Κυριακάτικο ξύπνημα Νο. 7

Κυριακάτικο ξύπνημα Νο. 7

18/1/2009

Καλημέρα,

Είθισται οι εορτάζοντες να ξεκουράζονται την ημέρα της εορτής τους. Ο παρών εορτάζων θεωρεί ότι το καλύτερο δώρο που μπορεί να του κάνει κανείς είναι να νοιώσει ότι είναι μέρος μιας στοιχειώδους συλλογικότητας και αυτό είναι γεγονός κι ευχαριστώ για αυτό. Και ως τμήμα αυτής της συλλογικότητας ο παρών εορτάζων θεωρεί ότι πρέπει να επισημαίνει τα κακώς κείμενα αυτής και ας χαλάει ολίγον την ατμόσφαιρα της γιορτής. Η ανάγνωση του Τύπου στην οποία επιδίδομαι κατά το Σαββατοκύριακο μού δημιουργεί καμιά φορά συναισθήματα σαν κι αυτά του Ρίτσαρντ Γκηρ στην ταινία Το Ποίμνιο του σκηνοθέτη Άντριου Λάου (2006). Έχουμε την ίδια συνήθεια με τον πρωταγωνιστή να κυκλώνουμε τις ειδήσεις που μας ενδιαφέρουν όταν διαβάζουμε την εφημερίδα. Μόνο που ο καθένας έχει το δικό του στόχο. Ο Γκηρ αναζητά να ξετρυπώσει σεξουαλικούς εγκληματίες προτού επιτεθούν στα πρώην και επόμενα θύματά τους και τα ακρωτηριάσουν. Ο δικός μου στόχος είναι να ξετρυπώνω αυτούς που θέλουν να ακρωτηριάσουν τη συλλογικότητά μας, να της τσακίσουν το σώμα της, να της φοβίσουν την πολιτική της ψυχή και με την αφήγηση ιστοριών [Christian Salmon (2008) Storytelling. Αθήνα: Εκδ. Πολύτροπο] να την κάνουν συνένοχη στις πράξεις τους, ήτοι να τις «απολαμβάνουν» κι από πάνω.

The Doors of Perception

Σας συνήθισα στις συχνές αλλά με μαστοριά διατυπωμένες επιθέσεις του Κόσμου του Επενδυτή εναντίον μας. Χτες το storytelling το ανέλαβε ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης συνεντευξιαζόμενος από τον Βαγγέλη Παπαδημητρίου. Λέει, λοιπόν, γεμάτος αυτοπεποίθηση και …γλύκα ότι: «Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τον κινηματικό του χαρακτήρα, που καθόλου δεν υποτιμώ (Σημ. Θ.Τ.: και πάλι καλά) πρέπει να γίνει μια δύναμη που θα πρωταγωνιστήσει στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.» Και πώς θα γίνει αυτό; Ακούστε, λοιπόν, τι μας προτείνει: «Η σύγχρονη ανανεωτική (Σημ. Θ.Τ.: το επίθετο «ριζοσπαστική» δεν ανήκει στο ελληνικό λεξιλόγιο μάλλον) Αριστερά πρέπει να ενσωματώνει στον πυρήνα της συγκρότησής της το ότι δεν πρέπει να είναι αδιάφορη αναφορικά με το μέγεθος της κυβερνητικής εξουσίας». Μη πάει ο νους σας στο …πονηρό, ότι δηλαδή πρέπει να είναι μικρή κι ευέλικτη ή μεγάλη και δυσκίνητη η κυβέρνηση. Διευκρινίζει παρακάτω ότι εννοεί πως η αριστερά πρέπει να επηρεάζει την πολιτική ζωή ως και το «επίπεδο της πολιτικής εξουσίας». Μήπως ερμηνεύει διαφορετικά τον «ύστερο Πουλαντζά» που επέμενε ότι το κράτος δεν είναι αδιαπέραστο από την ταξική σύγκρουση η οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διεξάγεται και στο εσωτερικό του κράτους; Λίγο πιο πριν, πάλι προσεκτικά είχε ταχθεί υπέρ της κοινής δράσης με το ΠΑΣΟΚ εντός κι εκτός βουλής. Φρονίμως ποιών δεν μίλησε υπέρ της κυβερνητικής συνεργασίας για τώρα: «Σήμερα με τα υπάρχοντα δεδομένα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια γενικευμένη συνεργασία». Αφού υποβαθμίζει τις διαφορές στο εσωτερικό του ΣΥΝ και υπερασπίζεται το ημερολόγιο της Αυγής και αντιδρά στην επίθεση του κατεστημένου της πολιτικής ζωής εναντίον του ΣΥΝ για το ρόλο του στην εξέγερση του Δεκέμβρη, προσπαθεί εμμέσως να προβάλει την ατζέντα της «ανανεωτικής πτέρυγας» οφείλοντας, όπως λέει, να μας πει «ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει με σαφήνεια και καθαρότητα να μιλήσει για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, για τα ζητήματα που έχουν σχέση με την παραγωγική διαδικασία, αλλά και για την Ευρώπη, τη θέση της Ελλάδας στην ενιαία ευρωπαϊκή οικογένεια και τη θέση της Ευρώπης στον κόσμο.» Τα έχει πει και τα έχει γράψει λεπτομερώς, βλέπετε, ο Φώτης Κουβέλης και η «πτέρυγα» όλα αυτά και ήλθε, φαίνεται, ο καιρός για να οργανώσουν promotion events. Όσον αφορά την ενιαία ευρωπαϊκή οικογένεια, μάλλον για το «άλλο με τον Τοτό» μιλάει.

