Tsakthan Daily, 4 November, 2009 - Περί της τέχνης της (ηγεμονικής) πολιτικής

Tsakthan Daily, 4 November, 2009
Περί της τέχνης της (ηγεμονικής) πολιτικής

Ο θεωρητικός που εισήγαγε ουσιαστικά την έννοια –ή, μάλλον, το πρώτο μοντέλο της- της πολιτικής στρατηγικής στη νεώτερη πολιτική σκέψη ήταν ο Nicolo Machiavelli. Σκοπός του ήταν η συγγραφή ενός πρακτικού εγχειριδίου για να δείξει στους πολιτικούς πώς μπορούν να επιτύχουν το στόχο της κατάληψης και της διατήρησης της (πολιτικής) εξουσίας ανεξάρτητα από τους λόγους και τις αιτίες που τους παρακινούν. Έτσι το 1517 έγραψε τον περίφημο Ηγεμόνα.
Ο Machiavelli περιγράφει τους δύο κύριους τύπους κυβερνήσεων: μοναρχίες και δημοκρατίες. Στον «Ηγεμόνα» επικεντρώνεται στις μοναρχίες. Περιγράφει την αλήθεια αναφορικά με την επιβίωση του μονάρχη, και δεν προτείνει υψηλά ηθικά ιδανικών. Το μοντέλο αυτό ονομάστηκε «πολιτικός ρεαλισμός». Αφήνοντας (επαρκή) χώρο στην τύχη να καθορίζει το πολιτικό και κοινωνικο-ιστορικό γίγνεσθαι, ο Μακιαβέλι τονίζει ότι είναι, πρώτα και κύρια, ο χαρακτήρας ή η ζωντάνια ή η δεξιότητα του μεμονωμένου ηγέτη που καθορίζει την επιτυχία ενός κράτους. Εξετάζει τα διάφορα μέσα με τα οποία αποκτάται και διατηρείται η ηγεμονία και τα αξιολογεί μόνο σε σχέση με το κατά πόσο συμβάλλουν στην αύξηση της δόξας του ηγεμόνα (παράλληλα, βεβαίως, με την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος). Αυτή η εμμονή στην με κάθε μέσο πρακτική επιτυχία ακόμη και σε βάρος των παραδοσιακών ηθικών αξιών «χάρισε» στον Μακιαβέλι τη «φήμη» του προπαγανδιστή της αναλγησίας, της απάτης, της παραπλάνησης, της απανθρωπιάς και της σκληρότητας. Περιγράφει εκείνες τις αρετές που, παίρνοντάς τες τοις μετρητοίς, νομίζουμε ότι πρέπει να κατέχει ένας ηγεμόνας. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ορισμένες «αρετές» θα οδηγήσουν στην καταστροφή ενός ηγεμόνα, και εκτιμά ότι μερικές «κακίες» του επιτρέπουν να επιζήσει.
Πράγματι, οι αρετές που εγκωμιάζουμε συνήθως στους ανθρώπους μπορεί να οδηγήσουν στην πτώση του Ηγεμόνα. Τονίζει πως συνήθως νομίζουμε ότι είναι καλύτερο για έναν ηγεμόνα να κυκλοφοράει η φήμη ότι είναι γενναιόδωρος. Εντούτοις, εάν η γενναιοδωρία του γίνεται μυστικά, κανένας δεν θα την πάρει χαμπάρι και δεν θα τη γνωρίζει και γενικώς μπορεί να θεωρείται άπληστος. Εάν πάλι γίνεται ανοιχτά, το αποτέλεσμα είναι να φαλιρίσει αποσκοπώντας στη διατήρηση της φήμης του. Κατόπιν, θα επιχειρήσει με τη βία ή με το καλό -και θα το καταφέρει- να αποσπά περισσότερα χρήματα από τους υπηκόους του πηγαίνοντας γυρεύοντας να τον μισήσουν. Ο Machiavelli θεωρεί ότι είναι καλύτερο για έναν ηγεμόνα να φημίζεται για φιλάργυρος. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η γενναιοδωρία πρέπει να δείχνεται μόνο στους στρατιώτες με τα αγαθά που αποσπώνται από μια λεηλατημένη εχθρική πόλη.
Υποστηρίζει ότι είναι καλύτερο για έναν ηγεμόνα να είναι αυστηρός παρά φιλεύσπλαχνος όταν τιμωρεί τους ανθρώπους. Η αυστηρότητα με την θανατική ποινή επηρεάζει λίγους μόνο, αλλά αποτρέπει τα εγκλήματα που επηρεάζουν τους πολλούς. Επίσης, υποστηρίζει, είναι καλύτερο να τον φοβούνται παρά να τον αγαπούν. Όμως, ο ηγεμόνας πρέπει να προσπαθήσει να αποφύγει να προκαλέσει μίσος εναντίον του και μπορεί να το επιτύχει με την μη δήμευση της ιδιοκτησίας των υπηκόων του. Κατ’ αυτόν, οι άνθρωποι ξεχνούν γρηγορότερα το θάνατο του πατέρα τους από την απώλεια της κληρονομιάς τους. Ο ηγεμόνας πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί την παραπλάνηση όταν ταιριάζει με τους σκοπούς του. Πρέπει να παραπλανά χωρίς να το δείχνει. Πρέπει να παρουσιάζεται ότι διακρίνεται για τις αρετές του που είναι πέντε: ευσπλαχνία, τιμιότητα, ανθρωπιά, εντιμότητα και θρησκευτικότητα. Πρέπει να αποφεύγει να κάνει πράγματα που θα τον κάνουν μισητό (δήμευση περιουσιών, απληστία, έλλειψη χαρακτήρα, ισχύος και πυγμής). Αποφυγή του ενδεχόμενου ανατροπής του σημαίνει αποφυγή του μίσους. Έτσι διατηρείται η πολυπόθητη εξουσία από τους ηγεμόνες κατά τον Μακιαβέλι.
Στο έργο του Περί της τέχνης του πολέμου ( Dell' arte della guerra) που έγραψε το 1520, ο Μακιαβέλι εξηγεί αναλυτικά τις αποτελεσματικές διαδικασίες για την απόκτηση, συντήρηση και χρήση μιας στρατιωτικής δύναμης. Κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο περιγράφει την πολιτική διαδικασία περιγράφει και τη στρατιωτική, δηλαδή αφαιρεί το αντικείμενο της μελέτης του από το ευρύτερο πλαίσιο σκοπών και ηθικής.
Κατ’ αυτούς τους τρόπους, ο Μακιαβέλι καθιστά «επιστήμη» την στρατηγική, ανοίγοντας τους ορίζοντες και τα πανιά για την «πολιτική επιστήμη» να σαλπάρει προς τα φουρτουνιασμένα πέλαγα της εξουσίας. Από την άλλη, όμως, όπως συμβαίνει με κάθε μεγάλο πνεύμα, οι ερμηνευτές του, φιλικά ή εχθρικά διακείμενοι σ’ αυτόν, τον παρερμήνευσαν ή τον ερμήνευσαν κατά το δοκούν. Οπότε καταλαβαίνετε τι επακολούθησε!

