Tsakthan Daily
11 Αυγούστου 2011
Η μεταπολεμική άκρα δεξιά μεταξύ της ανυπαρξίας και της μεταμοντέρνας έκρηξης
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η άκρα δεξιά υποχώρησε κατά κράτος καθώς τα καθεστώτα-πρότυπα του ναζισμού και του φασισμού τσακίστηκαν από το αντιφασιστικό κίνημα των παρτιζάνων και με τη δύναμη πυρός των συμμάχων και κυρίως με τη θυσία των εκατομμυρίων μαχητών της ΕΣΣΔ που είχε καταβάλει το βαρύτερο φόρο αίματος σ’ αυτό τον αγώνα.
Στη διάρκεια της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης της Ευρώπης πολλοί ακροδεξιοί στυλοβάτες των καθεστώτων αυτών «ξεπλύθηκαν» μέσα στα νέα κυρίαρχα κόμματα της συντηρητικής και της μετριοπαθούς δεξιάς (πλην Πορτογαλίας και Ισπανίας όπου οι δικτατορίες κράτησαν μια πεντηκονταετία) και μόνο στην Ιταλία βρήκαν χώρο κομματικής ανάπτυξης. Στην εικοσαετία 1960-1980 γίνονται πολλές διεργασίες που δεν καταλήγουν πουθενά. Μόνο στην Ελλάδα η άκρα δεξιά κατάφερε να κερδίσει την εξουσία με το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και την επιβολή της εφτάχρονης δικτατορίας. Έτσι η άκρα δεξιά τίθεται στο περιθώριο και αναζωογονείται στις δεκαετίες ’80 και ’90 και στη στροφή του αιώνα δείχνει πια τα κοφτερά άγρια δόντια της καθώς εντείνονται τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και βρίσκει μαζικό ακροατήριο μεταξύ των λεγόμενων «χαμένων της (καπιταλιστικής) παγκοσμιοποίησης. Συγκρούεται με το πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη λόγω της συναίνεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, μαζικής παρουσίας ξένων μεταναστών, φιλελευθεροποίησης των ηθών, πολιτικής διαφθοράς. Σημαντικό ρόλο στην άνοδο της άκρας δεξιάς παίζει η ολοένα και μεγαλύτερη αδυναμία της αριστεράς να εκπροσωπεί αποτελεσματικά τα λαϊκά εργατικά στρώματα αφήνοντάς τα να στραφούν σε αυταρχικές και βίαιες λύσεις και στην αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων.
Η κομματική οικογένεια της άκρας δεξιάς όσο και «στενή» και αν φαίνεται στα μάτια του κόσμου δεν παύει να είναι ευρεία καθώς είναι θέμα του τι ορίζουμε ως «άκρα δεξιά», όπως τονίσαμε από την αρχή. Ο Cas Mudde, μελετητής της άκρας δεξιάs στην Ευρώπη στο βιβλίο του The Ideology of the Extreme Right (Manchester UK: Manchester University Press, 2003) τονίζει πως, μολονότι το κάθε κόμμα ξεχωριστά αναδεικνύει συγκεκραμένα ζητήματα, η κομματική οικογένεια της Εξτρεμιστικής Δεξιάς διαθέτει μια κοινή ιδεολογία που συστατικά της στοιχεία είναι ο εθνικισμός, η ξενοφοβία, ο προνοιακός σωβινισμός και η απαίτηση για νόμο και τάξη. Έτσι, παραδείγματος χάριν, ορίζουμε ως άκρα δεξιά τα «χωρικά κόμματα» με βάση αυτή την άποψη; Η «τοπική ιδεολογία» εκφράζεται από τοπικά και περιφερειακά κόμματα που αποτελούν διαύλους πολιτικής συμμετοχής «μειονοτήτων» που επιβίωσαν στο εσωτερικό των «κρατών εθνών» και ιδιαίτερα μετά την πτώση των αυτοκρατοριών και τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Στη Γαλλία ο τοπικισμός αποτελούσε ως τη δεκαετία ’70-’80 ένα δεξιό, και συχνά αντιδραστικό, κίνημα που αναπολούσε μορφές πολιτισμού, οικονομικής οργάνωσης και διοίκησης του παρελθόντος. Αργότερα ορισμένες τάσεις των τοπικιστικών κινημάτων και κομμάτων υιοθέτησαν στοιχεία αριστερής και ακροαριστερής γλώσσας και ιδεολογίας. Στη Μεγάλη Βρετανία: Σκώτοι και Ουαλλοί εθνικιστές έχουν τα δικά τους κόμματα και μετά την πολιτική-διοικητική μεταρρύθμιση των Εργατικών απολαμβάνουν μεγαλύτερης αυτονομία.
