Κυριακάτικο ξύπνημα 25/1/2009

Κυριακάτικο ξύπνημα Νο. 8

25/1/2009

Καλημέρα
Κάτι η διαμονή μου στην Πάτρα αυτές τις μέρες, κάτι τα τρεχάματα στη σχολή, το σημερινό Κυριακάτικο Ξύπνημα δεν θα είναι σαν τα προηγούμενα. Εδώ ακόμη και ο Κόσμος του Επενδυτή αγνόησε το Συνασπισμό και το ΣΥΡΙΖΑ αυτό το Σάββατο. Ας είναι καλά που μας αποζημίωσε για αυτή την απώλεια η Ημερησία που άμεσα (συνέντευξη Αλέξη Τσίπρα) ή έμμεσα (και αρνητικά μέσω του Γιώργου Καριπίδη) αναφέρεται στο χώρο. Παραθέτω τις τελευταίες ερωτήσεις που είναι οι πιο…ζουμερές:

Πράσινες, τηγανιτές ντομάτες (για Βωβό, Κακλαμάνη, Γιώργο)

Τα έχετε βάλει με όλους. Μάλιστα κάνετε λόγο για στοχευμένη επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος θα μπορούσε να μιλήσει για θεωρίες συνωμοσίας και ότι καλλιεργείται ένα σύνδρομο καταδίωξης;

Αντίθετα, εγώ θα έλεγα ότι άλλοι έχουν πάθει μανία καταδίωξης. Είναι γεγονός ότι δεχόμαστε επιθέσεις από διάφορες μεριές. Αλλά αυτό σημαίνει ότι ενοχλούμε.
Σημαίνει ότι δυναμώνουμε, σημαίνει ότι είμαστε πιο στενά δεμένοι με τους κοινωνικούς αγώνες. Επομένως είμαστε σε σωστό δρόμο, γιατί αυτό πρέπει να κάνει η Αριστερά. Εκτός αυτού, είχαμε τις τεράστιες κινητοποιήσεις της νέας γενιάς, τις οποίες υποστηρίξαμε από την πρώτη στιγμή. Αρνηθήκαμε να χαϊδέψουμε τα αυτιά του κοινωνικού συντηρητισμού. Ήταν επόμενο να ενοχληθεί ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων, από το ΛΑΟΣ μέχρι τη Λιάνα Κανέλλη. Εμείς είμαστε ξεκάθαροι. Ούτε βήμα πίσω.

Λάθη δεν κάνατε; Και γιατί από την πρώτη στιγμή δεν καταδικάσατε με τον πιο απόλυτο τρόπο την βία στις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου;

Τη βία την έχουμε καταδικάσει απόλυτα πριν από το Δεκέμβριο.
Όταν σκοτώνονταν, ή βασανίζονταν μετανάστες, όταν εκτοξεύονταν χημικά και διαλύονταν με τα κλομπ ειρηνικές διαδηλώσεις, όταν καταδικάσαμε τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, όταν καταδικάσαμε το βιτριόλι στην Κούνεβα.
Όταν τέλος διατυπώσαμε καθαρά τη γνώμη μας: μόνο ένα μαζικό κίνημα το οποίο θα αλλάξει τη σημερινή δομή της κοινωνίας μας, θα δώσει ένα τέλος στον κύκλο της βίας που γεννάνε οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές μεγέθυνσης των ανισοτήτων, συστολής του κοινωνικού κράτους και περιστολής των πολιτικών και κοινωνικών-οικονομικών δικαιωμάτων.
Νομίζω πάντως ότι όλοι κατάλαβαν πως αυτοί που μας επιτέθηκαν, τελικά δεν το έκαναν από πόνο μη και δεν καταδικαστεί η βία και η τρομοκρατία. Αυτό για την δική μας Αριστερά είναι αυτονόητο.
Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να απομονωθεί πολιτικά το μαζικό κίνημα της νεολαίας. Αλλά, με αυτή την έννοια θα έπρεπε να κατηγορήσουν επίσης για ανοχή στους κουκουλοφόρους τον αρχιεπίσκοπο, τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους πανεπιστημιακούς, τον δικηγορικό σύλλογο, καθώς και όλα τα διεθνή δίκτυα ενημέρωσης, που μιλούσαν για νεανική εξέγερση.

