Tsakthan Daily, 5 November, 2009
Περί στρατηγικής ο λόγος
Η έννοια του όρου «στρατηγική» προέρχεται από την τέχνη του πολέμου: «[Ο] σχεδιασμός στρατιωτικής επιχειρήσεως, καθώς και η τέχνη της αξιοποίησης όλων των διαθέσιμων δυνάμεων για τη διεξαγωγή της». Οι πιο γνωστές φυσιογνωμίες του χώρου της «τέχνης του πολέμου» είναι οι Σουν Τζου και Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Με μια πιο γενική και πιο ευρεία έννοια, στρατηγική είναι «το σύνολο των σχεδιασμένων χειρισμών για την επίτευξη συγκεκριμένου στόχου». Ως στρατηγική μπορεί να χαρακτηριστεί το γενικό σχήμα διεξαγωγής του πολέμου και ως τακτική μπορεί να θεωρηθεί ο σχεδιασμός των μέσων επίτευξης στρατηγικών στόχων. Αυτή η διάκριση μεταξύ στρατηγικής και τακτικής δεν είναι ομόφωνα αποδεκτή από τους θεωρητικούς του πολέμου. Ο Κλαούζεβιτς από τη δική του σκοπιά θεωρεί ως στρατηγική τον σχεδιασμό της εκστρατείας στο σύνολό της ενώ ως τακτική τον σχεδιασμό μιας ξεχωριστής μάχης. Η γνωστή φράση του «πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» υπονοεί ότι η στρατιωτική στρατηγική αποτελεί μέρος του ευρύτερου πολιτικού σχεδίου και ότι οι πόροι του έθνους πρέπει να υποτάσσονται στο καθήκον της επίτευξης των πολιτικών αντικειμενικών σκοπών του πολέμου («μεγάλη στρατηγική»). Με τη σειρά του ο Ελβετός στρατηγός και θεωρητικός του στρατού Αντουάν Ζομινί θεωρούσε ως στρατηγική την τέχνη της κίνησης δυνάμεων στο πεδίο της μάχης και τακτική την καθοδήγησή του στη διεξαγωγή της μάχης. Τέλος, μια ιδιαίτερη σχολή περιγράφει την στρατηγική ως μέσο για να εξαναγκαστεί ο αντίπαλος να δώσει τη μάχη ενώ θεωρεί την τακτική ως μέσο κατατρόπωσής του στη μάχη. Παραφράζοντας και γενικεύοντας τον ορισμό του Alfred Chandler -αφορά το χώρο των επιχειρήσεων- θα λέγαμε ότι «[Σ]τρατηγική είναι ο καθορισμός των βασικών μακροχρόνιων στόχων και σκοπών μιας οντότητας -ατομικής ή συλλογικής- και η υιοθέτηση μιας σειράς πράξεων καθώς και ο προσδιορισμός των αναγκαίων μέσων για την πραγματοποίηση αυτών των στόχων».
Οι H. Mintzberg και J. Waters τονίζουν ότι η στρατηγική είναι «ένα υπόδειγμα ή μια μορφοποίηση, σε ένα ρεύμα αποφάσεων που σχηματίζεται με το χρόνο». Όπως επισημαίνουν δεν είναι απλώς «στρατηγικός προγραμματικός-σχεδιασμός» ούτε «έμφαση στη λειτουργική αποτελεσματικότητα». Κατά τον Mintzberg, λόγω της τεράστιας δυσκολίας να καθοριστεί ένας ακριβής ορισμός της «στρατηγικής», θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο με πέντε διαφορετικές έννοιες: Plan (σχέδιο), Ploy (στρατήγημα), Pattern (υπόδειγμα), Position (τοποθέτηση), Perspective (προοπτική). Οι έννοιες αυτές πρέπει να αναλυθούν καθώς ενδέχεται να χρησιμοποιούνται πολύ διαφορετικά ανάλογα με τον συγγραφέα ή τον ομιλητή.
Σχέδιο: Για πολλούς μια «στρατηγική» είναι ένα συνειδητά καθορισμένο -γενικό ή συγκεκριμένο- σχέδιο δράσης,. Συνδέεται με τη συνειδητή και προσεκτική ηγεσία και δημιουργείται εκ των προτέρων προτού συμβούν τα γεγονότα. Κάποιος ή κάποιοι το επεξεργάζονται και συχνά το τεκμηριώνουν˙ είναι, δηλαδή ένα «προϊόν» που βοηθά στον καθορισμό των στόχων της δράσης.
Στρατήγημα: Ένα συγκεκριμένο σχέδιο μπορεί επίσης να είναι ένα τέχνασμα ή ένας ελιγμός που συμβάλλει στο να υπερνικηθεί ένας αντίπαλος ή ένας ανταγωνιστής.
Υπόδειγμα: Έχοντας ενεργήσει και λάβει ορισμένα μέτρα, εξετάζουμε αυτό που έχουμε πραγματοποιήσει και το ορίζουμε ως κανονικό υπόδειγμα, ανεξάρτητα από το κατά πόσο ήταν εντελώς συνειδητό ή όχι. Επειδή συνήθως «βλέπουμε» ένα υπόδειγμα σ’ αυτό, το αποδίδουμε σε προμελετημένη «στρατηγική». Αλλά δεν έχει υπάρξει καμία πρόθεση ελέγχου της. Μερικά σχέδια δεν μπορούν ποτέ να εφαρμοστούν ούτε να δουν το φως της ημέρας. Με τον ίδιο τρόπο, ένα σχέδιο ενεργειών μπορεί να προκύψει χωρίς προδικασμένο και περιεκτικό προγραμματισμό. Ένα σχέδιο και ένα υπόδειγμα μπορούν να είναι ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Ο Mintzberg διαφοροποιεί τη σκόπιμη (deliberate) στρατηγική από την αναδυόμενη (emergent) στρατηγική. Η πρώτη είναι ένα συνειδητό σχέδιο που πρώτα συγκροτείται και κατόπιν πραγματοποιείται. Με την αναδυόμενη στρατηγική, παρατηρούμε κάποια «λογική συνέπεια» ανάμεσα σ’ αυτό που κάνουμε και στα αποτελέσματα και θεωρούμε ότι είναι χαρακτηριστικά ενός υποδείγματος. Το υπόδειγμα καθίσταται στη συνέχεια μια εκ των πραγμάτων και εκ των υστέρων ορθολογικοποιημένη «στρατηγική». Οι περισσότερες στρατηγικές περιλαμβάνουν στοιχεία κι από τις δύο. Μια καθαρά σκόπιμη στρατηγική προϋποθέτει ότι το αποτέλεσμα (υπόδειγμα) συλλαμβάνεται συνολικά ως εμπρόθετο. Μια αναδυόμενη στρατηγική ενσωματώνει με χαρακτηριστικό τρόπο τις σταθερές ενέργειες που θα έχουν έναν ορισμένο βαθμό πρόθεσης.
Θέση: Στη στρατιωτική σκέψη, η τακτική περιλαμβάνει τη λεπτομέρεια ενώ η στρατηγική αφορά τα μεγάλα και σημαντικά γενικά θέματα. Οι λεπτομέρειες μπορούν να είναι στρατηγικές. Η στρατηγική του ενός ηγέτη ενδέχεται να είναι τακτική του άλλου. Εξαρτάται από τη θέση και την άποψη του πεδίου που έχει κανείς. Η στρατηγική θέσης αφορά το πλαίσιο και την εξωτερική κατάσταση. Η θέση μας σε σχέση με τον αντίπαλο και οι συνεργατικές αμοιβαίες σχέσεις μας. Ταιριάζουμε την οργάνωσή μας έναντι των άλλων και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Κατά συνέπεια οτιδήποτε μπορεί να είναι στρατηγικό. Να πει κανείς εκ των προτέρων ότι κάτι δεν είναι στρατηγικά σημαντικό μπορεί σύντομα να αποδειχθεί λάθος. Επίσης υπονοεί ότι ένα ζήτημα είναι πολύ λιγότερο σημαντικό από άλλα.
Προοπτική: Αυτή η χρήση του όρου «στρατηγική» δίνει έμφαση στην ομάδα «σχεδιαστών στρατηγικής». Οι απόψεις τους, οι ιδιοτροπίες, οι προτιμήσεις και οι προδιαθέσεις τους ασκούν επιρροή στην οργάνωση. Η οργάνωση δεν έχει μία προσωπικότητα, αντίθετα με τα μέλη αυτής της ομάδας. Κατά συνέπεια, «στρατηγική» είναι ένα σύνολο ενδιαφερόντων, ιδεών και βασικών καθηκόντων που δημιουργούνται και για τις οποίες γίνεται λόγος από τους ανθρώπους. Αυτές παρουσιάζονται σε διάφορων τύπων και διάφορων βαθμών σημαντικότητας συζητήσεις. Οι προτάσεις και οι ιδέες παρουσιάζονται σε ένα συλλογικό φόρουμ – είτε δια της επιβολής είτε δια της συναίνεσης. Ενδέχεται να μην υπάρξει καθόλου συναίνεση. Μπορεί να υπάρχουν αντίθετες απόψεις. Εκείνοι που ελέγχουν/κατέχουν μια επιχείρηση, λογικά, πρέπει να συμμερίζονται τις προοπτικές κοινού σκοπού και δραστηριότητας. Χωρίς κοινούς συνεκτικούς όρους υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος έλλειψης τάξης.