Το περιεχόμενο του τοπικισμού στην Ιταλία είναι διαφορετικό καθώς διαπλέκεται με το ποιος ελέγχει την κεντρική πολιτική εξουσία. Όσο η Χ/Δ ήταν εκτός κυβέρνησης τον θεωρούσε αντίβαρο στις συγκεντρωτικές και δικτατορικές εκτροπές για να αλλάξει θέση μόλις κατέλαβε την κυβέρνηση. Πέραν τούτων, ο τοπικισμός αποκτά ιδιαίτερο νόημα σε τρεις παραμεθόριες περιοχές και στη Σαρδηνία και τη Σικελία, διότι ο χώρος αποτυπώνεται στη γλωσσική, οικονομική και πολιτισμική τους ταυτότητα. Ο τοπικισμός μπορεί να σημασιοδοτηθεί διαφορετικά ανάλογα με το άτομο και τις περιστάσεις. Η συγκρότηση της τοπικής ιδεολογίας, κατά βάση με τη σύγκλιση δύο στοιχείων: μιας ιδιαίτερης ταυτότητας (άλλοτε θρησκευτική ή οικονομική ή πολιτισμική) και της ανατροπής των οικονομικών και κοινωνικών δομών. Οι κοινωνικές αλλαγές (θετικές ή αρνητικές) ενεργοποιούν μια διαδικασία τοπικών διεκδικήσεων και δίνει λαβή για τη διαμόρφωση μιας αντίστοιχης, λίγο-πολύ, διάχυτης ιδεολογίας συναρθρώνοντας ετερόκλητα συμφέροντα σε εδαφική βάση. Εξαιτίας της απλής δομής της η τοπικιστική ιδεολογία είχε σημαντική απήχηση στην Ευρώπη. Παρότι ελάχιστοι είναι οι τοπικοί εκπρόσωποι στα εθνικά κοινοβούλια (εξαίρεση το Βελγικό Vlaams Blok και, ενδεχομένως, η Ιταλική «Λέγκα του Βορρά») όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι οι ριζοσπάστες τοπικιστές («εθνικιστές») που προσδοκούν μια Ευρώπη των Περιφερειών ή ονειρεύονται να ακολουθήσουν τους δρόμους της Τσεχίας, της Σλοβακίας, της Κροατίας ή της Σλοβενίας.
(Συνεχίζεται…)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
"Αισθάνομαι σα ζογκλερ". Ευάγγελος Βενιζέλος, 99,5 BHMA FM
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Bruce Bimber, Information and American Democracy: Technology in the Evolution of Political Power. Cambridge, UK and New York, NY: Cambridge University , σελ. 268, τιμή 29,99 δολ $ ΗΠΑ
Αποσκοπώντας να μας προσφέρει μια σαφή και διεισδυτική ματιά πάνω στο θέμα της αξιολόγησης του ρόλου του διαδικτύου στην διαμόρφωση της δημοκρατικής πολιτικής στις ΗΠΑ, ο Bruce Bimber εντάσσει τη σύγχρονη επανάσταση της πληροφορίας στο ιστορικό πλαίσιό της ισχυριζόμενος ότι οι παρελθούσες εξελίξεις της ιστορία των ΗΠΑ για μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το πώς το διαδίκτυο επηρεάζει την Πολιτική. Εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους πολίτες και οργανώσεις το χρησιμοποιούν για πολιτικούς σκοπούς και ενδιαφέρεται ξεχωριστά να ερευνήσει το κατά πόσον η νέα τεχνολογία τους ωθεί στην συμμετοχή στην διακυβέρνηση της χώρας. .Αυτή η μελέτη για το διαδίκτυο και την Πολιτική συνδυάζει τις ιστορικές αναλύσεις και αναλύσεις κοινής γνώμης με συγκεκριμένες μελέτες περιπτώσεων πολιτικών γεγονότων και εκδηλώσεων.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Το χρόνο να λαβώσω
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Νεράιδα φανερώθηκε, σε άδειο καλντερίμι
Ήλιος χρυσός στα βλέφαρα και στο λαιμό ασήμι
Γυμνή στο λιόγερμα βουτά και στα ποτάμια τρέχει
Χίλιες φορές την βάφτισαν μα όνομα δεν έχει...
