Tsakthan Daily
30 Αυγούστου 2011
Τα μεταμοντέρνα σου μάτια…
…με κάνανε κομμάτια. Το αφεντικό τρελάθηκε; Ή ξαναγράφει τους στίχους στο «Βρε, Μελαχρινάκι». Τίποτα απ’ όλα αυτά. Απλώς ήρθε η ώρα να ξαναδούμε ορισμένες σκηνές του πασίγνωστου φιλμ συμβόλου του μεταμοντερνιστικού κινηματογράφου, δηλαδή του Blade Runner. Προτού, όμως, να προχωρήσουμε στα επιμέρους ζητήματα, όπως είναι ο ρόλος των ματιών στην ταινία, πρέπει να αναφερθούμε στα κύρια χαρακτηριστικά της ταινίας.
Ας εξετάσουμε όμως ποια είναι τα κύρια σημεία της ταινίας όπου μπορούμε να εντοπίσουμε τα στοιχεία εκείνα που μας αποκαλύπτουν πλευρές της σύγχρονης πραγματικότητας. Ο Deckard είναι ένας συνταξιούχος blade runner, δηλαδή επίλεκτος αστυνομικός. Ανακαλείται στην ενεργό δράση δια της εμμέσου βίας (δεν έχει άλλη επιλογή εάν δεν θέλει να τον εντάξουν οι προϊστάμενοί του στα "ανθρωπάκια") με ένα και μοναδικό στόχο να εντοπίσει και να "αποσύρει" από την κυκλοφορία τα εξεγερμένα "αντίγραφα", δηλαδή να σκοτώσει τα ανδροειδή που κατασκευάστηκαν από την Εταιρεία Tyrell για την εκτέλεση βαριών εργασιών στα όρια της γήινης κυριαρχίας στο διάστημα και τα οποία έχουν πάρει τα όπλα με στόχο να επιτύχουν από τους κατασκευαστές τους την αύξηση του τετραετούς ορίου ζωής τους που είναι εγγεγραμμένο στα γενετικά τους κύτταρα. Όταν ο Roy, ο ηγέτης των αντιγράφων καταφέρνει να διεισδύσει στο άβατο της εταιρείας Τyrell ακούει δια στόματος του πατέρα Tyrell την εξής φράση : «να απολαύσεις τη φλόγα που καίει διπλά γιατί είναι τόσο έντονη σε σχέση με τη μισή ζωή που ζεις». Όταν έχουν εξολοθρευτεί με κάθε τρόπο όλα τα αντίγραφα πλην ενός, αντιλαμβανόμαστε το υπονοούμενο μήνυμα : «σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν». Η παραπομπή στο κραχ του 1929 είναι σαφής. Οι εργασιακές σχέσεις γίνονται ελαστικές. Η προσωρινότητα, η ανασφάλεια, η ανεργία θα είναι τα χαρακτηριστικά της εποχής που ξεκίνησε με την οικονομική κρίση του 1973 και εντάθηκε με την επιβολή των νεο-φιλελεύθερων πολιτικών της απορύθμισης των αγορών. Οι όποιες εξεγέρσεις είναι μάταιες γιατί δεν υπερβαίνουν τα όρια που θέτει το ίδιο το σύστημα. Και ο blade runner συμβολίζει το τελευταίο οχυρό της καταστολής.