Για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων αυτών δείτε την εξαιρετική ταινία “Master and Commander” (2003, http://www.imdb.com/title/tt0311113/ ) του Peter Weir με τους Russell Crowe και Paul Bettany .
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Πω πω τι πάθαμε
Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας
Κοινωνικές παροχές κι επενδύσεις, βελτιώσεις,
αναδρομή στις προτάσεις και βάσεις, επεμβάσεις,
κέντρα υγείας και διορισμοί, ανοδική πορεία,
διαφάνεια, μηδέν ανεργία, και μια ανακατανομή.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ 'κονομήσαμε.
Συνασπισμοί, εκλογές, οργανώσεις, παρατάξεις,
εφαρμογές, δωρεές κι ελαφρύνσεις, Περεστρόικα,
πλήρης ένταξις και υποδομή, διπλωματικοί ελιγμοί,
αποκέντρωση, αναδασώσεις, καινούργιοι στόχοι και φορείς.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ παιδιά τη βάψαμε.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ 'κονομήσαμε.
Προαγωγές, αρωγές, εγγυήσεις, και συμβάσεις,
επιστροφή φόρων, δάνεια και χρήμα, 'κατομμύρια,
κλίμα ύφεσης στρατηγικής, αμυντικές δαπάνες,
όλα θαύμα, θ' ανάψω λάμπάδα, Χριστός Ανέστη Χριστιανοί.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ τη στρουμφήσαμε και που 'σαι ακόμα!
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ τη στρουμφήσαμε.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Διαφωνίες και πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ
Δυσαρέσκεια στις συνιστώσες μετά την παρέμβαση του κ. Τσίπρα για το μέλλον του σχήματος
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Αθήνα - Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Διαφωνίες, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν ως την ανοιχτή κρίση μεταξύ Βαλτετσίου και Κουμουνδούρου, ταλανίζουν ξανά τον ΣΥΝ και τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά για την οργανωτική ανασυγκρότηση αλλά και για την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Ηδη υπάρχουν αντιδράσεις για την παρέμβαση του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα (φωτογραφία), ο οποίος έθεσε διλημματικά δύο εκδοχές για το μέλλον του σχήματος: ή μετατροπή του σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό με επανιδρυτικό συνέδριο και εφαρμογή του δημοκρατικού κανόνα σε όλα τα επίπεδα, από τη βάση ως την κορυφή, όπου ο ΣΥΝ θα θέσει στην κρίση της βάσης «την πολιτική ιδεολογία και περιουσία του,δηλαδή τη θέση για τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό κ.ά.», ή διατήρησή του ως έχει με βελτιώσεις, ώστε να λειτουργεί πιο θελκτικά για τους ανένταχτους και πιο αποτελεσματικά.
Τη δυσαρέσκειά τους εξέφραζαν χθες στελέχη άλλων συνιστωσών που έλεγαν χαρακτηριστικά ότι «με διλήμματα δεν εκβιάζονται εξελίξεις», υπονοώντας ότι η Κουμουνδούρου διά αυτής της οδού θέλει να επιβάλει τις απόψεις της. Πάντως το μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ι. Θεωνάς μιλώντας στο «Βήμα» επεσήμανε: «Κανείς δεν ζητά να γίνει ενιαίο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται να βρεθεί φόρμουλα κοινής πορείας ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ένα βήμα παραπέρα ως πολιτικός οργανισμός κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας της Ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Από την πλευρά της ΚΟΕ, ο κ. Ν. Γαλάνης μάς επεσήμανε: «Οι δυσκολίες που υπάρχουν- πολιτικές και οργανωτικές- ή θα λυθούν με πανελλαδική συνδιάσκεψη που θα πάει ένα βήμα μακρύτερα τον ΣΥΡΙΖΑ ή, αν μείνουν ως έχουν τα πράγματα, τότε μπαίνουμε σε βαθιά κρίση που θα οδηγήσει σε αποσύνθεση τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι κλινικά νεκρός αλλά σαν όνομα θα υπάρχει με κεντρικό ρόλο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και τη Γραμματεία του...ΣΥΝ (όχι του ΣΥΡΙΖΑ)». Ενδεικτικό του κλίματος που έχει διαμορφωθεί είναι το γεγονός ότι αποφασίστηκε να αναβληθεί η συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ η οποία ήταν προγραμματισμένη για σήμερα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=297478&dt=05/11/2009
ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4544593&ct=1
[ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ] Μόνο για... φάκες
Της Μαρίας Λίλα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Η Λορέτα ήταν 18 ετών όταν έφυγε από τη Σιέρα Λεόνε. Είχε γνωστούς στην Ελλάδα και ήρθε με σκοπό να φύγει για Αμερική. Ζήτησε πολιτικό άσυλο, αλλά επειδή, όπως της είπαν, είχαν δικτατορία τότε στη χώρα της- ο εμφύλιος ξέσπασε αργότερα- η αίτησή της απορρίφθηκε. Με τον φόβο της απέλασης, έζησε παράνομα γύρω στα 10 χρόνια. Μέχρι το 1998.
Δεν είχε σκοπό να μείνει. Αν την είχαν νομιμοποιήσει νωρίτερα, θα είχε φύγει.
«Δεν δίνουν άδεια παραμονής, γι΄ αυτό μένουμε Ελλάδα. Αλλιώς, τουλάχιστον, οι Αφρικανοί μετανάστες θα έφευγαν. Δεν ξέρουν τη γλώσσα, δεν βρίσκουν δουλειά. Να μείνουν εδώ, να κάνουν τι;» με ρωτάει. Και συνεχίζει: «Αν έδιναν άδειες και πιο ασφαλείς θα αισθανόμασταν και λιγότεροι θα ήταν οι μετανάστες στη χώρα σας. Τώρα, πέρασαν τα χρόνια, είκοσι τον αριθμό και άλλαξα γνώμη.
Λέω, θα μείνω εδώ και θα παλέψω».
Και το παλεύει. Τα τελευταία πέντε χρόνια είναι πρόεδρος των Αφρικανών Γυναικών που ζουν στην Ελλάδα. Έχει γνωρίσει την εκμετάλλευση και την αλληλεγγύη μαζί στον ίδιο τόπο. Τον τόπο μας.
Γνώρισε μετανάστες που πούλησαν έρωτα για ένα γάμο που θα τούς εξασφάλιζε τη νομιμοποίηση και Έλληνες που παντρεύτηκαν μετανάστριες έναντι μερικών χιλιάδων ευρώ. Η νομιμοποίηση περνά από πολλά σκοτεινά μονοπάτια και όπως πιστεύει η Λορέτα εγκλωβίζει, τελικά, μετανάστες που δεν είχαν καμία πρόθεση να μείνουν Ελλάδα. «Αν κάνει έγκλημα ένας μετανάστης χωρίς χαρτιά, πώς θα τον βρουν;» με ρωτάει. Δεν ξέρω να της απαντήσω. Βλέπω τον φόβο τόσο στα μάτια των Ελλήνων όσο και στα μάτια των μεταναστών. Γινόμαστε όλοι ποντικοί για μία ασφαλή τρύπα κι ένα υποσχόμενο τυρί. Οι γάτες, όμως, έχουν αλλάξει στέκια. Προτιμούν τις Βρυξέλλες και τα Ηνωμένα Έθνη. Γι΄ αυτό και πληρώνουν πια μόνο για... φάκες.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
«Φωτογραφικές» πλέον οι επιθέσεις στη Ν.Δ.
Σκληρή επίθεση Αντ. Σαμαρά. Μίλησε για «κομματικά βιλαέτια» και «κομματικά φέουδα». Καταγγελίες και από Παν. Ψωμιάδη
5/11/2009
Του Δημήτρη Τσιούφου
http://www.imerisia.gr/general.asp?catid=15459&subid=20110&pubid=20559165
Στην αντεπίθεση πέρασε χθες ο Αντ. Σαμαράς, καθώς σε υψηλούς τόνους και με σαφείς υπαινικτικές αναφορές απάντησε σε όσους εκ των εσωκομματικών του αντιπάλων συνεχίζουν να υπενθυμίζουν το πολιτικό του παρελθόν, επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά των προσωπικών μηχανισμών, ενώ ταυτόχρονα επιχείρησε να παρουσιάσει και το προσωπικό ιδεολογικό και πολιτικό προφίλ.
Ο κ. Σαμαράς, σε συγκέντρωση οπαδών στο γήπεδο Μπάντμιντον, υπογράμμισε ότι βασική του επιδίωξη είναι η διαφύλαξη της ενότητας του κόμματος «γι’ αυτό δεν απαντώ στις όποιες προσβολές. Δεν με αγγίζουν. Προχωράω μπροστά». Η Ιστορία -τόνισε με προφανή δεικτική διάθεση- «ασφαλώς δεν ξαναγράφεται, ούτε παραγράφεται. Αλλά και η Ιστορία δεν λησμονιέται. Ούτε σε δέκα ούτε σε εκατόν δέκα χρόνια».
