Μια σύντομη αναδρομή στους ιστορικούς σταθμούς του Η.Β. (10ο μέρος)

6 Μαΐου 2010. Οι καιροί αλλάζουν. Προς ποια κατεύθυνση όμως; 

 

Στις εκλογές της 6/5 οι Συντηρητικοί πήραν το 36,1% των ψήφων και 306 έδρες,  οι Εργατικοί το 29,0% των ψήφων και 258 έδρες και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες 23,0% και 57 έδρες Το Πράσινο Κόμμα της Αγγλίας και της Ουαλίας κέρδισε για πρώτη φορά έδρα στη Βουλή των Κοινοτήτων, καθώς και το Alliance Party της Βόρειας Ιρλανδίας κέρδισε επίσης για πρώτη φορά έδρα.Κανένα κόμμα δεν κατέλαβε τις 326 έδρες που απαιτούνται για μια αυτοδύναμη πλειοψηφία. Το Συντηρητικό Κόμμα, με επικεφαλής τον David Cameron, κέρδισε το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων και εδρών, αλλά είχε είκοσι έδρες λιγότερες από το όριο κι έτσι το κοινοβούλιο έμεινε στον αέρα (hung parliament) για πρώτη φορά από 1974. Σε αντίθεση με το 1974, υπήρχε κλίμα κατάλληλο για συνεργασία καθώς ήταν αναμενόμενο το αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση συνασπισμού που σχηματίστηκε στη συνέχεια ήταν η πρώτη κυβέρνηση συνασπισμού στην ιστορία της Βρετανίας που πρόκυπτε άμεσα από ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Έγιναν διαβουλεύσεις πέντε ημερών. Δεν επήλθε συμφωνία μεταξύ Εργατών και Φιλελεύθερων. Ο Γκόρντον Μπράουν παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και η βασίλισσα έδωσε την εντολή σχηματισμού στο Ντέιβιντ Κάμερον. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα στις 12 Μαΐου, οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες ανακοίνωσαν ότι στην κοινή συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας «είχε εγκριθεί με συντριπτική πλειοψηφία» η κυβερνητική συμφωνία με τους Συντηρητικούς.

 

Το Εργατικό Κόμμα είχε κάνει προεκλογική καμπάνια που στόχευε στην νέα αυτοδυναμία και να κατοχυρώσει το ρόλο του "κυρίαρχου κόμματος" που "υπονομεύτηκε" από τον ίδιο τον αρχηγό του ο οποίος από τον Ιανουάριο ετοιμαζόταν για έλλειψη αυτοδυναμίας και έδειχνε έλλειψη ψυχραιμίας.  Το κόμμα δεν είχε αντιληφθεί ότι άλλαζαν οι καιροί στην κοινωνία. Οι ψηφοφόροι θα απείχαν μαζικά από τις εκλογές, τα μέλη αποχωρούσαν από τα κόμματα. Από την άλλη οι Συντηρητικοί του Κάμερον υποσχόντουσαν τη "μεγάλη κοινωνία" (υποσχέθηκαν να προσλάβουν χιλιάδες κοινωνικούς λειτουργούς). H οικονομική ύφεση που ξεκίνησε το 2008 προκάλεσε αύξησε την επίσημη (και την κρυφή) ανεργία και το 2010 είχε ήδη το 8% (πάνω από 2.000.000 άτομα). Πέραν τούτων, ένα κομμάτι της κοινωνίας είχε αρχίσει να εκδηλώνει έντονα σημάδια ξενοφοβίας (το Κόμμα Ανεξαρτησίας του ΗΒ στις ευρωεκλογές του 2009 είχε πάρει 27,49% και 11 έδρες).

 

Συνεχίζεται...

 

 

Θανάσης Τσακίρης

The NHS devastated without so much as a by-your-leave; Gen Y hung out to dry; legal aid cut for the vulnerable; social housing on the brink of collapse...Cameron has been busy. Margaret Thatcher sold off the nationalised industries, her political heirs are intent on leaving an even more radical legacy - selling off the state itself. Written with their trademark precision and passion, Toynbee and Walker reveal how in four short years a party that failed to win a Commons majority has been devastatingly effective. Blending polls and statistics with moving human stories from Taunton to Teesside, Sydenham to Sheffield, Cameron's Coup shows the alarming reversal in decades of social progress. As Toynbee and Walker argue, it has been nothing short of a revolution. And they ask the pressing question: are these changes irrevocable? This is essential reading for anyone who cares about their country.

Δικτατορία 1967-1974: Αναμνήσεις και Αναλύσεις (5ο μέρος)

6. ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ

Ο Ν. Πουλαντζάς επιχείρησε στο βιβλίο του Η κρίση των δικτατοριών: Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία να διατυπώσει μια σύνθετη ερμηνεία με βάση το δομικό Μαρξισμό. Αναλύει την κοινωνική δομή των τριών μεσογειακών χωρών που βγήκαν από τα δικτατορικά καθεστώτα και μπήκαν σε διαδικασία μετάβασης στην κοινοβουλευτική δημοκρατία τη δεκαετία του '70.Κατέληξε στην άποψη ότι υπήρχαν δύο ανταγωνιζόμενες συγκρουόμενες μερίδες της αστικής τάξης, η μεταπρατική και η ενδογενής αστική τάξη. Στην Ελληνική περίπτωση σημαντικά τμήματα της ενδογενούς αστικής τάξης υποστήριζαν την ένταξη στην ΕΟΚ, με συνέπεια να κινδυνεύει να αντικατασταθεί η αμερικάνικη ηγεμονία από τη δημιουργία ενός καθεστώτος ιδιότυπης έμμεσης διαμεσολαβημένης ηγεμονίας ως αντανάκλαση των αντιφάσεων που χαρακτήριζαν τις σχέσεις ΗΠΑ-ΕΟΚ. Συνακόλουθα, οι αντιφάσεις των δυο μεγάλων μερίδων της αστικής τάξης στο εσωτερικό της χώρας κατέληξαν στην αλλαγή της καθεστωτικής μορφής του αστικού κράτους. Σ' αυτή την καθεστωτική μορφή ο στρατός λειτουργούσε ως ο πολιτικός οργανωτής του αστικού συστήματος, ως "το πολιτικό κόμμα της αστικής τάξης". Η δικτατορία είναι ειδική μορφή κράτους έκτακτης ανάγκης .Τίθεται, έτσι, στην υπηρεσία όχι μόνο μιας μερίδας της αστικής τάξης αλλά της μακροπρόθεσμιας διαιώνισης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Αρχικά η ενδογενής αστική τάξη ανέχτηκε το καθεστώς αλλά άρχισε να αμφισβητεί την αποτελεσματικότητά μου με την οικονομική στασιμότητα και την πετρελαϊκή κρίση και οι πολιτικές δυνάμεις της ήρθαν σε αντιπαράθεση μ' αυτό. 

7. Κριτική του ίδιου του Σπύρου Σακελλαρόπουλου σε Χαραλάμπη και Βερναρδάκη-Μαυρή.

Ο Σ. Σακελλαρόπουλος θεωρεί ότι ο Χαραλάμπης παραγνωρίζοντας τις ουσιαστικές συνιστώσες του κοινωνικού γίγνεσθαι υποπίπτει συχνά στην ανεπάρκεια μιας "πολιτικιστικής ανάλυσης. Όσον αφορά τους Βερναρδάκης-Μαυρή θεωρεί ότι από την ανάλυσή τους "απουσιάζουν (...) οι παραπομπές σε ζητήματα οικονομίας και ιδεολογίας , ενώ υπερτονίζονται τα γεγονότα της πολιτικής ιστορίας. Επίσης σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το πολιτικό Κέντρο ως φορέα που λειτούργησε ως Αριστερά τίθεται θέμα του τι θεωρείται Αριστερά, και, τέλος, θεωρεί ότι η εμμονή στην Λενινιστική έννοια της 'επαναστατικής κατάστασης' δείχνει σημαντική "έλλειψη μεθοδολογικού πλουραλισμού". Ο ίδιος ο Σακελλαρόπουλος θα προσπαθήσει να διατυπώσει μια ερμηνεία των κοινωνικών συνθηκών που οδηγήσαν στην άνοδο και την πτώση του κοινοβουλευτισμού. Υποστηρίζει από τη μια την έννοια του Χαραλάμπη για το "τρίγωνο εξουσίας" και την ανάλυση της δυναμικής των κοινωνικών  αντιθέσεων όπως την παρουσίασαν οι Βερναρδάκης-Μαυρής και από την άλλη διαμορφώνει ένα διαφορετικό πρίσμα "αυτό του συσχετισμού των κοινωνικών συνθηκών με την ένταση της κοινωνικής δυναμικής σε συνάρτηση με τον ειδικό ρόλο του στρατού στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης 

Οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις κειμένων στο Red Notebook

Να μην πέσουμε στην παγίδα των δανειστών, του Γιάννη Αλμπάνη

"Ο χρόνος τρέχει σε βάρος της κυβέρνησης και η χειρότερη επιλογή είναι να αφεθούν τα πράγματα να κυλήσουν όπως τώρα. Τώρα είναι η ώρα για τολμηρές πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εκτρέψουν την πορεία της διαπραγμάτευσης για να αποφευχθεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο. Τρεις θα μπορούσαν να είναι οι άξονες τέτοιων πρωτοβουλιών: Πρώτον, πρέπει την «ώρα μηδέν» να μην την ορίσουν οι δανειστές, αλλά η ελληνική πλευρά, δεδομένου ότι ο χρόνος ορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συντεταγμένες των εξελίξεων. Δεύτερον, η πληρωμή μισθών και συντάξεων πρέπει να έχει απόλυτη προτεραιότητα έναντι των απαιτήσεων των δανειστών, όπως άλλωστε είχε υπογραμμίσει ο Αλέξης Τσίπρας στην επιστολή του προς την Άνγκελα Μέρκελ. Τρίτον, απέναντι στο εκβιαστικό δίλημμα των δανειστών πρέπει να τεθεί ανοιχτά μια τρίτη εναλλακτική, αυτή της ρήξης με τους δανειστές. Μια εναλλακτική αναμφίβολα επώδυνη, που μπορεί όμως στις σημερινές συνθήκες να είναι η λιγότερο κακή από αυτές που καλούμαστε να επιλέξουμε".

