Tsakthan Daily, 16/1/2012 - Για τον David Montgomery

Tsakthan Daily, 16/1/2012

Για τον David Montgomery

Ο Ντέιβιντ Μοντγκόμερι ένας από τους πιο σημαντικούς ιστορικούς  του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου. Γεννήθηκε την 1^η Δεκεμβρίου 1927.  Ήταν Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Yale. Μαζί με τους David Brody and Herbert Gutman, θεωρούνται ως οι θεμελιωτές του επιστημονικού πεδίου της «νέας εργατικής ιστορίας» στις ΗΠΑ.

Το 1950 αποφοίτησε με άριστα στις Πολιτικές Επιστήμες από το  Swarthmore College της Πεννσυλβάνια. Για μια δεκαετία εργάστηκε ως μηχανουργός και συνδικαλίστηκε στις πόλεις της Νέας Υόρκης και του Saint Paul, Μιννεσότα ως μέλος και ανώτερος στέλεχος των συνδικάτων United Electrical Workers (Ηλεκτρολόγοι), International Association of Machinists (Μηχανουργοί) και Teamsters (φορτηγατζήδες). Το 1952 εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ εμπνεόμενος από τις θέσεις του για τα διεθνή ζητήματα, τη φυλετική δικαιοσύνη και τον συνδικαλισμό ως κοινωνικό κίνημα. Όταν ανέλαβε ανώτερες θέσεις στο Συνδικάτο των Μηχανικών τον στοχοποίησε το FBI. Εργαζόταν στην εταιρεία Honeywall στη Μινεσότα και η εταιρεία κατόπιν πιέσεων του FBI όχι μόνο τον απέλυσε αλλά κατάργησε ολόκληρο το τμήμα επειδή οι εργαζόμενοι θεωρούσαν πως «κάθε ζημιά που προκαλείται σε έναν είναι ζημιά για όλους». Συνέχισε να εργάζεται και να οργανώνει τους εργαζόμενους σε ολοένα και μικρότερα μηχανουργεία καταδιωκόμενος πάντα από το FBI, ώσπου κατέληξε σε ένα μικρό μαγαζί μόνο με ένα συνάδελφό του, τον οποίο και ενέταξε στο συνδικάτο. Τότε συνειδητοποίησε ότι το FBI είχε καταγάγει μια «πύρρειο νίκη» και αποφάσισε να παρατήσει τον κλάδο και να δοκιμάσει την τύχη του ως ιστορικός. Από το ΚΚ αποχώρησε το 1957 απογοητευμένος λόγω της εισβολής των Σοβιετικών τανκς στην Ουγγαρία και την κατάπνιξη της εργατικής λαϊκής εξέγερσης στη διάρκεια της οποίας οι εργάτες συγκρότησαν εργατικά συμβούλια στους χώρους εργασίας. Θεωρούσε ότι το ΚΚ ΗΠΑ γινόταν ολοένα και περισσότερο ένα κόμμα άσχετο με την αμερικανική πραγματικότητα, το οποίο διέψευδε τα οράματα των ανθρώπων που το στελέχωσαν και κυρίως των διανοουμένων που δημιούργησαν σημαντικά έργα μόνο έξω από τις γραμμές του χωρίς να απεμπολούν τις βασικές τους τις αρχές που ασπάστηκαν ως μέλη του.

Εγγράφηκε στη σχολή μεταπτυχιακών σπουδών του Πανεπιστημίου της Μινεσότα απ’ όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1962. Το 1963 προσλήφθηκε ως επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ. Το 1967 δημοσιεύτηκε από τον οίκο Knoff το πρώτο του βιβλίο Beyond Equality: Labor and the Radical Republicans, 1862-1872 . Αφορά την οργανωμένη εργασία κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου των ΗΠΑ και κατά τους επόμενους χρόνους ως τον Πανικό του 1873 (βαριά διεθνής οικονομική ύφεση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ) καθώς και τις συγκρουσιακές ταξικές σχέσεις μεταξύ των εργατικών συνδικάτων και των Ριζοσπαστών Ρεπουμπλικάνων. Χρησιμοποιώντας δημιουργικά την εκπαιδευτική του άδεια επί διετία συνεργάστηκε με τον μεγάλο Βρετανό ιστορικό  E. P. Thompson στην ίδρυση και λειτουργία του Κέντρου για τη Μελέτη της Κοινωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Warwick. Κατόπιν δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και σε πανεπιστήμια της Ολλανδίας, της Βραζιλίας και του Καναδά.

