Tsakthan Daily, 12 November 2009 - - ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ 2

Tsakthan Daily, 12 November 2009
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ 2

Το πλουραλιστικό μοντέλο
Η χαρακτηριστικότερη ανάλυση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι αυτή των S. & B. Webb. Σε σχέση με τους άλλους θεωρητικούς, οι Webb, παρά την αποδοχή της θεωρίας περί της απόκλισης των σκοπών, είναι πιο πρόθυμοι να αναγνωρίσουν ότι τα συνδικάτα και οι αξιωματούχοι τους είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα και να καλύψουν τις ανάγκες των μελών των οργανώσεών τους. Αυτή η άποψή τους στηρίζεται σε δύο παραδοχές: πρώτον, ότι υπάρχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα μεταξύ των εργοδοτών και των εργατών και, συνεπώς, οι δεύτεροι χρειάζονται την ανεξάρτητη οργάνωσή τους σε συνδικάτα και, δεύτερον, ότι η συλλογική οργάνωση των εργαζομένων αντισταθμίζει την αδυναμία του μεμονωμένου εργαζόμενου απέναντι στον εργοδότη. Υποστηρίζουν, επίσης, ότι η συλλογική διαπραγμάτευση αποτελεί την κύρια δραστηριότητα των συνδικάτων και τη βασική μέθοδο προώθησης των συμφερόντων των εργαζομένων, χωρίς να παραγνωρίζουν την ενδεχόμενη σύγκρουση συμφερόντων ηγεσίας – μελών κατά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ή ακόμη και μετά τη συμφωνία των διαπραγματευτών των δύο πλευρών για σύναψη συλλογικής σύμβασης.
Από τη σύγκρουση αυτή διαφαίνεται το ξεχωριστό ενδιαφέρον των δύο ομάδων του συνδικάτου: η βάση ενδιαφέρεται κυρίως για το άμεσο αποτέλεσμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης ενώ η ηγεσία προσπαθεί να μετριάσει τις απαιτήσεις της βάσης για να σιγουρέψει τη θέση του συνδικάτου μέσα στην επιχείρηση ως βασικού διαπραγματευτή με τον εργοδότη. Τα «θεσμικά συμφέροντα» της συνδικαλιστικής οργάνωσης πρέπει, σύμφωνα με τους συγκεκριμένους θεωρητικούς, να υπερασπίζονται μαζί με τα άμεσα συμφέροντα των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Είναι στη φύση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τονίζουν, να υπάρχουν αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις που αφορούν τη σχέση της συλλογικής διαπραγμάτευσης και τη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη εξυπηρέτηση των μελών.

Το μοντέλο της πολιτικής οικονομίας

Οι θεωρητικοί που ανέπτυξαν αυτό το μοντέλο με βάση τη μελέτη των περιπτώσεων της Αυστρίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας εξηγούν το γεγονός της συνύπαρξης χαμηλού πληθωρισμού και σχετικά πλήρους απασχόλησης κατά τη μεταπολεμική περίοδο εισάγοντας την έννοια του «κορπορατισμού» που δηλώνει την ένταξη – ενσωμάτωση της οργανωμένης εργασίας στο σύστημα της τριμερούς συνεργασίας συνδικάτων – εργοδοτών - κράτους. Η διαπραγματευτική δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων μειώνεται προς όφελος της δυνατότητάς τους να ασκούν επιρροή στις κρατικές οικονομικές, δημοσιονομικές και κοινωνικές πολιτικές. Μελετώνται, ως εκ τούτου, οι συνθήκες που συμβάλλουν στην κατεύθυνση επίτευξης ενός σταθερού «ιστορικού συμβιβασμού» μεταξύ της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων τάξεων και ομάδων των καπιταλιστικών αυτών κοινωνιών. Η εστίαση των θεωρητικών φακών κατευθύνεται στα είδη των εντάσεων που προκαλούνται στις σχέσης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και μελών των συνδικάτων.