Κάποιες άλλες πλευρές της πραγματικότητας απεικονίζονται με πολύ παραστατικό, αλλά και με εντέχνως συμβολικό μερικές στιγμές, τρόπο. Στις κυρίαρχες ποσοτικά φυσιογνωμίες των Ασιατών με προεξάρχουσες αυτές των Κινέζων και Ιαπώνων, που βλέπει κανείς ανάμεσα στο πολυπληθές ανθρώπινο ποτάμι που κατακλύζει τους δρόμους του Los Angeles του έτους 2019 μπορεί να εντοπίσει κανείς τον "τριτοκοσμικό" χαρακτήρα της μελλοντικής (και σημερινής βεβαίως) μεγαλούπολης της Δύσης. Είναι ο κόσμος των μικρών επιχειρήσεων που οι άνθρωποί του μιλούν μια νέα γλώσσα που αποτελείται από Ιαπωνικές, Αγγλικές, Γερμανικές και Ισπανικές λέξεις. Είναι ο κόσμος των μικρών επιχειρήσεων που εργάζεται με τα νέα οργανωτικά εταιρικά σχήματα των υπεργολαβιών, οργανωτικό σχήμα που είναι νέο για την καπιταλιστική Δύση αλλά παραδοσιακό στον "τρίτο κόσμο" και στις παρυφές του "αναπτυγμένου πρώτου κόσμου". Στα γενετικά εργαστήρια των μικρών αυτών επιχειρήσεων παράγονται όλα τα όργανα και μέλη των ανδροειδών και των τεχνητών ζώων, πουλιών κλπ. Οι επιχειρήσεις του θεάματος παρουσιάζουν γυμνό θέαμα αλλά θυμίζουν και μεσοπολεμικά καμπαρέ. Πρόκειται για έναν αποδιοργανωμένο καπιταλισμό που μεταφυτεύτηκε στην καρδιά του πρώτου κόσμου στις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Να ένα στοιχείο που δείχνει, κατά τον David Harvey, τη μεταφύτευση πλευρών της προνεοτερικής στη νεοτερική εποχή, χαρακτηριστικό του μεταμοντερνισμού. Αυτή η τάση φαίνεται χαρακτηριστικά και στην εικόνα του ουρανοξύστη που στεγάζει την εταιρεία του Τyrell. Πρόκειται για ένα μείγμα αρχιτεκτονικών προτύπων που συνδυάζει Αιγυπτιακές πυραμίδες, Ελληνορωμαϊκές κολώνες και αναφορές στην αρχιτεκτονική των Maya, των Αζτέκων, των Κινέζων και της Βικτοριανής περιόδου με σύγχρονα εμπορικά κέντρα (shopping malls).
Συνεχίζεται……
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Δεν εκλεγήκαμε το 2009 για να πάμε τον ΦΠΑ στο 50%!!!» Πάρις Κουκουλόπουλος. Αδέσμευτος Τύπος 29 Αυγ. 2011
Αυτό σημαίνει ενότητα και συνοχή κυβέρνησης, υπουργείου, κόμματος, τάσης…
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Bryan D. Palmer. James P. Cannon and the Origins of the American Revolutionary Left, 1890-1928. Champaign , IL : Illinois
H βραβευμένη αυτή μελέτη για τα πρώτα χρόνια της δράσης του Τζέιμς Π. Κάνον καταγράφει με λεπτομέρεια την εξέλιξη ενός νεαρού αγκιτάτορα των Wobblies (η μεγάλη συνομοσπονδία των αμερικανών αναρχοσυνδικαλιστών που έδωσε σκληρούς και αιματηρούς αγώνες για τα εργατικά δικαιώματα) σε ηγετικό στέλεχος του σχεδόν παράνομου κομμουνιστικού κινήματος το 1919. Αυτό το ιστορικό δράμα ξεδιπλώνεται παράλληλα με τις εμπειρίες της ζωής ενός γνήσιου τέκνου του αμερικανικού ριζοσπαστισμού. Η αφήγηση κινείται από το Rosedale του Κάνσας ως το Σικάγο, τη Νέα Υόρκη και τη Μόσχα. Γραμμένο με στυλ και με πλούσιο και λεπτομερές πληροφοριακό υλικό, το βιβλίο του Palmer τοποθετεί τη διαμορφωτική δεκαετία του αμερικανικού κομμουνισμού της δεκαετίας του 1920 στη δυναμική του συγκεκριμένου πολιτικού και οικονομικού πλαισίου. Η αντίληψή μας για τα αυτόχθονα ρεύματα της αμερικανικής επαναστατικής αριστεράς διευρύνεται, όπως βαθαίνει και η γνώση μας για την πολύπλοκη φύση της αλληλεπίδρασής της με διεθνείς δυνάμεις.