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com

Η αλεπού του βάλτου

Στίχοι: B.D Foxmoor
Μουσική: Sadahzinia
Πρώτη εκτέλεση: Active Member

Μια φορά και έναν καιρό
ένας φίλος παλιός
που έτυχε να'ναι αλεπού
λέει κι αυτός

θυμάμαι είχε
πεί μια ιστορία
που'χε ακούσει παλιά
για έναν βάλτο
που'χε πάρει
το φεγγάρι αγκαλιά.

Και μια αλεπού που έμενε εκεί
κλεισμένη χρόνια
κι όλα αυτά σιωπηλή φυλακή
να παλεύει παντού
λίγο χώμα να βρεί
για να φυτέψει
ένα σπόρο από στάχυ στη γη.

Ένα σπόρο
από τους λίγους
που'χε πάρει μαζί
μήπως και δώσει
λέει στο βούρκο ζωή
και έσκαβε τόσο βαθιά
φοβόταν λέει πως το χώμα
δεν είχε ακούσει τις ευχές της ακόμα.

Ή πως ήθελε
λίγο απ'το όνειρό της να κλέψει
και κράταγε μέσα του
ότι είχε φυτέψει
χωρίς βλαστάρι να βλέπει,
να παίρνει καρπούς
και μοιάζαν ψεύτικα
όλα της αλεπούς.

Μα έσκαβε ακόμα πιο βαθειά
και που να δείς
όταν απάντησε η γη
κι ο ήλιος της αυγής
για τον τελευταίο σπόρο
που είχε βάλει απ'το όνειρό της
τότε κοίταξε ψηλά
και ακούν ακόμα το ουρλιαχτό της.

Πήρε λοιπόν τους καρπούς

και ενώ δεν είχε να φάει
τους έβαλε όλους στο χώμα
και άρχισε να γελάει
και άρχισε λέει
να βλέπει από τις στίβες βουνά
είδε φεγγάρι και ήλιο
να κυνηγιούνται ξανά.

Έτσι ξεχνούσε την πείνα,
την κομμένη ουρά της
τα βρώμικα χόρτα
που υπήρχαν κοντά της
βούταγε μέσα στη λάσπη
έμοιαζε θάλασσα τώρα
είχε τριγύρω τα στάχια,
χρυσαφίζαν σαν δώρα.

Και κάθε φορά
που η γη γεννούσε
τα μάτια
σήκωνε ψηλά στον ουρανό
κοιτούσε
κι άφηνε το ουρλιαχτό της
να φοβίζει τα πουλιά
που όταν νοιώθανε ζωή
πέταγαν τόσο χαμηλά.

Μα φύλαγε τους σπόρους
πιο πολύ κι απ'την ζωή της
το μοναδικό όνειρό της
που ταξίδευε μαζί της
διάλεξε εκεί
στον βάλτο να τ'αφήσει
και έσκυψε στη γη
να της μιλήσει

Θες δε θες θα βγούνε κι άλλα
πιο καλά και πιο μεγάλα
σκάβω βαθιά και σ'αφήνω φυλαχτό
ένα ακόμα ουρλιαχτό.
Αντίκρυ
λέει θανάτου η αλεπού του βάλτου
το τελευταίο ουρλιαχτό της
στη γη το 'θαψε εμπρός της
και φώναξε στο στάχυ
τύχη καλή ρε νά'χει
να τ'αγκαλιάζει
η γη και ο ήλιος αν θα βγεί.


