Το Ηνωμένο Βασίλειο οδεύει προς έναν ιδιόμορφο πολυκομματισμό, όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις στις οποίες αναφέρθηκα χτες. Παύει το βρετανικό πολιτικό - κομματικό σύστημα να αποτελεί το πρότυπο των απανταχού οπαδών του δικομματισμού ως "τέχνη του αποτελεσματικού κυβερνάν". Δεν είναι θέμα αμιγώς πολιτικό. Αντανακλώνται έτσι οι μεγάλες κοινωνικές μεταβολές που έχουν γίνει στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού και οι οποίες έχουν δημιουργήσει έναν διευρυμένο "κοινωνικό πλουραλισμό".
Σύμφωνα τον πολιτικό αναλυτή της εφημερίδας The Guardian Paul Mason τρεις είναι οι κύριες "φυλές" ψηφοφόρων που θα διαμορφώσουν το αποτέλεσμα. Οι Σκώτοι-Σκανδιναβοί, οι έχοντες και κατέχοντες της Νοτιοανατολικής Αγγλίας και οι "μετα-βιομηχανικοί" της Βρετανίας.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η ανεξαρτησία της Σκωτίας θα είναι ανάμεσα στα φλέγοντα ζητήματα που θα συζητηθούν στο νέο κοινοβούλιο αλλά έξω από αυτό, δηλαδή στους δρόμους. “Welcome to the warm south of Scandinavia”. Αυτό ήταν το σλόγκαν μιας αφίσας του δημοψηφίσματος του περασμένου Σεπτεμβρίου που έχασαν οι οπαδοί της ανεξαρτησίας με 55% - 45% .
Τα Βασίλεια της Σκωτίας και της Αγγλίας ιδρύθηκαν ως ανεξάρτητα κράτη στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Μετά από μια σειρά από πολεμικές συρράξεις κατά τη διάρκειά του 14ου αιώνα ιδρύθηκε το 1603 η Ένωση των Στεμμάτων που το 1653 έγινε Κοινοπολιτεία Προστάτης Λόρδος της οποίας ανακηρύχθηκε ο Όλιβερ Κρόμβουελ. Το 1660 όταν έγινε παλινόρθωση της Μοναρχίας η Ένωση διαλύθηκε. Οι δύο χώρες ενώθηκαν στο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας το 1707. Το 1801 η Μεγάλη Βρετανία ενώθηκε με το Βασίλειο της Ιρλανδίας και ιδρύθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Με την επιτυχή εξέγερση των Ιρλανδών κατά τη δεκαετία του 1910 ιδρύθηκε το 1922 το Ιρλανδικό Ελεύθερο Κράτος (Eire) και από τότε ο τίτλος είναι Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας.
Το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP) συγκροτήθηκε το 1934 και έχει πρόγραμμα αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και στην Ευρωβουλή συντάσσεται με την Ομάδα των Πράσινων κομμάτων. Θα παίξει ρόλο κλειδί στη συγκρότηση κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Το κόμμα αυτό από το 2007 είναι μακράν το μεγαλύτερο στη Σκωτία όπου το Εργατικό Κόμμα έχει πλέον καταρρεύσει ενώ και οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι Δημοκρατικοί κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
H δεύτερη "φυλή" είναι αυτή της οικονομικά πλούσιας Νοτιοανατολικής Αγγλίας του Σίτυ του Λονδίνου που έχει διαποτίσει τον πληθυσμό με την κερδώα ιδεολογία. Παρ' όλο που στο πρόσφατο παρελθόν το Λονδίνο ήταν μια σχετικά αριστερή πόλη με δήμαρχο τον "Κόκκινο" Κεν Λίβινγκστον σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός είναι κυρίαρχος και όλες οι μερίδες των αστικών τάξεων αποβλέπουν στην μεγιστοποίηση των κερδών τους με την εκμετάλλευση των εργατικών στρωμάτων και την αξιοποίηση των πάσης φύσεως περιουσιακών στοιχείων από ακίνητα ως μετοχές, ομόλογα και λοιπά χρηματιστηριακά μέσα στην εγχώρια και παγκόσμια αγορά.
Εδώ λαμβάνονται οι αποφάσεις που επηρεάζουν τις τύχες τόσο της πρώτης "φυλής" όσο και της τρίτης που είναι η "μετα-βιομηχανική" Βρετανία η οποία περιλαμβάνει τη Βόρεια Αγγλία, την Ουαλία, τις παράκτιες και πολλές μεγάλες πόλεις. Ένα μέρος του πληθυσμού της κοιμάται στα πεζοδρόμια και όταν δουλεύει η θέση εργασίας είναι κακοπληρωμένη και επισφαλής κι αυτό γιατί οι χάι-τεκ εταιρείες που αναπτύχθηκαν στη θέση των εργοστασίων της βαριάς βιομηχανίας απασχολούν μόνο ένα ποσοστό του προσωπικού. Σε αυτές τις περιοχές, όμως, παραμένουν ζωντανές οι ισχυρές ταξικές και τοπικές ταυτότητες κι οι αντικουλτούρες από τις προηγούμενες εποχές της βιομηχανικής ανάπτυξης, όπως είναι οι περιπτώσεις των λιμενεργατών του Λίβερπουλ, των μεταλλεργατών του Σέφιλντ ή των ανθρακωρύχων του Ντάραμ και της Νιουκαστλ.