Κανείς δεν φανταζόταν ότι μια κυβέρνηση ενάντια στη λιτότητα θα κάνει λογιστικό έλεγχο, Συνέντευξη του Ερίκ Τουσέν (επιμέλεια: Δημήτρης Γκιβίσης)

Ο γάλλος οικονομολόγος Ερίκ Τουσέν, εκπρόσωπος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), μιλά στο βασκικό περιοδικό Gara για την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης να διεξαγάγει λογιστικό έλεγχο για το δημόσιο χρέος: "Τον Μάιο του 2013 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξέδωσε έναν κανονισμό για τις χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής, όπως την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Κύπρο και την Ιρλανδία. Ο κανονισμός 472 είναι εξαιρετικά δύσκολος για την κηδεμονία των οικονομιών των χωρών στο πλαίσιο της χρηματοδοτικής βοήθειας. Το άρθρο 7.9 λέει ότι μια χώρα υπό διαρθρωτική προσαρμογή θα πρέπει να προβεί σε λεπτομερή λογιστικό έλεγχο για να εξηγήσει πώς το χρέος της αυξήθηκε σε ένα μη βιώσιμο επίπεδο και να εντοπιστούν τυχόν ανωμαλίες. Τι κάνει η Ελλάδα με την δημιουργία της επιτροπής λογιστικού ελέγχου; Εφαρμόζει αυτόν τον κανονισμό, ο οποίος για μένα είναι άδικος, αλλά υπάρχει".

Βήμα-βήμα, αλλά προς τα πού;, του Αλέξανδρου Ζαχιώτη και της Αναστασίας Ματσούκα

"Η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να πείθει και για τη δυνατότητά της να κυβερνά ηγούμενη των κρατικών μηχανισμών. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, και την αυτόματη προσχώρησή της στο δικό τους κανόνα. Απεναντίας, η σύγκρουση με το «βαθύ κράτος» αποτελεί όρο αξιοπιστίας της για το κοινωνικό μπλοκ που (οφείλει να) εκπροσωπεί. Με άλλα λόγια, η «συνέχεια του κράτους» δεν αποτελεί το όριο της κυβερνητικής πολιτικής, πέρα απ’ το οποίο δεν μπορεί να πάει, αλλά έναν ειδικό όρο της πολιτικής σύγκρουσης που διεξάγεται στην ελληνική κοινωνία".

Πειθαρχία και τάξη μπροστά στις ερπύστριες, του Νίκου Σκοπλάκη

"Η χούντα δεν ήρθε από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά επιταχύνθηκε από το 1965 και μετά μέσα σε μια σειρά προπαρασκευαστικών σταδίων στον πυρήνα του κράτους. Η κατασυκοφάντηση των δημοκρατικών ελευθεριών και η λήψη αντιδραστικών μέτρων στο τελευταίο στάδιο συνέβαλαν στην απρόσκοπτη και απόλυτη επικράτησή της. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, τα οικονομικά αιτήματα των κυριαρχούμενων τάξεων ήταν άρρηκτα δεμένα με αιτήματα διεύρυνσης των δημοκρατικών ελευθεριών, καθώς στο μετεμφυλιακό πλαίσιο οι πολιτικοί και κοινωνικοί αποκλεισμοί εξυπηρετούσαν το πρότυπο συσσώρευσης του ελληνικού κεφαλαίου, συμπιέζοντας τα εισοδήματα των εργαζόμενων σε πολύ χαμηλά επίπεδα". 

ΙΔΕΕΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση, το κράτος. Οι ομιλίες από την εκδήλωση της «Κίνησης των 53+»

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Μετανάστες, είκοσι χρόνια ναυάγια και τραγωδίες στα Στενά της Σικελίας (επιμέλεια: Τόνια Τσίτσοβιτς)

Πλήθος νεκρών σημάδεψαν τα «ταξίδια της ελπίδας» προς τις ακτές της Ιταλίας. Η τραγωδία του 2013 στη Λαμπεντούζα είχε το μεγαλύτερο αριθμό νεκρών μέχρι πριν λίγες μέρες. Να όμως που ξεπεράστηκε με το πρόσφατο ναυάγιο, με τους περίπου 900 νεκρούς. Ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας ζητάει να βομβαρδίζονται τα σκάφη στο λιμάνι πριν επιβιβαστούν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες για το ταξίδι προς τις ευρωπαϊκές ακτές, λες και αυτό αντιμετωπίζει την απελπισία των ανθρώπων που διακινδυνεύουν τα πάντα για να σωθούν από τη φρίκη του πολέμου και από την πείνα. Η εφημερίδα «La Repubblica» δημοσιεύει έναν κατάλογο με όλα τα ναυάγια των τελευταίων είκοσι χρόνων, μιας σιωπηλής σφαγής, ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας.

Μετά τη νέα τραγωδία της Λαμπεντούζα, της Βασιλικής Κατριβάνου

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη νέα τραγωδία κοντά στην Λαμπεντούζα, μιλώντας στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, η Βασιλική Κατριβάνου σημείωσε: "Πρέπει να υιοθετήσουμε τις εκκλήσεις του Υπάτου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και των βασικότερων διεθνών οργανισμών που τονίζουν την επείγουσα ανάγκη οργάνωσης μιας ισχυρής επιχείρησης Έρευνας και Διάσωσης στη Μεσόγειο. Πρέπει να αναπτύξουμε έναν ενδοευρωπαϊκό μηχανισμό αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ώστε να μην αναλαμβάνουν μόνο λίγες χώρες την κύρια ευθύνη περίθαλψης και φιλοξενίας των προσφύγων. Πρέπει να επανεξετάσουμε τον Κανονισμό του Δουβλίνου. Είναι επείγουσα ανάγκη να προωθήσουμε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλληλεγγύης και δημοκρατίας, ενάντια στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Εάν αποτύχουμε σε αυτό, θα έχουμε αποτύχει όλοι μαζί. Αν πετύχουμε, θα έχουμε πετύχει όλοι μαζί, όλη η Ευρώπη συνολικά".

Πού πάει η Ευρώπη, της Αννέτας Καββαδία

Στη δική της παρέμβαση στο Στρασβούργο, η Αννέτα Καββαδία επεσήμανε: "Ακόμη και σ΄αυτό το σχέδιο δράσης των 10 σημείων που συζητήθηκε στο Λουξεμβούργο, το προσφυγικό αντιμετωπίζεται και πάλι ως ζήτημα οργανωμένου εγκλήματος, δηλαδή διακίνησης, άρα ζήτημα που απαιτεί συντονισμό για την καταστολή των προσφυγικών ροών αντί της υποδοχής των προσφύγων. Ακόμη και τώρα λοιπόν, ως μείζον ιεραρχείται η αντιμετώπιση των κυκλωμάτων διακινητών που εκμεταλλεύονται τους πρόσφυγες, όχι όμως η προστασία των προσφύγων και ο δίκαιος επιμερισμός ευθυνών ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Αν το προσφυγικό αντιμετωπίζεται, και πάλι, ως ζήτημα ασφάλειας δυσχεραίνει η ευρωπαϊκή συνεργασία, ο αναπροσανατολισμός των ευρωπαϊκών κονδυλίων από την καταστολή στην υποδοχή αλλά και ακυρώνεται κάθε ενίσχυση της κοινωνικής μέριμνας".

Η Ε.Ε. θα κάνει νέο πόλεμο;, του Μπάμπη Αγρολάμπου (αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών)

Γράφει ο Μπάμπης Αγρολάμπος μετά τη δημοσίευση του κειμένου Αβραμόπουλου-Μογκερίνι για την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε: "Ας υποθέσουμε ότι το Λιμενικό της Ιταλίας έχει εντοπίσει τα δουλεμπορικά που κάνουν το δρομολόγιο Τρίπολη – Λαμπεντούζα, παίρνει χρηματοδότηση από την Ε.Ε., έχει την κάλυψη της Frontex και σε ένα βράδυ οι ιταλικές ειδικές δυνάμεις βυθίζουν όσα πλοία βρουν δεμένα στα λιμάνια της Λιβύης. Για τα υπόλοιπα, ενδεχομένως οι επιχειρήσεις να γίνουν μεσοπέλαγα. Το σχέδιο είναι παράλογο, μπορεί να προκαλέσει νέες εκατόμβες αθώων, αλλά δεν ενέχει κανέναν κίνδυνο στρατιωτικών αντιδράσεων, η Λιβύη έχει καμιά δεκαπενταριά κυβερνήσεις, διπλάσιους στρατούς που αντιμάχονται και άντε να θέσει θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Με την Ελλάδα τι θα γίνει, στο πλαίσιο του σχεδίου Μογκερίνι - Αβραμόπουλου; Θα στείλουμε το Λιμενικό στη Σμύρνη και την Αλικαρνασσό και η Κύπρος στην Αττάλεια; Και τι θα κάνουν, θα βυθίσουν μήπως όλες τις φουσκωτές βάρκες και τις υποτυπώδεις σχεδίες που θα βρουν δεμένες στα λιμάνια;".