TA NEA
Έβρεξε τοξικά μέταλλα
«Κάποιοι πετούσαν επικίνδυνα σκουπίδια για χρόνια στα βουνά όπου ξέσπασαν φωτιές»
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

«Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τόσο επικίνδυνα βαρέα μέταλλα να πέφτουν με τη βροχή στην Αττική. Ούτε το νέφος της Αθήνας ούτε η σκόνη από τη Σαχάρα δεν μεταφέρουν τέτοια τοξικά μικροσωματίδια σαν το αντιμόνιο, το βισμούθιο και το νικέλιο. Το σίγουρο είναι ότι στα βουνά της περιοχής κάποιοι πετούσαν επικίνδυνα σκουπίδια εδώ και πολλά χρόνια...».
Στις 6 Σεπτεμβρίου, μόλις είχε ξεσπάσει η βροχή, ο κ. Θανάσης Γκοντελίτσας, λέκτορας Ορυκτολογίας και Ορυκτοχημείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν έχασε στιγμή. Από το γραφείο του στου Ζωγράφου με ειδικούς δειγματοσυλλέκτες μάζεψε το βρόχινο νερό από διάφορες περιοχές του κέντρου και των βορείων προαστίων. Είχαν περάσει περισσότερες από 10 ημέρες από τις ολέθριες πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική και ήταν η πρώτη βροχή που έπεφτε. Τόσο ο ίδιος όσο και ο κ. Παναγιώτης Νάστος, που είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Εργαστήριο Κλιματολογίας και Ατμοσφαιρικού Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γνώριζαν κατά κάποιο τρόπο ότι οι στάχτες από τα καμένα που πριν από λίγες ημέρες είχαν σκεπάσει τον ουρανό θα παρέμεναν για καιρό ακόμα στην ατμόσφαιρα, εκτός κι αν έβρεχε. Το νερό παρέσυρε στο έδαφος τα μικροσωματίδια μαζί με το χημικό φορτίο που μετέφεραν. «Αμέσως μόλις γέμισαν τα δοχεία με το νερό της βροχής, τα μεταφέραμε στο Εργαστήριο του Πανεπιστημίου και κάναμε μια πρώτη αναγνώριση με τη μέθοδο της περίθλασης ακτίνων Χ. Με τον τρόπο αυτό θα παίρναμε μια εικόνα από τα υλικά σωμάτια που περιελάμβανε το νερό της βροχής, όπως είναι τα ορυκτά κράματα μετάλλων», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο κ. Θανάσης Γκοντελίτσας. Το κάθε δοχείο είχε ένα φίλτρο. Με το που έπεφτε το νερό, γινόταν διήθηση και στο φίλτρο παγιδεύονταν τα σωματίδια που μετέφερε μαζί του από τα βροχοφόρα σύννεφα σε ύψος μεγαλύτερο από 3 χιλιόμετρα. Το πρώτο καμπανάκι για τους ειδικούς σήμανε όταν η περίθλαση με τις ακτίνες Χ έδειξε ότι τα φίλτρα ήταν γεμάτα με απομεινάρια καύσης, όπως ορυκτά του πυριτίου, που είχαν τη μορφή κόκκινων κόκκων, σαν σφουγγάρια, και μέγεθος που δεν ξεπερνούσε τα 30-40 χιλιοστά του χιλιοστού. Αυτό που έλειπε όμως ήταν τα συνήθη γεωλογικά ορυκτά που περιλαμβάνει η νεφελώδης ατμόσφαιρα της πόλης.

