Μια σύντομη αναδρομή στους ιστορικούς σταθμούς του Η.Β. (6ο μέρος)

Φεβρουάριος 1974. "Κρεμάμενo" κοινοβούλιο (hung parliament)

Oι πρώτες εκλογές μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν ανέδειξαν απόλυτη πλειοψηφία εδρών για το σχηματισμό κυβέρνησης από το νικηφόρο κόμμα. Προέκυψε ένα "κρεμάμενο κοινοβούλιο", ακόμη και αν πολλοί περίμεναν μια νίκη των Συντηρητικών με τον Έντουαρντ Χιθ, παρ' όλό που η οικονομική κρίση και οι απεργίες ων ανθρακωρύχων ήταν στην ημερήσια διάταξη. Το Εργατικό κόμμα με 37,2% κέρδισε τις περισσότερες έδρες (301, δηλαδή 17 έδρες λιγότερες από την απόλυτη πλειοψηφία) και οι Συντηρητικοί έμειναν στις 297 έδρες, μολονότι είχαν μεγαλύτερο μερίδιο της λαϊκής ψήφου (37,9%). Οι Φιλελεύθεροι εκτοξεύτηκαν στο 19.3%. Οι Ενωτικοί της Βόρειας Ιρλανδίας αποχώρησαν από τη συμμαχία με τους Συντηρητικούς και όλοι οι βουλευτές της περιφέρειας αυτής ήταν μέλη των κομμάτων. Σοβαρό ρόλο παίζει και το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα. Οι Φιλελεύθεροι απρόθυμα πήγαν σε διαπραγματεύσεις που ζήτησε ο Χιθ και ζήτησαν βαθιά μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος προκειμένου να μπουν στην κυβέρνηση. Ο Χιθ κι οι Συντηρητικοί απέρριψαν τους όρους αυτούς και ο Χιθ παραιτήθηκε. Ο Γουίλσον ανέλαβε την πρωθυπουργία για δεύτερη φορά και προκήρυξε εκλογές για το φθινόπωρο.

10 Οκτωβρίου 1974. Τελευταία και πύρρειος νίκη των Εργατικών

 

Το Εργατικό Κόμμα πήρε 39,2 % και 319 έδρες και μπόρεσε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με μόνο τρεις έδρες από τις απαιτούμενες. Το Συντηρητικό Κόμμα πήρε 35,8% και 277 έδρες ενώ οι Φιλελεύθεροι 18,3% και 13 έδρες. Το Φεβρουάριο του 1975 ο Χίθ καθαιρέθηκε από αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος αφού είχε χάσει 3 από 4 εκλογικές αναμετρήσεις. Τη θέση του θα πάρει η Μάργκαρετ Θάτσερ. Το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα σημείωσε ρεκόρ ψήφων (30% στη Σκωτία) και πήρε 11 από τις Σκώτσέζικες έδρες του κοινοβουλίου του ΗΒ. Στη διάρκεια της θητείας της η κυβέρνηση έχασε έδρες λογω αναπληρωτικών εκλογών και αποστασίας βουλευτών που είχε ως αποτέλεσμα την συνεργασία με τους εθνικιστές και τους Φιλελεύθερους. Στους 18 μήνες επάνω, παραιτήθηκε από τη θέση του και την πρωθυπουργία αναλαμβάνει ο  James Callaghan. Στις 28 Μαρτίου 1979 μετά από την ήττα του δημοψηφίσματος για την αποκέντρωση εξουσιών προς τη Σκωτία η Θάτσερ υπέβαλε πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης που πέρασε με ΜΙΑ ψήφο διαφορά (311-310), για να προκληθούν πρόωρες κατά 5 μήνες εκλογές.

3 Μαΐου 1979. Η Μάργκαρετ Θάτσερ κερδίζει το στοίχημα των πρόωρων εκλογών

Η εκστρατεία των Εργατικών, παρ' όλο που εστιάστηκε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στην πλήρη απασχόληση  που ήταν έργα του κόμματος, επισκιάστηκε από το "Χειμώνα της Δυσαρέσκειας", δηλαδή από τις μεγάλες εργατικές απεργίες του περασμένου χειμώνα εν μέσω της δεύτερης πετρελαϊκής κρίσης. Η Θάτσερ και οι Συντηρητικοί προσέλαβαν τον διαφημιστικό οίκο Saatchi & Saatchi και πρόβαλαν τη γραμμή της περικοπής των δικαιωμάτων και της δύναμης των εργατικών συνδικάτων και τον έλεγχο του πληθωρισμού. Το Φιλελεύθερο Κόμμα τσακίστηκε λόγω της κατηγορίας που εξαπολύθηκε εναντίον του αρχηγού του ότι διατηρούσε ομοφυλοφιλική σχέση και συνωμότησε για τη δολοφονία του πρώην εραστή του. Τον αντικατέστησε ο David Steel που μετρίασε την εκλογική πτώση. Έτσι τα εκλογικά αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής: Συντηρητικοί 43,9% (339 έδρες), Εργατικοί 36,9% (269 έδρες, Φιλελεύθεροι 13,8% (11 έδρες). Ο μακρύς νεοφιλελεύθερος χειμώνας αρχίζει.

.