Συνέχισε να γράφει σημαντικά βιβλία παράλληλα με τη διδασκαλία. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται:

1. Fall of the House of Labor (1987) Αντί να ασχοληθεί με τις ένδοξες νίκες του αμερικανικού συνδικαλιστικού κινήματος των δεκαετιών 1930 και 1940 μελέτησε τις ήττες του μεταξύ 1890 και 1930. Ξεκίνησε περιγράφοντας την ποικιλία των εμπειριών από τους χώρους εργασίας στην Αμερική από τους ανειδίκευτους εργάτες των αποβάθρων των λιμανιών ως τους καλοπληρωμένους χαλυβουργούς στη στροφή του αιώνα για να φτάσει στην εκλογική έκφρασή τους με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αμερικής και τον ηγέτη του Eugene Debs που πήρε το ανεπανάληπτο για σοσιαλιστή υποψήφιο πρόεδρο ποσοστό 6%. Το επιστημονικό (αλλά και πολιτικό) ερώτημά του ήταν γιατί τα συνδικάτα αυτά και η σοσιαλιστική ιδέα δεν επιβίωσαν τα επόμενα χρόνια χωρίς να ανάγεται η ήττα στην κρατική αντισοσιαλιστική καταστολή;
2. Workers' Control in America: Studies in the History of Work, Technology, and Labor Struggles (1980). Συλλογή δοκιμίων σχετικά με τις προσπάθειες των εργατών κατά το 19^ο και τον 20ό αιώνα να ασκήσουν έλεγχο στις διαδικασίες παραγωγής στις ΗΠΑ. Περιγράφει την ανάπτυξη των διευθυντικών τεχνικών κι εμπεριέχει συζητήσεις με εργάτες και συνδικαλιστές για τις απαντήσεις των συνδικάτων για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Show More Show Less
3. Citizen Worker: The Experience of Workers in the United States with Democracy and the Free Market during the Nineteenth Century (1995). Στη δεκαετία του 1990 στον κυρίαρχο λόγο δημοκρατία και αγορά θεωρήθηκαν έννοιες συνώνυμες ή εναλλάξιμες. Όμως, η ιστορία των εργατών των ΗΠΑ αποκαλύπτει ότι στην πραγματικότητα ενώ η κυβέρνηση γινόταν πιο δημοκρατική είχε ολοένα και λιγότερα περιθώρια διαμόρφωσης της κοινωνικής ζωής και κυρίως μέσα στους εργασιακούς χώρους όπου κυριαρχούσε η εργοδοτική ασυδοσία. Το βιβλίο ασχολείται με τους εργατικούς αγώνες για πολιτικά δικαιώματα.
4. Black Workers' Struggle for Equality in Birmingham  (2001). Το βιβλίο χρησιμοποιεί προφορικές ιστορίες για να εξηγήσει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ αφροαμερικών εργατών και εργατικών συνδικάτων στις Νότιες ΗΠΑ μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Θανάσης Τσακίρης

http://tsakiris.snn.gr  

http://tsakthan.blogspot.com  

http://tsakthan.wordpress.com  

http://antiracistes.wordpress.com  

http://homoecologicus.wordpress.com  

http://leftypedia.wordpress.com  

http://greekunions.wordpress.com  

http://femininmasculin.wordpress.com  

http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com  

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com  

http://redferryman.wordpress.com

http://civilrightsgreece.wordpress.com   

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr  

ATAKA ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Αν μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου θα διαλυθεί το ΠαΣοΚ» Κ. Σκανδαλίδης , o οποίος επισήμανε την ανακολουθία του ΠαΣοΚ με την κοινωνία και πρότεινε είτε να είναι ξανά υποψήφιος ο κ. Παπανδρέου, αν το επιθυμεί, αν όχι να προχωρήσουν άμεσα οι διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=438922