Ευθέως
Ο πρώην υπουργός Πολιτισμού επιτέθηκε ευθέως στη Ντ. Μπακογιάννη (χωρίς φυσικά να την κατονομάσει) λέγοντας ότι «ο λαός της Ν.Δ. θα εκφραστεί κόντρα στη λογική των περιχαρακώσεων που απομακρύνουν τη βάση από την ηγεσία, κόντρα στους κατεστημένους μηχανισμούς.
Μαζί με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο το παλέψαμε. Μαζί το πετύχαμε». «Θέτω υποψηφιότητα, τόνισε, για να σταματήσει πλέον μέσα στο κόμμα το παιγνίδι των μηχανισμών.
Κι επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, όταν λέμε μηχανισμοί δεν εννοούμε τον κομματικό μηχανισμό. Εννοούμε τους άτυπους μηχανισμούς στήριξης προσώπων, που μοιράζουν "κουκιά", που αποκλείουν άξια στελέχη υπέρ των "ημετέρων", που διαιρούν το κόμμα και διώχνουν τα μέλη».
Η επίθεσή του προς την πλευρά της Ντ. Μπακογιάννη έγινε ακόμη πιο «φωτογραφική» όταν σε έντονο ύφος επισήμανε: «Αυτούς τους μηχανισμούς θα τους εξαλείψουμε, γιατί υπήρξαν και λειτούργησαν τέτοιοι μηχανισμοί και έχουν κι αυτοί το μερίδιό τους για τη βαριά ήττα της 4ης Οκτωβρίου.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν μιλάω για τα κομματικά βιλαέτια, για τα κομματικά φέουδα». Παρουσιάζοντας το πολιτικοϊδεολογικό προφίλ ο κ. Σαμαράς σημείωσε πως «πρέπει να κάνουμε σημαία μας την ιδεολογική μας ταυτότητα την οποία μέχρι τώρα κρύβαμε», υπογραμμίζοντας ότι «η σύνθεση παραδοσιακών αξιών και σύγχρονων φιλελεύθερων αντιλήψεων συνοψίζεται σε δύο λέξεις, κοινωνικός φιλελευθερισμός». «Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού, πρόσθεσε, συγκρούεται με τον κρατισμό, αλλά και με τον νεοφιλελευθερισμό».
Ο κ. Σαμαράς, τέλος, εξέφρασε ανοικτά τη διαφωνία του για την έως σήμερα τακτική του κόμματος (υπονοώντας τη λεγόμενη πολιτική του μεσαίου χώρου), υπογραμμίζοντας: «Κυνηγώντας τον ευκαιριακό ψηφοφόρο, τον ταλαντευόμενο, χάσαμε τους δικούς μας. Κι αν δεν κερδίσουμε ξανά τις χιλιάδες των παραδοσιακών οπαδών μας, που μας εγκατέλειψαν και πήγαν σπίτι τους, δεν πρόκειται ποτέ να δούμε εξουσία».
Καταγγελία
Νωρίτερα ο Π. Ψωμιάδης, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, είχε καταγγείλει πως κάποιοι από υψηλά κλιμάκια (αρνήθηκε να τους κατονομάσει) του τηλεφώνησαν την Τρίτη και του είπαν ότι πρέπει να αποχωρίσει από την «κούρσα», λέγοντάς του ότι τα ποσοστά του είναι πολύ μικρά.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να αποχωρίσω. Παραμένω μέχρι τέλος. Λαγός δεν είμαι. Εγώ παραμένω εκεί», επισήμανε ο κ. Ψωμιάδης, ενώ άφησε και έμμεσες αιχμές προς την κατεύθυνση του Β. Μεϊμαράκη, σημειώνοντας πως ορισμένοι «αντί να κάνουν τη δική τους αυτοκριτική, προσπαθούν να κάνουν κριτική στους άλλους».
Ταυτόχρονα, ο κ. Μεϊμαράκης, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Θέμα 9.89», επιτέθηκε εκ νέου στον Αντ. Σαμαρά ισχυριζόμενος ότι εκείνος απάντησε στον πρώην υπουργό Πολιτισμού γιατί ενώ «υπήρχε μια άτυπη συμφωνία όλων μας ότι σε αυτή τη διαδικασία δεν θα συζητήσουμε τα αίτια της ήττας, εκείνος προσπάθησε να μας γυρίσει στο παρελθόν και να φανεί ότι δικαιώθηκε η στάση του στο θέμα των Σκοπίων, πως τίμησε και δεν πρόδωσε το δάκρυ του εθνάρχη». Ποιος διχάζει; Διερωτήθηκε ο κ. Μεϊμαράκης, «αυτός που τα θέτει πρώτος ή αυτός που απαντά; Αυτή η διαδικασία δεν είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ».
ΕΘΝΟΣ
ΣΥΡΙΖΑ: «ξεχάσατε τους πολύτεκνους»
Τα νέα τέλης κυκλοφορίας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μαζί με την απόσυρση της... απόσυρσης, δεν περιλαμβάνουν καμία πρόνοια για την πλέον εκτεθειμένη κοινωνική ομάδα στην αναγκαστική χρήση οχημάτων μεγάλου κυβισμού, σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ
4/11/2009
Τα νέα τέλης κυκλοφορίας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μαζί με την απόσυρση της... απόσυρσης, δεν περιλαμβάνουν καμία πρόνοια για την πλέον εκτεθειμένη κοινωνική ομάδα στην αναγκαστική χρήση οχημάτων μεγάλου κυβισμού, σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι, ο Παν.Λαφαζάνης ζητάει από την ηγεσία των υπουργείων Οικονομικών και Περιβάλλοντος να τροποποιηθούν τα τέλη κυκλοφορίας για οχήματα μεγάλου κυβισμού, προκειμένου οι πολύτεκνες οικογένειες που εκ των πραγμάτων αναγκάζονται να τα επιλέγουν, να μην επιβαρύνονται δυσανάλογα.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει προς τους κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Μπιρμπίλη ότι αντί να τιμωρούνται οι πολύτεκνοι, είναι κοινωνικά δίκαιο να υπάρχουν ευνοϊκές πρόνοιες, σε όλα τα επίπεδα, για τις αυξημένες ανάγκες τους.
Μαίνεται ο «πόλεμος» μεταξύ ΔΑΠ και ΠΑΣΠ
Οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις των δύο παρατάξεων έχουν ως αποτέλεσμα τη συνέχιση της έντασης. Αποστάσεις και από τους δύο κρατάει η Αριστερά
http://www.ethnos.gr/general.asp?catid=11424&subid=20110&pubid=7884903
5/11/2009
Σκηνικό έντασης συντηρείται στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας μετά τα επεισόδια των προηγούμενων ημερών μεταξύ φοιτητών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Μία ημέρα μετά την αναστολή λειτουργίας του ιδρύματος που είχε αποφασίσει η Σύγκλητος του ΟΠΑ προκειμένου να εκτονωθεί το κλίμα, οι μεν κατηγορούν τους δε και η ένταση συνεχίζεται.
Αιτία των επεισοδίων, σύμφωνα με τις αντίπαλες παρατάξεις, είναι οι τάσεις ηγεμονισμού που επιδεικνύει η κάθε πλευρά προκειμένου να συσπειρώσει τον κόσμο της, να προσελκύσει πρωτοετείς φοιτητές και να αυξήσει τα ποσοστά της στο πανεπιστήμιο.
Η αριστερά κρατάει αποστάσεις και από τους δύο, υπονοώντας ότι αυτά τα επεισόδια εξυπηρετούν όσους ψάχνουν αφορμές για να καταργήσουν το άσυλο.
Οι απόψεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ εκ διαμέτρου αντίθετες, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις εκπροσώπων τους στο «ΕΘΝΟΣ». «Σήμερα, (σ.σ. χθες) ακούστηκαν τάχα κάποιες καταγγελίες ότι δεν αφήναμε να μπουν φοιτητές της ΔΑΠ στο πανεπιστήμιο. Ολα αυτά είναι ψέματα.
Ορισμένοι δαπίτες που μοίραζαν φυλλάδια σε ανένταχτους φοιτητές τους γιούχαραν για τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών», αναφέρει ο γραμματέας της ΠΑΣΠ και φοιτητής του ΟΠΑ Μιχάλης Νικηφόρος και προσθέτει: «Λόγω του ευνοϊκού κλίματος που υπάρχει στην κοινωνία για το ΠΑΣΟΚ αλλά και εξαιτίας των εσωτερικών προβλημάτων που έχουν στη ΝΔ, προσπαθούν με τραμπουκισμούς και απρόκλητες επιθέσεις να αναστείλουν τη δράση μας». Για προσπάθεια τρομοκράτησης των φοιτητών κάνει λόγο ο γραμματέας της ΠΑΣΠ Οικονομικού Πανεπιστημίου Γιάννης Ρεντίφης.
Από την πλευρά του, ο Γεράσιμος Ντελίτσης, φοιτητής του ΟΠΑ και μέλος της ΔΑΠ, περιγράφει διαφορετικές καταστάσεις, λέγοντας ότι «τον τελευταίο καιρό η ΠΑΣΠ επιδεικνύει αλαζονικές συμπεριφορές και εφαρμόζει στρατηγικές βίας». Ο φοιτητής της ΔΑΠ αμφισβητεί όσους καταγγέλλουν την επίθεση εναντίον φοιτητών της ΠΑΣΠ την προηγούμενη Παρασκευή και κάνει λόγο για «αψιμαχίες μεταξύ φοιτητών που αργότερα γενικεύτηκαν». Οσο για τη χθεσινή ημέρα, αναφέρει πως μέλη της ΔΑΠ μοίραζαν φυλλάδια στην είσοδο του ιδρύματος στα οποία περιέγραφαν τα γεγονότα, αλλά κάποιοι τους γιούχαραν και τους πέταξαν καφέδες.