Σε σχέση με τους πλουραλιστές, οι θεωρητικοί του μοντέλου της πολιτικής οικονομίας ασχολούνται αποκλειστικά με τις κεντρικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και ομοσπονδίες ενώ οι ίδιοι πλουραλιστές δίνουν έμφαση στο μεμονωμένο συνδικάτο και τις σχέσεις της ηγεσίας με τα μέλη του. Γι’ αυτό και οι πρώτοι έχουν την τάση να ασκούν κριτική στις μεμονωμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις και στα συνδικάτα που αποσπούν ξεχωριστές παραχωρήσεις από τους εργοδότες μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες τους και τα κατηγορούν ότι συμβάλλουν στην αύξηση των πληθωριστικών πιέσεων επιφέροντας ανεργία και συνολική υποβάθμιση της εργατικής τάξης και επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Υποστηρίζουν ότι μέσω της συμμετοχής στη διαμόρφωση των κρατικών πολιτικών τα συνδικάτα είναι σε θέση μεσομακροπρόθεσμα να βελτιώσουν τη θέση των μελών τους (κοινωνικός μισθός, φορολογικές ελαφρύνσεις κλπ). Εξάλλου, υποστηρίζουν, η συμμετοχή στη διαμόρφωση των κρατικών πολιτικών έχει θετικές επιπτώσεις τόσο στη θέση της εργατικής τάξης ως συνόλου (λιγότερη ανεργία, χαμηλότερος πληθωρισμός κλπ) όσο και στη θέση των λιγότερο ευνοημένων εργατικών στρωμάτων (ανειδίκευτοι, γυναίκες, νέοι) και των αποκλεισμένων από τα συνδικάτα (άνεργοι, συνταξιούχοι, νοικοκυρές κλπ.). Η κεντρική παρέμβαση των συνδικαλιστικών οργανώσεων μέσω της κορπορατιστικής συμμετοχής αναδεικνύει ολοένα και περισσότερο το ρόλο των κεντρικών γραφειοκρατιών των εθνικών συνδικάτων και ομοσπονδιών. Θεσμοποιείται και υποστηρίζεται με νομικές μορφές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες η ύπαρξη, δραστηριοποίηση και ανάπτυξη των αξιωματούχων των συνδικάτων και προωθούνται οι «θεσμικές ανάγκες» τους μέσω της παραχώρησης κρατικών πόρων.

Όμως, όπως τονίσαμε πιο πάνω, εγείρονται αμφισβητήσεις και εντάσεις μεταξύ ηγεσίας και μελών και στην περίπτωση της κορπορατιστικής διευθέτησης. Πρώτα απ’ όλα, λόγω της διαφορετικής εκτίμησης σχετικά με το χρόνο όσον αφορά την αξιολόγηση του κόστους και του κέρδους που συνεπάγεται μια τέτοια συμμετοχή στη διαμόρφωση των κρατικών πολιτικών. Η μακροπρόθεσμη απόδοση των μέτρων που προσδοκούν οι συνδικαλιστές ηγέτες των εθνικών συνδικάτων δεν γίνεται άμεσα και εύκολα αποδεκτή από μεγάλο αριθμό μελών που γίνεται προσπάθεια να πειστούν για να συμφωνήσουν στην επιβράδυνση των άμεσων μισθολογικών αυξήσεων, ή ακόμη και στη μείωση των μισθών, προκειμένου να απολαύσουν στο μέλλον τις όποιες θετικές συνέπειες της κρατικής πολιτικής. Η αβεβαιότητα μπροστά σε ένα απροσδιόριστο και χαοτικό μέλλον έρχεται σε άμεση και έντονη αντίθεση με τη γραμμική αντίληψη των κρατικών τεχνοκρατών και των συνδικαλιστών ηγετών που βλέπουν την κοινωνία μέσα από τα κεντρικά γραφεία των υπουργείων και των συνδικάτων. Επίσης, είναι δυνατόν να προκύπτουν νέα προβλήματα σχετιζόμενα με την «οικουμενική» φύση των παροχών που κερδίζονται λόγω της κορπορατιστικής συναλλαγής, όπως το φαινόμενο των «τσαμπατζήδων» (free-riders) ή προβλήματα σχετικά με την απόδοση προτεραιότητας στην πλήρη εκμετάλλευση της διαδικασίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων αντί της συμμετοχής στην κορπορατιστική συναλλαγή . Τέλος, πολλές φορές είναι δυνατό να διακυβεύεται η ταξική αλληλεγγύη όταν υπάρχει είτε στενά ιεραρχημένη εσωτερική αγορά εργασίας στο χώρο των επιχειρήσεων είτε μεγάλη ανισότητα στη γενικότερη αγορά εργασίας με αποτέλεσμα την ύπαρξη σχετικά προνομιούχων στρωμάτων που θυσιάζουν τη στρατηγική της συμπαράστασης προς τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα μπροστά στην κατοχύρωση των στενών βραχυπρόθεσμων συντεχνιακών συμφερόντων τους.

Η ερμηνεία αυτή περί κορπορατισμού έχει θετικά στοιχεία στο βαθμό που επισημαίνει τις συνέπειες της ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος στους κόλπους του κράτους δεν παύει όμως να αποτελεί μια ερμηνεία που αδυνατεί να ξεφύγει από τη στενά εννοούμενη οικονομική ορθολογική ανάλυση και να λάβει υπόψη της και άλλους κοινωνικούς παράγοντες που ενδεχομένως να επηρεάζουν τις πολιτικές συμπεριφορές της ηγεσίας και των μελών των συνδικάτων. Επομένως δεν επαρκεί για την ερμηνεία του φαινομένου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com


Τα μαχαίρια
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Μακεδόνας & Νατάσα Μακρυνικόλα ( Ντουέτο )

Άιντε τα μαχαίρια, τα πιστόλια
τα φορούσες για βραχιόλια
και διαμάντια δακτυλίδια
τα φορούσες για στολίδια

Με το αχ λιποθυμούσες
με το βαχ θαυματουργούσες
κι άρχιζες ακροβασίες
μ΄ επικίνδυνες ουσίες.

Άιντε κι επειδή οι ειδωλολάτρες
έμαθες φορούσαν χάντρες
ντύθηκες μέσα στη χάντρα
και κουνιόσουνα σαν βάρκα.