Show me the way to the next whiskey bar, γιατί…

…έχω αρχίσει και τα βλέπω διπλά τα πράγματα και βλέπω και αντικατοπτρισμούς και νομίζω ότι η Real News του Χατζηνικολάου γίνεται η πιο…φιλοΣΥΡΙΖΙΚΗ εφημερίδα. Μη γελάτε. Πότε είδαμε δύο σελίδες με συνεντεύξεις δύο «ανανεωτικούς αριστερούς» σε εφημερίδα; Εγώ δει θυμάμαι στη σύντομη ζωή μου ως τώρα.Ο Στρατής Τριλίκης φιλοξενεί τον Γρηγόρη Ψαριανό και ο Βασίλης Σκουρής τον Λεωνίδα Κύρκο. Ο πρώτος τον βάζει τον Ψαριανό να απολογείται για τα πάντα, για τον Κολοκοτρώνη, τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, την «κόλαση» της μαθητικής εξέγερσης, αλλά και τη…Δανία. Λέει ο Ψαριανός το εξής καταπληκτικό: «Αλλά όσο αυτοί είναι χυδαίοι, κλέφτες, λήσταρχοι, σαλταδόροι, ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, τρώνε τα λεφτά των ασφαλισμένων στο χρηματιστήριο και τον τζόγο, βεβαίως θα εξεγερθεί ο κόσμος. Ας τα κόψουμε αυτά και ας δώσουν παροχές να δεις πόσο ωραία και ήσυχα θα περνάμε. Θα γίνουμε σαν τη Δανία». Τώρα πώς γίνεται ξαφνικά πρότυπο η Δανία, που είναι από τα ισχυρά προπύργια του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού και που εσχάτως (πρόωρες εκλογές 2007) η ακροδεξιά ενισχύθηκε στο εσωτερικό του κυβερνώντος συντηρητικού συνασπισμού, μόνον ο Κύριος γνωρίζει. Το μόνο που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς ως θετικό είναι η χαμηλή θέση στον πίνακα της διαφθοράς. ΟΚ. Πέραν τούτων και το κράτος πρόνοιας ξηλώνεται και οι θρησκευτικές εντάσεις δίνουν και παίρνουν, αν θυμηθούμε τις συγκρούσεις για τα αντιμουσουλμανικά σκίτσα του Μωάμεθ. Πάμε τώρα στον έτερο Καππαδόκη, τον Λεωνίδα Κύρκο, ο οποίος συνεχίζει τις απαγορεύσεις και την έκδοση φετφάδων: «Ο Αλέξης και ο Διαμαντής, τα δύο σύμβολα των ημερών, είναι δικά μας παιδιά. Να φράξουμε τον δρόμο του αίματος. Κατάρα σε όποιον ενεργήσει διαφορετικά.» Για τις «επεισοδιακές» διαδηλώσεις: «Ο δρόμος άδειασε. Οι μαγαζάτορες κατέβασαν ρολά. Οι γονείς πήραν τα παιδιά τους. Η κοινωνία αποσύρθηκε. Να τους υποστηρίξουμε; Δεν είμαστε καλά. Αυτοί είναι τρελοί από φανατισμό. Είναι για δέσιμο! Η κοινωνία θυμάται. Ξέρει. Τον τρόμο της Δεξιάς. Τον τρόμο της Αριστεράς.» Και το καλύτερο το κρατάει για το Συνασπισμό: «…είμαι εκτός γραμμής. Και ευτυχώς, γιατί έτσι δεν έχω καμιά ευθύνη για τα λάθη που διαπράχθηκαν το τελευταίο διάστημα και αλλοίωσαν την εικόνα συνεπούς δημοκρατικού κόμματος που είχαμε οικοδομήσει τα τελευταία χρόνια.» Τώρα, ποια είναι ακριβώς τα «τελευταία χρόνια» κανείς δε γνωρίζει. Πάντως, αξίζει να θυμόμαστε τις «παλιές, καλές εποχές» που ο Κύρκος και η αυλή του χαρακτήριζαν δημοκρατικές: διαγραφή χιλιάδων μελών της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος την άνοιξη του 1978 και τη δημιουργία της Β΄ Πανελλαδικής, τη διάλυση του ΚΚΕ εσωτερικού, την πολιτική κολιγιά του με τον Χαρίλαο Φλωράκη που την επέβαλε στην ΕΑΡ. Αξίζει να θυμηθούμε, επίσης, την απόλυτη υποστήριξη στα δικτατορικά καθεστώτα του Νικολάε Τσαουσέσκου και του Κιμ-Ιλ-Σουνγκ. Και για να μη μείνει αμφιβολία για τον «κυβερνητισμό» ως πολιτική στρατηγικής της αριστεράς που θέλει να επιβάλει, λέει: «Σας θυμίζω μία ωραία εγγλέζικη παροιμία, ότι αν θες να μάθεις τι σόι είναι αυτή η πουτίγκα πρέπει να τη δοκιμάσεις. Εμείς, χωρίς να δοκιμάσουμε την πουτίγκα, είτε την εξορκίζουμε, είτε την υμνολογούμε. Καλύτερο απ’ όλα είναι να τη δοκιμάσουμε.» Η πουτίγκα, όμως, υπάρχει κίνδυνος να είναι δηλητηριασμένη και το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί πάσης φύσεως δηλητήρια στις πουτίγκες που προσφέρει και μετά οι υπόλοιποι τρώνε κόλλυβα.