Φοιτητές αριστερών παρατάξεων λένε ότι επεισόδια γίνονται κατά διαστήματα και από τις δύο πλευρές. «Πρόκειται για κινήσεις εντυπωσιασμού, καθώς φαίνεται ότι η ΔΑΠ δεν μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο της το τελευταίο διάστημα και αναγκάζεται να χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους», αναφέρει το μέλος των ΕΑΑΚ Γιάννης Σκιάνης για τα τελευταία γεγονότα και προσθέτει: «Οι φοιτητές πρέπει να απαντήσουν σε αυτά τα γεγονότα μέσω των γενικών συνελεύσεων.
Ολα αυτά βοηθούν όσους θέλουν να καλλιεργήσουν -εν όψει της επετείου του Πολυτεχνείου αλλά και του Δεκεμβρίου- κλίμα στην κοινωνία για κατάργηση του ασύλου».
ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ
ΦΩΤΟ: ΓΡ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/11/2009&id=11492&pageNo=5&direction=1
Ολα χωράνε κι όλα παίζουν στον οπορτουνισμό
«Το μέτρο του επιδόματος είναι θετικό και γίνεται ακόμα θετικότερο από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά προέρχονται από εταιρείες μεγάλης χρηματοοικονομικής εντάσεως», δήλωσε προχτές το βράδυ στο ρ/σ «ΦΛΑΣ» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης.
Χτες, ο Δ. Παπαδημούλης, επίσης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο «Κανάλι 1», δήλωσε «είναι ένα δειλό μέτρο αναδιανομής που το βασικότερό του μειονέκτημα - χωρίς να μειώνω την αξία του - είναι ότι είναι εφάπαξ».
Και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας στο ρ/σ «ΣΚΑΪ» δήλωσε, «αυτή η συμβολή (σ.σ. του "κεφαλαίου") κατά τη δική μας εκτίμηση, δεν οδηγεί σε αποτελεσματική αναδιανομή του πλούτου (...) Εχουμε μια προσπάθεια να δεσμευθούν χρήματα εφ' άπαξ όμως από τους έχοντες και κατέχοντες προκειμένου να υπάρξει ένα επίσης εφ' άπαξ επίδομα αλληλεγγύης».
Προχτές, ένας άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Λαφαζάνης δήλωνε, «έχουμε μια κυβέρνηση που θα πάρει έκτακτα "ψίχουλα" από τους πλούσιους, προκειμένου να επιβάλλει "ευκολότερα" μόνιμη και στο διηνεκές φοροκαταλήστευση των λαϊκών στρωμάτων».
Ολη η γκάμα των απόψεων απ' τους βουλευτές ενός και μόνο κόμματος. Δεν πρόκειται φυσικά για «τρικυμία εν κρανίω». Η τακτική αυτή είναι παγιωμένη στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν η πλέον κατάλληλη για την πρόκληση σύγχυσης και τον αποπροσανατολισμό του λαού. Με απλά λόγια, οπορτουνισμός επί το έργον.
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Σχολεία
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/11/2009&id=11492&pageNo=32&direction=1
Το σακίδιό μου ακουμπούσε τον δεξί αστράγαλο του ποδιού μου, η τσάντα μου περιείχε το διαβατήριό μου και το αεροπορικό μου εισιτήριο, κρεμόταν από τον αριστερό μου ώμο, και με το ελεύθερο χέρι μου κλείδωνα την πόρτα του δωματίου μου, στον πρώτο όροφο του πανεπιστημιακού κοινοβίου στη Λουντ, Σουηδίας.
Αρχές Ιουνίου, το Πανεπιστήμιο είχε κλείσει και άφηνα πίσω μου τη Σουηδία για την Ιταλία, όπου θα συναντούσα τους δικούς μου που θα έρχονταν από την Ελλάδα, αφού δεν μπορούσα να πάω η ίδια. Η χούντα αριθμούσε κιόλας τέσσερα χρόνια στην εξουσία.
Μόλις που είχα σηκώσει το σακίδιό μου και άκουσα να με φωνάζουν. Με ζητούσαν στο τηλέφωνο, ένα ς κοινός τηλεφωνικός θάλαμος στην αρχή του μακρύ διαδρόμου. Ετρεξα τρομαγμένη.
Με ζητούσαν από τη γραμματεία της Σχολής Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι η ελληνική γλώσσα θεωρείτο ανατολική. Ούτε ζήτησα να μάθω αν ήταν λάθος της γραμματέως που αποτάθηκε σ' εμένα. Μου ζητούσαν να επικοινωνήσω μαζί τους για το εξής θέμα.
Κάποιος Σουηδός είχε παντρευτεί μια Ελληνίδα, είχαν αποκτήσει ένα παιδάκι που είχε αρχίσει να μιλάει και μου ζητούσαν να πάω να διδάξω το μικρό τη γλώσσα της μάνας του.
Η οικογένεια ζούσε σ' ένα χωριό της Σουηδικής Λαπωνίας, κοντά στην πρωτεύουσα Κιρούνα με 18.150 κατοίκους.
Εξήγησα τους λόγους της άρνησής μου να δεχτώ την πρόταση. Ηξερα πως στην ανθρωπιστική Σουηδία της δεκαετίας του 1970, που συνέβαινε η τηλεφωνική επικοινωνία, ήταν μια κοινωνική πολιτική η εκμάθηση της γλώσσας του γονέα που δεν ήταν η σουηδική, άσχετα από τον αριθμό των παιδιών. Είχα επισκεφθεί ελληνικές κοινότητες στην Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία, που υπήρχαν ελληνικά σχολεία, αλλά εκεί οι αριθμοί των μαθητών ήταν μεγάλοι, εξαιτίας της μετανάστευσης. Επίσης είχα επισκεφθεί τέτοια σχολεία στην τότε Τσεχοσλοβακία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία. Επιπλέον, είχα συναντήσει εξόριστους Ελληνες, ή τα παιδιά τους, που είχαν ζήσει σε διάφορες λαϊκές Δημοκρατίες, και μιλούσαν κι έγραφαν υπέροχα ελληνικά.
Δεκάδες χρόνια, τώρα, εκείνη η άρνησή μου είχε μείνει σαν ένα μελανό στίγμα στις μνήμες μου εκείνων των χρόνων.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές για διάφορες συμπεριφορές μας απέναντι στους ξένους που έχουν έρθει στη χώρα μας να βρουν δουλειά και να ζήσουν καλύτερα.
Βέβαια, είναι γνωστό ότι τα παιδιά τους παρακολουθούν όλες τις κλίμακες της δικής μας Παιδείας, αλλά τι γινόταν με τη γλώσσα των γονιών τους.
Πριν μερικές ημέρες άκουσα στις ειδήσεις ότι σε μια πόλη της Κρήτης, άρχισε να λειτουργεί ένα πρωινό σχολείο μερικών ωρών κάθε Σάββατο, για την εκμάθηση της αλβανικής γλώσσας για τα παιδιά των μεταναστών που προέρχονται από την Αλβανία. Πιθανόν, ή, μάλλον, ελπίζω να υπάρχουν και αλλού παρόμοια σχολεία, και για άλλες γλώσσες και να μην το ξέρω. Οταν ξέρεις τη γλώσσα της χώρας που ζεις και δουλεύεις, η εκμετάλλευση γίνεται μικρότερη.
Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τσίπρας: «Το πρόβλημα είναι η κακοπληρωμένη γενιά»
Συνάντηση προέδρου ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρα με εκπροσώπους συμβασιούχων και εργαζομένων με stage.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_04/11/2009_306068
«Το πραγματικό πρόβλημα της εργασίας στη χώρα μας είναι ότι ένας στους τέσσερις εργαζόμενους δουλεύει ανασφάλιστος, αδήλωτος και κακοπληρωμένος» δήλωσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας μετά τη συνάντηση του με 100 εκπροσώπους Συντονιστικών Επιτροπών και Φορέων συμβασιούχων και εργαζομένων με stage.
Ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «τα προγράμματα stage, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και τα μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών είναι σχεδόν αυτό που αντιμετωπίζει κανείς ως κυρίαρχο σήμερα στις εργασιακές σχέσεις, στον ιδιωτικό αλλά δυστυχώς και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα».
Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την κατάργηση «αυτής της ζούγκλας» και πρόσθεσε ότι αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας δεν αναμορφώνεται, καταργείται. Και βεβαίως, συμπλήρωσε, δεν καταργείται με το να αντιμετωπίζει τα θύματα ως θύτες, να τα εξισώνει με τους θύτες, πετώντας τους στο δρόμο και δίνοντας τους τη στάμπα της «γαλάζιας γενιάς». Το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα «γαλάζιας» ή «πράσινης» γενιάς, είναι το πρόβλημα της «ανασφάλιστης κακοπληρωμένης γενιάς», επεσήμανε.