ΔΙΚΗ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Μπροστά στη δίκη της Χρυσής Αυγής, του Βασίλη Παπαστεργίου (αναδημοσίευση από την Εποχή)

"Από την πλευρά του ενιαίου ιδεολογικού και πολιτικού χώρου που συγκροτούν πλέον η Δεξιά και το Κέντρο αναπτύχθηκε μια αρκετά ομοιογενής προσπάθεια διασύνδεσης της ΧΑ με το κίνημα των πλατειών και την υποτιθέμενη “βία της Αριστεράς”. Στην προσπάθεια αυτή, ο κεντροδεξιός μύθος υποτίμησε σταθερά (και σκόπιμα) το υπόστρωμα των ιδεών στο έδαφος των οποίων άνθισε η Χρυσή Αυγή: τον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σεξισμό και τον αντισημιτισμό. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε το γιατί: πρόκειται για τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που επένδυσαν με συνέπεια σε αυτές τις ιδέες τις τελευταίες δεκαετίες (στην εκπαίδευση, την εξωτερική πολιτική, τον αθλητισμό και αλλού), ενώ ιδίως τα τελευταία χρόνια μείζονος σημασίας κρατικές πολιτικές φέρουν τη σφραγίδα αυτών των αντιλήψεων (Ξένιος Δίας, στρατόπεδα κράτησης μεταναστών κ.ά.)."

Για την πρώτη μέρα της δίκης

"Στα κενά που θα δημιουργούνται, άλλοτε σκόπιμα, εξαιτίας της Χ.Α, κι άλλοτε λόγω της προβλεπόμενης διαδικασίας, είναι που αποκτά αξία η εγρήγορση του αντιφασιστικού κινήματος. Το μεγάλο στοίχημα της δίκης, η καταδίκη των δραστών και των ηθικών αυτουργών των εγκλημάτων της Χ.Α, δεν θα κερδηθεί αν μείνει στους τέσσερις τοίχους της δικαστικής αίθουσας. H εγρήγορση αυτή δεν είναι αφηρημένη. Έχει συγκεκριμένους στόχους: α) Την προστασία των μαρτύρων. β) Την επίσπευση της δίκης. γ) Τη μεταφορά της δίκης σε προσβάσιμη αίθουσα στο κέντρο της Αθήνας, για τη διασφάλιση της μέγιστης δυνατής δημοσιότητάς της. δ) Την απόκρουση της ρατσιστικής και αντιπροσφυγικής υστερίας, που ενισχύει το σχέδιο της Χ.Α".

ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ

Ο ήρωάς μου, Εδουάρδο Γκαλεάνο, του Ταρίκ Αλί (μετάφραση: Γιάννης-Ορέστης Παπαδημητρίου)

"Ο αείμνηστος φίλος και σύντροφός μου, ο ουρουγουανός δημοσιογράφος και ιστορικός Εδουάρδο Γκαλέανο, που πέθανε αυτή την εβδομάδα, ποτέ δεν αποκήρυξε τα πιστεύω του, δημοσίως ή κεκλεισμένων των θυρών. Ούτε πίστευε στους ήρωες. Όλη η δουλειά του διαπερνάται από την ιδέα της μαζικής δημοκρατίας, όπου οι φτωχοί και καταπιεσμένοι επιτυγχάνουν τη χειραφέτηση μέσα απ' την κοινή δράση για μικρούς ή μεγαλύτερους στόχους. Ο Γκαλέανο ήταν ένας σύγχρονος Σιμόν Μπολιβάρ που προσπαθούσε να πετύχει με την πέννα του, ό,τι κι ο απελευθερωτής με το σπαθί του: την ενότητα της ηπείρου τους, ενάντια σε παλιές και νέες αυτοκρατορίες."

12 χρόνια πριν: Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο στην Αθήνα

Το Νοέμβρη του 2003, ο ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο βρέθηκε στην Αθήνα, προσκεκλημένος του περιοδικού «Σήματα Καπνού» και της Καμπάνιας «Ένα Σχολείο για την Τσιάπας». Η ομιλία του, στην πραγματικότητα η συζήτηση με όσες και όσους βρέθηκαν στην αίθουσα ΜΑΧ του Πολυτεχνείου, δημοσιεύτηκε στο τεύχος 19 (σελ. 20-26) των «Σημάτων Καπνού», που εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2004. Καθώς τα «Σήματα» δεν υπάρχουν σε ψηφιακή μορφή, ο Ηλίας Τζουράς έκανε τον κόπο να τη «σώσει», μεταφέροντάς τη από τις σελίδες του περιοδικού στην οθόνη. Στη μνήμη του Εδουάρδο Γκαλεάνο και της Αγγελικής Ξύδη, της ψυχής των «Σημάτων Καπνού», την αναδημοσιεύσαμε στο RedNotebook όπως τυπώθηκε.

ΔΙΕΘΝΗ

Ντιάζ: βεντέτα ενάντια σε έναν έντεχνα κατασκευασμένο δημόσιο εχθρό, Συνέντευξη της Ντονατέλα ντελα Πόρτα (μετάφραση: Βαρβάρα Κυριλλίδου)

Με αφορμή την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που καταδίκασε την Ιταλία για τα βασανιστήρια στο σχολείο Ντιάζ, τις μέρες της διεθνούς διαδήλωσης της Γένοβας, η κοινωνιολόγος Ντονατέλα ντελα Πόρτα μίλησε στον Ρομπέρτο Τσικαρέλι και το Μανιφέστο για τις δυσκολίες να ποινικοποιηθεί η αστυνομική πρακτική του βασανιστηρίου.

Τι μπορείτε να διαβάσετε στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 25 Απριλίου

Τι μπορείτε να διαβάσετε στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί
το Σάββατο 25 Απριλίου