Με το αχ λιποθυμούσες
με το βαχ θαυματουργούσες
κι άρχιζες ακροβασίες
μ' επικίνδυνες ουσίες.


TO BHMA

«Στην Αθήνα να γίνει η δίκη του Κορκονέα»
Η μητέρα του Αλέξη Γρηγορόπουλου τονίζει ότι η δίκη στην Αμφισσα της στερεί το δικαίωμα να υπερασπιστεί τη μνήμη του γιου της
ΡΕΠΟΡΤΑΖ Π. ΤΣΙΜΠΟΥΚΗΣ | Αθήνα - Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009
Να διεξαχθεί στην Αθήνα η δίκη των δύο ειδικών φρουρών Επ. Κορκονέα και Β. Σαραλιώτη για τον θάνατο του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια πριν από έναν χρόνο ζητεί με χθεσινή δήλωσή της η μητέρα του ανηλίκου κυρία Τζίνα Τσαλικιάν.

Η κυρία Τσαλικιάν σημειώνει ότι η μεταφορά της έδρας του δικαστηρίου «αποδυναμώνει το δικαίωμά της να υπερασπιστεί τη μνήμη του αθώου νεκρού γιου της, ο οποίος υπήρξε και θύμα μιας πρωτοφανούς εκστρατείας κατασυκοφάντησής του από τους δράστες, το οικογενειακό τους περιβάλλον και τον δικηγόρο».

Με την αλλαγή του τόπου διεξαγωγής της δίκης, σημειώνει η μητέρα του 15χρονου μαθητή, παρακωλύεται ουσιαστικά η ομαλή διεξαγωγή της δίκης και περιορίζεται κατά πολύ η δημοσιότητά της. Ακόμη, κάνει έκκληση στην πολιτεία να αποκαταστήσει την αδικία και να γίνει η δίκη στην Αθήνα.

Σήμερα οι συνήγοροι της οικογενείας του μαθητή θα καταθέσουν στην ηγεσία του Αρείου Πάγου αίτημα για να μη γίνει η δίκη στην Αμφισσα αλλά στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, εκεί όπου έγινε η δίκη των μελών της 17Ν και του ΕΛΑ. Αρχικά η δίκη είχε οριστεί να γίνει στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Χαλκίδας στις 15 Δεκεμβρίου. Ακολούθησαν όμως διαμαρτυρίες τοπικών φορέων και σχετικό έγγραφο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ευβοίας που εξέφρασαν φόβους επεισοδίων και ζημιών στα καταστήματα της Χαλκίδας καθώς τα δικαστήρια είναι στο κέντρο της πόλης.

Κατόπιν αυτών το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, έπειτα από εισήγηση του Εισαγγελέα κ. Ιωάννη Τέντε, αποφάσισε η δίκη να γίνει στο ΜΟΔ Αμφισσας. Μόλις όμως αυτό έγινε γνωστό άρχισαν οι αντιδράσεις των τοπικών φορέων του Νομού Φωκίδας προκειμένου να μη γίνει η δίκη στην Αμφισσα.

Σε σύσκεψη που έγινε στη Νομαρχία Φωκίδας και στην οποία μετείχαν εκπρόσωποι των τοπικών φορέων ο νομάρχης κ. Νικόλαος Φουσέκης τόνισε ότι «δεν είναι δυνατόν να δεχθεί η Αμφισσα και η Φωκίδα την πραγματοποίηση της δίκης».

Ο κ. Φουσέκης χαρακτήρισε την απόφαση του Αρείου Πάγου για μεταφορά του τόπου διεξαγωγής της δίκης «έκπληξη » και υπογράμμισε ότι μεταξύ των λόγων που συνηγορούν αρνητικά σε αυτή την απόφαση είναι ότι «πρόκειται για μικρή πόλη, σε μικρή απόσταση από την Αθήνα, με το Δικαστικό Μέγαρο στο κέντρο της, όπως επίσης με μικρή και ταλαιπωρημένη αγορά». Ανάλογες ήταν και οι θέσεις που εξέφρασαν ο δήμαρχος της Αμφισσας κ. Ασημάκης Ασημακόπουλος αλλά και ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Ευάγγελος Μυταράς.

Η ηγεσία του Αρείου Πάγου αναμένει το αίτημα των συνηγόρων της οικογενείας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και θα αποφασίσει εκ νέου.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΤΖΙΝΑΣ ΤΣΑΛΙΚΙΑΝ

«Δήλωση Με έκπληξη και πικρία πληροφορούμαι ότι η Δικαιοσύνη έκανε δεκτό το αίτημα του συνηγόρου των δολοφόνων του παιδιού μου να διεξαχθεί η δίκη εκτός Αθηνών, αρχικά στη Χαλκίδα και μετέπειτα στην Αμφισσα.

