Τη συνέντευξη πήρε ο Νίκος Γιαννόπουλος
Πρώτα απ’ όλα θα θέλαμε την κρίση σας για τα μέχρι στιγμής μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.
Ο συγκεκριμένος κορονοϊός είναι νέος και για το λόγο αυτό η εξέλιξη της πανδημίας παρακολουθείται με ιδιαίτερη προσοχή από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα της Δημόσιας Υγείας. Επειδή η πιθανότητα διασποράς του ιού φαίνεται ότι είναι αρκετά μεγάλη, η στρατηγική αντιμετώπισης έχει δύο βασικές πτυχές. Η πρώτη είναι η προσπάθεια να μειωθεί η συσσώρευση πολλών κρουσμάτων σε μικρό χρονικό διάστημα [να αποφευχθεί δηλαδή αυτό που γίνεται στην Ιταλία] και να ελεγχθεί η διασπορά του ιού και τα αντίστοιχα κρούσματα. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται τα μέτρα ατομικής υγιεινής, ο περιορισμός στο σπίτι όσων αρρώστησαν και τα μέτρα που ελαττώνουν τις πιθανότητες μόλυνσης που ευνοεί ο συγχρωτισμός πολλών ανθρώπων σε κλειστούς χώρους. Ο κύριος στόχος – εν μέσω επιδημίας – είναι να αποφύγουμε να νοσήσουν πολλοί άνθρωποι σε μια μικρή περίοδο, γεγονός που θα προκαλέσει την κατάρρευση των υπηρεσιών υγείας. Η άλλη πτυχή είναι ακριβώς η προετοιμασία των υπηρεσιών υγείας, με στόχο την καλύτερη δυνατή φροντίδα των βαρύτερων περιπτώσεων και τον περιορισμό του αριθμού των θυμάτων.
Μόνη λύση η άμεση προκήρυξη θέσεων μόνιμου προσωπικού
Στο «δύσκολο» σενάριο που στην Ελλάδα αυξηθούν ραγδαία τα κρούσματα, το ΕΣΥ είναι έτοιμο να ανταποκριθεί ή αναμένεται να «κρασάρει»;
Ακόμη και ένα καλά οργανωμένο και στελεχωμένο σύστημα υγείας θα βρεθεί σε δύσκολη θέση σε μια τέτοια περίπτωση. Δυστυχώς όμως το δικό μας ΕΣΥ, μετά από δέκα χρόνια συνεχούς πολιτικής λιτότητας, βρίσκεται ήδη σε δραματική κατάσταση. Οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας που θα κληθούν να σηκώσουν ένα νέο μεγάλο βάρος είναι ήδη πλήρεις από την τρέχουσα νοσηρότητα. Οι τραγικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό θα δημιουργήσουν ένα τρομερό αδιέξοδο, το οποίο θα επιταθεί από την έκθεση των ίδιων των υγειονομικών στον ιό και την πιθανή νόσησή τους. Η μόνη λύση θα ήταν η άμεση προκήρυξη θέσεων μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και βεβαίως όχι οι ιδιωτικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου που πιθανόν δεν θα αποδειχθούν και τόσο δημοφιλείς.
Εκτός από τις ΜΕΘ και τα νοσοκομεία, επείγουσα και επαρκή στήριξη χρειάζεται και η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, η οποία θα μπορούσε, σε πλήρη ανάπτυξή της, να συμβάλλει αποφασιστικά τόσο στον έλεγχο της διασποράς, όσο και στην αποσυμφόρηση των νοσοκομείων.
Είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος η παρατήρηση ότι σε κρίσιμες καταστάσεις όπως η τωρινή, γίνεται αυτονόητη – και αναγνωρίζεται από όλους – η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος υπηρεσιών υγείας για τη συντονισμένη και πολυεπίπεδη αντιμετώπιση των συνεπειών της επιδημίας. Η κατάσταση που βρέθηκε η Ιταλία και ιδιαίτερα η υψηλή θνητότητα, είναι πολύ πιθανό να σχετίζεται με την αποδιάρθρωση των υπηρεσιών υγείας και την περιφερειακή αποδόμηση που συνέβαλε στον κατακερματισμό τους.