Περί στρατηγικής ο λόγος
Η έννοια του όρου «στρατηγική» προέρχεται από την τέχνη του πολέμου: «[Ο] σχεδιασμός στρατιωτικής επιχειρήσεως, καθώς και η τέχνη της αξιοποίησης όλων των διαθέσιμων δυνάμεων για τη διεξαγωγή της». Οι πιο γνωστές φυσιογνωμίες του χώρου της «τέχνης του πολέμου» είναι οι Σουν Τζου και Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Με μια πιο γενική και πιο ευρεία έννοια, στρατηγική είναι «το σύνολο των σχεδιασμένων χειρισμών για την επίτευξη συγκεκριμένου στόχου». Ως στρατηγική μπορεί να χαρακτηριστεί το γενικό σχήμα διεξαγωγής του πολέμου και ως τακτική μπορεί να θεωρηθεί ο σχεδιασμός των μέσων επίτευξης στρατηγικών στόχων. Αυτή η διάκριση μεταξύ στρατηγικής και τακτικής δεν είναι ομόφωνα αποδεκτή από τους θεωρητικούς του πολέμου. Ο Κλαούζεβιτς από τη δική του σκοπιά θεωρεί ως στρατηγική τον σχεδιασμό της εκστρατείας στο σύνολό της ενώ ως τακτική τον σχεδιασμό μιας ξεχωριστής μάχης. Η γνωστή φράση του «πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» υπονοεί ότι η στρατιωτική στρατηγική αποτελεί μέρος του ευρύτερου πολιτικού σχεδίου και ότι οι πόροι του έθνους πρέπει να υποτάσσονται στο καθήκον της επίτευξης των πολιτικών αντικειμενικών σκοπών του πολέμου («μεγάλη στρατηγική»). Με τη σειρά του ο Ελβετός στρατηγός και θεωρητικός του στρατού Αντουάν Ζομινί θεωρούσε ως στρατηγική την τέχνη της κίνησης δυνάμεων στο πεδίο της μάχης και τακτική την καθοδήγησή του στη διεξαγωγή της μάχης. Τέλος, μια ιδιαίτερη σχολή περιγράφει την στρατηγική ως μέσο για να εξαναγκαστεί ο αντίπαλος να δώσει τη μάχη ενώ θεωρεί την τακτική ως μέσο κατατρόπωσής του στη μάχη. Παραφράζοντας και γενικεύοντας τον ορισμό του Alfred Chandler -αφορά το χώρο των επιχειρήσεων- θα λέγαμε ότι «[Σ]τρατηγική είναι ο καθορισμός των βασικών μακροχρόνιων στόχων και σκοπών μιας οντότητας -ατομικής ή συλλογικής- και η υιοθέτηση μιας σειράς πράξεων καθώς και ο προσδιορισμός των αναγκαίων μέσων για την πραγματοποίηση αυτών των στόχων».
Οι H. Mintzberg και J. Waters τονίζουν ότι η στρατηγική είναι «ένα υπόδειγμα ή μια μορφοποίηση, σε ένα ρεύμα αποφάσεων που σχηματίζεται με το χρόνο». Όπως επισημαίνουν δεν είναι απλώς «στρατηγικός προγραμματικός-σχεδιασμός» ούτε «έμφαση στη λειτουργική αποτελεσματικότητα». Κατά τον Mintzberg, λόγω της τεράστιας δυσκολίας να καθοριστεί ένας ακριβής ορισμός της «στρατηγικής», θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο με πέντε διαφορετικές έννοιες: Plan (σχέδιο), Ploy (στρατήγημα), Pattern (υπόδειγμα), Position (τοποθέτηση), Perspective (προοπτική). Οι έννοιες αυτές πρέπει να αναλυθούν καθώς ενδέχεται να χρησιμοποιούνται πολύ διαφορετικά ανάλογα με τον συγγραφέα ή τον ομιλητή.
Σχέδιο: Για πολλούς μια «στρατηγική» είναι ένα συνειδητά καθορισμένο -γενικό ή συγκεκριμένο- σχέδιο δράσης,. Συνδέεται με τη συνειδητή και προσεκτική ηγεσία και δημιουργείται εκ των προτέρων προτού συμβούν τα γεγονότα. Κάποιος ή κάποιοι το επεξεργάζονται και συχνά το τεκμηριώνουν˙ είναι, δηλαδή ένα «προϊόν» που βοηθά στον καθορισμό των στόχων της δράσης.
Στρατήγημα: Ένα συγκεκριμένο σχέδιο μπορεί επίσης να είναι ένα τέχνασμα ή ένας ελιγμός που συμβάλλει στο να υπερνικηθεί ένας αντίπαλος ή ένας ανταγωνιστής.
Υπόδειγμα: Έχοντας ενεργήσει και λάβει ορισμένα μέτρα, εξετάζουμε αυτό που έχουμε πραγματοποιήσει και το ορίζουμε ως κανονικό υπόδειγμα, ανεξάρτητα από το κατά πόσο ήταν εντελώς συνειδητό ή όχι. Επειδή συνήθως «βλέπουμε» ένα υπόδειγμα σ’ αυτό, το αποδίδουμε σε προμελετημένη «στρατηγική». Αλλά δεν έχει υπάρξει καμία πρόθεση ελέγχου της. Μερικά σχέδια δεν μπορούν ποτέ να εφαρμοστούν ούτε να δουν το φως της ημέρας. Με τον ίδιο τρόπο, ένα σχέδιο ενεργειών μπορεί να προκύψει χωρίς προδικασμένο και περιεκτικό προγραμματισμό. Ένα σχέδιο και ένα υπόδειγμα μπορούν να είναι ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Ο Mintzberg διαφοροποιεί τη σκόπιμη (deliberate) στρατηγική από την αναδυόμενη (emergent) στρατηγική. Η πρώτη είναι ένα συνειδητό σχέδιο που πρώτα συγκροτείται και κατόπιν πραγματοποιείται. Με την αναδυόμενη στρατηγική, παρατηρούμε κάποια «λογική συνέπεια» ανάμεσα σ’ αυτό που κάνουμε και στα αποτελέσματα και θεωρούμε ότι είναι χαρακτηριστικά ενός υποδείγματος. Το υπόδειγμα καθίσταται στη συνέχεια μια εκ των πραγμάτων και εκ των υστέρων ορθολογικοποιημένη «στρατηγική». Οι περισσότερες στρατηγικές περιλαμβάνουν στοιχεία κι από τις δύο. Μια καθαρά σκόπιμη στρατηγική προϋποθέτει ότι το αποτέλεσμα (υπόδειγμα) συλλαμβάνεται συνολικά ως εμπρόθετο. Μια αναδυόμενη στρατηγική ενσωματώνει με χαρακτηριστικό τρόπο τις σταθερές ενέργειες που θα έχουν έναν ορισμένο βαθμό πρόθεσης.
Θέση: Στη στρατιωτική σκέψη, η τακτική περιλαμβάνει τη λεπτομέρεια ενώ η στρατηγική αφορά τα μεγάλα και σημαντικά γενικά θέματα. Οι λεπτομέρειες μπορούν να είναι στρατηγικές. Η στρατηγική του ενός ηγέτη ενδέχεται να είναι τακτική του άλλου. Εξαρτάται από τη θέση και την άποψη του πεδίου που έχει κανείς. Η στρατηγική θέσης αφορά το πλαίσιο και την εξωτερική κατάσταση. Η θέση μας σε σχέση με τον αντίπαλο και οι συνεργατικές αμοιβαίες σχέσεις μας. Ταιριάζουμε την οργάνωσή μας έναντι των άλλων και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Κατά συνέπεια οτιδήποτε μπορεί να είναι στρατηγικό. Να πει κανείς εκ των προτέρων ότι κάτι δεν είναι στρατηγικά σημαντικό μπορεί σύντομα να αποδειχθεί λάθος. Επίσης υπονοεί ότι ένα ζήτημα είναι πολύ λιγότερο σημαντικό από άλλα.
Προοπτική: Αυτή η χρήση του όρου «στρατηγική» δίνει έμφαση στην ομάδα «σχεδιαστών στρατηγικής». Οι απόψεις τους, οι ιδιοτροπίες, οι προτιμήσεις και οι προδιαθέσεις τους ασκούν επιρροή στην οργάνωση. Η οργάνωση δεν έχει μία προσωπικότητα, αντίθετα με τα μέλη αυτής της ομάδας. Κατά συνέπεια, «στρατηγική» είναι ένα σύνολο ενδιαφερόντων, ιδεών και βασικών καθηκόντων που δημιουργούνται και για τις οποίες γίνεται λόγος από τους ανθρώπους. Αυτές παρουσιάζονται σε διάφορων τύπων και διάφορων βαθμών σημαντικότητας συζητήσεις. Οι προτάσεις και οι ιδέες παρουσιάζονται σε ένα συλλογικό φόρουμ – είτε δια της επιβολής είτε δια της συναίνεσης. Ενδέχεται να μην υπάρξει καθόλου συναίνεση. Μπορεί να υπάρχουν αντίθετες απόψεις. Εκείνοι που ελέγχουν/κατέχουν μια επιχείρηση, λογικά, πρέπει να συμμερίζονται τις προοπτικές κοινού σκοπού και δραστηριότητας. Χωρίς κοινούς συνεκτικούς όρους υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος έλλειψης τάξης.