Με τη μεταφορά της έδρας αποδυναμώνεται το δικαίωμά μου να υπερασπίσω τη μνήμη του αθώου 15χρονου νεκρού γιου μου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο οποίος υπήρξε και θύμα μιας πρωτοφανούς εκστρατείας κατασυκοφάντησής του από τους δράστες, το οικογενειακό τους περιβάλλον και τον κ. Κούγια, διότι:

1. Παρακωλύεται ουσιαστικά η ομαλή διεξαγωγή της δίκης με το να παρεμποδίζεται η προσέλευση μαρτύρων (μεταξύ των οποίων υπάρχουν και μαθητές), οι οποίοι καλούνται να διανύσουν μεγάλη απόσταση ως το δικαστήριο της Αμφισσας.

2. Αντικαθίστανται ένορκοι οι οποίοι τελούν σε άμεση τοπική σχέση με τα περιστατικά με άλλους που δεν έχουν αυτό το προσόν.

3. Περιορίζεται κατά πολύ η αρχή της δημοσιότητας της δίκης. Κάνω λοιπόν έκκληση στη συντεταγμένη πολιτεία να αποκαταστήσει αυτή την αδικία και να διεξαχθεί η δίκη στην Αθήνα.

Τζίνα Τσαλικιάν»
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=298782&dt=12/11/2009
Ανοίγει ξανά η συζήτηση για τις σχέσεις ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Αθήνα - Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009
Ανω-κάτω είναι η Κουμουνδούρου, στην οποία αναπτύσσεται διαμάχη απόψεων για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει πολιτική συμμαχία ή θα μετεξελιχθεί σε ενιαίο πολιτικό φορέα. Τριβές προκάλεσε στη χθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ η τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ.Τσίπρα, ο οποίος πρότεινε να διερευνηθεί η δυνατότητα μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, το οποίο- όπως είπε - είτε με ομοσπονδιακό χαρακτήρα είτε όχι θα μπορούσε να συγκροτηθεί υπό αυτή τη μορφή τον Ιούλιο, σε επανιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό από τη μια για να μη θεωρηθεί ότι για την «αποσταθεροποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται ο ΣΥΝ και από την άλλη γιατί ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να είναι θελκτικό και για ανένταχτους της Αριστεράς.

Εντονη υπήρξε η αντίδραση από στελέχη της πλειοψηφούσας τάσης του ΣΥΝ, το Αριστερό Ρεύμα, το οποίο ωστόσο εμφανίστηκε διχασμένο. Οι κκ. Δ. Βίτσας, Δ. Κορωνάκης , Αν. Καρίτζης και Β. Αποστόλου συντάχθηκαν με την άποψη Τσίπρα, που προτείνει να ανοίξει η συζήτηση για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι κκ. Στ.Λεουτσάκος και Αλ. Φλαμπουράρης, όπωςκαι η κυρία Σόφη Παπαδόγιαννη, τοποθετήθηκαν αρνητικά.

Οπως λένε στελέχη του Ρεύματος, δεν είναι ώριμο αίτημα η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε συμπαγές πολιτικό σχήμα, ενώ σημειώνουν ότι θα μπορούσε αυτό να οδηγήσει στη «ρευστοποίηση» του ΣΥΝ στο σχήμα. Από την άλλη, οι προϋποθέσεις που θέτει η ηγεσία της Κουμουνδούρου μιλώντας για ενιαίο πολιτικό οργανισμό με βάση τον «δημοκρατικό δρόμο για τον Σοσιαλισμό» και «τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό με συμμετοχή στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ)» κάνουν στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας να μην ανησυχούν με την πρόταση του κ. Τσίπρα. Ωστόσο, η Πτέρυγα διά του κειμένου του κ. Σπ. Λυκούδη επιμένει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει με τη μορφή που γεννήθηκε, δηλαδή ως πολιτική συμμαχία στη βάση συναίνεσης και ομοφωνιών.

Οι αντιδράσεις οι οποίες υπήρξαν οδήγησαν τον κ. Τσίπρα να θέσει ως πλαίσιο εισήγησης προς την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή τρία σημεία: σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συζητηθεί η πολιτική κατεύθυνση, να τεθεί ως «κόκκινη γραμμή» το κείμενο Φλαμπουράρη (μητρώο ανένταχτων, οι οποίοι θα συναποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ, με τα μέλη των συνιστωσών) και να ανοίξει μια συζήτηση επί της διαδικασίας για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, με προαπαιτούμενα ότι θα συνεχίζεται η αυτονομία των συνιστωσών και η αλληλεγγύη μεταξύ τους.

Πάντως, υπάρχουν στελέχη που διαβλέπουν ότι η πρόταση για μετεξέλιξη χρησιμοποιείται σαν καταλύτης από τον κ. Τσίπρα ώστε να οδηγήσει τον ΣΥΝ σε συνέδριο. Μένει να φανεί αν ο κ. Τσίπρας θα ζητήσει να τεθεί σε ψηφοφορία στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ) του ΣΥΝ η πρότασή του να συζητηθεί το ζήτημα της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό φορέα ή απλώς το ρίχνει στο τραπέζι... Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί και των έντονων διεργασιών είναι το γεγονός ότι η συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ θα γίνει την ερχόμενη Κυριακή, αλλά δεν θα είναι διήμερη, όπως είχε προγραμματιστεί. Και αυτό γιατί το Σάββατο θα γίνει η πανελλαδική συνάντηση των στελεχών του Αριστερού Ρεύματος, που αναζητεί κοινή γραμμή, ενώ και η Ανανεωτική Πτέρυγα συντονίζει τις επόμενες κινήσεις της...