Η χημική σύσταση
«Αμέσως μετά βάλαμε τα φίλτρα στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο για να δούμε τη χημική τους σύσταση. Και τότε διαπιστώσαμε ότι τα δείγματα ήταν γεμάτα από σωματίδια που προέρχονταν από ανθρωπογενή δραστηριότητα. Δεν είχαν σχεδόν τίποτα φυσικό μέσα τους. Υπήρχαν βαρέα μέταλλα που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ στον ουρανό της Αθήνας». Το νερό της βροχής ήταν γεμάτο από αυτά. Βρίσκονταν σε τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις ώστε οι ειδικοί δεν χρειάστηκε να μεταφέρουν τα δείγματα σε πιο εξελιγμένα όργανα μέτρησης στο εξωτερικό για να διαπιστώσουν το περιεχόμενό τους. «Βρήκαμε επιμήκη σωματίδια από σίδηρο, που έμοιαζαν με μικρές βελόνες και είχαν μήκος περίπου 100 εκατομμυριοστά του μέτρου, και άλλα λίγο μικρότερα με χρώμιο και νικέλιο. Υπήρχαν επίσης κράματα από σίδηρο, ψευδάργυρο και νικέλιο ενώ αυτό που μας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ύπαρξη του αντιμονίου και του βισμουθίου». Το αντιμόνιο και το βισμούθιο είναι τοξικά βαρέα μέταλλα. Το ίδιο και το νικέλιο. Τα μέταλλα αυτά δεν παρατηρούνται στον ουρανό του Λεκανοπεδίου καθώς δεν προέρχονται ούτε από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων ούτε από το ρυπογόνο φορτίο που μεταφέρει συχνά η σκόνη της Σαχάρας. «Τα συγκεκριμένα βαρέα μέταλλα μπορεί να προέρχονται από καύσεις λαμαρινών, από μεταλλικά αντικείμενα βιομηχανικής προέλευσης, από πλαστικές ουσίες, από κάθε λογής απόβλητα ή σκουπίδια που πετάγονταν στα βουνά που κάηκαν», επισημαίνει ο κ. Θανάσης Γκοντελίτσας.
ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
«Υπήρχαν μέταλλα που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ στον ουρανό της Αθήνας όπως το αντιμόνιο, το βισμούθιο και το νικέλιο»
Έφθασαν μέχρι την Πελοπόννησο
«ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ που περιείχαν βαρέα μέταλλα είχαν παραμείνει στον ουρανό από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκαν οι μεγάλες πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική», λέει στα «ΝΕΑ» ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Παναγιώτης Νάστος. «Ήταν αναμενόμενο ότι με την πρώτη νεροποντή που θα ξεσπούσε, ο όγκος αυτός των μικροσωματιδίων θα έπεφτε στο έδαφος. Μάλιστα εκείνη τη μέρα, όπως είδαμε και από τη δορυφορική εικόνα που αποτύπωσε την πορεία των βροχοφόρων νεφών, η βροχή δεν περιορίστηκε πάνω από την Αττική αλλά κινήθηκε προς τα νοτιοδυτικά σκεπάζοντας ένα μεγάλος μέρος της Βόρειας Πελοποννήσου και των ακτών της Στερεάς Ελλάδας». Σύμφωνα με τον κ. Π. Νάστο, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι ακριβώς υλικά κάηκαν τότε και απελευθέρωσαν αυτές τις πολύ επικίνδυνες ουσίες στην ατμόσφαιρα. «Στον ουρανό της Αθήνας υπάρχει συνήθως σίδηρος, μαγγάνιο και χρώμιο από βαρέα μέταλλα αλλά ποτέ άλλοτε δεν είδαμε αντιμόνιο, βισμούθιο και νικέλιο».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4544311&ct=1
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ
«Ναι» με όρους σε μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βούλα Κεχαγιά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ με τον ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε χθες ο Αλέξης Τσίπρας στέλνοντας προς τις συνιστώσες της συμμαχίας το μήνυμα πως, αν επιθυμούν τον μετασχηματισμό της σε ενιαίο κόμμα, θα πρέπει να αποδεχθούν βασικές αρχές και αξίες όπως ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός και ο δημοκρατικός σοσιαλισμός. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος που ασχολήθηκε αποκλειστικά με τα οργανωτικά του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, επέλεξε να δείξει τις προθέσεις του τρεις εβδομάδες πριν από την Πανελλαδική Σύσκεψη- στην οποία θα συζητηθεί η δομή της συμμαχίας- και ουσιαστικά έθεσε τις συνιστώσες ενώπιον του διλήμματος: ή θα πάμε στη λογική ενιαίου κόμματος ή θα παραμείνουμε στο υπάρχον πολιτικό σχήμα. Ο Αλέξης Τσίπρας που με την παρέμβασή του εξέπληξε ακόμη και τα μέλη της Γραμματείας αφού πρώτη φορά πήρε σαφείς αποστάσεις από τους σχεδιασμούς των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, φέρεται να είπε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης πως «δεν μπορούν να μάς κοροϊδεύουν και να παίζουν για τα οργανωτικά», «ούτε να επιδιώκουν δημοκρατία στη βάση και συγκεντρωτισμό στην κορυφή». Ουσιαστικά ο πρόεδρος του ΣΥΝ δεν έκρυψε την ενόχλησή του για τον τρόπο με τον οποίο ορισμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μεθοδεύουν την αποδυνάμωση του ΣΥΝ μέσω της οργανωτικής αναβάθμισης του ΣΥΡΙΖΑ. Με την πρότασή του- έλεγαν αργότερα στελέχη της Κουμουνδούρου- έκανε ένα μεγάλο βήμα αποδεχόμενος τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, έθεσε όμως σαφείς όρους, όπως π.χ. καταστατικό που θα αναγνωρίζει τις τάσεις, ευρωπαϊκή κατεύθυνση και δημοκρατικός σοσιαλισμός, τους οποίους θα πρέπει να τηρήσουν και οι σύμμαχοι του πολιτικού σχηματισμού. «Ζήτησε να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένας μεγάλος Συνασπισμός» σχολίαζε χθες στέλεχος της Ανανεωτικής Πτέρυγας, το οποίο εξέφρασε ικανοποίηση για το περιεχόμενο της παρέμβασης Τσίπρα.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4544321&ct=1