«Σε αυτή την υπέροχη βιογραφία του Cannon, του ιδρυτή του αμερικανικού τροτσκισμού, ο Bryan Palmer ανακτά τη “χαμένη ιστορία” της Αριστεράς της δεκαετία του 1920 και αναδιαμορφώνει τη συζήτηση για την προέλευση και τη φύση του ΚΚ ΗΠΑ. Μακριά από τις ψυχροπολεμικές συκοφαντίες ή τους λαϊκομετωπικούς μύθους, πρόκειται για την αληθινή ιστορία των “Κόκκινων” από έναν εξέχοντα ιστορικό».
«Σε αυτή την υπέροχη βιογραφία του Cannon, του ιδρυτή του αμερικανικού τροτσκισμού, ο Bryan Palmer ανακτά τη “χαμένη ιστορία” της Αριστεράς της δεκαετία του 1920 και αναδιαμορφώνει τη συζήτηση για την προέλευση και τη φύση του ΚΚ ΗΠΑ. Μακριά από τις ψυχροπολεμικές συκοφαντίες ή τους λαϊκομετωπικούς μύθους, πρόκειται για την αληθινή ιστορία των “Κόκκινων” από έναν εξέχοντα ιστορικό».
Mike Davis, συγγραφέας των Beyond Blade Runner: Urban Control, The Ecology of Fear, City of Quartz
Bryan D. Palmer είναι Πρόεδρος του ινστιτούτου Canada Research στο Πανεπιστημίου Trent
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Στ' Αλάτσατα
Παραδοσιακό Μικρασιάτικο
Στ’ Αλάτσατα είν’ ένα βουνό
Καρανταγή το λένε
Έλα ταίρι μου και πιάσ’ το χέρι μου
Που πάν’ οι Αλατσατιανές
Και τον – και τον καημό τους λένε
Έβγα να σε δω να παρηγορηθώ
Τσεσμέ Βουρλά κι Αλάτσατα
Και Κάτω Παναγία
Άστρο της αυγής γιατ’ άργησες να βγεις
Χαθήκαν οι λεβέντες σας
Δεν έμεινεν ελπίδα
Πρόβαλε να δεις, καρδιά που τυραννείς
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
ΤΡΙΤΗ 30/8/2011
ΤΡΙΤΗ 30/8/2011
ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΚΕΙ (TAMO I OVDE)
του Ντάρκο Λουνγκούλοφ (ΣΕΡΒΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/ΗΠΑ, 2008, έγχρωμη, 85΄)
Ημιαυτοβιογραφική η πρώτη ταινία του Σέρβου Ντάρκο Λουνγκούλοφ. Ο τίτλος της αναφέρεται στη Νέα Υόρκη και το Βελιγράδι. Δύο αλληλένδετες ιστορίες για την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Ο Ρόμπερτ, ένας μεσήλικας Νεοϋορκέζος μουσικός, που μένει άστεγος και πάσχει από κατάθλιψη, δέχεται να ταξιδέψει ως τη Σερβία, με σκοπό να παντρευτεί επί πληρωμή μια ντόπια, εξασφαλίζοντάς της ελεύθερη είσοδο στη χώρα του. Την ίδια στιγμή, ο Μπράνκο, ένας νεαρός Σέρβος μετανάστης, προσπαθεί να φέρει το κορίτσι του από τη Σερβία στις ΗΠΑ.
8.30 μ.μ ΚΑΙ 10.30 μ.μ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ» (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,τηλ. 210 9919818, 210 9941199, 210 9914732,ιστοσελίδα: www.klh.gr , e-mail: cineclubilioupolis@gmail.com )
Ετικέτες KΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Το ανέκδοτο της ημέρας
Ήταν ένας αιώνιος φοιτητής στη Νομική, ονόματι Παπαδόπουλος.