Αργά χθες το βράδυ στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από πολύωρη συνεδρίαση, όλες οι συνιστώσες πλην ΣΥΝ συμφώνησαν σε ένα κείμενο-εισήγηση εν όψει της Πανελλαδικής Οργανωτικής Συνδιάσκεψης του σχήματος που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις και τις διαθέσεις της Κουμουνδούρου. Αναφέρεται σε ενιαίο μητρώο μελών, είτε είναι ενταγμένα σε συνιστώσες είτε όχι, ενώ περιλαμβάνει τη συγκρότηση κεντρικής συντονιστικής επιτροπής, ως ενδιάμεσου οργάνου μεταξύ Γραμματείας και νομαρχιακών και τοπικών επιτροπών. Ο κ. Τσίπρας και στελέχη του ΣΥΝ ανέπτυξαν απόψεις οι οποίες κινήθηκαν σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος από το κείμενο, το οποίο πάντως θα θέσουν προς συζήτηση στα όργανα του ΣΥΝ.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=298776&dt=12/11/2009

TA NEA
Βαβέλ ο ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ
«Όχι» στην πρόταση Τσίπρα για τη μετεξέλιξή του σε ενιαίο κόμμα ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βούλα Κεχαγιά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Το «όχι» της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού εισέπραξε χθες ο Αλέξης Τσίπρας καταθέτοντας στο όργανο την πρότασή του για μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα.
Αυτήν τη φορά οι αντιδράσεις δεν προήλθαν μόνο από την Ανανεωτική Πτέρυγα, που δεν μπαίνει καν στη διαδικασία συζήτησης μιας τέτοιας προοπτικής, αλλά και από το λεγόμενο βαθύ Αριστερό Ρεύμα που αρνήθηκε να συναινέσει στη δημιουργία ενός νέου κόμματος.

Η άρνηση του Συνασπισμού να συνυπογράψει την εισήγηση του αρχηγού του βρίσκει την Κουμουνδούρου (ΣΥΝ) και τη Βαλτετσίου (ΣΥΡΙΖΑ) να αναμετρώνται σε ένα σκληρό μπρα ντε φερ εν όψει της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του πολιτικού φορέα σε σχέση με τη μορφή και την οργανωτική του λειτουργία. Πάντως η μη αποδοχή της πρότασης Τσίπρα δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκην ότι ο πρόεδρος του Συνασπισμού δεν θα διστάσει να φέρει σε ψηφοφορία το συγκεκριμένο θέμα στην επικείμενη Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ σχολίαζε χθες κορυφαίος παράγων της Κουμουνδούρου. Βεβαίως, προσέθετε πως μία τέτοια κίνηση θεωρείται υψηλού ρίσκου δεδομένου ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν κατόρθωσε να περάσει το περασμένο καλοκαίρι από την Κ.Ε. ούτε την πρότασή του για διενέργεια έκτακτου συνεδρίου του Συνασπισμού.

Η απόρριψη της πρότασης Τσίπρα, πίσω από την οποία κάποιοι βλέπουν προσπάθεια του προέδρου του ΣΥΝ να μπλοφάρει για να επέλθει η ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, χθες εμφάνισε διχασμένο το πλειοψηφικό Ρεύμα της Κουμουνδούρου. Στην εισήγηση Τσίπρα από τα παρόντα μέλη αντέδρασαν οι Αλέκος Φλαμπουράρης, Στάθης Λεουτσάκος και Σόφη Παπαδόγιαννη που επιθυμούν τη διατήρηση του ισχύοντος status και συναίνεσαν οι Δημήτρης Βίτσας, Τάσος Κορωνάκης, Ανδρέας Καρίτζης, Βαγγέλης Αποστόλου. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης απουσίαζε, ωστόσο με δηλώσεις του στο «Κόκκινο» κατέστησε σαφές ότι δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση τη δημιουργία κόμματος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ένα συμμαχικό σχήμα» είπε χαρακτηριστικά.

Την ίδια ώρα οι περισσότερες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στην πρόταση η σύνθεση των οργάνων να ορίζεται ως εξής: το 1/3 από τον ΣΥΝ, το 1/3 από ανένταχτους και το άλλο 1/3 από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός το οποίο έχει προκαλέσει την αγανάκτηση της Κουμουνδούρου αφού ουσιαστικά ο Συνασπισμός «θα εξαφανιστεί».
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
του Συνασπισμού αρνήθηκε να συνυπογράψει την εισήγηση του αρχηγού για μετεξέλιξη της πολιτικής συμμαχίας σε ενιαίο κόμμα
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4545690&ct=1

