Κυριακάτικο ξύπνημα 11/1/2009

Η πρώτη τακτική επικοινωνία μας για τις ΣΥΡΙΖΟλογικές περιπλανήσεις στο χώρο του τύπου γίνεται δύο ημέρες μετά την Καραμανλο-Παυλοπουλο-Μαρκογιαννάκια επίδειξη δύναμης με τη χρήση των ΜΑΤ εναντίον ειρηνικώς πορευομένων διαδηλωτών/τριών. Έχετε δει τη «Μέρα της Μαρμότας», μια πολύ έξυπνη κωμωδία όπου ο Bill Murray ζει και ξαναζεί την ίδια μέρα συνεχώς. Ό,τι και να γίνει, ό,τι και να κάνει, ξυπνάει, όπως όλοι μας, κάθε πρωί στις 7 στην ίδια μέρα ξανά και ξανά. Και δώσ’ του πάλι απ’ την αρχή. Η χειρότερη μέρα της ζωής σε συνέχειες που ελάχιστα παραλλάσσονται. Ε, λοιπόν, ας αλλάξουμε κάτι. Τον τίτλο. Ζούμε το «Μήνα της Μαρμότας». Σκηνοθέτης: Κώστας Καραμανλής. Πρωταγωνιστούν: Προκόπης Παυλόπουλος και (την τελευταία στιγμή) στο ρόλου του «κακού» ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης. Κομπάρσοι αλλά συχνά καθοριστικοί: οι ΣΥΡΙΖΟλόγοι του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου (με κεφαλαίο «ταυ» καθόσον ότι πρόκειται για θεσμό). Παρασκευή μεσημέρι, η ώρα τρεις, κάτι που πας να τρελαθείς. Φεύγοντας από τη δουλειά και πηγαίνοντας προς τα γραφεία της Εποχής , αχός βαρύς ακούγονταν, πολλές πέτρες ρίχνονταν. Οι λεβεντονιοί του Μαρκογιαννάκη το έριχναν έξω. Ενθαρρυμένοι και καθοδηγούμενοι από το νέο πολιτικό προϊστάμενό τους μπούκαραν στις μικρές τις ρούγες αφήνοντας τις μεγάλες λεωφόρους της επανάστασης για να καταστείλουν το φοβερό εχθρό που καρτερούσε στην διεύθυνση Ασκληπιού 14˙ δικηγόροι, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, ΟΛΜΕτζήδες και ΠΟΣΔΕΠάδες, ασπρομάλλες κυρίας μιας άλφα ηλικίας και λοιποί «κουκουλοφόροι δεύτερης γενιάς» κλαίοντες/ουσες από τα δακρυγόνα και σαρδελοποιημένοι/ες στην άνευ εξόδου σε ταράτσα πολυκατοικίας απειλούσαν να καταστήσουν την είσοδο των Εξαρχείων σε ελληνική Γάζα δίπλα στην Κλινική Αθηνών για να μη ξεμείνουν και από γάζες. Ας τρέμουν, όμως, οι «εχθροί του λαού» γιατί ο Μαρκογιαννάκης θα ρίξει εναντίον τους τούς Βρώμικους Χάρρυ, τους Επιθεωρητές Κάλλαχαν, και όλους γενικώς τους τύπους που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους πριν τους προλάβει ο Σέρπικο. Η πολυκατοικία της Ασκληπιού 14 θα μένει εσαεί σύμβολο της τελευταίας στην νεοελληνική ιστορία κυβέρνησης ενός Καραμανλή. Τα δίδυμα αργούν να μεγαλώσουν και ως τότε μπορεί να μην υπάρχει χώρα να κυβερνούν.