Για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων αυτών δείτε την εξαιρετική ταινία “Master and Commander” (2003, http://www.imdb.com/title/tt0311113/ ) του Peter Weir με τους Russell Crowe και Paul Bettany .
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Πω πω τι πάθαμε
Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας
Κοινωνικές παροχές κι επενδύσεις, βελτιώσεις,
αναδρομή στις προτάσεις και βάσεις, επεμβάσεις,
κέντρα υγείας και διορισμοί, ανοδική πορεία,
διαφάνεια, μηδέν ανεργία, και μια ανακατανομή.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ 'κονομήσαμε.
Συνασπισμοί, εκλογές, οργανώσεις, παρατάξεις,
εφαρμογές, δωρεές κι ελαφρύνσεις, Περεστρόικα,
πλήρης ένταξις και υποδομή, διπλωματικοί ελιγμοί,
αποκέντρωση, αναδασώσεις, καινούργιοι στόχοι και φορείς.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ παιδιά τη βάψαμε.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ 'κονομήσαμε.
Προαγωγές, αρωγές, εγγυήσεις, και συμβάσεις,
επιστροφή φόρων, δάνεια και χρήμα, 'κατομμύρια,
κλίμα ύφεσης στρατηγικής, αμυντικές δαπάνες,
όλα θαύμα, θ' ανάψω λάμπάδα, Χριστός Ανέστη Χριστιανοί.
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ τη στρουμφήσαμε και που 'σαι ακόμα!
Αμέ, αμέ, αμέ πω πω τι πάθαμε,
Αμέ, αμέ, αμέ τη στρουμφήσαμε.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Διαφωνίες και πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ
Δυσαρέσκεια στις συνιστώσες μετά την παρέμβαση του κ. Τσίπρα για το μέλλον του σχήματος
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Αθήνα - Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Διαφωνίες, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν ως την ανοιχτή κρίση μεταξύ Βαλτετσίου και Κουμουνδούρου, ταλανίζουν ξανά τον ΣΥΝ και τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά για την οργανωτική ανασυγκρότηση αλλά και για την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Ηδη υπάρχουν αντιδράσεις για την παρέμβαση του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα (φωτογραφία), ο οποίος έθεσε διλημματικά δύο εκδοχές για το μέλλον του σχήματος: ή μετατροπή του σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό με επανιδρυτικό συνέδριο και εφαρμογή του δημοκρατικού κανόνα σε όλα τα επίπεδα, από τη βάση ως την κορυφή, όπου ο ΣΥΝ θα θέσει στην κρίση της βάσης «την πολιτική ιδεολογία και περιουσία του,δηλαδή τη θέση για τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό κ.ά.», ή διατήρησή του ως έχει με βελτιώσεις, ώστε να λειτουργεί πιο θελκτικά για τους ανένταχτους και πιο αποτελεσματικά.
Τη δυσαρέσκειά τους εξέφραζαν χθες στελέχη άλλων συνιστωσών που έλεγαν χαρακτηριστικά ότι «με διλήμματα δεν εκβιάζονται εξελίξεις», υπονοώντας ότι η Κουμουνδούρου διά αυτής της οδού θέλει να επιβάλει τις απόψεις της. Πάντως το μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ι. Θεωνάς μιλώντας στο «Βήμα» επεσήμανε: «Κανείς δεν ζητά να γίνει ενιαίο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται να βρεθεί φόρμουλα κοινής πορείας ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ένα βήμα παραπέρα ως πολιτικός οργανισμός κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας της Ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Από την πλευρά της ΚΟΕ, ο κ. Ν. Γαλάνης μάς επεσήμανε: «Οι δυσκολίες που υπάρχουν- πολιτικές και οργανωτικές- ή θα λυθούν με πανελλαδική συνδιάσκεψη που θα πάει ένα βήμα μακρύτερα τον ΣΥΡΙΖΑ ή, αν μείνουν ως έχουν τα πράγματα, τότε μπαίνουμε σε βαθιά κρίση που θα οδηγήσει σε αποσύνθεση τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι κλινικά νεκρός αλλά σαν όνομα θα υπάρχει με κεντρικό ρόλο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και τη Γραμματεία του...ΣΥΝ (όχι του ΣΥΡΙΖΑ)». Ενδεικτικό του κλίματος που έχει διαμορφωθεί είναι το γεγονός ότι αποφασίστηκε να αναβληθεί η συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ η οποία ήταν προγραμματισμένη για σήμερα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=297478&dt=05/11/2009
ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4544593&ct=1
[ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ] Μόνο για... φάκες
Της Μαρίας Λίλα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Η Λορέτα ήταν 18 ετών όταν έφυγε από τη Σιέρα Λεόνε. Είχε γνωστούς στην Ελλάδα και ήρθε με σκοπό να φύγει για Αμερική. Ζήτησε πολιτικό άσυλο, αλλά επειδή, όπως της είπαν, είχαν δικτατορία τότε στη χώρα της- ο εμφύλιος ξέσπασε αργότερα- η αίτησή της απορρίφθηκε. Με τον φόβο της απέλασης, έζησε παράνομα γύρω στα 10 χρόνια. Μέχρι το 1998.
Δεν είχε σκοπό να μείνει. Αν την είχαν νομιμοποιήσει νωρίτερα, θα είχε φύγει.
«Δεν δίνουν άδεια παραμονής, γι΄ αυτό μένουμε Ελλάδα. Αλλιώς, τουλάχιστον, οι Αφρικανοί μετανάστες θα έφευγαν. Δεν ξέρουν τη γλώσσα, δεν βρίσκουν δουλειά. Να μείνουν εδώ, να κάνουν τι;» με ρωτάει. Και συνεχίζει: «Αν έδιναν άδειες και πιο ασφαλείς θα αισθανόμασταν και λιγότεροι θα ήταν οι μετανάστες στη χώρα σας. Τώρα, πέρασαν τα χρόνια, είκοσι τον αριθμό και άλλαξα γνώμη.
Λέω, θα μείνω εδώ και θα παλέψω».
Και το παλεύει. Τα τελευταία πέντε χρόνια είναι πρόεδρος των Αφρικανών Γυναικών που ζουν στην Ελλάδα. Έχει γνωρίσει την εκμετάλλευση και την αλληλεγγύη μαζί στον ίδιο τόπο. Τον τόπο μας.
Γνώρισε μετανάστες που πούλησαν έρωτα για ένα γάμο που θα τούς εξασφάλιζε τη νομιμοποίηση και Έλληνες που παντρεύτηκαν μετανάστριες έναντι μερικών χιλιάδων ευρώ. Η νομιμοποίηση περνά από πολλά σκοτεινά μονοπάτια και όπως πιστεύει η Λορέτα εγκλωβίζει, τελικά, μετανάστες που δεν είχαν καμία πρόθεση να μείνουν Ελλάδα. «Αν κάνει έγκλημα ένας μετανάστης χωρίς χαρτιά, πώς θα τον βρουν;» με ρωτάει. Δεν ξέρω να της απαντήσω. Βλέπω τον φόβο τόσο στα μάτια των Ελλήνων όσο και στα μάτια των μεταναστών. Γινόμαστε όλοι ποντικοί για μία ασφαλή τρύπα κι ένα υποσχόμενο τυρί. Οι γάτες, όμως, έχουν αλλάξει στέκια. Προτιμούν τις Βρυξέλλες και τα Ηνωμένα Έθνη. Γι΄ αυτό και πληρώνουν πια μόνο για... φάκες.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
«Φωτογραφικές» πλέον οι επιθέσεις στη Ν.Δ.
Σκληρή επίθεση Αντ. Σαμαρά. Μίλησε για «κομματικά βιλαέτια» και «κομματικά φέουδα». Καταγγελίες και από Παν. Ψωμιάδη
5/11/2009
Του Δημήτρη Τσιούφου
http://www.imerisia.gr/general.asp?catid=15459&subid=20110&pubid=20559165
Στην αντεπίθεση πέρασε χθες ο Αντ. Σαμαράς, καθώς σε υψηλούς τόνους και με σαφείς υπαινικτικές αναφορές απάντησε σε όσους εκ των εσωκομματικών του αντιπάλων συνεχίζουν να υπενθυμίζουν το πολιτικό του παρελθόν, επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά των προσωπικών μηχανισμών, ενώ ταυτόχρονα επιχείρησε να παρουσιάσει και το προσωπικό ιδεολογικό και πολιτικό προφίλ.
Ο κ. Σαμαράς, σε συγκέντρωση οπαδών στο γήπεδο Μπάντμιντον, υπογράμμισε ότι βασική του επιδίωξη είναι η διαφύλαξη της ενότητας του κόμματος «γι’ αυτό δεν απαντώ στις όποιες προσβολές. Δεν με αγγίζουν. Προχωράω μπροστά». Η Ιστορία -τόνισε με προφανή δεικτική διάθεση- «ασφαλώς δεν ξαναγράφεται, ούτε παραγράφεται. Αλλά και η Ιστορία δεν λησμονιέται. Ούτε σε δέκα ούτε σε εκατόν δέκα χρόνια».