Όταν σας ρωτούν για το θέμα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, πάντα θέτετε θέματα στα οποία υπάρχουν διαφορές. Μήπως είναι αυτός ένας τρόπος να υπεκφεύγετε το ερώτημα;

Τα θέματα τα θέτει η ίδια η ζωή. Αλήθεια ποιες είναι οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ: Αυτές της κ. Κατσέλη ή του κ. Χρυσοχοϊδη; ή μήπως του κ. Παπουτσή; Μου φαίνεται ότι ορισμένοι θέλουν απλώς να καθίσουν στα κυβερνητικά έδρανα και μετά η μέθοδος είναι γνωστή.
Εμείς έχουμε διατυπώσει ανοιχτά τις θέσεις μας. Για δημόσια παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, για τις εργασιακές σχέσεις, για την ελεύθερη πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο, για την φορολόγηση της εκκλησίας και τον χωρισμό της από το κράτος, για τον χαρακτήρα των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, για ένα σωρό πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ τι λέει γι’ αυτά; Ούτε καν στο εσωτερικό του δεν έχει ανοίξει αυτή τη συζήτηση.

Ζητάτε να γίνουν εκλογές για να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ. Αλλά δεν λέτε τι θα κάνετε εάν δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση;

Ο δικός μας στόχος είναι να αλλάξει εντελώς το πολιτικό σκηνικό. Και να δημιουργηθεί ένας νέος ισχυρός πόλος στα αριστερά του πολιτικού συστήματος, που θα συσπειρώνει δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς, από τον σοσιαλιστικό, τον οικολογικό, τον κομμουνιστικό, τον ριζοσπαστικό χώρο, καθώς και από τους ανένταχτους. Και θέλουμε επίσης αυτός ο πόλος να φέρει ξανά στο προσκήνιο τα κοινωνικά αιτήματα για σταθερή και μόνιμη εργασία, κοινωνική αλληλεγγύη, προστασία του περιβάλλοντος και των δημοσίων αγαθών, κοινωνικά δικαιώματα.
Δεν μας αφορά το σημερινό πολιτικό σκηνικό, που ούτως η άλλως τρίζει επικίνδυνα. Γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τρέξουμε να το υποστηρίξουμε..

Δεν φοβάστε ότι η στάση για το γήπεδο του Παναθηναϊκού θα γυρίσει μπούμερανγκ για τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί όλοι λένε ότι θα υπάρχει πολιτικό κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ερώτηση είναι λάθος. Η στάση μας δεν εναντιώνεται στο γήπεδο του ΠΑΟ αλλά στο εμπορικό κέντρο του Βωβού. Η Αθήνα έχει ανάγκη από πράσινο και ελεύθερους χώρους. Υπαίτιοι λοιπόν για την εμπλοκή είναι αυτοί που έχουν συνδέσει το γήπεδο με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία επιχειρούν να προωθήσουν, ακόμα και σε αντίθεση με το Σύνταγμα, τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις.
Να δείτε ότι τελικά το γήπεδο θα γίνει. Χωρίς όμως τις φαραωνικές εμπορικές κατασκευές, που επιβαρύνουν την πόλη με 35.000 αυτοκίνητα την ημέρα, και τσακίζουν την εμπορική κίνηση στο κέντρο της Αθήνας ή το Αιγάλεω.
ΚΚΕ
Το κόμμα εκτίθεται...
Κατηγορήσατε ως ανιστόρητη την ηγεσία του ΚΚΕ ενώ μιλήσατε και για υποτιθέμενες κομμουνίστριες. Δεν είναι τουλάχιστον άδικο να κατηγορείτε το ΚΚΕ ότι συνεργάζεται με την ακροδεξιά και την κυβέρνηση;