Ας περάσουμε τώρα στους αγαπημένους μας ΣΥΡΙΖΟλόγους. Στον Κόσμο του Επενδυτή ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου γράφει για τις «Επιθετικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει…η ρετσινιά της ‘κουκούλας’». Εκφράζει τον πόνο όλων εκείνων των «ανανεωτών» που πιστεύουν ότι το κόμμα του ΣΥΝ βρίσκεται παγιδευμένο ανάμεσα στις ακραίες θέσεις των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και στο ιδεολογικό αλαλούμ του εκφράζεται από τις απόψεις πολλών στελεχών.» Τονίζεται, επίσης, ότι από το πολύ …πεζοδρόμιο «όσα κέρδισε ο ΣΥΝ (σημ. Θ.Τ. προσοχή, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ) με την κοινοβουλευτική του δράση κινδυνεύει να τα χάσει σε λίγες μέρες.» Αυτή η λογική του «εκλογολόγου» που υποτάσσει τους κοινωνικούς αγώνες στις ανάγκες της πάσει θυσία αύξησης των εκλογικών ποσοστών είχε κυριαρχήσει τα προηγούμενα χρόνια και είναι δύσκολο να ηττηθεί μια κι έξω και δια παντός. Ο εν λόγω ΣΥΡΙΖολόγος υποστηρίζει ότι «ενδεικτικό του αρνητικού κλίματος που επικρατεί στην Κουμουνδούρου είναι το γεγονός πως αρκετοί είδαν με ανακούφιση την υπόθεση του ανασχηματισμού (σημ. Θ.Τ.: αυτό φαινόταν καθαρά στα πρόσωπα των κυνηγημένων διαδηλωτών/τριών, ειδικά των ΣΥΡΙΖαίων, που εγκλωβίστηκαν από τα ΜΑΤ στην Ασκληπιού 14 κλαίγοντας από…χαρά) καθώς εκτιμούν ότι αυτό την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες». Ο κύριος αυτός επικαλείται στέλεχος της πλειοψηφίας που υποτίθεται πως δήλωσε το εξής καταπληκτικό: «ο Απρίλης θα είναι καταδίκη, ο Ιούνιος ανάσα και ο Σεπτέμβρης σωτηρία». Άκου σύντροφε, όποιος και να’ σαι, ό,τι και να’ σαι, την κομματική εξουσία πολλοί αγάπησαν, τους κατόχους της ουδείς. Λοιπόν, ας το αντιστρέψουμε το ζήτημα από τη βάση προς την κορυφή. Για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες και για όσους και όσες υφίστανται τα πάνδεινα από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, ο Απρίλης θα είναι ξανθός και ο Μάης μυρωδάτος, ενώ όσο περνάει ο καιρός (για τον Ιούνιο δε θυμάμαι στίχους) και φτάνουμε στο φθινόπωρο θα μας πιάνει η μελαγχολία του Σεπτέμβρη κι αν φτάσουμε στο χειμώνα ο κόσμος μας μάλλον δεν θα’ χει «παλτουδιά καινούργια ν’ αγοράσει» (κι αν συνεχιστεί η ρώσικη ρουλέτα με το φυσικό αέριο θα σου πω εγώ). Κόψτε, λοιπόν, τα εκλογικίστικα και δημιουργείστε όρους κινήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖολόγος μας εκτιμά ότι στον ΣΥΝ «ανεξαρτήτως απόψεων και τάσεων αναγνωρίζουν πως ο ΣΥΝ περνάει τον χειρότερο πολιτικό χειμώνα των τελευταίων χρόνων.» Είναι γνωστό τοις πάσι πως ο Λένιν πέρναγε του λιναριού τα πάθη εκείνο το καταραμένο φθινόπωρο του 1917 [βλ. Chemouni, Jacquy, (2008) Ο Λένιν και η Ψυχανάλυση. Αθήνα: Εκδ. Συνάψεις], το 1968 ο Μάης ανήκε στη…χειροτερότερη των ανοίξεων της Γαλλίας. Τι μαθαίνει κανείς άμα μεγαλώνει!!! Ηθικόν δίδαγμα: «Πού’ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια» του 2,95%. Τι ωραίες εποχές, ε; Ή τα χρόνια της μαρμότας όταν δεν συνέβαινε τίποτε και τα πλάκωνε η «πράσινη νύχτα» και τα σκλάβων’ η σταλινική νυχτιά;

Η εφημερίδα του Χατζηνικολάου αποφάσισε ξαφνικά ότι θα παίξει πολύ ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το φύλλο. Ο ειδικός ΣΥΡΙΖολόγος στάλθηκε σε άλλη δημοσιογραφική αποστολή και ο Νίκος Βούτσης συνεντευξιάζεται από τη Χρύσα Ταβουλάρη με τίτλο «Ο κύκλος αίματος πρέπει να κλείσει». Στις σελίδες του ένθετου «Κοινωνία» παρατίθενται απόψεις φοιτητών/τριών της ΑΡΕΝ και της ΕΑΑΚ και μιας μαθήτριας από το ΣΑΣΑ (το κνίτικο συντονιστικό και όχι η γνωστή ηθοποιός). Ο Ηλίας Χρονόπουλος και η Ράνια Σβίγγου τα λένε καλά.

Ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής δεν παίζει ΣΥΡΙΖΑ αλλά …πόκα με τον Ψαριανό και αναμεταδίδει το μπρα-ντε-φερ μεταξύ Αλαβάνου και Μεϊμαράκη (σπορτκάστερ η Μαρίνα Μάνη). Φαντάζομαι ότι για λόγους πολιτικής ευθυμίας θα ενδιαφέρετε για το πρώτο και όχι για το δεύτερο. Μάθετε, λοιπόν, τι γράφει ο Γεράσιμος Κόντος. « ‘Αθεράπευτος χαρτοπαίκτης’ δηλώνει και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γρ. Ψαριανός. Τουλάχιστον, μέχρι πριν από μια εικοσαετία. ‘Έπαιζα πόκα πολύ συχνά, με φίλους. Και μάλιστα όχι μόνο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Παλιότερα μου άρεσε. Αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα και έκοψα τα χαρτιά ‘μαχαίρι’. Από τότε έχουν περάσει 20 χρόνια. Τώρα δεν με ενδιαφέρουν καθόλου σαν χόμπι, ούτε καν αγγίζω την τράπουλα». Όλα καλά, αλλά, όπως τραγουδούσε με νόημα ο Στράτος Διονυσίου: Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε
Ποιος το είπε πως τα τραίνα τους πατήσα-νε
Ποιος το είπε για τους μάγκες πως τη βάψανε
Πως ταξίδεψαν με βάρκα και βουλιάξα-νε

Όσο υπάρχει τράπουλα
Θα βγαίνουνε ρηγάδες
Κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι
Θα βγαίνουν μαθητάδες

Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε
Ποιος το είπε πως τα τραίνα τους πατήσανε
Ποιος το είπε πως οι μάγκες χρεοκόπησαν
Και οι ψευτοκυριλέδες τους εκτόπισαν

Όσο υπάρχει τράπουλα...
Όσο υπάρχει τράπουλα...

Διαβάζουμε πάντα πίσω από τις λέξεις κι έτσι βλέπουμε ότι άλλα λέει κι άλλα θέλει να πει ο ποιητής που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο Βασίλης Παπαδόπουλος και μελοποιητής ο Τάκης Σούκας.

Καλή εβδομάδα

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com