Εκπτωτικό κουπόνι για τη θεατρική παράσταση Εκείνος και Εκείνος

Μεταξύ πολλών άλλων διαβάστε
Δείτε εδώ το πρωτοσέλιδο και ακούστε εδώ το ραδιοφωνικό σποτ
Κεντρικό θέμα:
Η «επιχείρηση πειθώ» εξαντλεί τα όριά της
Κλιμακώνουν το χρηματοδοτικό bullying εις βάρος της κυβέρνησης οι δανειστές – ΕΚΤ και ΔΝΤ κρατούν τα κλειδιά της διαπραγμάτευσης και απαιτούν «συμμόρφωση»
EDITORIAL
«Κερδίζοντας» χρόνο και χάνοντας όχι μόνο χρήμα…
Διαβάστε το εδώ
Στο θέμα της εβδομάδας:
Όταν η Ευρώπη βουλιάζει στο φόβο της
Η σύνοδος κορυφής για το μεταναστευτικό και ο ρόλος που επιφυλάσσουν για τη χώρα μας
Του Σταμάτη Μαυροειδή
«Οι μετανάστες έρχονται»
Ρεσιτάλ τηλεοπτικής υστερίας και πολιτικής εκμετάλλευσης
Του Μάριου Διονέλλη
Διαβάστε ακόμα
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Γιάννης Μηλιός:
Να μην αρκεστούμε στο φτιασίδωμα της κατάστασης που παραλάβαμε
Φανερές και κρυφές πλευρές της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου
Καίρια ερωτήματα ζητούν απαντήσεις
Του Σπύρου Παναγιώτου
«Το παν είναι η κίνηση και όχι ο στόχος»
Υπέρ ποιων λειτουργεί, τελικά, η διαρκής παράταση των διαπραγματεύσεων
Στη σελίδα Παρεκκλίσεις:
Ο δημοκρατικός συνοσπονδισμός του Αμπντουλάχ Οτσαλάν
…και η Δημοκρατική Συνομοσπονδία του Αιγαίου
Του Γιώργου Λιερού
Στα Οικονομικά Ερανίσματα:
Το χάσμα στην Ε.Ε. διευρύνεται
Του Γιώργου Τοζίδη
Η Ε.Ε. ως μηχανισμός αποβολής ανθρώπων
Το μεταναστευτικό μέσα από το βιβλίο του Απ. Φωτιάδη Έμποροι των συνόρων: Η νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική επιτήρησης
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Αναγκαία μια αναγεννητική διαδικασία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Σε θετική κατεύθυνση το νομοσχέδιο, αλλά οι προωθούμενες αλλαγές δεν αρκούν
Των Βασίλη Γεροδήμου, Γιώργου Χάμψα
Περί κατεργασίας του αριστερού κριτηρίου
Η κοινή λογική δεν πρέπει να ποδοπατηθεί, δεν αρκεί να «διαφυλαχθεί», πρέπει να εφευρεθεί
Του Τάσου Βαρούνη
Η μάχη θα είναι μακρά
Οι αποπροσανατολιστικές αντιλήψεις και τα πραγματικά επίδικα
Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Από το Σαλτσγκίτερ ώς τις Σκουριές
Μερικές αναπόφευκτες συγκρίσεις για τη «συμπόρευση» με τον Άδωνι
Του Γιώργου Αρχοντόπουλου
Στις σελίδες της Εργασίας:
Στη διαβούλευση το ξήλωμα του εργασιακού μνημονίου
Θετικές πρωτοβουλίες και ελλείψεις στο νομοσχέδιο του υπ. Εργασίας
Όμηρος… χρέους και το ΚΑΠΕ
Παράνομες αποφάσεις και εξαναγκασμός, σε έναν από τους σημαντικότερους Οργανισμούς της χώρας
Του Ηλία Σταθάτου
Διαβάστε ακόμα:
Σε θανάσιμο κίνδυνο οι συνεταιριστικές τράπεζες
«Εγκλωβισμένοι» συνεταιριστές μετά το κλείσιμο της Πανελλήνιας και την ΠΝΠ για τα διαθέσιμα των ΟΤΑ
Μάριος Διονέλλης
Διαγραφή χρεών με… δίκοπο μαχαίρι
Ψιλά γράμματα που προβληματίζουν, στην πρωτοβουλία της Τρ. Πειραιώς
Του Ζαχαρία Ρουστάνη
Το τρένο που δεν σφύριξε ποτέ…
Εκτός σιδηροδρομικού δικτύου το πιο πυκνοκατοικημένο τμήμα του Ν. Πέλλας – Μια γραμμή που θα απέδιδε πολλαπλά αναπτυξιακά οφέλη
Της Κατερίνας Ζήνα
Στα διεθνή μεταξύ άλλων, διαβάστε:
Πρόβες αναδιάταξης συμμαχιών σε βάρος της Υεμένης
Του Γιώργου Τζαφέρη
Μονόδρομος η λαϊκή κινητοποίηση στη Λατ. Αμερική
Βρισκόμαστε πιο κοντά σε μια νέα άνοδο των μαζών παρά σε μια συντηρητική παλινόρθωση
Του Ζοάο Πέδρο Στέντιλε
Θολό τοπίο στις εκλογές της Γηραιάς Αλβιόνας
Δυναμικά αναμένεται να εισέλθει στο σκηνικό το Σκωτικό Εθνικό Κόμμα
Του Νεκτάριου Καστρινάκη
Η Δημοκρατία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Του Χουάν Κάρλος Μονεδέρο
Στον πολιτισμό -μεταξύ άλλων- διαβάστε:
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Πάνος Χαραλάμπους, πρύτανης της Σχολής Καλών Τεχνών:
H τέχνη έχει καθήκον το μετασχηματισμό του πραγματικού
Έσχατη ταπείνωση σε αργή κίνηση
Τα Αδέσποτα Σκυλιά, του Τσάι Μινγκ Λιανγκ, σε έναν απαιτητικό διάλογο με τον θεατή
Της Ιφιγένειας Καλαντζή
ALLOGLOTTA
Από την Ουτοπία στη Δυστοπία
Στο Περίπτερο Ιδεών: Ο Στέλιος Ελληνιάδης γράφει: Με πολέμους και συμφωνίες ξαναμοιράζεται ο κόσμος
Ο Σωκράτης Μαντζουράνης κάνει 5’ διάλειμμα και γράφει: …κι ο καιρός, να μη λέει ακόμα να φτιάξει
Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις αποκαλυπτικές σελίδες της εργασίας, τον Ηρόστρατο, δείτε τα σκίτσα των Πέτρου Ζερβού, Γιάννη Αντωνόπουλου, Παναγιώτη Μητσομπόνου και το ξεχωριστό κάθε φορά social design του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη.

Εφημερίδα Δρόμος

Αναζητήστε την κάθε Σάββατο στα περίπτερα

Δικτατορία 1967-1974: Αναμνήσεις και Αναλύσεις (4ο μέρος)

Συνεχίζουμε την συζήτηση για τα αίτια της επικράτησης του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 με την σύντομη παράθεση των απόψεων των Δημήτρη Χαραλάμπη και των Χριστόφορου Βερναρδάκη - Γιάννη Μαυρή σύμφωνα την ανάγνωση του Σπύρου Σακελλαρόπουλου(επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου) στο βιβλίο του  Τα αίτια του απριλιανού πραξικοπήματος, (1998, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη).   

4. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ

Στο βιβλίο του Στρατός και πολίτική εξουσία. Η δομή της εξουσίας στη μετεμφυλιακή Ελλάδας, ο Δ. Χαραλάμπης θεωρούσε ότι στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο πόλεμο είχε διαμορφωθεί μια τριγωνική μορφή εξουσίας"  την οποία αποτελούσαν ο Στρατός, το Παλάτι και η εκτελεστική εξουσία με το Κοινοβούλιο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε προσπαθήσει να εκσυγχρονίσει αυτή την κυριαρχία με την πρόταση "βαθείας τομής" αλλά απέτυχε. Επέμενε στην ενδυνάμωση της εκτελεστικής εξουσίας  και βρήκε σθεναρή αντίσταση πρωτίστως από το Παλάτι και συνάντησε υπόγεια αντίσταση από το Στρατό. Συνέχεια με διαφορετικό τρόπο πήρε η σύγκρουση με την Ένωση Κέντρου, παρ' όλο που αρχικά  το μόνο που πρόβαλλε  ήταν ένα διαφορετικό οικονομικό πρόγραμμα για την τόνωση της κατανάλωσης. Όμως, το αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών του Φεβρουαρίου έδωσε άλλον αέρα και προοπτική για τη βελτίωση της λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Μέσα από μικρές ρήξεις αλλά και επικίνδυνους συμβιβασμούς ο Γ. Παπανδρέου προχωρούσε σε αυτή την κατεύθυνση με αποκορύφωση τη μάχη της ΚΥΠ και του Στρατού ερχόμενος στις 15 Ιουλίου 1965 σε ευθεία κόντρα με τις άλλες δύο θεσμούς της τριγωνικής εξουσίας. Επειδή στη σύγκρουση είχε μαζί του το λαό τέθηκε από την πλευρά της δεξιάς η διαδικασία της "αποστασίας".  Η αστική τάξη δεν ήταν διατεθειμένη να ρισκάρει την ηγεμονία της την οποία είχε κατοχυρώσει μέσω του Στρατού στον εμφύλιο πόλεμο και την υποστήριξη του Παλατιού. Έτσι ο Στρατός επενέβη για μια ακόμα φορά για να σώσει την παρτίδα για λογαριασμό της. 

5. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΗΣ

Στο βιβλίο τους Κόμματα και κοινωνικές συμμαχίες στην προδικτατορική Ελλάδα,  οι συγγραφείς με μαρξιστική συλλογιστική "απαντούν" στις απόψεις του Δ. Χαραλάμπη. Τονίζουν ότι "το ελληνικό πολιτικό σύστημα, και όχι μόνο αυτό, χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη μιας διαρκούς κοινωνικής πόλωσης". Η συντριβή της ΕΑΜικής ταξικής συμμαχίας στον Εμφύλιο Πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα την αναζήτηση από τις κυριαρχούμενες μερίδες πολιτικής έκφρασης που τελικά την βρήκαν στα κόμματα του κοινοβουλευτικού Κέντρου κι όχι στην κομμουνιστική ή την σοσιαλδημοκρατική αριστερά. Οπότε, σχηματικά, η  αντίθεση πήρε μορφή "δεξιάς εναντίον κεντροαριστεράς". Το αδιέξοδο των κομμάτων του Κέντρου είχε διαφανεί πια στα Ιουλιανά του 1965 καθώς "το αστικό επιτελείο που τα διηύθυνε επιχειρούσε να πραγματοποιήσει μια εναλλακτική πολιτική από αυτή της δεξιάς εκπροσωπώντας στρώματα που επιζητούσαν το ξεπέρασμα αυτής της πολιτικής". Κατά τους συγγραφείς, το κίνημα των Ιουλιανών ήταν κάτι παραπάνω από μια "πολιτική κρίση". Ήταν "επαναστατική κατάσταση" (όπως την όρισε ο Λένιν) που δεν εξελίχθηκε σε "επανάσταση" λόγω της επιβολής της  δικτατορίας. Η ρήξη με τη μοναρχία με το σύνθημα 1-1-4 δεν ήταν ενσωμάτωση στην αστική νομιμότητα. Ήταν η αμφισβήτηση του "πλαισίου ταξικής κυριαρχίας" και γι' αυτό οι αστικές δυνάμεις προχώρησαν το σχέδιο της "αποστασίας" και στην πραξικοπηματική λύση με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας. Η 21η Απριλίου ήταν "το αποτέλεσμα της αδυναμίας των κυρίαρχων τάξεων να δεχτούν οποιαδήποτε υποχώρηση απέναντι στα αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων".      