Είχε πλέον μετά από χρόνια περάσει σε όλα τα μαθήματα εκτός από ένα. Το έδινε, το ξαναέδινε.
Όμως ο καθηγητής τον έκοβε κάθε φορά. Έτσι αποφάσισε να πάει να βρει τον καθηγητή και να του προτείνει μια διαπραγμάτευση στο θέμα του βαθμού.
Μπαίνει ένα πρωί στο γραφείο του λοιπόν και του διηγείται την κατάσταση:
- Ααα, παιδί μου Παπαδόπουλε δεν είναι σωστό το διάβασμά σου γι' αυτό και κόβεσαι!
- Όχι κύριε καθηγητά, δεν ισχύει αυτό που λέτε κι επειδή κουράστηκα με αυτό το μάθημα έχω να σας προτείνω μια συμφωνία.
- Τι λες τώρα Παπαδόπουλε;
- Ακούστε με παρακαλώ. Θα σας θέσω ένα ερώτημα. Αν αύριο το πρωί μου δώσετε τη σωστή απάντηση δε θα σας ξαναενοχλήσω. Αν όμως όχι, θα με περάσετε και μάλιστα με βαθμό 10.
- Λοιπόν, ιδου το ερώτημα: "Τι είναι παράλογο αλλά δεν είναι παράνομο; Τι είναι παράνομο, αλλά δεν είναι παράλογο; Τι είναι και παράνομο και παράλογο;" Θα τα πούμε αύριο κε καθηγητά.
Ο φοιτητής αφήνει τον καθηγητή να συλλογιέται την ερώτηση:
Μια μέρα πέρασε και δεν μπόρεσε να βρει μια άκρη. Κι ας κατέβασε τόμους από την βιβλιοθήκη κι ας πήρε τηλέφωνο συναδέλφους καθηγητές να ζητήσει τη γνώμη τους.
Ήρθε το επόμενο πρωί κι ο Παπαδόπουλος συνάντησε τον καθηγητή για μια ακόμη φορά.
- Κύριε καθηγητά βρήκατε την απάντηση;
- Ποια απάντηση; Λοιπόν παιδί μου Παπαδόπουλε δεν είσαι καλά. Μόνο και μόνο επειδή βαρέθηκα να σε βλέπω πάρε το 10 σου και φύγε από μπροστά μου.
Ο πτυχιούχος πια φοιτητής βγήκε ευχαριστημένος από το γραφείο του καθηγητή αφήνοντας τον με την απορία:
- Τι είναι παράλογο, αλλά δεν είναι παράνομο; Τι είναι παράνομο, αλλά δεν είναι παράλογο; Τι είναι και τα δύο;
Ο καθηγητής μπαϊλντισμένος αποφασίζει να πάει στην καντίνα να πιει έναν καφέ.
Εκεί τον πλησιάζει ένας νεαρός φοιτητάκος και του αρχίζει το γλείψιμο:
- Τι κάνετε κύριε καθηγητά; Πώς είστε; Κάπως συλλογισμένο σας βλέπω. Συνέβη κάτι;
- Να, ήρθε αυτός ο χαμένος ο Παπαδόπουλος και με ρώτησε κάτι που δεν ήξερα.
- Πείτε μου την ερώτηση, μήπως σας βοηθήσω.
Ο καθηγητής επανέλαβε την ερώτηση στον νεαρό στραβοκοιτώντας τον κάπως κι ευθύς ο φοιτητής απαντά:
-Ααα να σας πω... Το ότι εσείς, 55 χρονών άνθρωπος είστε παντρεμένος με μια 23άρα δεν είναι παράνομο, αλλά είναι παράλογο. Το ότι η γυναίκα σας έχει έναν 25άρη γκόμενο δεν είναι παράλογο, αλλά είναι παράνομο. Τώρα, το ότι εσείς περάσατε τον γκόμενο της γυναίκας σας χωρίς εξετάσεις και μάλιστα με 10, ε, αυτό είναι και παράνομο και παράλογο!