Πως ταξιδεύουν οι ψυχές και οι ζωές μας πες μου
στις όχθες του Αχέροντα και στις πνοές τ’ ανέμου
Ποια μοίρα φέρνουν τα νερά ποια μυστικά κρυμμένα
ποια θάλασσα σε αγκαλιά τα έχει φυλαγμένα
Πως ταξιδεύουν οι ψυχές και οι ζωές μας πες μου
στις όχθες του Αχέροντα και στις πνοές τ’ ανέμου
Ποια μοίρα φέρνουν τα νερά ποια μυστικά κρυμμένα
ποια θάλασσα σε αγκαλιά τα έχει φυλαγμένα
Τα βράδια έρχεσαι κρυφά και μπαίνεις στα όνειρά μου
κόκκινα χείλη με φιλούν και βάφουν τα δικά μου
Κι από το ύψωμα σαν βγεις ξανά να σ’ ανταμώσω
δως μου τα χείλη σου να πιω το χρόνο να λαβώσω...
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ
BRINGING UP BABY
Σινεφίλ | 1938 | Ασπρόμ. | Διάρκεια: 102'
Σινεφίλ | 1938 | Ασπρόμ. | Διάρκεια: 102'
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χοκς με τους: Κάθριν Χέπμπορν, Κάρι Γκραντ, Τσαρλς Ραγκλς
Ο Ντέιβιντ, ένας αφηρημένος παλαιοντολόγος, βρίσκεται μπροστά σε δύο τεράστιες προκλήσεις, το γάμο με τη συνάδελφό του Άλις και τη χρηματοδότηση του μεγαλόπνοου έργου του. Αλλά η συνάντησή του με τη Σούζαν, μια αδέξια κι εύπορη νεαρή, θα ανατρέψει όλα τα σχέδιά του.
Η κριτική του "α" από τον Γιάγκο Αντίοχο http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10008110
ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΙΛΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΦΕΞΙΟΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΧΟΚΣ, ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑ, ΑΧΟΡΤΑΓΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΓΚΑΓΚ, ΤΗ ΣΕΞΙ ΑΤΖΑΜΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΚΑΘΡΙΝ ΧΕΜΠΟΡΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΙ ΓΚΡΑΝΤ, ΤΟ ΦΙΛΜ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΟΡΟΣΗΜΟ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΩΣ ΜΙΑ ΚΟΜΕΝΤΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤΙΑΝΟ LOVE STORY ΝΑ ΒΡΥΧΑΤΑΙ…
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Δυο ζωα
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του και ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό και του λέει: «Με τόσα χρήματα θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Infotainment and Politics = Infopolitainment
Παίρνω, παίρνεις, παίρνει, παίρνουμε, παίρνετε, αλλά αυτοί ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ
Αντώνης Βαρδής: Μιλάει «έξω από τα δόντια» για την κατάσταση που επικρατεί στα ραδιόφωνα
«Δεν θα τολμούσαν να μου ζητήσουν λεφτά για να παίξουν τραγούδια μου στο ραδιόφωνο κι αν ακόμη τους έδινα, δεν θα τα έπαιρναν γιατί ξέρουν ότι θα τους ξεφωνίσω». Αυτή είναι η απάντηση του Αντώνη Βαρδή στους «πληρωμένους» ραδιοφωνικούς παραγωγούς που , όπως ο ίδιος ο τραγουδιστής δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξη του, θεωρεί ότι παίζουν τραγούδια μόνο αυτούς που πληρώνονται! «Κάποτε είχα πάρει τηλέφωνο έναν διευθυντή ραδιοφώνου που τον θεωρούσα φίλο και του είπα: «Έμαθα από την εταιρεία μου ότι δεν παίζεις το τραγούδι που σου έστειλε». Μου είπε: «Δεν έχω χώρο να σε βάλω». Όταν όμως του ανέφερα: «Για τους υπόλοιπους έχεις χώρο;», μου απάντησε στα ίσια: «Δεν μου αρέσουν τα τραγούδια σου», για να μην μου πει: «Από τους άλλους τα παίρνω . Από εσένα δεν τα παίρνω, οπότε δεν έχω χώρο να σε βάλω. Τι άλλο θέλεις; Δεν καταλαβαίνεις; Τόσο βλάκας είσαι;».
No comments:
Post a Comment