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

Οι εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ, με αφορμή τα βιβλία του Θανάση Σκρουμπέλου Το Δίκοχο του Μίμη και Οι κόκκινοι φίλοι μου, διοργανώνουν στο βιβλιοπωλείο τους (Σόλωνος 84) έκθεση με θέμα Από τον Εμφύλιο στη Χούντα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

21 Απρίλη 2015 - 48 Χρόνια Μετά. Οι εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ, με αφορμή τα βιβλία του Θανάση Σκρουμπέλου Το Δίκοχο του Μίμη και Οι κόκκινοι φίλοι μου, διοργανώνουν στο βιβλιοπωλείο τους (Σόλωνος 84) έκθεση με θέμα Από τον Εμφύλιο στη Χούντα.

Ο Θανάσης Σκρουμπέλος στο Δίκοχο του Μίμη ξεδιπλώνει όλη τη µεγάλη και τραγική περιπέτεια της Αριστεράς, από τα χρόνια του Εµφυλίου µέχρι και τη Μεταπολίτευση, μέσα από τη συναρπαστική αφήγηση του Περικλύµενου Λάβδα για την ιστορία της οικογένειάς του. Έτσι Το Δίκοχο του Μίμη αποτελεί ένα εµβληµατικό ορόσηµο γι’ αυτά τα χρόνια, ενώ στο Οι κόκκινοι φίλοι μου, μέσα από τη διαμάχη ιδεών και φιλοσοφίας ζωής δύο αντρών, προβάλλει η ιστορία της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος» και μαζί οι αναζητήσεις και οι προβληματισμοί μιας ολόκληρης γενιάς αντιδικτατορικών αγωνιστών. Ανακαλούνται παλιοί φίλοι και γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας μας και έρχονται στο φως οι πρώτες ανακοινώσεις του Ρήγα, το πρώτο του Κεντρικό Συμβούλιο, οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια και οι αντίσταση αυτών των νέων, που άφησαν σπίτια, σπουδές και καριέρα για να ορθώσουν ανάστημα κατά της δικτατορίας.

Από την 21^η Απριλίου 2015 στο χώρο του βιβλιοπωλείου θα εκτεθούν οι αφίσες του παράνομου ΡΗΓΑ που σχεδίασε ο Θανάσης Σκρουμπέλος, ενώ η έκθεση θα πλαισιωθεί με αρχειακό υλικό από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), την Εταιρεία Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ), το αρχείο των εκδόσεων ΘΕΜΕΛΙΟ αλλά και αυθεντικά σχέδια εκείνης της εποχής των Γιάννη Βαλαβανίδη, Κυριάκου Κατζουράκη, Γιάννη Ψυχοπαίδη και άλλων γνωστών εικαστικών της εποχής.

Στα πλαίσια της έκθεσης, το Σάββατο 25 Απριλίου 2015, στις 12.00, θα πιούµε ένα ποτήρι κρασί και θα συζητήσουμε για τα δύο βιβλία του Θανάση Σκρουμπέλου, το κλίμα της εποχής , τον Μίμη Δεσποτίδη, τη δήμευση και καταστροφή του ΘΕΜΕΛΙΟΥ, τον αντιδικτατορικό ΡΗΓΑ, μαζί με τους Γιάννη Καούνη, δικηγόρο, ιδρυτικό μέλος του Ρήγα, Βαγγέλη Καραμανωλάκη, καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών - ΑΣΚΙ, Θόδωρο Μαλικιώση, εκδότη, και το συγγραφέα Θαναση Σκρουμπελο.

 

 

∆ιάρκεια έκθεσης: 21 Απριλίου – 2 Μαΐου 2015

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10.00 µε 15.00                                                Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10.00 µε 20.00

∆ιεύθυνση: Σόλωνος 84, 106 80 ΑΘΗΝΑ, τηλ. 2103608180

Θεωρία στον Αέρα: Από το χρέος και τη λιτότητα στη διεκδίκηση της δημοκρατίας-Στο ΚΟΚΚΙΝΟ Σάββατο 25 Απριλίου 2015, ώρα 13.00-14.00

Θεωρία στον Αέρα: Έννοιες – Ιδέες – Κριτική

με τη στήριξη του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς

2^η περίοδος

Στο Κόκκινο  105,5

Θεσσαλονίκη 93,40 – Πάτρα 107,7 

Ηλεκτρονική διεύθυνση εκπομπής: theoriastonaera@gmail.com

 Σάββατο 25 Απριλίου 2015, ώρα 13.00-14.00

28^η εκπομπή

Από το χρέος και τη λιτότητα στη διεκδίκηση της δημοκρατίας

Συζητούν

Αλίκη Κοσυφολόγου, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ΕΚΠΑ

Λουδοβίκος Κωτσονόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Τη συζήτηση συντονίζει

ο Σωτήρης Κοσκολέτος, ερευνητικός συνεργάτης ΙΝΠ

Αρχείο προηγούμενων εκπομπών:

http://poulantzas.gr/ekpompes/

Δικτατορία 1967-1974: Αναμνήσεις και Αναλύσεις (3ο μέρος)

Τις πταίει για το πραξικόπημα και τη δικτατορία 1967-1974;

Πολυπαραγοντική η απάντηση και όχι απλή.

Ας δούμε εν συντομία τις θεωρίες που καταγράφει ο Σπύρος Σακελλαρόπουλος (επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου) στο βιβλίο του  Τα αίτια του απριλιανού πραξικοπήματος, (1998, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη).

1. Aνδρέας Παπανδρέου και Γιάννης Κάτρης

Τονίζουν τον πρωταρχικό ρόλο των Αμερικανών στις εξελίξεις που ευνοούσαν το "κατεστημένο" δηλαδή ένα κύκλο συνασπισμένων συμφερόντων που τον αποτελούσαν το παλάτι, οι Αμερικανοί, η στρατιωτική ηγεσία, οι ανώτερες δημοσιοϋπαλληλικές βαθμίδες, οι διορισμένες ηγεσίες των εργατικών ενώσεων και αγροτικών συνεταιρισμών, όλες οι πανεπιστημιακές βαθμίδες, μερικοί βιομήχανοι, κάποιοι τραπεζίτες, πολλοί κερδοσκόποι μεσίτες ακινήτων και έμποροι και, τέλος, πολλές ξένες εταιρείες που είχαν εδραιωθεί στην Ελλάδα. Όλος αυτός ο κόσμος προσπαθεί να αποτρέψει την επερχόμενη νίκη της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές του Μαΐου 1967. Φοβούνται ότι η Ένωση Κέντρου θα πάρει μέτρα εκδημοκρατισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης υπό την πίεση του πεζοδρομίου, δηλαδή όλων των εργαζομένων και των νεολαίων που πολιτοποιηθήκαν και ριζοσπαστικοποιηθήκαν στους αγώνες εναντίον της "Αποστασίας".  Ο καθοριστικός ρόλος των Αμερικανών και ειδικά της CIA επισημαίνεται και από τους δυο συγγραφείς καθώς τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη είναι μεγάλα.

2. ΚΚΕ

 Στην απόφαση της 11ης ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ενιαίου ακόμη ΚΚΕ επισημαίνεται ότι οι πιο ξενόδουλοι κύκλοι της ελληνικής ολιγαρχίας ευθύνονται για το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Το ΚΚΕ θεωρούσε ότι η επικράτηση των πραξικοπηματιών είχε σχέση με "την άμεση υποστήριξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των ξένων μονοπωλίων, ιδιαίτερα των αμερικανικών." Διπλός στόχος της δικτατορίας ήταν από τη μια η ήττα του δημοκρατικού κινήματος και η ΝΑΤΟϊκή του "Κυπριακού προβλήματος και από την άλλη η κατοχύρωση των βάσεων του ΝΑΤΟ ως ορμητήριο για πολεμικές επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και στην Ανατολή και η εγκαθίδρυση δικτατορικών καθεστώτων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και η παρεμπόδιση των κινημάτων συνεργασίας των ευρωπαϊκών λαών. Μολονότι η θεωρία του ΚΚΕ είχε πολλά κοινά στοιχεία με αυτή των Παπανδρέου και Κάτρη, όσον αφορά το ρόλο του αμερικάνικου παράγοντα, διαφοροποιείται από αυτήν στο βαθμό που θεωρεί ότι μόνο το ΚΚΕ κι οι δυνάμεις της αριστεράς ήταν συνεπείς στον αγώνα για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα και όχι οι συμβιβαστικές πολιτικές δυνάμεις του Κέντρου.

3. ΝΙΚΟΣ ΨΥΡΟΥΚΗΣ

  Ο ιστορικός Ν. Ψυρούκης θεωρούσε ότι από το 1961, αλλά κυρίως από το 1965 η μονοπωλιακή ελληνική αστική τάξη άρχισε να αμφισβητεί το σύστημα της αμερικανοκρατίας. Η αμερικανοκρατία αναγκάζεται να παρέμβει.  Το πραξικόπημα ήταν "η απάντηση των ΗΠΑ στην κρίση του καθεστώτος της αμερικανοκρατίας".

Συνεχίζεται....