Είχε πλέον μετά από χρόνια περάσει σε όλα τα μαθήματα εκτός από ένα. Το έδινε, το ξαναέδινε.
Όμως ο καθηγητής τον έκοβε κάθε φορά. Έτσι αποφάσισε να πάει να βρει τον καθηγητή και να του προτείνει μια διαπραγμάτευση στο θέμα του βαθμού.
Μπαίνει ένα πρωί στο γραφείο του λοιπόν και του διηγείται την κατάσταση:
- Ααα, παιδί μου Παπαδόπουλε δεν είναι σωστό το διάβασμά σου γι' αυτό και κόβεσαι!
- Όχι κύριε καθηγητά, δεν ισχύει αυτό που λέτε κι επειδή κουράστηκα με αυτό το μάθημα έχω να σας προτείνω μια συμφωνία.
- Τι λες τώρα Παπαδόπουλε;
- Ακούστε με παρακαλώ. Θα σας θέσω ένα ερώτημα. Αν αύριο το πρωί μου δώσετε τη σωστή απάντηση δε θα σας ξαναενοχλήσω. Αν όμως όχι, θα με περάσετε και μάλιστα με βαθμό 10.
- Λοιπόν, ιδου το ερώτημα: "Τι είναι παράλογο αλλά δεν είναι παράνομο; Τι είναι παράνομο, αλλά δεν είναι παράλογο; Τι είναι και παράνομο και παράλογο;" Θα τα πούμε αύριο κε καθηγητά.
Ο φοιτητής αφήνει τον καθηγητή να συλλογιέται την ερώτηση:
Μια μέρα πέρασε και δεν μπόρεσε να βρει μια άκρη. Κι ας κατέβασε τόμους από την βιβλιοθήκη κι ας πήρε τηλέφωνο συναδέλφους καθηγητές να ζητήσει τη γνώμη τους.
Ήρθε το επόμενο πρωί κι ο Παπαδόπουλος συνάντησε τον καθηγητή για μια ακόμη φορά.
- Κύριε καθηγητά βρήκατε την απάντηση;
- Ποια απάντηση; Λοιπόν παιδί μου Παπαδόπουλε δεν είσαι καλά. Μόνο και μόνο επειδή βαρέθηκα να σε βλέπω πάρε το 10 σου και φύγε από μπροστά μου.
Ο πτυχιούχος πια φοιτητής βγήκε ευχαριστημένος από το γραφείο του καθηγητή αφήνοντας τον με την απορία:
- Τι είναι παράλογο, αλλά δεν είναι παράνομο; Τι είναι παράνομο, αλλά δεν είναι παράλογο; Τι είναι και τα δύο;
Ο καθηγητής μπαϊλντισμένος αποφασίζει να πάει στην καντίνα να πιει έναν καφέ.
Εκεί τον πλησιάζει ένας νεαρός φοιτητάκος και του αρχίζει το γλείψιμο:
- Τι κάνετε κύριε καθηγητά; Πώς είστε; Κάπως συλλογισμένο σας βλέπω. Συνέβη κάτι;
- Να, ήρθε αυτός ο χαμένος ο Παπαδόπουλος και με ρώτησε κάτι που δεν ήξερα.
- Πείτε μου την ερώτηση, μήπως σας βοηθήσω.
Ο καθηγητής επανέλαβε την ερώτηση στον νεαρό στραβοκοιτώντας τον κάπως κι ευθύς ο φοιτητής απαντά:
-Ααα να σας πω... Το ότι εσείς, 55 χρονών άνθρωπος είστε παντρεμένος με μια 23άρα δεν είναι παράνομο, αλλά είναι παράλογο. Το ότι η γυναίκα σας έχει έναν 25άρη γκόμενο δεν είναι παράλογο, αλλά είναι παράνομο. Τώρα, το ότι εσείς περάσατε τον γκόμενο της γυναίκας σας χωρίς εξετάσεις και μάλιστα με 10, ε, αυτό είναι και παράνομο και παράλογο!
No comments:
Post a Comment