ΤΟ ΒΗΜΑ
Ερίζουν για τις ψήφους Αβραμόπουλου
Η κυρία Μπακογιάννη και ο κ. Σαμαράς επιζητούν πολιτική συμφωνία μαζί του για να εξασφαλίσουν τη στήριξή του
ΡΕΠΟΡΤΑΖ Α. ΡΑΒΑΝΟΣ | Αθήνα - Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
Πολιτικές γέφυρες προς τον «ουδέτερο» κ. Δ. Αβραμόπουλο ρίχνουν οι δύο βασικοί υποψήφιοι για την προεδρία της ΝΔ, η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και ο κ. Αντ. Σαμαράς, επιζητώντας μια πολιτική συμφωνία μαζί του για να εξασφαλίσουν τη στήριξή του. Παράλληλα ερίζουν για τον προσεταιρισμό των υποστηρικτών του κ. Αβραμόπουλου, αρκετοί εκ των οποίων ήδη αρχίζουν να εκδηλώνονται εν όψει και της εκλογής. Η Οργανωτική Επιτροπή που συνεδρίασε χθες υπό την προεδρία του κ. Δ. Σιούφα οριστικοποίησε και τυπικά- έπειτα από επικοινωνία με τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Κ. Καραμανλή, τους δύο βασικούς υποψηφίους και τον κ. Π. Ψωμιάδη - την ημερομηνία εκλογής, που είναι η Κυριακή 29 Νοεμβρίου, ενώ, αν χρειαστεί και δεύτερος γύρος, που δεν θεωρείται πλέον πολύ πιθανός, θα γίνει το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου.Το κυρίαρχο ερώτημα πλέον που τίθεται από τη Ρηγίλλης, αλλά προβληματίζει και τα στρατηγεία των υποψηφίων, είναι ποιο ακριβώς είναι το εκλεκτορικό σώμα και πόσοι τελικά θα προσέλθουν στην ψηφοφορία, ενώ υπάρχει ο φόβος της χαμηλής συμμετοχής. Καθημερινά αναδεικνύεται ότι σε αυτή την εσωκομματική αναμέτρηση, που δεν έχει τα χαρακτηριστικά παλαιότερων εκλογικών διαδικασιών στη ΝΔ, έχουν ανατραπεί τα ισχύοντα δεδομένα και δεν ισχύουν οι όροι του παρελθόντος. Πάντως ο διαγκωνισμός των υποψηφίων και οι μεμονωμένες περιοδείες προκαλούν τη βάση της ΝΔ, που απαιτεί ενότητα και ξορκίζει την παρελθοντολογία και την επιστροφή στα διχαστικά διλήμματα του παρελθόντος και ζητεί να υπάρξει πολιτικός διάλογος. Μ ε τη λογική του ανοιχτού πολιτικού διαλόγου ο κ. Αρ. Σπηλιωτόπουλος απέστειλε χθες επιστολή στον κ. Σιούφα με την οποία προτείνει να γίνουν περιφερειακές συνδιασκέψεις- ουσιαστικά ντιμπέιτ - με τη συμμετοχή όλων των υποψηφίων αλλά και των στελεχών των τοπικών κοινωνιών. Και αυτό για να κατατεθούν προτάσεις και να διεξαχθεί γόνιμος πολιτικός διάλογος προτάσεων, μια πρόταση που έχει υποβάλει δημόσια και ο κ. Σ. Τσιτουρίδης (Κανάλι Ενα), ζητώντας τη διεξαγωγή τέτοιων συζητήσεων στις έδρες των 13 περιφερειών. Σε αυτό το κλίμα συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι διαγκωνισμοί των «πρωτοπαλίκαρων» των υποψηφίων, ενώ εξακολουθεί να προκαλεί αντιδράσεις και σχόλια η νέα επίθεση του κ. Ευ. Μεϊμαράκη προς τον κ. Σαμαρά. Ο κ. Μεϊμαράκης υπενθύμισε αργά προχθές το βράδυ (εκπομπή «Ανατροπή», Μega) ότι ο κ. Σαμαράς το 1995 παρεμπόδισε την επάνοδο της ΝΔ στην εξουσία υποστηρίζοντας τον κ. Κ. Στεφανόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συντασσόμενος με το ΠαΣοΚ. Τον κ. Μεϊμαράκη, τον οποίο επικρίνουν αρκετοί υποστηρικτές του κ. Σαμαρά, όπως ο κ. Κ. Μαρκόπουλος και η κυρία Κατερίνα Παπακώστα, μιλώντας για «προκλητική στάση», κάλυψε εκ νέου η κυρία Μπακογιάννη λέγοντας ότι έκανε μια ιστορική αναφορά, αν και επιμένει ότι «μετράει το αύριο και όχι το χθες», όπως τονίζει και ο αδελφός της, κ. Κυρ. Μητσοτάκης. Τα στελέχη που ήταν πιο κοντά στις απόψεις του κ. Αβραμόπουλου- ειδικά οι πιο ισχυροί- έχουν γίνει μήλον της έριδος, ενώ και ο ίδιος ο πρώην υπουργός δέχεται επιθέσεις φιλίας. Ενδεικτική ήταν η δημόσια πρόκληση που του απηύθυνε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Π. Παναγιωτόπουλος λέγοντας στο δελτίο ειδήσεων του Μega ότι η ιδανική λύση θα ήταν μια πολιτική συμμαχία των κκ. Σαμαρά και Αβραμόπουλου. Η αποχώρηση του κ. Αβραμόπουλου από την κούρσα διαδοχής έχει εντείνει τις παρασκηνιακές επαφές και πλέον οι βουλευτές, νυν και πρώην, έχουν γίνει περιζήτητοι. Ο πρώτος που προσχώρησε στον κ. Σαμαρά ήταν το γνωστό στέλεχος της ΝΔ και μέλος της ΚΕ κ. Ι. Πατσιόγιαννης (παλαιός συνεργάτης του κ. Μ. Εβερτ που στηρίζει την κυρία Μπακογιάννη και εκ των βασικών μελών της «λαϊκής Δεξιάς»). Από την άλλη πλευρά, οι βουλευτές κκ. Κ. Τσιάρας («υπαρχηγός» του κ. Αβραμόπουλου) και Αλ. Δερμεντζόπουλος με δημόσιες παρεμβάσεις τους έκλιναν με τον τρόπο τους προς την κυρία Μπακογιάννη.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=297251&dt=04/11/2009