Θανάσης Τσακίρης

Δικτατορία 1967-1974: Αναμνήσεις και Αναλύσεις (2ο μέρος)

Στις 21 Απριλίου 1967, και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, αξιωματικοί του στρατού μέλη της συνομωτικής οργάνωσης "ΙΔΕΑ" , υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, με τη συμμετοχή του ταξίαρχου τεθωρακισμένων Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου, όπως και άλλων αξιωματικών του στρατού ξηράς, κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα. Για να νομιμοποιήσουν την ενέργεια αυτή, οι δικτάτορες προσπάθησαν με την προπαγάνδα τους να την πλασάρουν ως "εθνοσωτήριο επανάσταση" ή "Επανάσταση της 21ης Απριλίου". Αυτή υποτίθεται έγινε για να αποκρουστεί ο "κομμουνιστικός κίνδυνο" και για να παταχθεί η "αναρχία" που είχε ξεδιπλωνόταν με ευθύνη των τάσεων και ομάδων της κεντροαριστεράς και της αριστεράς μετά τα Ιουλιανά του 1965, όταν ο τότε βασιλιάς απέλυσε τον λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και με τη διαδικασία της "Αποστασίας" . Ο δρόμος για τη δικτατορία ήταν πια ανοιχτός.

Ποιοι ήταν αυτοί οι αξιωματικοί του ΙΔΕΑ;

Ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το σχετικό λήμμα της Βικιπαίδεια (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%94%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE%91%CE%BE%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD)

 

Το σπέρμα της οργάνωσης του ΙΔΕΑ ως αντίληψη εντοπίζεται κατά τον Β' Π.Π., στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα λίγο μετά την ίδρυση του στρατιωτικού συνδέσμου ΕΝΑ (Ένωση Νέων Αξιωματικών) που συγκροτήθηκε από μια ομάδα κατωτέρων στελεχών του ελληνικού στρατού, στη Διοίκηση των εκεί Σχολών ΓΚΕΣ (Γενικό Κέντρο Εκπαίδευσης Στρατιωτικών) τον Αύγουστο του 1943. Παράλληλα, δημιουργήθηκαν τότε κι άλλες παρόμοιες αντικομουνιστικές οργανώσεις όπως ο ΣΑΝ (Σύνδεσμος Αξιωματικών Νέων), ο ΔΕΑ κ.ά που όμως δεν ευδοκίμησαν. Οι μικρότερες ομάδες δημιουργήθηκαν με βάση το έτος αποφοίτησης από τη Σχολή Ευελπίδων. Παρά ταύτα όλες μαζί αυτές οι ομάδες έπαιξαν ένα έντονο διχαστικό και διαλυτικό ρόλο φθάνοντας στο σημείο ν΄ απαιτούν και την αλλαγή της κυβέρνησης επιδεικνύοντας μια ανεπίτρεπτη απείθεια. Συνέπεια αυτών ήταν να συλληφθούν οι πρωταίτιοι να καταδικαστούν κάποιοι εις θάνατο πλην όμως ακολούθησε η αμνηστία τους.

 

Οι εν λόγω κατώτεροι αξιωματικοί είχαν "γαλουχηθεί" σ΄ ένα ακραίο εθνικό μεταξικό περιβάλλον όπου αυτό στη Μέση Ανατολή είχε πλέον αλλάξει με συνέπεια ν΄ αντιδράσουν ευαγγελιζόμενοι την επαναφορά του. Από την άλλη πλευρά οι ανώτεροι αξιωματικοί είχαν μεταφέρει τα πολιτικά τους πάθη διακρινόμενοι σε "μεταξικοί" - "αντιμεταξικοί" (δημοκρατικοί) προσπαθώντας με αυτά να επιβληθούν των άλλων. Η αμνηστία που δόθηκε στο τέλος για την εγκατάλειψη αυτών των φαιδρών ιδεολογημάτων εν καιρώ πολέμου αποδείχθηκε όχι και τόσο αποτελεσματική.

 

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας επανερχόμενοι όλοι οι παραπάνω αξιωματικοί και διαβλέποντας από τις συνθήκες που επικρατούσαν τα σύννεφα του εμφυλίου αποφάσισαν να κινηθούν περισσότερο αποτελεσματικά. Έτσι ιδρύθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1944 στην Αθήνακαι έξι αντιπροσώπους της «Τρίαινας», μυστικής οργάνωσης σαμποτάζ και πληροφοριών που είχε δραστηριοποιηθεί στην κατεχόμενη Ελλάδα και από ένα εκπρόσωπο της «ΕΝΑ» (Ένωση Νέων Αξιωματικών) οργάνωσης με σκοπούς σαφώς αντικομμουνιστικούς.

 

Σκοπός του ΙΔΕΑ ήταν η πλήρης διάλυση του κομμουνιστικού κινήματος και η εγκαθίδρυση και αναπαραγωγή του στρατιωτικού μηχανισμού στην οργάνωση του αστικού μεταπολεμικού κράτους στην Ελλάδα ή, σύμφωνα με την ορολογία απόρρητου εσωτερικού εγγράφου του ίδιου του ΙΔΕΑ, η «δικτατορία του ΙΔΕΑ». Η αντίληψη και ουσιαστική θέση του ΙΔΕΑ ήταν η ταύτιση του στρατού με το έθνος και η πλήρης ανεξαρτησία του από την πολιτική εξουσία. Ουσιαστικός θεσμός έκφρασης των εθνικών συμφερόντων θα ήταν ο ίδιος ο ΙΔΕΑ, ενώ πουθενά στις θέσεις του ΙΔΕΑ δεν αναφέρεται η μοναρχία.

 

Από το 1947 είχαν αρχίσει απροκάλυπτες παρεμβάσεις του ΙΔΕΑ στην πολιτική ζωή με επισκέψεις σε πολιτικούς και υπαγόρευση των θέσεών του.

 

 

Ο ΙΔΕΑ ήταν οργανωμένος κατά το φασιστικό πρότυπο και τα όργανά του ονομάζονταν «δέσμες».

 

 

Το βράδυ της 30ης προς 31η Μαΐου 1951, μόλις έγινε γνωστή η απόφαση του Αλέξανδρου Παπάγου να παραιτηθεί από την Αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων, ηγετικά στελέχη του ΙΔΕΑ κατέλαβαν τα γραφεία του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΣ στα Παλαιά Ανάκτορα. Ταυτόχρονα έμπιστοι συνεργάτες τους κατέλαβαν κρίσιμες εγκαταστάσεις στο κέντρο της Άθήνας. Ο Αλέξανδρος Παπάγος πληροφορήθηκε έκπληκτος το κίνημα και νωρίς το πρωί της 31 Μαΐου κατέβηκε από το σπίτι του στην Εκάλη στα Παλαιά Ανάκτορα, διέταξε κάποιες μονάδες να επιστρέψουν στα στρατόπεδά τους και όχι μόνο επέπληξε του κινηματίες που είχαν προχωρήσει στο κίνημα χωρίς την άδειά του, αλλά αργότερα μετά τη σύλληψη και καταδίκη τους από την κυβέρνηση Πλαστήρα υπερασπίστηκε την αμνηστία τους την οποία και πέτυχε, όταν ο ίδιος ανέλαβε αργότερα την πρωθυπουργία, τους επανέφερε στην ενεργό υπηρεσία.

 

 

 

O Παπάγος ήταν ενοχλημένος από τις επιθέσεις που δεχόταν από συμβούλους και μέλη της βασιλικής οικογένειας, που ήταν ενάντια στην κάθοδό του στη πολιτική. Σε αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα «Ελευθερία», στις 25 Μαρτίου 1951, ο Βασιλιάς Παύλος διακήρυξε την προσήλωσή του στους δημοκρατικούς θεσμούς και επετέθη κατά της λύσης Παπάγου, επικρίνοντας έμμεσα αλλά φανερά τον στρατάρχη για την απόφασή του ν' αναμιχθεί με την πολιτική. Εκμεταλλευόμενη η κυβέρνηση την ανοιχτή πια διαμάχη μεταξύ βασιλιά και Παπάγου, ανακοίνωσε στις 2 Μαΐου 1951 την απόφασή της να προκηρύξει εκλογές[4].

 

Ο Παπάγος υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό Σοφοκλή Βενιζέλο το πρωί της 30 Μαΐου, εκφράζοντας την πρόθεσή του να πολιτευτεί. Στην ανακοίνωσή του ο Βενιζέλος υπαινίχθηκε πως η παραίτηση του Παπάγου ήταν αντίθετη με τις επιθυμίες του βασιλιά και της κυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας έτσι ό,τι ήταν πάγκοινα γνωστό. Ο βασιλιάς Παύλος, επικαλούμενος εξαπάτηση του Θρόνου με τη διαβεβαίωση του στρατάρχη να μην πολιτευτεί, διέταξε τον αρχηγό Γ.Ε.Σ., στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο να συλλάβει τον Παπάγο, αλλά η εντολή δεν εκτελέστηκε.

 

Η κυβέρνηση προσπάθησε να συγκαλύψει το επεισόδιο. Το επίσημο ανακοινωθέν απλώς ανέφερε πως «λόγω πληροφοριών περί ενδεχομένης αποπείρας διασαλεύσεως της τάξεως υπό αναρχικών στοιχείων, ελήφθησαν την πρωίαν σήμερον ορισμένα στρατιωτικά μέτρα, τα οποία ήρθησαν ευθύς ως εξέλιπον οι λόγοι». Αργότερα, από τη προανάκριση προέκυψε πως η έκταση του κινήματος ήταν αρκετά σοβαρή, και πως το κίνημα είχε επιχειρηθεί στο όνομα του Παπάγου. Το κίνημα απέτυχε χάρη στην άρνηση της Μεραρχίας Τεθωρακισμένων να προσχωρήσει στη συνωμοσία.