Sweet Home PASOKara

Τέλος, ο Γιάννης Καμπουράκης στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής βάζει τίτλο: «“Διέγραψε” τον Τσίπρα το ΠΑΣΟΚ» και υπότιτλους: «Αντιμετωπίζει ως συνομιλητή μόνο τον Αλέκο Αλαβάνο», «Στη Χαριλάου Τρικούπη δεν ξεχνούν τα απαξιωτικά σχόλια του προέδρου του ΣΥΝ». Πληροφορούμαστε ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον αποφασισμένο να επενδύσει σε υπαρκτά ρήγματα στο εσωτερικό του Συνασπισμού. Ρήγματα που βασίζονταν σε στρατηγικές διαφωνίας, κορυφαία εκ των οποίων ήταν και παραμένει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ή με το ΚΚΕ για τη δημιουργία της «μεγάλης Αριστεράς» (…) Οι ανανωετικοί φέρονται δικαιωμένοι πλέον από την τελευταία επίθεση διαρκείας που εξαπολύουν το ΚΚΕ και η Αλ. Παπαρήγα εναντίον του κόμματός τους.» Επισημαίνει επίσης ότι το Αριστερό Ρεύμα σάστισε με όλη αυτή την κατάσταση με το ΚΚΕ και έτσι δεν αντέδρασε άμεσα στη νέα συμμαχία ΠΑΣΟΚ και ανανεωτικής πτέρυγας στο θέμα του ασύλου των ΑΕΙ/ΤΕΙ όταν ο Κουβέλης και η Διαμαντοπούλου συνέπλευσαν πολιτικά. Ιδού ένα από τα λαμπρά κοινά πεδία δράσης των δύο κομμάτων: η σταδιακή κατάργηση του ασύλου και ο περιορισμός του στους …σκληρούς δίσκους των υπολογιστών που ο Λεωνίδας Κύρκος έμαθε πως υπάρχουν και τους καταστρέφουν τα παλιόπαιδα τα ατίθασα. Έχω την εντύπωση πως για άλλους…δίσκους μίλαγε.

Αντεκδίκηση και υπομονή
Μουσική/Στίχοι: Χάσμα


Αντεκδίκηση και υπομονή
είναι δυο λέξεις που με βία ταιριάζουν μαζί
κι είναι εκδήλωση προσβλητική
η εφαρμογή της εξουσίας σε κάθε μορφή

Αντεκδίκηση και υπομονή
παλεύουν χρόνια στο μυαλό μας και στη λογική
μα είναι λύτρωση μοναδική
η καταστροφή της εξουσίας σε κάθε μορφή


Καλή εβδομάδα

Θανάσης Τσακίρηςhttp://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com