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο Μηχανισμός

Μουσική : Νικόλας Άσιμος

Στίχοι : Νικόλας Άσιμος

Ερμηνεία : Νικόλας Άσιμος

Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής

και να γυρίσω δίσκο

θα ‘ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς

πως έτσι δεν τη βρίσκω

 Τι να κάνω ήτανε γραφτό

θέλω δεν το θέλω ό,τι τραγουδώ

να το πουλώ να ζήσω

 Όταν πάω στον παραγωγό

πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό

να του γυαλίσει για να το πουλήσει

να ‘χει σαλέπι για να σας αρέσει

να έχει θέμα  με έρωτα και αίμα

να είναι λόγια, λόγια, κομπολόγια

να σας καλοκαρδίσω για να σας γαλουχήσω

 Κι από χρέος συναδελφικό

να χαμογελάω στο κοινό

να του σαλεύω για να το 'μερεύω

να του σφυρίζω να το νανουρίζω

να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω

και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα

για να σας εκτονώνω με πλαίσιο το νόμο

Δουλειά σου είναι μου ‘πανε να κρύβεις τα τρωτά

των καθιερωμένων

για να διατηρήσομε τα οικονομικά

των ευαρεστημένων

Σιγουριά και δόξα τω θεώ

τα καλά στον καπιταλισμό

είναι πως έχει βίδα

Άμα πιάσεις το Μηχανισμό

από τ’ αυτιά τον πιάνεις το λαγό

τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα

στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι

και με τα χρόνια γυρνάς μες στα σαλόνια

ξεχνάς ποια μάνα σε γένναγε στο κλάμα

και του εργάτη καβάλησες την πλάτη

μα θε να πει αμάν πια

κι πάσε στα κομμάτια

και αϊ στα κομμάτια

Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής

και να γυρίσω δίσκο

θα ‘ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς

πως έτσι δεν τη βρίσκω

"Το κομμάτι γράφτηκε αρχές του ’75 μετά τη διάλυση του Μου. Θε. Φτω. (Μουσικό θέατρο φτώχειας) και την επικράτηση των Αντάρτικων στην Πλάκα, ακόμα και στο ίδιο μαγαζί που στεγαζόμασταν εμείς. Προσπαθώντας να κρατήσω τον εαυτό μου όρθιο αποφάσισα να πάω σε εταιρεία, αλλά μόνο μ’ αυτό το κομμάτι. Αλλά και γι’ αυτό μονάχα γράφτηκε. για να γίνει δίσκος. Και έγινε και δίσκος. Παρ’ όλο που είχα τσακωθεί πιο παλιά με τον παραγωγό της εταιρείας ήξερα πως ήταν ο μόνος που θα τόκανε. Πράγματι το βρήκε εμπορικό.

Πέσαν απάνω μου βέβαια να μου αλλάξουν μερικές φράσεις κλειδιά, τίποτα εγώ. Ώσπου ο Πατσιφάς περιορίστηκε στη φράση "να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω". Ήθελε να το κάνει "να το φουσκώνω να το ξεφουσκώνω", ακόμα και μέσα στο στούντιο. Τον άφησα λοιπόν αυτόν να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει και εγώ τραγούδησα "να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω".

Μέσα στο χάος που επικρατούσε ακόμα τότε Καλοκαίρι ’75 (η επιτροπή απουσίαζε διακοπές) το τραγούδι παίχτηκε στο ραδιόφωνο δυο τρεις φορές σε διαφημηστικές εκπομπές της εταιρείας. Ώσπου το πήρανε χαμπάρι (Χατζηδάκης έφα: "δεν είναι ποίηση αυτή") απογορεύτηκε και τετέλεσται. Όπως τετέλεσται γρήγορα-γρήγορα και η δικιά μου ανάμειξη με το σούπερ μάρκετ του θεάματος.

Για όλη αυτή την ιστορία πληρώθηκα 3 (τρία) κατοστάρικα για εκτελεστικά τραγουδιστή.