 

Η αποτυχία του κινήματος είχε σαν αποτέλεσμα μια ομάδα σκληρών ακραίων αξιωματικών της οργάνωσης ΙΔΕΑ να χάσουν την εμπιστοσύνη τους προς τους ανωτέρους τους, επειδή δεν τόλμησαν να φέρουν σε πέρας το κίνημα και υπέκυψαν στις πιέσεις των ανακτόρων και του Παπάγου.

 

Ο Βασιλιάς Παύλος και ο πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος πίστευαν ότι οι εμπλεκόμενοι έπρεπε να τιμωρηθούν.

 

Oι αξιωματικοί που είχαν ηγηθεί της απόπειρας απομακρύνθηκαν από το στρατό αλλά τους δόθηκε αμνηστία. Το ΑΣΣ (Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο) αποφάσισε και πήρε σκληρά μέτρα εναντίον του ΙΔΕΑ, όπως προκύπτει από τα πρακτικά που δημοσιεύτηκαν. Η πλευρά των υπερασπιστών του ΙΔΕΑ επικεντρωνόταν στο γεγονός ότι το ο εμπνευστής του κινήματος της 30 Μαΐου, o ταξίαρχος Χρηστέας, ήταν σε πολεμική διαθεσίμοτητα ως ανάπηρος πολέμου. Το ίδιο και ο συνταγματάρχης Καραμπότσος, ενώ ο έτερος των πρωταιτίων είχε χάσει τον αδελφό του στον πόλεμο (Κουρούκλης). Αυτό τεκμηριώνεται από τις ανακρίσεις και τα στρατιωτικά μητρώα των πρωταιτίων.

 

Στη συνεδρίασή του, το ΑΣΣ με συντριπτική πλειοψηφία (16 θετικές, 1 λευκή και 1 αρνητική ψήφο), ζήτησε να μην ψηφίσει ο στρατός στις επόμενες εκλογές, διότι, κατά τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Θρασύβουλο Τσακαλώτο, υπήρχε κίνδυνος να επηρεαστεί το ελεύθερο πολιτικό φρόνημα των στρατιωτών από τους αξιωματικούς. Τα πρακτικά αυτών των σημαντικών αποφάσεων του ΑΣΣ διέρρευσαν στον τύπο από κύκλους εναντιούμενους στον Παπάγο. Οι εφημερίδες «Τα Νέα» και «Το Βήμα», με συνεχή δημοσιεύματα τα έτη 1951 και 1952, καλούσαν το ΑΣΣ να δείξει ανεκτικότητα έναντι του ΙΔΕΑ.

 

O ΙΔΕΑ έπαψε να υφίσταται το 1951, όμως αξιωματικοί που ανήκαν σε αυτόν παλαιότερα συνέχισαν τη συνωμοτική παρακρατική τους δράση και μετά, μέχρι το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

 

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

 

 

 

 

 

 

 

Δικτατορία 1967-1974: Αναμνήσεις και Αναλύσεις (1ο μέρος)

21 Απριλίου 2015. Αποφράδα ημέρα η σημερινή. 48 χρόνια πέρασαν από αυτή την καταραμένη βραδιά. Από το πρωινό οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα. Ξημέρωνε Μεγάλη Παρασκευή και αποκορυφωνόταν το θείο πάθος. Ήδη ο πατέρας μου είχε  μάθει την είδηση: ένας ταξίαρχος ονόματι Στυλιανός Παττακός, δύο συνταγματάρχες (Γ. Παπαδόπουλος και Νικ. Μακαρέζος)  και μια ομάδα μεσαίων και ανώτεροι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού ξηράς κατέλαβαν όλα τα κτήρια της εξουσίας και το ραδιομέγαρο και τη Βουλή. Είχαν συλλάβει χιλιάδες πολιτικούς και συνδικαλιστές κυρίως της αριστεράς αλλά και του κέντρου και της δεξιάς, όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος που ασκούσε τότε καθήκοντα υπηρεσιακού πρωθυπουργού για τις έκτακτες εκλογές της 28^ης Μαΐου. Το απόγευμα ήλθε η σειρά μας. Το δειλινό έφτανε – δεν υπήρχε θερινή ώρα τότε.  Δύο τζιπ της χωροφυλακής και ένα Vauxhall Cresta σταμάτησε μπροστά στην πόρτα του κήπου. Ο πατέρας μας είχε ποτίσει τις τριανταφυλλιές για τελευταία φορά. Μέσα στο σπίτι παίζαμε σκάκι με τον πατέρα μου. Η μητέρα μου έφτιαχνε τη βαλίτσα του πατέρα μου ξέροντας τι μας περίμενε. Οι μπασκίνες – όπως αποκαλούσαν τους χωροφυλακές- ανέβηκαν τη σκάλα και χτύπησαν την τζαμένια πόρτα. «Εν ονόματι του νόμου» φώναξε ο επικεφαλής.  «Ελληνική Χωροφυλακή». Ήταν έτοιμοι να σπάσουν την πόρτα. Η μητέρα μου άνοιξε την πόρτα. Μπούκαραν τέσσερις χωροφύλακες με προτεταμένα τα ντουφέκια. Αυτή η σκηνή παραμένει χαραγμένη πάντα στη μνήμη μου και στοιχειώνει τα όνειρά μου κάθε φορά που σύννεφα σκεπάζουν τον πολιτικό ουρανό της χώρας μας. Όπως και η σκηνή της επόμενης ημέρας. Είχαμε μάθει ότι τον είχαν πάει στο γήπεδο της ΑΕΚ στη μαζί με άλλους συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και μέλη της ΕΔΑ. Έξω από το γήπεδο ήταν συγκεντρωμένος κόσμος –κυρίως γυναίκες και παιδιά- που ζητούσαν  πληροφορίες για τους δικούς τους. Ζωσμένος ο χώρος από μπασκπίνες, χαφιέδες με πολιτικά και πολλοί φαντάροι. Καθώς προσπαθήσαμε να πάμε πιο κοντά για να ακούσουμε τι έλεγε ο επικεφαλής. Ξαφνικά ο φαντάρος φωνάζει «αλτ» και ακουμπά την ξιφολόγχη του στο στήθος μου. Φοβήθηκε ένα αγόρι εξήμιση ετών!    

Συνεχίζεται....

Θανάσης Τσακίρης

Τι μπορείτε να διαβάσετε στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 18 Απριλίου

Τι μπορείτε να διαβάσετε στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί
το Σάββατο 18 Απριλίου

Μεταξύ πολλών άλλων διαβάστε
Δείτε εδώ το πρωτοσέλιδο και ακούστε εδώ το ραδιοφωνικό σποτ
Κεντρικό θέμα:
Ο στραγγαλισμός και το τέλος των αυταπατών
Η συστηματική παγίδευση, η επιμονή στο «καλό σενάριο» και το έλλειμμα πολιτικής προετοιμασίας για μια άλλη πορεία