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις για τα οργανωτικά
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5352487&publDate=12/11/2009
Ολοκληρώθηκε χτες βράδυ η συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και η συζήτηση επί των προτάσεων που έχουν κατατεθεί για την οργανωτική ανασυγκρότησή του, ενόψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που θα πραγματοποιηθεί εκτός απροόπτου το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Νοέμβρη. Η Γραμματεία κατέληξε να περιμένει τις τελικές αποφάσεις του ΣΥΝ που θα παρθούν στη συνεδρίαση της ΚΠΕ το Σαββατοκύριακο και θα συνεδριάσει εκ νέου τη Δευτέρα, έχοντας ωστόσο δεδομένο ότι όλες οι άλλες συνιστώσες συμφωνούν με την πρόταση που έχουν επεξεργαστεί οι Γ. Μπανιάς και Γ. Σαπουνάς.
Νωρίτερα χτες είχε συνεδριάσει και η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ όπου φάνηκε απ' τις τοποθετήσεις να πλειοψηφούν εκείνοι που απορρίπτουν κάθε σκέψη μετεξέλιξης του σχήματος σε ενιαίο κόμμα. Η πρόταση που διλημματικά θέτει στον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας, ενιαίο κόμμα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, συμμετοχή στο «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και στόχο το «δημοκρατικό σοσιαλισμό» ή συμμαχία με ορισμένες οργανωτικές βελτιώσεις, διχάζει και τον ΣΥΝ. Παρόλα αυτά και τα στελέχη του που την απορρίπτουν κρατούν χαμηλούς τόνους, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή απ' τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Αγνωστο παραμένει αν ο πρόεδρος του ΣΥΝ θα θέσει την πρότασή του αυτή, παρότι απορρίπτεται απ' την (διατασική) πλειοψηφία της ΠΓ, στην κρίση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος που συγκαλείται για να εγκρίνει κάποια απ' τις 4 προτάσεις που έχουν κατατεθεί και αφορούν στα οργανωτικά του ΣΥΡΙΖΑ. Επικρατέστερη παραμένει αυτή που έχει επεξεργαστεί ο Αλ. Φλαμπουράρης και προβλέπει ότι τα μέλη των συνιστωσών θα είναι συγχρόνως και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και εγγραφή σε ειδικό μητρώο των ανένταχτων. Πρόταση για την οποία έχουν ήδη εκφραστεί αρνητικά οι άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Θλιβεροί συκοφάντες του σοσιαλισμού
Ομοβροντία του αστικού Τύπου με στόχο τη σπίλωση του σοσιαλισμού, της ΓΛΔ και του ΚΚΕ, με αφορμή τις φιέστες των ιμπεριαλιστών για το «Τείχος του Βερολίνου»
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5352546&publDate=12/11/2009
Αποκαλυπτικά είναι για μια ακόμη φορά τα αντανακλαστικά γραφίδων και θαμώνων του αστικού Τύπου, που αποπειράθηκαν χτες να απαντήσουν στο περιεχόμενο και την ουσία των όσων δήλωσε σχετικά με το Τείχος του Βερολίνου η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά την κατάθεση στεφανιού στο Σκοπευτήριο Καισαριανής την περασμένη Δευτέρα. Τέσσερα σχετικά άρθρα δημοσιεύονται χτες, σε τέσσερις διαφορετικές εφημερίδες, που συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό ως προς τα «δομικά» τους συστατικά. Δεν πρόκειται για αρθρογραφία που αποτυπώνει απλά κάποιες «διαφορετικές αναγνώσεις» ή «προσεγγίσεις» της Ιστορίας, γεγονός που επίσης είναι αντιδεοντολογικό και αντιεπιστημονικό. Η Ιστορία δεν μπορεί να έχει «πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις». Κι αν έχει αυτό γίνεται σκόπιμα προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για συγκεκριμένους πολιτικούς σκοπούς που υπηρετούν τη σημερινή ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.
Σχετικά λοιπόν με τα χτεσινά άρθρα, πρόκειται για επιθετική αρθρογραφία από τη σκοπιά της υπεράσπισης του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, με την επίκληση γεγονότων έξω από τις συνθήκες που αυτά διαδραματίστηκαν στην εποχή τους, όπως π.χ. το «Τείχος του Βερολίνου», οι επιθετικές υπονομευτικές ενέργειες των ιμπεριαλιστικών κρατών ενάντια στο σοσιαλισμό και στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ). Πρόκειται επομένως για σκόπιμη προπαγάνδα από τη σκοπιά των επιτελείων του καπιταλισμού ενάντια σε όλους όσοι υπερασπίζονται τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και τη ΓΛΔ. Αλλωστε η «επιχειρηματολογία» τους είναι πιστή αντιγραφή της συκοφαντικής προπαγάνδας κατά του σοσιαλισμού.