Συνεχίζεται....
Θανάσης Τσακίρης
Σύμφωνα τον πολιτικό αναλυτή της εφημερίδας The Guardian Paul Mason τρεις είναι οι κύριες "φυλές" ψηφοφόρων που θα διαμορφώσουν το αποτέλεσμα. Οι Σκώτοι-Σκανδιναβοί, οι έχοντες και κατέχοντες της Νοτιοανατολικής Αγγλίας και οι "μετα-βιομηχανικοί" της Βρετανίας.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η ανεξαρτησία της Σκωτίας θα είναι ανάμεσα στα φλέγοντα ζητήματα που θα συζητηθούν στο νέο κοινοβούλιο αλλά έξω από αυτό, δηλαδή στους δρόμους. “Welcome to the warm south of Scandinavia”. Αυτό ήταν το σλόγκαν μιας αφίσας του δημοψηφίσματος του περασμένου Σεπτεμβρίου που έχασαν οι οπαδοί της ανεξαρτησίας με 55% - 45% .
Τα Βασίλεια της Σκωτίας και της Αγγλίας ιδρύθηκαν ως ανεξάρτητα κράτη στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Μετά από μια σειρά από πολεμικές συρράξεις κατά τη διάρκειά του 14ου αιώνα ιδρύθηκε το 1603 η Ένωση των Στεμμάτων που το 1653 έγινε Κοινοπολιτεία Προστάτης Λόρδος της οποίας ανακηρύχθηκε ο Όλιβερ Κρόμβουελ. Το 1660 όταν έγινε παλινόρθωση της Μοναρχίας η Ένωση διαλύθηκε. Οι δύο χώρες ενώθηκαν στο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας το 1707. Το 1801 η Μεγάλη Βρετανία ενώθηκε με το Βασίλειο της Ιρλανδίας και ιδρύθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Με την επιτυχή εξέγερση των Ιρλανδών κατά τη δεκαετία του 1910 ιδρύθηκε το 1922 το Ιρλανδικό Ελεύθερο Κράτος (Eire) και από τότε ο τίτλος είναι Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας.
Το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP) συγκροτήθηκε το 1934 και έχει πρόγραμμα αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και στην Ευρωβουλή συντάσσεται με την Ομάδα των Πράσινων κομμάτων. Θα παίξει ρόλο κλειδί στη συγκρότηση κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Το κόμμα αυτό από το 2007 είναι μακράν το μεγαλύτερο στη Σκωτία όπου το Εργατικό Κόμμα έχει πλέον καταρρεύσει ενώ και οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι Δημοκρατικοί κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
H δεύτερη "φυλή" είναι αυτή της οικονομικά πλούσιας Νοτιοανατολικής Αγγλίας του Σίτυ του Λονδίνου που έχει διαποτίσει τον πληθυσμό με την κερδώα ιδεολογία. Παρ' όλο που στο πρόσφατο παρελθόν το Λονδίνο ήταν μια σχετικά αριστερή πόλη με δήμαρχο τον "Κόκκινο" Κεν Λίβινγκστον σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός είναι κυρίαρχος και όλες οι μερίδες των αστικών τάξεων αποβλέπουν στην μεγιστοποίηση των κερδών τους με την εκμετάλλευση των εργατικών στρωμάτων και την αξιοποίηση των πάσης φύσεως περιουσιακών στοιχείων από ακίνητα ως μετοχές, ομόλογα και λοιπά χρηματιστηριακά μέσα στην εγχώρια και παγκόσμια αγορά.
Εδώ λαμβάνονται οι αποφάσεις που επηρεάζουν τις τύχες τόσο της πρώτης "φυλής" όσο και της τρίτης που είναι η "μετα-βιομηχανική" Βρετανία η οποία περιλαμβάνει τη Βόρεια Αγγλία, την Ουαλία, τις παράκτιες και πολλές μεγάλες πόλεις. Ένα μέρος του πληθυσμού της κοιμάται στα πεζοδρόμια και όταν δουλεύει η θέση εργασίας είναι κακοπληρωμένη και επισφαλής κι αυτό γιατί οι χάι-τεκ εταιρείες που αναπτύχθηκαν στη θέση των εργοστασίων της βαριάς βιομηχανίας απασχολούν μόνο ένα ποσοστό του προσωπικού. Σε αυτές τις περιοχές, όμως, παραμένουν ζωντανές οι ισχυρές ταξικές και τοπικές ταυτότητες κι οι αντικουλτούρες από τις προηγούμενες εποχές της βιομηχανικής ανάπτυξης, όπως είναι οι περιπτώσεις των λιμενεργατών του Λίβερπουλ, των μεταλλεργατών του Σέφιλντ ή των ανθρακωρύχων του Ντάραμ και της Νιουκαστλ.
Συνεχίζεται....
Θανάσης Τσακίρης
No comments:
Post a Comment