Όσο για τα συνθετικά μου ποσοστά δεν πήγα να τα γυρέψω μιας και δε χωνεύω τους ληστές της Λ.Ε.Π.Υ. (εταιρεία Πνευματικής ιδιοκτησίας) .

Πάντως παρ’ όλο που δεν αισθάνομαι, ιδιοκτήτης των τραγουδιών μου, όσον αφορά τις εταιρείες και τους λοιπούς ραδιοφωνότηλεοπτικούς τους απαγορεύω την εκμετάλλευση των τραγουδιών μου, αν τύχει κι επιτρέπονται και γίνουνε ποτέ της μόδας.

Κι όταν το λέω το εννοώ ακόμα και πεθαμένος. Εκτός αν εγώ αλλάξω γνώμη."

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Λίμνη  των Κύκνων επί πάγου

http://www.youtube.com/watch?v=3EBZlH54Rag&feature=related

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ-ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η γυναίκα της βορινής κουζίνας

της Ελένης Γκίκα

Η γυναίκα που ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και στην αληθινή ζωή – πονάει, υποφέρει, ερωτεύεται, φοβάται, φεύγει, νοσταλγεί, θρηνεί, ελευθερώνεται και ζει. Μια γυναίκα που αλλάζει πρόσωπα, η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας.
Η συγγραφέας Ελένη Γκίκα δομεί το νέο μυθιστόρημά της πάνω στα πρόσωπα τριών γυναικών σαν αρθρώσεις του ίδιου σώματος – ώσπου γίνονται τρία πρόσωπα της ίδιας γυναίκας, όπως οι ετερώνυμοι του Πεσσόα, όπως «όλες η Βερενίκες κ’ η Κλεοπάτρες θαυμαστές» του Καβάφη, όπως οι πολλοί εαυτοί του Παλαμά. Οι ηρωίδες της παρουσιάζονται ευρηματικά σαν γυναίκες-μπάμπουσκες, η μια μέσα στην άλλη, και η συγγραφέας με χαρακτηριστική επιδεξιότητα καταφέρνει να φωτίσει την εσωτερικότητά τους, αποδίδοντας παράλληλα στον εξωτερικό κόσμο και στα γεγονότα του μία εσωτερική υπόσταση. Διατρέχοντας την επικαιρότητα, την ιστορία αλλά και τη λογοτεχνία, με λόγο ποιητικό, που διεισδύει βαθιά στην ψυχή, η Ελένη Γκίκα συνθέτει τον ύμνο στη γυναίκα ως το εμβληματικό σύμβολο της ζωής και της μητρότητας.
Ο εκδοτικός οίκος Καλέντη παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό το νέο μυθιστόρημα της Ελένης Γκίκα Η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας, καλωσορίζοντας τη συγγραφέα στις εκδόσεις. Από τις εκδόσεις Καλέντη θα κυκλοφορήσει επίσης το βιβλίο της για παιδιά Το Μυστικό της Μαγικής Τσαγιέρας.

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Το παιδί με το ποδήλατο

Βέλγικη ταινία, σκηνοθεσία Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν με τους: Σεσίλ ντε Φρανς, Ζερεμί Ρενιέ, Τομάς Ντορέ

Εγκαταλειμμένος από τον πατέρα του, ο 12χρονος Σιρίλ υιοθετείται προσωρινά από τη Σαμάνθα, μια νεαρή κομμώτρια, η οποία προσπαθεί να του συμπαρασταθεί και να κατευνάσει την ανεξέλεγκτη οργή του.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10010314

ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΡΙΤΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΙΛ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΒΕΛΓΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΤΗΣ "ΡΟΖΕΤΑΣ", ΤΟΥ "ΓΙΟΥ" ΚΑΙ ΤΟΥ "ΠΑΙΔΙΟΥ" ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΩΔΥΝΗΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ. ΑΚΡΙΒΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ, ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ. ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ -ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ "ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ"- ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΩΝ.

Αξιολόγηση tsakthan   10/10  Ο πιτσιρικάς είναι «όλα τα λεφτά» !