Στο «Βήμα», η αρθρογράφος της δεύτερης σελίδας ομολογεί εξ αρχής ότι «την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές και νικητές είναι οι καπιταλιστές», για να αναπαράγει σε όλη την υπόλοιπη έκταση του άρθρου της την Ιστορία απολύτως σύμφωνα με την αφήγηση των «νικητών». Στο συγκεκριμένο άρθρο αμφισβητείται ότι η ΓΛΔ διέτρεχε κινδύνους, έχοντας στο έδαφός της ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του καπιταλισμού, το Δυτικό Βερολίνο. Ειρωνικά η συντάκτριά του αποφαίνεται: «αυτό πιθανώς αναφέρεται σε κάποιο μοσχοβίτικο αναγνωστικό». Είναι προφανές ότι το «αναγνωστικό» που η ίδια συμβουλεύτηκε δεν ανέφερε ότι το 1961, χρονιά ανέγερσης του Τείχους, άρχισε η άμεση προετοιμασία για στρατιωτική επίθεση κατά της ΓΛΔ. Οτι σαν κέντρο δράσης γι' αυτή την επίθεση είχε επιλεχθεί το Δυτικό Βερολίνο, που μετατρεπόταν και στην πράξη σε πόλη αντισοσιαλιστικού μετώπου. Οτι τον Ιούλη του ίδιου χρόνου, ο τότε υπουργός Αμυνας της ΟΔΓ, Στράους, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμη και ότι θα έπρεπε ο καθένας να ετοιμάζεται να δεχτεί μια «Κρίση Βερολίνου» κατά το φθινόπωρο που ακολουθούσε. Πόσο πιο καθαρά να το ομολογούσε ο ρεβανσιστής Στράους;
Ούτε βέβαια καταγράφεται στα «ιστορικά» κιτάπια που συμβουλεύονται οι αρθρογράφοι του Λαμπρακέικου ότι στις αρχές Αυγούστου 1961, οι δυνάμεις του NATO στην Κεντρική Ευρώπη τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού και ότι τα αμερικανικά τανκς έκαναν προκλητικά την εμφάνισή τους στο έδαφος της ΓΛΔ και διέσχισαν την Πύλη του Βρανδεμβούργου, προς το κέντρο του Ανατολικού Βερολίνου. Επινοήσεις «μοσχοβίτικων» ιστοριοδιφών, θα ανακράξει η αρθρογράφος, η οποία ομολογεί ότι εντρύφησε στην Ιστορία παρακολουθώντας «πρακτόρικες ταινίες», «εικαστικά βίντεο» και «βιβλία». Σπουδαίες πηγές για μια δημοσιολόγο που θέλει να παραδίδει και ιστορικά μαθήματα. Δεν γνωρίζει πράγματι, ή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»; «Σπουδαγμένη» δείχνει. Αλλά φαίνεται πως εκεί που σπούδασε αυτά της μάθανε, η ίδια αναφέρει τα «αναγνωστικά» της. Το σκεπτικό του άρθρου της και η βάναυση παραποίηση της Ιστορίας βεβαίως επαληθεύουν την ποιότητα των πηγών της.
«Ο κόσμος έζησε φρικτά» ισχυρίζεται, μιλώντας για το Ανατολικό Βερολίνο. Και σαν «κόσμο» παρουσιάζει το - σύμφωνο με τις καπιταλιστικές «αξίες» και «πρότυπα» - «Homo catanaloticus». Ο άνθρωπος της κατανάλωσης λοιπόν ζούσε φρικτά γιατί δεν μπορούσε να καταναλώνει «Levi's, Jack Daniels» και άλλα τέτοια «αγαθά». Καμιά εντύπωση δεν μας προκαλεί ο συλλογισμός. Αυτά είναι τα καταναλωτικά πρότυπα και οι αξίες του σιναφιού της. Το ότι δεν υπήρχε ανεργία, φτώχεια, ότι η μόρφωση, η υγεία, η ασφάλιση, ο ελεύθερος χρόνος για ανάπαυση, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η στέγη ήταν πλήρως εξασφαλισμένα, αυτά για το σινάφι της δεν είναι αξίες, δεν είναι τίποτα. Ακριβώς γιατί ο καπιταλισμός δεν τα έχει λύσει. «Ουίσκι» λέει η κα Κέζα. Και ελευθερία φυγής. Οπως στον καπιταλισμό και ας μην μπορεί η πλειοψηφία των εργαζομένων να κάνει ούτε βδομάδα διακοπές. Αλλά τι τη νοιάζει την ίδια αυτό; Ελευθερία να κάνεις κάτι που δε μπορείς να κάνεις, είναι η πρότασή της.
Αυτό είναι το περιεχόμενο της «ελευθερίας» στον καπιταλισμό, και αυτονόητα την υπερασπίζεται το «Βήμα», σαν εφημερίδα ταγμένη να υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Η οποία, τη μοναδική «ελευθερία» που αναγνωρίζει στους εργαζόμενους και το λαό είναι να εκμεταλλεύεται η ίδια την εργατική τους δύναμη και αυτοί με τη σειρά τους να καταναλώνουν τα «αγαθά» που με τα χέρια τους παράγουν, αλλά δεν ανήκουν στους ίδιους, ανήκουν στους καπιταλιστές.