EDITORAIL
Τα όρια της «διαχείρισης»… Διαβάστε το εδώ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς μιλά στο Δρόμο:
Να αλλάξουμε την Ευρώπη των επιχειρηματικών ομίλων
Plan B εκβιασμού από τους δανειστές
Σενάρια χρεοκοπίας εντός ευρώ με «ξεχείλωμα» της διαπραγμάτευσης μέχρι το καλοκαίρι – Αισιοδοξεί για συμβιβασμό η κυβέρνηση, νέα λιτότητα εδώ και τώρα απαιτούν οι «θεσμοί»
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Στο θέμα της εβδομάδας:
Ξεκινά τη Δευτέρα η δίκη της Χρυσής Αυγής
Στο σκαμνί η ναζιστική οργάνωση, στο πόδι οι αντιφασιστικές συλλογικότητες, στα κάγκελα η τοπική κοινωνία στον Κορυδαλλό – Συγκεντρώσεις και πορείες από τις 8 το πρωί
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Κώστας Παπαδάκης , δικηγόρος:
«Η μεγαλύτερη μάχη της δίκης είναι η μάχη της δημοσιότητας»
Διαβάστε ακόμα
Αποικία-φυλάκιο της Ευρώπης-φρούριο
Τα νέα επεισόδια στο μεταναστευτικό και η θέση της χώρας
Του Γιώργου Παπαϊωάννου
TTIP: Υποταγή στις πολυεθνικές…
Όταν το πολυεθνικό κεφάλαιο εξισώνεται με το κυρίαρχο κράτος
Του Γιώργου Τοζίδη
Βαθιά αντιδημοκρατική η προωθούμενη συμφωνία
Συνέντευξη με τον John Hilary
Προκλήσεις και μονόδρομοι
Με αφορμή την αστυνομική εκκένωση της Πρυτανείας
Xάσαμε την καλύτερη ευκαιρία
Ασκήσεις ισορροπίας και εύλογες απορίες
Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Στις σελίδες της Εργασίας:
Με αγκάθια ο διάλογος για το εργασιακό
Οι εργαζόμενοι καίγονται, οι εργοδότες… δεν τρελαίνονται, και όλα υπό το βλέμμα των δανειστών
Κομισιόν: Ενημερώνεστε πως απολύεστε
Ανοιξιάτικη προσχηματική πανευρωπαϊκή διαβούλευση στήνει η Επιτροπή
Του Ηλία Σταθάτου
Στη σελίδα Παρεκκλίσεις:
Τα παιδιά στην πόλη
Συνηγορία για το ανοιχτό σχολείο
Της Μαρίας Θ. Μάρκου
Διαβάστε ακόμα
Έτοιμο το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας
Ξηλώνεται ο «νόμος Διαμαντοπούλου»
Του Άλκη Ορεινού
Eldorado στα… οδοφράγματα
Φήμες ότι τέλος του μήνα η εταιρία σταματά τη δραστηριότητά της για να εκβιάσει προς… πάσα κατεύθυνση
«Το νερό δημόσιο αγαθό κι όχι για ηλεκτροπαραγωγή»
Παγκρήτιο Δίκτυο κατά των ΒΑΠΕ: Ένσταση σε απόφαση του Παναγιώτη Λαφαζάνη για τη διαχείριση των υδάτων του νησιού
Του Μάριου Διονέλλη
Αδιαπραγμάτευτη η απόδοση των στρατοπέδων στην τοπική κοινωνία
Συνεχίζουν τον αγώνα οι πολίτες της Δυτικής Θεσσαλονίκης
Του Χρήστου Δουίτση
Μπελογιάννης, ένα ελληνικό χωριό στην καρδιά της Ευρώπης
Οι κάτοικοί του κρατούν ζωντανή τη μνήμη του αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία
Του Ζήση Ζάννα
Η «Ελευθερία» στους πρώτους αντιστασιακούς παλμούς
74 χρόνια από την παράδοση της Θεσσαλονίκης στα ναζιστικά στρατεύματα
Του Μάνου Κατριβάνου
Στα διεθνή μεταξύ άλλων, διαβάστε:
Η Βενεζουέλα σας μάρανε…
Νομικό πλαίσιο που ξεσκίζει τη Δημοκρατία υιοθετούν Ισπανία και Γαλλία
Του Ερρίκου Φινάλη
Κρίσιμη αναμέτρηση στην Τουρκία
Ενόψει των επερχόμενων εκλογών της 7ης Ιουνίου στην Τουρκία, οι κοινωνικές συνθήκες και η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων – Το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) Νούμερο 1 κίνδυνος για τον Ερντογάν
Του Αλί Σαΐτ Τσετίνογλου
Ο ιμπεριαλισμός δέχθηκε ένα ισχυρό χτύπημα
Θλιβερά εκτεθειμένος έφυγε από τη Σύνοδο Κορυφής των Αμερικών ο Ομπάμα
Του Κάρλος Αθνάρες
Hasta siempre Maestro
Σε μια τόσο δύσκολη εποχή, σε «έναν κόσμο ανάποδα», αγωνιστές της Ζωής σαν τον Γκαλεάνο τους έχουμε απόλυτη ανάγκη
Της Νατάσας Ακριβάκη
Γκύντερ Γκρας: Ο άνθρωπος που απολογήθηκε για λογαριασμό της Γερμανίας
Του Δημήτρη Τερζή
Στον πολιτισμό -μεταξύ άλλων- διαβάστε:
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Φίλιππος Κουτσαφτής , σκηνοθέτης:
«Η ουσία της ζωής δεν έχει αλλάξει…»
Η έννοια της ελευθερίας στο έργο του Καζαντζάκη
Το έργο του ολόκληρο, απάντηση στην πολιτισμική κρίση της εποχής του
Της Γιούλης Ιεραπετριτάκη
Στο Περίπτερο Ιδεών: Ο Στέλιος Ελληνιάδης γράφει: Ουκρανία: Από το κακό στο χειρότερο – αντικομμουνισμός και εθνικιστική διαστροφή
Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις αποκαλυπτικές σελίδες της εργασίας, τον Ηρόστρατο, δείτε τα σκίτσα των Πέτρου Ζερβού, Γιάννη Αντωνόπουλου, Παναγιώτη Μητσομπόνου και το ξεχωριστό κάθε φορά social design του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη.

Εφημερίδα Δρόμος

Αναζητήστε την κάθε Σάββατο στα περίπτερα

Στην «Εποχή» της Κυριακής-ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Η διαπραγμάτευση στην τελική ευθεία

 

 

 

Στην «Εποχή» της Κυριακής
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:    Η διαπραγμάτευση στην τελική ευθεία
​

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Το προσεχές διάστημα θα δείξει τι ακριβώς επιθυμούν οι εταίροι μας»

Τζοβάνι Μπαλσέ (οικονομολόγος): «Η ελληνική κρίση αποκαλύπτει τα προβλήματα της Ευρώπης»

Γιώργος Σούρλας (πρ. γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν θέλησε να τα βάλει με τη διαπλοκή

 

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Ο κόμπος της ρευστότητας φτάνει στο χτένι», του Παύλου Κλαυδιανού

«Δοκιμάζουν την αντοχή της κυβέρνησης», του Χ. Γεωργούλα

«Η εαρινή σύναξη των διαπλεκόμενων», του Νίκου Τσαγκρή

«Η πικρή νίκη της συκοφαντίας», του Γιάννη Ορέστη Παπαδημητρίου

«Ποτάμι: Ακραίο κέντρο σε χυδαία εκδοχή», του Βασίλη Ρόγγα

 

 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

«Τα κατά συνθήκην ψεύδη για το ελληνικό δημόσιο χρέος», έρευνα της ΑΤΤAC

«ΕΣΠΑ: Τα "παγωμένα" κονδύλια και οι αντιπολιτευόμενοι περιφερειάρχες», του Ορέστη Φ. Αθανασίου

 

ΔΙΕΘΝΗ

«Φινλανδία: Εκλογές νευρικότητας και αβεβαιότητας», των Νίκου Σερβετά και Βαγγέλη Πατούχα

«Τι θέλει τελικά το Βερολίνο;», του Δημήτρη Σμυρναίου

«Βλ. Πούτιν: Η Ρωσία δεν απειλεί και δεν μπορεί να απειλείται», του Μιχάλη Ρένεση

«Ιστορική προσέγγιση ΗΠΑ-Κούβας», του Μ. Κοβάνη

«Τουρκοκυπριακές εκλογές: Κρίσιμη μάχη για το μέλλον», του Νίκου Μούδουρου

 

 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Η μεταναστευτική αφροσύνη που πληρώνουμε σήμερα», του Δημήτρη Χριστόπουλου

«Μπροστά στη δίκη της Χρυσής Αυγής», του Βασίλη Παπαστεργίου

«Τα πρώτα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», του Νάσου Χατζητσάκου

«Τι θα γίνει με τη δημοκρατική αναμόρφωση της αστυνομίας;» του Θόδωρου Παρασκευόπουλου

 

ΤΟ ΘΕΜΑ

ΜΜΕ όπως διαπλοκή;

«Ντύνοντας τις φήμες με το μανδύα της αυθεντίας», της Δανάης Ψωμοπούλου

«Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, το λάστιχο και το ξεφούσκωμα της δημοσιογραφίας», του Θωμά Τσαλαπάτη

«Τα κυρίαρχα ΜΜΕ οικοδομήθηκαν στη λογική της αλληλεξάρτησης με την πολιτική εξουσία», συνέντευξη με τον Νίκο Λέανδρο

 

ΜΝΗΜΗ

«Είκοσι χρόνια ο δικός μου νόστος», της Ρέας Γαλανάκη

«Η αντιδικτατορική αντίσταση παραμένει άστεγη στη Θεσσαλονίκη»

 

ΘΕΜΑΤΑ

«Τιμώντας τον Ασαντούρ Μπαχαριάν», της Μάρως Δούκα

 ΙΔΕΕΣ

Αφιέρωμα στον Εντουάρντο Γκαλεάνο

«Συγγραφέας μιας σχεδόν παγκόσμιας ιστορίας», του Παναγιώτη Σουλτάνη

«Με όπλο τη λογοτεχνία», του Μικαέλ Λεβί

«Ο Γκαλεάνο στην Αθήνα», του Ηλία Τζουρά

 

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:

«Εποχικά» από τον Μάκη Μπαλαούρα
«Κοπτοραπτική» από τους Μαρσέλ και Μισέλ
«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση
Για το θέατρο μέσα από τις στήλες «Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» γράφει η Μαρώ Τριανταφύλλου
Για το βιβλίο γράφει η Μάρη Θεοδοσοπούλου

«Μικρά σχόλια για βιβλία που διάβασα» του Κώστα Αθανασίου (μηνιαία στήλη)
Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και επιλογή ταινιών που προβάλλει η τηλεόραση, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης
Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

 

--

Η ΕΠΟΧΗ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Βλαχάβα 11, 3ος όροφος, Αθήνα 105 51

Τηλέφωνα: 210 3619513, 210 3619514

Fax: 210 3619610

Αρ. Λογαριασμού: 116-470219-03 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Για αποστολή άρθρων, ανακοινώσεων κ.ά  epohigr@gmail.com 

__._,_.___