ΤΟ ΕΘΝΟΣ
http://www.ethnos.gr/general.asp?catid=11381&subid=20110&pubid=7832827
Ρεπουμπλικάνικες Βιρτζίνια - Ν. Τζέρσεϊ
Οι Δημοκρατικοί κατάφεραν να διατηρήσουν μια υπό διεκδίκηση έδρα για τη Βουλή των Αντιπροσώπων στη Νέα Υόρκη
4/11/2009
Δύο σημαντικές νίκες κατάφεραν οι Ρεπουμπλικάνοι στις κούρσες για την ανάδειξη κυβερνητών στη Βιρτζίνια και το Νιου Τζέρσι την Τρίτη, πλήττοντας τους Δημοκρατικούς και δείχνοντας ότι η επιρροή του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έχει όρια.
Ωστόσο οι Δημοκρατικοί κατάφεραν να διατηρήσουν μια υπό διεκδίκηση έδρα για τη Βουλή των Αντιπροσώπων στη Νέα Υόρκη.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει, κατά αναλυτές, ένα πρώτο δείγμα για τις διαθέσεις των ψηφοφόρων στις ΗΠΑ, ένα χρόνο μετά την ανάδειξη του Ομπάμα στην εξουσία, κι ένα χρόνο πριν τις ενδιάμεσες εκλογές του 2010 για το Κογκρέσο, που θα αποτελέσουν το πρώτο έμμεσο αλλά σαφές δημοψήφισμα για την ηγεσία του.
Ο Ρεπουμπλικάνος Μπομπ ΜακΝτόνελ πέτυχε μια εύκολη νίκη επί του Δημοκρατικού Κράι Ντιντς στη Βιρτζίνια, ενώ στο Νιου Τζέρσι, ο Ρεπουμπλικάνος Κρις Κρίστι έδωσε σκληρότερη μάχη με τον απερχόμενο Δημοκρατικό κυβερνήτη Τζον Κορζίν, αλλά τελικά επικράτησε.
Πριν ένα χρόνο, ο Ομπάμα κατάφερε να γίνει ο πρώτος Δημοκρατικός υποψήφιος πρόεδρος που κέρδισε τη λαϊκή ψήφο στη Βιρτζίνια από το 1964, αλλά απ' ό,τι φαίνεται, οι Δημοκρατικοί έχουν πρόβλημα αν δεν είναι ο ίδιος στο ψηφοδέλτιο.
Παρότι συμμετείχε δυο φορές σε εκδηλώσεις του Ντιντς, ο Ομπάμα δεν κατάφερε να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση, ούτε να προσελκύσει τόσους ψηφοφόρους.
Ο Δημοκρατικός Μπιλ Όουενς στο μεταξύ κέρδισε την έδρα της 23ης εκλογικής περιφέρειας της Νέας Υόρκης.
Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ρόμπερτ Γκιμπς επιχείρησε να υποβαθμίσει την πολιτική σημασία της κούρσας των κυβερνητών. "Δεν πιστεύω ότι οι τοπικές εκλογές στο Νιου Τζέρσι και τη Βιρτζίνια προμηνύουν πολλά πράγματα όσον αφορά την επιτυχία της πολιτικής μας στο μέλλον", δήλωσε.
Αντίθετα, οι Ρεπουμπλικάνοι έσπευσαν να αποδώσουν στις πολιτικές του Ομπάμα τις νίκες τους. "Σήμερα οι ψηφοφόροι έστειλαν μια προειδοποιητική βολή στους Δημοκρατικούς και στο Λευκό Οίκο ότι έχουν κουραστεί από τις δαπάνες, από την κατασπατάληση και το παρατράβηγμα του σχοινιού από την Ουάσινγκτον", δήλωσε ο Έρικ Κάντορ, δεύτερος τη τάξει μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο.
Αλλά και ορισμένοι Δημοκρατικοί αναλυτές σημειώνουν ότι το αποτέλεσμα ίσως αποτελεί μια ένδειξη της "ανυπομονησίας" όσων, ανεξάρτητων κυρίως, ψήφισαν τον Ομπάμα για την "ελπίδα" που τους προσέφερε, να δουν πράξεις από την κυβέρνησή του.
Στους Δημοκρατικούς η Νέα Υόρκη
Νικητής με μικρή διαφορά αναδείχθηκε για τρίτη συνεχή θητεία ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ, ο οποίος τροποποίησε το ισχύον θεσμικό πλαίσιο ώστε να μπορέσει να θέσει υποψηφιότητα εκ νέου για το θώκο και δαπάνησε ποσό-ρεκόρ για την προεκλογική του εκστρατεία, κατά τοπικά ΜΜΕ.
Ο Μπλούμπεργκ κέρδισε τον Δημοκρατικό Μπιλ Τόμπσον, σύμφωνα με τις εφημερίδες The New York Times και Daily News και τον τηλεοπτικό σταθμό NY1.
Με το 96% των ψήφων καταμετρημένο, ο Μπλούμπεργκ προηγείτο με 51% έναντι 46% του Τόμπσον.
Το ποσοστό της διαφοράς όμως αποδείχθηκε πολύ μικρότερο του αναμενομένου, δεδομένων των δημοσκοπήσεων που, ακόμα και την Δευτέρα, έδειχναν διψήφιο ποσοστό διαφοράς και συντριπτική νίκη.
Ο Μπλούμπεργκ, ο οποίος χαρακτηρίζεται από το περιοδικό Forbes ως ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Νέα Υόρκη, με περιουσία 16 δις δολαρίων, δαπάνησε 13 για κάθε δολάριο που διέθεσε ο Τόμπσον.
Ξόδεψε 90 εκατ. δολάρια για την εκστρατεία του και η συνολική δαπάνη αναμενόταν να ανέλθει στα 140 εκατ. δολάρια. Ο αντίπαλός του, Τόμπσον, ξόδεψε 7 εκατ. δολάρια.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/11/2009&id=11491&pageNo=5&direction=1
Οπορτουνισμός και αντιφάσεις
Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, για να παρουσιάσει τις απόψεις του κόμματός του για το λιμάνι του Πειραιά. Στο πλαίσιό της είπε πολλά. Για να καταλήξει στα εξής τέσσερα σημεία - αιτήματα: 1) Να δώσει η κυβέρνηση στη δημοσιότητα την ατζέντα των διαπραγματεύσεων με την Cosco. 2) Να μην εγκατασταθεί η Cosco στο λιμάνι του Πειραιά μέχρις ότου τελεσφορήσουν αυτές οι διαπραγματεύσεις. 3) Να διασφαλιστούν σε κάθε περίπτωση τα εργασιακά δικαιώματα των λιμενεργατών. 4) Να ανοίξει η συζήτηση για το περιεχόμενο της σύμβασης.
Συμπληρώνοντας ότι «έτσι θα γίνει κατανοητό στην κοινή γνώμη ότι η υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος περνάει μονάχα μέσα από τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού και βέβαια από την ακύρωση της απαράδεκτης σύμβασης παραχώρησης». Εάν, όμως, το ζητούμενο είναι η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού και η ακύρωση της σύμβασης παραχώρησης, τότε σε τι ωφελούν οι προηγούμενες περικοκλάδες, που παίρνουν και διάφορες ερμηνείες όπως αυτή «να μην εγκατασταθεί η Cosco στο λιμάνι μέχρις ότου τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις» ή «να ανοίξει η συζήτηση για το περιεχόμενο της σύμβασης»; Δηλαδή, όταν τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις μετά τη συζήτηση για τη σύμβαση να έρθει η Cosco... Αυτά λες όταν πατάς σε δυο βάρκες... Αφήστε, που μέχρι να τελεσφορήσει η διαδικασία που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για να «κατανοήσει η κοινή γνώμη», στο λιμάνι θα ανεμίζει άλλη σημαία.

