η ομορφιά
Να πάψει αυτό το ψέμα
Άνθρωπος είμαι
Σάρκα και ψυχή
Κανείς δεν άντεξε πολύ
Χωρίς φιλί
Είμαι του έρωτα παιδί
Του πόνου περιστέρι
Χελιδονάκι στο χιονιά
Γυρεύω άλλη γειτονιά
Κι’ ένα καινούργιο αστέρι
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
SWITCH
Περιπέτεια | 2011 | Έγχρ. | Διάρκεια: 100'
Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Φρεντερίκ Σοντερφέρ με τους: Ερίκ Καντονά, Καρίν Βανάς
Μια νεαρή άνεργη γραφίστρια από το Μόντρεαλ θα ανταλλάξει το διαμέρισμά της με μια άγνωστη Παριζιάνα με σκοπό να ανανεώσει τη βαλτωμένη ζωή της. Το ευρωπαϊκό της ταξίδι, όμως, θα τη φέρει κατηγορούμενη για ανθρωποκτονία.
Η κριτική του "α" από τον Γιάγκο Αντίοχο
ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΝΕΥΡΟ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ "ΒΡΟΜΙΑ", Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΥΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΝΑ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΣΕ ΑΠΑΝΩΤΕΣ ΣΕΝΑΡΙΑΚΕΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΙΑΣ ΓΡΑΦΙΣΤΡΙΑΣ ΣΕ -ΤΥΦΛΑ ΝΑ 'ΧΕΙ Η ΛΑΡΑ ΚΡΟΦΤ- ACTION GIRL. Η ΤΑΙΝΙΑ ΘΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕ ΦΤΗΝΑ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤΙΑΝΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΒΑΡΥΣ ΕΚΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΡΙΚ ΚΑΝΤΟΝΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΤΑΚΟΥΝΑΚΙ…
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Η φοβία για τις αράχνες ονομάζεται ‘Αραχνοφοβία’. Η φοβία για τους κλειστούς χώρους ονομάζεται ‘Κλειστοφοβία’. Η φοβία για τα ύψη ονομάζεται ‘Υψοφοβία’. Η φοβία για τον Chuck Norris ονομάζεται ‘Λογική’.
No comments:
Post a Comment