Δεν το κατηγορούμε εμείς. Mόνο του εκτέθηκε με όσα διάπραξε το Δεκέμβριο, όχι από άποψη -κατά τη γνώμη μου- αλλά από αγωνία να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα δέχεται συγχαρητήρια από την κυβέρνηση και το ΛΑΟΣ, τότε κάτι δεν πάει καλά. Εμάς βασικός μας αντίπαλος δεν είναι το ΚΚΕ. Είναι η πολιτική της κυβέρνησης και τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα. Από εκεί και πέρα, ο καθένας κρίνεται.»

Κόκκινο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω

Στο Ριζοσπάστη του Σαββάτου δύσκολα εύρισκες αναφορές κατά του ΣΥΡΙΖΑ με την ευκολία των προηγούμενων εβδομάδων. Δεν ήταν δυνατό, όμως, να λείπουν εντελώς: «Και για να απαντήσουμε σ' αυτό το ζήτημα, αν ήταν εξέγερση ή όχι το ξέσπασμα το περασμένο διάστημα... Πρέπει να δούμε τι χαρακτηριστικά έχει μια λαϊκή εξέγερση, ιστορικά. Εχει οργάνωση, ανάδειξη πολιτικών στόχων, μαζικότητα, ηρωισμό, δεν έχει φόβο, είναι έκρηξη μαζών. Τα μπλοκ των "μαύρων", των αναρχικών και των κουκουλοφόρων δεν είχαν τέτοια χαρακτηριστικά. Ωστόσο υπάρχει ένα καινούριο ζήτημα που εμφανίστηκε τώρα και πρέπει να μας απασχολήσει. Φαίνεται ότι ο ηγετικός πυρήνας είναι οργανωμένος και έδρασε πολύ σύντομα και μεθοδευμένα. Δηλαδή η σειρά καταλήψεων των Εργατικών Κέντρων είναι καινούριο στοιχείο. Τι κάνουν; Με δούρειο ίππο την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ πάνε να βάλουνε τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές μέσα και στο εργατικό κίνημα. Είναι ένα στοιχείο που πρέπει να μας απασχολήσει. Οχι ότι μπορεί να παρασυρθεί και κανένας εργαζόμενος, αλλά δημιουργούν ένα κλίμα ότι αυτοί είναι οι υπερασπιστές των εργατών. Το κακό με τις άλλες δυνάμεις είναι ότι τους δίνουν χώρο. Δε θα πω πως το εκμεταλλεύονται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αλλά η πολιτική του ΣΥΝ είναι ύπουλη, δεν έχει πολιτικό υπόβαθρο. Του λέμε ότι χαϊδεύει αυτιά και η απάντηση στο πολιτικό πεδίο είναι πως λέμε ό,τι λέει και Πολύδωρας. Του κάνουμε πολιτική κριτική για τη στάση του σε συγκεκριμένα ζητήματα και η μόνιμη επωδός είναι ότι το ΚΚΕ ταυτίζεται με τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. Πρέπει, σε έναν κόσμο καλοπροαίρετο, που παρασύρεται από το δήθεν επαναστατικό, να του πούμε ότι αυτή η πολιτική που απαντάει στο ΚΚΕ είναι στάση αντικομμουνιστική, αντιΚΚΕ. Γιατί μόνο από αυτή την πολιτική του ΚΚΕ, αισθάνεται ότι χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του».
Μεγαλώνουν οι ευθύνες Κόμματος και ΚΝΕ στις μάχες που έρχονται
«Στις μάχες που έρχονται μεγαλώνουν οι ευθύνες του Κόμματος και της ΚΝΕ, γιατί οι αγώνες πρέπει να πάρουν τροπή και να είναι ενάντια και στην κρατική καταστολή και στην καταστολή συνολικά και στην εργοδοτική βία και πρέπει να πάρουν κατεύθυνση ενάντια στους τρομονόμους, ευρωπαϊκούς και εγχώριους, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανεβάσουμε την ιδεολογικοπολιτική μας πάλη, πρέπει να δυναμώσουμε τις Οργανώσεις, για να έχουμε καλύτερες δυνατότητες να παλέψουμε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και της νέας γενιάς».
Ο Θ. Κωνσταντινίδης έκλεισε σημειώνοντας: «Πρέπει να απαντηθεί και η αντίληψη που προσπαθούν να περάσουν τα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ, ότι το ΚΚΕ έχει έναν αντίπαλο και αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λάθος. Για μας κύριος αντίπαλος είναι η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της πρώτα και κύρια. Και μετά από εκεί είναι ο εγχώριος και διεθνής οπορτουνισμός, δεξιός και αριστερός, στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για το δεξιό οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός, πέρα των αυταπατών που καλλιεργεί στην κοινωνία, μπαίνει τροχοπέδη και παλεύει με νύχια και με δόντια αυτό που έχει κατανοηθεί σε κάποιο επίπεδο κάτω από τη δική μας πίεση όλα αυτά τα χρόνια και ωρίμασαν μερικές μάζες πιο ριζοσπαστικά, να δουν κάποια πράγματα. Ορθώνεται ανάχωμα.
Με αυτόν τον τυχοδιωκτισμό, και με την ΕΕ και με τον ονομαζόμενο αναρχικό και με το συμβιβασμό, θα τους ακούσεις μερικές φορές να μιλάνε και για την επανάσταση... Δεν μπορείς να είσαι και με το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα και να είσαι και κοινωνικός επαναστάτης. Δε γίνεται. Φυσικά αυτοί με ευκολία μεταχειρίζονται λέξεις, έννοιες και καταστάσεις. Πρέπει να έχουμε κάθε φορά τη νηφαλιότητα και τα επιχειρήματα να τους αποκαλύπτουμε.»