Οι υπηρεσίες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/11/2009&id=11491&pageNo=6&direction=1
«Το μέτρο του επιδόματος είναι θετικό και γίνεται ακόμα θετικότερο από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά προέρχονται από εταιρείες μεγάλης χρηματοοικονομικής εντάσεως», δήλωσε χτες βράδυ στον ρ/σ «ΦΛΑΣ» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης, επικροτώντας την «ελεημοσύνη» που η κυβέρνηση προσφέρει στα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα. Σ' αυτούς, δηλαδή, που έχουν σπρωχτεί στο περιθώριο εξαιτίας της πολιτικής που υπηρετεί την πλουτοκρατία. Λες και είναι επαίτες οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου και όχι παραγωγοί ασύλληπτου πλούτου που τον καρπώνεται το κεφάλαιο. Απ' αυτόν τον κλεμμένο πλούτου, τους δίνει ορισμένα ψίχουλα, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, τον εμπαιγμό «κοινωνική πολιτική» και «προσφορά». Σαν γνήσια σοσιαλδημοκρατική δύναμη, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αποσιωπά μόνο ότι τέτοιες «κινήσεις» δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια του κόσμου, για να μη δει ότι το αντάλλαγμα που θα του ζητηθεί θα είναι δυσβάσταχτο, ότι θα πληρώσει τα «ψίχουλα» χρυσάφι. Κάνει ένα βήμα παραπέρα. Υπερασπίζεται στο ακέραιο και χωρίς προκάλυμμα τη στρατηγική που λέει ότι οι καπιταλιστές δικαιούνται να απομυζούν τον ιδρώτα των εργαζομένων και να προσπαθούν να του κλείσουν το στόμα με ψίχουλα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία που προσφέρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όχι κατ' αποκλειστικότητα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά συνολικά στο σύστημα της εκμετάλλευσης, που ταΐζει το κεφάλαιο από τη δύναμη, το νου και τα χέρια των εργατών.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Πέθανε σε ηλικία 100 ετών ο ερευνητής ανθρωπολόγος Κλοντ Λεβί-Στρος
Με το έργο του, που για την Ανθρωπολογία θεωρείται κλασσικό, επηρέασε γενιές ερευνητών, θέτοντας κυριολεκτικά τα σύγχρονα θεμέλια της επιστήμης του
http://www.imerisia.gr/general.asp?catid=12337&subid=20110&pubid=20403141
3/11/2009
Απεβίωσε το Σαββατοκύριακο σε ηλικία 100 ετών ο μεγάλος Γάλλος ανθρωπολόγος ερευνητής Κλοντ Λεβί-Στρος, ανακοινώθηκε στο Παρίσι σήμερα από τον εκδοτικό οίκο "Πλον".
Γεννήθηκε το έτος 1908 στις Βρυξέλλες. Με το έργο του, που για την Ανθρωπολογία θεωρείται "κλασσικό" επηρέασε γενιές ερευνητών, θέτοντας κυριολεκτικά τα σύγχρονα "θεμέλια" της Επιστήμης του.
Το έτος 1955 δημοσιεύτηκε το κλασσικό έργο του Λεβί-Στρος "Θλιμένοι Τροπικοί". Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του, γραμμένη με ύφος διανοουμένου. Συγκαταλέγεται, ομολογουμένως, στα "μεγάλα βιβλία" του περασμένου αιώνα.
Δίδαξε στο "Κολέγιο της Γαλλίας", ένα από τα πιο φημισμένα γαλλικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, από το 1959 μέχρι και το 1982.
Στη Γαλλική Ακαδημία εξελέγη ισόβιο μέλος το έτος 1973.
Πέρυσι, στις 28 Νοεμβρίου, εόρτασε τα 100α γενέθλιά του.
Σύντομο βιογραφικό
Ο ανθρωπολόγος-εθνολόγος και φιλόσοφος Κλοντ Λεβί-Στρος, που απεβίωσε λίγες ημέρες πριν να συμπληρώσει, στις 28 Νοεμβρίου, το 101ο έτος της ηλικίας του, υπήρξε ένας "γίγαντας" της γαλλικής διανόησης και ταυτοχρόνως ο "πατέρας" της σύχρονης Ανθρωπολογίας.
Γεννημένος στις Βρυξέλλες το 1908, με καλές φιλοσοφικές σπουδές, ο Λεβί Στρος, ο σκαπανέας του "στρουκτουραλισμού", ο μεθοδικός μελετητής των μύθων σε πλανητική διάσταση, ο οικολόγος, έκανε πολλά ώστε να αποκατασταθεί η "πρωτόγονη" σκέψη, μάλιστα με μία χροιά ηθικολογική.