Λίγο πιο «κλασικός» ένας άλλος συνάδελφός της στην «Καθημερινή», επενδύει στην προπαγάνδα περί «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού», στην εξομοίωση του Χίτλερ με τον Στάλιν. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να εξισώσει τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό και τα εγκλήματά του με τους Παλαιστίνιους θύματά του. Παρακάτω, προσπαθεί μάταια με τη σειρά του να αποδομήσει την πραγματικότητα ότι η ΓΛΔ κινδύνευε από υπονομευτικές και επιθετικές ενέργειες, χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με αυτά του «Βήματος». «Ο κόκκινος στρατός απειλούσε τη Δυτική Γερμανία» γράφει. Και ας διαμόρφωσαν οι ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία τη Δυτική Γερμανία με το στρατό τους ενάντια στην ΕΣΣΔ μετά τον πόλεμο, ενάντια στη ΓΛΔ. Αυτό δεν το λέει. Αν το πει θα αποκαλυφθεί όλη η κάλπικη προπαγάνδα του που είναι αναγκαία για να φέρει σε πέρας μια τέτοια δουλειά, κόντρα στο ΚΚΕ και στο σοσιαλισμό, υπερασπιζόμενος το σάπιο του σύστημα. Γι' αυτό η πραγματικότητα με ευκολία τον διαψεύδει.
Ποια είναι τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα της περιόδου μετά τη δημιουργία των δύο γερμανικών κρατών; Στο Δυτικό Βερολίνο δρούσαν πάνω από 80 οργανώσεις κατασκοπίας και τρομοκρατίας. Τον Ιούλη του 1961 ο δυτικογερμανικός Τύπος έγραφε και αξίωνε συγχρόνως «να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα του ψυχρού πολέμου, του πολέμου των νεύρων και των πυροβολισμών (...) Για αυτό δεν χρειάζονται μόνο συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και η υπονόμευση, η θέρμανση της εσωτερικής έντασης, η δουλειά στην παρανομία, η αποσύνθεση της εξουσίας, το σαμποτάζ, η διατάραξη των συγκοινωνιών και της οικονομίας, η ανυπακοή, η ανταρσία»! Ακολούθησαν φωτιές σε εγκαταστάσεις του Αν. Βερολίνου, στο σταθμό ηλεκτρικού, στο Πανεπιστήμιο. Τότε, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού. Τις παραπάνω απόπειρες διαστρέβλωσης της Ιστορίας και κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού συμπληρώνουν δύο ακόμα άρθρα στην «Ελευθεροτυπία» και την «Αυγή», η οποία, «κολυμπώντας» όπως πάντα με το κυρίαρχο «ρεύμα», εγκαλεί το ΚΚΕ γιατί υπερασπίζεται το σοσιαλισμό και αρνείται μαζί με τα νερά να πετάξει και το παιδί.
Ολοι τούτοι, με όλα όσα γράφουν, έχουν οριστικά και αμετάκλητα απωλέσει κάθε ίχνος αντικειμενικότητας που θα μπορούσε να προσδώσει μια κάποια αξία στα γραπτά τους. Δεν τους ενδιαφέρει καν η έστω και κριτική αποτύπωση μιας πραγματικότητας. Αλλά έχουν δοθεί «ψυχή τε και σώματι» στην προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας. Στην προσπάθειά τους αυτή μοιραία γίνονται ακόμα και προκλητικοί και χυδαίοι. «Σκυλιάζουν» και το δείχνουν, απ' το γεγονός ότι αποδείχτηκε «άνθρακες ο θησαυρός» της «κοσμογονικής αλλαγής» που εδώ και 20 χρόνια προπαγανδίζουν. Ολοι οι λαοί, και ιδιαίτερα όσοι ευτύχησαν να γευτούν τα αγαθά του σοσιαλισμού, διαπιστώνουν σήμερα την ανωτερότητά του. Η νοσταλγία που καταγράφουν δημοσκοπήσεις - διενεργούμενες όχι με «μοσχοβίτικες» μεθόδους - και τα υπέρ του σοσιαλισμού συμπεράσματα, δεν τους διαψεύδουν απλά και μόνο, αλλά εμπεριέχουν το σπέρμα μιας άλλης κοσμογονίας που θα έρθει.
Αυτό προσπαθούν να αποτρέψουν με την αντικομμουνιστική και αντισοσιαλιστική εκστρατεία, που με αφορμή την πτώση του Τείχους εντείνεται τούτες τις μέρες. Ο κόπος τους είναι μάταιος. Πολύ περισσότερο που στην Ελλάδα υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα με επεξεργασμένη στρατηγική και στόχο το σοσιαλισμό, που έχει σκύψει στην κριτική θεώρηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και έχει κατακτήσει πείρα τέτοια, ώστε σήμερα να μπορεί όχι μόνο να υπερασπιστεί με πληρότητα και επιστημονικότητα την πρώτη έφοδο της ανθρωπότητας προς το βασίλειο της ελευθερίας, άλλα επιπλέον να παλεύει ώστε το εγχείρημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης να επαναληφθεί χωρίς τις αδυναμίες του παρελθόντος και να πεταχτεί μια κι έξω στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας το σύστημα που υπερασπίζονται οι καπιταλιστές και οι στρατευμένες γραφίδες τους.