Ευθέως
Ο πρώην υπουργός Πολιτισμού επιτέθηκε ευθέως στη Ντ. Μπακογιάννη (χωρίς φυσικά να την κατονομάσει) λέγοντας ότι «ο λαός της Ν.Δ. θα εκφραστεί κόντρα στη λογική των περιχαρακώσεων που απομακρύνουν τη βάση από την ηγεσία, κόντρα στους κατεστημένους μηχανισμούς.
Μαζί με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο το παλέψαμε. Μαζί το πετύχαμε». «Θέτω υποψηφιότητα, τόνισε, για να σταματήσει πλέον μέσα στο κόμμα το παιγνίδι των μηχανισμών.
Κι επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, όταν λέμε μηχανισμοί δεν εννοούμε τον κομματικό μηχανισμό. Εννοούμε τους άτυπους μηχανισμούς στήριξης προσώπων, που μοιράζουν "κουκιά", που αποκλείουν άξια στελέχη υπέρ των "ημετέρων", που διαιρούν το κόμμα και διώχνουν τα μέλη».
Η επίθεσή του προς την πλευρά της Ντ. Μπακογιάννη έγινε ακόμη πιο «φωτογραφική» όταν σε έντονο ύφος επισήμανε: «Αυτούς τους μηχανισμούς θα τους εξαλείψουμε, γιατί υπήρξαν και λειτούργησαν τέτοιοι μηχανισμοί και έχουν κι αυτοί το μερίδιό τους για τη βαριά ήττα της 4ης Οκτωβρίου.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν μιλάω για τα κομματικά βιλαέτια, για τα κομματικά φέουδα». Παρουσιάζοντας το πολιτικοϊδεολογικό προφίλ ο κ. Σαμαράς σημείωσε πως «πρέπει να κάνουμε σημαία μας την ιδεολογική μας ταυτότητα την οποία μέχρι τώρα κρύβαμε», υπογραμμίζοντας ότι «η σύνθεση παραδοσιακών αξιών και σύγχρονων φιλελεύθερων αντιλήψεων συνοψίζεται σε δύο λέξεις, κοινωνικός φιλελευθερισμός». «Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού, πρόσθεσε, συγκρούεται με τον κρατισμό, αλλά και με τον νεοφιλελευθερισμό».
Ο κ. Σαμαράς, τέλος, εξέφρασε ανοικτά τη διαφωνία του για την έως σήμερα τακτική του κόμματος (υπονοώντας τη λεγόμενη πολιτική του μεσαίου χώρου), υπογραμμίζοντας: «Κυνηγώντας τον ευκαιριακό ψηφοφόρο, τον ταλαντευόμενο, χάσαμε τους δικούς μας. Κι αν δεν κερδίσουμε ξανά τις χιλιάδες των παραδοσιακών οπαδών μας, που μας εγκατέλειψαν και πήγαν σπίτι τους, δεν πρόκειται ποτέ να δούμε εξουσία».
Καταγγελία
Νωρίτερα ο Π. Ψωμιάδης, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, είχε καταγγείλει πως κάποιοι από υψηλά κλιμάκια (αρνήθηκε να τους κατονομάσει) του τηλεφώνησαν την Τρίτη και του είπαν ότι πρέπει να αποχωρίσει από την «κούρσα», λέγοντάς του ότι τα ποσοστά του είναι πολύ μικρά.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να αποχωρίσω. Παραμένω μέχρι τέλος. Λαγός δεν είμαι. Εγώ παραμένω εκεί», επισήμανε ο κ. Ψωμιάδης, ενώ άφησε και έμμεσες αιχμές προς την κατεύθυνση του Β. Μεϊμαράκη, σημειώνοντας πως ορισμένοι «αντί να κάνουν τη δική τους αυτοκριτική, προσπαθούν να κάνουν κριτική στους άλλους».
Ταυτόχρονα, ο κ. Μεϊμαράκης, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Θέμα 9.89», επιτέθηκε εκ νέου στον Αντ. Σαμαρά ισχυριζόμενος ότι εκείνος απάντησε στον πρώην υπουργό Πολιτισμού γιατί ενώ «υπήρχε μια άτυπη συμφωνία όλων μας ότι σε αυτή τη διαδικασία δεν θα συζητήσουμε τα αίτια της ήττας, εκείνος προσπάθησε να μας γυρίσει στο παρελθόν και να φανεί ότι δικαιώθηκε η στάση του στο θέμα των Σκοπίων, πως τίμησε και δεν πρόδωσε το δάκρυ του εθνάρχη». Ποιος διχάζει; Διερωτήθηκε ο κ. Μεϊμαράκης, «αυτός που τα θέτει πρώτος ή αυτός που απαντά; Αυτή η διαδικασία δεν είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ».
ΕΘΝΟΣ
ΣΥΡΙΖΑ: «ξεχάσατε τους πολύτεκνους»
Τα νέα τέλης κυκλοφορίας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μαζί με την απόσυρση της... απόσυρσης, δεν περιλαμβάνουν καμία πρόνοια για την πλέον εκτεθειμένη κοινωνική ομάδα στην αναγκαστική χρήση οχημάτων μεγάλου κυβισμού, σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ
4/11/2009
Τα νέα τέλης κυκλοφορίας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μαζί με την απόσυρση της... απόσυρσης, δεν περιλαμβάνουν καμία πρόνοια για την πλέον εκτεθειμένη κοινωνική ομάδα στην αναγκαστική χρήση οχημάτων μεγάλου κυβισμού, σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι, ο Παν.Λαφαζάνης ζητάει από την ηγεσία των υπουργείων Οικονομικών και Περιβάλλοντος να τροποποιηθούν τα τέλη κυκλοφορίας για οχήματα μεγάλου κυβισμού, προκειμένου οι πολύτεκνες οικογένειες που εκ των πραγμάτων αναγκάζονται να τα επιλέγουν, να μην επιβαρύνονται δυσανάλογα.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει προς τους κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Μπιρμπίλη ότι αντί να τιμωρούνται οι πολύτεκνοι, είναι κοινωνικά δίκαιο να υπάρχουν ευνοϊκές πρόνοιες, σε όλα τα επίπεδα, για τις αυξημένες ανάγκες τους.
Μαίνεται ο «πόλεμος» μεταξύ ΔΑΠ και ΠΑΣΠ
Οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις των δύο παρατάξεων έχουν ως αποτέλεσμα τη συνέχιση της έντασης. Αποστάσεις και από τους δύο κρατάει η Αριστερά
http://www.ethnos.gr/general.asp?catid=11424&subid=20110&pubid=7884903
5/11/2009
Σκηνικό έντασης συντηρείται στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας μετά τα επεισόδια των προηγούμενων ημερών μεταξύ φοιτητών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Μία ημέρα μετά την αναστολή λειτουργίας του ιδρύματος που είχε αποφασίσει η Σύγκλητος του ΟΠΑ προκειμένου να εκτονωθεί το κλίμα, οι μεν κατηγορούν τους δε και η ένταση συνεχίζεται.
Αιτία των επεισοδίων, σύμφωνα με τις αντίπαλες παρατάξεις, είναι οι τάσεις ηγεμονισμού που επιδεικνύει η κάθε πλευρά προκειμένου να συσπειρώσει τον κόσμο της, να προσελκύσει πρωτοετείς φοιτητές και να αυξήσει τα ποσοστά της στο πανεπιστήμιο.
Η αριστερά κρατάει αποστάσεις και από τους δύο, υπονοώντας ότι αυτά τα επεισόδια εξυπηρετούν όσους ψάχνουν αφορμές για να καταργήσουν το άσυλο.
Οι απόψεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ εκ διαμέτρου αντίθετες, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις εκπροσώπων τους στο «ΕΘΝΟΣ». «Σήμερα, (σ.σ. χθες) ακούστηκαν τάχα κάποιες καταγγελίες ότι δεν αφήναμε να μπουν φοιτητές της ΔΑΠ στο πανεπιστήμιο. Ολα αυτά είναι ψέματα.
Ορισμένοι δαπίτες που μοίραζαν φυλλάδια σε ανένταχτους φοιτητές τους γιούχαραν για τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών», αναφέρει ο γραμματέας της ΠΑΣΠ και φοιτητής του ΟΠΑ Μιχάλης Νικηφόρος και προσθέτει: «Λόγω του ευνοϊκού κλίματος που υπάρχει στην κοινωνία για το ΠΑΣΟΚ αλλά και εξαιτίας των εσωτερικών προβλημάτων που έχουν στη ΝΔ, προσπαθούν με τραμπουκισμούς και απρόκλητες επιθέσεις να αναστείλουν τη δράση μας». Για προσπάθεια τρομοκράτησης των φοιτητών κάνει λόγο ο γραμματέας της ΠΑΣΠ Οικονομικού Πανεπιστημίου Γιάννης Ρεντίφης.
Από την πλευρά του, ο Γεράσιμος Ντελίτσης, φοιτητής του ΟΠΑ και μέλος της ΔΑΠ, περιγράφει διαφορετικές καταστάσεις, λέγοντας ότι «τον τελευταίο καιρό η ΠΑΣΠ επιδεικνύει αλαζονικές συμπεριφορές και εφαρμόζει στρατηγικές βίας». Ο φοιτητής της ΔΑΠ αμφισβητεί όσους καταγγέλλουν την επίθεση εναντίον φοιτητών της ΠΑΣΠ την προηγούμενη Παρασκευή και κάνει λόγο για «αψιμαχίες μεταξύ φοιτητών που αργότερα γενικεύτηκαν». Οσο για τη χθεσινή ημέρα, αναφέρει πως μέλη της ΔΑΠ μοίραζαν φυλλάδια στην είσοδο του ιδρύματος στα οποία περιέγραφαν τα γεγονότα, αλλά κάποιοι τους γιούχαραν και τους πέταξαν καφέδες.