Η πληκτικότης είναι η ενηλικίωση της σοβαρότητας

Και τώρα, ο άνθρωπος που μας έλειψε τα τελευταία χρόνια. Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος στη Real News συνεντευξιάζεται κι ονειρεύεται πως την αυγή παντρεύεται το ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ με κουμπάρο τον ΣΥΝ. Διαστροφή κι αυτή, ε; «Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται ακόμη και τη συζήτηση για συνεργασία; Πολύ κακώς την αρνείται, κατά τη γνώμη μου. Ειδικά αυτή την περίοδο ο ΣΥΝ θα μπορούσε να πάρει ουσιαστικές και πολλές πρωτοβουλίες για να ανοίξει τη δημόσια συζήτηση γύρω από τα μεγάλα προγραμματικά θέματα διακυβέρνησης και τις ώριμες και πιεστικές διαρθρωτικές αλλαγές του πολιτικοκομματικού συστήματος. Ο ΣΥΝ είναι που θα έπρεπε να πιέζει πολιτικά για κυβερνήσεις συνεργασίας με προγράμματα σύγκλισης αντί να αντιδρά αμυντικά (…) Πιστεύετε κι εσείς ότι υπάρχει μετάλλαξη της φυσιογνωμίας του ΣΥΝ που ως πρόεδρος παραδώσατε; Η σημερινή περίοδος σημαδεύεται από την παγκόσμια κρίση του νεοφιλελευθερισμού, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε συνθήκες που η δημοκρατική διακυβέρνηση αντιμετωπίζει κρίση αξιοπιστίας. Θα μπορούσε αυτή η κατάσταση να είναι, για τον ΣΥΝ, μια εξαιρετικά γόνιμη περίοδος. Είχε όλη την προετοιμασία και αποδοχή για κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, όμως, επέλεξε άλλη πολιτική ατζέντα κι εγκλωβίστηκε. Οι κινητοποιήσεις των νέων δεν προσφέρονται για να επωφεληθεί από αυτές οποιοδήποτε κόμμα. Οι νέοι δεν αγωνίζονται να βρουν καθοδηγητές και εκφραστές. Όποιος, λοιπόν, απευθύνεται στους νέους με συναισθηματικές ατάκες και επικοινωνιακούς συμβολισμούς, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να λαϊκίζει».
Να γιατί τον «πάω». Θυμήθηκε τώρα που δεν είναι αρχηγός κόμματος ότι υπάρχει νεολαία που δε γουστάρει κομματικά αφεντικά και μπόσηδες. Όσο ήταν αρχηγός αναζητούσε τη νεολαία στις … μικρές αγγελίες. Και μάλιστα μου αρέσει η φρεσκάδα της πολιτικής ορολογίας του: «λαϊκίζει». Κάπου μεταξύ Χατζηγάκη, Χατζηδάκη, Σημίτη, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοϊδη και Μαρκογιαννάκη στήθηκε και ο Κωνσταντόπουλος στην οικογενειακή φωτογραφία των «μη λαϊκιστών».