Οι έκτακτες συνθήκες την περίοδο αυτή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για την ακύρωση των πολιτικών δημοσιοοικονομικού ελέγχου και τη γενναία χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας.
Γίνεται πολύ λόγος για τη στάση της Εκκλησίας, ιδιαίτερα για το θέμα της θείας κοινωνίας. Μήπως η πολιτεία θα έπρεπε να επέμβει πιο δυναμικά και εκεί;
Το ζήτημα αυτό επιβεβαιώνει δυστυχώς – όπως και πολλές πρόσφατες κυβερνητικές πρωτοβουλίες [π.χ. η επιστροφή του φονταμεταλισμού στην εκπαίδευση] – ότι ζούμε στο μόνο θεοκρατικό καθεστώς στην Ευρώπη! Από την πλευρά της Δημόσιας Υγείας το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του ποιμνίου είναι ηλικιωμένοι πιθανόν να αναδείξει τις εκκλησιαστικές τελετές ως σημαντική υγειονομική βόμβα. Προφανώς και η πολιτεία πρέπει να παρέμβει και είναι ευχάριστο ότι ακόμη και ο πρωθυπουργός ψέλλισε πρόσφατα κάτι σχετικό.
Επαγρύπνηση και οργάνωση
Δικαιολογείται εν τέλει όλος αυτός ο πανικός; Μήπως εντείνεται η κατάσταση από τα μίντια και τις υπερβολές τους;
Η επιδημία αυτή έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη γρίπη. Πολλοί θα αρρωστήσουν ελαφρά και συχνά χωρίς κανένα ιδιαίτερο σύμπτωμα, γύρω στο 10% θα πάθουν πιθανόν πνευμονία που ίσως χρειαστεί νοσηλεία, και γύρω στο 5% [κυρίως με σημαντικά προβλήματα υγείας] θα χρειαστούν εντατική φροντίδα, ενώ κάποιοι, όπως συμβαίνει και με τη γρίπη, θα πεθάνουν. Άρα, όπως είπαμε και προηγουμένως, χρειάζεται επαγρύπνηση, χρειάζεται οργάνωση ακόμη και σε επίπεδο πολιτικής προστασίας, αλλά προφανώς δεν δικαιολογείται ο πανικός. Δυστυχώς, επειδή είναι νέος ιός, κινητοποιούνται απέναντι στον «άγνωστο εισβολέα» πρωτόγονα αντανακλαστικά φόβου, ατομισμού, καταναλωτισμού και συνωμοσιολογίας, ιδανικά δηλαδή υλικά για την εκτροφή ρατσισμού απέναντι στον άλλο «κακό» που θα μας κολλήσει. Εδώ μεγάλη ευθύνη έχουν τα ΜΜΕ, τα οποία εκτός του ότι θεωρούν ως ιδανικό και εύπεπτο προϊόν το φόβο, τον πανικό, και τις κουτσομπολίστικες λεπτομέρειες για την ταυτότητα των κρουσμάτων και των επαφών τους, έχουν στη χώρα μας, και κοινό ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο στήριξης της ακροδεξιάς και του σκοταδισμού. Το μείγμα αυτό γίνεται μάλιστα ιδιαίτερα επικίνδυνο σχετιζόμενο με το άλλο θέμα της επικαιρότητας, το προσφυγικό.
Ποια ιδιαίτερα μέτρα πρέπει να παρθούν σε δομές που διαμένουν πρόσφυγες και ειδικά σ’ αυτόν της Μόριας;
Κατ’αρχάς θέλω να σημειώσω ότι για καθαρούς λόγους τύχης το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις απαράδεκτες δηλώσεις πρωθυπουργού και εκπροσώπου τύπου της κυβέρνησης, δεν ήταν πρόσφυγας, αλλά μια «καθωσπρέπει» κυρία που πήγε στην έκθεση μόδας στο Μιλάνο. Δεύτερο τυχαίο γεγονός ότι τα περισσότερα κρούσματα μέχρι σήμερα δεν είναι «ισλαμιστές» αλλά θεοσεβούμενοι χριστιανοί που προσκύνησαν στους άγιους τάφους. Σκεφτείτε να είχε συμβεί το αντίθετο, πάλι από τύχη, τι θα αντιμετωπίζαμε τώρα από το ενοποιημένο κίνημα «υπεράσπισης των πάτριων εδαφών από την εισβολή ισλαμιστών και κορονοϊού». Η αναμενόμενη άνοδος του φασισμού μετά την απόλυτη κυριαρχία της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative), από το καλοκαίρι του 2015, ευνοείται από τις «ασύμμετρες απειλές» του κορονοϊού και των προσφύγων.