Κινούμενος διαρκώς ανάμεσα στα όρια της φιλοσοφίας και της επιστήμης, ο Λεβί-Στρος, γόνος αλσατοεβραϊκής οικογένειας, μελέτησε συστηματικά την ανθρώπινη κοινωνία και τις λειτουργίες της. Πρόκρινα, πάντα, την οικολογική ματιά πάνω στις κοινωνίες και τα άτομα.
-Αγωνιστής στο κόμμα SFIO, τον πρόδρομο του Σοσιαλιστικού Κόμματος,πήρε το πανεπιστημιακό δίπλωμα της Φιλοσοφικής σχολής το έτος 1931.
-Σχεδόν αμέσως, αναλαμβάνει θεση καθηγητού στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, με ορμητήριο το οποίο κάνει από το 1935 πολλές εθνογραφικές αποστολές σε όλον τον Αμαζόνιο. Εκεί θα εμπνευστεί τους "Θλιμένους Τροπικούς"(1955), που επέχει θέση αυτοβιογραφίας του εξέχοντος Γάλλου διανοητή.
- Το 1941 θα καταφέρει να φθάσει στη Νέα Υόρκη, όπου κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο θα διδάξει.
-Μεταπολεμικά, γίνεται καθηγητής Ανθρωπολογίας του επίζηλου πανευρωπαϊκώς "Κολλεγίου της Γαλλίας", όπου διδάσκει έως το 1982.
-Το 1973 εισήλθε στη Γαλλική Ακαδημία, κατέχοντας ισοβίως την έδρα της Εθνολογίας.
-"Οι στοιχειώδεις δομές συγγένειας" των πρωτόγονων λαών, η "Δομική ανθρωπολογία 1 και 2", όπου θεμελιώνει-τεκμηριώνει τον δομισμό εφαρμόζοντάς τον σε όλα τα ανθρώπινα είδη, και τέλος "Η άναρχή Σκέψη" είναι πολύ γνωστά έργα του Λεβί-Στρος.
Με επιβλητικό παράστημα κι ένα διεισδυτικό βλέμμα πίσω από τα πολύ χαρακτηριστικά γυαλιά του, εξαιρετικά φιλόμουσος και ειδικά φίλος της όπερας, λάτρης της Ιαπωνίας, βουδιστής στο τελευταίο στάδιο της ζωής, ο αιωνόβιος Γάλλος διανοητής διακρινόταν από μία...εκφοβιστική ντροπαλότητα, σύμφωνα με το στενό του περιβάλλον.
Εζησε στα τέλη της μακράς ζωής του σε ένα διακριτικό διαμέρισμα στο Παρίσι. Εγραψε, τότε, το έργο "Από Κοντά και από Μακρυά".
"Δεν αγαπώ τον κόσμο μέσα στον οποίο τελευτώ...το ανθρώπινο είδος -λόγω του πλήθους του- ζει μία κατάσταση εσωτερικής δηλητηρίασης...πολλά είδη εξαφανίζονται απ' αυτές τις τόσο τροματικές απερημώσεις", επισήμανε το 2005 ο Λεβί-Στρος σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις, που έδωσε σε προχωρημένη ηλικία.
Σαρκοζί: Εφυγε "ένας από τους μεγαλύτερους εθνολόγους όλων των εποχών"
Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί απέτισε φόρο τιμής στον Κλόντ Λεβι Στρός, "έναν από τους μεγαλύτερους εθνολόγους όλων των εποχών", δημιουργό της "σύγχρονης ανθρωπολογίας" και "ακούραστο ανθρωπιστή".
Ο Νικολά Σαρκοζί "αποτίει φόρο τιμής στον ακούραστο ανθρωπιστή, τον ερευνητικό πανεπιστημιακό, που πάντα αναζητούσε νέες γνώσεις, στον άνθρωπο που ήταν ελεύθερος από κάθε σεκταρισμό και κάθε κατήχηση, τον Κλοντ Λεβί Στρος", αναφέρεται σε ανακοίνωση της Προεδρίας.
Ο Γάλλος πρόεδρος χαιρετίζει "τη μνήμη ενός πολύ μεγάλου σοφού, πάντα ανοιχτού στον κόσμο, που δημιούργησε την σύγχρονη ανθρωπολογία και ανέβασε στο ανώτερο επίπεδο τη φήμη των γαλλικών ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών".
"Η ανακάλυψη της Βραζιλίας και οι εθνογραφικές αποστολές που έκανε θα τον οδηγήσουν στην σύνταξη της διδακτορικής του διατριβής και θα τον καταστήσουν έναν από τους πιο μεγάλους εθνολόγους όλών των εποχών", προστίθεται στην ανακοίνωση της προεδρίας.
"Πανεπιστημιακός υψηλού επιπέδου, εγκατέλειψε τη Γαλλία κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο λόγω των ρατσιστικών νόμων του καθεστώτος του Βισί και στρατεύτηκε στις ελεύθερες γαλλικές δυνάμεις. Πρόσφατα δήλωσε πολύ ανήσυχος για την εξαφάνιση πολλών ζώντων ειδών--από τα φυτά και τα ζώα--και διερωτάτο για την εξέλιξη του κόσμου και τις συνέπειες των δραστηριοτήτων του ανθρώπου στον πλανήτη", προσθέτει το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Ο Γάλλος πρόεδρος είχε επισκεφθεί την περασμένη χρονία τον Κλόντ Λεβι Στρος με την ευκαιρία των γενεθλίων του, για "να του εκφράσει την αναγνώριση όλου του έθνους".