Δημόσιος χώρος & φυσική απομάκρυνση στην Covid-19 εποχή
Οι επιπτώσεις της πανδημίας Covid-19 –που έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται– σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ζωής, δημιουργούν ένα πλαίσιο κρίσης επιτάσσοντας αλλαγές στο σχεδιασμό και τον τρόπο λειτουργίας των σύγχρονων κοινωνιών. Στο πλαίσιο αυτό, το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ επιχειρεί να λάβει μέρος στο δημόσιο διάλογο γύρω από το «χώρο» και τη διαμόρφωσή του, μέσω μιας σειράς θεματικά εστιασμένων δημοσιεύσεων.
Μετά την αναδημοσίευση της διπλής παρέμβασης του καθηγητή και διευθυντή του Ινστιτούτου Διαχείρισης Τόπων στο Manchester Metropolitan University Άρη Καλαντίδη, το ΕΝΑ δημοσιεύει την ανάλυση του Κωνσταντίνου Κάβουρα, οικονομολόγου (MSc Ευρωπαϊκή Κοινωνική Πολιτική, MSc Εφαρμοσμένη Γεωγραφία & Διαχείριση του Χώρου).
Δημόσιος χώρος και φυσική απομάκρυνση στην Covid-19 εποχή
Συνήθης και κοινή πρακτική των περισσότερων χωρών για τη μείωση της εξάπλωσης του ιού, ήταν η λήψη περιοριστικών μέτρων συναθροίσεων και συνωστισμού πολιτών. Ταυτόχρονα, οι αρχές προχώρησαν σε μερικές ή γενικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας, κλείσιμο δημόσιων χώρων, πάρκων και χώρων πρασίνου.
Παρόλο που ο περιορισμός χρήσης δημοσίων χώρων και πάρκων φαίνεται συνετή ως επιλογή -ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε τη σημαντική προσπάθεια περιορισμού των κρουσμάτων πριν αυτά καταλήξουν στα νοσοκομεία αναφοράς του Εθνικού Συστήματος Υγείας- αυτός εντάσσεται σε μια προσέγγιση βραχυπρόθεσμης απόδοσης. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχθεί λάθος.
Το καθολικό κλείσιμο των δημόσιων χώρων και των πάρκων, είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει ένα δυνητικά αυταρχικό περιβάλλον το οποίο μπορεί να μετατοπίσει την σημερινή εθελουσία συμμόρφωση των πολιτών στις υποδείξεις των αρμόδιων Αρχών σε αντίσταση προς αυτές.
Ταυτόχρονα, η πανδημία κάνει ακόμα πιο εμφανείς τις ήδη υφιστάμενες χωρικές ανισότητες. Ανισότητες που συνδέονται με την τοποθεσία, τις κλιματικές συνθήκες, την πυκνότητα, την κατάσταση και την ποιότητα της κατοικίας, την ενεργειακή ένδεια/επισφάλεια, την πρόσβαση σε υπηρεσίες πρόνοιας και υγείας και έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην δημιουργία και κυρίως στη μετάδοση μολυσματικών και παρασιτικών ασθενειών.
Υπό αυτήν την έννοια, οφείλουμε το συντομότερο δυνατό να σχεδιάσουμε πολιτικές βιώσιμες, λογικές και επιστημονικά τεκμηριωμένες, που να εξασφαλίζουν τόσο την πρόσβαση στο εξωτερικό χώρο για τους πολίτες, όσο και όλα εκείνα τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της φυσικής απομάκρυνσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί να περιορίσουμε την παρουσία ανθρώπων στους δημόσιους χώρους, αλλά σίγουρα υπάρχουν πιο λειτουργικές και βιώσιμες λύσεις από το καθολικό κλείσιμό τους.
Κατεβάστε το pdf της δημοσίευσης
https://www.enainstitute.org/wp-content/uploads/2020/04/ENA_23042020_Final.pdf
No comments:
Post a Comment