Στη Μόρια η κατάσταση είναι τραγική λόγω υπερπληθυσμού και έχει ήδη τις διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης. Η πιθανή διασπορά του κορονοϊού, τόσο στη Μόρια όσο και στα υπό κατασκευή στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα απειλήσει το σύνολο του πληθυσμού των προσφύγων. Το μόνο μέτρο προστασίας γενικά της υγείας των προσφύγων είναι η μετακίνησή και εγκατάστασή τους στην ενδοχώρα και προφανώς μέσα στον κοινωνικό ιστό και όχι σε κλειστές δομές.
Κορονοϊός και εργασία
Ηδη στην Κίνα φαίνεται ότι τα πράγματα είναι καλύτερα. Νομίζετε ότι με την άνοδο της θερμοκρασίας θα βελτιωθούν τα πράγματα και στην Ευρώπη; Συνδέονται αυτά τα δύο;
Ο κορονοϊός, όπως και η γρίπη και όλες οι ιογενείς λοιμώξεις, έχει ένα κύκλο εμφάνισης και ύφεσης, τον οποίο όμως δεν ξέρουμε ακόμη. Η κάμψη της επιδημίας στην Κίνα πιθανόν να σχετίζεται με την ολοκλήρωση του κύκλου αυτού, αλλά και με τα μέτρα προφύλαξης που πάρθηκαν. Η άνοδος της θερμοκρασίας δεν ξέρουμε ακόμη πως και πόσο επηρεάζει τη βιολογία του ιού. Αυτό όμως που ξέρουμε είναι ότι μειώνει το ρυθμό διασποράς, καθότι ο πληθυσμός βγαίνει έξω και δεν συγκεντρώνεται σε κλειστούς χώρους. Άρα πιθανόν να δούμε μια σχετική ύφεση, αλλά σίγουρα όχι εξαφάνιση του ιού.
Ποια θα έπρεπε να είναι η κρατική μέριμνα για τους εργαζόμενους που δουλεύουν σε επιχειρήσεις που προσωρινά κλείνουν (πχ φροντιστήρια);
Το ζήτημα αυτό απασχολεί ακόμη και τις ΗΠΑ όπου το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων δεν έχει δικαίωμα άδειας ασθενείας οπότε δεν θα πάει σπίτι του και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να μεταδίδει στο χώρο δουλειάς του. Εδώ και πάλι αναδεικνύεται η στρατηγική σύγκρουση ανάμεσα στην προάσπιση της υγείας ως κοινωνικού δικαιώματος και τη δομική πρόσδεση του καπιταλισμού στην κερδοφορία της αγοράς. Η προάσπιση της υγείας του πληθυσμού και η συνεπακόλουθη προσπάθεια προφύλαξης από τον κορονοϊό απαιτούν τη διασφάλιση της πλήρους αποζημίωσης των εργαζομένων την περίοδο αναστολής της εργασίας τους. Οι κυρίαρχες όμως πολιτικές λιτότητας και απαξίωσης της εργασίας θα αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ήδη γίνεται διεθνώς μεγάλη προσπάθεια μεταφοράς της εργασίας «κατ’ οίκον». Καταλήγοντας, θεωρώ ότι και η περιπέτεια της επιδημίας του κορονοϊού, όπως και η προσφυγική κρίση, αναδεικνύουν την επείγουσα αναγκαιότητα ανάπτυξης του αντικαπιταλιστικού και διεθνιστικού κινήματος που είναι το μόνο που μπορεί να αντισταθεί και να ανατρέψει τη δρομολογημένη πορεία προς το σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα.
http://epohi.gr/to-meigma-fovou-kai-panikou-einai-poly-epikindyno/
No comments:
Post a Comment