Φοιτητές αριστερών παρατάξεων λένε ότι επεισόδια γίνονται κατά διαστήματα και από τις δύο πλευρές. «Πρόκειται για κινήσεις εντυπωσιασμού, καθώς φαίνεται ότι η ΔΑΠ δεν μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο της το τελευταίο διάστημα και αναγκάζεται να χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους», αναφέρει το μέλος των ΕΑΑΚ Γιάννης Σκιάνης για τα τελευταία γεγονότα και προσθέτει: «Οι φοιτητές πρέπει να απαντήσουν σε αυτά τα γεγονότα μέσω των γενικών συνελεύσεων.
Ολα αυτά βοηθούν όσους θέλουν να καλλιεργήσουν -εν όψει της επετείου του Πολυτεχνείου αλλά και του Δεκεμβρίου- κλίμα στην κοινωνία για κατάργηση του ασύλου».
ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ
ΦΩΤΟ: ΓΡ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/11/2009&id=11492&pageNo=5&direction=1
Ολα χωράνε κι όλα παίζουν στον οπορτουνισμό
«Το μέτρο του επιδόματος είναι θετικό και γίνεται ακόμα θετικότερο από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά προέρχονται από εταιρείες μεγάλης χρηματοοικονομικής εντάσεως», δήλωσε προχτές το βράδυ στο ρ/σ «ΦΛΑΣ» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης.
Χτες, ο Δ. Παπαδημούλης, επίσης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο «Κανάλι 1», δήλωσε «είναι ένα δειλό μέτρο αναδιανομής που το βασικότερό του μειονέκτημα - χωρίς να μειώνω την αξία του - είναι ότι είναι εφάπαξ».
Και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας στο ρ/σ «ΣΚΑΪ» δήλωσε, «αυτή η συμβολή (σ.σ. του "κεφαλαίου") κατά τη δική μας εκτίμηση, δεν οδηγεί σε αποτελεσματική αναδιανομή του πλούτου (...) Εχουμε μια προσπάθεια να δεσμευθούν χρήματα εφ' άπαξ όμως από τους έχοντες και κατέχοντες προκειμένου να υπάρξει ένα επίσης εφ' άπαξ επίδομα αλληλεγγύης».
Προχτές, ένας άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Λαφαζάνης δήλωνε, «έχουμε μια κυβέρνηση που θα πάρει έκτακτα "ψίχουλα" από τους πλούσιους, προκειμένου να επιβάλλει "ευκολότερα" μόνιμη και στο διηνεκές φοροκαταλήστευση των λαϊκών στρωμάτων».
Ολη η γκάμα των απόψεων απ' τους βουλευτές ενός και μόνο κόμματος. Δεν πρόκειται φυσικά για «τρικυμία εν κρανίω». Η τακτική αυτή είναι παγιωμένη στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν η πλέον κατάλληλη για την πρόκληση σύγχυσης και τον αποπροσανατολισμό του λαού. Με απλά λόγια, οπορτουνισμός επί το έργον.
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Σχολεία
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/11/2009&id=11492&pageNo=32&direction=1
Το σακίδιό μου ακουμπούσε τον δεξί αστράγαλο του ποδιού μου, η τσάντα μου περιείχε το διαβατήριό μου και το αεροπορικό μου εισιτήριο, κρεμόταν από τον αριστερό μου ώμο, και με το ελεύθερο χέρι μου κλείδωνα την πόρτα του δωματίου μου, στον πρώτο όροφο του πανεπιστημιακού κοινοβίου στη Λουντ, Σουηδίας.
Αρχές Ιουνίου, το Πανεπιστήμιο είχε κλείσει και άφηνα πίσω μου τη Σουηδία για την Ιταλία, όπου θα συναντούσα τους δικούς μου που θα έρχονταν από την Ελλάδα, αφού δεν μπορούσα να πάω η ίδια. Η χούντα αριθμούσε κιόλας τέσσερα χρόνια στην εξουσία.
Μόλις που είχα σηκώσει το σακίδιό μου και άκουσα να με φωνάζουν. Με ζητούσαν στο τηλέφωνο, ένα ς κοινός τηλεφωνικός θάλαμος στην αρχή του μακρύ διαδρόμου. Ετρεξα τρομαγμένη.
Με ζητούσαν από τη γραμματεία της Σχολής Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι η ελληνική γλώσσα θεωρείτο ανατολική. Ούτε ζήτησα να μάθω αν ήταν λάθος της γραμματέως που αποτάθηκε σ' εμένα. Μου ζητούσαν να επικοινωνήσω μαζί τους για το εξής θέμα.
Κάποιος Σουηδός είχε παντρευτεί μια Ελληνίδα, είχαν αποκτήσει ένα παιδάκι που είχε αρχίσει να μιλάει και μου ζητούσαν να πάω να διδάξω το μικρό τη γλώσσα της μάνας του.
Η οικογένεια ζούσε σ' ένα χωριό της Σουηδικής Λαπωνίας, κοντά στην πρωτεύουσα Κιρούνα με 18.150 κατοίκους.
Εξήγησα τους λόγους της άρνησής μου να δεχτώ την πρόταση. Ηξερα πως στην ανθρωπιστική Σουηδία της δεκαετίας του 1970, που συνέβαινε η τηλεφωνική επικοινωνία, ήταν μια κοινωνική πολιτική η εκμάθηση της γλώσσας του γονέα που δεν ήταν η σουηδική, άσχετα από τον αριθμό των παιδιών. Είχα επισκεφθεί ελληνικές κοινότητες στην Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία, που υπήρχαν ελληνικά σχολεία, αλλά εκεί οι αριθμοί των μαθητών ήταν μεγάλοι, εξαιτίας της μετανάστευσης. Επίσης είχα επισκεφθεί τέτοια σχολεία στην τότε Τσεχοσλοβακία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία. Επιπλέον, είχα συναντήσει εξόριστους Ελληνες, ή τα παιδιά τους, που είχαν ζήσει σε διάφορες λαϊκές Δημοκρατίες, και μιλούσαν κι έγραφαν υπέροχα ελληνικά.
Δεκάδες χρόνια, τώρα, εκείνη η άρνησή μου είχε μείνει σαν ένα μελανό στίγμα στις μνήμες μου εκείνων των χρόνων.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές για διάφορες συμπεριφορές μας απέναντι στους ξένους που έχουν έρθει στη χώρα μας να βρουν δουλειά και να ζήσουν καλύτερα.
Βέβαια, είναι γνωστό ότι τα παιδιά τους παρακολουθούν όλες τις κλίμακες της δικής μας Παιδείας, αλλά τι γινόταν με τη γλώσσα των γονιών τους.
Πριν μερικές ημέρες άκουσα στις ειδήσεις ότι σε μια πόλη της Κρήτης, άρχισε να λειτουργεί ένα πρωινό σχολείο μερικών ωρών κάθε Σάββατο, για την εκμάθηση της αλβανικής γλώσσας για τα παιδιά των μεταναστών που προέρχονται από την Αλβανία. Πιθανόν, ή, μάλλον, ελπίζω να υπάρχουν και αλλού παρόμοια σχολεία, και για άλλες γλώσσες και να μην το ξέρω. Οταν ξέρεις τη γλώσσα της χώρας που ζεις και δουλεύεις, η εκμετάλλευση γίνεται μικρότερη.
Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τσίπρας: «Το πρόβλημα είναι η κακοπληρωμένη γενιά»
Συνάντηση προέδρου ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρα με εκπροσώπους συμβασιούχων και εργαζομένων με stage.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_04/11/2009_306068
«Το πραγματικό πρόβλημα της εργασίας στη χώρα μας είναι ότι ένας στους τέσσερις εργαζόμενους δουλεύει ανασφάλιστος, αδήλωτος και κακοπληρωμένος» δήλωσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας μετά τη συνάντηση του με 100 εκπροσώπους Συντονιστικών Επιτροπών και Φορέων συμβασιούχων και εργαζομένων με stage.
Ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «τα προγράμματα stage, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και τα μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών είναι σχεδόν αυτό που αντιμετωπίζει κανείς ως κυρίαρχο σήμερα στις εργασιακές σχέσεις, στον ιδιωτικό αλλά δυστυχώς και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα».
Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την κατάργηση «αυτής της ζούγκλας» και πρόσθεσε ότι αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας δεν αναμορφώνεται, καταργείται. Και βεβαίως, συμπλήρωσε, δεν καταργείται με το να αντιμετωπίζει τα θύματα ως θύτες, να τα εξισώνει με τους θύτες, πετώντας τους στο δρόμο και δίνοντας τους τη στάμπα της «γαλάζιας γενιάς». Το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα «γαλάζιας» ή «πράσινης» γενιάς, είναι το πρόβλημα της «ανασφάλιστης κακοπληρωμένης γενιάς», επεσήμανε.
No comments:
Post a Comment