Και το καλύτερο το φύλαξε για το τέλος της ημερήσιας διαταγής του προς το ΣΥΝ, εκεί που παίζει με τα ονόματα Αλέξης και Αλέκος: «Κάποιοι, πάντως, ισχυρίζονται ότι ο κ. Αλαβάνος παραμένει ο ισχυρός άνδρας της Κουμουνδούρου και πως η ‘δυαρχία’ αποτελεί ‘καπέλο’ για τον κ. Τσίπρα, ο οποίος κλείνει έναν χρόνο στην ηγεσία του ΣΥΝ. Πώς κρίνετε την πορεία του; Έπειτα από ένα χρόνο, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Αλέκος Αλαβάνος, που ήταν πρόεδρος, έπρεπε να φύγει για να ξανά είναι στην πράξη πρόεδρος, όπως επίσης και γιατί ο Αλέξης Τσίπρας, που δεν ήταν πρόεδρος, έπρεπε να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος, για να μην είναι και πάλι, ουσιαστικά, πρόεδρος. Είναι πρωτότυπο και καινοφανές σχήμα πολιτικής λειτουργίας, που δεν έχει σχέση με ανανεωτικές δημοκρατικές διαδικασίες ριζοσπαστικού κόμματος της Αριστεράς. Είναι λάθος.»

There’s probably no God

Ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής δεν ασχολήθηκε με τον ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν, όμως, το ρητό του Όσκαρ Γουάιλντ: «Το χειρότερο από το να μιλούν άσχημα για σένα είναι να μη μιλούν καθόλου για σένα.» Έτσι θα ασχοληθούν ξανά με την πρώτη ευκαιρία. Στο ένθετο για το βιβλίο, όμως, ο Κώστας Κατσουλάρης τα ρίχνει στο Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου για τις κινητοποιήσεις στου Πατάκη και στο τέλος επιτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ (μπερδεύει, βέβαια, την Κουμουνδούρου με τη Βαλτετσίου) γιατί τις υποστηρίζει εκδίδοντας ανακοίνωση, τάχα μου χωρίς να ξέρει τι γίνεται εκεί πέρα, και λέει: «Αν πράγματι γνωρίζουν, ας αναλάβουν την ευθύνη των επιλογών τους. Κι ας μη διαμαρτύρονται ότι πέφτουν θύματα συκοφαντίας κι ότι αδίκως κατηγορούνται πως καλύπτουν ιδεολογικά βίαιες πρακτικές ή ότι προωθούν συστηματικά μια γκρίζα αντίληψη περί νομιμότητας». Να κι άλλο ένα ρητό του Όσκαρ: «Αν οι κατώτερες τάξεις δεν μας δίνουν το καλό παράδειγμα , ποια στο διάβολο είναι η χρησιμότητα τους;»

Καλή εβδομάδα

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com